PL243339B1 - Preparat do leczenia ran u pacjentów z cukrzycą - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest preparat do leczenia ran dedykowany pacjentom z cukrzycą zawierający zawieszone w podłożu organicznym antyoksydanty i związek z grupy biocydów charakteryzujący się tym, że antyoksydantów zawiera w ilości 0,5 - 1,5% wag., a związków z grupy biocydów w ilości 0,4 - 0,8% wag.

Description

Przedmiotem wynalazku jest preparat do leczenia ran u pacjentów z cukrzycą. Może być stosowany do zapobiegania i leczenia powikłań cukrzycy - zespołu stopy cukrzycowej (ZSC). Preparat wspomaga gojenie się ran powstających na skórze w przebiegu cukrzycy na wszystkich trzech etapach gojenia się ran (oczyszczanie, ziarninowanie, naskórkowanie).

Uszkodzenie skóry stóp dla zdrowej osoby będzie praktycznie niewidoczne, ale u pacjentów z cukrzycą na tle osłabionego układu odpornościowego wystarczy najmniejsze uszkodzenie naskórka na stopach, aby nastąpiło zakażenie. Stanowi temu zwykle towarzyszą hipertermia i leukocytoza. W takich przypadkach konieczna jest pilna interwencja chirurgiczna z nekrektomią. W przypadku rozległych zmian ropno-martwiczych wykonuje się amputację. W Stanach Zjednoczonych wykonuje się rocznie ponad 50 000 amputacji, z których każda kosztuje około 10 000 USD, a całkowity koszt ws zystkich amputacji wynosi 500 milionów USD. Powikłania pooperacyjne po amputacji kończyn dolnych obserwuje się u 64% pacjentów, średnia długość pobytu w szpitalu wynosi 58,2-65,7 dni, a co druga oczekiwana długość życia po operacji nie przekracza dwóch lat.

W ciągu ostatnich 10-ciu lat stosunek do amputacji zmienił się na korzyść zachowania kończyn i zapobiegania amputacji.

Kwestia najbardziej racjonalnego, kompleksowego leczenia ZSC i zasadności włączenia do niego nowych technik pozostaje nadal bardzo istotna. Jednak to stosowanie terapii miejscowej jest nadal nieodzowną metodą leczenia. W tym celu stosuje się maści, hydrożele i inne preparaty o różnych składach. Wybór optymalnych preparatów do miejscowego leczenia zaburzeń troficznych skóry kończyn dolnych w cukrzycy jest nadal pilnym problemem.

Miejscowe leczenie powinno odpowiadać fazie gojenia się rany, które przedstawiają się następująco: • faza zapalna, czyli wysiękowa, w której następuje zatrzymanie krwawienia i oczyszczenie rany (oczyszczanie), • faza rozrostu, obejmująca tworzenie się tkanki ziarninowej (ziarninowanie), • faza różnicowania, obejmująca dojrzewanie, bliznowacenie i pokrywanie blizny nabłonkiem (proliferacja).

W ostatnich latach pojawiły się doniesienia o leczeniu wiotkich granulujących owrzodzeń w przebiegu ZSC żelem Curiosin, zawierającym m.in. hialuronian cynku. Jego skuteczność odnotowano jedynie u pacjentów z ZSC z owrzodzeniem w fazie 1. rozwoju, a ponieważ pacjenci trafiają do szp itala z owrzodzeniami rozwiniętymi do stadium 2-3 wg. Wagnera, kiedy rana osiąga zaawansowany stan, a na powierzchni owrzodzenia zwykle występuje zapalenie tkanki łącznej, ze zmianami ropiejącymi lub zmianami tkanki kostnej, Curiosin można stosować tylko w złożonym leczeniu ZSC połączonym z chirurgicznym oczyszczaniem i drenażem rany.

Innym preparatem do leczenia zainfekowanych ran i oparzeń jest maść „Lewozyna” zawierająca chloramfenikol, sulfadimetoksynę, trymekainę, metyluracyl (Pertsev I.M. i in., 1999). Przeciwdrobnoustrojowe działanie maści przeciw Streptococcus pyogenes, niektórym szczepom Proteus, pałeczkom Shigella i pałeczkom Pseudomonas aeruginosa jest wzmocnione dzięki obecności przedłużonego działania sulfonamidu - sulfadimetoksyny. Jednocześnie preparat wykazuje niepożądany, ostry i niekontrolowa ny wzrost farmakologicznego działania, a także odwadnia błony śluzowe, powodując podrażnienie i pieczenie.

