PL206213B1

PL206213B1 - Sposób regulacji temperatury w pomieszczeniu

Info

Publication number: PL206213B1
Application number: PL351667A
Authority: PL
Inventors: Jochen Ohl
Original assignee: Techem Service Aktiengesellschaft & Co Kgtechem Service Aktiengesellschaft & Co Kg
Priority date: 2001-02-23
Filing date: 2002-01-11
Publication date: 2010-07-30
Also published as: ATE332524T1; EP1235131A2; EP1235131B1; CZ2002602A3; DE50110392D1; DE10108852C1; HUP0200691A2; EP1235131A3; SK18632001A3; HU0200691D0

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób regulacji temperatury w pomieszczeniu za pomocą pierwszego czujnika temperaturowego do pomiaru temperatury pomieszczenia, drugiego czujnika do pomiaru temperatury napływającego czynnika grzewczego oraz regulatora do uruchamiania zaworu dla przepływu tego czynnika grzewczego.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi instalacji ogrzewczych, instalacje te zaopatruje się w urządzenia do regulacji temperatury w pomieszczeniach. Do tego celu stosowane są zwykle tak zwane zawory termostatyczne. Są to regulatory mechaniczne, które mierzą temperaturę pomieszczenia i w zależ ności od różnicy względem wartości zadanej otwierają lub zamykają zawór. Zapewne taka regulacja temperatury pomieszczenia nie jest optymalna, gdyż powstają opisane poniżej problemy.

Charakterystyka zaworu, tzn. przepływ masowy naniesiony na wykres optymalnie liniowego zaworu jest linią prostą. Podczas eksploatacji w obiegu hydraulicznym, na przykład instalacji ogrzewczej, charakterystyka zaworowa przekształca się, w zależności od jakości zaworu, do postaci tak zwanej charakterystyki roboczej. Im niższa jest jakość zaworu, tym bardziej stromy jest wzrost charakterystyki roboczej w obszarze absolutnie małych skoków zaworu, tzn. małe zmiany skoku powodują tutaj stosunkowo duże zmiany przepływu masowego. Przy stałych parametrach regulacyjnych nie można tym samym uzyskać jednakowej jakości regulacji przez cały skok zaworu. Przy założeniu parametrów regulatora dla zaworów wysokiej jakości i eksploatacji zaworu o niższej jakości, system wykazuje tendencję do wahań w obszarze mniejszych skoków. Jeżeli odwrotnie, regulacja odbywa się przy założeniu parametrów regulatora dla niższych jakości zaworów a eksploatuje się zawory o wyższej jakości, to na przykład w obszarze dużych skoków zaworowych regulacja ta okazała się bardzo niesprawna.

Następnie regulator temperatury pomieszczenia posiada, w wyniku wpływu czynnika ogrzewczego, temperaturę wyższą niż temperatura rzeczywista, panująca wewnątrz pomieszczenia. Określenie wpływu temperatury czynnika grzewczego następuje według DIN EN 215 i wynosi w dzisiejszych regulatorach około 0,5 K / 30 K, tzn. przy zmianie temperatury dopływu o 30 K zmienia się wybrana przez regulator temperatura o 0,5 K, przy zachowaniu jednakowej temperatury w pomieszczeniu. Oprócz tego do pomieszczenia oddaje ciepło grzejnik przez promieniowanie. Promieniowanie to trafia także na regulator, tak że mierzy on temperaturę podwyższoną. Ten błąd pomiarowy zależy w zasadzie od zależnej od eksploatacji temperatury dopływu i konkretnego układu przestrzennego. Zależny od eksploatacji błąd pomiaru nie jest stały i prowadzi do mniej lub więcej wahających się temperatur w pomieszczeniach.

Z opisu DE 32 13 845 A1 znany jest sposób określania wydatku ciep ła z grzejników lub ogrzewań podłogowych oraz regulacji tego wydatku za pomocą czujników do pomiaru temperatury powietrza w pomieszczeniu, dopływie i odpływie, przy czym do regulacji bierze się pod uwagę tylko zmierzoną temperaturę powietrza w pomieszczeniu.

