PL241343B1 - Schron i sposób wytwarzania schronu - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest schron i sposób wytwarzania schronu przeznaczonego do czasowego pobytu grupy ludzi w sytuacjach zagrożenia. Schron zawiera wewnątrz kontener mieszkalny obudowany warstwą betonu (3), zbrojonego kratownicami stalowymi (4). Ponadto pręty kratownic zbrojenia (4) są połączone z czterema uchami (6), znajdującymi się nad dachem w narożnikach schronu, a ucha (6) połączone są przegubowo z prętami nośnymi (7), zaopatrzonymi na końcach w pierścienie (8). Górne końce prętów nośnych połączone są też przegubowo z zaczepami (9), w postaci krótkich prętów, mających na końcach również pierścienie (8). Nad każdym z otworów (2) w dachu schronu znajdują się rura żelbetowa (11) zamykana włazem (13). Sposób wytwarzania schronu polega na tym, że w pobliżu przeciwległych końców dachu kontenera mieszkalnego (1) wycina się dwa kołowe otwory (2) i osadza w nich tuleje stalowe (5). Do wszystkich kształtowników ramy kontenera (1) przymocowuje się stalowe pręty dystansowe (15) i obudowuje kontener (1) szalunkiem wewnętrznym (16). Następnie do prętów dystansowych (15) przymocowuje się kratownice zbrojenia (4). Kontener (1) ustawia się na poziomej, płaskiej podstawie szalunkowej (18) i montuje szalunek zewnętrzny (20) wokół ścian bocznych kontenera (1). Po tym ucha (6) łączy się z prętami kratownic zbrojenia (4). Przestrzeń między szalunkami (16) i (20) zalewa się betonem, a po jego związaniu demontuje się szalunek zewnętrzny (20) i zdejmuje kontener z podstawy szalunkowej (18).

Description

PL 241 343 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest schron i sposób wytwarzania schronu przeznaczonego do czasowego pobytu małej grupy ludzi w sytuacjach zagrożenia, spowodowanych konfliktami zbrojnymi lub klęskami żywiołowymi.

Z książki zatytułowanej „Przysposobienie obronne dla szkół ponadpodstawowych”, autorstwa Stefana Fidyka, Tadeusza Bieniasza, Anny Ruda, Tadeusza Siudy i Zbigniewa Worwy, znany jest schron będący pomieszczeniem lub zespołem pomieszczeń o ustalonej lokalizacji, zagłębionym całkowicie pod powierzchnią gruntu na głębokość co najmniej 75 cm. Powierzchnia gruntu nad schronem jest pozioma i płaska. Z tej samej książki znany jest też schron będący takim samym pomieszczeniem, ale znajdujący się częściowo pod powierzchnią gruntu. Dach tego schronu jest powyżej otaczającej go powierzchni gruntu na wysokości nie przekraczającej 1,5 m, w dalszej odległości od niego. Bezpośrednio nad schronem znajduje się wypukła warstwa grantu o grubości co najmniej 75 cm, całkowicie pokrywająca schron. Również w tej samej książce opisane jest wykorzystanie jako schronów piwnic, znajdujących się pod budynkami mieszkalnymi lub budynkami użyteczności publicznej, tuneli metra i parkingów podziemnych.

Istota rozwiązania według wynalazku polega na tym, że schron zawiera wewnątrz kontener mieszkalny z wyciętymi w dachu w pobliżu jego przeciwległych końców kołowymi otworami, obudowany warstwą betonu, korzystnie o dużej wytrzymałości, zbrojonego kratownicami stalowymi, przy czym grubość warstwy betonu nad dachem kontenera jest większa niż grubość warstw wokół ścian bocznych i podłogi oraz warstwa ta ma dwa kołowe otwory obudowane tulejami stalowymi, o takiej samej średnicy i tak samo rozmieszczone, jak otwory w dachu kontenera. Pręty kratownic zbrojenia są połączone z czterema uchami, znajdującymi się nad dachem w narożnikach schronu. Ucha te połączone są przegubowo z prętami nośnymi, zaopatrzonymi na końcach w pierścienie, zaś górne końce prętów nośnych połączone są też przegubowo z zaczepami w postaci krótkich prętów, mających na końcach również pierścienie. Nad każdym z otworów w dachu schronu znajdują się rura żelbetowa, połączona u dołu zawiasem ze ścianą boczną schronu. Rura żelbetowa jest zamykana włazem, pokrytym od góry warstwą maskującą i zaopatrzonym w otwór do wlotu powietrza. Długość rury żelbetowej wynosi co najmniej 1 m i równa jest sumie długości prętów nośnych oraz zaczepów. Kratownice zbrojenia, ucha, pręty nośne, zaczepy i włazy wykonane są korzystnie ze stali o dużej wytrzymałości.