Z rosyjskiego opisu patentowego RU2063752 znane jest zastosowanie preparatu Ximedon do leczenia zespołu stopy cukrzycowej. Głównym jej składnikiem jest nowa pochodna pirymidyny zawierająca xymedon i kwas borowy. Lek hamuje wzrost pałeczek Bacillus aeruginosus, ale to przedstawiciele beztlenowej mikroflory innej niż Clostridium z klasy bakteroidalnej odgrywają główną rolę w rozprzestrzenianiu się infekcji przez ścięgna i osłonki maziowe. Ponadto, spektrum bakteryjne rany u pacjenta z ZSC jest bardzo szerokie, dlatego Xymedon można stosować wyłącznie jako lek uzupełniający do kompleksowego leczenia ZSC. Ma pewną toksyczność; u pacjentów z cukrzycą częściej należy sprawdzać stężenie glukozy.

Z rosyjskiego opisu patentowego RU02403014 znany jest preparat do leczenia ran zawierający terrilitinę, alginian sodu, wodę, chlorek 4,9-dioksadodekanguanidyny lub fosforan 4,9-dioksadodekanguanidyny lub bursztynian 4,9-dioksadodekanguanidyny, glicerynę oraz hydroksycelulozę. Składniki powyższego preparatu zwiększają jego trwałość oraz przyspieszają gojenie się ran.

Z rosyjskiego opisu patentowego RU0002456013 znany jest preparat służący do zapobiegania i leczenia powikłań cukrzycy, a w szczególności zakażeń stopy cukrzycowej. Zawiera alkoholowo-wodny ekstrakt z dziurawca zwyczajnego, olej z rokitnika zwyczajnego, napar z propolisu oraz PEO-400 i PEO-1500 (1 : 1). Wspomaga gojenie się ran skóry na wszystkich trzech etapach procesu gojenia się rany (oczyszczanie, ziarninowanie, naskórkowanie).

Z rosyjskiego opisu patentowego RU2456016 znany jest pr eparat służący do gojenia ran i zapobiegania ich powstawania u pacjentów z cukrzycą. Zawiera wyciągi wodno-alkoholowe z nostrzyka żółtego, wawrzynu szlachetnego, jeżówki purpurowej, lukrecji zwyczajnej, aloesu zwyczajnego oraz PEO-400 i PEO-1500.

Z kolei z chińskiego opisu patentowego CN109550005 znany jest preparat na mokre owrzodzenie pojawiające się w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej, zawierający Coridius chinensis, korzeń chińskiego zioła gorączkowego, Poria cocos, pochrzyn chiński korzeń Aconitium. Stosowany w tradycyjnej medycynie chińskiej sprzyja regeneracji i łagodzeniu bólu oraz promowaniu gojenia się owrzodzenia w przebiegu ZSC.

Z amerykańskiego opisu patentowego US20120177757 znany jest preparat złożony z naturalnych składników, który zawiera olej sojowy, olej sezamowy i sproszkowaną kurkuminę. Służy do leczenia ran i zmian skórnych, szczególnie ran przewlekłych (owrzodzenia) występujących w przebiegu cukrzycy, także u pacjentów w starszym wieku lub podczas leczenia sterydami, podczas gdy normalna zdolność gojenia ran jest poważnie osłabiona.

Wszystkie przytoczone przykłady oraz opisany sposób gojenia się ran w przebiegu ZSC przemawiają za poszukiwaniem nowych preparatów stosowanych do zapobiegania oraz leczenia cukrzycy i jej powikłań. Idealny preparat powinien mieć: szeroki zakres efektów farmakologicznych o niskiej toksyczności, rzadkie działania niepożądane i minimalne przeciwwskazania. Złożona kombinacja związków może mieć korzystny wpływ na strukturę skóry i całego organizmu: przyspieszać regenerację komórek naskórka, wnikać głęboko w tkankę podskórną, regulując równowagę kwasowo-zasadową i wodno-elektrolitową, aktywować układy enzymatyczne, normalizować metabolizm hormonalny i ogólny.

