PL239771B1 - Żaluzja pionowa - Google Patents

Description

PL 239 771 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest żaluzja pionowa do okien, drzwi lub innych otworów i przegród, która stosowana jest we wszelkiego rodzaju wnętrzach pomieszczeń, na przykład we wnętrzach pomieszczeń mieszkalnych, biurowych, a także sklepowych, usługowych, wystawowych i przemysłowych.

Istnieje wiele rozwiązań żaluzji i rolet do wnętrz pomieszczeń.

Z opisu polskiego wynalazku o numerze zgłoszenia P.291664 (data zgłoszenia: 1991-09-06, data publikacji BUR: 1993-03-08) znane jest rozwiązanie pt. „Żaluzja”. Przedmiotem tego wynalazku jest żaluzja do zabezpieczania otworów okiennych i drzwiowych. Żaluzja ta jest składana harmonijkowo i zbudowana z płytek połączonych ze sobą przegubowo. Płytki te mają występy umożliwiające ich przesuwanie w prowadnicach umieszczonych w bokach zamykanego otworu. Zamknięcie żaluzji jest blokowane trzpieniami kotwiącymi przechodzącymi przez dolną część ościeżnicy. Przedstawiona tu żaluzja może zostać wykorzystana do zabezpieczania wszelkich otworów bez konieczności przebudowy ich nadproży.

Z innego, polskiego wynalazku o numerze zgłoszenia P.301440 (data zgłoszenia: 1993-12-10, data publikacji BUP: 1994-12-27) znane jest rozwiązanie pt. „Żaluzja pozioma”. W wynalazku przedstawiona została żaluzja pozioma, która składa się z rynny dolnej i górnej, pomiędzy którymi uchylnie zainstalowane są taśmy zasłonowe z możliwością podnoszenia i opuszczania ich za pomocą cięgieł. Cięgła przechodzą przez owalne otwory w taśmach zasłonowych i łączą rynnę dolną ze sznurem za pośrednictwem mechanizmu blokującego, składającego się z wałka gładkiego (mającego oś na stałych łożyskach) i wałka zębatego (z osią zainstalowaną przesuwnie na prowadnicach) z możliwością zaciśnięcia cięgieł pomiędzy wałkami. Kąt pochylenia taśm zasłonowych reguluje się za pomocą drabinek poruszanych przez wałek sterujący napędzany przez przekładnię ślimakową z uchem połączonym szybkorozłącznie z hakiem stanowiącym zakończenie pokrętła.

Z kolejnego, polskiego wynalazku o numerze zgłoszenia P.300964, nr patentu PL. 171049 (data zgłoszenia: 1993-11-04, data publikacji BUP: 1995-05-15, data publikacji WUP: 1997-02-28) znane jest rozwiązanie pt. „Mechanizm przesuwu i obrotu ślizgacza żaluzji pionowej”. Przedstawiony tu wynalazek charakteryzuje się tym, że sznurek przesuwu ślizgacza zmienia kierunek przebiegu z pionowego na poziomy na krążku wejściowym pudełka operacyjnego. Sznurek zamocowany jest do najbardziej odległego od pudełka operacyjnego ślizgacza z udziałem łącznika sznurka, a dalej przechodzi do łożyska końcowego, na którym zmienia kierunek na powrotny do pudełka operacyjnego, w którym poprzez krążek wyjściowy, kierowany jest do obciążnika. Pudełko operacyjne posiada również kółko na łańcuszek o osi prostopadłej do osi krążków (wejściowego i wyjściowego), z otworem dla pręta zębatego, który przechodzi przez otwory ślizgaczy, w których świetle znajduje się zębatka (umieszczona na obwodzie półkola obrotu żaluzji), współpracująca z prętem zębatym. Obrót piór żaluzji zapewnia łańcuszek zamontowany na kółku łańcuszka.