W opisie EP 0 065 201 B1 jest również opisany sposób pomiaru energii cieplnej ogrzewania pomieszczeń za pomocą trzech czujników. Przy tym oddawana przez grzejniki energia cieplna zostaje wyznaczona ze wstępnie nastawionych stałych ogrzewczych jak również z odczytanych podczas eksploatacji pomierzonych wartości temperatur, przy czym w zmieniającym się przepływie czynnika grzewczego zostają uwzględnione pewne dane empiryczne. Regulacja temperatury pomieszczenia na bazie wyznaczonych wartości pomiarowych nie została opisana.

W opisanym sposobie według DE 32 43 198 A1 do wyznaczenia względnego zuż ycia ciepła stosuje się dodatkowo do zmierzonej temperatury dopływu i odpływu pozycję skoku zaworu jako wymiaru dla ilości przepływu czynnika ogrzewczego. Zastosowanie pozycji skoku jako wymiaru dla przepływu posiada jednak wadę polegającą na tym, że nie zostaje uwzględniona jakość zaworu, która w sposób miarodajny wpływa na powiązanie między pozycją skoku i przepływem. Wychodzi się tutaj ze zgodnego z przepisami rozmieszczenia instalacji ogrzewczej, co w praktyce jednak często nie ma miejsca. Tak samo nie stosuje się żadnych dodatkowych sygnałów do celów regulacyjnych.

W opisie DE 297 10 248 U1 jest opisane urządzenie do ustalenia zużycia ciepła, które obok czujnika dopływu, odpływu i temperatury powietrza w pomieszczeniu może posiadać jeszcze jeden czujnik do pomiaru różnicy ciśnień na zaworze, co prowadzi jednak do dalszego zwiększenia kosztów. Do regulacji ogrzewania przewidziany jest dodatkowy czujnik temperatury powietrza w pomieszczeniu.

Na koniec w opisie Zgłaszającego DE 200 09 158 jest przedstawiony układ, w którym temperatura powietrza w pomieszczeniu jest mierzona w pobliżu odpływu, dzięki czemu co najmniej błąd poPL 206 213 B1 miarowy w wyniku promieniowania cieplnego zostaje zredukowany. Pozycja skoku zaworu nie została jednak przy tym uwzględniona.

Celem wynalazku jest opracowanie sposobu regulacji temperatury w pomieszczeniu, za pomocą którego jakość regulacji jest polepszona w sposób prosty i korzystny pod względem nakładów.

Cel ten został osiągnięty dzięki opracowaniu sposobu regulacji temperatury w pomieszczeniu według niniejszego wynalazku, którego istota polega na tym, że stosuje się trzeci czujnik temperaturowy do pomiaru temperatury powrotnej czynnika ogrzewczego, przy czym z wartości pomiarowych czujników temperaturowych dla temperatury powietrza w pomieszczeniu, temperatury dopływu i odpływu wyznacza się charakterystykę roboczą zaworu, przy czym parametry regulacyjne urządzenia do regulacji temperatury pomieszczeń dostosowuje się do charakterystyki roboczej w zależności od punktu pracy zaworu. Z charakterystyki roboczej zaworu może być odczytany dokładnie przepływ czynnika ogrzewczego dla określonej pozycji otwarcia zaworu. Stąd też jest możliwe, przy znajomości charakterystyki roboczej, dokładne dopasowanie parametrów regulacji dla koniecznej zmiany skoku w zależności od punktu pracy, oraz do pożądanej zmiany przepływu czynnika ogrzewczego a tym samym zapobieżenie przesterowaniu regulacji. W wyniku tego rzeczywista temperatura w pomieszczeniu zostaje bezpośrednio dopasowana do temperatury zadanej w danym pomieszczeniu, co wyraźnie polepsza jakość regulacji.