Istota sposobu wytwarzania schronu według wynalazku polega na tym, że w pobliżu przeciwległych końców dachu kontenera mieszkalnego wycina się dwa kołowe otwory o średnicy umożliwiającej wejście człowieka i osadza w nich tuleje stalowe. Do wszystkich kształtowników ramy kontenera przymocowuje się stalowe pręty dystansowe i obudowuje kontener szalunkiem wewnętrznym, przymocowanym do kształtowników ramy kontenera, przy czym przed przymocowaniem elementów szalunku umieszcza się w nim śruby. Następnie do prętów dystansowych przymocowuje się kratownice zbrojenia. Tak przygotowany kontener ustawia się na poziomej, płaskiej podstawie szalunkowej i, wykorzystując śruby oraz nakrętki, montuje szalunek zewnętrzny wokół ścian bocznych kontenera. Ucha łączy się z prętami kratownic zbrojenia. Połączenia prętów dystansowych z kształtownikami ramy kontenera i z kratownicami zbrojenia oraz z uchami wykonuje się za pomocą spawania. Szalunki, wewnętrzny i zewnętrzny, wykonane są z desek albo z wodoodpornych płyt wiórowych. Następnie przestrzeń między szalunkami zalewa się betonem. Po związaniu betonu demontuje się szalunek zewnętrzny, zdejmuje kontener z podstawy szalunkowej, odcina wystające końce śrub i pokrywa masą hydroizolacyjną zewnętrzne powierzchnie ścian betonowych. Na zakończenie przymocowuje się rury żelbetowe za pomocą zawiasów, przykręconych śrubami do ścian bocznych schronu, i łączy przegubowo pręty nośne oraz zaczepy z uchami przez przy spawanie pierścieni. Gotowy schron podnosi się dźwigiem samojezdnym, korzystając z zaczepów, i umieszcza w wykopie o takiej głębokości, żeby włazy znalazły się na poziomie gruntu, przy ustawionych pionowo rurach żelbetowych, a następnie wykop zasypuje ziemią, ustawiając podczas tego pręty nośne pionowo i zaczepy tuż pod powierzchnią gruntu.

Głównymi zaletami schronu są gotowość do szybkiego transportu i zmiany miejsca lokalizacji oraz łatwy i szybki sposób jego budowy z wykorzystaniem ogólnie dostępnych kontenerów mieszkalnych i rur żelbetowych - także używanych wcześniej do innych celów. Dodatkową zaletą schronu jest uzyskanie od razu wykończenia wnętrza, pozwalającego na wygodny pobyt. W przypadku potrzeby przeniesienia, schronu w inne miejsce, odkopuje się tylko zaczepy i, korzystając z nich oraz z dźwigu

Claims (2)

1. PL 241 343 B1 samojezdnego, wydobywa schron na powierzchnię gruntu. Po usunięciu ziemi z dachu schronu i opuszczeniu rur żelbetowych w dół oraz ułożeniu prętów nośnych z zaczepami na dachu schronu, przewozi się go w inne miejsce, w którym zostaje on umieszczony w ziemi w opisany sposób.

   Schron pokazany jest w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok ogólny schronu zagłębionego w gruncie, fig. 2. przedstawia widok zewnętrzny schronu podczas transportu, a fig. 3 pokazuje schron podczas budowy w przekroju poprzecznym płaszczyzną A-A.

