PL233351B1 - Urządzenie endoskopowe do aplikacji zacisków chirurgicznych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie endoskopowe do aplikacji zacisków chirurgicznych tj. instrument chirurgiczny przeznaczony do endoskopowego zakładania w ciele pacjenta, w docelowym miejscu przeznaczenia, klipsów hemostatycznych, inaczej zwanych także klipsami chirurgicznymi lub klipsami do podwiązywania (j. ang. „ligating clips”).

W medycynie stale wzrasta zapotrzebowanie na prowadzenie zabiegów chirurgicznych w sposób możliwie najmniej inwazyjny, dlatego istnieje ciągła potrzeba rozwijania dziedziny medycznych urządzeń endoskopowych. Niniejszy wynalazek prowadzi do udoskonalenia narzędzi chirurgicznych używanych, kiedy wymagane jest dokonanie zamknięcia naczyń krwionośnych lub innych tkanek czy jam ciała. W czasie wielu zabiegów istnieje potrzeba czasowego lub permanentnego zamknięcia naczynia krwionośnego w celu zamknięcia przepływu krwi w tkance czy eliminacji krwawienia urazowego czy chorobowego. Aplikatory zacisków hemostatycznych stanowią doskonałą alternatywę dla bardziej czasochłonnych i czasem utrudnionych technik zszywania tkanek nićmi chirurgicznymi lub umieszczania w tkankach różnego typu pętli zaciskających tkanki.

Zaciski hemostatyczne (klipsy) można podzielić ze względu na ich ukształtowanie na zaciski symetryczne, które zazwyczaj zawierają dwa symetryczne ramiona i mają np. kształt litery U czy V albo klipsy niesymetryczne, które podobnie zawierają dwa zaciskające się ramiona, ale jedno z nich jest zazwyczaj większe, wydłużone.

Zaciski symetryczne są zazwyczaj wykonane z metalu czy stopów metalu nadających się do zastosowań chirurgicznych. Natomiast zaciski niesymetryczne są zazwyczaj wykonane z tworzyw sztucznych, dzięki czemu mają większą elastyczność. Bardzo często niesymetryczne klipsy z tworzyw sztucznych zawierają na końcówkach ramion środki techniczne do mechanicznego zapięcia klipsa. Jest to zazwyczaj rodzaj zatrzasku, który może zostać ewentualnie odpięty (otwarty) np. w przypadku nieud anego założenia w miejscu docelowym. W toku takich operacji klips polimerowy może częściowo zachować swe właściwości i pozostać sprężysty. Natomiast klipsy metalowe, w odróżnieniu od klipsów polimerowych, w czasie ich zakładania zostają ściśnięte do zadanej pozycji, tracą swą pierwotną geometrię, zostają ściśnięte do postaci w przybliżeniu liniowej i nie jest możliwe ich ponowne odpięcie i powtórne zapięcie.

Symetryczne zaciski hemostatyczne wykonane z metalu są znane np. z takich publikacji jak brytyjski opis zgłoszeniowy GB1134832A1, europejski opis zgłoszeniowy EP0432692A1, czy opis wzoru przemysłowego St. Zjedn. Ameryki USD572363S1.

Niesymetryczne, polimerowe klipsy zostały przedstawione przykładowo w europejskich opisach zgłoszeniowych EP0314064A1, EP0423671A1 i opisach zgłoszeniowych St. Zjedn. Ameryki US732622332B2, US4834096A, czy też w międzynarodowym opisie zgłoszeniowym WO2005/074418A2.

W powyższych opisach omówiono też zazwyczaj sposoby i ewentualnie urządzenia do zakładania (aplikowania) klipsów w tkankach pacjenta np. na naczyniach krwionośnych.

Szczegółowa budowa endoskopowego instrumentu chirurgicznego do aplikowania klipsów hemostatycznych znana jest także np., z europejskiego opisu zgłoszeniowego EP0609612A2, gdzie opisano aplikator zacisków z tworzywa sztucznego zaopatrzonych w zatrzask na końcu ramion.

