PL241926B1 - Sposób wznoszenia ścian budowlanych - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest łącznik budowlany mający co najmniej jeden podłużny dwuczęściowy człon dystansowy zaopatrzony w środki techniczne do regulacji jego długości i połączone z nim z obu stron człony mocujące do płyt szalunkowych oraz zaopatrzony w pionowe płytki prostopadłe do osi wzdłużnej łącznika który charakteryzuje się tym, że człon dystansowy (1) w całości znajduje się pomiędzy wewnętrznymi powierzchniami płyt szalunkowych (9) i zakończony jest z obu stron płytkami dystansowymi (5) zaopatrzonymi w gniazda (6) z gwintem odpowiadającym umieszczonej w nim gwintowanej końcówce (10) członu mocującego (2), który z drugiej strony zakończony jest płytką ograniczającą (11) i ma postać pręta leżącego w kanale (12) płyty szalunkowej. Przedmiotem zgłoszenia jest także sposób wznoszenia ścian budowlanych z wykorzystaniem łącznika.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wznoszenia ścian budowlanych z użyciem łącznika budowlanego, który przeznaczony jest do wykorzystania przy wznoszeniu murów betonowych, zwłaszcza z wykorzystaniem paneli szalunkowych ze spienionego polistyrenu.

Znane są różnego rodzaju łączniki budowlane przeznaczone do łączenia ze sobą płyt, z których budowany jest szalunek dla wznoszonych ścian budynków oraz zapewnienia odpowiedniego dystansu między równoległymi płytami tworzącymi szalunek. Konstrukcja łączników dostosowana jest do konkretnego zastosowania i zależna w szczególności od materiału płyt szalunkowych oraz tego, czy po wzniesieniu ściany szalunek jest zdejmowany, czy też pozostaje stanowiąc np. warstwę izolacyjną, okładzinową itp. Szczególną grupę stanowią łączniki stosowane w tzw. systemach ICF (Insulating Concrete Forms), tj. technologiach wznoszenia ścian betonowych w szalunku ze złączonych ze sobą kształtek styropianowych. Stosowane są tu łączniki zintegrowane z płytami szalunkowymi lub łączniki oddzielne, umieszczane w specjalnie przygotowanych dla nich otworach w łączonych płytach.

Jedną z wielu różnorodnych znanych metod wznoszenia ścian budowlanych jest metoda polegająca na wypełnianiu płynną mieszanką betonową przestrzeni między ścianami szalunku, w szczególności zbudowanego z płyt styropianowych. Ściany szalunku tworzy się łącząc ze sobą poszczególne płyty za pomocą ukształtowanych w nich pióro-wpustów i/lub zintegrowanych z nimi łączników albo łączników umieszczanych w specjalnie ukształtowanych w tych płytach otworach. W celu stabilizacji i zabezpieczenia przed rozsunięciem pionowych ścian szalunkowych, stosuje się różnego rodzaju rozbieralne zewnętrzne wzmocnienia, podparcia i usztywnienia w postaci desek, słupów, rygli, podpór. W zależności od potrzeb, warunków, parametrów zastosowanych materiałów, budowane są ściany szalunkowe o różnej wysokości i przestrzenie między nimi wypełniane jednorazowo, albo kolejne warstwy szalunku i betonu wznoszone są na poprzedniej warstwie, po stężeniu poprzedniej, niższej warstwy mieszanki betonowej. Po wzniesieniu całej ściany budowlanej, płyty szalunkowe, a także ich łączniki, mogą nie być usuwane z betonu, pozostają na nim jako szalunek tracony i stanowią warstwę izolacyjną ściany, która może następnie być tynkowana, wykańczana okładzinami itp. Takie technologie stosowane są w szczególności z wykorzystaniem płyt z polistyrenu ekspandowanego (EPS). Kształtki takich płyt przygotowuje się poprzez wstępne spienienie polistyrenu, a następnie podanie go do specjalnie przygotowanej formy wtryskowej, gdzie zostają ukształtowane specjalne zamki, otwory dla konkretnych łączników itp. albo powstają płyty ze zintegrowanymi z nimi łącznikami z tworzyw sztucznych. W przypadku, gdy wymagane jest usunięcie płyt styropianowych z warstwy betonu, wymaga to dodatkowych operacji technologicznych, w wyniku których płyty zwykle nie nadają się do powtórnego użytku, a w ścianie betonowej pozostają wystające fragmenty łączników lub otwory, które mogą być niepożądane.

