PL221014B1 - Sposób wytwarzania tytanianów baru metodą mokrą - Google Patents

Sposób wytwarzania tytanianów baru metodą mokrą

Info

Publication number
PL221014B1
PL221014B1 PL394501A PL39450111A PL221014B1 PL 221014 B1 PL221014 B1 PL 221014B1 PL 394501 A PL394501 A PL 394501A PL 39450111 A PL39450111 A PL 39450111A PL 221014 B1 PL221014 B1 PL 221014B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
barium
titanate
tetramethyl
ammonium
aqueous solution
Prior art date
Application number
PL394501A
Other languages
English (en)
Other versions
PL394501A1 (pl
Inventor
Piotr Wojciechowski
Izabela Bobowska
Aleksandra Wypych
Agnieszka Łazuchiewicz
Original Assignee
Politechnika Łódzka
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Politechnika Łódzka filed Critical Politechnika Łódzka
Priority to PL394501A priority Critical patent/PL221014B1/pl
Publication of PL394501A1 publication Critical patent/PL394501A1/pl
Publication of PL221014B1 publication Critical patent/PL221014B1/pl

Links

Landscapes

  • Inorganic Compounds Of Heavy Metals (AREA)

Abstract

Sposób wytwarzania tytanianu baru o równym udziale atomowym tytanu i baru, polega na tym, że przygotowuje się roztwór wodny jednowodnego hydratu octanu baru oraz wodny roztwór koloidalny nanoproszku tytanianu (tetrametylo)amoniowego, do którego dodaje się wodorotlenek (tetrametylo)amoniowy w postaci roztworu wodnego, po czym roztwory miesza się w temperaturze pokojowej, powstałą w wyniku mieszania zawiesinę wygrzewa się w temperaturze nie wyższej niż 90°C w trakcie intensywnego mieszania, następnie wytrącony osad oddziela się, przemywa wodą, suszy i wygrzewa w temperaturze do 500°C i w końcu otrzymany w ten sposób proszek prekursora tytanianu baru, ewentualnie sprasowany w pastylkę, poddaje się spiekaniu i krystalizacji w temperaturze 1250°C. Wynalazek dotyczy także wytwarzania tytanianu baru, w którym stosunek atomowy baru do tytanu jest <1.