W międzynarodowym opisie zgłoszeniowym WO03/005878A2 przedstawiono aplikator klipsów polimerowych posiadający kanał wewnętrzny mieszczący wiele klipsów, a cały mechanizm urządzenia dostosowany jest do sekwencyjnego aplikowania wielu klipsów przesuwanych taśmowo w kanale wewnętrznym. Urządzenie jest dostosowane do napełniania kanału jednocześnie wieloma klipsami.

W europejskim opisie zgłoszeniowym EP2774552A2 przedstawiono z kolei urządzenie do endoskopowego aplikowania symetrycznych klipsów metalowych, przy czym szczęki urządzenia są dostosowane do aplikowania co najmniej dwóch klipsów obok siebie.

W opisach zgłoszeniowych EP0409569A1, US5643291A, P.365922 oraz US2013172912A przedstawiono endoskopowe aplikatory wielu klipsów (zacisków). Urządzenie może być zapełniane wieloma klipsami ustawionymi w rzędzie, opcjonalnie w postaci zbiorczych magazynków, tak, że klipsy są aplikowane kolejno jeden po drugim, przy czym pomiędzy szczękami zaciskowymi urządzenia odbywa się dostarczanie kolejnych klipsów pobieranych z magazynka, a więc nie jest możliwe w tym obszarze zaprojektowanie układu stabilizacji szczęk.

Celem wynalazku jest opracowanie specyficznej odmiany urządzenia endoskopowego do aplikowania klipsów hemostatycznych różnego typu. Urządzenie zawiera specyficznie ukształtowane szczęki, co powoduje, że jest ono przystosowane do zabiegów wykonywanych z dostępem jednopunktowym,

PL 233 351 B1 kiedy kilka urządzeń chirurgicznych znajduje się obok siebie w ustawieniu zazwyczaj równoległym i operowanie prostym, znanym aplikatorem klipsów jest utrudnione. Konstrukcja szczęk została też zmodyfikowana, aby uzyskać ich podwyższoną trwałość przy wielokrotnym używaniu. W budowie głowicy urządzenia uwzględniono także fakt, że urządzenie musi być w sposób skuteczny wielokrotnie oczyszczane po wykonanych zabiegach.

Urządzenie endoskopowe do aplikacji zacisków chirurgicznych zawierające część proksymalną z uchwytem do obsługi urządzenia i część dystalną przeznaczoną do umieszczania w ciele pacjenta i zaopatrzoną na głowicy w szczęki zaciskowe, według wynalazku cechuje się tym, że znajdujące się na głowicy szczęki urządzenia, składają się z pierwszego ramienia i naprzeciwległego, drugiego ramienia, które są w swej dalszej części jednakowo podgięte pod kątem wynoszącym od 5° do 90° w stosunku do ich części bliższej, położonej na osi wzdłużnej L urządzenia. Ramiona są podgięte pod kątem wynoszącym od 21° do 90° lub pod kątem wynoszącym od 31° do 90°. Ramiona urządzenia są zaopatrzone w swej części bliższej, w układ stabilizacji szczęk, zawierający wypukłe wyprofilowanie osadzone na jednym ramieniu szczęk oraz współpracujące z tym wyprofilowaniem, wybranie znajdujące się na przeciwległym ramieniu szczęk.

Wybranie ma głębokość odpowiadającą co najmniej wielkości wyprofilowania albo ma postać otworu przelotowego. Wypukłe wyprofilowanie w układzie stabilizacji szczęk ma postać elementu wzdłużnego, rozciągającego się wzdłuż bliższej części ramion. Część dystalna urządzenia zaopatrzona w szczęki jest mocowana rozłączalnie lub trwale do pozostałej, proksymalnej części urządzenia. Urządzenie endoskopowe stanowi urządzenie do aplikacji zacisków metalowych albo zacisków z tworzywa sztucznego.

