PL242061B1 - Ergonomiczne miejsce siedzące - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest ergonomiczne miejsce siedzące, które zawiera oparcie (3) miejsca siedzącego w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, wypierane sprężystą płytą kompozytową (2) z polimerowych kompozytów włóknistych, której jedna pozioma krawędź zamocowana jest wahliwie na osi (5) połączonej z ramą oparcia (4), zaś druga krawędź zamocowana jest w przesuwnej listwie (8), albo oparcie miejsca siedzącego (4) w odcinku lędźwiowym kręgosłupa jest wyparte elastyczną płytą kompozytową (2), która posiada obie poziome krawędzie mocowane do przesuwnych listew (8), połączonych z elementami (6 i 7), realizując ich ruch posuwisto zwrotny sterowany zewnętrznie. W sposobie regulacja podparcia odcinka lędźwiowego odbywa się za pomocą sprężystej płyty kompozytowej (2) w zakresie do 40 mm poprzez zmianę wzajemnego położenia krawędzi sprężystej płyty wykonanej z polimerowych kompozytów włóknistych, zamocowanej w konstrukcji nośnej oparcia (4) miejsca siedzącego i sterowaną manualnie przez osobę siedzącą z wykorzystaniem siłownika (6) elektrycznego albo pneumatycznego albo hydraulicznego albo napędu śrubowego (6), realizując ruch posuwisto zwrotny co najmniej jednej krawędzi sprężystej płyty kompozytowej (2), powodując zmianę ułożenia tej płyty i dostosowując oparcie (3) do kształtu pleców.

Description

Przedmiotem wynalazku jest ergonomiczne miejsce siedzące dostosowujące oparcie miejsca siedzącego do profilu kręgosłupa osoby siedzącej, przeznaczone zwłaszcza do środków komunikacji zbiorowej, umożliwiające indywidualne ergonomiczne dostosowanie podparcia do kształtu pleców.

Długotrwałe przebywanie w pozycji siedzącej w pracy czy też podróży przyczynia się do poszukiwania nowych ergonomicznych rozwiązań konstrukcyjnych ułatwiających siedzenie oraz umożliwiających stosowanie regulacji wielkości wyparcia pleców w odcinku lędźwiowym według indywidualnych potrzeb siedzącego.

Znane są stosowane różnego rodzaju specjalistyczne konstrukcje foteli np. z mechanizmem czy też umożliwiające wykonywanie prac biurowych w pozycji wpół leżąc.

Znane są różnego rodzaju kształtki umieszczane na oparciu fotela lub krzesła ułatwiające długotrwałe siedzenie i podpierające kręgosłup w okolicach lędźwiowych.

Znane są fotele zwłaszcza rehabilitacyjne posiadające odpowiednio ukształtowane oparcie i ułatwiające siedzenie.

Znane jest z opisu wynalazku PL 204 447 miejsce siedzące posiadające wypukłe podparcie odcinka lędźwiowego oraz owalne wgłębienie w części siedzeniowej. W rozwiązaniu tym zarówno owalna część siedzeniowa jak i dolna część wyprofilowanego oparcia wyłożone są materiałem elastycznym, korzystnie silikonem.

Znany jest ze zgłoszenia wynalazku P. 392751 mebel do siedzenia, w którym siedzisko jest zamocowane do podstawy lub do ramy oparcia za pomocą przegubu kulistego, w którym panewka przegubu kulistego umocowana jest do siedziska, a kula przegubu kulistego do podstawy lub do podstawy ramy oparcia. Rozwiązanie według wynalazku zapewnia ruch wokół osi ciała, umożliwiając siedzenie i odpoczywanie. W rozwiązaniu tym rama oparcia wyposażona jest w trzy ruchome podpory - środkowy wspornik klatki piersiowej umocowany do ramy oparcia za pomocą przegubu kulowego, dolny wspornik pleców i górny zagłówek połączone z ramą pleców w sposób, który umożliwia nieznaczny ruch w przód, tył, w górę, w dół lub na boki.

