PL226989B1

PL226989B1 - Nakładka na smycz

Info

Publication number: PL226989B1
Application number: PL410522A
Authority: PL
Inventors: Łukasz Skryplonek
Original assignee: Łukasz Skryplonek
Priority date: 2014-12-11
Filing date: 2014-12-11
Publication date: 2017-10-31
Also published as: EP3229584A1; PL410522A1; EP3229584B1; US20170360025A1; AU2015361311A1; WO2016093717A1

Description

Przedmiotem wynalazku jest nakładka na smycz, przeznaczona do prowadzenia zwierząt, w szczególności psów, zapobiegająca gryzieniu i żuciu smyczy i mająca zastosowanie w szkoleniu i eliminacji niepożądanych zachowań zwierząt.

Smycz jest jednym z podstawowych akcesoriów zwierząt domowych, w szczególności psów, które umożliwia ich bezpieczne prowadzenie podczas spacerów, czy też treningów. Wiele psów prowadzonych na smyczy wykazuje niepożądane zachowania, związane z gryzieniem i żuciem smyczy, co może powodować ich szybkie zniszczenie oraz niebezpieczne sytuacje dla zwierząt i ludzi, gdy smycz zostanie przegryziona. Problem gryzienia smyczy dotyczy głównie dwóch grup psów. Pierwsza grupa to psy młode, szczeniaki. W tym przypadku przyczyną gryzienia i żucia może być z jednej strony potrzeba gryzienia i żucia związana z wyrastającymi zębami, z drugiej zaś nieprzyzwyczajenie do chodzenia na uwięzi i chęć szarpania się z przewodnikiem, traktowana jako forma zabawy, motywowana- instynktowną potrzebą rozszarpywania. Drugą grupę stanowią psy dorosłe, które nigdy wcześniej nie chodziły na smyczy. W tym przypadku przyczyny gryzienia również mogą wynikać z chęci zabawy i rozszarpywania. Jednak u dorosłych psów gryzienie smyczy może pełnić funkcję zastępczego rozładowania napięcia. Psy adoptowane, schroniskowe, czy też psy z syndromem prywacji sensorycznej, psy nadpobudliwe i reaktywne mogą znajdować w szarpaniu smyczy ujście dla napięcia towarzyszącego im podczas wychodzenia na świat pełen bodźców, z których percepcją sobie nie radzą. Ponieważ smycz zazwyczaj znajduje się w pobliżu pyska zwierzęcia, zwisa luźno zachęcając do gryzienia i jej żucia, staje się ona pierwszym przedmiotem zainteresowania i niepożądanego działania. Ponadto w przypadku braku możliwości realizacji instynktownej potrzeby eksploracji, pies może zastępować ją kompulsywnie poprzez inne zachowania instynktowne, takie jak żucie, czy rozszarpywanie. Żucie jest jedną z podstawowych aktywności psów, natomiast problem żucia i szarpania smyczy jest bardzo pospolitym problemem behawioralnym.

Problem żucia i gryzienia smyczy można obecnie rozwiązać za pomocą odpowiedniego treningu. Wybór szczególnej metody szkolenia zależy głównie od przyczyny - motywacji do gryzienia i/lub żucia, zwanej również bodźcem wyzwalającym. Jeśli przyczyna gryzienia i/lub żucia tkwi w reaktywności psa (nieadekwatnej reakcji na bodźce zewnętrzne - często współwystępującej z dużym pobudzeniem i zachowaniami agresywnymi), stosuje się stopniową desensytyzację (ang. desensitization), przeciw-warunkowanie (ang. counter conditioning), a także metody relaksacyjne. Gdy pies gryzie smycz ze względu na napięcie spowodowane widokiem innego psa, człowieka lub innego elementu środowiska odbieranego poprzez zmysły, który wywołuje stres (w tym zapach, np. lakieru do paznokci lub niespotkane dotąd podłoże, po którym stąpa pies), trening skupia się wówczas na zmianie skojarzenia bodźca wywołującego napięcie, z negatywnego na pozytywne. Proces szkolenia jest jednak długotrwały, a jego skuteczność jest w dużej mierze determinowana wiekiem, rasą psa oraz przede wszystkim umiejętnościami przewodnika lub trenera. Ze względu na zaangażowanie specjalistów proces ten jest również kosztowny. Jeśli pies gryzie lub żuje smycz w celu kontrolowania zachowania przewodnika, na przykład przerwania spaceru lub wymuszenia smakołyka, trening skupia się na ignorowaniu/wygaszaniu (ang. extintion) lub stosowaniu metod awersyjnych. Sposób ten przewiduje np. zastosowanie bezpośrednio rozpylanego preparatu z nieprzyjemnym dla psa zapachem, szarpanie smyczy, czy stosowanie porażenia prądem elektrycznym. Metody awersyjne niosą za sobą bardzo duże ryzyko skojarzenia negatywnego bodźca (np. rażenia prądem) z obiektem innym niż zamierzono. Jeśli w chwili porażenia, w pobliżu psa będzie dziecko istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że pies będzie odczuwał lęk przed dzieckiem, a w celu uniknięcia kontaktu z dzieckiem, może zachowywać się agresywnie. Istnieje również ryzyko, że pies będzie odczuwał lęk przed samą smyczą lub też przewodnikiem/trenerem. Należy dodać, że szkolenie psa może przebiegać na różne sposoby, jest czasochłonne i wymaga relatywnie dużej wiedzy i zaangażowania.