Istotą wynalazku jest preparat do leczenia ran dedykowany pacjentom z cukrzycą zawierający zawieszone w podłożu organicznym antyoksydanty i związek z grupy biocydów charakteryzujący się tym że, jako antyoksydant zawiera witaminę E w ilości 0,5-1,5% wag., a jako związek z grupy biocydów zawiera fosforan poli-4,9-dioksadodekano-1,12-guanidyny w ilości 0,4-0,8% wag.

Nieoczekiwanie okazało się, że preparat zawierający zawieszone w podłożu organicznym jako antyoksydant witaminę E w ilości 0,5-1,5 % wag., a jako biocyd fosforan poliguanidyny w ilości 0,4-0,8% wag., zaś jako podłoże organiczne glikol polietylenowy (PEG-600) w ilości 20,0-60,0% wag., glicerynę w ilości 10,0-30,0% wag., sól sodową kwasu etylenodiaminotetraoctowego w ilości 1,5-2,5% wag., wodę w ilości 5,2-67,6% wag. może być stosowany do leczenia ran u pacjentów z cukrzycą.

Korzystnie, jeśli preparat według wynalazku jest nanoszony bezpośrednio na powstałą ranę w ilości co najmniej 150 mg.

Wynik techniczny osiąga się dzięki temu, że preparat do profilaktyki i leczenia ran u pacjentów z cukrzycą zawiera następujące składniki:

- glikol polietylenowy (PEG-600) - działa jako zagęstnik do tworzenia zmiękczonej przepuszczalnej dla gazu powłoki w połączeniu z kompleksami związków poliguanidynowych o zmniejszonej toksyczności, stymuluje regenerację tkanek, działa jak matryca, konserwant kompleksujący i zatrzymujący wodę; Glikol polietylenowy stosowany w proponowanej kompozycji jako składnik tworzący żel jest materiałem o zawartości głównego składnika nie mniejszej niż 97% wagowych, stopniu polimeryzacji 600. Działa jako zagęszczacz, tworząc zwilżoną przepuszczalną dla gazu powłokę w połączeniu z kompleksami związków poliguanidynowych o zmniejszonej toksyczności, stymuluje regenerację tkanek, działa jako matryca, kompleksowo skompleksowany środek konserwujący i zatrzymywanie wody.

- gliceryna - promuje przenikanie substancji aktywnych do zmienionej powierzchni skóry, a także ma działanie ściągające i zmiękczające; Gliceryna sprzyja przenikaniu aktywnych substancji do zmodyfikowanej powierzchni skóry, a także ma działanie wiążące i zmiękczające.

- sól sodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego - stabilizuje kompozycję, jako zmiękczacz wody; Trilon B to sól sodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego, komplekson III to organiczny związek chelatujący, krystaliczny, rozpuszczalny w wodzie, etanolu i większości organicznych rozpuszczalników. Jest on stosowany jako titrant w kompleksometrii, do oddzielania i izolowania jonów metali, do rozpuszczania i zapobiegania powstawaniu różnych osadów, na przykład z powodu twardości wody, do izolowania toksycznych metali z organizmu, stabilizowania produktów spożywczych, jako środków zmiękczających wodę, jako składników detergentów.

PL 243339 BI

- witamina E - ma działanie regenerujące, chroni układ odpornościowy, jest skutecznym przeciwutleniaczem, stabilizuje skład; Witamina E ma działanie regenerujące, chroni układ odpornościowy, stabilizuje skład.

- fosforan poliguanidyny - biocyd - związek służący do zwalczania szkodliwych patogennych drobnoustrojów; Fosforan poli-4,9-dioksadodekano-1,12-guanidyny to wysoce aktywny związek mający szerokie spektrum działania biobójczego: przeciwbakteryjne, grzybobójcze, wirusobójcze. Ma niską toksyczność, nie penetruje nienaruszonej skóry (klasa zagrożenia IV), pozostaje na niej przez długi czas, chroniąc mikroorganizmy przed atakami.

- woda.

Gotowy preparat poddano analizie pod kątem jednorodności, wyglądu, właściwości organoleptycznych, czystości mikrobiologicznej, jakościowej i ilościowej zawartości substancji biologicznie czynnych.

W eksperymencie wykorzystano szczury szczepu Wistar obu płci o wadze 150,0-175,0 g. Zwierzęta przebywały w pomieszczeniu o temperaturze 22 ±2°C, wilgotności powietrza 60-70% oraz w naturalnym oświetleniu (12/12 w cyklu dzień/noc). Zwierzęta miały zapewniony swobodny dostęp dowody i standardowej paszy laboratoryjnej ad libitum.

