PL214448B1 - Płytka do zespalania kości - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest płytka do zespalania kości wyposażona w wybrania łączące górną powierzchnię płytki z umieszczoną od strony kości dolną powierzchnią tej płytki, w których umieszcza się śruby do zespalania kości, przy czym co najmniej jedno wybranie jest kombinacją dwóch różnych, częściowo zachodzących na siebie otworów i jeden z tych otworów jest cylindryczny i jest przynajmniej częściowo zaopatrzony w gwint wewnętrzny.

Płytki tego rodzaju są stosowane do ustalania połączenia kości po zabiegu osteotomii, zwłaszcza do ustalania połączenia zewnętrznego przy korekcie tzw. palucha koślawego. Połączenie kości powinno być obrotowo sztywne, odpowiednio dobrane do wielkości wprowadzanej korekty i w możliwie niewielkim stopniu inwazyjne.

Z opisu patentowego WO 00/06036 oraz z wzoru użytkowego AT 000937U2 jest znany implant wykonany w kształcie klamry osadzanej śródszpikowo. Rozwiązanie takie jest korzystne wyłącznie ze względu na niewielką inwazyjność mocowania śródszpikowego. Niedogodnością tego rozwiązania jest natomiast brak sztywności na skręcanie, ponieważ ze względu na zależność połączenia od złożonego kształtu elementów kostnych nie jest możliwe unieruchomienie takiego połączenia przy niewielkich korektach.

Z innego opisu nr WO 01/54601 FRIGG jest znana płytka do zespalania kości wyposażona w wybranie wykonane w kształcie dwóch przenikających się otworów, przy czym jeden z tych otworów może być wyposażony w gwint wewnętrzny. Niedogodnością tego rozwiązania jest możliwość wykonania gwintu tylko w jednym z tych otworów, co ogranicza stosowanie urządzenia.

Celem wynalazku jest opracowanie płytki do zespalania kości, która umożliwi uzyskanie sztywnego obrotowo i mało inwazyjnego łączenia korygowanych elementów układu kostnego.

Cel ten został zrealizowany w płytce do zespalania kości, która charakteryzuje się tym, że otwór tworzący kombinację wspólnie z otworem cylindrycznym jest przelotowym otworem stożkowym zwężającym się od górnej powierzchni w kierunku do dolnej powierzchni płytki i jest przynajmniej częściowo wyposażony w wewnętrzny stożkowy gwint. Oś otworu stożkowego jest umieszczona w odległości większej od zera od osi otworu cylindrycznego.

Wybranie, w którym osadza się śrubę mocującą płytkę do kości składa się z kombinacji dwóch częściowo zachodzących na siebie otworów. Część cylindryczna kombinacji otworów jest wykorzystywana przy stosowaniu śródszpikowym płytki i jest ryglowana za pomocą śruby zespalającej. Część stożkowa kombinacji otworów jest natomiast wykorzystywana przy zewnętrznym łączeniu kości, przy czym do blokowania płytki stosuje się śrubę z łbem gwintowanym, aby uzyskać tzw. blokowanie wewnętrzne. Ponieważ przy osteotomii przesuwanym elementem jest główka kości śródstopia, nie ma znaczenia rodzaj połączenia (śródszpikowe czy pozaszpikowe). Dlatego też oba wybrania umieszczone w górnej, zewnętrznej części płytki zespalającej odpowiadają typowym otworom umożliwiającym uzyskanie połączeń kątowo sztywnych (otwór cylindryczny albo stożkowy wyposażony w gwint wewnętrzny). Do uzyskania śródszpikowego mocowania za pomocą płytki zespalającej konieczne jest stosowanie przyrządu celującego, który umożliwia precyzyjne zablokowanie płytki w kości. Przyrząd ten powinien zapewnić dokładne pozycjonowanie płytki i jednocześnie powinien być narzędziem do wybijania otworów.

Przy mocowaniu zewnętrznym stosowanie przyrządu celującego nie jest konieczne, ponieważ położenie otworów umieszczonych w płytce ukrytej pod skórą jest łatwe do ustalenia.

W otworach gwintowanych płytki zespalającej stosuje się wewnętrzny gwint helikoidalny, może jednak być stosowany również układ żeber zastępujących gwint.

Wybranie składające się z kombinacji dwóch częściowo zachodzących na siebie otworów jest korzystnie umieszczone w pobliżu pierwszego odcinka końcowego tej płytki, który zwęża się w kierunku na zewnątrz. Taki kształt płytki ułatwia jej wprowadzenie do komory szpikowej kości albo wprowadzenie pod skórę przy zastosowaniu łączenia zewnętrznego.