Przedmiot wynalazku w przykładowym wykonaniu został uwidoczniony na rysunku, na którym na fig. 1 przedstawiono widok ogólny całego urządzenia endoskopowego, na fig. 2 pokazano widok całego urządzenia z zaznaczonym polem szczegółu „A” tj. części dystalnej urządzenia, na fig. 3 pokazano w powiększeniu szczegół „A” tj. część dystalną urządzenia ze schematycznym zaznaczeniem możliwego zakresu podgięcia szczęk urządzenia, na fig. 4 przedstawiono w powiększeniu przekrój podłużny części dystalnej urządzenia, na fig. 5 pokazano szczęki urządzenia z układem stabilizacji w widoku z boku, z pokazaną wewnętrzną stroną pierwszego ramienia szczęk zaopatrzonej we wklęsłe wybranie, a na fig. 6 przedstawiono szczęki urządzenia z układem stabilizacji w widoku z boku, z pokazaną wewnętrzną stroną ramienia szczęki naprzeciwległego wobec pierwszego ramienia, zaopatrzonej w wyprofilowany element wypukły, na fig. 7a, 7b, 7c, 7d, 7e, 7f pokazano szczęki w pierwszej odmianie z układem stabilizacji zawierającym prostopadłościenny wyprofilowany element wypukły, przy czym fig. 7a i 7b przedstawiają kolejno dwie szczęki, a fig. 7c, 7d, 7e, 7f pokazują widok od strony przekrojów szczęk w różnych miejscach na ich długości tj. przekrojów oznaczonych jako A-A, B-B, C-C i D-D, na fig. 8a, b, c, d, e, f pokazano szczęki w drugiej odmianie z układem stabilizacji zawierającym walcowy wyprofilowany element wypukły, przy czym fig. 8a i 8b przedstawiają kolejno dwie szczęki, a fig. 8c, 8d, 8e, 8f pokazują widok od strony przekrojów szczęk w różnych miejscach na ich długości tj. przekrojów oznaczonych jako A-A, B-B, C-C i D-D, a na fig. 9 przedstawiono wariant wynalazku, w którym części urządzenia tj. część dystalna i proksymalna są rozłączone (układ rozłączalny).

Urządzenie endoskopowe do aplikacji zacisków chirurgicznych (medycznych) zawierające część proksymalną 10 z uchwytem 12 przystosowanym do obsługi urządzenia przez lekarza i część dystalną 11 przeznaczoną do prowadzenia zabiegów zakładania zacisków w ciele pacjenta i zaopatrzoną na końcowej głowicy w ruchome szczęki zaciskowe, według wynalazku jest zaopatrzone w roboczą głowicę 1, na której osadzone są rozwieralne szczęki 2 składające się z dwóch wzajemnie odpowiadających sobie i współpracujących, w toku zakładania zacisku, symetrycznych ramion: pierwszego ramienia 3 i drugiego ramienia 4, które są w swej dalszej części 5, znajdującej się dalej od operatora, jednakowo zagięte pod kątem wynoszącym od 5° do 90°, np. od 21° do 90° w stosunku do części bliższej 6 ramion, które położone są w jednej osi L z rurkowatą, środkową częścią urządzenia, która łączy uchwyt urządzenia z jego głowicą 1 roboczą. Ramiona 3, 4 mogą być podgięte pod kątem wynoszącym od 21° do 90°. Podgięte ramiona 3, 4 są zaopatrzone w swej części dalszej w końcówki 7, o znanym fachowcom ukształtowaniu, służące do zaciskania albo klipsów metalowych albo z tworzywa sztucznego. Końcówki 7 ramion mogą też zawierać specjalnie uformowane zaczepy chwytające zatrzaski na klipsie z tworzywa sztucznego. W części bliższej 6 ramiona 3, 4 są zaopatrzone w dwuczęściowy układ stabilizacji szczęk, który jest złożony ze współpracujących ze sobą i dopasowanych wzajemnie rozmiarami wypukłego wyprofilowania 8 trwale dołączonego do jednego ramienia 3, 4 szczęk 2 oraz odpowiadającego temu wyprofilowaniu kształtem, wklęsłego wybrania 9 znajdującego się na przeciwległym ramieniu 3, 4