Z następnego, polskiego wynalazku o numerze zgłoszenia P.384819 (data zgłoszenia: 31-032008 r., data publikacji BUP: 2009-10-12) znane jest rozwiązanie pt. „Firano-żaluzja”. Przedmiotem wynalazku jest firano-żaluzja, którą tworzą: firana, korzystnie transparentna oraz znana standardowa żaluzja, wykonana z tekstylnych lub tworzywowych, pionowych listew. Struktura firany jest w odstępach, pionowo rozrzedzona i zawiera mereżki. W zależności od rodzaju użytego materiału, z którego wykonana jest firana, mereżki znajdują się w takich miejscach, w których brakuje (w przypadku dzianiny) rządków dzianiny, a są same kolumienki osnowowe, bądź (w przypadku tkaniny) brakuje samej osnowy lub wątku. Mereżki ułatwiają zaginanie się wzdłuż nich firany i są one rozmieszczone grupami po trzy, zaś cały pas firany pomiędzy skrajnymi mereżkami przylega do obu stron listwy żaluzji. Przy czym dwie skrajne mereżki rozmieszczone są w odległości odpowiadającej dwukrotnej szerokości pionowej listwy żaluzji, natomiast trzecia z grupy mereżka umieszczona jest pośrodku nich.

Z kolejnego, polskiego wynalazku o numerze zgłoszenia P.394044, (data publikacji BUP: 201108-01) znane jest rozwiązanie pt. „Żaluzje pionowe”. Wynalazek polega na tym, że żaluzje pionowe składają się z nieprzeźroczystych, pionowych pasów tkaniny, obciążonych u dołu obciążnikami i zawieszonymi na wieszakach, które są podwieszone na wózkach, poruszających się po szynie nośnej. Wózki z przekładnią ślimakową są rozmieszczone w odległości jak w dotychczasowych rozwiązaniach. Natomiast dodane wózki z przekładnią lub bez przekładni ślimakowej osadzone są na jednej szynie.

Celem opracowanego wynalazku jest stworzenie żaluzji pionowej, która umożliwiać będzie skuteczne i efektowne zasłonięcie otworu okiennego lub drzwiowego (czy też innej przegrody), która będzie

PL 239 771 B1 umożliwiała regulację zaciemnienia pomieszczenia i jednocześnie stworzy możliwość swobodnego dostępu do przedmiotów znajdujących się za żaluzją, a nawet przejścia użytkowników w dowolnym miejscu przez zasłaniany otwór, nawet gdy żaluzja pionowa jest rozsunięta (np. zasłania drzwi), a która przy tym imitować będzie bardzo starannie udrapowaną firanę.

Istota opracowanej żaluzji pionowej, która rozsuwana jest ślizgaczami, współpracującymi z mechanizmem przesuwu i obrotu ślizgacza, polega na tym, że ma wykonane z tkaniny pionowe pasy, które połączone są ze sobą w górnej części uchwytami tak, że część górnej krawędzi pionowego pasa przylega z jednej strony do części górnej krawędzi poprzedniego pionowego pasa, zaś przeciwległa część górnej krawędzi tego pionowego pasa przylega do części górnej krawędzi następnego pionowego pasa. Zatem każdy pionowy pas przymocowany jest po obu stronach swojej górnej krawędzi do dwóch kolejnych, rozsuwanych i zsuwanych uchwytów, z których każdy spina górne krawędzie równocześnie dwóch sąsiadujących ze sobą pionowych, pasów. Przy czym każdy uchwyt zawieszony jest na wieszaku wprowadzonym poprzez ślizgacz do prowadnicy, na której jest przesuwny.

Zwykle każdy pionowy pas składa się z więcej niż jednej warstwy tkaniny.

Korzystne dodatkowe, usztywniające warstwy tkaniny są nałożone - zwykle naszyte - na obie boczne, skrajne pionowe części pionowego pasa.

Pionowe pasy mogą mieć w swojej górnej części doszyty poziomy pas wzmacniający z innej lub z tej samej tkaniny, z której wykonane są pionowe pasy. Przy czym pas wzmacniający może stanowić zagięty wewnętrznie fragment pionowego pasa.

Optymalnie w górnej części pionowego pasa i uchwytu, do którego ma on zostać przypięty umieszczony jest fragment odpowiedniej części samoprzylepnego pasmanteryjnego rzepu umożliwiający ich spięcie.

Ewentualnie odpowiednio w górnej części pionowego pasa i uchwytu, do którego ma on zostać przypięty, umieszczony jest odpowiedni element napa umożliwiający ich spięcie.

Przy czym prowadnica opracowanej żaluzji pionowej jest zamontowana bezpośrednio do sufitu pomieszczenia albo jej prowadnica jest zamocowana do ściany lub sufitu za pomocą wsporników.

Dodatkowo prowadnica może mieć ma na obu końcach ozdobne zaślepki.

