PL239866B1 - Sposób wytwarzania ksantohumolu - Google Patents

Abstract

Przedmiotem zgłoszenia jest sposób wytwarzania ksantohumolu (XN), w którym prowadzi się reakcję acetylowania grup hydroksylowych przy atomach węgla 7 i 4' ugrupowania flawonowego naringeniny bezwodnikiem octowym w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, a uzyskany produkt acetylowania krystalizuje się. W sposobie tym wykrystalizowany produkt poddaje się reakcji metylowania wolnego ugrupowania hydroksylowego do metoksylowego i reakcji przekształcenia ugrupowania flawonowego do ugrupowania chalkonowego w obecności 1,8-diazabicyklo[5.4.0]undek-7-enu (DBU), w środowisku dimetyloformamidu jako rozpuszczalnika, przy czym reakcję tę prowadzi się przez 12 godzin w temperaturze pokojowej uzyskując związek chalkonowy, następnie uzyskany związek chalkonowy poddaje się reakcji hydrolizy etanolem, w której grupy estrowe przy atomach węgla 4, 4' i 6 ugrupowania chalkonowego ulegają przekształceniu do grup hydroksylowych, w środowisku zasadowym wodorotlenku potasu (KOH), przy czym reakcję tę prowadzi się przez dwie godziny w temperaturze pokojowej, a następnie produkt reakcji hydrolizy poddaje się reakcji z alkoholem 1,1-dimetyloallilowym w obecności eteratu trifluorku boru (BF3•O(CH2CH3)2) jako katalizatora, w środowisku dioksanu jako rozpuszczalnika, przy czym reakcję tę prowadzi się przez dwie godziny utrzymując temperaturę reagentów na poziomie 40°C, uzyskując ksantohumol (XN) jako produkt.

Description

PL 239 866 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest sposób wytwarzania ksantohumolu (XN).

Ksantohumol (2’,4,4’-trihydroksy-6’-me-toksy-3’-prenylochalkon), określany skrótem XN, należy do grupy prenylowanych flawonoidów wykazujących korzystne oddziaływanie na organizmy zwierzęce, w tym człowieka.

Ksantohumol neutralizuje wolne rodniki (jest antyoksydantem), zapobiega rozwojowi miażdżycy tętnic, a także rozwojowi chorób nowotworowych. Antyoksydacyjne właściwości XN są istotne ze względu na fakt, iż wykazuje on kilkukrotnie silniejsze działanie jako akceptor wolnych rodników (zmiatacz wolnych rodników) hydroksylowych i nadtlenkowych, niż wzorcowy: Trolox® (kwas 6-hydroksy-2,5,7,8-tetrametylochroman-2-karboksylowy). Ponadto XN, w przeciwieństwie do swojego izomeru: izoksantohumolu (IXN), wykazuje także aktywność antyoksydacyjną względem anionorodników ponadtlenkowych, generowanych przez oksydazę ksantynową, nie hamując przy tym bezpośrednio aktywności tego enzymu.

XN wykazuje też aktywność antydrobnoustrojową oraz przeciwwirusową, w tym hamuje rozwój pleśni, wzrost bakterii między innymi powodujących zakażenia ropne skóry oraz zakażenia układowe o etiologii gronkowcowej. XN hamuje też rozwój komórek powodujących próchnicę zębów i ma działanie przeciwmalaryczne.

Szczególną własnością XN jest jego działanie przeciwnowotworowe, w tym właściwości antyporliferacyjne: hamowanie syntezy DNA, zatrzymywanie cyklu komórkowego u komórek z zaburzoną zdolnością apoptozy, a także właściwości antyangiogenne.

Ze względu na powyższe, XN jest stosowany jako składnik wielu kompozycji, w tym kompozycji farmaceutycznych, między innymi leków i suplementów diety. XN stanowi także składnik zdrowej żywności i napojów, a także różnych kompozycji kosmetycznych, w tym kompozycji kosmetycznych do aplikacji zewnętrznej - na skórę, jako ich składnik aktywny.

Znane metody pozyskiwania ksantohumolu obejmują jego izolowanie z surowców naturalnych, oraz syntezę chemiczną: umożliwiającą uzyskanie syntetycznego XN.

