PL224100B1 - Nabój moździerzowy - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest nabój moździerzowy składający się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej ze stabilizatorem brzechwowym ze skrzydełkami poprzez zespół łączący, ulegający przerwaniu podczas strzału, który łączy tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik, przy czym w ramach jednej odmiany wynalazku skrzydełka stabilizatora brzechwowego pocisku otaczają zgrubienie środkowe, zaś według drugiej - znajdują się nad nim. W celu oddania strzału, nabój tego rodzaju ładowany jest do komory nabojowej moździerza odtylcowo, tzn. od strony zamka usytuowanego w tylnej części moździerza.

Znany jest według zgłoszenia wynalazku P.404301 do Urzędu Patentowego RP nabój moździerzowy składający się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej ze stabilizatorem brzechwowym poprzez układ łączący tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik. Istota naboju moździerzowego według niniejszego zgłoszenia polega na tym, że układ łączący zbudowany jest z pierścienia osadczego współpracującego z podtoczeniem wykonanym wewnątrz trzonu stabilizatora brzechwowego, tulei łączącej, nakrętki oraz zrywanej tulei z kołnierzem posiadającym rowek obwodowy współpracujący z występem zrywającym zgrubienia środkowego łuski, skierowanym w kierunku zapłonnika. Ponadto, pierścień osadczy opiera się swą górną powierzchnią czołową na dolnej powierzchni czołowej kołnierza tulei łączącej poprzez docisk nakrętki na dolną powierzchnię czołową pierścienia. Nakrętka połączona jest swym gwintem wewnętrznym z gwintem zewnętrznym tulei łączącej, zaś zrywana podczas strzału tuleja jest połączona gwintem zewnętrznym z gwintem wewnętrznym tulei łączącej i jednocześnie opiera się swym rowkiem obwodowym na występie zrywającym zgrubienia środkowego dna łuski. Dzięki usytuowaniu zrywanej tulei we wnęce trzonu stabilizatora brzechwowego, zaś kołnierza zrywanej tulei we wnęce zgrubienia środkowego dna łuski, po wystrzale, w komorze nabojowej moździerza, po usunięciu łuski, nie pozostają żadne elementy naboju, zwłaszcza układu łączącego, które mogłyby spowodować nieprawidłowe działanie broni lub jej zniszczenie w wyniku oddania kolejnego strzału.

Znany jest również według zgłoszenia wynalazku P.403457 do Urzędu Patentowego RP nabój moździerzowy składający się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej ze stabilizatorem brzechwowym poprzez układ łączący tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik. Istota naboju moździerzowego według niniejszego zgłoszenia polega na tym, że układ łączący zbudowany jest z profilowanej tulei zewnętrznej posiadającej podcięcie na części jej obwodu. Tuleja ta jest połączona swym gwintem zewnętrznym z wewnętrzną powierzchnią wnęki trzonu stabilizatora. Ponadto, układ łączący posiada pierścień połączony z profilowaną tuleją zewnętrzną wkrętami oraz sprężysty pierścień osadczy usytuowany między profilowaną tuleją zewnętrzną, a pierścieniem. Pierścień osadczy posiada występy z otworami i jest osadzony w rowku zgrubienia środkowego dna łuski i w zagłębieniu utworzonym przez podcięcie profilowanej tulei zewnętrznej i górną powierzchnię czołową pierścienia łączącego. Łby wkrętów znajdują się między zgrubieniem środkowym dna łuski a pierścieniem łączącym. Po załadowaniu moździerza nabojem od strony komory nabojowej i zainicjowaniu działania ładunku miotającego, w objętości ograniczonej łuską, tylną częścią korpusu pocisku moździerzowego oraz ścianami komory nabojowej moździerza, pod wpływem działania ciśnienia produktów spalania następuje oddzielenie stabilizatora brzechwowego od łuski w wyniku ścięcia wkrętów układu łączącego. Po oddzieleniu stabilizatora brzechwowego od łuski, pocisk moździerzowy wraz z profilowaną tuleją zewnętrzną i częściami ściętych wkrętów, pozostających w jej przelotowych otworach, przemieszcza się w lufie moździerza, zaś pierścień osadczy, pierścień łączący oraz pozostałe części wkrętów zakończonych łbami, osadzone w jego przelotowych otworach pozostają na miejscu w łusce. Po wystrzale, z chwilą otwarcia zamka moździerza, łuska wraz pozostawionymi w niej ww. elementami układu łączącego zostaje wyrzucona z komory nabojowej moździerza.

