PL232321B1 - Górna część studzienki kanalizacyjnej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest górna część studzienki kanalizacyjnej z cokołem montażowym.

W przypadku studzienek kanalizacyjnych, powszechnie stosowana jest konstrukcja wieloczęściowa. Przy tym, zazwyczaj dolna część studzienki jest ukształtowana jako kształtka z uformowanym korytem. Nad nią umieszczony jest, przylegający do niej, środkowy odcinek studzienki w postaci rury pionowej. Do rury pionowej przylega, w kierunku do góry, górna część studzienki, która może być ukształtowana przykładowo jako stożek. Jeśli studzienka jest ukształtowana jako studzienka, po której można chodzić, i posiada odpowiednio do tego dużą średnicę wewnętrzną, to na górnej części studzienki zamocowane jest urządzenie wspomagające wchodzenie, tak że po drabinie umieszczonej we wnętrzu studzienki można wchodzić w sposób wyprostowany i ponownie po niej wychodzić, ponieważ urządzenie to, ukształtowane przykładowo w postaci teleskopowej, wystającej pionowo rury, zapewnia użytkownikowi drabiny dostateczne oparcie podczas wchodzenia po drabinie do studzienki i podczas wychodzenia z niej.

Wspomniane urządzenie posiada co najmniej dwa punkty mocujące, które są przewidziane do zamocowania we wnętrzu górnej części studzienki. W tym celu, w pierścieniu górnej części studzienki wykonane są przykładowo otwory, w których osadzone są kołki, w których są wkręcone śruby mocujące. Jeśli otwory, a następnie wprowadzone do nich kołki nie są prawidłowo osadzone, wówczas urządzenie jest zamontowane w nieprawidłowym ustawieniu, co może utrudniać wejście do studzienki, względnie wyjście ze studzienki, tak że wchodzenie i wychodzenie nie jest dla personelu tak bezpieczne, jak byłoby to pożądane.

Z opisu PL 226 170 B1 znany jest zestaw do wchodzenia do studzienki, zwłaszcza kanalizacyjnej, złożony z włazu wyposażonego w korpus, zaopatrzony w co najmniej jeden zawias mocujący pokrywę do korpusu oraz z elementu wsporczego, w postaci pręta, zakończonego uchwytem. Element wsporczy jest mocowany pod kątem zbliżonym do 90°. Aby można było korzystać z takiego rodzaju pomocy do wchodzenia do studzienki, pokrywa musi być otwarta, podniesiona i ustawiona pod kątem nie mniejszym niż 100°do korpusu, a następnie wyjmuje się ją z każdego zawiasu korpusu, po czym w wybranym zawiasie mocuje się jeden element wsporczy. Uchwyt elementu wsporczego służy jako pomoc do chwytania przy wchodzeniu do studzienki po schodkach.

Zadaniem wynalazku jest takie ulepszenie górnej części studzienki kanalizacyjnej, aby można byłoby uzyskać bezproblemowy, niezawodny, prawidłowy montaż urządzenia wspomagającego wchodzenie.

Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że na wewnętrznej powierzchni pierścienia znajduje się cokół montażowy do zamocowania urządzenia wspomagającego wchodzenie, z tym, że cokół montażowy jest ukształtowany jako oddzielny element konstrukcyjny, który jest zamocowany na pierścieniu i który posiada płytę metalową

Innymi słowy, wynalazek proponuje umieszczenie na powierzchni wewnętrznej ściany pierścienia cokołu montażowego. Ten cokół montażowy tworzy określoną powierzchnię dla przyłączenia urządzenia wspomagającego wchodzenie i jest tak ukształtowany, przykładowo pod względem swoich wymiarów konstrukcyjnych, a także pod względem ustawienia powierzchni montażowej, że umożliwia bezproblemowe zamocowanie urządzenia wspomagającego wchodzenie. Powierzchnia montażowa cokołu montażowego, a więc powierzchnia górna, przewidziana dla zamocowania pomocy przy wchodzeniu, ma przykładowo takie wymiary, że wszystkie miejsca zamocowania pomocy przy wchodzeniu, przykładowo otwory gwintowane, mogą przylegać do tej powierzchni montażowej.