Znanym surowcem naturalnym z którego izoluje się ksantohumol są szyszki chmielu, które zawierają średnio od 0,1 do 1% XN, w zależności od odmiany. Metody izolowania naturalnego XN obejmują wieloetapową, czasochłonną ekstrakcję prowadzącą do uzyskania ekstraktu XN, zanieczyszczonego różnymi substancjami, których usuwanie za pomocą tanich metod krystalizacji jest znacząco ograniczone. Z tego powodu, ekstrakty poddaje się następnie rozdziałowi na kolumnie chromatograficznej, izolując czysty XN. Sposób chromatograficznego oczyszczania charakteryzuje się jednak niską, niezadowalającą wydajnością oraz wysokimi kosztami aparaturowymi, dlatego też powyższe metody nie są stosowane na skalę przemysłową.

Znane są także chemiczne metody otrzymywania syntetycznego XN, które charakteryzują się nieco większą wydajnością. Droga syntezy chemicznej XN jest podyktowana wyborem substratu do syntezy (związku wyjściowego), który powinien być tani oraz łatwo dostępny. Niemniej jednak znane dotąd metody chemicznej syntezy XN także wymagają rozdziału chromatograficznego mieszaniny poreakcyjnej, celem izolacji czystego ksantohumolu, ze względu na powstające produkty uboczne, w tym np. różne izomery XN, niemożliwe do oddzielenia z wykorzystaniem metod krystalizacji.

Przykładowo, znana jest sześcioetapowa metoda syntetycznego wytwarzania XN z 2,’4’,6’-tri-hydroksyacetofenonu (1-acetylofloroglucinol), w której w pierwszym etapie prowadzi się metoksymetylowanie tego związku w celu osłony grup hydroksylowych w pozycjach 4’ oraz 6’. Otrzymany w tym etapie 2’-hydroksy-4’,6’-dimetoksymetylo-acetofenon poddaje się następnie reakcji Mitsunobu, w której donorem grupy prenylowej jest 3-metylo-2-buten-1-ol, zaś produktem prenylowany eter - z którego wytwarza się ksantohumol.

Inny znany sposób syntezy XN obejmuje reakcję alkilowania za pomocą bromku 3,3-dimetyloallilowego. W metodzie tej prenylowany eter w trzecim etapie poddaje się sigmatropowemu przegrupowaniu Claisena celem przyłączenia grupy prenylowej do pierścienia arylowego, a następnie metylowaniu wolnej grupy hydroksylowej. W kolejnym etapie uzyskany prenylowany keton poddaje się reakcji Claisena-Schmidta, polegającej na aldolowej kondensacji z aldehydem 4-hydroksylo-benzoesowym, zawierającym zablokowaną grupę hydroksylową, umożliwiającą utworzenie szkieletu chalkonu. W ostatnim etapie z prenylowanego chalkonu usuwa się ochronne grupy metoksymetylowe, uzyskując ksantohumol. Sumaryczna wydajność tej syntezy ksantohumolu, wynosi około 10%.

PL 239 866 B1

W związku ze znacząco lepszą wydajnością procesu wytwarzania XN na drodze syntezy chemicznej - w porównaniu z metodami jego ekstrakcyjnej izolacji z materiału roślinnego, XN syntetyczny poddano licznym badaniom mającym na celu sprawdzenie czy wykazuje on jednakowe działanie jak naturalny - wyizolowany XN. Badania te dowiodły, że XN syntetyczny niczym nie różni się od XN pochodzenia naturalnego. W szczególności, syntetyczny XN hamuje proliferację komórek nowotworowych i wykazuje aktywność przeciwutleniającą.

Także z literatury patentowej znane są sposoby syntezy chemicznej XN z wykorzystaniem różnych substratów. Przykładowo w publikacji zgłoszenia międzynarodowego WO2009026206 opisano ścieżkę syntezy XN z 1-acetylofloroglucinolu - jako substratu wyjściowego, reakcja ta jest jednak wieloetapowa i prowadzi do uzyskania poza XN, także produktu ubocznego, który wykazuje znacznie słabszą aktywność biologiczną niż XN. Celem uzyskania czystego XN produkty tej reakcji poddaje się rozdziałowi chromatograficznemu, co wpływa na wzrost kosztów procedury.