Ponadto, znany jest według zgłoszenia WO 98/33018 nabój moździerzowy posiadający następujący układ łączący trzon stabilizatora brzechwowego pocisku moździerzowego z łuską, opisany w ramach jednego z przykładów realizacji wynalazku. Według powyższego przykładu, układ łączący składa się z profilowanej tulei wewnętrznej wchodzącej częściowo w otwór osiowy trzonu stabilizatora brzechwowego, posiadającej kołnierz wychodzący poza otwór trzonu. Między tylnym czołem trzonu stabilizatora brzechwowego i górną powierzchnią czołową kołnierza profilowanej tulei wewnętrznej usytuowany jest cienki kołnierz profilowanej tulei zewnętrznej. Profilowana tuleja zewnętrzna połączona jest swoim gwintem wewnętrznym z gwintem zewnętrznym na zgrubieniu środkowym dna łuski.

PL 224 100 B1

Zewnętrzna tuleja profilowana obejmuje przednią powierzchnię czołową oraz część bocznej, zewnętrznej powierzchni zgrubienia środkowego dna łuski. Cienki kołnierz zewnętrznej tulei profilowanej jest dociskany z jednej strony przez tylne czoło trzonu stabilizatora brzechwowego, zaś z drugiej przez kołnierz profilowanej tulei wewnętrznej. W niniejszym układzie łączącym, najsłabszym elementem, pod względem wytrzymałości na ścinanie, jest cienki kołnierz zewnętrznej tulei profilowanej.

Po załadowaniu moździerza od strony komory nabojowej i zainicjowaniu działania ładunku miotającego, na układ łączący pocisk z łuską działa siła powstała w wyniku ciśnienia produktów spalania, generująca w nim stan naprężeń, wskutek czego następuje zerwanie cienkiego kołnierza profilowanej tulei zewnętrznej, a tym samym rozłączenie pocisku od łuski. Pocisk moździerzowy przemieszcza się w lufie, zaś wraz z łuską w komorze nabojowej moździerza pozostaje zewnętrzna tuleja profilowana pozbawiona kołnierza. Po wystrzale, z chwilą otwarcia zamka moździerza, łuska wraz z pozostałym w niej fragmentem profilowanej tulei zewnętrznej zostaje wyrzucona z komory nabojowej.

Istota naboju moździerzowego według wynalazku, składającego się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej ze stabilizatorem brzechwowym ze skrzydełkami otaczającymi zgrubienie środkowe łuski poprzez zespół łączący, którego górna część mieści się w trzonie stabilizatora brzechwowego, zawierający element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, który łączy tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik, polega na tym, że pozostała część zespołu łączącego, która znajduje się poza trzonem stabilizatora brzechwowego mieści się w objętości ograniczonej tylną powierzchnią czołową trzonu stabilizatora brzechwowego, powierzchnią boczną, na której leżą boczne, wewnętrzne krawędzie skrzydełek trzonu stabilizatora brzechwowego oraz ograniczonej zewnętrzną, boczną i czołową powierzchnią zgrubienia środkowego. Element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, usytuowane są całkowicie albo częściowo, korzystnie częściowo w trzonie stabilizatora brzechwowego, nad zgrubieniem środkowym, korzystnie równolegle do osi naboju. Opcjonalnie element albo elementy ulegające przerwaniu posiadają zwężenia osłabiające ich wytrzymałość na przerwanie.

Istota naboju moździerzowego według kolejnej odmiany wynalazku, składającego się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej z trzonem stabilizatora brzechwowego ze skrzydełkami otaczającymi zgrubienie środkowe dna łuski poprzez zespół łączący, którego górna część mieści się w trzonie stabilizatora brzechwowego, zawierający element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, który łączy tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik polega na tym, że zespół łączący, składa się z jednolitego pierścienia połączonego na stałe z fragmentami pierścieniowymi tworzącymi pierścień dzielony, korzystnie utworzony z dwóch półpierścieni, przy pomocy specjalnych wkrętów, korzystnie równoległych do osi wzdłużnej naboju, korzystnie czterech, korzystnie, posiadających osłabiające podcięcia. Jednolity pierścień połączony jest z trzonem stabilizatora pocisku przy pomocy gwintu, zaś pierścień dzielony znajduje się poza trzonem stabilizatora brzechwowego i osadzony jest elastycznie - z luzem w zewnętrznym wybraniu kształtowym zgrubienia środkowego dna łuski, opierając się o wewnętrzne, boczne krawędzie skrzydełek trzonu stabilizatora pocisku. Na zewnętrznej powierzchni fragmentów pierścieniowych, tj. pierścienia dzielonego nacięty jest rowek albo rowki, korzystnie dwa, w których znajdują się zewnętrzne, sprężynujące pierścienie osadcze. Ponadto, pierścień dzielony posiada występy blokujące wchodzące w odpowiednie wybrania pierścienia monolitycznego.

