PL234797B1 - Mebel podparcia stojącego pasażera - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest mebel podparcia stojącego pasażera zwłaszcza w środkach komunikacji i przestrzeni publicznej, przeznaczony zwłaszcza do zastosowania w przestrzeniach o ograniczonej powierzchni. Mebel ten umożliwia wygodne podparcie części kulszowej osoby stojącej i oparcie dla pleców.

Znane są stosowane w środkach komunikacji publicznej rozwiązania w postaci tapicerowanych elementów mocowanych na ścianach bocznych lub poprzecznych pojazdów czy też na dodatkowych elementach montażowych, które w trakcie podróży umożliwiają stojącym pasażerom podparcie okolic kulszowych. Rozwiązania te umożliwiają przeniesienie części ciężaru ciała pasażera na podparcie, odciążając nogi oraz zapewniając w ten sposób stabilność postawy.

Znane są także elementy podparcia okolic kulszowych bez oparcia pleców.

Znane rozwiązania umożliwiają odpoczynek, ale bez personalizacji przestrzeni dla osoby zajmującej takie miejsce w pojeździe. Ustalona wysokość, na której takie wsparcie zamontowano nie może służyć w sposób wygodny dla każdego pasażera. Rozwiązania te nie zapewniają ergonomicznego sposobu oparcia.

Celem rozwiązania jest zwiększenie komfortu podróżowania pasażerowi stojącemu przy jednoczesnym zagospodarowaniu przestrzenni w środkach komunikacji publicznej lub miejscach publicznych.

Istotą mebla podparcia stojącego pasażera jest posiadanie siedziska centralnie osadzonego w sposób trwały na wahliwym przegubie kulowym, wewnątrz sprężyny spiralnej pomiędzy belką nośną a siedziskiem, przy czym belka nośna osadzona jest na ramie mebla wahliwie w węźle obrotu belki oraz ze sprężyną gazową poprzez węzeł obrotu belki i sprężyny gazowej oraz na ramie mebla w węźle obrotu sprężyny gazowej poniżej węzła obrotu belki, przy czym zmiana wysokości położenia oparcia jest w zakresie do 100 mm ustalana za pomocą przesuwu tłoka sprężyny gazowej, natomiast zmiana odchylenia płaszczyzny oparcia od położenia poziomego jest w zakresie maksymalnie +/- 15 stopni na boki i odpowiednio +/- 10 stopni w układzie przód - tył.

W rozwiązaniu według wynalazku, jako środek techniczny realizujący zmianę i ustalenie wysokości elementu oparcia, zastosowano mechanizm ze sprężyną gazową o regulowanej długości wysuwu tłoczyska i blokowaniu ustalonej pozycji przez hamulec cierny zwalniany dźwignią obsługiwaną przez pasażera.

Zawieszenie elementu tapicerskiego siedziska stanowi układ powiązanych przegubowo elementów, nieruchomej konstrukcji ramy z oparciem (1), belką nośną (2) z siedziskiem (3) i sprężyną gazową (4).

Na belce nośnej (2) przytwierdzono umieszczony wewnątrz i w osi sprężyny spiralnej (10) przegub kulisty (5) związany wahliwie z centralnym punktem oparcia (3). Belka nośna z siedziskiem jest powiązana węzłem obrotowym (6) z nieruchomą ramą z oparciem (1). Rama jest sztywno zamocowana do chassis wagonu. Poniżej mocowania belki nośnej z siedziskiem, powiązana węzłem obrotowym (7) z nieruchomą ramą (1) jest sprężyna gazowa (4) z hamulcem ciernym (9) ustalającym zakres wysuwu tłoka sprężyny.

Sprężyna gazowa (4) połączona jest węzłem obrotowym (8) z belką nośną (2), na której zamocowane jest siedzisko (3). Sprężyna ta odpowiada za wysokość położenia siedziska poprzez zmiany długości wysuwu tłoka. Zwolnienie hamulca (9) sprężyny gazowej (4) powoduje wysuw tłoka, aż do maksymalnej jego długości i w rezultacie powiązanie przegubami elementów: nieruchomej ramy (1), belki nośnej (2) z siedziskiem (3) i sprężyny gazowej (4), uniesienie siedziska do najwyższej pozycji.