W związku powyższym istnieje ciągła potrzeba modyfikacji znanych ścieżek chemicznej syntezy XN, celem poprawy jej wydajności, a także ograniczania - na szlaku syntezy XN, reakcji ubocznych prowadzących do tworzenia się niepożądanych produktów, niezdolnych do separacji krystalizacyjnej, a możliwych do oddzielenia od XN jedynie w wyniku rozdziału chromatograficznego.

Celowym byłoby zatem opracowanie chemicznej syntezy XN, która charakteryzowałaby się poprawioną wydajnością XN oraz zwiększoną czystością produktu końcowego, tak aby ograniczyć, a bardziej korzystnie całkowicie wyeliminować konieczność rozdziału chromatograficznego, celem uzyskania czystego XN.

Istotą wynalazku jest sposób wytwarzania ksantohumolu (XN), w którym prowadzi się reakcję acetylowania grup hydroksylowych przy atomach węgla 7 i 4’ ugrupowania flawonowego naringeniny bezwodnikiem octowym w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, a uzyskany produkt acetylowania krystalizuje się. Sposób ten charakteryzuje się tym, że wykrystalizowany produkt poddaje się reakcji metylowania wolnego ugrupowania hydroksylowego do metoksylowego i reakcji przekształcenia ugrupowania flawonowego do ugrupowania chalkonowego, w obecności 1,8-diazabicyklo[5.4.0]undek-7-enu (DBU), w środowisku dimetyloformamidu jako rozpuszczalnika, przy czym reakcję tę prowadzi się przez 12 godzin w temperaturze pokojowej uzyskując związek chalkonowy, następnie uzyskany związek chalkonowy poddaje się reakcji hydrolizy etanolem, w której grupy estrowe przy atomach węgla 4, 4’ i 6 ugrupowania chalkonowego ulegają przekształceniu do grup hydroksylowych, w środowisku zasadowym wodorotlenku potasu (KOH), przy czym reakcję tę prowadzi się przez dwie godziny w temperaturze pokojowej, a następnie produkt reakcji hydrolizy poddaje się reakcji z alkoholem 1,1-dimetyloallilowym w obecności eteratu trifluorku boru (BF3O(CH2Cfo)2) jako katalizatora, w środowisku dioksanu jako rozpuszczalnika, przy czym reakcję tę prowadzi się przez dwie godziny utrzymując temperaturę reagentów na poziomie 40°C, uzyskując ksantohumol (XN) jako produkt.

Opracowana metoda syntezy XN charakteryzuje się nie tylko poprawioną wydajnością produktu, lecz także wysoką czystością otrzymywanego XN. Ksantohumol wytworzony niniejszym sposobem można oczyszczać na drodze tańszych metod krystalizacyjnych, bez konieczności stosowania rozdziału chromatograficznego.

Powyższy efekt osiągnięto w wyniku wyboru odpowiedniego substratu do syntezy XN, którym wg opracowanej metody jest naringenina. Naringenina jest powszechnie dostępnym i stosunkowo tanim surowcem. Ponadto opracowane warunki reakcji z udziałem naringeniny umożliwiają znaczące ograniczenie, zachodzenia reakcji prowadzących do produktów ubocznych, w tym także takich, których usunięcie wymagałoby rozdziału chromatograficznego.

Powyższe zalety, to jest poprawiona wydajność syntezy i wysoka czystość produktu umożliwiają stosowanie opracowanej metody syntezy XN nie tylko na skalę laboratoryjną, ale także na skalę półtechniczną czy przemysłową - zapewniając ograniczenie kosztów produkcji, w porównaniu z metodami znanymi.

Opracowana metoda ze względu na opłacalność nadaje się w szczególności do realizowania w skali przemysłowej.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładzie wykonania, na rysunku na którym: Fig. 1 przedstawia przykładowy szlak syntezy XN według wynalazku.

Oznaczenia numeryczne zastosowane na rysunku: 11 - reakcja acetylowania,

- reakcja metylowania i reakcja przekształcenia ugrupowania flawonowego do ugrupowania chalkonowego (z otwarciem pierścienia),

PL 239 866 Β1

- reakcja hydrolizy,

- reakcja podstawienia grupy prenylowej.