Istota naboju moździerzowego według następnej odmiany wynalazku, składającego się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej z trzonem stabilizatora brzechwowego ze skrzydełkami otaczającymi zgrubienie środkowe dna łuski poprzez zespół łączący, którego górna część mieści się w trzonie stabilizatora brzechwowego, zawierający element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, który łączy tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik polega na tym, że zespół łączący składa się z monolitycznego pierścienia połączonego na stałe z fragmentami pierścieniowymi tworzącymi pierścień dzielony, korzystnie utworzony z dwóch półpierścieni, przy pomocy specjalnych wkrętów ulegających przerwaniu podczas strzału, korzystnie równoległych do osi wzdłużnej naboju, korzystnie czterech, korzystnie posiadających osłabiające podcięcie, przy czym monolityczny pierścień ma wykonane wewnętrzne podtoczenie, w które wchodzą zewnętrzne powierzchnie fragmentów pierścieniowych tworzących dzielony pierścień. Monolityczny pierścień połączony jest z trzonem stabilizatora brzechwowego pocisku przy pomocy gwintu, zaś fragmenty pierścieniowe tworzące pierścień dzielony znajdują się poza trzonem stabilizatora brzechwowego i osadzone są elastycznie - z luzem w wybraniu kształtowym zgrubienia środkowego dna łuski, opierając się o wewnętrzne, boczne krawędzie skrzydełek trzonu

PL 224 100 B1 stabilizatora pocisku. Ponadto, na zewnętrznej powierzchni fragmentów pierścieniowych, tj. na zewnętrznej powierzchni pierścienia dzielonego nacięty jest rowek albo rowki, korzystnie dwa, w których znajdują się zewnętrzne, sprężynujące pierścienie osadcze. Ponadto, w pierścieniu dzielonym i monolitycznym osadzone są kołki montażowe posiadające wewnętrzny gwint, w który wkręcone są wkręty montażowe.

Istota naboju moździerzowego według wynalazku, składającego się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej z trzonem stabilizatora brzechwowego ze skrzydełkami usytuowanymi nad zgrubieniem środkowym dna łuski poprzez zespół łączący, którego górna część mieści się w trzonie stabilizatora brzechwowego, zawierający element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, który łączy tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik, polega na tym, że element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, usytuowane są całkowicie albo częściowo w trzonie stabilizatora brzechwowego, korzystnie częściowo nad zgrubieniem środkowym, korzystnie równolegle do osi naboju. Opcjonalnie, element albo elementy ulegające przerwaniu posiadają zwężenia osłabiające ich wytrzymałość na przerwanie.

Istota naboju moździerzowego według kolejnej odmiany wynalazku, składającego się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej z trzonem stabilizatora brzechwowego ze skrzydełkami usytuowanymi nad zgrubieniem środkowym dna łuski poprzez zespół łączący, którego górna część mieści się w trzonie stabilizatora brzechwowego, zawierający element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, który łączy tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik, polega na tym, że zespół łączący składa się z monolitycznego pierścienia połączonego na stałe z fragmentami pierścieniowymi tworzącymi pierścień dzielony, korzystnie z dwóch półpierścieni przy pomocy specjalnych wkrętów, korzystnie równoległych do osi wzdłużnej naboju, korzystnie czterech, korzystnie posiadających osłabiające podcięcia, przy czym jednolity pierścień połączony jest z trzonem stabilizatora brzechwowego pocisku przy pomocy gwintu. Fragmenty pierścieniowe, tj. pierścień dzielony znajdują się poza trzonem stabilizatora brzechwowego i osadzone są elastycznie - z luzem w wybraniu kształtowym zgrubienia środkowego dna łuski. Ponadto, na zewnętrznej powierzchni fragmentów pierścieniowych, tj. na zewnętrznej powierzchni pierścienia dzielonego nacięty jest rowek, w którym znajduje się zewnętrzny, sprężynujący pierścień osadczy, pod którym znajduje się obejma, korzystnie w postaci stalowego pierścienia, utrzymująca fragmenty pierścieniowe tworzące pierścień dzielony w stałym położeniu, przed i po przerwaniu wkrętów specjalnych. Ponadto, pierścień dzielony posiada występy blokujące wchodzące w odpowiednie wybrania pierścienia monolitycznego.