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania tytanianów baru metodą mokrą.
Tytaniany metali są znaną kategorią krystalicznych związków chemicznych o szerokim zakresie wykorzystania w chemii, katalizie oraz fizyce ciała stałego. Typowym reprezentantem tej grupy związków jest tytanian baru o wzorze chemicznym BaTiO3 wykazujący właściwości ferroelektryczne z wysoką wartością przenikalności dielektrycznej w temperaturze pokojowej. Z tego względu materiał ten znalazł zastosowanie przy wytwarzaniu termistorów po odpowiednim domieszkowaniu, kondensatorów wielowarstwowych oraz w urządzeniach elektrooptycznych.
Synteza BaTiO3 opisana została po raz pierwszy przez Templeton'a i Pask'a w 1959 r. w czasopiśmie Journal of the American Ceramic Society 42: 212-216. Polega ona na reakcji (1) w fazie stałej pomiędzy węglanem baru BaCO3 oraz tlenkiem tytanu TiO2, wykonywanej na drodze spiekania w temperaturach około 1300°C:
BaCO3 + TiO2 = BaTiO3 + CO2 (1)
Reakcja (1), jakkolwiek prosta w zapisie, charakteryzuje się złożonym mechanizmem i polega na wielokrotnym spiekaniu i mieleniu reagentów. Początkowe prace sugerowały występowanie w mieszaninie reakcyjnej złożonych produktów pośrednich o strukturze krystalicznej, uwarunkowane procesami dyfuzyjnymi jonów baru do ziaren TiO2. Późniejsze badania ramanowskie, opublikowane w roku 1988 przez Javadpour'a i Eror'a w czasopiśmie Journal of the American Ceramic Society 71: 206-213 potwierdziły istnienie w mieszaninie reakcyjnej przejściowych form krystalicznych o nie stechiometrycznym stosunku baru do tytanu, takich jak BaTi2O5, Ba6Ti17 O40, Ba4Ti13O30, BaTi4O9, Ba2Ti9O20 i BaTi5O11 oraz zróżnicowanej odporności termicznej. Reakcja (1) w fazie stałej, wykonywana w temperaturze powyżej 1000°C, wymaga wielokrotnego cyklu mielenia/spiekania i prowadzi do wytworzenia aglomeratów o dużym rozmiarze ziaren, co utrudnia ich konsolidację w procesie prasowania i wytworzenia materiału ceramicznego o wysokiej gęstości. Kinetyka reakcji syntezy BaTiO3 jest determinowana procesami dyfuzyjnymi pomiędzy fazami bogatszymi w jony Ba i fazami bogatszymi w jony Ti. Stąd też w dziedzinie syntezy nowych prekursorów BaTiO3 trwają badania nad przyspieszeniem procesów dyfuzyjnych w wyniku zwiększenia poziomu dyspersji, zarówno soli Ba, jak i TiO2 w mieszaninie.
Przegląd literatury ostatniego dziesięciolecia pozwala zaobserwować wzrastające zainteresowanie syntezą BaTiO3 lub jego pochodnych z udziałem strontu Sr, metodami stosowanymi ogólnie w nanotechnologii. Procesy dyfuzyjne są wówczas realizowane na znacznie większej powierzchni międzyfazowej w porównaniu z wcześniej stosowaną metodą proszkową. W takich warunkach można oczekiwać zmniejszonej tendencji do aglomeracji w procesie termicznego rozkładu prekursora. Przykładem tego rodzaju badań jest synteza Bai.xSrxTi03 opisana w czasopiśmie Journal of the European Ceramic Society (2007) 27, 3655-3658 przez Adelina Ianculescu i współpracowników, w której kompleksy soli Ba i Sr z kwasem cytrynowym poddaje się reakcji z (tetraizopropoksy) tytanem w glikolu etylenowym metodą Pechiniego. Ba1-xSrxTiO3 wykazują, podobnie jak BaTiO3, właściwości ferroelektryczne oraz wyższe stałe dielektryczne w przedziale od 1500 do 12000 zależne od udziału strontu. Podobna metoda syntezy BaTiO3 bez udziału strontu została opisana przez Adelina Ianculescu ze współpracownikami w czasopiśmie Journal of Electroceramics (2010) 24, 46-50.
Znane są także procesy „zol-żel” oraz hydrotermalne wytwarzania tytanianów metali, potwierdzające skuteczność metod nanotechnologicznych. Wykorzystując zasady procesu „zol-żel” uzyskano nanoproszki BaTiO3 opisane przez T. K. Mandai'a w czasopiśmie Materials Letters (2007) 61, 850-854. Proces hydrotermalny wykonywany w roztworze wodnym w autoklawie w podwyższonych temperaturach i ciśnieniu metodą nanotechnologiczną umożliwia uzyskanie nanoproszków o wysokim stopniu czystości. W przypadku syntezy BaTiO3 stosuje się zawiesinę TiO2 oraz Ba(OH)2 8(H2O) rozpuszczalny w wodzie. Sposób hydrotermalny jest opisany w czasopiśmie Powder Technology 110: 2-14 (2000) przez Z. Michaelaa - C. Hu i innych.
Z opisu zgłoszenia patentowego US nr 2002/0048547 A1 jest znana synteza prekursora BaTiO3 przy użyciu kwasu szczawiowego oraz chlorków tytanu i chlorku baru. W tym przypadku w mniejszym stopniu zostają wykorzystane zasady nanotechnologii, natomiast większy nacisk jest położony na mechaniczne mielenie. Wytworzony prekursor zostaje następnie poddany procesowi domieszkowania solami wapnia lub strontu i cyrkonu. Ostatnim etapem procesu technologicznego jest spiekanie skonsolidowanego prekursora na drodze termicznej w wysokiej temperaturze. Sposób ten umożliwia uzyPL 221 014 B1 skanie tytanianów o wysokim poziomie konsolidacji ziaren, co przekłada się na wysokie wartości ich parametrów elektrycznych.