Z amerykańskiego zgłoszenia patentowego US 20110180015 A1 znana jest smycz oraz obroża, które są odporne na gryzienie. Istotą rozwiązania jest konstrukcja z odpowiednimi zapięciami, które umożliwiają skrócenie smyczy, gdy pojawia się takie zapotrzebowanie. Odporność na gryzienie jest zapewniona poprzez zastosowanie linki z drutu, która może posiadać wytrzymałość na rozerwanie aż 900 funtów. Ujawniono również obrożę, której fragment obwodu stanowi metalowy łańcuch, do którego doczepiana jest smycz. Metalowy łańcuch zabezpiecza przed przegryzieniem oraz skutecznie zniechęca przed niepożądanym żuciem i gryzieniem smyczy. Zastosowany metalowy łańcuch, ze względu na swoja konstrukcję, stanowi ciężki fragment smyczy i obroży, który swobodnie zwisa z szyi

PL 226 989 B1 zwierzęcia, przez co może być uciążliwy dla prowadzonego zwierzęcia, w szczególności młodych i niewielkich psów, a na dodatek ma tendencję do plątania się. Ciężar smyczy może powodować dyskomfort u psa, który jako gatunek nie jest przystosowany do wieszania ciężkich przedmiotów na szyi, co może powodować niechęć do spacerów, jak również problemy zdrowotne związane z układem szkieletowym.

W niemieckiej specyfikacji patentowej DE 3939981 C1 ujawniono smycz dla psa, wykonaną z tkaniny z włókien syntetycznych, posiadającą odpowiedni splot z rdzeniem, wyposażoną w obrożę lub złącze do podpięcia obroży. Przytoczona smycz posiada zabezpieczenie przed gryzieniem i żuciem w postaci impregnacji przynajmniej fragmentu smyczy substancją, która skutecznie zniechęca przed niepożądanymi zachowaniami. Przykładem takiej substancji może być koncentrat z cebuli zmieszany z pieprzem w proszku. Z kolei w amerykańskim zgłoszeniu patentowym US5551380A ujawniono smycz dla psa służącą do trenowania zachowania psa w domu i na zewnątrz, która w przypadku tendencji do gryzienia i żucia smyczy przez psa, może zostać nasączona substancja o smaku gorzkiego jabłka (Bitter Apple™). W przypadku trudniejszych przypadków zasugerowano również zmieszanie wyżej wymienionej substancji z sokiem z czerwonej papryki z dodatkiem czosnku, co z pewnością zniechęci psa przed wykonywaniem niepożądanych działań. Należy tutaj zauważyć, że czosnek (jak również cebula) jest produktem szkodliwym dla psów i może stanowić zagrożenie dla jego zdrowia. Natomiast w ofercie handlowej można znaleźć smycz dedykowaną dla psów, której konstrukcja _® zapobiega gryzieniu przez psy. Smycz pod nazwą Anti-Bite Leash firmy Patento Pet^®, USA, wykonana z wodoodpornego nylonu została nasączona ekstraktem z chili, który blokuje odruch gryzienia i żucia u psów. Wymienione wyżej rozwiązania polegające na impregnowaniu/nasączaniu smyczy różnego rodzaju substancjami mogą okazać się w niektórych przypadkach nieskuteczne, np. w przypadku zaburzeń sensorycznych lub wysokiego poziomu reaktywności, gdy gryzienie smyczy staje się stereotypią. W takiej sytuacji prowadzone zwierzę może przerwać smycz i uwolnić się spod kontroli. W przypadku uczulenia psa, na któryś ze składników substancji odstraszającej, zastosowanie tego rodzaju rozwiązania może okazać się szkodliwe dla psa. Ponadto rozwiązanie to opiera się na wzmocnieniu negatywnym i wiąże się z metodami awersyjnymi, co może wywoływać podobne do wyżej wymienionych problemy - lęk oraz zachowania agresywne. Co więcej, ten typ rozwiązywania problemów behawioralnych psów może zostać uznany za nieetyczny, gdyż wywołuje cierpienie u zwierząt.