Zgodnie z wynalazkiem charakterystykę roboczą wyznacza się przez określenie przepływu masowego przez zawór przy każdorazowo przynależnej pozycji skoku tego zaworu, przy czym przepływ masowy określa się z ilorazu normalnej wydajności cieplnej i aktualnej wydajności cieplnej grzejnika lub ogrzewania podłogowego. Aktualna wydajność cieplna może być przy tym łatwo określona ze średniej różnicy temperatur pomiędzy temperaturami dopływu, odpływu i temperaturą powietrza w pomieszczeniu, przy czym może być zastosowana różnica temperatur wyznaczona zarówno arytmetycznie jak i logarytmicznie. Przy stosowaniu różnicy temperatur wyznaczonej arytmetycznie, dla dużych wahań tej temperatury między dopływem i odpływem powinien być wprowadzony dalszy współczynnik korekcyjny. Normalna wydajność cieplna wynika z normowanych wartości instalacji ogrzewczej, które są zadane wstępnie przy uruchamianiu regulacji.

Charakterystyka robocza zostaje korzystnie wyznaczona na nowo w regularnych odstępach czasu, aby uwzględnić zmiany w hydraulicznym systemie ogrzewczym lub starzenie się zaworów, na przykład raz w roku. Jako korzystne okazało się w przypadku regulacji wyznaczenie charakterystyki roboczej w stanie stacjonarnym. W zależności od wymagań jakości regulacji i jakości instalacji ogrzewczej, wyznaczanie charakterystyki roboczej może następować także w niniejszych lub większych odstępach czasu.

Aby charakterystykę roboczą określić mniej więcej w stanie stacjonarnym, zgodnie z wynalazkiem proponuje się, że przepływ masowy do wyznaczenia charakterystyki roboczej dla pozycji skoku ustala się dopiero po określonym czasie relaksacji, na przykład po upływie 15 minut od zmiany skoku. Po tym czasie krótkotrwałe wahania dynamiczne znowu wyrównują się po zmianie przepływu, tak że mogą być przyjęte godne zaufania wartości pomiarowe.

Aby wyrównać krótkotrwałe wahania temperatury wynalazek przewiduje, że sygnały pomiarowe czujników temperaturowych wygładza się za pomocą filtra elektronicznego, przy czym jako filtr stosuje się filtr dolnoprzepustowy. W wyniku wbudowania takich filtrów jakość regulacji temperatury w pomieszczeniach zostaje jeszcze bardziej ulepszona.

Zgodnie z wynalazkiem przewiduje się, że parametr regulujący do wyznaczenia zadanej wielkości skoku dla zaworu uzależnia się od wykresu nachylenia charakterystyki roboczej w aktualnej pozycji skoku tego zaworu. Nachylenie charakterystyki roboczej jest wskazówką do tego, jak szybko zmienia się przepływ masowy przez zawór przy zmianie jego skoku, tak że z uwzględnieniem wykresu działanie zmiany skoku może być prawidłowo ocenione.

Według wynalazku nachylenie charakterystyki roboczej w zadanej pozycji skoku określa się przed wykonaniem polecenia nastawczego, przy czym polecenie nastawcze wykonuje się tylko wtedy, jeżeli nachylenie charakterystyki roboczej znajduje się w obrębie określonego obszaru wartości. Tym samym zwłaszcza przy zasilanych bateriami regulatorach zapobiega się długim strefom skoków w obszarze tylko płaskiego pochylenia charakterystyki roboczej, w których oddziaływania także dużej zmiany skoku na temperaturę pomieszczenia są tylko niewielkie.

Poniżej zostanie opisana bliżej korzystna postać wykonania niniejszego wynalazku w powołaniu się na rysunek, na którym fig. 1 przedstawia przebieg charakterystyki roboczej dla różnych właściwo4

PL 206 213 B1 ści zaworów w jednym wykresie, a fig. 2 - schematyczny widok z góry na zgodną z wynalazkiem konstrukcję urządzenia do regulacji temperatury w pomieszczeniu.