Korzystnie, cokół montażowy posiada płaską, równą zewnętrzną powierzchnię, skierowaną do wnętrza centralnego otworu.

W odróżnieniu od pierścieniowej, okrągłej wewnętrznej powierzchni ściany, płaska powierzchnia cokołu montażowego tworzy precyzyjną płaszczyznę, tak że w przypadku montażu urządzenia wspomagającego wchodzenie zapewnione jest, lub przynajmniej ułatwione, precyzyjne, skie rowane prostopadle do góry jego ustawienie. Nawet jeśli powierzchnia montażowa cokołu monta żowego nie jest ukształtowana płasko, może być przynajmniej przewidziane, że kilka odcinków tej zewnętrznej powierzchni leży w płaskiej płaszczyźnie, przy czym te odcinki mają takie wymiary i są tak umieszczone, w dopasowaniu do dostępnego w handlu urządzenia wspomagającego wchodzenie, że miejsca zamocowania większej ilości części takiego urządzenia mogą być ustalone na tych odcinkach.

PL 232 321 B1

Cokół montażowy może być uformowany w sposób jednolity materiałowo z materiałem pierścienia. Jeśli pierścień jest wykonany przykładowo z betonu, wówczas cokół montażowy może być utworzony bezpośrednio podczas wylewania pierścienia poprzez odpowiednie ukształtowanie formy odlewniczej.

Alternatywnie, cokół montażowy jest ukształtowany jako oddzielny element konstrukcyjny, który jest zamocowany na pierścieniu.

W odróżnieniu od montażu urządzenia wspomagającego wchodzenie, który zazwyczaj następuje na budowie, to ten cokół montażowy jest montowany fabrycznie podczas wytwarzania górnej części studzienki, tak że precyzyjne ustawienie cokołu montażowego, które zapewnia później prawidłowe ustawienie urządzenia wspomagającego wchodzenie, może być zapewnione fabrycznie.

Gdy pierścień jest wykonany z betonu, może być korzystnie przewidziane, że środki kotwiące do mocowania płyty metalowej są zalane w betonie.

Te środki kotwiące są trwale połączone z płytą metalową i przebiegają albo ukośnie względem siebie lub posiadają kształt prostoliniowy, przykładowo gdy przebiegają w postaci śrubowej lub zygzakowatej. W ten sposób kotwy, które są zalewane w betonie, są zabezpieczone przed siłami wyciągającymi, a płyta metalowa, zamocowana na kotwach, jest w ten sposób również zabezpieczona przed siłami, które dążą do odłączenia płyty metalowej od powierzchni wewnętrznej pierścienia.

Przykładowo, gdy cokół montażowy jest ukształtowany jako oddzielny element konstrukcyjny, to ta płyta metalowa może tworzyć powierzchnię montażową cokołu montażowego. W zależności od wysokości pierścienia, ta płyta metalowa może przylegać całą powierzchnią do pierścienia górnej części studzienki lub, w przypadku pierścienia ukształtowanego w sposób odpowiednio płaski, płyta metalowa może przylegać częściowo bezpośrednio do pierścienia, a mianowicie do jego wewnętrznej powierzchni, a z drugiej strony, przykładowo w obszarze dolnym płyty metalowej, może przebiegać nad mocującymi kotwami mocującymi aż do wewnętrznej powierzchni, tak że ta płyta metalowa na całej swojej wysokości jest podparta na wewnętrznej powierzchni i stosownie do tego zapewniać stabilne zamocowanie wchodzenie.

Płyta metalowa posiada co najmniej dwa otwory do zamocowania elementów mocujących urządzenia wspomagającego wchodzenie.

W dopasowaniu do kilku różnych rodzajów urządzeń wspomagających wchodzenie, które są powszechnie dostępne na rynku, w płycie metalowej może być przewidziana duża ilość tego rodzaju otworów, tak że płyta metalowa może być określana jako płyta uniwersalna.

Korzystnie, za tymi wspomnianymi otworami płyty metalowej, w betonie pierścienia przewidziane są pustki, które jako wybrania są wykonane w jednej płaszczyźnie z nimi.