W amerykańskim zgłoszeniu patentowym US 20100126430 A1 ujawniono natomiast nakładkę na smycz, która ma za zadanie chronić smycz przed uszkodzeniem w wyniku intensywnego gryzienia i żucia oraz jednocześnie nie wyrządzać krzywdy zwierzęciu. Cel ten uzyskano za pomocą urządzenia chroniącego w postaci płaskiego elementu, który można zwinąć w tubę (rurkę), posiadającą nieregularną powierzchnię zewnętrzną. Nakładka ta wykonana została z elastycznego materiału. Nieregularna powierzchnia zewnętrzna w postaci wypustek ma na celu zachęcenie zwierzęcia do gryzienia tego elementu, zamiast pozostałego fragmentu smyczy. Zastosowana nakładka powoduje odwrócenie uwagi od samej smyczy i przeniesienie jej na fragment dedykowany do żucia, co powoduje działanie zabezpieczające przed uszkodzeniem smyczy, natomiast nie zniechęca psa przed wykonywaniem niepożądanych działań gryzienia, żucia i szarpania smyczy, promując tym samym negatywne zachowania.

Problemem technicznym stawianym przed niniejszym wynalazkiem jest zapewnienie takiej nakładki na smycz, która będzie zabezpieczała smycz przed przegryzieniem przez prowadzone zwierzę, która będzie jednocześnie zniechęcała do gryzienia i żucia smyczy, nie będzie wykorzystywała metod awersyjnych, nie będzie wykorzystywała substancji mogących zaszkodzić zwierzęciu, a przy tym będzie lekka, prosta w konstrukcji i łatwa w produkcji oraz będzie konstrukcją uniwersalną pasującą na szereg dostępnych smyczy. Nieoczekiwanie wspomniane problemy techniczne rozwiązał prezentowany wynalazek.

Pierwszym przedmiotem wynalazku jest nakładka na smycz zabezpieczająca przed gryzieniem i żuciem smyczy, umieszczana w pobliżu zakończenia smyczy od strony prowadzonego zwierzęcia, charakteryzująca się tym, że nakładka ma postać sprężyny wykonanej z drutu, przy czym skok wspomnianej sprężyny zawiera się w przedziale od 0,05 cm do 5 cm oraz sprężyna posiada okresowo zmienną średnicę zewnętrzną, przy czym na całej długości nakładki występują co najmniej dwa obszary o największej średnicy zewnętrznej oraz co najmniej dwa obszary o najmniejszej średnicy zewnętrznej. W korzystnej realizacji wynalazku średnica drutu zawiera się w przedziale od 0,02 cm do 0,5 cm. W kolejnej korzystnej realizacji wynalazku drut wykonany jest z metalu, stopu metali lub innych materiałów, których twardość odpowiada twardości w zakresie od HRG do HRA w skali Rockwel4

PL 226 989 B1 la. W następnej korzystnej realizacji wynalazku średnica zewnętrzna sprężyny zawiera się w przedziale od 0,5 cm do 7 cm. Korzystnie długość nakładki zawiera się w przedziale od 5 cm do 200 cm. W korzystnej realizacji wynalazku odległość pomiędzy obszarami o największej średnicy zewnętrznej lub obszarami o najmniejszej średnicy zewnętrznej zawiera się w przedziale od 2 cm do 10 cm. W kolejnej korzystnej realizacji wynalazku stosunek największej średnicy zewnętrznej sprężyny do najmniejszej średnicy zewnętrznej sprężyny zawiera się w przedziale od 1 do 10. W następnej korzystnej realizacji wynalazku rzut pojedynczego zwoju sprężyny na płaszczyznę podstawy przyjmuje kształt okrągły, eliptyczny albo wielokątny.

Drugim przedmiotem wynalazku jest nakładka na smycz zabezpieczająca przed gryzieniem i żuciem smyczy, umieszczana w pobliżu zakończenia smyczy od strony prowadzonego zwierzęcia, charakteryzująca się tym, że składa się z szeregu rozmieszczonych współosiowo pierścieni, umieszczonych na elemencie łączącym, przy czym odległość pomiędzy sąsiadującymi pierścieniami zawiera się w przedziale od 0,05 cm do 5 cm, a średnica zewnętrzna pierścieni zmienia się okresowo, przy czym na całej długości nakładki występują co najmniej dwa obszary o największej średnicy zewnętrznej oraz co najmniej dwa obszary o najmniejszej średnicy zewnętrznej. W korzystnej realizacji wynalazku element łączący stanowi tuleja, a wspomniany pierścień umieszczony jest na powierzchni zewnętrznej tulei, w połowie jej długości oraz współosiowo z nią. W kolejnej korzystnej realizacji wynalazku element łączący posiada długość od 0,05 cm do 5 cm. W następnej korzystnej realizacji wynalazku pierścień wykonany jest z drutu o średnicy lub z płaskiej podkładki o grubości zawierającej się w przedziale od 0,02 cm do 0,5 cm. Korzystnie pierścień wykonany jest z metalu, stopu metali lub innych materiałów, których twardość odpowiada twardości w zakresie od HRG do HRA w skali Rockwella. W korzystnej realizacji wynalazku średnica zewnętrzna pierścienia zawiera się w przedziale od 0,5 cm do 7 cm. W kolejnej korzystnej realizacji wynalazku długość nakładki zawiera się w przedziale od 5 cm do 200 cm. W następnej korzystnej realizacji wynalazku odległość pomiędzy obszarami o największej średnicy zewnętrznej lub obszarami o najmniejszej średnicy zewnętrznej zawiera się w przedziale od 2 cm do 10 cm. Korzystnie stosunek największej średnicy zewnętrznej pierścieni do najmniejszej średnicy zewnętrznej pierścieni zawiera się w przedziale od 1 do 10. Równie korzystnie rzut pojedynczego pierścienia na płaszczyznę podstawy przyjmuje kształt okrągły, eliptyczny albo wielokątny.