PL 233 351 B1 szczęk 2. Układ stabilizacji jest tak spasowany, że dwie jego współpracujące części - wypukła i będąca jej odwzorowaniem część wklęsła - utrzymują w prawidłowej pozycji ruchome szczęki 2 (czyli ramiona 3, 4) podczas ich pracy. Wybranie 9 ma głębokość co najmniej odpowiadającą wielkości wyprofilowania 8, albo jest głębsze albo ma postać otworu przelotowego, co jest najbardziej korzystne. Układ stabilizacji ma wzdłużną postać, tj. jego elementy zapewniają stabilizację wzdłużną na linii stykania się (zamykania się) ramion 3, 4 w trakcie operowania nimi przy zaciskaniu klipsa. Tak więc, zarówno wyprofilowanie 8 będące wystającym wypukłym elementem na wewnętrznej ścianie jednego ramienia jak i odpowiadający mu wklęsły rowek (wybranie 9) na ścianie przeciwległego ramienia mają podłużny kształt, który może także zajmować całą długość bliższej części 6 ramion 3, 4, aż do ich zagięcia, gdzie przechodzą w część dalszą 5.

Część dystalna 11 urządzenia endoskopowego, która jest zaopatrzona w szczęki 2 rozciąga się do miejsca gdzie zaczyna swój przebieg jednorodna rurka zewnętrzna 14 tulejowatej, wzdłużnej, środkowej (znajdującej się pomiędzy uchwytem a głowicą) części urządzenia. Do części dystalnej należy rurka 15 popychacza. Wewnątrz rurki 14 umieszczona jest rurka wewnętrzna 13. Część proksymalna 10 urządzenia zawierająca uchwyt 12, od strony tulejowatej części środkowej, jest wyposażona w wyprowadzoną rurkę rękojeści, za którą znajduje się rurka zewnętrzna 14. Część dystalna 11 może być połączona z urządzeniem w sposób rozłączalny. Po rozłączeniu części dystalnej 11 urządzenia od pozostałej jego części, co pokazano na fig. 9, rurka wewnętrzna 13, należąca do części dystalnej urządzenia, zostaje wyprowadzona z rurki zewnętrznej 14.

W innej odmianie wynalazku urządzenie nie jest rozłączalne i część dystalna może być połączona z pozostałą częścią urządzenia w sposób trwały.

Urządzenie jest zaopatrzone w znane ze stanu techniki elementy do sterowania jego pracą tj. np. w umieszczony w rurce popychacza 15 popychacz szczęk 16 wraz ze współpracującym sworzniem popychacza 18, a także w sprężynę 19 popychacza, oraz śrubę mocującą 17 szczęki.

W niniejszym opisie określenia „dalszy” i „bliższy” są zdefiniowane z punktu widzenia operatora obsługującego urządzenie tj. część najbliższą stanowi uchwyt, a część dalszą głowica urządzenia zawierająca szczęki zaciskowe. W związku z tym np. część bliższa ramion szczęk znajduje się od strony uchwytu urządzenia, a ich część dalsza rozciąga się ku końcówkom urządzenia (część najdalsza od strony uchwytu). Podobnie definiowane są określenia „proksymalny” i „dystalny” tj. w stosunku do operatora.