   Schron zawiera wewnątrz kontener mieszkalny 1 z wyciętymi w dachu w pobliżu jego przeciwległych końców kołowymi otworami 2, obudowany warstwą betonu 3, korzystnie o dużej wytrzymałości, zbrojonego kratownicami stalowymi 4, przy czym grubość warstwy betonu nad dachem kontenera jest większa niż grubość warstw wokół ścian bocznych i podłogi oraz warstwa ta ma dwa kołowe otwory obudowane tulejami stalowymi 5, o takiej samej średnicy i tak samo rozmieszczone, jak otwory 2 w dachu kontenera 1. Pręty kratownic zbrojenia 4 są połączone z czterema uchami 6, znajdującymi się nad dachem w narożnikach schronu. Ucha 6 połączone są przegubowo z prętami nośnymi 7, zaopatrzonymi na końcach w pierścienie 8, zaś górne końce prętów nośnych połączone są też przegubowo z zaczepami 9 w postaci krótkich prętów, mających na końcach również pierścienie 8. Nad każdym z otworów 2 w dachu schronu znajdują się rura żelbetowa 11, połączona u dołu zawiasem 12 ze ścianą boczną schronu. Rura żelbetowa 11 jest zamykana włazem 13, pokrytym od góry warstwą maskującą i zaopatrzonym w otwór 14 do wlotu powietrza. Długość rury żelbetowej 11 wynosi co najmniej 1 m i równa jest sumie długości prętów nośnych 7 oraz zaczepów 9. Kratownice zbrojenia 4, ucha 6, pręty nośne 7, zaczepy 9 i włazy 13 są wykonane korzystnie ze stali o dużej wytrzymałości.

   Sposób wytwarzania schronu polega na tym, że w pobliżu przeciwległych końców dachu kontenera mieszkalnego 1 wycina się dwa kołowe otwory 2, o średnicy umożliwiającej wejście człowieka i osadza w nich tuleje stalowe 5. Do wszystkich kształtowników ramy kontenera 1 przymocowuje się stalowe pręty dystansowe 15 i obudowuje kontener szalunkiem wewnętrznym 16, przymocowanym do kształtowników ramy kontenera 1, przy czym przed przymocowaniem elementów szalunku umieszcza się w nim śruby 17. Następnie do prętów dystansowych 15 przymocowuje się kratownice zbrojenia 4. Tak przygotowany kontener 1 ustawia się na poziomej, płaskiej podstawie szalunkowej 18 i, wykorzystując śruby 17 oraz nakrętki 19, montuje szalunek zewnętrzny 20 wokół ścian bocznych kontenera 1. Ucha 6 łączy się z prętami kratownic zbrojenia 4. Połączenia prętów dystansowych 15 z kształtownikami ramy kontenera 1 i z kratownicami zbrojenia 4 oraz z uchami 6 wykonuje się za pomocą spawania. Szalunki wewnętrzny 16 i zewnętrzny 20 wykonane są z desek albo z wodoodpornych płyt wiórowych. Następnie przestrzeń między szalunkami 16 i 20 zalewa się betonem. Po związaniu betonu demontuje się szalunek zewnętrzny 20, zdejmuje kontener 1 z podstawy szalunkowej 18, odcina wystające końce śrub 17 i pokrywa masą hydroizolacyjną zewnętrzne powierzchnie ścian betonowych. Na zakończenie przymocowuje się rury żelbetowe 11 za pomocą zawiasów 12, przykręconych śrubami do ścian bocznych schronu i łączy przegubowo pręty nośne 7 oraz zaczepy 9 z uchami 6 przez przyspawanie pierścieni 8. Gotowy schron podnosi się dźwigiem samojezdnym, korzystając z zaczepów 9, i umieszcza w wykopie o takiej głębokości, żeby włazy 13 znalazły się na poziomie gruntu 21, przy ustawionych pionowo rurach żelbetowych 11, a następnie wykop zasypuje ziemią, ustawiając podczas tego pręty nośne 7 pionowo, a zaczepy 9 tuż pod powierzchnią gruntu.

   W przypadku potrzeby przeniesienia schronu w inne miejsce, odkopuje się tylko zaczepy 9 i, korzystając z nich oraz z dźwigu samojezdnego, wydobywa schron na powierzchnię grantu. Po usunięciu ziemi z dachu schronu oraz opuszczeniu rur żelbetowych 11 w dół i ułożeniu prętów nośnych 7 z zaczepami 9 na dachu schronu, przewozi się go w inne miejsce, w którym zostaje on umieszczony w ziemi w poprzednio opisany sposób.

