PL236128B1

PL236128B1 - Zastosowanie N-metylo N-metoksyamidu-7-karboksybenzo[ 1,2,3]tiadiazolu jako stymulatora roślin

Info

Publication number: PL236128B1
Application number: PL428286A
Authority: PL
Inventors: Marcin ŚMIGLAK; Marcin Śmiglak; Henryk Pospieszny; Rafał KUKAWKA; Rafał Kukawka; Piotr LEWANDOWSKI; Piotr Lewandowski; Olga STOLARSKA; Olga Stolarska; Hieronim Maciejewski
Original assignee: Fundacja Univ Im Adama Mickiewicza W Poznaniu
Priority date: 2015-07-28
Filing date: 2015-07-28
Publication date: 2020-12-14
Also published as: PL428286A1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie N-metylo N-metoksyamidu- 7-karboksybenzo(1,2,3)tiadiazolu jako substancji zapobiegającej skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody.

Jeden ze związków, N-metylo,N-metoksyamid-7-karboksybenzo(1,2,3)tiadiazol (BTHWA) został omówiony w patentach międzynarodowych począwszy od 1988 roku. Patenty te przedstawiają syntezę i zastosowanie pochodnych benzo(1,2,3)tiadiazolu jako potencjalnych związków do indukcji odporności. Związek BTHWA jest wymieniony tylko i wyłącznie jako jeden z bardzo wielu związków, które mogą działać jako induktory odporności roślin przeciwko mikroorganizmom, czyli bakteriom i grzybom.

W patencie amerykańskim US 5190928 (1991) jest informacja o strukturze związku BTHWA ale nie bezpośrednio o jego syntezie, która została zastrzeżona w patencie amerykańskim US 4931581 (1988). Synteza grupy związków opartych o pochodne amidu 7- karboksybenzo(1,2,3)tiadiazolu, tak jak zgłaszane w tym patencie, została opisana dokładnie w patencie amerykańskim US 5523311 (1995). W patencie US 5190928 (1991) zastrzegany jest tylko proces uodparniania roślin przeciwko atakowi fitopatogenicznych mikroorganizmów (bakterii i grzybów).

Grupę związków pochodnych amidu 7-karboksybenzo(1,2,3)tiadiazolu otrzymuje się (według US 5523311 (1995)) na drodze syntezy chemicznej. Związek BTHWA został przedstawiony w tabeli pod nr 3.31 (t.t. 115-117°C) patentu amerykańskiego US 5190928 (1991).

W amerykańskim patencie US 5190928 (1991) zostało omówione na podstawie przykładów działanie substancji wymienionych w tabeli i opisanych numerem 1.1, 1.2, 1.3,1.4, 1.96, 1.101,1.102, 1.103, 1.108, 1.116, 1.119, 1.135, 1.136, 1.139, 1.140, 1.144, 2.2, 2.3, 2.5, 3.1,3.13, 3.28, 3.29, 3.9, 5.2, 7.6, 7.26, 7.5 w układach roślina - patogen jako substancji uodparniających rośliny przeciwko chorobom roślin powodowanym przez mikroorganizmy. Aplikacja odbywa się różnymi metodami m.in. poprzez podawanie substancji przez liście, przez glebę oraz zaprawianie. Układy roślina-patogen zostały przedstawione jako przykłady m.in. Colletotrichum lagenarum na Cucimis sativus L. (ogórek), Pyricularia oryzae na ryżu, Pseudomonas lachrymans na Cucimis sativus L. (ogórek), Xanthomonas oryzae na ryżu, Xanthomonas vesicatoria na papryce, Phytophthora infestants na pomidorach, Plasmopara viticola na winogronach, Pseudomonas tomato na pomidorach, Phytophthora parasitica var. nicotinioe na tytoniu, Peronospora tabacina na tytoniu, Cercospora nicotianae na tytoniu, Pseudomonas tabaci na tytoniu, Erysiphe graminis na pszenicy.