Istota naboju moździerzowego według kolejnej odmiany wynalazku, składającego się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej z trzonem stabilizatora brzechwowego ze skrzydełkami usytuowanymi nad zgrubieniem środkowym łuski poprzez zespół łączący, którego górna część mieści się w trzonie stabilizatora brzechwowego, zawierający element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, który łączy tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik, polega na tym, że zespół łączący składa się z monolitycznego pierścienia połączonego na stałe z fragmentami pierścieniowymi tworzącymi pierścień dzielony, korzystnie składający się z dwóch półpierścieni przy pomocy specjalnych wkrętów, korzystnie równoległych do osi wzdłużnej naboju, korzystnie czterech, korzystnie posiadających osłabiające podcięcia. Pierścień monolityczny połączony jest z trzonem stabilizatora brzechwowego pocisku przy pomocy gwintu, zaś fragmenty pierścieniowe (pierścień dzielony), które znajdują się poza trzonem stabilizatora brzechwowego osadzone są elastycznie - z luzem w wybraniu kształtowym zgrubienia środkowego dna łuski. Ponadto, na zewnętrznej powierzchni fragmentów pierścieniowych nacięty jest rowek, w którym znajduje się zewnętrzny, sprężynujący pierścień osadczy, pod którym znajduje się obejma, korzystnie w postaci stalowego pierścienia, utrzymująca fragmenty pierścieniowe, tj. pierścień dzielony w stałym położeniu, przed i po przerwaniu specjalnych wkrętów. Ponadto, w pierścieniu dzielonym i monolitycznym osadzone są kołki montażowe posiadające wewnętrzny gwint, w który wkręcone są wkręty montażowe.

Zastosowanie w naboju moździerzowym według wynalazku zespołu łączącego, zapewnia uzyskanie luzów między zgrubieniem środkowym dna łuski i dzielonym pierścieniem (utworzonym przez fragmenty pierścieniowe), co gwarantuje powstanie elastycznego połączenia między trzonem stabilizatora brzechwowego pocisku a łuską, umożliwiającego przemieszczanie osiowe, promieniowe oraz ruchy wahliwe łuski względem stabilizatora brzechwowego. Luzy te chronią nabój przed jego uszkodzeniem podczas ładowania do komory nabojowej moździerza oraz przed zacięciami podczas ładoPL 224 100 B1 wania. Zastosowanie specjalnych wkrętów, korzystnie posiadających przewężenia osłabiające ich wytrzymałość jako elementów przerywanych podczas strzału pozwala na łatwy dobór siły zapewniającej ich przerwanie.

W ramach odpowiednich odmian wynalazku występy blokujące pierścienia dzielonego wchodzące w odpowiednie wybrania pierścienia monolitycznego albo kołki montażowe osadzone w pierścieniu monolitycznym i dzielonym, posiadające wewnętrzny gwint, w który wkręcone są wkręty montażowe, zabezpieczają przed ścięciem wkrętów specjalnych podczas łączenia łuski z trzonem stabilizatora brzechwowego pocisku. Pierścienie osadcze utrzymują w całości fragmenty dzielonego pierścienia po strzale.

Struktura zespołu łączącego łuskę z trzonem stabilizatora brzechwowego pocisku, objętego wynalazkiem zapewnia, że po strzale, w komorze nabojowej moździerza, po usunięciu łuski, nie pozostają żadne elementy naboju, które mogłyby spowodować nieprawidłowe działanie broni lub jej zniszczenie w wyniku oddania kolejnego strzału.