W przedstawionym na fig. 1 wykresie jest pokazany, każ dorazowo w procentach, skok dowolnego zaworu względem strumienia masowego, który przepływa przez ten zawór w zależności od jego pozycji wzniosowej. W idealnie liniowym zaworze zależność strumienia masowego od wzniosu jest prostą z nachyleniem równym jedności krzywa a = 1. W tym przypadku także właściwość zaworu a, która oznacza stosunek straty ciśnienia przy zaworze otwartym do straty ciśnienia przy zaworze zamkniętym, jest równa jedności. W zaworach stosowanych krzywa wynosi mniej więcej a = 0,3, do czego są dostosowane z reguły instalacje ogrzewcze. Przynależna do tego charakterystyka robocza (krzywa a = 0,3) wskazuje w porównaniu z krzywą a = 1 bardziej strome nachylenie przy mniejszych i bardziej płaskie nachylenie przy większych otwarciach zaworu. Przy zmniejszających się dalej właściwościach zaworów (por. krzywą a = 0,1 i a = 0,01) charakterystyka robocza zaworu przy małym skoku (otwarciu) jest narastająco pochyła i spłaszcza się odpowiednio silniej przy większych skokach.

Niezależnie o konstrukcji zaworu rzeczywiste jego cechy zależą także bardzo, od zachowania się przepływu w instalacji ogrzewczej. Stąd też prowadzi to z reguły do niezadowalających wyników, jeżeli regulacja rozpoczyna się przy średniej właściwości zaworu a = 0,3. Zwłaszcza przy zaworach gorszej jakości zmienia się wtedy rzeczywisty przepływ masowy przy zmianie skoku znacznie silniej, niż można to oczekiwać w wyniku regulacji. Wynikające stąd przesterowania muszą być ponownie wyrównywane, co prowadzi do wahań temperatury w pomieszczeniu wokół wartości zadanej.

Aby temu zapobiec, urządzenie 1 do regulacji temperatury w pomieszczeniu posiada pierwszy czujnik temperaturowy 2 do pomiaru temperatury w pomieszczeniu, drugi czujnik temperaturowy 3 do pomiaru temperatury napływającego czynnika grzewczego i trzeci czujnik temperaturowy 4 do pomiaru temperatury odpływowej czynnika grzewczego. Trzy czujniki temperaturowe 2, 3, 4 są połączone ze sterownikiem 5 regulatora grzejnikowego, który jest umieszczony dla nastawiania skoku (wzniosu) zaworu 7 na wejściu grzejnika 8.

Czujnik temperaturowy 3 do pomiaru temperatury napływającego czynnika grzewczego jest zamontowany na przewodzie dopływowym 9 tego czynnika grzewczego i zespolony z regulatorem grzejnikowym 6. Czujnik temperaturowy 4 do pomiaru temperatury odpływowej jest umieszczony odpowiednio na przewodzie odpływowym 10 czynnika grzejnego i wspólnie z czujnikiem temperaturowym 2 do pomiaru temperatury pomieszczenia znajduje się w oddzielnej obudowie. Oczywiście czujniki temperaturowe 2, 3, 4 mogą być także zgrupowane i rozmieszczone inaczej. Tak samo możliwy jest kontaktowy układ połączenia czujników.

Wartości pomiarowe czujników temperaturowych 2, 3, 4 zostają, każdorazowo w zależności od warunków zabudowy, przekazane dalej przez przewód 11 do sterownika 5 regulatora grzejnikowego 6, w którym za pomocą nie pokazanego mechanizmu liczącego, na przykład mikroprocesora, zostają dalej przetwarzane. Zostaje wyznaczona temperatura pomieszczenia, aby określić odchylenie temperatury rzeczywistej pomieszczenia od jego temperatury zadanej. Następnie krzywa robocza zaworu 7 zostaje ustalona na bazie wartości pomiarowych czujników temperaturowych 2, 3, 4.

W tym też celu wydajność cieplna grzejnika 8 zostaje wyznaczona za pomocą, znanego z DIN 4703 równania do przeliczenia wydajności grzejnika przy różnych różnicach temperatur:

Q=\Δ- Ί

Qn \ ^An J (Równanie 1) przy czym Q oznacza aktualną wydajność cieplną grzejnika 8, Q_N normalną wydajność cieplną grzejnika 8, Δt średnią różnicę temperatury między czynnikiem ogrzewczym i temperaturą powietrza w pomieszczeniu, Δί, normalną różnicę temperatur między temperaturą czynnika ogrzewczego i temperaturą powietrza w pomieszczeniu, oraz n wykładnik grzejnika.