Stopień podgięcia dalszej części szczęk urządzenia według wynalazku jest definiowany względem wzdłużnej osi urządzenia, a dokładniej mówiąc środkowej, tulejowatej części urządzenia łączącej uchwyt ze szczękami. Oś tę zaznaczono linią przerywaną jako oś L na fig. 3. Na fig. 3 wyjaśniono też schematycznie, jak wyglądają podgięte ramiona szczęk w dwóch przykładowych wariantach tj. mogą być one np. odchylone od osi L o kąt 45° lub o kąt 90°. Ramiona mogą być zagięte w dowolnym stopniu we wskazanym zakresie np. zagięcie ramion może wynosić od 5° do 30°, od 21 ° do 45°, od 30° do 45°, od 30° do 60°, od 45° do 90°, od 60° do 90°. Ramiona szczęk złożone są z części bliższej, która znajduje się w osi urządzenia (osi L), które następnie łagodnie przechodzą w części dalsze, które są podgięte. Podgięte ramiona muszą być wzajemnie dostosowane w swej konstrukcji do pracy w takim układzie. Oczywistym jest, że wymaga to np. odpowiedniego dostosowania wzajemnej lokalizacji i kształtu rowków prowadzących klipsy w czasie ich zamykania.

Układ stabilizacji szczęk korzystnie jest wydłużony w kształcie, ale wynalazek obejmuje także inne jego warianty. Wypukłe wyprofilowanie stanowiące część układu stabilizacji może mieć postać sześcianu osadzonego na ścianie ramienia szczęk albo postać stożkowatą i inne formy. Wypukłe wyprofilowanie nie musi mieć jednakowego rozmiaru, jednakowych kształtów na całej swej długości. Możliwe jest np. że wypukłe wyprofilowanie wraz ze zbliżaniem się do zagięcia ramion szczęk nieco zwiększa swój rozmiar. Wtedy odpowiednio wklęsły rowek po przeciwległej stronie szczęk ma stopniową zwiększającą się głębokość. Niniejszy wynalazek obejmuje takie przykładowe modyfikacje układu stabilizacji.

W pierwszym wariancie wypukłe wyprofilowanie w układzie stabilizacyjnym może być prostopadłościenne, jak pokazano na fig 7a do f. Na fig. 7e pokazano przekrój tej części ramienia szczęk wzdłuż osi C-C, co pozwala dokładnie zaobserwować kształt wyprofilowania w przekroju.

W drugim wykonaniu wypukłe wyprofilowanie jest walcowate, co pokazano na fig. 8a do f. Przekrój tego wypukłego elementu osadzonego na ramieniu szczęki przedstawiono dokładnie na fig. 8e, która pokazuje przekrój przez tę część ramienia wzdłuż osi C-C.

PL 233 351 B1

Możliwe jest zaproponowanie także kolejnych wariantów układu stabilizacji opartych na przekształceniu elementu prostopadłościennego w trapezoidalny albo walcowatego w bardziej wypukły, owalny.

Urządzenie według wynalazku może być zaopatrzone w wybranie, które jest przelotowe (otwór przelotowy). Wtedy taki otwór przelotowy spełnia funkcję stabilizującą dla szczęk i jednocześnie pozwala na łatwy dostęp w tym rejonie urządzenia. Umożliwia to skuteczniejsze oczyszczanie tego obszaru po zabiegu, gdyż w tym obszarze może np. dochodzić do zakleszczenia tkanki. Taka budowa układu stabilizacji z przelotowym otworem eliminuje także ryzyko blokowania tej części urządzenia, kiedy napotka ono na różnego typu przeszkody w trakcie pracy.

Urządzenie według wynalazku zawiera łatwe do przewidzenia dla fachowca elementy mechaniczne przeznaczone do sterowania urządzeniem umieszczone w jego części proksymalnej, na które składają się np. uchwyt, ergonomiczna rękojeść, pokrętła, wałki, blokady, pierścień na palec itp.

Ukształtowanie szczęk i końcówek ich ramion może być dostosowane do różnych zacisków hemostatycznych, zarówno symetrycznych, metalowych jak i niesymetrycznych, wykonanych z tworzyw sztucznych.