Czynniki stresowe środowiska dzielą się na stresory abiotyczne i biotyczne. Do czynników abiotycznych zaliczane są: temperatura (wysoka, chłód, mróz), promieniowanie świetlne (wysokie, niskie), susza, niedobór tlenu, czynniki mechaniczne (wiatr, pokrywa śnieżna, pokrywa lodowa), związki chemiczne (zasolenie, toksyny, niedobór minerałów, działanie środków ochrony roślin takich jak herbicydy, fungicydy, insektycydy, regulatory wzrostu). Do czynników biotycznych zaliczane są: mikroorganizmy (grzyby, bakterie), wirusy, rośliny (allelopatia, pasożytnictwo, konkurencja), zwierzęta (zgryzanie, pasożytnictwo, deptanie).

Technologie produkcji roślinnej oparte o doskonalenie samej tylko uprawy zaczynają napotykać na ograniczenia wynikające z niemożności wykorzystania potencjału biologicznego tkwiącego w odmianie hodowlanej. Stąd też stałe poszukiwanie nowych rozwiązań mających na celu zapewnienie roślinom najkorzystniejszych warunków do wzrostu i rozwoju, chociażby poprzez ochronę przed wystąpieniem różnych stresorów biotycznych i abiotycznych, a w efekcie końcowym zwiększenia wydajności plonów. Zapewniając roślinom optymalne warunki wzrostu wszelkimi znanymi metodami agrotechnicznymi (takimi jak: uprawa roli, zmianowanie, nawożenie, nawadnianie, ochrona przed chorobami, szkodnikami i chwastami) rolnicy dążą do uzyskania jeszcze wyższych i lepszej jakości plonów. Do jednych z głównych czynników mających wpływ na ograniczenie jakości i ilości plonów jest susza (ograniczona ilość wody) i działanie herbicydów. Najlepszym rozwiązaniem w celu przeciwdziałania skutkom wymienionych czynników jest zastosowanie substancji zapobiegających skutkom wywołanych przez ten stres.

Istotą wynalazku jest zastosowanie N-metylo N-metoksyamidu- 7-karboksybenzo(1,2,3)tiadiazolu jako substancji zapobiegającej skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody.

Korzystnym jest również, gdy substancję zapobiegającą skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody stosuje się w postaci roztworu wodnego albo roztworu w rozpuszczalniku organicznym, albo w postaci mieszaniny rozpuszczalników organicznych i nieorganicznych

PL 236 128 B1 a zwłaszcza w układach woda-alkohol w proporcjach od 0 do 100% jednego ze składników, albo w postaci emulsji stanowiącej stymulator enkapsulowany i zawieszony w roztworze.

Korzystnym jest także, gdy substancję zapobiegającą skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody stosuje się w roztworach o stężeniu substancji aktywnej w ilości 0,001-900 mg/L, korzystnie 0,01-100 mg/L.

Ponadto korzystnym jest, gdy do substancji zapobiegającej skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody dodaje się adiuwantu w ilości poniżej 10% objętości roztworu cieczy roboczej.

Dzięki zastosowaniu rozwiązania według wynalazku uzyskano następujące efekty technicznoużytkowe:

• bardzo efektywna ochrona roślin przed stresem abiotycznym powodowanym przez obecność szkodliwych substancji chemicznych • bardzo efektywna ochrona roślin przed stresem abiotycznym powodowanym przez ograniczenie dostępu do wody • bardzo niska dawka wykazująca zadowalającą skuteczność biologiczną • bardzo szerokie i kompleksowe działanie.

Zastosowanie związku N-metylo N-metoksyamidu- 7-karboksybenzo(1,2,3)tiadiazolu, jako substancji zapobiegającej skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody według wynalazku, ilustrują poniższe przykłady:

P r z y k ł a d 1

Wpływ substancji BTHWA na zapobieganie skutkom stresu abiotycznego na pomidorze działanie herbicydu.

Rośliny pomidora, w fazie pierwszej pary rozwiniętych prawdziwych liści, podlano dwukrotnie roztworem BTHWA o stężeniu 20 mg/L, w tygodniowym odstępie czasu. Kontrolę stanowiły rośliny pomidora podlewane tylko wodą. W tydzień po drugim traktowaniu wystawiono rośliny na działanie czynnika stresującego w postaci herbicydu (Glifosat, w dawce 0.005% roztworu wodnego). W porównaniu do kontroli po 10 dniach od zastosowania herbicydu, rośliny nie traktowane BTHWA wykazywały w większym stopniu (30%) efekt porażenia herbicydem.