W każdej grupie eksperymentalnej było sześć zwierząt (n = 6). Cukrzyca indukowana była alloksanem, związkiem silnie toksycznym, niszczącym wyspy β Langerhansa trzustki. Alloksan podawany był w pojedynczej dawce 170 mg/kg masy ciała w 0.1 M buforze cytrynianowo-fosforanowym o pH 4.0, dootrzewnowo, po 24-godzinnym głodzeniu. Cukrzyca rozwinęła się 4-go dnia po podaniu leku. Do dalszej części eksperymentu kwalifikowano te zwierzęta, u których stężenie glukozy było większe niż 16 mmol/l.

Rany skóry indukowano w znieczuleniu mieszaniną ksylazyny z ketaminą (i.m., 2 ml/kg, 10 mg/kg + 10 mg/kg). Sierść na grzbiecie została usunięta przy pomocy golarki. Skóra pleców została przecięta. Długość cięcia wynosiła 25 mm. Następnie w równej odległości od krawędzi rany nałożono 1 szew, łącząc krawędzie rany. Dla wygody późniejszego pomiaru wielkości ran założono szwy, tak aby nabłonek bocznych krawędzi rany nie zetknął się.

Ocenę efektu gojenia się rany przeprowadzono zgodnie z charakterem przebiegu klinicznego (obecność ropienia, czas całkowitego odrzucenia strupa, czas i dynamika całkowitego stopienia brzegów rany).

Zwierzęta podzielono na trzy grupy eksperymentalne. Pierwsza grupa zwierząt nie była leczona (kontrola), drugiej grupie zwierząt codziennie nakładano na powierzchnię rany opracowywany preparat, trzecia grupa zwierząt - otrzymywała lek porównawczy, stosowany już w praktyce. Wszystkie preparaty stosowano przez cały okres eksperymentu, aż rany całkowicie się zagoiły.

Grupa	rozmiar rany, mm (M±m)
1 dzień	5 dzień	10 dzień	15 dzień	20 dzień	23 dzień
1 - kontrola	25,1±1,37	20,0± 1,31	8,l±0,89	3,l±0,36	2,9±0,35	l,02±0,25
2 - preparat do zapobiegania i leczenia ran u pacjentów z cukrzycą	24,4± 1,04	19,49±0,65 Pi2>0.05 P23>0.05	7,48±0,44 Pi_2<0.05 P2-3<0.05	2^5±0,32 Pl2<0.05 P23>0.05	l,45±0,l Pi.2<0.5 P23<0.05	0
3 - lek porównawczy	24,5±0,99	18,8±0,88 Pu3>0.05	6,7±0,82 Pi_3<0.05	2,01±0,28 Pi.3<0.05	l,75±O,38 Pi_3<0.05	0

Do 15-go dnia eksperymentu przewagę w procesie gojenia wykazywał lek referencyjny. Wielkość rany była o 10,66% (p <0,05) mniejsza w porównaniu do substancji badanej. W 20-tym dniu eksperymentu substancja badana była bardziej aktywna niż lek referencyjny o 20,68% (p <0,05), biorąc pod uwagę wielkość rany.

Całkowite wygojenie ran skóry obserwowano w dwóch grupach eksperymentalnych: 2 - substancja badana i 3 - lek referencyjny w 23-im dniu eksperymentu, z wyjątkiem grupy kontrolnej, gdzie mediana wielkości rany wynosiła 1,02 mm.

Do badania histologicznego użyto wycinki uformowanych blizn pobrane od zwierząt trzec h grup eksperymentalnych. Podczas badania histologicznego wycinka w grupie kontrolnej gojenie się rany nastąpiło w sposób zamierzony. Blizna rany jest wypełniona tkanką ziarninową, w której dominują elementy komórkowe tkanki łącznej. Widoczne są powstałe naczynia, wewnątrz pokryte śródbłonkiem. Niekompletny nabłonek obserwuje się przy krawędzi rany. Pod stopionym nabłonkiem widoczna jest niepełna wnęka ziarninująca, częściowo wypełniona resztkami martwiczej tkanki. Warstwy poziomo rozmieszczonych fibroblastów i włókien kolagenowych nie powstają, co świadczy o powolnym procesie gojenia.