Przykłady realizacji wynalazku zilustrowane są na załączonym rysunku, na którym Fig. 1 przedstawia nabój moździerzowy w widoku z boku, zaś Fig. 2, Fig. 3, Fig. 4, oraz Fig. 5 odpowiadające kolejno pierwszemu, drugiemu, trzeciemu i czwartemu przykładowi wynalazku, przedstawiają powiększony przekrój tylnej części naboju, obejmującej łuskę i zespół łączący brzechwowy stabilizator pocisku z łuską, przy czym, Fig. 2 i Fig. 3 obejmuje stabilizator brzechwowy, którego skrzydełka otaczają zgrubienie środkowe dna łuski, natomiast Fig. 4 i Fig. 5 obejmuje stabilizator brzechwowy, którego skrzydełka usytuowane są nad zgrubieniem środkowym dna łuski.

P r z y k ł a d 1. 120 mm nabój moździerzowy odłamkowo-burzący składa się z pocisku 1, zasadniczego ładunku miotającego 7, dwóch dodatkowych ładunków miotających 27 osadzonych na trzonie 3 stabilizatora brzechwowego pocisku 1, nad jego skrzydełkami 4 oraz łuski 2 połączonej z trzonem 3 stabilizatora brzechwowego. Skrzydełka 4 stabilizatora brzechwowego otaczają zgrubienie środkowe 23 dna 5 łuski 2 posiadającej pierścień uszczelniający 6 zapobiegający podczas strzału przedostawaniu się produktów spalania ładunków miotających 7 i 27 za łuskę 2, tj. w kierunku zamka moździerza. Zgrubienie środkowe 23 dna 5 łuski 2 mieści uniwersalny zapłonnik artyleryjski 8. Zespół łączący łuskę 2 z trzonem 3 stabilizatora brzechwowego pocisku 1 składa się z pierścienia monolitycznego 9 połączonego na stałe z dwoma półpierścieniami 10 przy pomocy czterech specjalnych wkrętów 11 równoległych do osi wzdłużnej naboju, jednakowo od niej oddalonych, posiadających osłabiające podcięcia 12. Pierścień monolityczny 9 połączony jest z trzonem 3 stabilizatora pocisku 1 przy pomocy gwintu 13, zaś występy blokujące 17 półpierścieni 10 wchodzą w odpowiednie wybrania pierścienia monolitycznego 9. Półpierścienie 10, które znajdują się poza trzonem 3 stabilizatora brzechwowego osadzone są elastycznie - z luzem w wybraniu kształtowym 14 zgrubienia środkowego 23 dna 5 łuski 2, opierając się o wewnętrzne, boczne krawędzie skrzydełek 4 trzonu 3 stabilizatora brzechwowego pocisku 1. Na zewnętrznej powierzchni bocznej półpierścieni 10 nacięte są dwa rowki 15, w których znajdują się zewnętrzne, sprężynujące pierścienie osadcze 16.

Po załadowaniu moździerza nabojem od strony komory nabojowej i zainicjowaniu działania uniwersalnego zapłonnika artyleryjskiego 8 jego produkty spalania przedostają się przez osiowy kanał ogniowy 18 utworzony przez otwory centralne w półpierścieniach 10 oraz w monolitycznym pierścieniu 9, zapalając kolejno zasadniczy ładunek miotający 7 oraz dwa dodatkowe ładunki miotające 27. W początkowej fazie strzału, impuls ciśnieniowy spowodowany działaniem produktów spalania zapłonnika 8 nie powoduje rozdzielenia półpierścieni 10, ponieważ opierają się o skrzydełka 4 trzonu 3 stabilizatora brzechwowego pocisku 1. Płomień powstały w wyniku spalania zasadniczego ładunku miotającego 7 wydostaje się na zewnątrz trzonu 3 stabilizatora brzechwowego przez jego boczne otwory 19, zapalając dodatkowe ładunki miotające 27. Wzrastające ciśnienie w objętości lufy moździerza, ograniczonej tylną powierzchnią stożkową pocisku 1 i łuską 2 powoduje wzrost siły osiowej rozciągającej, działającej na pocisk 1 w kierunku wylotu lufy moździerza, zaś na łuskę 2 w przeciwnym kierunku. Gdy wartość tej siły przekroczy 10 000 N następuje zerwanie wkrętów specjalnych 11 w ich osłabiających podcięciach 12. Uwolniony pocisk 1 wraz ze stabilizatorem brzechwowym porusza się wzdłuż przewodu lufy wraz z monolitycznym pierścieniem 9 oraz z fragmentami wkrętów specjalnych 11 zawierających łby. Pozostała część wkrętów specjalnych 11 pozostaje w półpierścieniach 10, które są połączone wahliwie z łuską 2. Po strzale, łuska 2 wraz z półpierścieniami 10 i fragmentami wkrętów specjalnych 11 pozostających w półpierścieniach 10 oraz zewnętrznymi, sprężynującymi pierścieniami osadczymi 16 zostają usunięte z lufy moździerza przez wyrzutnik jego automatu ładowania.