Prezentowana nakładka na smycz, dzięki strukturze wykonanej z metalowego drutu o niewielkiej średnicy, stanowi konstrukcję lekką, prostą i tanią w produkcji. Zakres minimalnych średnic nakładki na smycz zapewnia jej uniwersalność, gdyż pasuje ona na szereg dostępnych w handlu smyczy. Zastosowanie odpowiedniego skoku sprężyny i/lub odległości pomiędzy poszczególnymi pierścieniami składowymi nakładki, zapewnia wywołanie nieprzyjemnego odczucia podczas gryzienia przez zwierzę, a jednocześnie nie powoduje uwięzienia warg zwierzęcia, zapobiegając wywołaniu ostrego bólu i lęku. Okresowo zmienna średnica zewnętrzna nakładki zapewnia dodatkową ochronę przed przegryzieniem smyczy, gdyż sekcje o największej średnicy zewnętrznej albo wywołują nacisk na podniebienie, albo wywołują nacisk na dziąsła. Konstrukcja nakładki na smycz oraz elementów mocujących zapewnia bezpieczeństwo psa, nie powoduje zranień i bazuje na wywoływaniu nieprzyjemnych odczuć, unikając tym samym bólu i lęku zwierzęcia. Co więcej, nakładka nie wykorzystuje żadnych impregnatów, przez co zwiększone zostaje bezpieczeństwo jej użycia.

Przykładowe realizacje wynalazku przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia nakładkę na smycz w widoku izometrycznym według pierwszego przykładu wykonania wynalazku, fig. 2 prezentuje nakładkę na smycz z fig. 1 w widoku z boku, fig. 3 przedstawia powiększony fragment nakładki na smycz z fig. 1 w widoku z boku, fig. 4 prezentuje rzut pojedynczego segmentu nakładki z fig. 1 na płaszczyznę podstawy, fig. 5 przedstawia nakładkę na smycz w widoku izometrycznym według drugiego przykładu wykonania wynalazku, fig. 6 prezentuje nakładkę na smycz z fig. 5 w widoku z boku, fig. 7 przedstawia powiększony fragment nakładki na smycz z fig. 5 w widoku z boku, fig. 8 prezentuje rzut pojedynczego segmentu nakładki z fig. 5 na płaszczyznę podstawy, fig. 9 prezentuje smycz z nałożoną nakładką z fig. 1-4, fig. 10 prezentuje pierwszy przykład realizacji pojedynczego pierścienia z elementem łączącym, fig. 11 prezentuje drugi przykład realizacji pojedynczego pierścienia z elementem łączącym, fig. 12 prezentuje smycz z nałożoną nakładką w formie pierścieni o stałej średnicy na elementach łączących, fig. 13 prezentuje smycz z nałożoną nakładką w formie pierścieni o zmiennej średnicy na elementach łączących, fig. 14 prezentuje pierwszy przykład realizacji zacisku mocującego nakładkę do smyczy, fig. 15 prezentuje drugi przykład realizacji zacisku mocującego nakładkę do smyczy, fig. 16 prezentuje smycz z nałożoną nakładką w formie sprężyny o stałej

PL 226 989 B1 średnicy zwojów, fig. 17 prezentuje schematyczne ułożenie szczęk psa zaciśniętych na nakładce w pierwszej pozycji, natomiast fig. 18 prezentuje schematyczne ułożenie szczęk psa zaciśniętych na nakładce w drugiej pozycji. Na figurach przedstawiono przykłady wykonania, które nie ograniczają zakresu wynalazku, a odnoszą się do samej nakładki, jak i nakładki nałożonej na smycz. Jest jednak oczywiste, że niniejszy wynalazek może zostać zastosowany do innych elementów i urządzeń utrzymujących zwierzę na uwięzi, takich jak linki mocujące psy w psich zaprzęgach, przy zachowaniu swoich zalet i rozwiązywaniu przedstawionego problemu technicznego.

