PL206958B1 - Oszklenie i zastosowanie oszklenia - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest oszklenie i zastosowanie oszklenia.

Znane jest oszklenie zawierające element oszklony wybrany z elementu szklanego składającego się z jednej lub dl kilku tafli szkła połączonych razem, odpowiednio, za pomocą pośrednich warstw klejących i z przezroczystego lub półprzezroczystego elementu z poliwęglanu, oraz zawierające sztywny element naformowany na tym elemencie oszklonym jak również, co najmniej jeden sztywny element wbudowany w naformowaną część z tworzywa sztucznego.

Szczególnym przykładem oszklenia tego typu w dziedzinie lądowych pojazdów samochodowych są szklane dachy, otwierane lub stałe, zajmujące prawie całość powierzchni dachu pojazdu. Takie oszklenia zawierają szklany element, w szczególności ze szkła hartowanego, ze szkła wielowarstwowego lub z przezroczystego tworzywa sztucznego, wyposażony w obramowanie z tworzywa sztucznego, uformowane z okazu na szklanym elemencie, do którego mogą być włączone sztywne elementy mocujące mechanizm napędowy otwieranego dachu. W celu usztywnienia szklanego elementu, który poddawany jest, podczas ruchu pojazdu, odkształceniom powodowanym przez naciski związane z prędkością ruchu, często wyposaża się ramę uformowaną z okazu w elementy wzmacniające w postaci metalowych prętów, zwykle stalowych.

W zwykle stosowanej technologii, pręty wzmacniające są włączane w ramę z tworzywa sztucznego bezpośrednio podczas operacji formowania z okazu, przez umieszczenie pręta lub prętów, jako wkładki razem ze szklanym elementem w formie produkcyjnej, a następnie wtryskiwanie tworzywa sztucznego, tak, aby wbudować wkładkę lub wkładki.

Przy temperaturach wtrysku tworzyw termoplastycznych, lub cieple wydzielanym przez polimeryzację włókna poliuretanowego dwuskładnikowego według metody RIM (Reaction Injection Moulding - formowanie wtryskowe z reakcją chemiczną), które są materiałami i metodami powszechnie stosowanymi do tego celu, wadą tej technologii jest powodowanie odkształceń wzmacniających elementów metalowych, najpierw na gorąco przez rozszerzanie się w formie, a następnie na wyjściu z formy przez kurczenie się na zimno, co pociąga za sobą naprężenia i odkształcenia szklanego elementu, które mogą być nie do przyjęcia przy montażu w karoserii ze względów mechanicznych i/lub estetycznych.

Aby skompensować te odkształcenia, można po wytworzeniu oszklenia wprowadzić etap jego ponownej obróbki przez prasowanie, ale pociąga to za sobą odkształcenie uformowanego kompozytu, które może być szkodliwe dla łączenia różnych granicznych powierzchni, a przez to dla całości oszklenia.

Podobny problem rozszerzalności może również wystąpić, kiedy pojazd jest wystawiony na działanie gorąca podczas długiego czasu, zwłaszcza, kiedy stoi w pełnym słońcu. Przemienność cykli nagrzewania/schładzania powoduje wówczas stopniowo w sposób nieunikniony zmiany zarysu oszklenia, co psuje linię pojazdu.

Celem niniejszego wynalazku jest zapobieganie powyższym niedogodnościom.

Oszklenie zawierające element oszklony wybrany z elementu szklanego składającego się z jednej lub kilku tafli szkł a połączonych razem, odpowiednio, za pomocą poś rednich warstw kleją cych i z przezroczystego lub pół przezroczystego elementu z poliw ę glanu, oraz zawierają ce sztywny element naformowany na tym elemencie oszklonym jak również, co najmniej jeden sztywny element wbudowany w naformowaną część z tworzywa sztucznego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że sztywny element lub elementy ma(mają) współczynnik rozszerzalności cieplnej liniowej różniący się, co najwyżej o 10^-6 °C^-1 współczynnika elementu oszklonego i ten sztywny element(y) jest(są) wykonany(e) na bazie szkła lub w metalu.

Sztywny element lub elementy ma(mają) współczynnik rozszerzalności cieplnej liniowej rzędu 8 do 10 x 10^-6 °C^-1.

Sztywny element zawiera, co najmniej 60% objętościowo szkła.