W grupie leczonej lekiem referencyjnym nabłonek powierzchni rany jest całkowicie uformowany. Strup na powierzchni blizny jest nieobecny. Nie ma powierzchniowej warstwy nekrotycznej leukocytów. Utworzona blizna jest szeroka; przeważają w niej elementy komórkowe tkanki łącznej. Widoczne są elementy naczyniowe tkanki ziarninowej. Tworzenie się włókien kolagenowych jest słabo wyrażone.

W trzeciej grupie zwierząt leczonych badanym środkiem rozwiniętym blizna jest całkowicie pokryta naskórkiem. Pod naskórkiem powstają warstwy utworzone przez pasma fibroblastów. Głęboka warstwa blizny składa się głównie z elementów włóknistych - kolagenu i elastycznych włókien, stopniowo wypierając składnik komórkowy.

W wyniku badania histologicznego skrawków powstałych blizn po ranie skóry u zwierząt z wyindukowaną cukrzycą wykazano, że opracowany lek pod względem stopnia wzrostu nabłonka i rogowacenia naskórka, stosunku elementów komórkowych i włóknistych tkanki łącznej, nasilenia i inwolucji składnika naczyniowego tkanki ziarninowej badany preparat przewyższa lek referencyjny.

Aby udowodnić możliwość zastosowania badanego preparatu, dokonano oceny jego aktywności w stosunku do typowych hodowli bakterii E. coli, St. aureus, C. albicans i Asp. niger oraz stref zahamowania wzrostu mikroorganizmów.

W tym celu 10 ml gęstej pożywki wylano na płytkę Petriego. Przygotowano 24-godzinną zawiesinę mikroorganizmów testowych o stężeniu 5 x 105 CFU/ml i 1 ml zawiesiny naniesiono na powierzchnię pożywki. Suszono przez 30 minut. W pożywce wykonano studzienki o średnicy 6 mm, na które naniesiono próbki opracowanego środka. Liczba studzienek nie powinna przekraczać 6 na płytkę Petriego. Przez 30 min szalki Petriego utrzymywano w temperaturze pokojowej (20-22°C), a następnie umieszczano w termostacie na 24 godziny w 37°C, a po wskazanym okresie brano pod uwagę strefy „opóźnienia” rozwoju mikroorganizmów, w tym średnicę studzienek. Zgodnie z rozmiarem stref zahamowania wzrostu testowych mikroorganizmów, oceniono działanie przeciwdrobnoustrojowe badanej substancji, chociaż należy wziąć pod uwagę, że szybkość dyfuzji polimerowych środków dezynfekujących jest mniejsza niż szybkość dyfuzji nisko polimerowych środków dezynfekujących. Aby uzyskać wiarygodne wyniki, każdą badaną substancję badano w 2 powtórzeniach.

Wyznaczenie minimalnego czasu wymaganego do całkowitego powstrzymania wzrostu i rozwoju drobnoustrojów przeprowadzono dla opracowanego środka w następujący sposób: zawiesinę badanych drobnoustrojów w ilości 1 x 105 CFU/ml dodano do badanej substancji, 1 ml badanej substancji wlano do probówek. Probówki wstrząsano i w odstępach 2-5-10 i 30 minut wysiano na pożywce stałej. Szalki Petriego umieszczono na 24 godziny w termostacie w 37°C. Po tym czasie zliczono liczbę hodowanych kolonii i oceniono działanie bakteriobójcze badanej substancji za pomocą tego wskaźnika. Z przedstawionych wyników wynika, że mikroorganizmy Gram-dodatnie były wrażliwe na badane środki. Wszystkie testowane środki tworzyły strefy zahamowania wzrostu od 19 do 24 mm, co odpowiada raczej wysokiej aktywności (n = 84, p = 0,03).

Wyboru składu jakościowego i ilościowego w badanym preparacie dokonano na podstawie testu biologicznego na organizmach jednokomórkowych - Paramecium caudatum - pantofelek ogoniasty. Test ten pozwala określić optymalny stosunek składników, ich działanie stabilizujące błonę i przeciwutleniające. Opracowany preparat znacznie wydłużył czas zatrzymania ruchu Paramecium pod wpływem trucizn komórkowych (alkohol etylowy, nadtlenek wodoru). Wydłużenie czasu zatrzymania ruchu Paramecium pod wpływem alkoholu etylowego charakteryzuje działanie stabilizujące błonę opracowanego preparatu, którego składniki zapobiegają uszkodzeniu części białkowej biomembrany. Aktywność przeciwutleniająca została zweryfikowana poprzez wydłużenie czasu przemieszczania się pantofelka pod wpływem 1% roztworu nadtlenku wodoru. Najwyraźniej wynika to ze zdolności składników badanego preparatu do hamowania peroksydacji lipidów przez błonę.