Opis patentowy US nr 6 905 649 B2 podejmuje zagadnienie konsolidacji nanoproszku BaTiO3 dostępnego komercyjnie. Stosując metodę konsolidacji opartą na prasowaniu i wyładowaniu w plazmie można uzyskać gęstość proszku stanowiącą 98% gęstości teoretycznej. Parametry elektryczne tak skonsolidowanego nanoproszku mają bardzo wysokie wartości.
Natomiast z czasopisma Chemistry of Materials (2002), 14, 3082-3089 jest znany sposób wytwarzania tytanianu (tetrametylo)amoniowego w postaci nanoproszku, polegający na hydrolizie (tetraizopropoksy)tytanu (TIPT) w środowisku roztworu wodnego wodorotlenku (tetrametylo)amoniowego (TMAH). W zależności od stosunku ilości reagentów, tj. ilości TMAH do ilości TIPT otrzymuje się tytanian (tetrametylo)amoniowy rozpuszczalny w wodzie, tworzący fazę koloidu w roztworze wodnym albo tytanian, który utraci! zdolność rozpuszczalności.
Z czasopisma Bulletin of the Korean Chemical Society 2011, vol. 32, No 1, s.141-144 jest znane otrzymywanie tytanianu (tetrametylo)amoniowego w drodze reakcji (tetraizopropoksy)tytanu z wodnym roztworem wodorotlenku (tetrametylo)amoniowego oraz otrzymywanie nanocząstek tytanianu baru BaTiO3 w drodze reakcji octanu baru z tytanianem (tetrametylo)amoniowym w temperaturze 25-100°C w czasie 6-24 godzin.
Sposób wytwarzania tytanianu baru o równym udziale atomowym tytanu i baru, z octanu baru oraz tytanianu (tetrametylo)amoniowego, w drodze wygrzewania w temperaturze nie wyższej niż 90°C w czasie co najmniej 6 h w trakcie intensywnego mieszania, a następnie oddzielenia powstałego osadu, przemycia go wodą i wysuszenia, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wygrzewaniu poddaje się zawiesinę przygotowaną w wyniku zmieszania roztworu wodnego jednowodnego hydratu octanu baru oraz wodnego roztworu koloidalnego nanoproszku tytanianu (tetrametylo)amoniowego zawierającego roztwór wodny wodorotlenku (tetrametylo)amoniowego użytego w ilości 0,85 mmola/1 mmol tytanianu w przeliczeniu na tlenek TiO2, w temperaturze pokojowej, zaś wytrącony w trakcie wygrzewania osad, po przemyciu wodą, suszy się w temperaturze 60°C pod ciśnieniem 200 hPa, wygrzewa w temperaturze do 500°C w czasie co najmniej 2 h. Otrzymany w ten sposób proszek prekursora tytanianu baru, ewentualnie sprasowany w pastylkę, poddaje się spiekaniu i krystalizacji w temperaturze 1250°C w czasie do 4 h. Jednowodny hydrat octanu baru i nanoproszek tytanianu (tetrametylo)amoniowego używa się w stosunku molowym 1:1 w przeliczeniu na tlenki TiO2 i BaO.
Sposób wytwarzania tytanianu baru, w którym stosunek atomowy baru do tytanu jest < 1, z octanu baru oraz tytanianu (tetrametylo)amoniowego, w drodze wygrzewania w temperaturze nie wyższej niż 90°C w czasie co najmniej 6 h w trakcie intensywnego mieszania, a następnie oddzielenia powstałego osadu, przemycia go wodą i wysuszenia, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wygrzewaniu poddaje się zawiesinę przygotowaną w wyniku zmieszania roztworu wodnego jednowodnego hydratu octanu baru oraz wodnego roztworu koloidalnego nanoproszku tytanianu (tetrametylo)amoniowego, w temperaturze pokojowej, zaś wytrącony w trakcie wygrzewania osad, po przemyciu wodą, suszy się w temperaturze 60°C pod ciśnieniem 200 hPa, wygrzewa w temperaturze do 500°C w czasie co najmniej 2 h i w końcu otrzymany w ten sposób proszek prekursora tytanianu baru, ewentualnie sprasowany w pastylkę, poddaje się spiekaniu i krystalizacji w temperaturze 900°C w czasie do 4 h. Jednowodny hydrat octanu baru i nanoproszek tytanianu (tetrametylo)amoniowego używa się w stosunku molowym 1:1 w przeliczeniu na tlenki TiO2 i BaO.
Po zmieszaniu roztworów hydratu octanu baru oraz nanoproszku tytanianu (tetrametylo)amoniowego, zarówno w syntezie tytanianu baru, jak i w syntezie tytanianu baru o stosunku atomowym baru do tytanu < 1, zachodzi wymiana dodatnio naładowanych jonów (tetrametylo)amoniowych na jony baru w koloidzie nanowarstw tytanianowych. Wynikiem tego jest utrata rozpuszczalności w wodzie i wytrącenie bezpostaciowego kompozytu z udziałem jonów baru i tytanu. Po zakończeniu procesu współstrącenia wykonywanego w temperaturze pokojowej wymagane jest wygrzewanie zawiesiny wodnej w temperaturze 80-90°C w warunkach ciągłego mieszania. Taki okres czasu „dojrzewania” osadu umożliwia wysoki stopień zastąpienia jonów (tetrametylo)amoniowych jonami baru.
