PL238850B1 - Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFβ1) do zastosowania w leczeniu pacjentów z glejakami wielopostaciowymi, w przypadku których to glejaków ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna - Google Patents

Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFβ1) do zastosowania w leczeniu pacjentów z glejakami wielopostaciowymi, w przypadku których to glejaków ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna Download PDF

Info

Publication number
PL238850B1
PL238850B1 PL423203A PL42320317A PL238850B1 PL 238850 B1 PL238850 B1 PL 238850B1 PL 423203 A PL423203 A PL 423203A PL 42320317 A PL42320317 A PL 42320317A PL 238850 B1 PL238850 B1 PL 238850B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
cells
egfrviii
tgfe1
growth factor
patients
Prior art date
Application number
PL423203A
Other languages
English (en)
Other versions
PL423203A1 (pl
Inventor
Piotr Rieske
Ewelina STOCZYŃSKA-FIDELUS
Ewelina Stoczyńska-Fidelus
Sylwester Piaskowski
Andrzej Szczepan Wyrzykowski
Original Assignee
Calther Polska Spolka Z Ograniczona Odpowiedzialnoscia
Parsonather Spolka Z Ograniczona Odpowiedzialnoscia
Sylwester Piaskowski
Piotr Rieske
STOCZYNSKA FIDELUS Ewelina
Andrzej Szczepan Wyrzykowski
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Calther Polska Spolka Z Ograniczona Odpowiedzialnoscia, Parsonather Spolka Z Ograniczona Odpowiedzialnoscia, Sylwester Piaskowski, Piotr Rieske, STOCZYNSKA FIDELUS Ewelina, Andrzej Szczepan Wyrzykowski filed Critical Calther Polska Spolka Z Ograniczona Odpowiedzialnoscia
Priority to PL423203A priority Critical patent/PL238850B1/pl
Priority to PCT/PL2018/000097 priority patent/WO2019078745A1/en
Priority to EP18867689.4A priority patent/EP3735261B1/en
Publication of PL423203A1 publication Critical patent/PL423203A1/pl
Publication of PL238850B1 publication Critical patent/PL238850B1/pl

Links

Landscapes

  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)

Abstract

Niniejsze zgłoszenie dotyczy zastosowania TGFb w terapii chorób nowotworowych charakteryzujących się obecnością komórek nowotworowych wykazujących ekspresję EGFRvIII. Receptor EGFRvIII charakteryzuje się brakiem fragmentu białka kodowanego przez eksony 2-7 genu EGFR. Przedmiotem zgłoszenia jest zastosowanie TGFb w leczeniu pacjentów ze zmianami nowotworowymi, w przypadku których to zmian przynajmniej część komórek wykazuje ekspresje EGFRvIII.