W badaniach eksperymentalnych wykazano wpływ opracowanego preparatu na modele gojenia się ran skóry na tle eksperymentalnej cukrzycy.

Pomimo faktu, że poszczególne składniki i ich kombinacje znajdują się w maściach, nie znaleziono proponowanej kompozycji i ich stosunku. Zastrzegana kompozycja farmaceutyczna preparatu, wzięta w eksperymentalnie wybranej, optymalnej ilości, zapewnia zastrzegany wynik. Inne stosunki składników nie pozwalają osiągnąć niezbędnego efektu terapeutycznego.

Przykłady wykonania:

Przykład 1

Skład preparatu:

- glikol polietylenowy (PEG-600) 20,0% wag.;

- gliceryna 10,0% wag.;

- sól sodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego 1,5% wag.;

- witamina E 0,5% wag.;

- fosforan poliguanidyny 0,4% wag.;

- woda 67,6% wag.

Przygotowanie preparatu obejmowało:

- Przygotowanie surowców i sprzętu tj. sprawdzenie prawidłowości działania sprzętu oraz czystości i jakości składników

- Dyspersję składników w wodzie przez 30 minut w temperaturze 35-40°C z okresowym mieszaniem masy. Tryby mieszania powinny zapobiegać pienieniu.

- Powolne wprowadzanie do powstałej mieszaniny fosforany poliguanidyny oraz pozostałej ilości wody.

- Ogrzewanie mieszaniny do temperatury 35-40°C przez 1 godzinę, aż do uzyskania jednorodnej kompozycji.

Preparat stosowano przez cały okres eksperymentu tj. przez okres 23 dni, aż do całkowitego wygojenia się rany. Początkowo w pierwszych 15-stu dniach procesu gojenia lepsze wyniki uzyskiwano w grupie zwierząt leczonych znanym i powszechnie stosowanym lekiem referencyjnym. Wydaje się, że rana goiła się szybciej, biorąc pod uwagę jej wielkość. W 20-tym dniu eksperymentu zauważono, że wielkość rany była istotnie statystycznie najmniejsza w grupie zwierząt otrzymującej badany preparat w porównaniu do grupy kontrolnej (p <0.05) i jednocześnie była najmniejsza spośród wszystkich grup badanych i wynosiła jedynie 1,45 mm. W 23 dniu eksperymentu rana się całkowicie zagoiła, a blizna została pokryta naskórkiem.

Mechanizm działania przeciwbakteryjnego:

- kationy fosforanu poliguanidyny są adsorbowane na ujemnie naładowanej powierzchni komórki bakteryjnej, blokując oddychanie, odżywianie, transport metabolitów przez ścianę komórkową bakterii;

- makrocząsteczki fosforanu poliguanidyny dyfundują przez ścianę komórkową, powodując nieodwracalne uszkodzenie strukturalne na poziomie błony cytoplazmatycznej, nukleotydu, cytoplazmy komórki bakteryjnej;

- cząsteczki fosforanu poliguanidyny wiążą się z kwaśnymi fosfolipidami i białkami błony cytoplazmatycznej, co prowadzi do jej pęknięcia;

- wynikiem tych procesów jest blokada glikolitycznych enzymów układu oddechowego, utrata właściwości patogennych i śmierć komórki bakteryjnej.

Zazwyczaj biocydy o niskiej masie cząsteczkowej, wchodząc w reakcję chemiczną działającą na ośrodki fizjologicznie aktywne, tracą swoje właściwości biobójcze, podczas gdy kompozycja polimerowa hydrożelu je zatrzymuje. Ze względu na czynniki konformacyjne i steryczne reakcje w łańcuchach polimeru nigdy nie zachodzą ze 100% konwersją, a wolne grupy guanidynowe (nieuczestniczące w reakcji) zawsze pozostają w kompozycji hydrożelowej.