Sztywny element zawiera, co najwyżej 90% objętościowo szkła.

Sztywny element jest kompozytem tworzywa sztucznego i włókna szklanego.

Sztywny element kompozytowy jest wykonany z produktu utworzonego z przemieszanych włókien ze szkła i z termoplastycznego tworzywa organicznego.

Sztywny element kompozytowy jest wykonany z przemieszanych włókien luźnych lub półfabrykatów w postaci taśm lub mat utworzonych z przemieszanych włókien tkanych lub nie.

Sztywny element kompozytowy jest wykonany z przemieszanych włókien luźnych lub półfabrykatów połączonych z tworzywem organicznym termoplastycznym lub termoutwardzalnym.

PL 206 958 B1

Sztywny element kompozytowy zawiera tworzywo sztuczne wybrane spośród poliolefinów i poliestrów.

Sztywny element jest obsadą do mocowania różnych elementów, zwłaszcza za pomocą niegwintowanego otworu wykonanego w sztywnym elemencie.

Sztywny element jest elementem wzmacniającym.

W oszklenie jest wbudowane sterowane elektrycznie urządzenie elektrochemiczne, o zmiennych właściwościach optycznych i/lub energetycznych.

Oszklenie według wynalazku jest stosowane, jako część składowa okien elektrochromowych, zwłaszcza dla budynków lub środków transportowych typu pociągu, samolotu, samochodu.

Dobierając na sztywne elementy według wynalazku materiały o współczynniku rozszerzalności liniowej zbliżonym do współczynnika elementu szklanego, unika się występowania zróżnicowanych naprężeń przy rozszerzaniu w zespole złożonym z elementu szklanego, tworzywa sztucznego i elementu (elementów) sztywnego (sztywnych). W wyniku tego, projekt i wytwarzanie oszklenia są uproszczone, ponieważ nie jest już konieczne wprowadzanie dodatkowego etapu ponownej obróbki oszklenia.

Ponadto, wyrób, jako całość jest bardziej niezawodny, ponieważ końcowe wymiary oszklenia są bliższe wartości środkowej dopuszczalnego przedziału tolerancji, niż w przypadku elementu metalowego.

W ramach niniejszego wynalazku, jako element szklany okreś la się nie tylko elementy szklane zbudowane z jednej lub kilku płytek szklanych połączonych ze sobą w tym przypadku przez wstawione płytki klejące, ale również przezroczyste lub przeświecające elementy z tworzywa organicznego, w szczególnoś ci z poliwę glanu.

W wariancie wynalazku, w którym element lub elementy sztywne nie są wbudowane w część z tworzywa sztucznego uformowaną z okazu, mogą one być połączone z elementem szklanym ewentualnie z możliwością ślizgania się jednego w stosunku do drugiego, za pomocą każdego odpowiedniego środka takiego jak klejenie, przytwierdzenie, zaciśnięcie połączenie zapadkowe. Można tu przytoczyć sztywną ramę umieszczaną wokół szklanego elementu w stosunkowo wysokie temperaturze obróbki plastycznej, kurczącą się podczas jej schładzania z połączeniem zapadkowym na obrzeżu szklanego elementu.

Można wybrać materiał odpowiedni do wykonania sztywnych elementów według wynalazku spomiędzy wielu różnorodnych materiałów, zwłaszcza metali, materiałów ceramicznych lub innych materiałów nieorganicznych, jak również kompozytów.

Z uwagi na koszt, korzystniej jest wykonywać sztywne elementy na bazie szkł a, zwł aszcza w postaci kompozytów z tworzywa sztucznego i szkła, na przykł ad wł ókna szklanego. Sztywny element ma korzystną wytrzymałość mechaniczną, kiedy kompozyt zawiera, co najmniej 60% objętościowo szkła, korzystniej, co najmniej 75%, szczególnie, co najmniej 80%, specjalnie 90% szkła objętościowo. Najwyższe wzmiankowane wartości są zalecane, kiedy szklany element jest ze szkła, podczas gdy w przypadku, kiedy jest on wykonany z poliwęglanu lub jego odpowiednika, proporcje objętościowe, co najmniej 60%, korzystnie, co najmniej 75% szkła są bardziej odpowiednie.