Z polskiego opisu patentowego PL205634 znany jest człon łącznikowy elementu budowlanego, który ma postać pojedynczego łącznika bądź pary łączników. Pojedynczy człon łącznikowy stanowi podłużny element konstrukcyjny zaopatrzony na końcach w płytkowe elementy mocujące, który ma na swej powierzchni co najmniej jedno poprzeczne przewężenie i posiada osiowe występy mocująco-prowadzące usytuowane po zewnętrznych stronach płytkowych elementów mocujących, przy czym występy te mogą posiadać wzdłużne otwory sięgające do poprzecznych przewężeń.

Amerykański opis patentowy US3985329 ujawnia składany szalunek i specjalne łączniki dla tego szalunku. Proponowany łącznik ma człon dystansowy, na którego końcach zamocowane są na elastycznych zawiasach uchwyty posiadające płytki opierające się o płyty szalunku i podłużne elementy mocujące przechodzące na zewnątrz szalunku przez otwory w płytach i zaopatrzone w gwintowane nakrętki.

Z opisu patentowego US4765109 znany jest regulowany łącznik przeznaczony do łączenia ze sobą równolegle ustawionych płyt szalunkowych. Łącznik składa się z dwóch oddzielnych podłużnych elementów, które z jednej strony są ze sobą złączone za pomocą współpracujących ze sobą kołków i otworów naprzemiennie usytuowanych na ich stykających się powierzchniach tak, że regulowana może być długość tej części łącznika. Każdy drugi koniec podłużnych elementów zaopatrzony jest w dwie pionowe płytki, wewnętrzną i zewnętrzną, prostopadłe do osi podłużnej łącznika, oddalone od siebie i połączone ze sobą co najmniej dwoma ramionami. Ramiona między wewnętrzną i zewnętrzną płytką mogą składać się z dwóch części połączonych za pomocą naprzemiennie usytuowanych, współpracujących ze sobą kołków i otworów. Łączniki umieszczane są w specjalnie do nich dos tosowanych szczelinowych nacięciach w panelach szalunkowych tak, że płytka zewnętrzna znajduje się na ze

PL 241 926 B1 wnętrznej ścianie panelu, a płytka wewnętrzna na jego ścianie wewnętrznej. W przypadku, gdy po zbudowaniu ściany konieczne jest usunięcie paneli szalunku, zewnętrzne płytki łączników muszą zostać odcięte, a następnie konieczne może być usunięcie wystających ramion i płytek wewnętrznych.

Sposób wznoszenia ścian budowlanych z wykorzystaniem łącznika budowlanego polegający na wytyczeniu na podłożu linii ściany budowlanej i wznoszeniu wzdłuż niej równoległych pionowych ścian szalunkowych z płyt szalunkowych połączonych ze sobą za pomocą łączników, stabilizowaniu, usztywnianiu tych ścian za pomocą znanych środków technicznych, a następnie wypełnianiu przestrzeni między nimi płynną mieszanką betonową, a po jej zastygnięciu pozostawieniu lub zdjęciu płyt szalunkowych według wynalazku charakteryzuje się tym, że we wstępnym etapie przygotowawczym w każdej płycie szalunkowej wykonuje się w jednej z poziomych ścian co najmniej dwa wydrążenia tworzące kanały poprzeczne do linii wznoszonej ściany, o głębokości nie mniejszej niż średnica prętów członów mocujących łączników budowlanych, które przygotowuje się łącząc ze sobą elementy członów dystansowych tak, aby długość każdego z dwóch członów dystansowych odpowiadała projektowanej grubości warstw betonowych. Łączy się płytkę ograniczającą środkowego członu mocującego z sąsiadującą z nią płytką dystansową członu dystansowego i wstępnie skręca człony mocujące z członami dystansowymi. Następnie wzdłuż projektowanej linii ściany budowlanej ustawia się równolegle do siebie w zadanych odstępach trzy rzędy płyt szalunkowych tak, aby ich kanały znajdowały się na ich górnej poziomej ściance i leżały na wspólnych liniach, po czym w kanałach płyt szalunkowych pierwszej warstwy umieszcza się pręty członów mocujących tak, aby płytki dystansowe członów dystansowych sąsiadowały z wewnętrznymi ściankami płyt szalunkowych, natomiast płytki ograniczające zewnętrznych członów mocujących sąsiadowały z zewnętrznymi ściankami zewnętrznych płyt szalunkowych. Na ustawionej warstwie płyt szalunkowych umieszcza się kolejną warstwę płyt szalunkowych tak, aby ich kanały znajdowały się na górnej poziomej ściance i dokręca się człony mocujące łącznika znajdującego się w kanałach niższej warstwy tak, aby płytki dystansowe i płytki ograniczające zachodziły na boczne powierzchnie płyt szalunkowych wyższej warstwy i przylegały do nich.