Description

Opis wynalazku
Niniejszy wynalazek dotyczy zastosowania ΤΘΕβΙ (transformujący czynnik wzrostu typu beta 1) w terapii pacjentów ze zmianami nowotworowymi, charakteryzującymi się obecnością komórek nowotworowych wykazujących określony fenotyp, mianowicie obecność zmutowanego receptora dla EGF, to jest EGFRvIII.
Opis stanu techniki
W przypadku wielu nowotworów obserwujemy mutację prowadzącą do powstawania tzw. EGFRvIII. Aktualnie obowiązuje pogląd stwierdzający, że działania przeciwnowotworowe w odniesieniu do komórek nowotworowych z EGFRvIII mogą polegać na wywołaniu ich śmierci komórkowej dzięki blokowaniu aktywności kinazowej tego receptora. Stosowano też ogólnie dostępne formy terapii: chemioterapia, radioterapia, chirurgia. Próbowano również bez powodzenia stosować terapie immunologiczne.
Nikt nie proponował do tej pory zastosowania TGFe1 w terapii pacjentów z nowotworami, których komórki wykazują ekspresję EGFRvIII.
EGFRvIII powstaje w wyniku delecji fragmentu genu EGFR zawierającego eksony 2-7 [Wikstrand 1998]. Mutant ten nie występuje w komórkach prawidłowych. Ekspresja EGFRvIII w wielu typach nowotworów tłumaczy olbrzymie zapotrzebowanie na terapię eliminującą komórki nowotworowe wykazujące ekspresję EGFRvIII.
Komórki nowotworowe wykazujące ekspresję EGFRvIII wykazują dużą lekooporność na terapie związkami drobnocząsteczkowymi [Liu 2013, Leam 2004, Schulte 2013, Ji 2006, Zanca 2017] i terapie immunologiczne [Brand 2011, Yang 2008, Patel 2007].
Komórki EGFRvIII pozytywne mogą odgrywać rolę nowotworowych komórek macierzystych, ewentualnie komórki EGFRvIII negatywne mogą być zależne od komórek EGFRvIII pozytywnych [Zanca 2017, Pęciak 2017].
Popyt na poszukiwany lek działający specyficzne na komórki, które wykazują ekspresję EGFRvIII, jest bardzo duży. W tej chwili nie ma na rynku substancji, które powodują śmierć komórek nowotworowych wykazujących ekspresję EGFRvIII, ale względnie nieszkodliwych dla komórek prawidłowych. Stosowane obecnie substancje lecznicze wykazują bardzo poważne efekty uboczne ponieważ zazwyczaj, molekuły na które oddziałują, znajdują się zarówno w komórkach prawidłowych jak i nowotworowych [Dudek 2006, Perez-Soler 2004, Petty 2003, Nguyen 2009].
Komórki nowotworowe wykazujące wysokie stężenie EGFRvIII to przede wszystkim komórki glejaka wielopostaciowego [Pęciak 2017]. Wiele innych nowotworów charakteryzuje się obecnością komórek EGFRvIII pozytywnych. Natomiast w przypadku glejaka wielopostaciowego mediana czasu przeżycia to jedynie 15-18 miesięcy. Najbardziej optymistyczne dane wskazują, że tylko kilka procent pacjentów z glejakiem wielopostaciowym przeżyje więcej niż pięć lat od momentu postawienia diagnozy w USA. Dla porównania tylko 10% kobiet z rakiem piersi w USA nie przeżyje pięciu lat od momentu postawienia diagnozy. W przypadku glejaka wielopostaciowego najdłużej przeżywają pacjenci, u których stosuje się połączenie radioterapii, temozolomidu (chemioterapia) i chirurgii. Terapii towarzyszy najczęściej ekstremalne pogorszenie stanu pacjentów i dramatyczne zmiany osobowości. Blisko połowa pacjentów z glejakiem wielopostaciowym to osoby starsze (około 70-letnie), które bardzo źle znoszą obecnie stosowane rodzaje terapii. Nie ma zgody co do tego jakie powinny być w ich przypadku standardy terapeutyczne. W przypadku tych pacjentów mediana przeżycia wynosi około dziesięciu miesięcy. Nie jest znana terapia prowadząca do śmierci komórek nowotworowych glejaka wielopostaciowego, która jest nieszkodliwa dla komórek prawidłowych co poprawiłoby sytuację pacjentów z glejakiem wielopostaciowym. Takie terapie przeciwnowotworowe nie zostały jeszcze odkryte lub stanowią absolutną rzadkość. U pacjentów z glejakiem wielopostaciowym próbowano stosować terapie immunologiczne, które mogłyby spełnić kryterium ewidentnej nieszkodliwości ale bez powodzenia [Hopper-Borge 2009, Grisanti 2008, Rades 2010].
TGFe1 generalnie jest znany z innego wpływu na komórki nowotworowe niż ten opisany w zgłoszeniu. Dotychczas próbowano stosować w terapii onkologicznej blokery receptora 60 TGFe1. Nie są znane skuteczne próby zastosowania TGFe1 jako substancji przeciwnowotworowej, tym bardziej w terapii nowotworów, w których występują komórki EGFRvIII pozytywne. Powszechnie wiadomo, że TGFe1 nie może być szkodliwy wobec komórek prawidłowych w takim sensie jak np. erlotynib, afatynib czy temozolomid, TGFe1 jest substancją produkowaną w organizmie człowieka w warunkach fizjologicznych. Jego szkodliwość jest więc relatywnie znikoma.
PL 238 850 B1
Istota wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFe 1) do zastosowania w leczeniu pacjentów z glejakami wielopostaciowymi, w przypadku których to glejaków ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna.
Korzystnie komórki nowotworowe EGFRvIII-negatywne są biologicznie zależne od komórek EGFRvIII-pozytywnych. Korzystnie komórką nowotworową podatną na efekt cytotoksyczny i cytostatyczny jest macierzysta komórka nowotworowa EGFRvIII-pozytywna. Korzystnie komórka jest ludzką komórką nowotworową.