Zajęcie miejsca i zwolnienie hamulca sprężyny umożliwia pasażerowi dostosowanie wysokości położenia oparcia do indywidualnych potrzeb. W trakcie podróży hamulec sprężyny utrzymuje stałą wysokość położenia oparcia.

Wahliwe zawieszenie siedziska w jednym centralnego jego punkcie, realizuje ideę dynamicznego siedzenia, wymuszając na osobie siedzącej utrzymywanie właściwej pozycji bez niekorzystnych odchyleń środka ciężkości od linii pionu. W sposób intuicyjny pasażer koryguje natychmiast wszelkie odchylenia sylwetki powodując przez cały czas, dzięki pracy grup mięśni grzbietowych i mięśni nóg utrzymanie równowagi i stabilnej pozycji kręgosłupa w trakcie siedzenia. Element siedziska mocowany do konstrukcji belki nośnej z regulowanym mechanizmem unoszenia - opuszczania zapewnia zmianę wysokości jego położenia w zakresie do 100 mm. Wykorzystanie mocowania za pomocą przegubu kulowego (5) zapewnia zmiany odchylenia płaszczyzny oparcia od położenia poziomego w zakresie maksymalnie +/- 15 stopni na boki i odpowiednio +/- 10 stopni w układzie przód - tył.

PL 234 797 B1

Utrzymanie neutralnego położenia elementu siedziska realizowane jest za pomocą działającej współosiowo z przegubem kulowym (5) spiralnej sprężyny (10) wypierającej się o spód oparcia i z drugiej strony o konstrukcję belki nośnej oparcia. Dobrana i napięta sprężyna (10) utrzymuje nieobciążone siedzisko (3) w poziomie, a po zajęciu miejsca przez pasażera wspomaga powrót do neutralnej pozycji przy dynamicznym oddziaływaniu układu pasażer - oparcie.

Układ takiego siedziska integralnie zespolony jest z ramą, na której zamocowano odpowiednio odchylone oparcie, które może być dodatkowo wyposażone w indywidualny zagłówek.

Tak przyjęta koncepcja oparcia i siedziska o regulowanej wysokości dla wsparcia osoby w pozycji stojącej nadaje się do budowy modułów np. 1, 2 miejscowych i wykorzystaniu przy konwencjonalnej zabudowie rzędowej w pojeździe.

Mebel podparcia stojącego pasażera według wynalazku przeznaczony jest zwłaszcza do zastosowania w środkach komunikacji publicznej. Jest rozwiązaniem niwelującym niedogodności podróżowania stojących pasażerów i może być odmiennym sposobem zagospodarowania przestrzeni pasażerskiej we wnętrzu pojazdów komunikacji publicznej z maksymalizacją liczby indywidualnych miejsc dla podróżnych danego pojazdu.

Prezentowany mebel według wynalazku zapewnia wsparcie dla podróżującej osoby przez wykorzystanie podparcia dla pleców oraz podparcia w obszarze guzów kulszowych, odciążając nogi od pełnego nacisku na podłogę powodowanego wagą pasażera.

Z uwagi na indywidualne cechy antropometryczne - przede wszystkim wzrost pasażera - rozwiązanie według wynalazku mebla do siedzenia umożliwia dostosowanie wysokości siedziska do wysokości osoby korzystającej z tego mebla, przyczyniając się do odczucia wygody po zajęciu takiego miejsca.

Podziałka zabudowy miejsc wsparcia dla osób stojących w układzie rzędowym wynosi ok. 650 mm i jest zdecydowanie mniejsza, niż w przypadku użycia konwencjonalnych foteli, gdzie normatyw zaleca podziałkę zabudowy powyżej 950 mm, tym samym przyczyniając się ekonomicznego wykorzystania powierzchni do zabudowy pojazdu w większą liczbę wygodnych miejsc podróżnych. Rozwiązanie według wynalazku umożliwia wygodne podróżowanie nawet na niewielkich przestrzeniach dając sposobność do zabudowy spersonalizowanych miejsc do odpoczynku w trakcie podróży.

W przypadku zabudowy rzędowej na tyłach oparć na wysokości głowy przewidziano montaż składanych stolików do wsparcia dla i-phona, smartfona, gazety umożliwiając wygodne korzystanie z nich w trakcie podróży.