Szkło jest materiałem praktycznym w użyciu, ponieważ nie stwarza ono problemu powinowactwa wobec substancji organicznych zastosowanych do utworzenia części formowanej z okazu, które są już wyselekcjonowane z powodu ich kompatybilności ze szkłem. Na przykład, włączenie takiego sztywnego elementu do części formowanej z okazu nie stwarza żadnego problemu scalenia kompozytu.

Dzięki jakości połączenia pomiędzy sztywnym elementem i tworzywem sztucznym formowanym z okazu, uzyskuje się dla końcowego oszklenia parametry mechaniczne porównywalne z parametrami oszklenia wzmocnionego elementem metalowym, i to nawet, jeśli sztywny element szklany ma własne właściwości mechaniczne gorsze niż element metalowy.

Sztywny element według wynalazku może być korzystnie scharakteryzowany przez wytrzymałość na zginanie, zmienną w zależności od kształtu elementu, wystarczająco wysoką.

Zaletą sztywnego elementu według wynalazku jest ponadto ciężar zmniejszony o 30 do 50% w porównaniu ze sztywnym elementem metalowym. Moż e to być korzystne, kiedy tworzywo sztuczne formowane z okazu jest droższe niż materiał, z którego wykonany jest sztywny element, ponieważ zwiększenie objętości sztywnego elementu powoduje odpowiednią oszczędność tworzywa do formowania z okazu.

Wreszcie, wytwarzanie oszklenia jest ułatwione przy zastosowaniu sztywnego elementu na bazie szkła, dla którego można dopuścić, aby część tego elementu stykała się ze szklanym elementem w formie, podczas gdy przy sztywnym elemencie metalowym należy podjąć specjalne środki ostrożności, aby

PL 206 958 B1 uniknąć wszelkiego kontaktu szkło - metal. Rzeczywiście, zetknięcie sztywnego elementu na bazie szkła z powierzchnią szklanego elementu ze szkła, lub z pokrywają cym ją lakierem stwarza duż o mniejsze prawdopodobieństwo ich uszkodzenia niż zetknięcie ze sztywnym elementem metalowym.

Według korzystnej właściwości, wspomniany sztywny element jest kompozytem tworzywa sztucznego i włókna szklanego. Taki kompozyt może być otrzymany przez zastosowanie każdej znanej technologii wytwarzania kompozytów, na przykład przez formowanie termiczne (zwłaszcza przez sprężanie termiczne) wstępnie nasyconych składników.

Korzystnie, sztywne elementy wykonuje się z produktu utworzonego z przemieszanych włókien ze szkła i z tworzywa organicznego termoplastycznego, dostępnego pod marką Twintex® przy Vetrotex Saint - Gobain. Struktura i wytwarzanie tych przemieszanych włókien są przedstawione w opisach patentowych FR 2 516 441, FR 2 638 467, EP 0 599 695. Przy wytwarzaniu sztywnych elementów według wynalazku można wykorzystać zwłaszcza przemieszane włókna luźne lub półfabrykaty w postaci taśm lub mat utworzonych z przemieszanych włókien tkanych lub nie, które można ewentualnie połączyć z tworzywem organicznym termoplastycznym lub termoutwardzalnym. Tkanie włókien i/lub ich ukierunkowanie w jednym lub kilku wybranych kierunkach mogą być dobrane w znany sposób w celu uzyskania wymaganych właściwości mechanicznych w określonych kierunkach.

Jako materiały organiczne możliwe do zastosowania w celu utworzenia sztywnego elementu kompozytowego według wynalazku, można wymienić zwłaszcza poliolefiny, takie jak polietylen lub polipropylen, jak również poliestry takie jak politereftalan etylenu lub butanu.

Te same tworzywa sztuczne mogą wchodzić w skład przemieszanych włókien. Kiedy łączy się produkt na bazie przemieszanych włókien z tworzywem sztucznym, korzystnie stosuję się tworzywo z tej samej rodziny, co tworzywo zawarte w tych włóknach, i najchętniej dokładnie to samo tworzywo. Te tworzywa sztuczne są wybrane w danym przypadku z powodu ich kompatybilności ze szklanym elementem, kiedy on sam jest z tworzywa sztucznego: mogą one składać się z tego samego tworzywa sztucznego lub z materiału obojętnego wobec materiału szklanego elementu (tak jest na przykład w przypadku polipropylenu).