P r z y k ł a d 2

Wpływ substancji BTHWA na zapobieganie skutkom stresu abiotycznego na tytoniu - działanie herbicydu.

Rośliny tytoniu (Nicotiana tabacum) odm. Xanthi w stadium trzech rozwiniętych liści w tygodniowym odstępie czasu podlano roztworem BTHWA o stężeniu 20 mg/L. Kontrolę stanowiły rośliny tytoniu podlewane tylko wodą. W tydzień po drugim traktowaniu wystawiono rośliny na działanie czynnika stresującego w postaci herbicydu (Glifosat w dawce 0.005% roztworu wodnego). W porównaniu do kontroli po 10 dniach od zastosowania herbicydu, rośliny nie traktowane BTHWA wykazywały w większym stopniu (26%) efekt porażenia herbicydem.

P r z y k ł a d 3

Wpływ substancji BTHWA na zapobieganie skutkom stresu abiotycznego na pomidorze brak wody.

Rośliny pomidora w fazie pierwszej pary rozwiniętych prawdziwych liści dwukrotnie w tygodniowym odstępie czasu podlano roztworem BTHWA o stężeniu 20 mg/L. Kontrolę stanowiły rośliny pomidora podlewane tylko wodą. W tydzień po drugim traktowaniu rośliny zostały poddane działaniu czynnika stresującego w postaci braku dostępu do wody. W porównaniu do kontroli po 10 dniach od zaprzestania podlewania, całkowita masa roślin nie traktowanych BTHWA była o 10% niższa od masy roślin traktowanych BTHWA.

P r z y k ł a d 4

Wpływ substancji BTHWA na zapobieganie skutkom stresu abiotycznego na tytoniu - brak wody.

Rośliny tytoniu (Nicotiana tabacum) odm. Xanthi w stadium trzech rozwiniętych liści w tygodniowym odstępie czasu podlano roztworem BTHWA o stężeniu 20 mg/L. Kontrolę stanowiły rośliny tytoniu podlewane tylko wodą. W tydzień po drugim traktowaniu rośliny zostały poddane działaniu czynnika stresującego w postaci braku dostępu do wody. W porównaniu do kontroli po 10 dniach od zaprzestania podlewania, całkowita masa roślin nie traktowanych BTHWA była o 13% niższa od masy roślin traktowanych BTHWA.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zastosowanie N-metylo N-metoksyamidu- 7-karboksybenzo(1,2,3)tiadiazolu jako substancji zapobiegającej skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody.
2. Zastosowanie według zastrz. 2, znamienne tym, że substancję zapobiegającą skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody stosuje się w postaci roztworu wodnego.
3. Zastosowanie według zastrz. 2, znamienne tym, że substancję zapobiegającą skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody stosuje się w postaci roztworu w rozpuszczalniku organicznym.
4. Zastosowanie według zastrz. 2, znamienne tym, że substancję zapobiegającą skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody stosuje się w postaci mieszaniny rozpuszczalników organicznych i nieorganicznych a zwłaszcza w układach woda-alkohol w proporcjach od 0 do 100% jednego ze składników.
5. Zastosowanie według zastrz. 2, znamienne tym, że substancję zapobiegającą skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody stosuje się w postaci emulsji stanowiącej stymulator enkapsulowany i zawieszony w roztworze.
6. Zastosowanie według zastrz. 2-6, znamienne tym, że substancję zapobiegającą skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody stosuje się w roztworach o stężeniu substancji aktywnej w ilości 0,001-900 mg/L korzystnie 0,01-100 mg/L.
7. Zastosowanie według zastrz. 2-7, znamienne tym, że do substancji zapobiegającej skutkom stresu abiotycznego takiego jak działanie herbicydu lub brak wody dodaje się adiuwant w ilości poniżej 10% objętości roztworu cieczy roboczej.