Wewnętrzny gwint, cylindrycznego otworu płytki jest gwintem wielozwojnym, zwłaszcza dwuzwojnym, dzięki czemu uzyskuje się szybsze mocowanie podczas wkręcania śruby z łbem gwintowanym. Również gwint drugiego, stożkowego otworu może być korzystnie gwintem wielozwojnym, zwłaszcza dwuzwojnym.

Oś otworu cylindrycznego jest równoległa do osi otworu stożkowego, zaś odległość między tymi osiami jest większa niż 0,1 mm.

PL 214 448 B1

Korzystnie co najmniej dwa wybrania wykonane w płytce są kombinacją dwóch różnych, częściowo zachodzących na siebie otworów. Jednocześnie płytka jest wyposażona w co najmniej jedno dodatkowe wybranie, które nie jest kombinacją dwóch różnych otworów. Te dodatkowe wybrania mogą być wykonane w kształcie otworów cylindrycznych albo stożkowych, wyposażonych w gwint wewnętrzny albo bez tego gwintu.

Przeciwległy do zwężającego się końca płytki drugi odcinek końcowy może być wykonany w kształcie litery „Y”.

W innym korzystnym rozwiązaniu według wynalazku płytka jest wyposażona w otwór dociskający, zwłaszcza umieszczony na jednym z ramion tworzących literę „Y”. Takie rozwiązanie jest szczególnie korzystne, gdy jeden z mocowanych elementów układu kostnego jest za krótki, aby mógł być mocowany za pomocą dwóch otworów ustawionych wzdłuż osi płytki. Szczególnie korzystne jest wykonanie otworu dociskowego w jednym z ramion litery „Y”. Możliwa jest również kombinacja dwóch otworów: ryglującego i dociskowego. Dzięki zastosowaniu otworu dociskowego w połączeniu z otworem ryglującym umieszczonym na drugim ramieniu litery „Y” uzyskuje się możliwość dociśnięcia płytki do powierzchni kości przed wykonaniem stabilnego kątowo mocowania za pomocą otworu ryglującego.

Powierzchnie górna i dolna płytki są zakrzywione, przy czym krzywizny tworzą powierzchnie cylindryczne, zaś promienie krzywizn dolnej i górnej powierzchni płytki są różne. W przypadku, gdy płytka zespalająca jest przeznaczona do stosowania zarówno śródszpikowego jak i zewnętrznego, różne promienie krzywizny umożliwiają optymalne dopasowanie płytki do kształtu kości. Promień krzywizny górnej powierzchni cylindrycznej wynosi korzystnie nie więcej niż 50%, zwłaszcza 40% promienia dolnej powierzchni cylindrycznej.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku uzyskuje się obrotowo sztywne połączenie dwóch kości. Jest to możliwe przy umocowaniu płytki zespalającej z jednej strony do główki kości śródstopia za pomocą dwóch otworów i z drugiej strony za pomocą innych dwóch otworów do trzonu tej kości. Połączenie dostosowuje się łatwo do wielkości korekty układu kostnego, przykładowo za pomocą odpowiednio dobranego jarzma, które umożliwia najpierw przesunięcie główki kości w kierunku bocznym, następnie wzdłuż główki kości ustawia się odpowiednio i mocuje za pomocą śrub płytkę zespalającą. Opisywane rozwiązanie redukuje również inwazyjność zabiegu. Nacięcie wykonane w kości, wystarczające do wprowadzenia ostrza piły, jest jednocześnie wystarczająco szerokie do wprowadzenia płytki zespalającej. Otwory do śrub mocujących płytkę zespalającą do trzonu kości mogą być wykonane przez skórę.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku możliwe jest także wprowadzanie niewielkich zmian układu kostnego. Zmiany takie, które nie wystają poza krawędź korową obszaru rdzenia, mogą być ustalane za pomocą płytki zespalającej mocowanej poza szpikiem. W tym celu należy odpowiednio wygiąć płytkę i następnie częściowo wsunąć ją pod skórę. Pozostała część płytki, mocowana na trzonie kości, jest wyposażona w otwór z gwintem stożkowym i tworzy połączenie sztywne kątowo. Dostęp do otworów ukrytych pod skórą uzyskuje się po wykonaniu niewielkiego nacięcia.

Korzystna jest również możliwość skracania płytki, dzięki czemu zmniejsza się inwazyjność zabiegu osteotomii.

Podczas procesu produkcji płytki według wynalazku uzyskuje się bardzo mały odpad materiału.