Biorąc pod uwagę zysk na ciężarze, uzyskany przez zastosowanie sztywnego elementu na bazie szkła, ten element może być wytwarzany, z co najmniej jednym wymiarem, powiedzmy grubością, wystarczającym, aby umożliwić wszystkie rodzaje mocowań różnych elementów na oszkleniu, zwłaszcza za pomocą zwykłego niegwintowanego otworu, w którym można umieścić śrubę lub środek do połączenia na wcisk, mechanizm zapadkowy lub inny. Sztywny element, włożony lub nie w tworzywo sztuczne do formowania z okazu, może być wykonany z materiału typu Twintex® i mieć każdy kształt (łapa,....) przystosowany do mocowania lub innej funkcji.

Tak, więc, wynalazek ma zastosowanie między innymi do scalenia z oszkleniem stałym podpory mocującej, obsady mechanizmu zamknięcia, jak również scalenia z oszkleniem ruchomym środków prowadniczych lub obsady środków prowadniczych oszklenia. Wynalazek umożliwia również scalenie przewodów elektrycznych lub czujników elektrycznych, bez obawy o zwarcie, zawsze możliwe przy elementach obsadzających metalowych.

Wynalazek ma również zastosowanie przy dołączaniu elementów wzmacniających do oszkleń różnych rodzajów, zwłaszcza otwieranych, takich jak szklane dachy lub otwierane tylne szyby ze szkła hartowanego lub wielowarstwowego w pojazdach samochodowych, lub nieotwieranych, takich jak dachy szklane naklejane do karoserii pojazdu, których rozpiętość wymaga zwykle wzmocnienia, zwłaszcza w części środkowej. Sztywny element lub elementy tworzą wówczas podłużną belkę lub mały łuk poprzeczny wzmocnienia, ewentualnie w połączeniu z tworzywem sztucznym formowanym z okazu, w które są one wbudowane.

Według jeszcze innego wariantu wynalazku, może on być wykorzystany zwłaszcza do dachów szklanych lub tylnych szyb otwieranych ze szkła wielowarstwowego lub ze szkła nieutwardzonego, lub też z tworzywa sztucznego, w pojazdach samochodowych a także do zastosowań związanych z budownictwem.

Oczywiście, ten wariant może być również zastosowany dla substratów ze szkła hartowanego, utwardzonego.

Różne substraty szklane lub z tworzyw sztucznych wyposażone są na jednej z ich powierzchni, w co najmniej jedno urzą dzenie elektrochemiczne, lub są z nim połączone, w szczególnoś ci w system, który może być sterowany elektrycznie, o zmiennych właściwościach optycznych i/lub energetycznych, przy czym to urządzenie elektrochemiczne, powszechnie zwane urządzeniem elektrochromowym, jest

PL 206 958 B1 typu urządzeń przedstawionych na przykład w opisach patentowych WO 00/71777 lub w WO 00/57243 należących do tego samego zgłaszającego.

Korzystne jest stosowanie takiego oszklenia lub substratu, jako części składowej oszkleń elektrochromowych, w budownictwie w szczególności do oszkleń zewnętrznych lub przegród wewnętrznych albo szklanych drzwi i dachów oraz dla środków transportu typu pociągu, samolotu (iluminator), samochodu (dach, tylna szyba..).

Wynalazek może również mieć zastosowanie do scalenia elementu wzmacniającego z dodatkowym wyposażeniem formowanym z okazu, w szczególności dodatkowej nakładki zamocowanej do tylnej szyby pojazdu.

Oszklenia wyposażone według wynalazku mogą być równie dobrze oszkleniami w budynkach, oszkleniami w pojazdach lądowych samochodowych lub ciągnionych, takich jak przyczepy campingowe, jak również w różnych pojazdach turystycznych, w szczególności na statkach.

Dodanie sztywnych elementów według wynalazku korzystnie może być wykonane podczas operacji formowania elementu z okazu, ale może być również wykonane przez zwykłe naklejenie na część uformowaną z okazu.

Przedmiot wynalazku przedstawiono z odniesieniem do rysunków, na których fig. 1 przedstawia w perspektywie widok ogólny oszklenia wedł ug wynalazku, fig. 2 i 3 przedstawiaj ą przekroje oszklenia z fig. 1 odpowiednio w osiach II-II i III-III.