Otwory płyty metalowej są gwintowane, a płyta metalowa ma grubość co najmniej 5 mm, korzystnie nawet 8 mm lub więcej, przykładowo 10 mm. Dzięki odpowiedniej grubości materiału płyty metalowej, gwinty wewnętrzne otworów mogą być użyte zamiast nakrętek, tak że urządzenie wspomagające wchodzenie może być przykręcone bezpośrednio do płyty metalowej, bez konieczności zastosowania dodatkowych nakrętek, które w przeciwnym razie musiałyby być przytrzymywane i manipulowane za płytą metalową, tak że dzięki opisanemu ukształtowaniu płyty metalowej znacznie uproszczony jest montaż.

Zalane w betonie środki kotwiące są ukształtowane jako kołki do mocowania płyty metalowej.

Te kołki są umieszczone jako leżące w jednej płaszczyźnie za otworami płyty metalowej i są skierowane jako otwarte w kierunku płyty metalowej. W ten sposób, otwory płyty metalowej mogą być wykorzystane jako otwory przelotowe, bez gwintu wewnętrznego, a mocujące śruby są wkręcane w kołki.

Korzystnie, wewnętrzna powierzchnia pierścienia jest powleczona tworzywem sztucznym.

W tym przypadku, pierścień może być wykonany w przeważającej mierze z betonu, a przez okładzinę z tworzywa sztucznego jest dobrze chroniony przed szkodliwymi działaniami chemicznymi, przykładowo szkodliwymi działaniami korodującymi.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na schematycznym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia górną część studzienki, w przekroju pionowym, fig. 2 - dwie górne części studzienki, mające różną wysokość, fig. 3 - różne elementy mocujące do różnych urządzeń wspomagających wchodzenie, a fig. 4 - tak zwany środek do ściągania, który służy do dopasowania wysokości podpory dla górnej części studzienki.

Jak jest to przedstawione na fig. 1, górna część 1 studzienki kanalizacyjnej posiada pierścień 2, który jest wykonany zasadniczo z betonu, jak jest to widoczne na powierzchni zewnętrznej 3 pierścienia 2. Powierzchnia wewnętrzna 4 pierścienia 2 jest powleczona tworzywem sztucznym, przykładowo okładziną poliuretanową.

PL 232 321 B1

Prawie cała powierzchnia wewnętrzna 4 ściany przebiega w postaci pierścienia, jednak w pewnym miejscu, w materiale betonowym pierścienia 2 ukształtowany jest cokół montażowy 5, który tworzy płaską, równą powierzchnię montażową dla zamocowania urządzenia wspomagającego wchodzenie. W tym celu, cokół montażowy 5 posiada poza tym płytę metalową 6, o grubości 10 mm, która za pomocą kotew 7 jest trwale zakotwiona w materiale betonowym pierścienia 2. Kotwy 7 są ukształtowane przykładowo w postaci śrub, których łby są umieszczone w materiale betonowym pierścienia 2 i które w ten sposób zapewniają zamocowanie z zamknięciem kształtowym płyty metalowej 6 na pierścieniu 2. W tym celu płyta metalowa 6 posiada otwory z gwintem wewnętrznym, w który wkręcana jest kotwa 7.

Ponadto, płyta metalowa 6 posiada dużą ilość otworów 8, które są ukształtowane jako bezgwintowe otwory przelotowe. Za tymi otworami 8 w materiale betonowym pierścienia 2 są zalane kołki 9.

Przykładowo, do płyty metalowej 6 mogą być przyłożone tak zwane tuleje prowadzące urządzenia wspomagającego wchodzenie. W dopasowaniu do dostępnych w handlu tulei prowadzących, otwory 8 w płycie metalowej 6 są tak umieszczone, że pasują one do odpowiednich miejsc zamocowania tych tulei prowadzących. Dlatego też śruby, które służą do ustalenia tulei prowadzących, mogą być prowadzone przez otwory 8 i wkręcone w kołki 9.