Postępując zgodnie z wynalazkiem można przeprowadzić także wymianę jonu (tetrametylo)-amoniowego na jony baru wspólnie z jonami wapnia, strontu lub miedzi, lub na mieszaninę jonów baru z jonami wapnia, strontu i miedzi.
Sposób według wynalazku umożliwia wytworzenie tytanianów o różnej stechiometrii. Prowadzi się go we względnie łagodnych warunkach temperaturowych i ciśnieniowych, jest bezpieczny pod względem wymagań ekologicznych, nie wymaga wysoko wyspecjalizowanych urządzeń, jakie wyma4
PL 221 014 B1 gane są w metodzie hydrotermalnej lub często stosowanej metodzie proszkowej, polegającej na długotrwałym stapianiu reagentów w wysokich temperaturach.
Sposób według wynalazku ilustrują poniższe przykłady.
P r z y k ł a d I. Synteza BaTiO3
6,0 ml (20 mmoli) (tetraizopropoksy)tytanu (TIPT) poddano reakcji z 7,2 ml 15% roztworu wodnego wodorotlenku (tetrametylo)amoniowego (TMAH), zawierającego 12 mmoli TMAH, w atmosferze azotu przy intensywnym mieszaniu. Stosunek molowy TMAH/TIPT równy 0,60 gwarantował wytworzenie produktu tworzącego fazę koloidalną. W miarę upływu czasu mieszania w mieszaninie reakcyjnej pojawiał się rozpraszający, częściowo sflokulowany roztwór koloidalny. Przedłużenie czasu mieszania do około 7 h doprowadziło do całkowitej peptyzacji, stąd mieszanina reakcyjna stała się bezbarwna i całkowicie przezroczysta. Następnie, przeprowadzono wytrącenie tytanianu (tetrametylo)amoniowego z mieszaniny reakcyjnej przez dodanie do mieszaniny reakcyjnej 70 ml 2-propanolu, filtrację osadu, przemywanie osadu 2-propanolem i w końcowej fazie suszenie uzyskanego produktu stałego. Uzyskano w ten sposób tytanian (tetrametylo)amoniowy w postaci nanoproszku, który w wodzie łatwo tworzył fazę koloidalną.
Następnie, przygotowano roztwór 5,5 g (20 mmoli w przeliczeniu na BaO) jednowodnego hydratu octanu baru w 250 ml wody oraz roztwór koloidalny 2,5 g tytanianu (tetrametylo)amoniowego (20 mmoli w przeliczeniu na TiO2) także w 250 ml wody, do którego wprowadzono dodatkowo 17 mmoli TMAH w postaci 25% roztworu wodnego. Roztwory poddano ciągłemu mieszaniu w temperaturze otoczenia, w trakcie którego wytrącił się osad, który przetrzymywano w temperaturze 90°C przez okres 10 h. Po upływie tego czasu osad odwirowano, wprowadzono do 400 ml wody destylowanej i przemywano w celu usunięcia rozpuszczalnych pozostałości reagentów do momentu, aż pH przesączu znad osadu miało odczyn obojętny, tj. pH = 7. Ponowne wyodrębnienie osadu na wirówce umożliwiło uzyskanie białego osadu, który poddano suszeniu w temperaturze 60°C pod ciśnieniem 200 hPa do stałej masy. Następnie, uzyskany produkt wygrzewano w temperaturze 500°C w czasie 2 h w celu usunięcia pozostałości fazy organicznej uzyskując 3,5 g produktu stanowiącego prekursor BaTiO3. Otrzymany prekursor w postaci proszkowej poddano spiekaniu i krystalizacji w temperaturze 1250°C przez okres 4 h uzyskując BaTiO3 zidentyfikowany na podstawie badań rentgenowskich.
Poniżej dyfraktogram rentgenowski otrzymanego BaTiO3 wraz z przypisanymi płaszczyznami krystalograficznymi; gwiazdką zaznaczono pasma pochodzące od domieszki BaTiO3.
PL 221 014 B1
P r z y k ł a d II. Synteza BaTi4O9
Przygotowano roztwór 5,5 g (20 mmoli w przeliczeniu na BaO) jednowodnego 10 hydratu octanu barn w 250 ml wody oraz roztwór koloidalny 25 g (20 mmoli w przeliczeniu na TiO2) tytanianu (tetrametylo)amoniowego, także w 250 ml wody. Obydwa roztwory poddano ciągłemu mieszaniu w temperaturze otoczenia, w wyniku czego wytrącił się osad, który przetrzymywano w temperaturze 90°C przez okres 10 h. Po upływie tego czasu osad odwirowano i przemywano w celu usunięcia rozpuszczalnych pozostałości reagentów do momentu, gdy pH przesączu znad osadu miało odczyn obojętny tj. pH = 7. Ponowne wyodrębnienie osadu na wirówce umożliwiło uzyskanie białego osadu, który poddano suszeniu w temperaturze 60°C pod ciśnieniem 200 hPa do stałej masy.
Następnie, uzyskany produkt wygrzewano w temperaturze 500°C w czasie 2 h w celu usunięcia pozostałości fazy organicznej z wyodrębnionego produktu, uzyskując prekursor tytanianu baru w postaci proszkowej, który po sprasowaniu w pastylkę, pod dano spiekaniu w temperaturze 900°C przez okres 4 h uzyskując BaTi4O9 zidentyfikowany na podstawie badań ramanowskich oraz rentgenowskich.
Poniżej widmo Ramana otrzymanego BaTi4O9, na którym położenie pasm jest zgodne z położeniem pasm na widmie Ramana BaTi4O9 zamieszczonym w czasopiśmie Analytical and Bioanalytical Chemistry (2004) 380; 157-162 - M. Rossel i współpracownicy
oraz dyfraktogram rentgenowski otrzymanego BaTi4O9 wraz z przypisanymi płaszczyznami krystalograficznymi; gwiazdką zaznaczono pasma pochodzące od domieszki BaTi5O11.