Sposobem według wynalazku ksantohumol wytwarza się z naringeniny - jako substratu - związek I. Naringenina (nr CAS związku: 480-41-1) stanowi flawonoid, zawarty w wielu owocach, w tym między innymi soku grejfruta czy nasionach dojrzałych owoców brzoskwini. Proces izolacji naringeniny z surowca roślinnego jest prosty i wydajny, w związku z czym naringenina jest powszechnie dostępna i stosunkowo niedroga.

Sposobem według wynalazku jako substrat w syntezie XN można stosować naringeninę pochodzenia naturalnego i/lub syntetycznego. Pochodzenie tego substratu nie wpływa na wydajność produktu końcowego: XN. Naringenina zawiera w swojej strukturze ugrupowanie flawonowe, dla którego poniżej przedstawiono numerację węgli, celem większej jasności oznaczeń stosowanych w dalszej części opisu.

Numeracja węgli ugrupowania flawonowego:

Jak przedstawiono na Fig. 1, opracowanym sposobem, w pierwszym etapie prowadzi się reakcję acetylowania naringeniny: reakcja 11. Reakcję 11 prowadzi się w warunkach umożliwiających podstawienie ugrupowania acetylowego w ugrupowaniach hydroksylowych w pozycjach 7 i 4’ ugrupowania flawonowego naringeniny.

Acetylowanie prowadzi się za pomocą bezwodnika octowego (AC2O), w środowisku pirydyny (Py), w temperaturze pokojowej. Produkt acetylowania, oznaczony na Fig. 1, jako związek II, oczyszcza się następnie na drodze krystalizacji. W takich warunkach uzyskuje się 57% wydajności związku II w reakcji 11.

Reakcja zachodzi selektywnie ponieważ grupa hydroksylowa w pozycji 5 w cząsteczce naringeniny związana jest wewnątrzcząsteczkowym wiązaniem wodorowym z atomem tlenu grupy karbonylowej przy atomie węgla 4 ugrupowania flawonowego naringeniny. Dzięki temu zjawisku przy zastosowaniu odpowiedniego stosunku reagentów w pierwszej kolejności reakcji acetylowania ulegają grupy hydroksylowe przy atomach węgla 7 i 4’ ugrupowania flawonowego naringeniny.

Następnie produkt acetylowania (związek II) poddaje się reakcji 12. Reakcja ta obejmuje selektywne metylowanie ugrupowania hydroksylowego (-OH) związku II, przy węglu 5 ugrupowania flawonowego, oraz otwarcie pierścienia ugrupowania flawonowego z wytworzeniem układu chalkonowego, uzyskując jako główny produkt reakcji związek chalkonowy, oznaczony na Fig. 1 jako związek III. Dla większej jasności stosowanych w opisie oznaczeń, poniżej przedstawiono numerację węgli ugrupowania chalkonowego.

Numeracja węgli ugrupowania chalkonowego, powstałego w reakcji 12:

W reakcji 12 jako czynnik alkilujący stosuje się jodek metylu. Zastosowanie takiego czynnika metylującego zapewnia optymalnie wysoką wydajność reakcji 12.

PL 239 866 B1

Reakcję 12 prowadzi się w rozpuszczalniku aprotycznym: dimetyloformamidzie (DMF) i w obecności zasady nienukleofilowej: 1,8-Diazabicyklo[5.4.0]undek-7-enu (DBU), korzystnie przy pH początkowym reakcji w zakresie 7-12.

Reakcję 12 można prowadzić w temperaturze pokojowej, przez czas niezbędny na przereagowanie związku II do związku III, około 12 godzin. Natomiast korzystniej gdy reakcję prowadzi się przez 2 godziny w temperaturze 50°C, a produkt oczyszcza za pomocą chromatografii kolumnowej. W takich warunkach osiąga się wydajność produktu - związek III na poziomie 44%. Jako produkt uboczny, z niewielką wydajnością wynoszącą około 2%, uzyskuje się także związek IV, produkt metylowania bez otwarcia pierścienia flawonowego.

Grupa acetylowa (-OAc) powstała przy węglu 6’ w reakcji 12 pochodzi od innych cząsteczek substratu. Po reakcji eliminacji typu E2Cb następuje otwarcie pierścienia flawonoidowego i reakcji utworzonego anionu fenolanowego z jodkiem alkilu. Następnie następuje transacetylowanie grupy hydroksylowej w pozycji 5 przy udziale cząsteczki substratu.