Po zastygnięciu warstw betonowych ściany budowlanej, odkręca się pręty zewnętrznych członów mocujących łączników budowlanych i zdejmuje zewnętrzne płyty szalunkowe. Po zdjęciu zewnętrznych płyt szalunkowych, rozwierca się przewężenie w gnieździe i usuwa płytkę dystansową z fragmentem odciętego gniazda.

Natomiast po zdjęciu płytki dystansowej z fragmentem gniazda, otrzymuje się dostęp do wydrążenia członu dystansowego i wprowadzania sondy do pomiaru wilgotności wewnątrz gotowej ściany betonowej.

W jednym z wariantów we wstępnym etapie przygotowawczym w wybranych ścianach płyt szalunkowych, które będą przylegały do zewnętrznych powierzchni ścian betonowych, kształtuje się dowolną znaną metodą wybrania tworzące zadany wzór.

Jako płyty szalunkowe wykorzystuje się prostopadłościenne panele z polistyrenu ekspandowanego lub ekstrudowanego, przy czym kanały kształtuje się w panelu metodą cięcia termicznego.

Korzystnie jako płyty szalunkowe wykorzystuje się prostopadłościenne panele z polistyrenu ekspandowanego lub ekstrudowanego z ukształtowanym wzdłuż górnej ścianki wypustem i odpowiadającym mu wpustem wzdłuż dolnej ścianki, przy czym kanały kształtuje się przez wypusty w głąb panelu metodą cięcia termicznego.

Przykład realizacji sposobu wedle wynalazku z wykorzystaniem łącznika budowlanego zilustrowany jest rysunkiem, na którym fig. 1 przedstawia łącznik w widoku perspektywicznym w pierwszym przykładzie realizacji, fig. 2 - łącznik w widoku perspektywicznym w drugim przykładzie realizacji, a fig. 3 - widok perspektywiczny szalunku z łącznikami dla ściany trójwarstwowej.

Sposób wznoszenia ścian budowlanych z wykorzystaniem łącznika budowlanego według wynalazku, w przykładowej realizacji zilustrowany na fig. 3, zastosowany jest dla otrzymania ściany trójwarstwowej, w której pomiędzy dwoma warstwami betonowymi znajduje się złączona z nią wars twa izolacyjna. Jako płyty szalunkowe 9 wykorzystuje się prostopadłościenne płyty polistyrenowe, w szczególności typowe płyty z ukształtowanymi na środku jednej ze ścian wypustami, a na ścianie przeciwległej - odpowiadającymi im wpustami, które ułatwiają ustawianie i stabilizację kolejnej warstwy płyt na warstwie niższej. W pierwszym wstępnym etapie, w każdej z płyt szalunkowych 9, w jej górnej ścianie z wypustem, wykonuje się jednakowe równoległe do siebie poprzeczne wydrążenia stanowiące kanały 12, które przechodzą przez wypusty i sięgają w głąb płyty. Wymiary kanałów 12 dobiera się tak, aby umieszczone w nich pręty członów mocujących 2 łącznika budowlanego nie wystawały ponad powierzchnię górnej ściany płyty szalunkowej 9, a ich płytki ograniczające 11 wystawały powyżej tej ściany.