W przeciwieństwie do związków niskocząsteczkowych, których działanie przeciwdrobnoustrojowe trwa tylko kilka minut lub godzin, hydrożel tworzy plastyfikowaną powłokę przepuszczalną dla powietrza, która zapewnia długotrwałą (do 2 dni) ochronę potraktowanej powierzchni przed pojawieniem się na niej drobnoustrojów; w tym samym czasie idealnie spłukuje się zwykłą wodą.

Wzmocnienie skuteczności działania biobójczego preparatu w porównaniu z analogami o niskiej masie cząsteczkowej zapewnia współdziałanie wielu chemicznie powiązanych grup guanidynowych z komórką drobnoustrojową i redukcja toksyczności - możliwość delokalizacji gęstości elektronowej wzdłuż łańcucha polimeru i jego transformacji konformacyjnych.

Preparat posiada właściwości:

- bakteriobójcze wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych (skuteczna przeciwko bakteriom rzekomorosnącym, gronkowcom, paciorkowcom, Escherichia coli, Salmonella, legionelozie, czerwonce, błonicy, chorobom wenerycznym itp.);

- grzybobójcze związane z długotrwałą ekspozycją na mikrosporie, mikrofity, rubrofitie, kandida, dermatofity, aspergilla oraz na inne grzyby pleśniowe.

Przykład 2

Skład preparatu:

- glikol polietylenowy (PEG-600) 40,0% wag.;

- gliceryna 20,0% wag.;

- sól sodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego 2,0% wag.;

- witamina E 1,0% wag.;

- fosforan poliguanidyny 0,6% wag.;

- woda 36,4% wag.

Preparat przygotowano w analogiczny sposób jak w przykładzie 1 -ym i zastosowano do wyleczenia rany zainfekowanej bakteriami Gram ujemnymi z gatunku Staphylococcus aureus. Preparaty stosowano dwa razy dziennie na zainfekowaną ranę. W początkowym okresie leczenia, także i w tym przypadku przewagę wykazywał powszechnie stosowany lek referencyjny. Wydaje się, że rana goiła się szybciej, biorąc pod uwagę jej wielkość. Jednak już po 10 dniach stosowania zauważono znaczącą poprawę gojenia się rany w grupie zwierząt otrzymujących badany preparat, a po 23 dniach rana całkowicie się zagoiła. Preparat 3 Skład preparatu:

- glikol polietylenowy (PEG-600) 60,0% wag.;

- gliceryna 30,0% wag.;

- sól sodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego 2,5% wag.;

- witamina E 1,5% wag.;

- fosforan poliguanidyny 0,8% wag.;

- woda 5,2% wag.

Analogicznie jak w przykładach powyżej przygotowano preparat i zastosowano do wyleczenia rany zakażonej grzybami z rodzaju Candida. W tym przypadku także stosowano preparat bezpośrednio na ranę, której wielkość we wszystkich grupach wynosiła ok. 24.4 mm. Preparaty stosowano dwa razy dziennie na zainfekowaną ranę. W początkowym okresie leczenia, także i w tym przypadku przewagę wykazywał powszechnie stosowany lek referencyjny. Wydaje się, że rana goiła się szybciej, biorąc pod uwagę jej wielkość. Jednak już po 10 dniach stosowania zauważono znaczącą poprawę gojenia się rany w grupie zwierząt otrzymujących badany preparat. W 15-tym dniu stosowania przewaga była już znacząca na korzyść badanego nowego preparatu, a po 23-ech dniach rana całkowicie się zagoiła.

Claims (3)

1. Preparat do leczenia ran dedykowany pacjentom z cukrzycą zawierający zawieszone w podłożu organicznym antyoksydanty i związek z grupy biocydów znamienny tym, że jako antyoksydant zawiera witaminę E w ilości 0,5-1,5% wag., a jako związek z grupy biocydów zawiera fosforan poli-4,9-dioksadodekano-1,12-guanidyny w ilości 0,4-0,8% wag.

2. Preparat według zastrz. 1 znamienny tym, że jako podłoże organiczne zawiera glikol polietylenowy (PEG-600) w ilości 20,0-60,0% wag., glicerynę w ilości 10,0-30,0% wag., sól sodową kwasu etylenodiaminotetraoctowego w ilości 1,5-2,5% wag., wodę w ilości 5,2-67,6% wag.

3. Preparat według zastrz. 1 znamienny tym, że zalecana dawka nanoszenia na ranę wynosi 150 mg.