Powyżej opisana nowa konstrukcja urządzenia endoskopowego według wynalazku ma wiele korzystnych skutków. Obecnie znane klipsownice (aplikatory klipsów) endoskopowe mają najczęściej szczęki ustawione w głowicy w linii prostej z rurką korpusu urządzenia, tj. wszystkie elementy są umieszczone w jednej osi. Spotykane jest także podgięcie końcowej części szczęk urządzenia pod niewielkim kątem względem pozostałej części. Taka budowa szczęk wynika z faktu, że klipsownice z założenia są przeznaczone do zabiegów endoskopowych wykonywanych z dostępu przez porty o średnicach wynoszących do 12 mm. Przy większym kącie zagięcia szczęk nie byłoby możliwe wprowadzenie urządzenia przez porty używane rutynowo w zabiegach endoskopowych. Klipsownice proste i o małych kątach zagięcia wynoszących do 20° wykorzystuje się w typowych zabiegach endoskopowych, gdzie dojście do pola operacyjnego zapewnione jest z co najmniej dwóch oddalonych od siebie portów. Gwarantuje to odpowiednią triangulację narzędzi umożliwiającą przeprowadzenie zabiegów chirurgicznych. Takie klipsownice z braku dedykowanych rozwiązań stosowane są również do wykonywania zabiegów VATS (zabiegi wideotorakoskopowe; j. ang.: Video Assisted Thoracoscopic Surgery). Jeśli zabieg taki wykonywano z dostępu dwu- lub trzypunktowego możliwe było uzyskanie triangulacji zbliżonej do tej, jaka ma miejsce podczas typowych zabiegów laparoskopowych. Jednak obecnie coraz częściej wykonuje się zabiegi w technice VATS z dostępu jednopunktowego. W takim wypadku wszystkie narzędzia włącznie z urządzeniami optycznymi i klipsownicą wprowadzane są obok siebie przez niewielki otwór wykonany w ścianie klatki piersiowej pacjenta, w przestrzeni międzyżebrowej. Ponieważ wszelkie narzędzia ustawione są do siebie niemal równolegle, to przy małym kącie zagięcia szczęk klipsownicy poprawne założenie zacisku często nie jest możliwe i jest zależne od kierunku przebiegu naczynia krwionośnego.

Urządzenia do aplikacji zacisków o kątach zagięcia szczęk wynoszących powyżej 20°, tj. od 21° do 90° lub od 31 ° do 90° umożliwiają założenie zacisku podczas zabiegu wykonywanego w technice VATS bez względu na kierunek przebiegu zamykanej struktury. Ponieważ w tego typu zabiegach nie stosuje się portów dostępowych ograniczających wielkość otworu, przez który klipsownica jest wprowadzana w pole operacyjne, duży kąt zagięcia szczęk nie stanowi przeszkody dla wprowadzenia narzędzia, natomiast znacząco zwiększa możliwości operacyjne.

Układ stabilizacji zastosowany w urządzeniu według wynalazku pozwala na bardziej precyzyjną pracę szczęk i skuteczne zamykanie klipsów. Ponieważ urządzenie jest wielokrotnego użytku może dojść z czasem do pewnego poluzowania mechanizmów na głowicy urządzenia i wtedy prawidłowość i powtarzalność ich funkcjonowania jest zapewniona poprzez wprowadzony układ stabilizacji. Zaobserwowano, że przydatność układu stabilizacji wzrasta zwłaszcza w przypadku urządzenia endoskopowego z zagiętymi szczękami, kiedy układ sił działających na poszczególne elementy głowicy jest bardziej złożony. Przy szczękach o małym kącie zagięcia luzy mechanizmu głowicy prowadzą do niebezpiecznego nożycowania szczęk mogącego skutkować nawet przecięciem zaciskanej struktury tkankowej, natomiast wraz ze wzrostem kąta zagięcia szczęk, zwłaszcza powyżej 20°, dochodzi kolejne zagrożenie w postaci wzajemnego wzdłużnego przesunięcia się dystalnych części szczęk klipsownicy, czego efektem, zależnie od rodzaju klipsa jest albo ograniczenie efektywnej długości zamknięcia, lub niemożność zamknięcia, lub uszkodzenie mechanizmu zamykającego, na skutek którego może dojść do samoistnego odpięcia się klipsa po niemożliwym do określenia czasie. Zastosowanie układu stabilizacji pozwoliło wyeliminować te niedogodności.