P r z y k ł a d 1

Na figurach 1-4 przedstawiona została pierwsza realizacja nakładki na smycz według niniejszego wynalazku. Nakładka została wykonana z drutu ze stali nierdzewnej o przekroju kołowym średnicy 1 mm. Fig. 1 przedstawia rzut izometryczny całej nakładki na smycz, przyjmującej postać sprężyny. Na figurze 2 przedstawiono rzut boczny całej nakładki na smycz. Długość nakładki wynosiła 60 cm. Nakładka według pierwszego przykładu wykonania posiadała na swojej długości okresowo zmienną średnicę zewnętrzną. Minimalna średnica zewnętrzna nakładki wynosiła 10 mm, natomiast maksymalna średnica zewnętrzna nakładki wynosiła 20 mm. Okres zmian średnicy został oznaczony literą n na figurze 2 oraz 3 i wynosił 60 mm. Oznacza to, że zwój o najmniejszej średnicy zewnętrznej nakładki na smycz występował co 60 mm wzdłuż jej długości. Analogicznie, zwój o największej średnicy zewnętrznej 1 nakładki występował również co 60 mm. Na całej długości nakładki występowało 10 okresów zmian średnicy zewnętrznej. Skok sprężyny stanowiącej nakładkę na smycz wynosił d = 5 mm. Na figurze 4 przedstawiono rzut pojedynczego segmentu nakładki (jeden okres) na płaszczyznę podstawy. Nakładka posiadała przekrój kołowy, której pojedynczy segment tworzył charakterystyczną strukturę spirali Archimedesa. Przedstawiona konstrukcja nakładki na smycz pasuje do smyczy wykonanych ze skóry, szeregu tworzyw sztucznych, w tym polipropylenu, poliestru, nylonu, oraz z materiałów pochodzenia roślinnego, takich jak len, juta, bawełna, czy konopie, o średnicy 10 mm. Po nałożeniu na smycz, nakładka unieruchamiana jest na przeciwległych końcach za pomocą zacisków wykonanych ze stali nierdzewnej z elastyczną podkładką wykonaną z gumy 5, jak przedstawiono na fig. 14 lub też podkładką stalową z rozmieszczonymi na powierzchni wewnętrznej igłami stabilizującymi 6, zaciskaną lub zaprasowywaną na materiale smyczy, ewentualnie mocowaną za pomocą trzpieni mocujących, jak przedstawiono na fig. 15. Alternatywnie nakładka może być owijana materiałem tekstylnym i wszywana w materiał smyczy za pomocą wytrzymałych nici.

Dzięki wykonaniu nakładki na smycz z drutu stalowego o średnicy 1 mm, nakładka charakteryzuje się niewielkim ciężarem, przez co nie obciąża układu kostnego zwierzęcia oraz nie plącze się pod jego łapami. Struktura nakładki stanowi konstrukcję prostą w wytwarzaniu, dzięki czemu zapewnia ona korzyści ekonomiczne. Wykorzystanie zacisków mocujących 5, 6 zapewnia pewne zamocowanie nakładki na smyczy, dzięki czemu nakładka nie zmienia swojego położenia w trakcie użytkowania. Przedstawiona nakładka dedykowana jest dla psów, których szerokość szczęki zawiera się w przedziale od 5 cm do 7 cm, co obejmuje przykładowo następujące rasy dorosłych psów: Golden Retriever, Labrador Retriever, czy Owczarek Berneński.

Prezentowana nakładka na smycz została przetestowana u psów nadpobudliwych, wykazujących skłonności do gryzienia smyczy podczas spacerów i zabaw. Psy prowadzone na normalnej smyczy (bez dodatkowych urządzeń ograniczających nawyk gryzienia i żucia smyczy) gryzły ją, żuły i szarpały, powodując niepokój u właścicieli i przechodniów spacerujących w pobliżu psa oraz zwiększając ryzyko przegryzienia smyczy i uwolnienia się z uwięzi. Psy szarpiąc się smyczą z właścicielem, traktują to często jako zabawę, która może być niebezpieczna i w razie wystąpienia upadku, może powodować uszkodzenia ciała np. złamania, zwłaszcza u osób starszych. Założenie nakładki na smycz według pierwszego przykładu wykonania niniejszego wynalazku spowodowało, że psy próbowały ugryźć smycz od kilku do kilkunastu razy, po czym traciły całkowicie zainteresowanie tą czynnością. Wynikało to z materiału nakładki - metalowa nakładka powoduje nieprzyjemne doznania w pysku zwierzęcia, oraz z kształtu nakładki, który uniemożliwiał gryzienie smyczy, ponieważ skośny kształt kolejnych zwojów zmuszał do ruchu szczęk w płaszczyźnie poziomej względem siebie. Na fig. 17 i 18 przedstawiono schematyczne ułożenie szczęk psa zaciśniętych na smyczy z nakładką w dwóch pozycjach. Specyficzna spiralna konstrukcja nakładki, w chwili ugryzienia, wymusza przeciwległy ruch szczęk, na przykład szczęka górna w lewą stronę, a szczęka dolna w prawą. Budowa żuchwy, dokładnie stawów czaszkowych psa, uniemożliwia ruch w płaszczyźnie poziomej, stad pojawiało się nieprzyjemne doznanie zniechęcające do dalszego gryzienia. Strzałki przedstawione na omawianych figurach ukazują kierunek ruchu szczęk wymuszonego przez ześlizgujące się po nakładce zęby.