Reakcję metylowania oraz otwarcia pierścienia w układzie flawonowym można prowadzić jednocześnie - we wspólnym środowisku reakcji 12, ograniczając czas procesu, jego pracochłonność, a także ilość urządzeń niezbędnych do jego realizacji. W reakcji 12, w wyniku zastosowania środowiska reakcji jak opisano powyżej to jest zasady: DBU oraz rozpuszczalnika DMF, otwarcie pierścienia w układzie flawonowym zachodzi na etapie, w którym wszystkie ugrupowania wodorotlenowe są zblokowane.

Zablokowanie wszystkich grup wodorotlenowych zapobiega w stopniu znaczącym reakcjom cyklizacji i mogącym im towarzyszyć reakcjom izomeryzacji. Z tego powodu opracowanym sposobem w procesie syntezy XN nie tworzą się niepożądane produkty uboczne, a wytworzony ksantohumol nie wymaga oczyszczania na kolumnie chromatograficznej.

Otwarcie ugrupowania flawonowego związku II, sposobem według wynalazku, prowadzi się w rozpuszczalniku DMF i środowisku zasady DBU, która w zadanych warunkach jest nienukleofilowa. Dobór warunków reakcji: odpowiedni rozpuszczalnik i zasada, zapewniają łącznie wysoką selektywność reakcji i bardzo dobrą wydajność związku III.

Związek chalkonowy (związek III) poddaje się następnie reakcji 13 hydrolizy, w której powadzi się hydrolizę ugrupowań estrowych: -O(O)-CH3 (-OAc), uzyskując jako produkt związek chalkonowy z ugrupowaniami wodorotlenowymi przy atomach węgla 4 i 4’ i 6 ugrupowania chalkonowego (związek V).

Jako czynnik hydrolizujący ugrupowania estrowe stosuje się alkohol etylowy.

Reakcję hydrolizy 13 prowadzi się w środowisku zasadowym mocnej zasady: KOH. W takich warunkach uzyskuje się bardzo dobrą wydajność reakcji hydrolizy. Reakcja w takich warunkach prowadzona w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, zachodzi ze 100% wydajnością.

Następnie związek V poddaje się reakcji 14 z wytworzeniem ksantohumolu: związek VI. W reakcji 14 prenylowania do węgla 3 ugrupowania chalkonowego podstawiona zostaje grupa prenylowa (-CH2-CH=C-(CH3)2).

Jako donor grupy prenylowej, czyli związek umożliwiający podstawienie grupy prenylowej w układzie chalkonowym, stosuje się alkohol 1,1-dimetyloallilowy. Reakcję prowadzi się w obecności katalizatora: eteratu trifluorku boru (BF3O(CH2CH3)2), nr CAS związku: 109-63-7), w rozpuszczalniku organicznym, korzystnie dioksanie. Reakcję 14 prowadzi się w nieznacznie podwyższonej temperaturze wynoszącej 40°C, przez 2 godziny, stosując chromatografię kolumnową w celu oczyszczania produktu reakcji. W toku przeprowadzonych badań nieoczekiwanie okazało się, że powyższe warunki zapewniają bardzo dobrą wydajność reakcji 14 prenylowania ugrupowania chalkonowego z wytworzeniem ksantohumolu wynoszącą około 35%.

Produkt reakcji 14: ksantohumol, oznaczony na Fig. 1 jako związek VI można oczyścić poprzez jego krystalizację, która jest znaną i tanią metodą izolacji. Jest to spowodowane brakiem zanieczyszczeń w mieszaninie poreakcyjnej, takich jak na przykład izoksantohumol, a zatem niemożliwych do wydzielenia na drodze krystalizacji.

Całkowita wydajność jaką można uzyskać opracowanym sposobem to około 13%. Znaczącą zaletą opracowanego szlaku syntezy jest także eliminacja konieczności oczyszczania produktu: XN na kolumnie chromatograficznej.

Z powyższych przyczyn synteza nadaje się w szczególności do produkcji XN na skalę przemysłową, niemniej jednak w zależności od potrzeb może być także stosowana na mniejszą skalę, w tym laboratoryjną czy półtechniczną.