Punktowe podparcie pleców umożliwia wypoczynek ale jednocześnie utrudnia utrzymanie sztywniej niezmienionej pozycji pleców.

Znane jest stosowanie materacy przeciwodleżynowych, w których element wsporczy dostosowuje się do krzywizn ciała i nie następuje koncentracja miejscowych nacisków lecz w miarę równomierne ich rozłożenie na całej powierzchni wsparcia. W materacach przeciwodleżynowych podparcie sylwetki następuje przez podparcie powierzchniowe przy użyciu wielu indywidualnie regulowanych ciśnieniem kształtów poduszek tworzących strukturę materaca.

Celem wynalazku jest rozwiązanie konstrukcyjne miejsca siedzącego spełniające wymagania ergonomiczne indywidualnego użytkownika, przez indywidualne dostosowanie wielkości wyparcia oparcia siedziska do kształtu pleców siedzącego w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.

Istotą rozwiązania według wynalazku jest ergonomiczne miejsce siedzące, które zawiera oparcie miejsca siedzącego w odcinku lędźwiowym kręgosłupa wypierane sprężystą płytą kompozytową z polimerowych kompozytów włóknistych, której jedna pozioma krawędź zamocowana jest wahliwie na osi połączonej z ramą oparcia, zaś druga krawędź zamocowana jest w przesuwnej listwie, albo oparcie miejsca siedzącego w odcinku lędźwiowym kręgosłupa jest wyparte elastyczną płytą kompozytową, która posiada obie poziome krawędzie mocowane do przesuwnych listew połączonych z elementami siłownika.

W rozwiązaniu według wynalazku dzięki zastosowaniu nowych materiałów w postaci lekkich kompozytowych materiałów konstrukcyjnych wykorzystuje się szczególne cechy fizyko-mechaniczne tych materiałów, umożliwiające dostosowanie kształtu oparcia do indywidualnego kształtu pleców.

W rozwiązaniu stosuje się sprężystą kompozytową płytę o dobranych warstwach wzmocnień zatopionych w termoutwardzalnej matrycy polimerowej. Właściwości płyty kompozytowej umożliwiły realizację złożonej funkcji zmian wyparcia miejsca siedzącego przez wykorzystanie szczególnych właściwości sprężystych materiału przy zachowaniu odpowiedniej wytrzymałości mechanicznej elementu i jednocześnie niewielkiej jego wadze. Stosowany w rozwiązaniu materiał kompozytowy oraz pozostałe elementy miejsca siedzącego posiadają nadane odpowiednie cechy palnościowo-dymowe wymagane dla pojazdów transportu masowego. Materiały te spełniają np. wymagania kolejnictwa europejskiego wg standardu EN 45 545-2, pojazdów samochodowych wg wymagań regulaminu EKG ONZ nr 118 oraz transportu morskiego według przepisów kodeksu FTP.

Zastosowany według wynalazku element realizujący ruch posuwisto-zwrotny cechuje prosta konstrukcja, która mieści się w gabarytach wewnętrznych oparcia siedziska. Użyty kompozyt odznacza się wysoką trwałością przy przenoszeniu złożonych nacisków dynamicznych wynikających ze standardowej eksploatacji i jest odporny na skutki zmęczenia funkcjonalnego przy wielokrotnej zmianie kształtu wynikającego z napięcia mechanicznego płyty i obciążeń w trakcie użytkowania.

Według wynalazku realizuje się ruch posuwisto zwrotny sterowany zewnętrznie, w zakresie do 40 mm poprzez zmianę wzajemnego położenia krawędzi sprężystej płyty (2) zamocowanej w konstrukcji nośnej oparcia (4) miejsca siedzącego i sterowaną manualnie przez osobę siedzącą z wykorzystaniem siłownika (6). Jako siłownik stosuje się siłownik elektryczny albo pneumatyczny, albo hydrauliczny, albo napęd śrubowy (6), realizując ruch posuwisto-zwrotny co najmniej jednej krawędzi sprężystej płyty kompozytowej (2), dostosowując oparcie (3) do kształtu pleców.