Claims (4)

1. Sposób wytwarzania tytanianu baru o równym udziale atomowym tytanu i baru, z octanu baru oraz tytanianu (tetrametylo)amoniowego, w drodze wygrzewania w temperaturze nie wyższej niż 90°C w czasie co najmniej 6 h w trakcie intensywnego mieszania, a następnie oddzielenia powstałego osadu, przemycia go wodą i wysuszenia, znamienny tym, że wygrzewaniu poddaje się zawiesinę przygotowaną w wyniku zmieszania roztworu wodnego jedno wodnego hydratu octanu baru oraz wodnego roztworu koloidalnego nanoproszku tytanianu (tetrametylo)amoniowego zawierającego roztwór wodny wodorotlenku (tetrametylo)amoniowego użytego w ilości 0,85 mmola/1 mmol tytanianu w przeliczeniu na tlenek TiO2, w temperaturze pokojowej, zaś wytrącony w trakcie wygrzewania osad, po przemyciu wodą, suszy się w temperaturze 60°C pod ciśnieniem 200 hPa, wygrzewa w temperaturze do 500°C w czasie co najmniej 2 h i w końcu otrzymany w ten sposób proszek prekursora tytanianu baru, ewentualnie sprasowany w pastylkę, poddaje się spiekaniu i krystalizacji w temperaturze 1250°C w czasie do 4 h.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jednowodny hydrat octanu baru i nanoproszek tytanianu (tetrametylo)amoniowego używa się w stosunku molowym 1:1 w przeliczeniu na tlenki TiO2 i BaO.
3. Sposób wytwarzania tytanianu baru, w którym stosunek atomowy baru do tytanu jest < 1, z octanu baru oraz tytanianu (tetrametylo)amoniowego, w drodze wygrzewania w temperaturze nie wyższej niż 90°C w czasie co najmniej 6 h w trakcie intensywnego mieszania, a następnie oddzielenia powstałego osadu, przemycia go wodą i wysuszenia, znamienny tym, że wygrzewaniu poddaje się zawiesinę przygotowaną w wyniku zmieszania roztworu wodnego jednowodnego hydratu octanu baru oraz wodnego roztworu koloidalnego nanoproszku tytanianu (tetrametylo)amoniowego, w temperaturze pokojowej, zaś wytrącony w trakcie wygrzewania osad, po przemyciu wodą, suszy się w temperaturze 60°C pod ciśnieniem 200 hPa, wygrzewa w temperaturze do 500°C w czasie co najmniej 2 h i w końcu otrzymany w ten sposób proszek prekursora tytanianu baru, ewentualnie sprasowany w pastylkę, poddaje się spiekaniu i krystalizacji w temperaturze 900°C w czasie do 4 h.
4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że jednowodny hydrat octanu baru i nanoproszek tytanianu (tetrametylo)amoniowego używa się w stosunku molowym 1:1 w przeliczeniu na tlenki BaO
PL394501A 2011-04-11 2011-04-11 Sposób wytwarzania tytanianów baru metodą mokrą PL221014B1 (pl)