PL 224 100 B1

P r z y k ł a d 2. 120 mm nabój moździerzowy dymny zbudowany jest analogicznie jak nabój podany w przykładzie pierwszym, z tym, że półpierścienie 10 mają inny kształt od strony monolitycznego pierścienia 9 posiadającego podtoczenie wewnętrzne 24. Kształt ten dopasowany jest do monolitycznego pierścienia 9. Nabój moździerzowy według niniejszego przykładu posiada inne niż opisane w przykładzie pierwszym zabezpieczenie montażowe zapobiegające ścięciu wkrętów specjalnych 11 podczas łączenia łuski 2 z trzonem 3 stabilizatora brzechwowego pocisku 1, w postaci dwóch kołków montażowych 25 posiadających gwint, w który wkręcone są dwa wkręty montażowe 26. Podczas łączenia łuski 2 z trzonem 3 stabilizatora brzechwowego pocisku 1, kołki montażowe 25 zabezpieczają przed obrotem pierścienia 9 względem półpierścieni 10, zaś wkręty montażowe 26 zabezpieczają kołki montażowe 25 przed wypadnięciem z półpierścieni 10.

Zasada działania naboju według niniejszego przykładu jest analogiczna jak w przykładzie pierwszym.

P r z y k ł a d 3. 120 mm nabój moździerzowy odłamkowo-burzący składa się z pocisku 1, zasadniczego ładunku miotającego 7, dwóch dodatkowych ładunków miotających 27 osadzonych na trzonie 3 stabilizatora brzechwowego, nad jego skrzydełkami 4 oraz łuski 2 połączonej z trzonem 3 stabilizatora brzechwowego. Skrzydełka 4 stabilizatora brzechwowego znajdują się nad zgrubieniem środkowym 23 dna 5 łuski 2 posiadającej pierścień uszczelniający 6, mieszczącym uniwersalny zapłonnik artyleryjski 8. Zespół łączący łuskę 2 z trzonem 3 stabilizatora brzechwowego pocisku 1 składa się z pierścienia monolitycznego 9 połączonego na stałe z dwoma półpierścieniami 10 przy pomocy czterech specjalnych wkrętów 11 równoległych do osi wzdłużnej naboju, jednakowo od niej oddalonych, posiadających osłabiające podcięcia 12. Pierścień monolityczny 9 połączony jest z trzonem 3 stabilizatora brzechwowego pocisku 1 przy pomocy gwintu 13, zaś występy blokujące 17 półpierścieni 10 wchodzą w odpowiednie wybrania pierścienia monolitycznego 9. Półpierścienie 10, które znajdują się poza trzonem 3 stabilizatora brzechwowego mają na swej powierzchni zewnętrznej nacięty rowek 21, w którym znajduje się zewnętrzny, sprężynujący pierścień osadczy 22. Półpierścienie 10 osadzone są elastycznie - z luzem w wybraniu kształtowym 14 zgrubienia środkowego 23 dna 5 łuski 2. Na zewnętrznej powierzchni półpierścieni 10, pod sprężynującym pierścieniem osadczym 22 osadzona jest obejma 20 w postaci stalowego pierścienia utrzymująca półpierścienie 10 w stałym położeniu przed oraz po przerwaniu specjalnych wkrętów 11.

Zasada działania naboju według niniejszego przykładu jest analogiczna jak w przykładzie pierwszym.

P r z y k ł a d 4. 120 mm nabój moździerzowy odłamkowo-burzący zbudowany jest analogicznie jak nabój podany w przykładzie trzecim z tym, że półpierścienie 10 mają inny kształt od strony monolitycznego pierścienia 9 posiadającego podtoczenie wewnętrzne 24, dopasowany do niego i posiadają inne zabezpieczenie montażowe zapobiegające ścięciu wkrętów specjalnych 11 podczas łączenia łuski 2 z trzonem 3 stabilizatora brzechwowego pocisku 1, w postaci dwóch kołków montażowych 25 posiadających gwint, w który wkręcone są dwa wkręty montażowe 26. Podczas łączenia łuski 2 z trzonem 3 stabilizatora brzechwowego, kołki montażowe 25 zabezpieczają przed obrotem pierścienia 9 względem półpierścieni 10, zaś wkręty montażowe 26 zabezpieczają kołki montażowe 25 przed wypadnięciem z półpierścieni 10.