W dolnym obszarze, pierścień 2 posiada obwodową uszczelkę 10, zalaną w powłoce z tworzywa sztucznego, która w przypadku pewnego przestawienia pionowego pomiędzy górną częścią studzienki a rurą pionową studzienki zapewnia szczelność studzienki.

Ponadto, górna część 1 studzienki w swoim dolnym obszarze pierścienia 2 posiada, ustawione współosiowo, skierowane do dołu paski buforowe 11 z materiału elastomerowego. Zamiast kilku oddzielnych pasków buforowych 11, może być przewidziany jeden całkowicie zamknięty pierścień buforowy. Paski buforowe 11 podczas krótkotrwałych obciążeń w rodzaju impulsu uniemożliwiają przeciążenie rury pionowej, gdyby w nieprzewidziany sam w sobie, niepożądany sposób, górna część 1 studzienki miała obniżyć dalej, niż to zaplanowano, przykładowo z powodu braku zagęszczenia gruntu, otaczającego rurę pionową. Zazwyczaj, na tym gruncie przewidziane jest odciążenie przez górną część 1 studzienki, tak że rura pionowa jest wolna od tego rodzaju obciążeń, przykładowo, gdy samochody ciężarowe przejeżdżają po studzience, względnie pokrywie studzienki. Gdyby pomimo tego, miało dojść do styku między górną częścią 1 studzienki a rurą pionową, wówczas paski buforowe 11 lub wspomniany pierścień buforowy służą/y do tłumienia krótkich szczytów obciążeń w rodzaju impulsów, a tym samym do uniknięcia przeciążenia rury pionowej. Przykładowo, we wspomnianej na wstępie trzyczęściowej konstrukcji studzienki może być przewidziane wytworzenie dolnej części studzienki i górnej części studzienki z materiału betonowego, podczas gdy rura pionowa może być wykonana przykładowo z tworzywa sztucznego.

Na fig. 2 przedstawione są dwie górne części 1 studzienki, w celu uwidocznienia, jakie zróżnicowane wysokości mogą mieć górne części 1 studzienki. Obie górne części 1 studzienki są ukształtowane każdorazowo jako mimośrodowy stożek. Pętle linowe 12 służą do manipulowania górną częścią 1 studzienki i przykładowo dźwignicy, do nasadzenia jej na rurę pionową za pomocą dźwigu lub podobnego. Przy tym jednak, górna część 1 studzienki nie spoczywa na rurze pionowej w sposób powodujący odciążenie, jak zostanie to jeszcze później objaśnione.

Figura 3 pokazuje widok od wewnątrz na wewnętrzną powierzchnię 4 pierścienia 2, przy czym widoczny jest cokół montażowy 5 razem z płytą metalową 6. W kilku miejscach widoczne są kotwy 7, które są wkręcone w odpowiednie otwory gwintowane płyty metalowej 6. Ponadto, widoczna jest duża ilość otworów 8, które są wykonane w płycie metalowej 6 jako otwory przelotowe, spośród których, wykorzystanych jest tylko kilka do mocowania urządzenia wspomagającego wchodzenie.

Przy tym, na fig. 3 przedstawione są dwie, ukształtowane w różny sposób, tuleje prowadzące 14, które są mocowane każdorazowo za pomocą śrub 15. Obie różne tuleje prowadzące 14 są ustalane każdorazowo swoim dolnym końcem, za pomocą jednej śruby 15, podczas gdy w pobliżu górnego końca tulei prowadzącej zastosowane są albo dwie boczne śruby 15, jak to przedstawiono na rysunku po lewej stronie, albo tylko jedna środkowa śruba 15, jak to przedstawiono na rysunku po prawej stronie.

Fig. 4 pokazuje widok perspektywiczny na podporę 16 wytworzoną z betonu, która otacza rurę pionową 17 studzienki kanalizacyjnej. Tak zwany środek do ściągania 18 jest przewidziany jako narzędzie, które w jeszcze niezwiązanym stanie podpory 16 umożliwia uzyskanie powierzchni podłoża na prawidłowej wysokości, powyżej krawędzi górnej rury pionowej 17. W tym celu, środek do ściągania 18 posiada wybranie 19, które jest ograniczone w kierunku do góry przez ogranicznik ruchu 20. Za pomocą ogranicznika ruchu 20, środek do ściągania 18 przylega do krawędzi górnej rury pionowej 17. Wybranie 19 jest ograniczone z boku przez pionowo przebiegającą krawędź 21 pomocy do ściągania 18.