PL 239 866 B1

XN otrzymany sposobem według wynalazku wykazuje zadowalającą czystość, oraz może być stosowany jako składnik różnych kompozycji, w tym kompozycji kosmetycznych - jako ich składnik aktywny.

PRZYKŁAD WYKONANIA:

a) Synteza związku II: Octan 4-(7-acetoksy-5-hydroksy-4-oksochroman-2-yl)fenylu:

Do roztworu Naringeniny (Związek I) (2,72 g, 10 mmoli) w suchej pirydynie (10 mL) wkraplano, w temperaturze pokojowej, bezwodnik octowy (1,88 mL, 20 mmoli). Po wkropleniu całość mieszano przez 2 godziny. Po tym czasie zawartość kolby wylano na mieszaninę wody z lodem. Wytrącił się osad, który odsączono, a następnie krystalizowano z metanolu, otrzymując 2,02 g produktu z wydajnością 57%.

Otrzymany produkt poddano analizie 1H NMR, uzyskując widmo 1H NMR (700 MHz, CDCI3) δ (ppm); 2,29 (s, 3H), 2,32 (s, 3H), 2,89 (dd, 1H, J=17,2 Hz,J=2,8 Hz), 3,10 (dd, 1H, J=17,2 Hz, J=13,2 Hz), 5,45 (dd, 1H, J=13,2 Hz, J=2,8 Hz), 6,30 (d, 1H, J=2,1 Hz), 6,31 (d, 1H, J=2,1 Hz), 7,16 (d, 2H, J=8,5 Hz), 7,46 (d, 2H, J=8,5 Hz), 11,83 (s, 1H).

b) Synteza związku III: Dioctan(E)-4-(3-(4-acetoksyfenylo)akryloilo)-5-metoksy-1,3-fenylenu:

W dokładnie wysuszonej kolbie okrągłodennej, w atmosferze argonu, umieszczono octan 4-(7-acetoksy-5-hydroksy-4-oksochroman-2-yl)fenylu (Związek II) (4,0 g, 11,2 mmol) rozpuszczony w suchym N,N-dimetyloformamidzie (DMF) (20 mL). Następnie dodano (DBU) (2,5 mL, 16,8 mmol). Całość ogrzano do temperatury 50°C i dodano kroplami jodek metylu (1,05 mL, 16,8 mmol) a następnie bezwodnik octowy (0,99 mL, 11,2 mmoli). Mieszano w tej temperaturze przez 2 h, do zaniku substratu. Kontrola reakcji za pomocą HPLC-MS. Reakcję zakończono dodając wodę (50 mL) i ekstrahowano octanem etylu (3 χ 30 mL). Połączone ekstrakty przemyto wodą (20 mL) a następnie suszono nad bezwodnym MgSO4, przesączono i odparowano. Surowy produkt oczyszczono na kolumnie chromatograficznej typu Flash (eluent eter naftowy/octan etylu 7/3). Otrzymano 1,83 g intensywnie żółtego produktu z wydajnością 44%.

Otrzymany produkt poddano analizie 1H NMR, uzyskując widmo 1H NMR (700 MHz, CDCI3) δ (ppm); 2,15 (s, 3H), 2,30 (s, 3H), 2,31 (s, 3H), 3,79 (s, 3H)‘ 6,64 (d, 1H, J=1,4 Hz), 6,65 (d, 1H, J=1,4 Hz), 6,90 (d, 1H, J=16,1 Hz), 7,12 (d, 2H, J=8,4 Hz), 7,38 (d, 1H, J=16,1 Hz), 7,55 (d, 2H, J=8,4 Hz).

c) Synteza związku V: (E)-1-(2,4-Dihydroksy-6-metoksyfenylo)-3-(4-hydroksyfenylo)prop-2-en-1-on:

W kolbie okrągłodennej umieszczono dioctan (E)-4-(3-(4-acetoksyfenylo)akryloilo)-5-metoksy-1,3-fenylenu (Związek III) (1,60 g, 3,88 mmol) rozpuszczony w EtOH (10 mL), oraz wodorotlenek potasu (0,44 g, 7,77 mmol). Mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Kontrola reakcji HPLC-MS. Po zaniku substratu, do mieszaniny dodano 2M HCI (5 mL). Mieszaninę przeniesiono do rozdzielacza, ekstrahowano octanem etylu (3 χ 30 mL). Połączone ekstrakty przemyto wodą (20 mL) a następnie suszono nad bezwodnym MgSO4, przesączono i odparowano. Otrzymano czysty produkt, który jest żółtym ciałem stałym. Wydajność reakcji 100% (1,05 g).