Zasada działania naboju według niniejszego przykładu jest analogiczna jak w przykładzie pierwszym.

Claims (10)

1. Nabój moździerzowy składający się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej ze stabilizatorem brzechwowym ze skrzydełkami otaczającymi zgrubienie środkowe dna łuski poprzez zespół łączący, którego górna część mieści się w trzonie stabilizatora brzechwowego, zawierający element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, który łączy tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik, znamienny tym, że pozostała część zespołu łączącego znajdująca się poza trzonem (3) stabilizatora brzechwowego, mieści się w objętości ograniczonej tylną powierzchnią czołową trzonu (3) stabilizatora brzechwowego, powierzchnią boczną, na której leżą boczne, wewnętrzne krawędzie skrzydełek (4) trzonu (3) stabilizatora brzechwowego oraz ograniczonej zewnętrzną, czołową i boczną powierzchnią zgrubienia środkowego (23) dna (5) łuski (2).

PL 224 100 B1

2. Nabój moździerzowy według zastrz. 1, znamienny tym, że element (11) albo elementy (11) ulegające przerwaniu podczas strzału, usytuowane są całkowicie albo częściowo, korzystnie częściowo w trzonie (3) stabilizatora brzechwowego, nad zgrubieniem środkowym (23) dna (5) łuski (2), korzystnie równolegle do osi naboju.

3. Nabój moździerzowy według zastrz. 1, znamienny tym, że element (11) albo elementy (11) ulegające przerwaniu podczas strzału posiadają zwężenia (12) osłabiające ich wytrzymałość na przerwanie.

4. Nabój według zastrz. 1 i 2, znamienny tym, że element (11) albo elementy (11) ulegające przerwaniu podczas strzału posiadają zwężenia (12) osłabiające ich wytrzymałość na przerwanie.

5. Nabój moździerzowy według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół łączący trzon (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) z łuską (2) składa się z pierścienia monolitycznego (9) połączonego na stałe z fragmentami pierścieniowymi (10) tworzącymi pierścień dzielony, korzystnie z dwóch półpierścieni (10), przy pomocy specjalnych wkrętów (11), korzystnie równoległych do osi wzdłużnej naboju, korzystnie czterech, korzystnie, posiadających osłabiające podcięcia (12), przy czym pierścień monolityczny (9) połączony jest z trzonem (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) przy pomocy gwintu (13), zaś występy blokujące (17) będące elementami składowymi fragmentów pierścieniowych (10) wchodzą w odpowiednie wybrania pierścienia monolitycznego (9), natomiast fragmenty pierścieniowe (10), które znajdują się poza trzonem (3) stabilizatora brzechwowego osadzone są elastycznie - z luzem w wybraniu kształtowym (14) zgrubienia środkowego (23) dna (5) łuski (2), opierając się o wewnętrzne, boczne krawędzie skrzydełek (4) trzonu (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1), a ponadto, na zewnętrznej powierzchni fragmentów pierścieniowych (10) nacięty jest rowek (15) albo rowki (15), korzystnie dwa, w których znajdują się zewnętrzne, sprężynujące pierścienie osadcze (16).

6. Nabój moździerzowy według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół łączący trzon (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) z łuską (2) składa się z pierścienia monolitycznego (9) połączonego na stałe z fragmentami pierścieniowymi (10) tworzącymi pierścień dzielony, korzystnie z dwóch półpierścieni (10), przy pomocy specjalnych wkrętów (11), korzystnie równoległych do osi wzdłużnej naboju, korzystnie czterech, korzystnie posiadających osłabiające podcięcia (12), przy czym pierścień monolityczny (9) ma wykonane wewnętrzne podtoczenie (24), w które wchodzą zewnętrzne powierzchnie fragmentów pierścieniowych (10) i połączony jest z trzonem (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) przy pomocy gwintu (13), zaś fragmenty pierścieniowe (10), które znajdują się poza trzonem (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) osadzone są elastycznie - z luzem w wybraniu kształtowym (14) zgrubienia środkowego (23) dna (5) łuski (2), opierając się o wewnętrzne, boczne krawędzie skrzydełek (4) trzonu (3) stabilizatora pocisku (1), a ponadto, w monolitycznym pierścieniu (9) i fragmentach pierścieniowych (10) osadzone są kołki montażowe (25) posiadające wewnętrzny gwint, w który wkręcone są wkręty montażowe (26), zaś na zewnętrznej powierzchni fragmentów pierścieniowych (10) nacięty jest rowek (15) albo rowki (15), korzystnie dwa, w których znajdują się zewnętrzne, sprężynujące pierścienie osadcze (16).