Płytka do zespalania kości według wynalazku jest uwidoczniona w przykładowym rozwiązaniu na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia płytkę wyposażoną w dwa otwory kombinowane w widoku z góry, zaś fig. 2 wycinek tej samej płytki w przekroju podłużnym płaszczyzną przechodzącą przez jeden z otworów kombinowanych.

Przedstawiona na rysunku płytka do zespalania kości 1 jest wyposażona w cztery wybrania 4 łączące górną powierzchnię 2 płytki 1 z umieszczoną od strony kości dolną powierzchnią 3 tej płytki, w których umieszcza się śruby do zespalania kości. Wybrania 4 wykonane od strony pierwszego odcinka końcowego 11 są kombinacją dwóch różnych, częściowo zachodzących na siebie otworów 5, 6, przy czym otwór 5 o osi 9 jest otworem cylindrycznym wyposażonym w gwint wewnętrzny 7. Drugi otwór 6 zwęża się w kierunku od górnej powierzchni 2 płytki 1 do dolnej powierzchni 3 i tworzy stożek o osi 10, który jest zaopatrzony w wewnętrzny gwint 8. Oś 9 otworu cylindrycznego 5 jest równoległa do osi 10 otworu stożkowego 6, zaś odległość A między tymi osiami wynosi 2 mm.

Utworzone przez kombinację otworów 5, 6 wybranie 4 jest umieszczone od strony zwężającego się pierwszego odcinka końcowego 11.

Pozostałe przelotowe wybrania 4 umieszczone od strony drugiej krawędzi końcowej 12 są otworami stożkowymi z gwintem wewnętrznym 8.

Claims (16)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Płytka do zespalania kości wyposażona w wybrania łączące górną powierzchnię płytki z umieszczoną od strony kości dolną powierzchnią tej płytki, w których umieszcza się śruby do zespalania kości, przy czym co najmniej jedno wybranie jest kombinacją dwóch różnych, częściowo zachodzących na siebie otworów i jeden z tych otworów jest cylindryczny i jest przynajmniej częściowo zaopatrzony w gwint wewnętrzny, znamienna tym, że drugi otwór (6) tworzący wspólnie z cylindrycznym otworem (5) wybranie (4) jest przelotowym otworem stożkowym o osi (10) zwężającym się od górnej powierzchni (2) w kierunku do dolnej powierzchni (3) płytki (1) i jest przynajmniej częściowo wyposażony w wewnętrzny stożkowy gwint (8), zaś oś (10) otworu stożkowego (6) jest umieszczona w odległości (A) od osi (9) otworu cylindrycznego (5), przy czym wielkość (A) jest większa od zera.
2. 2. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że wybranie (4) składające się z kombinacji dwóch częściowo zachodzących na siebie otworów (5, 6) jest umieszczone w pobliżu pierwszego odcinka końcowego (11) tej płytki.
3. 3. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że pierwszy odcinek końcowy (11) zwęża się w kierunku na zewnątrz od środka płytki (1).
4. 4. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że wewnętrzny gwint (7) pierwszego, cylindrycznego otworu (5) płytki (1) jest gwintem wielozwojnym, zwłaszcza dwuzwojnym.
5. 5. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że wewnętrzny gwint (8) drugiego, stożkowego otworu (6) płytki (1) jest gwintem wielozwojnym, zwłaszcza dwuzwojnym.
6. 6. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że oś (9) otworu cylindrycznego (5) jest równoległa do osi (10) otworu stożkowego (6).
7. 7. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że odległość (A) między osią (9) otworu cylindrycznego (5) i osią (10) otworu stożkowego (6) jest większa niż 0,1 mm.
8. 8. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej dwa wybrania (4) są kombinacją dwóch różnych, częściowo zachodzących na siebie otworów (5, 6).
9. 9. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że jest wyposażona w co najmniej jedno dodatkowe wybranie (4), które nie jest kombinacją dwóch różnych otworów (5, 6).
10. 10. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że jej drugi odcinek końcowy (12) jest wykonany w kształcie litery „Y”.
11. 11. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że jest wyposażona w otwór dociskowy.
12. 12. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że jedno z ramion tworzących literę „Y” jest wyposażone w otwór dociskowy.
13. 13. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że powierzchnie górna (2) i dolna (3) płytki (1) są zakrzywione.
14. 14. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że krzywizny powierzchni górnej (2) i dolnej (3) płytki (1) tworzą powierzchnie cylindryczne.
15. 15. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że promienie krzywizny powierzchni górnej (2) i dolnej (3) są różne.
16. 16. Płytka do zespalania kości według zastrz. 1, znamienna tym, że promień krzywizny górnej powierzchni cylindrycznej wynosi nie więcej niż 50%, zwłaszcza 40% promienia dolnej powierzchni cylindrycznej.