PL 226 989 B1

W efekcie szczęki nie mogą zacisnąć się na smyczy i uszkodzić jej, ponieważ są blokowane. Na fig. 17 przedstawiono szczęki psa zaciśnięte na smyczy z nakładką w pozycji, w której zwój o największej średnicy 1 przypada na obszar odpowiadający osi symetrii szczęki psa. W tej sytuacji zwój o największej średnicy 1 wzmacnia odczucia dyskomfortu poprzez nacisk na język i podniebienie psa. Na fig. 18 przedstawiono szczęki psa zaciśnięte na smyczy z nakładką w pozycji, w której zwój o najmniejszej średnicy 2 przypada na obszar odpowiadający osi symetrii szczęki psa, a zwoje o największej średnicy 1 przypadają na obszar, w których występują zęby. W tej pozycji, podczas zaciskania smyczy z nakładką zwoje drutu o największej średnicy 1 oddziałują na dziąsła psa wzmacniając odczucie dyskomfortu wywołane nakładką. Okres zmian średnicy zewnętrznej nakładki na smycz podwójnie zabezpieczał smycz przed przegryzieniem, ponieważ uniemożliwiał zaciśnięcie zębów na materiale, z którego wykonana była smycz. Należy również dodać, że prezentowana nakładka nie powodowała zranienia zwierzęcia, ani bólu, pojawiało się jedynie nieprzyjemne doznanie, związane z materiałem i konstrukcją nakładki.

Nakładka na smycz była skuteczna ze względu na dwie reguły behawioralnego schematu uczenia się:

a) po pierwsze, działa awersyjnie w przypadku psów uporczywie starających się ugryźć smycz. Zgodnie z regułą P+, to znaczy - karania dodatniego, jeśli pies zaciska szczęki na nakładce, powoduje to nieprzyjemny ucisk na dziąsła i/lub podniebienie, w zależności od elementu nakładki, który w danym momencie został chwycony zębami.

b) po drugie, działa zniechęcająco zgodnie z regułą R-, to znaczy odebrania wzmocnienia. Antycypowana instynktowna przyjemność z szarpania nie występuje, ponieważ pies nie może chwycić smyczy, w szczególności materiału, który byłby w stanie szarpać.

P r z y k ł a d 2

Na figurach 5-8 przedstawiona została druga realizacja nakładki na smycz według niniejszego wynalazku. Nakładka została wykonana z drutu ze stopu aluminium o przekroju kołowym i średnicy 0,5 mm. Fig. 5 przedstawia rzut izometryczny całej nakładki na smycz, przyjmującej postać sprężyny. Na figurze 6 przedstawiono rzut boczny całej nakładki na smycz. Długość nakładki wynosiła 30 cm. Nakładka według drugiego przykładu wykonania posiadała na swojej długości okresowo zmienną średnicę zewnętrzną. Minimalna średnica zewnętrzna nakładki wynosiła 5 mm, natomiast maksymalna średnica zewnętrzna nakładki wynosiła 10 mm. Okres zmian średnicy został oznaczony literą n na figurze 5 oraz 6 i wynosił 30 mm. Na całej długości nakładki występowało dziesięć okresów zmian średnicy zewnętrznej. Skok sprężyny stanowiącej nakładkę na smycz wynosił d = 5 mm. Na figurze 8 przedstawiono rzut pojedynczego segmentu nakładki (jeden okres) na płaszczyznę podstawy. Nakładka posiadała przekrój zasadniczo wielokątny (w przybliżeniu figura dziesięciokątna), której pojedynczy segment tworzył strukturę przypominającą spiralę Archimedesa. Przedstawiona konstrukcja nakładki na smycz pasuje do smyczy wykonanych z ze skóry, szeregu tworzyw sztucznych, w tym polipropylenu, poliestru, nylonu, oraz z materiałów pochodzenia roślinnego, takich jak len, juta, bawełna, czy konopie, o średnicy 5 mm. Po nałożeniu na smycz, nakładka unieruchamiana jest na przeciwległych końcach za pomocą zacisków wykonanych ze stali nierdzewnej z elastyczną podkładką wykonaną z gumy 5, jak przedstawiono na fig. 14 lub też podkładką stalową z rozmieszczonymi na powierzchni wewnętrznej igłami stabilizującymi, zaciskaną lub zaprasowywaną na materiale smyczy, ewentualnie mocowaną za pomocą trzpieni mocujących 6, jak przedstawiono na fig. 15. Alternatywnie nakładka może być owijana materiałem tekstylnym i wszywana w materiał smyczy za pomocą wytrzymałych nici.

Przedstawiona nakładka dedykowana jest dla psów, których szerokość szczęki zawiera się w przedziale od 2 cm do 4 cm, co obejmuje przykładowo następujące rasy dorosłych psów: Owczarek

Australijski, Husky Syberyjski, czy Owczarek Border Collie.