Rozwiązanie według wynalazku pozwala na swobodną regulację zaciemnienia pomieszczenia. Pionowe pasy żaluzji mogą być obrócone o wybrany przez użytkownika kąt, na przykład w zależności od kąta padania promieni słonecznych. Jednocześnie wynalazek pozwala na swobodny dostęp do okna lub drzwi czy innej przegrody (na przykład przysłanianej ściany kurtynowej) nawet w momencie, gdy żaluzja pionowa jest rozsunięta i w całości przesłania okno lub drzwi. Dzięki temu, że brak ciągłości w tkaninie żaluzji pionowej, a pasy żaluzji wiszą swobodnie - możliwe jest swobodne przejście przez tę żaluzję.

W przypadku zastosowania do mocowania pasów żaluzji przylepców lub nap - pionowe pasy żaluzji są także łatwo montowane na uchwytach służących do ich rozsuwania.

Natomiast dzięki temu, że rozsunięta i nieodchylana żaluzja tworzy kompletną barierę - przeszkadza ona owadom w dostaniu się do wnętrza pomieszczenia.

Żaluzja pionowa, według wynalazku pozwala na osiągnięcie różnorakich efektów bez zmiany jej ustawienia. Pozwala na przykład na osiągnięcie efektu zasłonięcia, takiego jak przy zasłonięciu przegrody przez firankę, przez kurtynę, a nawet przez roletę, a równocześnie umożliwia sięganie poza żaluzję, a nawet przechodzenie przez nią.

Ponadto, rozwiązanie według wynalazku pozwala na bardzo równomierne rozłożenie pionowych pasów firany, dające efekt powtarzalnego rytmu fałd, co było trudne do osiągnięcia innymi, znanymi metodami wieszania firan, zasłon lub kurtyn na karniszach.

Przedmiot wynalazku został bliżej przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunkach, na których: fig. 1 - przedstawia widok perspektywiczny zsuniętej żaluzji pionowej, fig. 2 - przedstawia widok perspektywiczny nieznacznie rozsuniętej żaluzji pionowej w widoku z boku, fig. 3 - przedstawia schematyczny widok w ujęciu aksonometrycznym rozsuniętej żaluzji pionowej w widoku z góry, fig. 4 - przedstawia schematyczny widok w ujęciu aksonometrycznym zsuniętej żaluzji pionowej w widoku z góry, zaś fig. 5 - przedstawia schematyczny widok w ujęciu aksonometrycznym rozsuniętej żaluzji pionowej w widoku z góry od strony wnętrza pomieszczenia z odchylonym jednym z pionowych pasów żaluzji, natomiast fig. 6 - przedstawia schematyczny widok w ujęciu aksonometrycznym rozsuniętej żaluzji pionowej w widoku z góry od zewnątrz pomieszczenia z odchylonym jednym z pionowych pasów żaluzji,

PL 239 771 B1 fig. 7 - przedstawia żaluzję pionową, której pionowe pasy są przypinane rzepami do uchwytów rozsuwanych ślizgaczami, przy czym w tym wypadku skrajny pas jest dodatkowym, węższym pasem o przekroju poprzecznym w kształcie litery „I”, który może zostać użyty do przysłonienia nap sąsiedniego pasa, fig. 8 - przedstawia żaluzję pionową, której pionowe pasy są przypinane do uchwytów napami, przy czym także w tym wypadku skrajny pas jest dodatkowym, węższym pasem o przekroju poprzecznym w kształcie litery „I”, który może zostać użyty do przysłonienia nap sąsiedniego pasa.

Jak pokazano na rysunkach, przedmiotem wynalazku jest żaluzja pionowa, której podstawowym elementem są pionowe pasy 1 wykonane z tkaniny, która może być wykonana z różnorakich materiałów, na przykład z bawełny czy z poliestru.

Tkanina ta może też być tkana lub spleciona w różny sposób, np. tworząc koronkę lub jednolitą płachtę.

Poszczególne pionowe pasy 1 połączone są ze sobą w górnej części uchwytami 2, w taki sposób, że jeden pionowy pas 1 jest odpowiednio przymocowany w swojej górnej części do dwóch sąsiadujących ze sobą, rozsuwanych i zsuwanych uchwytów 2. Tak więc jeden pionowy pas 1 jest przymocowany na obu stronach swojej górnej krawędzi do dwóch kolejnych, rozsuwanych i zsuwanych uchwytów 2, z których każdy spina górne krawędzie równocześnie dwóch sąsiadujących ze sobą pionowych pasów 2. Przy czym każdy uchwyt 2 zawieszony jest na wieszaku 3 wprowadzonym poprzez ślizgacz 6 do prowadnicy 4, na której jest przesuwny.