PL 241 926 B1

Kanały 12 mogą być wydrążane dowolną znaną metodą, w szczególności metodą cięcia termicznego. Liczba kanałów i odległość między nimi jest dobierana indywidualnie i zależy od wymiarów, parametrów wytrzymałościowych płyt, łączników itp. Wstępne przygotowanie łączników budowlanych polega na wstępnym złączeniu ze sobą jego poszczególnych członów. W tym celu zestawia się dwa elementy członów dystansowych 1 tak, aby ich długość była równa projektowanej grubości warstw betonu, następnie środkowy człon mocujący 2 łączy się z jednej strony z jednym członem dystansowym 1 poprzez umieszczenie jego gwintowanej końcówki 10 w gwintowanym otworze płytki dystansowej 5, a z drugiej strony - z drugim członem dystansowym 1 poprzez złączenie płytki ograniczającej 11 z płytką dystansową 5 poprzez wprowadzenie wypukłych elementów 13 do wgłębień 14. Zewnętrzne końce członów dystansowych 1 łączy się z zewnętrznymi członami mocującymi 2 poprzez wstępne wkręcenie gwintowanych końcówek 10 do gniazd 6 płytek dystansowych 5. Wznoszenie ściany rozpoczyna się od wytyczenia na przygotowanym i równym podłożu linii ściany, wzdłuż której układa się trzy równoległe rzędy pierwszej warstwy płyt szalunkowych 9, w odstępach wynikających z projektowanej grubości ściany, tak aby górną ścianę stanowiła ściana z wypustami i poprzecznymi kanałami leżącymi w jednej linii w trzech rzędach płyt. Po ułożeniu pierwszej warstwy trzech rzędów płyt szalunkowych 9, zakłada się łączniki budowlane umieszczając pręty członów mocujących 2 w przygotowanych kanałach płyt szalunkowych 12. Następnie na pierwszej warstwie ustawia się kolejną warstwę płyt szalunkowych 9, przy czym wypusty dolnej warstwy wchodzą do występów górnej warstwy. Ponieważ pręty członów mocujących 2 nie wystają ponad powierzchnię górnej ściany pierwszej warstwy płyt z łącznikami, zapewnione jest dokładne przyleganie do niej powierzchni dolnej ściany następnej warstwy płyt szalunkowych 9, z jednoczesnym zachodzeniem płytek dystansowych 5 i płytek ograniczających 11 na boczne ściany obu sąsiadujących warstw płyt szalunkowych 9 na ich styku. Po ułożeniu kolejnej warstwy, dokręca się wszystkie łączniki budowlane poprzedniej warstwy tak, aby płytki dystansowe 5 i płytki ograniczające 11 przylegały do bocznych ścian płyt szalunkowych 9 obu warstw. W taki sam sposób układa się i stabilizuje za pomocą łączników budowlanych kolejne warstwy szalunku. W zależności od potrzeb i przy wznoszeniu ścian szalunkowych stosuje się znane sposoby ich mocowania i usztywniania zewnętrznego poprzez montaż kantówek do podłoża oraz elementów podporowych takich jak słupy, rygle, zastrzały ze szczególnym uwzględnieniem stabilizacji i uszczelnienia dolnych płyt stykających się z podłożem. Po wzniesieniu ścian szalunku na zadaną wysokość, dwie powstałe przestrzenie między rzędami płyt szalunkowych 9 wypełnia się mieszanką betonową. Po jej zastygnięciu i stężeniu, odkręca się pręty zewnętrznych członów mocujących 2 i zdejmuje zewnętrzne warstwy płyt szalunkowych 9. W efekcie otrzymuje się trójwarstwową ścianę z dwoma warstwami betonowymi o gładkich zewnętrznych powierzchniach i warstwą izolacyjną wewnątrz, którą stanowi środkowy rząd płyt szalunkowych 9 pozostających pomiędzy warstwami betonu jako szalunek tracony. W jednym z wariantów realizacji sposobu według wynalazku, w wybranych ścianach płyt szalunkowych 9, które będą przylegały do zewnętrznych powierzchni ścian betonowych, można we wstępnym etapie kształtować dowolną znaną metodą wybrania tworzące zadany wzór, który po zdjęciu zewnętrznych płyt szalunkowych zostanie odwzorowany na powierzchni ściany betonowej. Zdjęte płyty szalunkowe 9 i człony mocujące 2 łączników budowlanych mogą zostać ponownie wykorzystane przy budowie kolejnej ściany. Człony dystansowe 1 pozostają w całości w warstwach betonu, z którego nie wystają żadne elementy wymagające odcięcia, ani też nie pozostają w nich otwory wymagające ewentualnego wypełnienia. Znajdujące się na powierzchniach betonowych płytki dystansowe 5, z wgłębieniami 14 na zewnętrznej powierzchni, mogą być natomiast wykorzystane przy montażu elementów wykończeniowych. Istnieje również możliwość usunięcia płytek dystansowych 5 z elewacji betonowej poprzez przewiercenie przewężeń 7 w gniazdach 6 i wyciągnięcie płytek ze ściany betonowej. Dzięki temu możemy też mierzyć wilgotność w ścianie betonowej poprzez wprowadzanie sondy do wydrążenia 8 w członie dystansowym 1 a także uzupełnić otwory w ścianie poprzez np. zaszpachlowanie ich mieszanką betonową. Metoda umożliwia wznoszenie jednorazowo całej kondygnacji budynku w formie stabilnego szalunku i po jego usztywnieniu zewnętrznym wypełnienie komór mieszanką betonową lub wznoszenie ścian szalunkowych co określoną wysokość, wypełnianie mieszanką betonową i po jej stężeniu układanie następnych warstw szalunku.

Wznoszenie ścian budynków według przedstawionego sposobu według wynalazku z zastosowaniem do ich budowy łącznika budowlanego nie wymaga kształtowania specjalnych otworów, zamków itp. w kształtkach polistyrenowych podczas ich produkcji, dzięki czemu możliwe jest wykorzystanie jako paneli szalunkowych jednorodnych płyt z polistyrenu ekstrudowanego (XPS) o lepszych parametrach wytrzymałościowych i cieplnych od płyt z polistyrenu ekspandowanego (EPS).