   Zastrzeżenia patentowe

   1. Schron obudowany warstwą betonu, korzystnie o dużej wytrzymałości, zbrojonego kratownicami stalowymi, przy czym grubość dachowej warstwy betonu jest większa niż grubość warstw ścian bocznych i podłogi oraz warstwa ta ma dwa kołowe otwory, znamienny tym, że zawiera wewnątrz kontener mieszkalny (1) z wyciętymi w dachu w pobliżu jego przeciwległych końców kołowymi otworami (2), obudowanymi tulejami stalowymi (5), o takiej samej średnicy i tak samo rozmieszczonymi, jak otwory (2) w dachu kontenera 1, a ponadto pręty kratownic zbrojenia (4) są połączone z czterema uchami (6), znajdującymi się nad dachem w narożnikach

   PL 241 343 B1 schronu, a ucha (6) połączone są przegubowo z prętami nośnymi (7), zaopatrzonymi na końcach w pierścienie (8), zaś górne końce prętów nośnych połączone są też przegubowo z zaczepami (9) w postaci krótkich prętów, mających na końcach również pierścienie (8), a ponadto nad każdym z otworów (2) w dachu schronu znajdują się rura żelbetowa (11) połączona u dołu zawiasem (12) ze ścianą boczną schronu, a oprócz tego rura żelbetowa (11) jest zamykana włazem (13) pokrytym od góry warstwą maskującą i zaopatrzonym w otwór (14) do wlotu powietrza, przy czym długość rury żelbetowej (11) wynosi co najmniej 1 m i równa jest sumie długości prętów nośnych (7) oraz zaczepów (9), a ponadto kratownice zbrojenia (4), ucha (6), pręty nośne (7), zaczepy (9) i włazy (13) są wykonane korzystnie ze stali o dużej wytrzymałości.
2. 2. Sposób wytwarzania schronu, znamienny tym, że w pobliżu przeciwległych końców dachu kontenera mieszkalnego (1) wycina się dwa kołowe otwory (2), o średnicy umożliwiającej wejście człowieka i osadza w nich tuleje stalowe (5), a do wszystkich kształtowników ramy kontenera (1) przymocowuje się stalowe pręty dystansowe (15) i obudowuje kontener (1) szalunkiem wewnętrznym (16), przymocowanym do kształtowników ramy kontenera (1), przy czym przed przymocowaniem elementów szalunku umieszcza się w nim śruby (17), następnie zaś do prętów dystansowych (15) przymocowuje się kratownice zbrojenia (4), a tak przygotowany kontener (1) ustawia się na poziomej, płaskiej podstawie szalunkowej (18) i, wykorzystując śruby (17) oraz nakrętki (19), montuje szalunek zewnętrzny (20) wokół ścian bocznych kontenera (1), po czym ucha (6) łączy się z prętami kratownic zbrojenia (4), a ponadto połączenia prętów dystansowych (15) z kształtownikami ramy kontenera (1) i z kratownicami zbrojenia (4) oraz z uchami (6) wykonuje się za pomocą spawania, natomiast szalunki wewnętrzny (16) i zewnętrzny (20) wykonuje się korzystnie z desek albo z wodoodpornych płyt wiórowych, następnie zaś przestrzeń między szalunkami (16), (20) zalewa się betonem, a po jego związaniu demontuje się szalunek zewnętrzny (20), zdejmuje kontener z podstawy szalunkowej (18), odcina wystające końce śrub (17) i pokrywa masą hydroizolacyjną zewnętrzne powierzchnie ścian betonowych, następnie zaś przymocowuje się rury żelbetowe (11) za pomocą zawiasów (12), przykręconych śrubami do ścian bocznych schronu i łączy przegubowo pręty nośne (7) i zaczepy (9) z uchami (6) przez przyspawanie pierścieni (8), zaś gotowy schron podnosi się dźwigiem samojezdnym, korzystając z zaczepów (9), i umieszcza go w wykopie o takiej głębokości, żeby włazy (13) znalazły się na poziomie gruntu (21), przy ustawionych pionowo rurach żelbetowych (11), a następnie wykop zasypuje ziemią, ustawiając podczas tego pręty nośne (7) pionowo i zaczepy (9) tuż pod powierzchnią gruntu.