Korzystne skutki wynalazku
Korzystnie aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFe 1) jest:
- minimalnie toksyczna w stężeniach fizjologicznych i terapeutycznych wobec komórek prawidłowych;
- nietoksyczna w stężeniach fizjologicznych i terapeutycznych wobec komórek prawidłowych;
- nieszkodliwa dla komórek prawidłowych w stężeniach fizjologicznych i terapeutycznych;
- wykazuje nieznaczną toksyczność w porównaniu z drobnocząsteczkowymi blokerami kinaz EGFR;
- wykazuje nieznaczną toksyczność w porównaniu z drobnocząsteczkowymi związkami chemicznymi stosowanymi w terapii onkologicznej.
Korzystnie efektem działania aktywnej formy transformującego czynnika wzrostu beta (TGFe1) jest:
- zatrzymanie podziałów komórkowych komórek nowotworowych;
- śmierć komórek nowotworowych.
Korzystnie efekt taki obserwuje się w przypadku komórek nowotworowych EGFRvIII-negatywnych, jeśli są biologicznie zależne od komórek EGFRvIII-pozytywnych.
Korzystnie komórka jest komórką nowotworową glejaka wielopostaciowego, w którym ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna.
Korzystnie komórka jest komórką innego nowotworu niż glejak wielopostaciowy, w którym ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna.
Objaśnienie figur rysunku
Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania jest uwidoczniony na rysunkach:
Figura 1. Struktura TGFe1.
Figura 2. Wyniki obserwacji w czasie rzeczywistym komórek podlinii DK-MG high i Iow z wykorzystaniem urządzenia BioStation CT. Cząsteczka oznaczona jako TGFe1 jest skuteczna przeciwnowotworowo wobec komórek DK-MG high już w stężeniu 1 ng/ml - hamuje ich proliferację i wywołuje śmierć. Wpływ TGFe1 jest znamienny.
Figura 3. Wyniki obserwacji w czasie rzeczywistym komórek linii DK-MG z wykorzystaniem urządzenia BioStation CT. TGFe1 jest skuteczny przeciwnowotworowo wobec komórek DK-MG high już w stężeniu 1 ng/ml - hamuje ich proliferację i wywołuje śmierć pomimo zastosowania EGF, który działa proproliferacyjnie i antyapoptotycznie na komórki podlinii DK-MG high. Wpływ TGFe1 był statystycznie znamienny.
Figura 4. Przykładowa analiza cytotoksyczności TGFe1 na ludzkie komórki fibroblastyczne z wykorzystaniem urządzenia BioStation CT. TGFe1 nie wykazuje toksyczności w porównaniu z erlotynibem.
Figura 5. Wyniki obserwacji w czasie rzeczywistym komórek linii U87MG z wykorzystaniem urządzenia BioStation CT. TGFe1 jest nieskuteczny przeciwnowotworowo wobec komórek U87MG, w badanych stężeniach nie hamuje ich proliferacji.
Figura 6. Wykresy przedstawiają zmianę wielkości (objętości) guzów nowotworowych, które rozwijały się u myszy SCID. Obserwacje prowadzono przez około 200 dni. W badaniach na zwierzętach wykazano skuteczność TGFe1 i brak jego negatywnego wpływu na stan ogólny zwierząt. Wykazano też brak skuteczności erlotynibu w zastosowanych warunkach eksperymentalnych. Wpływ TGFe1 był znamienny statystycznie.
Szczegółowy opis przedmiotu wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest TGFe1 (transformujący czynnik wzrostu beta 1), opisany w bazie danych białek HPRD pod identyfikatorem 01821, do zastosowania w leczeniu pacjentów ze zmianami nowotworowymi, w których komórki nowotworowe wykazują ekspresję EGFRvIII (charakteryzującego
PL 238 850 Β1 się brakiem regionu kodowanego przez eksony 2-7). TGFpi został dostarczony przez Merck EMD MilI i porę.
TGFpi składa się wyjściowo z 390 aminokwasów, z których otrzymywana jest sekwencja aktywna składająca się ze 112 aminokwasów. Są to aminokwasy 279 do 390 całkowitej sekwencji aminokwasowej TGFpi. To właśnie forma aktywna TGFpi była testowana w analizach. Należy pamiętać, że białko TGFpi podlega glikozylacji w pozycjach 82, 136 i 176. W obrębie struktury występują mostki dwusiarczkowe,
AL DTNYCFSSTE KNCCVRQŁY! DFRKDLGWKW IHEPKGYHAN FCLGPCPYIW SLDTQYSKVL ALYNQHNPGA
SAAPCCVPQA LEPLPIWW GRKPKVEQLS NMIVRSCKCS
Wzór 1. Sekwencja aminokwasów aktywnej części czynnika wzrostu zwanego dalej jako TGFpi.
Wyniki badań in vitro oraz in vivo (w modelu zwierzęcym) zostały ujęte w przykładach. Do badań wykorzystano komercyjnie dostępną linię komórkową DK-MG, z której wyprowadzono dwie podlinie komórkowe. Pierwsza podlinia tzw. DK-MG high wykazywała od 40% do 70% komórek EGFRvlll pozytywnych. Druga podlinia DK-MG Iow wykazywała nie więcej niż 5% komórek EGFRvlll-pozytywnych. Podlinie te opisano w artykule Stec i wsp. [Oncotarget 2017]. TGFpi testowano również na komórkach glejaka wielopostaciowego niewykazujących ekspresji EGFRvlll. Nie zaobserwowano wyraźnego wpływu TGFpi na komórki nowotworowe bez EGFRvlll, innej linii niż DK-MG.
Do oceny toksyczności badanego związku na komórki prawidłowe wykorzystano linię unieśmiertelnionych mysich fibroblastów - Balb/3T3 oraz prawidłowe fibroblasty ludzkie.