Priority Applications (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL394501A PL221014B1 (pl) 2011-04-11 2011-04-11 Sposób wytwarzania tytanianów baru metodą mokrą

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL394501A PL221014B1 (pl) 2011-04-11 2011-04-11 Sposób wytwarzania tytanianów baru metodą mokrą

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL394501A1 PL394501A1 (pl) 2012-10-22
PL221014B1 true PL221014B1 (pl) 2016-02-29

Family

ID=47076741

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL394501A PL221014B1 (pl) 2011-04-11 2011-04-11 Sposób wytwarzania tytanianów baru metodą mokrą

Country Status (1)

Country Link
PL (1) PL221014B1 (pl)

Also Published As

Publication number Publication date
PL394501A1 (pl) 2012-10-22

Similar Documents

Publication Publication Date Title
EP2358641B1 (en) Process of preparing titanates
JP5463582B2 (ja) 人工超格子粒子
KR101158953B1 (ko) 조성물의 제조 방법
JP4556398B2 (ja) 組成物の製造方法
JP5353728B2 (ja) 組成物の製造方法
JPH0118018B2 (pl)
KR100955802B1 (ko) 미립 티탄산바륨계 분말의 제조방법
KR102210295B1 (ko) 티탄산바륨 분체의 제조 방법
JP3772354B2 (ja) セラミック粉体の製造方法
Potdar et al. Low temperature synthesis of ultrafine strontium titanate (SrTiO3) powdersa
PL221014B1 (pl) Sposób wytwarzania tytanianów baru metodą mokrą
JPH0246531B2 (pl)
KR102190834B1 (ko) 티탄산바륨 분체의 제조 방법
KR20100022440A (ko) 티탄 복합염 분말, 그의 제조 방법 및 그것을 이용한 페로브스카이트형 티탄 복합 산화물 분말의 제조 방법
KR100921352B1 (ko) 미립 티탄산바륨계 분말의 제조방법
US20230212023A1 (en) Method for producing perovskite compound, and perovskite compound
JP4441306B2 (ja) カルシウムドープチタン酸バリウムの製造方法
JPH085667B2 (ja) 二価の陽イオンのチタン酸塩の製造方法
WO2001010781A1 (en) METHOD FOR MANUFACTURING BaTiO3 BASED POWDERS
KR20060102928A (ko) 티탄산바륨 분말의 제조방법
WO2005021426A1 (de) Herstellung von perovskit-teilchen
KR100281829B1 (ko) 티타늄 2-알콕시에톡사이드 전구체를 수열반응에 이용한 티탄산바륨 미세 분말의 제조 방법
Grigor’eva et al. Investigation into the formation of phases with a Ba 2 Ti 9 O 20-type structure in the BaO-TiO 2 and BaO-SrO-TiO 2 systems
CN115477324A (zh) 一种四方相纳米钛酸钡的制备方法
JPH10139405A (ja) 複合ペロブスカイト化合物粉体の製造方法