PL 232 321 B1

Za pomocą tej krawędzi 21, środek do ściągania 18 przylega do powierzchni zewnętrznej rury pionowej 17, dzięki czemu jest uniemożliwione, aby wystający najdalej promieniowo na zewnątrz obszar środka do ściągania 18 mógł zsunąć się głęboko w sposób niepożądany. Ponadto wybranie 19 jest ograniczone przez tak zwaną wewnętrzną krawędź 22, która przylega do powierzchni górnej ściany rury pionowej 17. Dzięki krawędzi 21, krawędzi wewnętrznej 21 i ogranicznikowi ruchu 20, środek do ściągania 18 jest w taki sposób prowadzony po rurze pionowej 17, że tworzy on z krawędzią dolną 23 pierścieniową, płaską powierzchnię tworzącą podporę 16, gdy środek do ściągania 18 jest prowadzony wokół rury pionowej 17, a przy tym wyrównuje na przewidzianej wysokości jeszcze wilgotny, odkształcalny beton, z którego utworzona jest podpora 16.

Gdy górna część 1 studzienki jest nasadzona na rurę pionową 17, to opiera się ona na betonowej podporze 16 i swoją uszczelką 10 uszczelnia powierzchnię zewnętrzną rury pionowej 17. Przy tym, paski buforowe 11 znajdują się jeszcze w odstępie powyżej krawędzi górnej rury pionowej 17. Jedynie, w przypadku, gdy grunt poniżej podpory 16 jest niedostatecznie zagęszczony i podpora 16 mogłaby się opuścić, to paski buforowe 11 służą do zabezpieczenia przed przeciążeniami, w rodzaju impulsów, rury pionowej 17, jako to zostało przedstawione powyżej.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Górna część studzienki kanalizacyjnej, przy czym górna część studzienki posiada pierścień, który otacza centralny otwór i który posiada zewnętrzną powierzchnię oraz wewnętrzną powierzchnię ograniczającą centralny otwór, znamienna tym, że na wewnętrznej powierzchni (4) znajduje się cokół montażowy (5) do zamocowania urządzenia wspomagającego wchodzenie, z tym, że cokół montażowy (5) jest ukształtowany jako oddzielny element konstrukcyjny, który jest zamocowany na pierścieniu (2) i który posiada płytę metalową (6).
2. 2. Górna część studzienki według zastrz. 1, znamienna tym, że cokół montażowy (5) posiada płaską zewnętrzną powierzchnię, skierowaną do wnętrza środkowego otworu.
3. 3. Górna część studzienki według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że cokół montażowy (5) jest wykonany z materiału pierścienia (2).
4. 4. Górna część studzienki według zastrz. 3, znamienna tym, że pierścień (2) jest wykonany z betonu, w którym są zalane środki kotwiące (7) do mocowania płyty metalowej (6) urządzenia wspomagającego wchodzenie.
5. 5. Górna część studzienki według zastrz. 4, znamienna tym, że płyta metalowa (6) posiada co najmniej dwa otwory (8), do zamocowania elementów mocujących urządzenia wspomagającego wchodzenie.
6. 6. Górna część studzienki według zastrz. 5, znamienna tym, że za otworami (8) płyty metalowej (6) w betonie pierścienia (2) umieszczone są pustki, które jako wybrania są wykonane w jednej płaszczyźnie.
7. 7. Górna część studzienki według zastrz. 6, znamienna tym, że otwory (8) są gwintowane, a płyta metalową (6) ma grubość wynoszącą co najmniej 5 mm.
8. 8. Górna część studzienki według zastrz. 4, znamienna tym, że środki kotwiące (7) są ukształtowane jako kołki (9) do mocowania płyty metalowej (6).
9. 9. Górna część studzienki według zastrz. 1-11, znamienna tym, że wewnętrzna powierzchnia (4) pierścienia (2) jest powleczona tworzywem sztucznym.