Zmiany wielkości wyparcia oparcia miejsca siedzącego realizowane z użyciem sprężystej płyty kompozytowej dostosowują oparcie do ukształtowania pleców osoby siedzącej. Zmiany te są podobne do działania materaca przeciwodleżynowego, w którym zmiany podparcia ciała odbywają się na określonych, regulowanych ciśnieniem powierzchniach, gdzie poszczególne elementy podparcia wchodzą w interakcję z wypierającą powierzchnią, W rozwiązaniu według wynalazku specyficzne cechy sprężyste napiętej płyty kompozytowej zapewniają dostosowanie się kształtu płyty do krzywizny ciała, równomiernie na całej powierzchni wsparcia .

Rozwiązanie przedstawione na załączonych ilustracjach Fig 1-3 zapewnia zmianę - zwiększenie lub zmniejszenie wyparcia lędźwiowego w oparciu miejsca siedzącego w zakresie do 40 mm. Regulację w zakresie wyparcia, o którym mowa, powoduje zmiana wyoblenia sprężystej płyty kompozytowej (2), na której spoczywa tapicerka (3) oparcia. Wielkość wyoblenia w oparciu siedziska na wysokości lędźwiowego odcinka kręgosłupa osoby siedzącej odpowiada rekomendacjom Normy UIC 567 w zakresie odnoszącym się do parametrów ergonomii foteli w pojazdach kolejowych.

Zastosowany w rozwiązaniu kompozyt w postaci napiętej płyty kompozytowej (2) jest na tyle swym kształtem sprężysty i elastyczny, że podczas użytkowania miejsca siedzącego (także po indywidualnym dostosowaniu wielkości wyparcia odcinka lędźwiowego siedzącego), realizując powierzchniowe wyparcie pleców, dostosowuje to wyparcie indywidualnie, zależnie od kształtów pleców i wywieranych nacisków. Wynalazek pozwala regulować wielkość podparcia kręgosłupa w odcinku lędźwiowym i jego regulację w trakcie użytkowania. Rozwiązanie to oddziałuje dynamicznie na chwilowe zmiany nacisków przy zmianie ułożenia ciała siedzącego czy też niweluje przenoszenie wymuszonych drgań wynikających np. z ruchu pojazdu.

Rozwiązanie według wynalazku jest możliwe dzięki użyciu w konstrukcji specjalnej termoutwardzalnej kompozytowej płyty wzmocnionej warstwami wzmocnień. Właściwości fizyko-mechaniczne zastosowanej płyty kompozytowej umożliwiają różnorodne zastosowania między innymi w fotelach komunikacji publicznej m.in.: kolejowej, samochodowej czy promowej. Ergonomiczne miejsce siedzące wyposażone w rozwiązanie według wynalazku umożliwia w prosty sposób dostosowanie jego oparcia do indywidualnych preferencji osoby siedzącej, indywidualne dostosowanie w odcinku lędźwiowym wielkości wyparcia pleców, realizując funkcje ergonomicznego dostosowania wyrobu do potrzeb siedzącego.

Rozwiązanie według wynalazku dotyczy umieszczenia płyty kompozytowej (2) pod tapicerką oparcia (3) o regulowanej krzywiźnie wyoblenia w okolicy lędźwiowej, położeniem sytemu przesuwnych, poziomych listew mocujących krawędzie płyty (8) i/lub wahliwego związania mocowania obrotową osią (5) związaną sztywno z ramą oparcia (4) fotela, gdzie przemieszczenie listew mocujących krawędzie płyty zapewnia element wykonawczy (6) powodujący ruch posuwisto-zwrotny tłoka siłownika lub śruby napędowej (7).

Rozwiązanie to może mieć zastosowanie jako wyposażenie miejsc siedzących wagonów komunikacji masowej - kolejowej, promowej czy też wyposażenia kin, teatrów, sal konferencyjnych.