Otrzymany produkt poddano analizie 1H NMR, uzyskując widmo 1H NMR (700 MHz, CDCI3) δ (ppm); 3,80 (s, 3H), 6,60 (d, 1H, J=1,5 Hz), 6,67 (d, 1H, J=1,5 Hz), 6,99 (d, 1H, J=16,0 Hz), 7,14 (d, 2H, J=8,5 Hz), 7,42 (d, 1H, J=16,0 Hz), 7,67 (d, 2H, J=8,5 Hz).

d) Synteza związku VI: ksantohumol

W dokładnie wysuszonej kolbie okrągłodennej umieszczono, w atmosferze azotu (E)-1-(2,4-dihydroksy-6-metoksyfenylo)-3-(4-hydroksyfenylo)prop-2-en-1-on (Związek V) (2,86 g, 10 mmoli), tetrahydrofuran (10 mL), alkohol 1,1-dimetyloallilowy (1,03 g, 12 mmoli). Mieszaninę ogrzano do temperatury 40°C i wkroplono eterat trifluorku boru (2,50 mL, 20 mmoli). Po wkropleniu mieszano przez 2 godziny, a następnie wylano do wody (30 mL) i ekstrahowano octanem etylu (3 χ 15 mL). Połączone ekstrakty przemyto wodą (15 mL), a następnie suszono nad bezwodnym MgSO4, przesączono i odparowano. Surowy produkt oczyszczano na kolumnie chromatograficznej typu Flash w układzie heksan/AcOEt (1/1). Otrzymano 1,24 g produktu z wydajnością 35%.

Otrzymany produkt poddano analizie 1H NMR, uzyskując widmo 1H NMR (700 MHz, CD3OD), δ (ppm); 1,65 (bs, 3H), 1,76 (bs, 3H), 3,22 (d, J=7,3 Hz), 3,90 (s, 3H), 5,21-5,18 (m, 1H), 5,21-5,18 (m, 1H), 6,02 (s, 1H), 6,02 (s, 1H), 6,82 (d, J=8,6 Hz, 2H), 7,50 (d, J=8,6 Hz, 2H), 7,67 (d, J=15,5 Hz, 1H), 7,79 (d, J=15,5 Hz, 1H).

Claims (1)

1. PL 239 866 B1

   Zastrzeżenie patentowe

   1. Sposób wytwarzania ksantohumolu (XN), w którym prowadzi się reakcję acetylowania grup hydroksylowych przy atomach węgla 7 i 4’ ugrupowania flawonowego naringeniny bezwodnikiem octowym w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, a uzyskany produkt acetylowania krystalizuje się, znamienny tym, że:

   - wykrystalizowany produkt poddaje się reakcji metylowania wolnego ugrupowania hydroksylowego do metoksylowego i reakcji przekształcenia ugrupowania flawonowego do ugrupowania chalkonowego, w obecności 1,8-diazabicyklo[5.4.0]undek-7-enu (DBU), w środowisku dimetyloformamidu jako rozpuszczalnika, przy czym reakcję tę prowadzi się przez 12 godzin w temperaturze pokojowej uzyskując związek chalkonowy,

   - następnie uzyskany związek chalkonowy poddaje się reakcji hydrolizy etanolem, w której grupy estrowe przy atomach węgla 4, 4’ i 6 ugrupowania chalkonowego ulegają przekształceniu do grup hydroksylowych, w środowisku zasadowym wodorotlenku potasu (KOH), przy czym reakcję tę prowadzi się przez dwie godziny w temperaturze pokojowej,

   - a następnie produkt reakcji hydrolizy poddaje się reakcji z alkoholem 1,1-dimetyloallilowym w obecności eteratu trifluorku boru (BF3O(CH2CH3)2) jako katalizatora, w środowisku dioksanu jako rozpuszczalnika, przy czym reakcję tę prowadzi się przez dwie godziny utrzymując temperaturę reagentów na poziomie 40°C, uzyskując ksantohumol (XN) jako produkt.