W badaniach wykazano ekstremalną toksyczność TGFpi, wobec komórek nowotworowych wykazujących ekspresję EGFRvlll i brak toksyczności TGFpi wobec komórek prawidłowych (ludzkie fibroblasty, BALB 3T3). W przypadku komórek prawidłowych zaobserwowano korzystny wpływ TGFpi na ich proliferację. Podobny korzystny wpływ na proliferację zaobserwowano również w przypadku komórek glejaka wielopostaciowego linii U87MG. Badano komórki prawidłowe pomimo, że wiadomo że TGFpi nie może być wobec nich toksyczny w takim stopniu jak stosowane drobnocząsteczkowe substancje lecznicze (np. erlotynib czy temozolomid). Stosowano TGFpi numer katalog. GF111 Merck EMD Millipore. Stosowano aktywną formę TGFpi składającą się z 112 aminokwasów.
Badania w modelu zwierzęcym przeprowadzono na myszach SCID (NOD.CB17-Prkdcscid/J) wykorzystując podlinie DK-MG high i wykazano zmniejszenie wielkości (objętości) guza względem kontroli negatywnej, bez wpływu na ogólny stan zwierzęcia.
Przykłady
Przykład 1. Analiza wpływu badanego związku na komórki linii DK-MG (podlinie DK-MG high i Iow) w oparciu o metody obrazowe (BioStation CT).
Przykład ilustruje efekt TGFpi na przeżywalność i proliferację komórek linii DK-MG (dwie podlinie). W tym celu wykonano badanie na komórkach dwóch podlinii DK-MG, wykazującej nie mniej niż 40% komórek EGFRvlll pozytywnych (DK-MG high) i wykazującej nie więcej niż 5% komórek EGFRvlll pozytywnych (DK-MG Iow). Podlinie DK-MG Iow i high opisano w artykule Stec i wsp. Oncotarget 2017.
Dzień 1
1. Komórki linii DK-MG high/low w konfluencji do 90% przepłukano buforowaną solą fizjologiczną (PBS) bez jonów Mg2+ i Ca2+. Usunąć PBS.
2. Komórki odklejono od naczynia używając Trypsyny-EDTA (0,05%, 1x) w czasie 1-3 min w 37°C.
3. Komórki przeniesiono do probówki o objętości 15 ml, żwirowano (200 x g, 4 min) i zawieszono w pożywce RPMI1640 z 10% surowicą bydlęcą i antybiotykami.
4. Zliczono komórki.
5. Dodano 5x104 komórek na dołek płytki 6-dołkowej do hodowli adherentnej.
6. Uzupełniono w/w pożywką i pozostawiono na ok. 12 godzin w 37°C.
PL 238 850 B1
Dzień 2
7. Komórki przemyto 2-3 razy buforowaną solą fizjologiczną bez jonów Mg2+ i Ca2+. Usuwano dokładnie PBS każdorazowo.
8. Dodano 2,5 ml pożywki RPMI1640 z antybiotykami i bez surowicy z odpowiednimi związkami (DMSO; objętościowo równą maksymalnej objętości testowanych związków); pojedynczo lub w kombinacjach z EGF (20 ng/ml (Sigma, Cat. no. E9644)), erlotynib (1-25 μΜ Molecula; Cat. No. 89983631), TGFe1 (1 do 25 ng/ml numer katalog. GF111 Merck EMD Millipore).
9. Wstawiono naczynie z komórkami do BioStation CT. Opisano płytkę i każdy dołek.
10. Dokonano automatycznej obserwacji mikroskopowej w odstępach 3-godzinnych.
Kolejne dni
11. Co 24 godziny zmieniano pożywkę pamiętając o dodawaniu DMSO/EGF/erlotynibu/TGFe1 pojedynczo lub w kombinacjach do odpowiednich naczyń hodowlanych.
12. Wstawiono komórki do urządzenia BioStation CT.
13. Dokonano automatycznej obserwacji mikroskopowej w odstępach 3-godzinnych. Oprogramowanie BioStation CT pozwala na automatyczne zliczanie komórek i pola powierzchni zajmowanego przez te komórki.
14. Analogiczne obserwacje z mniejszą dokładnością mogą zostać wykonane dzięki zastosowaniu mikroskopu JULI czy zwykłego mikroskopu świetlnego. Należy jednak pamiętać, że BioStation CT umożliwia zachowanie warunków środowiska w czasie eksperymentu i obserwację wielu naczyń hodowlanych równocześnie.
Wyniki: Wykazano, że TGFe1 jest skuteczny wobec komórek nowotworowych DK-MG wykazujących ekspresję EGFRvIII i komórek od nich zależnych - hamuje ich proliferację i wywołuje śmierć komórkową (Fig. 2, Fig. 3).
P r z y k ł a d 2. Analiza toksyczności TGFP1 i znanych inhibitorów kinazy EGFR wobec fibroblastów z wykorzystaniem urządzenia BioStation CT.
Dzień 1
1. Komórki fibroblastyczne w konfluencji do 90% przepłukano buforowaną solą fizjologiczną (PBS) bez jonów Mg2+ i Ca2+. Usunięto PBS.
2. Komórki odklejono od naczynia używając Trypsyny-EDTA (0,05%, 1x) w czasie 1-3 min w 37°C.
3. Komórki przeniesiono do probówki o objętości 15 ml, zwirowano (200 x g, 4 min) i zawieszono w pożywce DMEM z 1% surowicą bydlęcą i antybiotykami.
4. Policzono komórki.
5. Dodano 5 x 104 komórek na dołek płytki 6-dołkowej do hodowli adherentnej.
6. Uzupełniono w/w pożywką i pozostawiono do dnia następnego.
Dzień 2
7. Pożywkę wymieniono, dodając 2 ml DMEM z antybiotykami i 1% surowicą Pozostawiono na 24 godziny.
8. Pożywkę wymieniono na świeżą, z antybiotykami z lub bez surowicy oraz z odpowiednimi związkami zastosowanymi pojedynczo lub w kombinacjach (DMSO; objętościowo równą maksymalnej objętości testowanych związków), erlotynib (1-25 μM), gefitynib (1-0 μM), afatynib (1-25 μM), TGFe1 (1-25 ng/ml numer katalog. GF111 Merck EMD MilHpore) oraz EGF (20 ng/ml stężenie końcowe).
Dodawano w objętości 2 ml na dołek sześciodołkowej płytki.
9. Opisano płytkę i każdy dołek. Wstawiono naczynie z komórkami do BioStation CT.