Nakładka na smycz została przetestowana analogicznie, jak w pierwszym przykładzie wykonania. Nakładka za każdym razem spełniała swoje zadanie, skutecznie zniechęcając prowadzone psy do gryzienia smyczy.

P r z y k ł a d 3

Na figurze 9 przedstawiono standardową smycz wykonaną z materiału nylonowego, o przekroju okrągłym, na którą nałożono nakładkę według pierwszego przykładu wykonania. Nakładka została zabezpieczona na przeciwległych końcach za pomocą zacisku ze stali nierdzewnej z gumową podkładką 5, jak przedstawiono na fig. 14. Zastosowane zaciski 5 zapewniły prawidłowe utrzymanie nakładki na smyczy, a ich kształt zabezpieczał przed zranieniem psa zakończeniami nakładki. Nakładka

PL 226 989 B1 nałożona była na całej długości smyczy. Smycz przetestowano analogicznie do poprzednich przykładów wykonania, uzyskując zbieżne wyniki. W każdym przypadku smycz nie ulegała zniszczeniu poprzez zastosowanie nakładki według wynalazku, zapewniając tym samym pewne i bezpieczne prowadzenie psa podczas treningów i spacerów.

P r z y k ł a d 4

Na figurze 10 przedstawiono pojedynczy pierścień 4 nakładki na smycz według drugiego przedmiotu wynalazku. Pierścień 4 umieszczony jest na powierzchni zewnętrznej elementu łączącego 3 w postaci tulei. Pierścień 4 jest zamocowany do tulei 3 współosiowo z nią oraz w połowie jej długości, znanymi sposobami zapewniającymi stałe i pewne połączenie, np. poprzez zgrzewanie, wklejenie, spawanie, wspólne odlanie, połączenie wciskowe, śrubowe, itp. Pierścień 4 może być również zamocowany do elementu łączącego 3 za pośrednictwem promieniowych belek wsporczych. Na figurze 11 przedstawiono pojedynczy pierścień 4 nakładki na smycz o większej średnicy od przedstawionego na fig. 10. Pierścień 4 wykonany jest ze stali nierdzewnej, w formie płaskiej podkładki, przy czym jego grubość wynosi 0,5 mm. Alternatywnie pierścień 4 może mieć postać drutu o średnicy 0,5 mm, zamocowanego do elementu łączącego 3, np. przy wykorzystaniu promieniowych belek wsporczych. Pierścień 4 i tuleja 3 zostały wykonane ze stali nierdzewnej. Odpowiednie są również materiały o twardości z zakresu HRG do HRA w skali Rockwella. Przekrój poprzeczny pierścienia 4 i 3 tulei stanowi okrąg. Pierścień 4 może posiadać również inne przekroje poprzeczne, takie jak elipsa, wielokąt, np. trójkąt, kwadrat, prostokąt, pięciokąt, ośmiokąt itp. Szereg pierścieni 4 na elementach łączących 3 zakładanych jest na smycz, w ścisłym sąsiedztwie w taki sposób, że odległość pomiędzy sąsiadującymi pierścieniami 4 wynosi 10 mm. Średnica zewnętrzna pierścieni 4 może być stała i wynosić 25 mm, jak przedstawiono na fig. 12. Ewentualnie pierścienie 4 mogą posiadać wzdłuż długości smyczy zmienną średnicę wykazującą cyklicznie występujące pierścienie o najmniejszej średnicy zewnętrznej 2 wynoszącej 10 mm oraz pierścienie o największej średnicy zewnętrznej 1 wynoszącej 30 mm, przy czym okres występowania poszczególnych wartości minimalnych/maksymalnych wynosi 50 mm. Każda z tulei 3 może być zaciśnięta lub zaprasowana na materiale smyczy, uniemożliwiając poruszanie się na długości smyczy. Wykonanie nakładki - w postaci pojedynczych pierścieni 4 na elemencie łączących 3, umieszczonych w sąsiedztwie na smyczy zapewnia elastyczność nakładki i możliwość swobodnego zginania i skręcania w dowolnym kierunku.

Nakładka na smycz została przetestowana analogicznie, jak w pierwszym przykładzie wykonania, obejmując dorosłe psy rasy: Golden Retriever, Labrador Retriever, Owczarek Berneński, Owczarek Australijski, Husky Syberyjski, czy Owczarek Border Collie. Nakładka za każdym razem spełniała swoje zadanie, skutecznie zniechęcając prowadzone psy do gryzienia smyczy.