Dzięki takiemu połączeniu pionowe pasy 1 tworzą równomiernie układające się fałdy tkaniny, z której wykonane są pionowe pasy 1.

Każdy pionowy pas 1 może składać się z więcej niż jednej warstwy tkaniny.

Dodatkowe warstwy tkaniny mogą zostać dowolnie rozmieszczone. Na przykład mogą zostać naszyte (czy jakkolwiek inaczej nałożone) na obie skrajne, pionowe części pionowego pasa 1. Wówczas tak wzmocniony pionowy pas 1 ma boczne części sztywniejsze przypominające znaną dotychczas żaluzję pionową. Natomiast przednia, frontowa i zazwyczaj eksponowana część pionowego pasa 1 (skierowana w kierunku pomieszczenia) jest delikatniejsza, przepuszcza więcej promieni słonecznych i tworzy równą (usztywnioną po bokach) dekoracyjnie układającą się fałdę.

Pomiędzy swobodnie wiszącymi pionowymi pasami 1 możliwe jest przejście, gdyż pionowe pasy 1 nie są połączone ze sobą wzdłuż ich bocznej, ani też wzdłuż ich dolnej krawędzi.

Tym samym istnieje możliwość rozchylenia przez użytkownika swobodnie wiszących pionowych pasów 1, lecz połączenie jednego pionowego pasa 1 do dwóch uchwytów 2 oraz rytmiczne ustawienie tych elementów tworzy szczelną barierę, niepozwalającą na wtargnięcie insektom do środka pomieszczenia osłanianego żaluzją według wynalazku.

Po połączeniu (z wykorzystaniem wybranej konstrukcji) pionowych pasów 1 do uchwytów 2 każdy pionowy pas 1 ułożony zostaje tak, że - w rzucie poziomym - przypomina kształtem literę „U”. Z tym, że po zsunięciu pionowej żaluzji litera „U” (stanowiąca przekrój poprzeczny pionowego pasa 1) jest wysoka i wąska. Natomiast po rozsunięciu pionowej żaluzji - litera „U” (stanowiąca przekrój poprzeczny pionowego pasa 1) jest niejako niska i szeroko rozsunięta.

Uchwyty 2 zawieszone są na wieszakach 3, które wprowadzone są do prowadnicy 4, w sposób umożliwiający przesuwny ruch wieszaków 3 po prowadnicy 4, a tym samym ruch uchwytów 2 z przyczepionymi do nich pionowymi pasami 1.

Sama prowadnica 4 może zostać zamontowana bezpośrednio do sufitu pomieszczenia.

Prowadnica 4 może zostać także - podobnie jak typowy karnisz - zamocowana do ściany lub sufitu za pomocą odpowiednich wsporników.

Jej zaślepki na końcach mogą zostać zastąpione ozdobnymi zakończeniami.

Zsuwanie i rozsuwanie żaluzji pionowej odbywa się znanymi ze stanu techniki rozwiązaniami. W przykładzie wykonania wynalazku przedstawionym na rysunkach zastosowano pręt 5 zawieszony na ślizgaczu 6. Aby rozsunąć żaluzję należy rozsunąć uchwyty 2 zawieszone na wieszakach 3 wzdłuż prowadnicy 4 za pośrednictwem pręta 5 zawieszonego na ślizgaczu 6, natomiast, żeby zsunąć pionową żaluzję należy zsunąć uchwyty 2, zawieszone na wieszakach 3 na odpowiednie zakończenie prowadnicy 4 również za pośrednictwem pręta 5 zawieszonego na ślizgaczu 6. Prowadnica 4 jest zaślepiona na swoich końcach, tak aby nie było możliwe zsunięcie wieszaków 3 przy zsuwaniu bądź rozsuwaniu żaluzji pionowej.

Jak wyjaśniono, ślizgacz 6 jest połączony z wieszakami 3, a zarazem z uchwytami 2, na których wiszą swobodne pasy 1. Obrót pręta 5 wokół jego własnej osi, poprzez regulator 6, powoduje obrót wieszaków 3 z uchwytami 2. W ten sposób możliwe jest regulowanie intensywności wpadających promieni słonecznych do pomieszczenia, innymi słowy możliwe jest regulowanie poziomu przesłonięcia lub

Claims (9)

1. PL 239 771 B1 przezierności przegrody. Zasadniczo, zwykle pionowe pasy 1, ułożone są prostopadle do okna, drzwi, lub innej przegrody.