10. Dokonano automatycznej obserwacji mikroskopowej w odstępach 6-godzinnych, przez min. 100 godzin. Analizowano przy użyciu programu CL-Quant (Nikon).
Wyniki: Przedstawionym wynikiem wskazano brak cytotoksyczności cząsteczki TGFe1 wobec komórek prawidłowych w analizowanych warunkach (Fig. 4). W przypadku fibroblastów zaobserwowano nawet wpływ korzystny na proliferację tych komórek.
P r z y k ł a d 3. Badanie wpływu TGFp1 na komórki linii U87MG.
Dzień 1
1. Komórki U87MG w konfluencji do 90% przepłukano buforowaną solą fizjologiczną (PBS) bez jonów Mg2+ i Ca2+. Usunięto PBS.
PL 238 850 B1
2. Komórki odklejono od naczynia używając Trypsyny-EDTA (0,05%, 1x) w czasie 1-3 min w 37°C.
3. Komórki przeniesiono do probówki o objętości 15 ml, zwirować (200 x g, 4 min) i zawieszono w pożywce DMEM z 1% surowicą bydlęcą i antybiotykami.
4. Policzono komórki.
5. Dodano 5 x 104 komórek na dołek płytki 6-dołkowej do hodowli adherentnej.
6. Uzupełniono w/w pożywką i pozostawiono do dnia następnego.
Dzień 2
7. Pożywkę wymieniono, dodając 2 ml DMEM bez surowicy pozostawiono na 24 godziny.
8. Pożywkę wymieniono na świeżą, z antybiotykami bez surowicy oraz z odpowiednimi związkami zastosowanymi pojedynczo lub w kombinacjach (DMSO; objętościowo równą maksymalnej objętości testowanych związków), erlotynib (1-25 μM), gefitynib (1-0 μM), afatynib (1-25 μM)‘ TGFe1 (1-25 ng/ml numer katalog. GF111 Merck EMD Millipore) oraz EGF (20 ng/ml stężenie końcowe).
Dodawano w objętości 2 ml na dołek sześciodołkowej płytki.
9. Opisano płytkę i każdy dołek. Wstawiono naczynie z komórkami do BioStation CT.
10. Dokonano automatycznej obserwacji mikroskopowej w odstępach 6-godzinnych, przez min. 100 godzin. Analizowano przy użyciu programu CL-Quant (Nikon).
Wyniki: Przedstawionym wynikiem wskazano brak cytotoksyczności cząsteczki TGFe1 wobec U87MG w analizowanych warunkach (Fig. 5). W przypadku U87MG zaobserwowano nawet wpływ korzystny na proliferację tych komórek.
P r z y k ł a d 4. Badania w modelu zwierzęcym
Myszy NOD.CB17-Prkdcscid/J dostarczono przez Animalab (Polska). 4-tygodniowe myszy poddano 1-tygodniowej kwarantannie. Ludzkie komórki glejaka, DK-MG high, hodowano na pożywce RPMI1640 (Biowest, Francja), 10% płodowej surowicy bydlęcej (PAA, The Cell Culture Company, Austria), penicyliny/streptomycyny (Life Technologies, USA), gentamycyny (Biowest), Fungizone Antimycotic (Life Technologies), Primocin i Normocin (Invivogen, San Diego, Kalifornia, USA) w temperaturze 37°C i 5% CO2. Przed rozpoczęciem doświadczenia komórki testowano na obecność kontaminacji bakteriami z rodziny Mycoplasma.
U myszy NOD.CB17-Prkdcscid/J zaimplementowano nowotwory podskórne w sposób wcześniej opisany [Fridman 2012]. W skrócie, komórki z monowarstwy zebrano za pomocą trypsyny-EDTA (Life Technologies) i przepłukano PBS. 2 x 106 komórek zmieszano w równych objętościach z Matrigel’em (BD Biosciences, Belgia) i mieszaninę wstrzyknięto podskórnie w prawy i lewy bok zwierzęcia. Obserwacje prowadzono codziennie, guzy mierzono raz w tygodniu, w sposób opisany wcześniej [Ayers 2010]. W skrócie, dwie najdłuższe osie prostopadłe do siebie (w płaszczyźnie x/y) mierzono elektroniczną suwmiarką i objętość guza obliczano według wzoru: 0.5xy2. Pojawiającym się ksenograftom pozwolono na rozwój podskórny przez około 12 tygodni ze względu na kinetykę wzrostu guzów zbudowanych z komórek podlinii DK-MG high. Po tym czasie Erlotynib rozpuszczono w 10% DMSO / 0,45% Metylocelulozie (Sigma, USA) a TGFe1 (numer katalog. GF111 Merck EMD Millipore) w 0,9% soli fizjologicznej i wstrzykiwano doguzowo dwa razy w tygodniu w stężeniu 50 mg/kg myszy (Erlotynib i 1 mg/kg myszy (TGFe1). Dodatkowo myszom z guzami DK-MG wstrzykiwano doguzowo nośnik (10% DMSO / 0,45% metylocelulozę) w celu ustanowienia kontroli negatywnej dla badania erlotynibu.
Na koniec eksperymentu myszy uśmiercono, zgodnie z instytucjonalnymi wytycznymi. Guzy wyekstrahowano do dalszej analizy, a narządy wyodrębniono i sprawdzono pod kątem ewentualnych przerzutów lub uszkodzenia na skutek leczenia.
Wyniki: W badaniach na zwierzętach wykazano skuteczność TGFe1 wobec komórek nowotworowych linii DK-MG i jego brak wpływu na ogólny stan zwierząt. Wykazano również brak skuteczności erlotynibu wobec komórek linii DK-MG high i efekty uboczne (Fig. 6).
PL 238 850 B1
Piśmiennictwo
Ayers GD, McKinley ET, Zhao P, Fritz JM, Metry RE, Deal BC, Adlerz KM, Coffey RJ, Manning HC, Volume of preclinical xenograft tumors is more accurately assessed by ultrasound imaging than manual caliper measurements. J Ultrasound Med. 2010 Jun; 29(6): 891-901.
Brand TM, lida M, Wheeler DL. Molecular mechanisms of resistance to the EGFR monoclonal antibody cetuximab. Cancer Biol Ther. 2011 May 1;11(9):777-92.
Dudek AZ, Kmak KL, Koopmeiners J, Keshtgarpour M. Skin rash and bronchoalveolar histology correlates with clinical benefit in patients treated with gefitinib as a therapy for previously treated advanced or metastatic non-small cell lung cancer. Lung Cancer. 2006 Jan; 51(1): 89-96.