P r z y k ł a d 5

Na figurze 16 przedstawiono standardową smycz wykonaną ze skóry, o przekroju okrągłym, na którą nałożono nakładkę stanowiącą sprężynę wykonaną z drutu stalowego o stałej średnicy zwojów. Skok sprężyny wynosił d = 10 mm, jej średnica zewnętrzna 20 mm. Nakładka została wykonana z drutu stalowego o średnicy 1 mm i nałożona na smycz nylonową o średnicy 10 mm. Nakładka została zabezpieczona na przeciwległych końcach za pomocą podkładki stalowej 6, jak przedstawiono na fig. 15. Zastosowana podkładka 6 zapewniła prawidłowe utrzymanie nakładki na smyczy, a jej kształt zabezpieczał przed zranieniem psa zakończeniami nakładki. Nakładka nałożona była na całej długości smyczy. Smycz przetestowano analogicznie do poprzednich przykładów wykonania, uzyskując zbieżne wyniki. W każdym przypadku smycz nie ulegała zniszczeniu poprzez zastosowanie nakładki według wynalazku, zapewniając tym samym pewne i bezpieczne prowadzenie psa podczas treningów i spacerów.

Claims

1. Nakładka na smycz zabezpieczająca przed gryzieniem i żuciem smyczy, umieszczana w pobliżu zakończenia smyczy od strony prowadzonego zwierzęcia, znamienna tym, że nakładka ma postać sprężyny wykonanej z drutu, przy czym skok (d) wspomnianej sprężyny zawiera się w przedziale od 0,05 cm do 5 cm oraz sprężyna posiada okresowo zmienną średnicę zewnętrzną, przy czym na całej długości nakładki występują co najmniej dwa obszary o największej średnicy zewnętrznej (1) oraz co najmniej dwa obszary o najmniejszej średnicy zewnętrznej (2).

PL 226 989 B1

2. Nakładka na smycz według zastrz. 1, znamienna tym, że średnica drutu zawiera się w przedziale od 0,02 cm do 0,5 cm.

3. Nakładka na smycz według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że drut wykonany jest z metalu, stopu metali lub innych materiałów, których twardość odpowiada twardości w zakresie od HRG do HRA w skali Rockwella.

4. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że średnica zewnętrzna sprężyny zawiera się w przedziale od 0,5 cm do 7 cm.

5. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że długość nakładki zawiera się w przedziale od 5 cm do 200 cm.

6. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że odległość pomiędzy obszarami o największej średnicy zewnętrznej (1) lub obszarami o najmniejszej średnicy zewnętrznej (1) zawiera się w przedziale od 2 cm do 10 cm.

7. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że stosunek największej średnicy zewnętrznej sprężyny do najmniejszej średnicy zewnętrznej sprężyny zawiera się w przedziale od 1 do 10.

8. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że rzut pojedynczego zwoju sprężyny na płaszczyznę podstawy przyjmuje kształt okrągły, eliptyczny albo wielokątny.

9. Nakładka na smycz zabezpieczająca przed gryzieniem i żuciem smyczy, umieszczana w pobliżu zakończenia smyczy od strony prowadzonego zwierzęcia, znamienna tym, że składa się z szeregu rozmieszczonych współosiowo pierścieni (4), umieszczonych na elemencie łączącym (3), przy czym odległość pomiędzy sąsiadującymi pierścieniami (4) zawiera się w przedziale od 0,05 cm do 5 cm, a średnica zewnętrzna pierścieni (4) zmienia się okresowo, przy czym na całej długości nakładki występują co najmniej dwa obszary o największej średnicy zewnętrznej (1) oraz co najmniej dwa obszary o najmniejszej średnicy zewnętrznej (2).

10. Nakładka na smycz według zastrz. 9, znamienna tym, że element łączący (3) stanowi tuleja, a wspomniany pierścień (4) umieszczony jest na powierzchni zewnętrznej tulei, w połowie jej długości oraz współosiowo z nią.

11. Nakładka na smycz według zastrz. 9 albo 10, znamienna tym, że element łączący (3) posiada długość od 0,05 cm do 5 cm.

12. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że pierścień (4) wykonany jest z drutu o średnicy lub z płaskiej podkładki o grubości zawierającej się w przedziale od 0,02 cm do 0,5 cm.

13. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że pierścień (4) wykonany jest z metalu, stopu metali lub innych materiałów, których twardość odpowiada twardości w zakresie od HRG do HRA w skali Rockwella.

14. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że średnica zewnętrzna pierścienia (4) zawiera się w przedziale od 0,5 cm do 7 cm.

15. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że długość nakładki zawiera się w przedziale od 5 cm do 200 cm.

16. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że odległość pomiędzy obszarami o największej średnicy zewnętrznej (1) lub obszarami o najmniejszej średnicy zewnętrznej (2) zawiera się w przedziale od 2 cm do 10 cm.

17. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że stosunek największej średnicy zewnętrznej pierścieni (4) do najmniejszej średnicy zewnętrznej pierścieni (4) zawiera się w przedziale od 1 do 10.

18. Nakładka na smycz według któregokolwiek z zastrzeżeń, znamienna tym, że rzut pojedynczego pierścienia (4) na płaszczyznę podstawy przyjmuje kształt okrągły, eliptyczny albo wielokątny.