Średnia różnica temperatur może być przy tym różnicą wyznaczoną arytmetycznie

At = ^tv ^{+ t}R

-t lub obliczona jako różnica temperatur wyznaczona logarytmicznie

PL 206 213 B1 ln ln tv - tR ^tv - ^tL ^tR ^{- t}L przy czym tv oznacza temperaturę dopływu, tR temperaturę odpływu i tL temperaturę powietrza w pomieszczeniu. Przy stosowaniu arytmetycznie wyznaczanej róż nicy temperatur dla duż ych nierówności temperatur tv - tR należy uwzględnić współczynnik korekcyjny.

Wydajność cieplna grzejnika 8 wynika z równania:

Q = Cw m (( - t_R ) (Równanie 2)

Przy czym cw jest ciepłem właściwym środka grzewczego, a m jest przepływem masowym.

Przez wstawienie równania 2 do równania 1 otrzymuje się strumień masowy m = —^Qn— Δ^^-1 (Równanie 3)

Cw Δ^ηΝ

Normalna wydajność cieplna każdego grzejnika 8 i przynależna do niego normalna różnica temperatur jak również wykładnik grzejnika muszą przede wszystkim być w tym przypadku znane i zostają przekazane do regulatora 6 grzejnika przy jego uruchamianiu. Jako czynnik ogrzewczy stosowana jest z reguły woda, której ciepło właściwe jest znane.

Jeżeli normalna wydajność nie jest znana, w miejsce przepływu masowego m może być wyznaczony relatywny przepływ masowy mR, tzn. przepływ masowy w odniesieniu do normalnego przepływu masowego, obliczony z normalnej wydajności cieplnej ^QN = ^Cw ^mN ^(tVN ^{- t}RN ) ^{(Równanie 4)} a po wstawieniu równania 2:

— = m_R = ^{( -} ')\r (Równanie 5) mN Cw Δ”ν przy czym indeks N wskazuje zawsze na wielkość normalną. Jeżeli nie ma żadnych dokładniejszych informacji o normalnych wielkościach roboczych, można przyjąć normalną temperaturę dopływu jako tVN = 90°C, normalną temperaturę odpływu jako tRN = 70°C oraz normalną temperaturę powietrza w pomieszczeniu jako tLN = 20°C, wykładnik grzejnikowy n = 1,3 i wodę jako czynnik ogrzewczy. Tym samym stały jest współczynnik według równania 5.

Wraz ze znajomością przepływu masowego m wzgl. mR i pozycji skoku (wzniosu) h daje się wyznaczyć charakterystyka robocza m = f(h) wzgl. m_R = f(h) zaworu 7. Charakterystyka ta przebiega, w zależności od jakości zaworu, mniej lub więcej stromo. Ponieważ jakość działania zaworu zależy także od aktualnego stanu kompletnej instalacji hydraulicznej, korzystna charakterystyka robocza każdego zaworu 7 zostaje wyznaczona przez algorytmy. Dla uproszczenia charakterystyka robocza zostaje wyznaczona przez obliczenie przepływu masowego w różnych stałych punktach krzywej z uprzednio zadanym podziałem i wtedy przelicza się ją do postaci krzywej ciągłej.

Znając tę charakterystykę roboczą dają się adaptować do charakterystyki zaworu 7 parametry regulatora, tak że jakość regulacji zostaje polepszona. Wtedy regulator grzejnikowy 6 zachowuje się w sposób uprzednio przewidziany, niezależnie od sytuacji hydraulicznej w instalacji ogrzewczej.

Opisane wyżej wyznaczanie charakterystyki roboczej i dopasowanie parametrów regulatora jest powtarzane w regularnych odstępach, na przykład w stanie stacjonarnym, aby umożliwić uwzględnienie zmian występujących w zachowaniu się instalacji ogrzewczych lub zaworów 7. Przy tym do wyrównania silnych wahań może być uwzględniona uprzednio aktualna charakterystyka robocza, w któ6

PL 206 213 B1 rym to wyrównaniu na przykład na nowo pomierzony punkt może stanowić punkt stały dla nowej charakterystyki roboczej, przy czym zostaje on wyznaczony następująco:

X (wartość stał a starej charakterystyki roboczej) + (1 - X) (nowa pomierzona wartość) = wartość punktu stałego nowej charakterystyki roboczej przy czym współczynnik wagowy X wynosi na przykład 0,8.