Emrich JG, Brady LW, Quang TS, et al. Radioiodinated (I-125) monoclonal antibody 425 in the treatment of high grade glioma patients: ten-year synopsis of a novel treatment. Am J Clin Oncol 2002; 25:541-6.
Fridman R, Benton G, Aranoutova, Kleinman HK, Bonfil RD, Increased initiation and growth of tumor cell lines, cancer stem cells and biopsy material in mice using basement membrane matrix protein (Cultrex or Matrigel) co-injection.Nat Protoc. 2012 May 17;7(6): 1138-44.
Grisanti S, Amoroso V, Buglione M, Rosati A, Gatta R, Pizzocaro C, Ferrari VD, Marini G. Cetuximab in the treatment of metastatic mucoepidermoid carcinoma of the salivary glands: a case report and review of literature. J Med Case Rep. 2008 Sep 30;2:320.
Hopper-Borge EA, Nasto RE, Ratushny V, Weiner LM, Golemis EA, Astsaturov I. Mechanisms of tumor resistance to EGFR-targeted therapies. Expert Opin Ther Targets. 2009 Mar;13(3):339-62.
Ji H, Li D, Chen L, Shimamura T, Kobayashi S, McNamara K, Mahmood U, Mitchell A, Sun Y, Al-Hashem R, Chirieac LR, Padera R, Bronson RT, Kim W, Janne PA, Shapiro GI, Tenen D, Johnson BE, Weissleder R, Sharpless NE, Wong KK. The impact of human EGFR kinase domain mutations on lung tumorigenesis and in vivo sensitivity to EGFR-targeted therapies. Cancer Cell, 2006 Jun; 9(6):485-95.
Learn CA, Hartzell TL, Wikstrand CJ, Archer GE, Rich JN, Friedman AH, Friedman HS, Bigner DD, Sampson JH. Resistance to tyrosine kinase inhibition by mutant epidermal growth factor receptor variant III contributes to the neoplastic phenotype of glioblastoma multiforme. Clin Cancer Res. 2004;10:3216-3224
Liu XJ, Wu WT, Wu WH, Yin F, Ma SH, Qin JZ, Liu XX, Liu YN, Zhang XY, Li P, Han S, Liu KY, Zhang JM, He QH, Shen L. A minority subpopulation of CD133(+) /EGFRvIII(+) /EGFR(-) cells acquires stemness and contributes to gefitinib resistance. CNS Neurosci Ther. 2013 Jul;19(7):494-502
Nguyen A, Hoang V, Laquer V, Kelly KM (December 2009). Angiogenesis in cutaneous disease: part I. J. Am. Acad. Dermatol. 61 (6): 921-42; quiz 943-4.
Patel D, Lahiji A, Patel S, Franklin M, Jimenez X, Hicklin DJ, Kang X. Monoclonal antibody cetuximab binds to and down-regulates constitutively activated epidermal growth factor receptor vIII on the cell surface. Anticancer Res. 2007 Sep-Oct;27(5A): 3355-66.
Peciak J, Stec WJ, Treda C, Ksiazkiewicz M, Janik K, Popeda M, Smolarz M, Rosiak K, Hulas-Bigoszewska K, Och W, Rieske P, Stoczynska-Fidelus E. Low Incidence along with Low mRNA Levels of EGFRvIII in Prostate and Colorectal Cancers Compared to Glioblastoma. J Cancer. 2017 Jan 1; 8(1): 146-151. doi: 10.7150/jca. 16108. eCollection 2017
Roman Perez-Soler, M.D., et al. (2004). Selected Highlights. Lung Cancer Frontiers 22 (16): 3238-3247.
Rusch V, Baselga J, Cordon-Cardo C i wsp. Differential expression of the epidermal growth factor receptor and its ligands in primary non-small cell lung cancers and adjacent benign lung. Cancer Res 1993; 53: 2379-85.
Stec WJ, Rosiak K, Siejka P, Peciak J, Popeda M, Banaszczyk M, Pawłowska R, Treda C, Hulas-Bigoszewska K, Piaskowski S, Stoczynska-Fidelus E, Rieske P. Cell line with endogenous EGFRvIII expression is a suitable model for research and drug development purposes. Oncotarget. 2016 May 31;7(22): 31907-25. doi: 10.18632/oncotarget.8201
PL 238 850 B1
Schulte A, Liffers K, Kathagen A, Riethdorf S, Zapf S, Merlo A, Kolbe K, Westphal M, Lamszus K. Erlotinib resistance in EGFR-amplified glioblastoma cells is associated with upregulation of EGFRvIII and PI3Kpl 108. Neuro Oncol. 2013 Oct; 15(10): 1289-301.
Thomas L. Petty, M.D. (2003). Determinants of Tumor Response and Survival With Erlotinib in Patients With Non-Small-Cell Lung Cancer. Journal of Clinical Oncology 1 (17): 3-4.
Wikstrand CJ, McLendon RE, Friedman AH, et al. Cell surface localization and density of the tumor-associated variant of the epidermal growth factor receptor, EGFRvIII. Cancer Res 1997; 57: 4130-40.
Wikstrand CJ, Reist CJ, Archer GE, Zalutsky MR, Bigner DD. The class III variant of the epidermal growth factor receptor (EGFRvIII): characterization and utilization as an immunotherapeutic target J Neurovirol. 1998; 4(2): 148-58.
Yang CH, Yu CJ, Shih JY, Chang YC, Hu FC, Tsai MC, Chen KY, Lin ZZ, Huang CJ, Shun CT, Huang CL, Bean J, Cheng AL, Pao W, Yang PC. Specific EGFR mutations predict treatment outcome of stage IIIB/TV patients with chemotherapy-naive non-small-cell lung cancer receiving first-line gefitinib monotherapy. J Clin Oncol. 2008 Jun 1; 26(16): 2745-53
Zanca C, Villa GR, Benitez JA, Thome AH, Koga T, D'Antonio M, Ikegami S, Ma J, Boyer AD, Banisadr A, Jameson NM, Parisian AD, Eliseeva OV, Barnabe GF, Liu F, Wu S, Yang H, Wykosky J, Frazer KA, Verkhusha VV, Isaguliants MG, Weiss WA, Gahman TC, Shiau AK, Chen CC, Mischel PS, Cavenee WK, Furnar FB Genes Dev. 2017 Jul 19. doi: 10.1101 /gad.300079.117.