   Pionowe pasy 1 mogą mieć w swojej górnej części doszyty poziomy pas wzmacniający 7, który może być wykonany z tej samej tkaniny, z której wykonane są pionowe pasy 1. Pas wzmacniający 7 może stanowić nawet zagięty wewnętrznie fragment pionowego pasa 1. Pas wzmacniający 7 poprawia skuteczność mocowania pionowych pasów 1 do uchwytów 2, do których są one zwykle ciasno wsunięte. Pas wzmacniający 7 usztywnia także górny odcinek pionowego pasa 1 i zapobiega opadaniu górnym krawędziom tkaniny.

   Żaluzja, w której wykorzystano samoprzylepne pasmanteryjne rzepy 8 lub napy 9, umożliwia łatwe mocowanie i odpinanie poszczególnych pionowych pasów 1 do uchwytów 2, które rozsuwane są znanymi ślizgaczami, współpracującymi z mechanizmem przesuwu i obrotu ślizgacza, np.: ze sznurkiem przesuwu ślizgacza na szynie, łańcuszkiem obrotu żaluzji i z prętem zębatym.

   W przypadku zastosowania rzepów 8, te ich części, które wykonane są z taśmy pokrytej małymi haczykami przytwierdzone zostają do uchwytów 2. Natomiast te części taśmy, które wykonane są z puchatej, łatwo wczepiającej się tkaniny - przytwierdzone zostają do górnej części pasów 1. Wówczas gdy powierzchnia obu części danego rzepu 8 zostaje punktowo zmniejszona i rzep 8 zostaje zamocowany w ściśle określonym miejscu - pas 1 po jego przypięciu układa się dokładnie w zaplanowany sposób.

   Podobnie precyzyjne rozmieszczenie nap 9 w zaplanowanych miejscach uchwytów 2 i pasów 1 umożliwia ułożenie tych ostatnich w równych fałdach.

   Spis elementów:

   1. pionowy pas;
2. 2. uchwyt;
3. 3. wieszak;
4. 4. prowadnica;
5. 5. pręt;
6. 6. regulator;
7. 7. pas wzmacniający;
8. 8. rzep;
9. 9. nap.

   Zastrzeżenia patentowe

   1. Żaluzja pionowa rozsuwana ślizgaczami, współpracującymi z mechanizmem przesuwu i obrotu ślizgacza, znamienna tym, że ma wykonane z tkaniny pionowe pasy (1), które połączone są ze sobą w górnej części uchwytami (2) tak, że część górnej krawędzi pionowego pasa (1) przylega z jednej strony do części górnej krawędzi poprzedniego pionowego pasa (1), zaś przeciwległa część górnej krawędzi tego pionowego pasa (1) przylega do części górnej krawędzi następnego pionowego pasa (1), zatem każdy pionowy pas (1) przymocowany jest po obu stronach swojej górnej krawędzi do dwóch kolejnych, rozsuwanych i zsuwanych uchwytów (2), z których każdy spina górne krawędzie równocześnie dwóch sąsiadujących ze sobą pionowych pasów (2), przy czym każdy uchwyt (2) zawieszony jest na wieszaku (3) wprowadzonym poprzez ślizgacz (6) do prowadnicy (4), na której jest przesuwny.

   2. Żaluzja pionowa, według zastrz. 1, znamienna tym, że każdy pionowy pas (1) składa się z więcej niż jednej warstwy tkaniny.

   3. Żaluzja pionowa, według zastrz. 2, znamienna tym, że dodatkowe, usztywniające warstwy tkaniny są nałożone - zwykle naszyte - na obie boczne, skrajne pionowe części pionowego pasa (1).

   4. Żaluzja pionowa, według zastrz. 2 albo 3, znamienna tym, że pionowe pasy (1) mają w swojej górnej części doszyty poziomy pas wzmacniający (7) z innej lub z tej samej tkaniny, z której wykonane są pionowe pasy (1), przy czym pas wzmacniający (7) może stanowić zagięty wewnętrznie fragment pionowego pasa (1).

   5. Żaluzja pionowa, według jednego z zastrz. od 1 do 4, znamienna tym, że w górnej części pionowego pasa (1) i uchwytu (2), do którego ma on zostać przypięty umieszczony jest fragment odpowiedniej części samoprzylepnego pasmanteryjnego rzepu (8).