Claims (7)

1. Sposób wznoszenia ścian budowlanych z wykorzystaniem łącznika budowlanego polegający na wytyczeniu na podłożu linii ściany budowlanej i wznoszeniu wzdłuż niej równoległych pionowych ścian szalunkowych z płyt szalunkowych połączonych ze sobą za pomocą łączników, stabilizowaniu, usztywnianiu tych ścian za pomocą znanych środków technicznych, a następnie wypełnianiu przestrzeni między nimi płynną mieszanką betonową, a po jej zastygnięciu pozostawieniu lub zdjęciu płyt szalunkowych, znamienny tym, że we wstępnym etapie przygotowawczym w każdej płycie szalunkowej (9) wykonuje się w jednej z poziomych ścian co najmniej dwa wydrążenia tworzące kanały (12) poprzeczne do linii wznoszonej ściany, o głębokości nie mniejszej niż średnica prętów członów mocujących (2) łączników budowlanych, które przygotowuje się łącząc ze sobą elementy członów dystansowych (1) tak, aby długość każdego z dwóch członów dystansowych (1) odpowiadała projektowanej grubości ścian betonowych, łączy się płytkę ograniczającą (11) środkowego członu mocującego (2) z sąsiadującą z nią płytką dystansową (5) członu dystansowego (1) i wstępnie skręca człony mocujące (2) z członami dystansowymi (1), a następnie wzdłuż projektowanej linii ściany budowlanej ustawia się równolegle do siebie w zadanych odstępach trzy rzędy płyt szalunkowych (9) tak, aby ich kanały (12) znajdowały się na ich górnej poziomej ściance i leżały na wspólnych liniach, po czym w kanałach (12) płyt szalunkowych (9) pierwszej warstwy umieszcza się pręty członów mocujących (2) tak, aby płytki dystansowe (5) członów dystansowyc h (1) sąsiadowały z wewnętrznymi ściankami płyt szalunkowych (9), natomiast płytki ograniczające (11) zewnętrznych członów mocujących (2) sąsiadowały z zewnętrznymi ściankami zewnętrznych płyt szalunkowych (9), po czym na ustawionej warstwie płyt szalunkowych (9) umieszcza się kolejną warstwę płyt szalunkowych (9) tak, aby ich kanały (12) znajdowały się na górnej poziomej ściance i dokręca się człony mocujące (2) łącznika znajdującego się w kanałach niższej warstwy tak, aby płytki dystansowe (5) i płytki ograniczające (11) zachodziły na boczne powierzchnie płyt szalunkowych (9) wyższej warstwy i przylegały do nich.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że po zastygnięciu warstw betonowych ściany budowlanej, odkręca się pręty zewnętrznych członów mocujących (2) łączników budowlanych i zdejmuje zewnętrzne płyty szalunkowe (9).

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że we wstępnym etapie przygotowawczym w wybranych ścianach płyt szalunkowych (9), które będą przylegały do zewnętrznych powierzchni ścian betonowych, kształtuje się dowolną znaną metodą wybrania tworzące zadany wzór.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że po zdjęciu zewnętrznych płyt szalunkowych (9), rozwierca się przewężenie (7) i usuwa płytkę dystansową (5) z fragmentem gniazda (6).

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że po zdjęciu płytki dystansowej (5) z fragmentem gniazda (6), otrzymuje się dostęp do wydrążenia (8) członu dystansowego (1) i wprowadza sondę do pomiaru wilgotności wewnątrz ściany betonowej.

6. Sposób według jednego z zastrz. od 1 do 3, znamienny tym, że jako płyty szalunkowe (9) wykorzystuje się prostopadłościenne panele z polistyrenu ekspandowanego i/lub ekstrudowanego o gęstości od 10 kg/m³ do 55 kg/m³, przy czym kanały (12) kształtuje się w panelu metodą cięcia termicznego.

7. Sposób według jednego z zastrzeżeń od 1 do 3, znamienny tym, że jako płyty szalunkowe (9) wykorzystuje się prostopadłościenne panele z polistyrenu ekspandowanego i/lub ekstrudowanego o gęstości od 10 kg/m³ do 55 kg/m³ z ukształtowanym wzdłuż górnej ścianki wypustem i odpowiadającym mu wpustem wzdłuż dolnej ścianki, przy czym kanały (12) kształtuje się przez wypusty w głąb panelu metodą cięcia termicznego.