Należy zaznaczyć, że dla uproszczenia różne elementy przedstawionych przedmiotów nie zawsze są odtworzone w skali.

Oszklenie 1 z fig. 1 jest otwieranym dachem szklanym, który zawiera element szklany 2, w szczególnoś ci ze szkł a hartowanego, wyposaż ony w naformowaną część 3 tworzą cą ramę z każ dego odpowiedniego tworzywa sztucznego, zwłaszcza z poliuretanu.

Rama 3 jest nałożona na warstwę 4 nieprzezroczystej emalii na obrzeżu szklanego elementu, której zadaniem jest schowanie od zewnątrz wyposażenia połączonego z oszkleniem.

Rama 3 otacza tu cały obwód szklanego elementu 2, ale można, zależnie od potrzeb ułożyć ją tylko na części jego obrzeżą.

Rama 3 styka się z krawędzią szklanego elementu i powierzchnią szklanego elementu, która będzie zwrócona do wnętrza pojazdu. Umożliwia to umieszczenie otwieranego dachu 1 z wyrównaniem do otaczającej go karoserii.

W wariancie, rama 3 moż e stykać się tylko z powierzchnią wewnę trzną szklanego elementu 2 lub może być umieszczoną na brzegu szklanego elementu 2 w styku z dwiema powierzchniami wewnętrzną i zewnętrzną szklanego elementu 2.

Na fig. 2 widać, że rama 3 jest wzmocniona wzdłuż większego boku wzmacniającym sztywnym elementem 5, który jest wbudowany w tworzywo ramy.

Element wzmacniający jest kompozytem włókna szklanego i tworzywa sztucznego. Składa się on z jednej strony z mat 6 z włókien Twintex®, które są przemieszanymi włóknami szkła i tworzywa termoplastycznego (w stosunku objętościowym równym, co najmniej 60/40, korzystnie 75/25 i co najwyżej 90/10), tkanych i/lub nietkanych, o grubości 3 do 20 mm, a z drugiej strony z tworzywa termoplastycznego 7, takiego samego lub różnego jak tworzywo zawarte w przemieszanych włóknach formowanych w zetknięciu z matami 6. Maty 6 mogą być obrabiane przez kształtowanie termiczne przed wtryskiwaniem tworzywa 7 do formy.

Proporcje mat 6 i tworzywa sztucznego 7 są takie, że zawartość objętościowa włókien szklanych we wzmacniającym kompozytowym sztywnym elemencie 5 wynosi pomiędzy 60 i 90%.

Dodatek tworzywa termoplastycznego jest dowolny; dodawana ilość jest dopasowywana w danym przypadku w zależności od objętości i przekrojów, które chce się uzyskać.

Można regulować współczynnik rozszerzalności cieplnej liniowej sztywnego elementu według wynalazku i uzyskać właściwości mechaniczne odpowiadające właściwościom sztywnego elementu metalowego, cięższego o 30 do 50%, przy różnych kształtach sztywnego elementu, przystosowując jego kształt, dopasowując proporcję przemieszanych włókien i w nich proporcję włókien szklanych, lub układając w stos kilka warstw Twintexu®.

Na fig. 3 widać, że inny sztywny element 8 jest scalony z ramą 3 wzdłuż mniejszego boku. Ten element 8 służy z jednej strony do wzmocnienia oszklenia, a z drugiej strony do zamocowania mechanizmu napędowego dachu, nieprzedstawionego.

PL 206 958 B1

Element 8 składa się, tak samo jak element 5, z mat 9 z przemieszanych włókien ze szkła i z tworzywa termoplastycznego scalonych w tworzywie termoplastycznym lub termoutwardzalnym, przy czym tworzywa są takie same lub inne jak tworzywa wspomniane dla elementu 5.

Niegwintowany otwór 10 jest wykonany w skrzydle elementu 8, aby umieścić w nim część mocującą mechanizmu napędowego dachu 1.

Sztywne elementy 5, 8 mogą być scalone z ramą 3 podczas formowania z okazu ramy 3 na szklanym elemencie 2, przez umieszczenie ich, jako wkładek wewnątrz formy, a następnie wtryskiwanie tworzywa sztucznego ramy 3.