Claims (4)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFe 1) do zastosowania w leczeniu pacjentów z glejakami wielopostaciowymi, w przypadku których to glejaków ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna.
  2. 2. Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFe1) do zastosowania według zastrz. 1 znamienna tym, że komórki nowotworowe EGFRvIII- negatywne są biologicznie zależne od komórek EGFRvIlI- pozytywnych.
  3. 3. Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFe1) do zastosowania według zastrz. 1 znamienna tym, że komórką nowotworową podatną na efekt cytotoksyczny i cytostatyczny jest macierzysta komórka nowotworowa EGFRvIII- pozytywna.
  4. 4. Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFe1) do zastosowania według zastrz. 1, znamienna tym, że komórka jest ludzką komórką nowotworową.
PL423203A 2017-10-19 2017-10-19 Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFβ1) do zastosowania w leczeniu pacjentów z glejakami wielopostaciowymi, w przypadku których to glejaków ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna PL238850B1 (pl)

Priority Applications (3)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL423203A PL238850B1 (pl) 2017-10-19 2017-10-19 Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFβ1) do zastosowania w leczeniu pacjentów z glejakami wielopostaciowymi, w przypadku których to glejaków ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna
PCT/PL2018/000097 WO2019078745A1 (en) 2017-10-19 2018-10-11 TGFβ1 OR TGFβ2 OR TGFβ3 GROWTH FACTOR FOR ITS USE IN ANTICANCER THERAPY FOR PATIENTS WITH TUMORS WHERE AT LEAST ONE PART OF THE CELLS EXPRESS EGFR VIII
EP18867689.4A EP3735261B1 (en) 2017-10-19 2018-10-11 Growth factor tgfbeta1 or tgfbeta2 or tgfbeta3 for the use in anticancer therapy for patients with tumors, in which at least part of cells express egfrviii