Wynalazek umożliwia poprawę odczuć komfortu ergonomicznego pasażera, zajęcie wygodnej pozycji siedzącej podczas podróży masowymi środkami komunikacji, szczególnie że potrzeby i preferencje pasażerów w tym zakresie są zróżnicowane. Rozwiązanie według wynalazku zostało przedstawione na załączonych ilustracjach, na których:

Fig 1 i Fig 3 w widoku aksonometrycznym przedstawiono miejsca siedzące z regulacja wyparcia odcinka lędźwiowego z jedną krawędzią wahliwą i nieprzesuwną oraz odpowiedni z drugą krawędzią Ł \J J i i i Ł I Ł I \J i Ł i przesuwną, zaś Fig 2 w częściowym przekroju w widoku aksonometrycznym miejsce siedzące z obiema poziomymi krawędziami przesuwnymi. Rozwiązanie według wynalazku przedstawiono w przykładach wykonania nie ograniczających stosowania wynalazku.

Przykład 1

W rozwiązaniu według wynalazku (Fig. 1 i Fig. 3) element realizujący ruch posuwisto-zwrotny zmiany wsparcia lędźwiowego jest zamocowany w konstrukcji nośnej oparcia (4) siedziska (1) i jest sterowany manualnie przez pasażera za pomocą np. siłownika elektrycznego (6) o ruchu liniowym posuwisto-zwrotnym tłoka (7). Uruchomienie siłownika powoduje zmianę ułożenia elementu sprężystego w postaci płyty kompozytowej (2) i dostosowanie jej do kształtu pleców. Możliwe jest to dzięki zamocowaniu wahliwemu górnej krawędzi płyty na obrotowej osi (5) związanej na stałe z ramą oparcia (4). Natomiast dolna, przeciwległa krawędź odkształcalnej płyty (2) jest połączona z tłokiem siłownika (6) poprzez listwę (8) umieszczoną w dolnej części oparcia.

Krawędź ta jest połączona symetrycznie, względem osi podłużnej płyty, z umieszonym elementem realizującym ruch posuwisto-zwrotny - elementy (6) i (7).

Sterowany przez pasażera element realizujący ruch posuwisto-zwrotny (7) unosi lub opuszcza przesuwnie listwę (8) mocującą dolną krawędź płyty kompozytowej (2). Rezultatem jest bardziej płaskie lub bardziej wypukłe ułożenie płyty kompozytowej (2) i oddziaływanie z elastycznym układem tapicerskim oparcia (3), np. z wypełnieniem pianką poliuretanową na ukształtowanie kręgosłupa oraz doprowadzanie do regulacji wyparcia powierzchni oparcia w lędźwiowym odcinku siedzącego.

Przykład 2

Postępując jak w przykładzie 1, stosuje się jako element realizujący ruch śrubę rzymską (Fig. 2), której napęd powoduje jednoczesny ruch obu krawędzi elastycznej płyty kompozytowej w sposób zbieżny, powodując uwypuklenie elastycznej płyty kompozytowej, lub rozbieżny, powodując wypłaszczenie płyty. Dzięki zastosowaniu rozwiązania według wynalazku uzyskuje się mniej lub bardziej wydatne podparcie kręgosłupa w odcinku lędźwiowym.

Przykład 3

Postępując jak w przykładzie 1, stosuje się jako element realizujący ruch siłownik pneumatyczny.

Przykład 4

Postępując jak w przykładzie 1, stosuje się jako element realizujący ruch siłownik hydrauliczny.

Claims (1)

1. Ergonomiczne miejsce siedzące zawierające wyprofilowaną tapicerkę oparcia (3) i siedziska (1), znamienne tym, że zawiera oparcie (3) miejsca siedzącego w odcinku lędźwiowym kręgosłupa wypierane sprężystą płytą kompozytową (2) z polimerowych kompozytów włóknistych, której jedna pozioma krawędź zamocowana jest wahliwie na osi (5) połączonej z ramą oparcia (4), zaś druga krawędź zamocowana jest w przesuwnej listwie (8), albo oparcie miejsca siedzącego (4) w odcinku lędźwiowym kręgosłupa jest wyparte elastyczną płytą kompozytową (2), która posiada obie poziome krawędzie mocowane do przesuwnych listew (8) połączonych z elementami siłownika (6) i (7).