Rozwiązanie według wynalazku przedstawiono w przykładach wykonania oraz na rysunkach nie ograniczających stosowania, na których Fig. 1a przedstawia mebel w rzucie na wprost, Fig. 1 b w rzucie z boku, Fig. 2 w widoku aksonometrycznym od dołu z opuszczonym siedziskiem, Fig. 3 w widoku aksonometrycznym od dołu z podniesionym siedziskiem, Fig. 4 w widoku na wprost modułu mebla z dwoma miejscami podparcia dla osób stojących, przy czym jedno siedzenie jest podniesione a drugie opuszczone.

P r z y k ł a d 1

Mebel podparcia dla stojącego pasażera (Fig. 1a, Fig. 1b, Fig. 2, Fig. 3) zawierający ramę nośną z oparciem (1) posiada osadzoną przegubowo węzłem obrotowym (6) belkę nośną (2) z siedziskiem (3) połączoną węzłem obrotowym (8) ze sprężyną gazową (4) zamocowaną poniżej belki nośnej (2) w ramie nośnej (1) za pomocą węzła obrotowego (7). Natomiast na belce nośnej (2) osadzony jest wewnątrz i w osi sprężyny spiralnej (10) przegub kulowy (5) połączony w centralnym punkcie z siedziskiem (3). Po zajęciu miejsca przez osobę stojącą (podparcie okolic kulszowych) i po zwolnieniu hamulca (9) wysuwu tłoka sprężyny gazowej (4) osoba dostosowuje wysokość podparcia do wymaganej wysokości. Zablokowany hamulec utrzymuje wybraną wysokość podparcia. Węzeł mocowania siedziska (3) do belki nośnej (2) za pomocą przegubu kulowego (5) i współpracującej sprężyny spiralnej (10) umożliwia, poprzez wahliwy charakter ruchu siedziska (3) dostosowanie pozycji podparcia dla każdej ustalonej wysokości siedziska.

P r z y k ł a d 2

Mebel przedstawiony w przykładzie 1 można łączyć w moduły tworząc zabudowę szeregową (Fig. 4) montowaną do ścian we wnętrzu wagonu/pojazdu. Nawet niewielkie wolne przestrzenie umożliwiają instalacje takich indywidualnych miejsc dla pasażerów.

PL 234 797 B1

P r z y k ł a d 3

Mebel przedstawiony w przykładzie 1 i 2 montowany jest do ścian i poszycia podłogi pojazdu w klasycznej rzędowej zabudowie, umożliwiając uzyskanie większej liczby miejsc stojących do odpoczynku w trakcie podróży w przeliczeniu na jednostkę powierzchni w porównaniu do zabudowy z użyciem klasycznych miejsc siedzących.

Oznaczenia użyte na rysunkach:

1. rama nośna z oparciem,

2. belka nośna siedziska,

3. siedzisko,

4. sprężyna gazowa,

5. przegub kulowy mocowania wahliwego siedziska,

6. węzeł obrotu belki nośnej siedziska,

7. węzeł obrotu sprężyny gazowej,

8. węzeł obrotu belki nośnej i sprężyny gazowej,

9. hamulec sprężyny gazowej, sprężyna spiralna.

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   1. Mebel do podparcia stojącego pasażera zawierający ramę z oparciem, znamienny tym, że posiada siedzisko (3) wahliwie osadzone na belce nośnej (2) za pomocą przegubu kulowego (5) umieszczonego wewnątrz i w osi spiralnej sprężyny (10) pomiędzy belką nośną (2) a siedziskiem (3), przy czym belka nośna (2) osadzona jest na ramie (1) wahliwie w węźle obrotu (6) oraz wsparta sprężyną gazową (4) poprzez węzeł obrotu (8) a z drugiej strony sprężyna mocowana jest do ramy (1) w węźle obrotu (7), poniżej węzła obrotu (6), co zapewnia dla takiego układu zmianę wysokości położenia siedziska w zakresie do 100 mm ustalana za pomocą przesuwu tłoka sprężyny gazowej (4), natomiast wahliwe odchylenie płaszczyzny siedziska od położenia poziomego jest w zakresie maksymalnie +/- 15 stopni na boki i odpowiednio +/- 10 stopni w układzie przód - tył.