7. Nabój moździerzowy składający się z pocisku, ładunku miotającego oraz łuski połączonej ze stabilizatorem brzechwowym ze skrzydełkami usytuowanymi nad zgrubieniem środkowym dna łuski poprzez zespół łączący zawierający element albo elementy ulegające przerwaniu podczas strzału, który łączy tylną część trzonu stabilizatora brzechwowego ze zgrubieniem środkowym dna łuski, mieszczącym zapłonnik, znamienny tym, że element (11) albo elementy (11) ulegające przerwaniu podczas strzału, usytuowane są całkowicie albo częściowo, korzystnie częściowo w trzonie (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1), nad zgrubieniem środkowym (23) dna (5) łuski (2), korzystnie równolegle do osi naboju.

8. Nabój moździerzowy według zastrz. 7, znamienny tym, że element (11) albo elementy (11) ulegające przerwaniu podczas strzału posiadają zwężenia (12) osłabiające ich wytrzymałość na przerwanie.

9. Nabój moździerzowy według zastrz. 7, znamienny tym, że zespół łączący trzon (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) z łuską (2) składa się z pierścienia monolitycznego (9) połączonego na stałe z fragmentami pierścieniowymi (10) tworzącymi pierścień dzielony, korzystnie z dwóch półpierścieni (10), przy pomocy specjalnych wkrętów (11), korzystnie równoległych do osi wzdłużnej naboju, korzystnie czterech, korzystnie posiadających osłabiające podcięcia (12), przy czym pierścień monolityczny (9) połączony jest z trzonem (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) przy pomocy gwintu (13), zaś występy blokujące (17) będące elementami składowymi fragmentów pierścieniowych (10) wchodzą w odpowiednie wybrania pierścienia monolitycznego (9), natomiast fragmenty pierścieniowe (10),

PL 224 100 B1 które znajdują się poza trzonem (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) osadzone są elastycznie - z luzem w wybraniu kształtowym (14) zgrubienia środkowego (23) dna (5) łuski (2), a ponadto, na zewnętrznej powierzchni fragmentów pierścieniowych (10) nacięty jest rowek (21), w którym znajduje się zewnętrzny, sprężynujący pierścień osadczy (22), pod którym znajduje się obejma (20), korzystnie w postaci stalowego pierścienia, utrzymująca fragmenty pierścieniowe (10) w stałym położeniu, przed i po przerwaniu specjalnych wkrętów (11).

10. Nabój moździerzowy według zastrz. 7, znamienny tym, że zespół łączący trzon (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) z łuską (2) składa się z pierścienia monolitycznego (9) połączonego na stałe z fragmentami pierścieniowymi (10) tworzącymi pierścień dzielony, korzystnie z dwóch półpierścieni (10), przy pomocy specjalnych wkrętów (11), korzystnie równoległych do osi wzdłużnej naboju, korzystnie czterech, korzystnie posiadających osłabiające podcięcie (12), przy czym pierścień monolityczny (9) połączony jest z trzonem (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) przy pomocy gwintu (13), zaś fragmenty pierścieniowe (10), które znajdują się poza trzonem (3) stabilizatora brzechwowego pocisku (1) osadzone są elastycznie - luzem w wybraniu kształtowym (14) zgrubienia środkowego (23) dna (5) łuski (2), a ponadto, w monolitycznym pierścieniu (9) i fragmentach pierścieniowych (10) osadzone są kołki montażowe (25) posiadające wewnętrzny gwint, w który wkręcone są wkręty montażowe (26), zaś na zewnętrznej powierzchni fragmentów pierścieniowych (10) nacięty jest rowek (21), w którym znajduje się zewnętrzny, sprężynujący pierścień osadczy (22), pod którym znajduje się obejma (20), korzystnie w postaci stalowego pierścienia, utrzymująca fragmenty pierścieniowe (10) w stałym położeniu, przed i po przerwaniu specjalnych wkrętów (11).