Podczas operacji formowania, sztywne elementy włożone do formy ulegają w temperaturze formowania rozszerzaniu cieplnemu tego samego rzędu, co szklany element 2, tak, że przy schładzaniu nie występują naprężenia powodowane różnicami rozszerzalności.

W wariancie, co najmniej jeden z elementów 5, 8 moż e być naklejony lub inaczej zamocowany na ramie 3, co jest korzystne z powodu braku naprężeń powodowanych różnicami rozszerzalności w wyniku cykli nagrzewania/schł adzania, jakim poddawane jest oszklenie podczas cał ego trwania jego użytkowania.

Wynalazek, który przedstawiono w szczególnym przypadku ruchomego oszklenia w pojeździe samochodowym, nie jest ograniczony do tego sposobu realizacji, i obejmuje całą gamę wariantów, co dotyczy zwłaszcza zastosowanych materiałów, konfiguracji elementów oszklenia i systemów montażu oszklenia.

Claims (13)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Oszklenie (1) zawierające element oszklony wybrany z elementu szklanego (2) składającego się z jednej lub kilku tafli szkła połączonych razem, odpowiednio, za pomocą pośrednich warstw klejących i z przezroczystego lub półprzezroczystego elementu z poliwęglanu, oraz zawierające sztywny element (3) naformowany na tym elemencie oszklonym jak również, co najmniej jeden sztywny element (5, 8) wbudowany w naformowaną część (3) z tworzywa sztucznego, znamienne tym, że sztywny element lub elementy (5, 8) ma(mają) współczynnik rozszerzalności cieplnej liniowej różniący się, co najwyżej o 10^-6 °C^-1 od współczynnika elementu oszklonego i ten sztywny element(y) (5, 8) jest (są) wykonany(e) na bazie szkła lub w metalu.
2. 2. Oszklenie według zastrz. 1 lub 2, znamienne tym, że sztywny element lub elementy (5, 8) ma (mają) współczynnik rozszerzalności cieplnej liniowej rzędu 8 do 10 x 10^-6 °C^-1.
3. 3. Oszklenie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że sztywny element zawiera, co najmniej 60% objętościowo szkła.
4. 4. Oszklenie według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienne tym, że sztywny element zawiera, co najwyżej 90% objętościowo szkła.
5. 5. Oszklenie według zastrz. 3 albo 4 albo 5, znamienne tym, że sztywny element (5, 8) jest kompozytem tworzywa sztucznego (7) i włókna szklanego (6, 9).
6. 6. Oszklenie według zastrz. 5, znamienne tym, że sztywny element kompozytowy jest wykonany z produktu (6, 9) utworzonego z przemieszanych włókien ze szkła i z termoplastycznego tworzywa organicznego.
7. 7. Oszklenie według zastrz. 6, znamienne tym, że sztywny element kompozytowy jest wykonany z przemieszanych włókien luźnych lub półfabrykatów w postaci taśm lub mat (6, 9) utworzonych z przemieszanych włókien tkanych lub nie.
8. 8. Oszklenie według zastrz. 7, znamienne tym, że sztywny element kompozytowy jest wykonany z przemieszanych włókien luźnych lub półfabrykatów połączonych z tworzywem organicznym (7) termoplastycznym lub termoutwardzalnym.
9. 9. Oszklenie według któregokolwiek z zastrz. 5 do 8, znamienne tym, że sztywny element kompozytowy zawiera tworzywo sztuczne (7) wybrane spośród poliolefinów i poliestrów.
10. 10. Oszklenie według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienne tym, że sztywny element (8) jest obsadą do mocowania różnych elementów, zwłaszcza za pomocą niegwintowanego otworu (10) wykonanego w sztywnym elemencie.
11. 11. Oszklenie według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienne tym, że sztywny element (5) jest elementem wzmacniającym.

    PL 206 958 B1
12. 12. Oszklenie według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienne tym, że jest w niewbudowane sterowane elektrycznie urządzenie elektrochemiczne, o zmiennych właściwościach optycznych i/lub energetycznych.
13. 13. Zastosowanie oszklenia według zastrz. 12 jako części składowej okien elektrochromowych, zwłaszcza dla budynków lub środków transportowych typu pociągu, samolotu, samochodu.