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL423203A PL238850B1 (pl) 2017-10-19 2017-10-19 Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFβ1) do zastosowania w leczeniu pacjentów z glejakami wielopostaciowymi, w przypadku których to glejaków ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL423203A1 PL423203A1 (pl) 2019-04-23
PL238850B1 true PL238850B1 (pl) 2021-10-11

Family

ID=66167836

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL423203A PL238850B1 (pl) 2017-10-19 2017-10-19 Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFβ1) do zastosowania w leczeniu pacjentów z glejakami wielopostaciowymi, w przypadku których to glejaków ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna

Country Status (1)

Country Link
PL (1) PL238850B1 (pl)

Citations (1)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
PH12015500807A1 (en) * 2012-11-09 2015-06-08 Centro Inmunologia Molecular Tgf�-derived polypeptides and uses thereof

Patent Citations (1)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
PH12015500807A1 (en) * 2012-11-09 2015-06-08 Centro Inmunologia Molecular Tgf�-derived polypeptides and uses thereof

Non-Patent Citations (3)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Title
GALLO-OLLER, G.: "2016", P144, A TRANSFORMING GROWTH FACTOR BETA INHIBITOR PEPTIDE, GENERATES ANTITUMOTAL EFFECTS AND MODIFIES SMAD7 AND SKI LEVELS IN HUMAN GLIBLASTOMA CELL LINES *
NANA, A. W.: "2015", OVERVIEW OF TRANSFORMING GROWTH FACTOR B SUPERFAMILY INVOLVEMENT IN GLIOBLASTOMA INITIATION AND PROGRESSION *
SAMPSON, J. H.: "2008", TUMOR-SPECIFIC LMMUNOTHERAPY TARGETING THE EGFRVLLL MUTATION IN PATIENTS WITH MALIGNANT GLIOMA *

Also Published As

Publication number Publication date
PL423203A1 (pl) 2019-04-23

Similar Documents

Publication Publication Date Title
Fotovati et al. YB-1 bridges neural stem cells and brain tumor–initiating cells via its roles in differentiation and cell growth
Calzolari et al. Transferrin receptor 2 is frequently and highly expressed in glioblastomas
Stemmler et al. Application of intrathecal trastuzumab (Herceptin™) for treatment of meningeal carcinomatosis in HER2-overexpressing metastatic breast cancer
ES2535929T3 (es) Métodos para identificar, purificar y enriquecer células madre o inmaduras de inicio de cáncer a partir de tumores y uso de las mismas
Haikala et al. EGFR Inhibition Enhances the Cellular Uptake and Antitumor-Activity of the HER3 Antibody–Drug Conjugate HER3–DXd
Ouyang et al. Neurotensin promotes the progression of malignant glioma through NTSR1 and impacts the prognosis of glioma patients
Giordano et al. L1CAM promotes ovarian cancer stemness and tumor initiation via FGFR1/SRC/STAT3 signaling
US20220387633A1 (en) Smart peptides and transformable nanoparticles for cancer immunotherapy
CA2866696A1 (en) Treatment of cancer
US20200216906A1 (en) Methods and compositions relating to the diagnosis and treatment of cancer
CN113329772A (zh) 化学疗法与重组齐整小核菌凝集素的联合疗法
Bartsch et al. Results from an observational trial with oral vinorelbine and trastuzumab in advanced breast cancer
Mattox et al. Response of malignant scalp dermatofibrosarcoma to presurgical targeted growth factor inhibition: Case report
PL238850B1 (pl) Aktywna forma transformującego czynnika wzrostu beta 1 (TGFβ1) do zastosowania w leczeniu pacjentów z glejakami wielopostaciowymi, w przypadku których to glejaków ponad 5% komórek nowotworowych jest EGFRvIII-pozytywna
EP3735261B1 (en) Growth factor tgfbeta1 or tgfbeta2 or tgfbeta3 for the use in anticancer therapy for patients with tumors, in which at least part of cells express egfrviii
KR101903838B1 (ko) 유방암 관련 stk32c 유전자 및 이의 용도
Ren et al. EGF/EGFR promotes salivary adenoid cystic Carcinoma cell malignant neural Invasion via activation of PI3K/AKT and MEK/ERK Signaling
EP2559440A2 (en) A microvesicle membrane protein and application thereof
CN116157159A (zh) 使用结构域外-b纤连蛋白靶向探针的诊断和监测
Economopoulos et al. Inhibition of Anti-Inflammatory Macrophage Phenotype Reduces Tumour Growth in Mouse Models of Brain Metastasis
Seifi et al. Lack of elevated HER2/neu expression in epithelial dysplasia and oral squamous cell carcinoma in Iran
US11883416B2 (en) Methods and compositions for the treatment of IL13Ra2—overexpressing cancer
Guler et al. Brain cancer stem cells: overview and potential targeted therapy
Taillibert et al. Metastatic tumors of the nervous system
US20230109491A1 (en) Edb-fn as biomarker of cancer and/or brain disease and nanodrug delivery system targeting same