PL 233 351 B1

Zastosowane w urządzeniu rozłączne umocowanie części dystalnej urządzenia umożliwia jej łatwy demontaż, wymianę na inny typ głowicy, dedykowanej np. do innych klipsów, prace konserwacyjne, a przede wszystkim łatwiejsze przygotowywanie urządzenia do wielokrotnego użycia.

Oznaczenia na rysunkach:

1. głowica

2. szczęki

3. ramię pierwsze szczęk

4. ramię drugie szczęk

5. część dalsza ramion

6. część bliższa ramion

7. końcówki ramion

8. wypukłe wyprofilowanie

9. wybranie

10. część proksymalna urządzenia

11. część dystalna urządzenia

12. uchwyt

13. rurka wewnętrzna

14. rurka zewnętrzna

15. rurka popychacza

16. popychacz szczęk

17. śruba mocująca szczęki

18. sworzeń popychacza

19. sprężyna popychacz

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie endoskopowe do aplikacji zacisków chirurgicznych zawierające część proksymalną z uchwytem do obsługi urządzenia i część dystalną przeznaczoną do umieszczania w ciele pacjenta i zaopatrzoną na głowicy w szczęki zaciskowe, znamienne tym, że znajdujące się na głowicy (1) szczęki (2) urządzenia, składają się z pierwszego ramienia (3) i naprzeciwległego, drugiego ramienia (4), które są w swej dalszej części (5) jednakowo podgięte pod kątem wynoszącym od 5° do 90° w stosunku do ich części bliższej (6), położonej na osi wzdłużnej L urządzenia, przy czym ramiona (3, 4), są zaopatrzone w swej części bliższej (6), w układ stabilizacji szczęk, zawierający wypukłe wyprofilowanie (8) osadzone na jednym ramieniu (3, 4) szczęk (2) oraz współpracujące z tym wyprofilowaniem (8), wybranie (9) znajdujące się na przeciwległym ramieniu (3, 4) szczęk (2).
2. 2. Urządzenie endoskopowe według zastrz. 1, znamienne tym, że ramiona (3, 4) są podgięte pod kątem wynoszącym od 21 ° do 90°.
3. 3. Urządzenie endoskopowe według zastrz. 2, znamienne tym, że ramiona (3, 4) są podgięte pod kątem wynoszącym od 31° do 90°.
4. 4. Urządzenie endoskopowe według zastrz. 1, znamienne tym, że wybranie (9) ma głębokość odpowiadającą co najmniej wielkości wyprofilowania (8) albo ma postać otworu przelotowego.
5. 5. Urządzenie endoskopowe według zastrz. 1 do 4, znamienne tym, że wyprofilowanie (8) ma postać elementu wzdłużnego, rozciągającego się wzdłuż bliższej części (6) ramienia (3, 4).
6. 6. Urządzenie endoskopowe według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 5, znamienne tym, że część dystalna (11) urządzenie zaopatrzona w szczęki (2) jest mocowana rozłączalnie lub trwale do pozostałej proksymalnej części (10) urządzenia.
7. 7. Urządzenie endoskopowe według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 6, znamienne tym, że stanowi urządzenie do aplikacji zacisków metalowych albo zacisków z tworzywa sztucznego.