Dla wystarczającego przefiltrowania i wyrównania temperatur, pomierzonych przez czujniki 2, 3, 4, w sterowniku 5 regulatora grzejnikowego 6 znajduje się nie pokazany przetwornik sygnałów, który w zasadzie składa się z elektronicznego filtra dolnoprzepustowego lub podobnego.

Przy dopasowaniu parametrów regulatora przede wszystkim jest przewidziane, że parametr regulatora do wyznaczenia zadanej wielkości skoku zaworu 7 zależy od wykresu nachylenia charakterystyki roboczej w aktualnej pozycji skoku otwarcia zaworu 7, która jest wymiarem dla zmiany przepływu masowego przy wstępnie zadanej zmianie tego skoku. Tym samym jest m.in. możliwa optymalizacja czasu reakcji urządzenia 1 do regulacji temperatury pomieszczenia, ponieważ działanie wstępnie zadanej zmiany skoku może być dokładnie określone. Dalszym punktem optymalizacji może być minimalizacja ruchu wzniosowego (skoku) przy wstępnie zadanej minimalnej jakości regulacji. Ponieważ w obszarze płaskiego nachylenia charakterystyki roboczej oddziaływanie stosunkowo dużej zmiany skoku na przepływ masowy jest tylko niewielkie, wpływ na temperaturę pomieszczenia jest również mały. Tym samym także jakość regulacji zostaje jeszcze tylko nieznacznie polepszona. Stąd też jest celowe, aby pochylenie charakterystyki roboczej w zadanej pozycji skoku ustalić przed wykonaniem polecenia nastawczego i polecenie wykonać tylko wtedy, jeżeli pochylenie charakterystyki roboczej znajduje się w określonym zakresie wartości. Umożliwia to oszczędność baterii, zwłaszcza w regulatorach grzejników zasilanych bateriami.

W innej postaci wykonania urządzenie 1 do regulacji ogrzewania w pomieszczeniu jest zastosowane do ogrzewania podłogowego. W tym przypadku normalną wydajność cieplną i odpowiednią wielkość wykładnika grzejnikowego n należy dobrać z przepisów DIN dla ogrzewań powierzchniowych lub też zgodnie z zaleceniami wytwórcy.

Przez dopasowanie parametrów regulacji do charakterystyki roboczej zaworu grzejnikowego jakość regulacji urządzeń 1 do regulowania temperatury pomieszczeń zostaje zwiększona w sposób prosty i korzystny ekonomicznie, ponieważ zachowanie się regulatora niezależnie od sytuacji hydraulicznej instalacji ogrzewczej jest już wcześniej przewidziane. Opierając się na tym, możliwa jest optymalizacja czasu reakcji regulatora. Z drugiej strony przy wstępnie zadanej jakości regulacji ruchy skoku zaworu zostają zminimalizowane i dzięki temu zredukowane jest zużycie prądu. Charakterystyka robocza może być wyznaczona łatwo i korzystnie pod względem kosztów przez pomiar temperatury trzema czujnikami.

Claims

1. Sposób regulacji temperatury w pomieszczeniu za pomocą pierwszego czujnika temperaturowego do pomiaru temperatury pomieszczenia, drugiego czujnika do pomiaru temperatury napływającego czynnika grzewczego oraz regulatora do uruchamiania zaworu dla przepływu tego czynnika grzewczego, znamienny tym, że stosuje się trzeci czujnik temperaturowy (4) do pomiaru temperatury powrotnej czynnika ogrzewczego, a z wartości pomiarowych pierwszego czujnika temperaturowego (2) do pomiaru temperatury w pomieszczeniu, drugiego czujnika temperaturowego (3) do pomiaru temperatury napływającego czynnika grzewczego i trzeciego czujnika temperaturowego (4) do pomiaru temperatury odpływowej czynnika grzewczego, wyznacza się charakterystykę roboczą zaworu (7), przy czym parametry regulacyjne urządzenia (1) do regulacji temperatury pomieszczeń dostosowuje się do charakterystyki roboczej w zależności od punktu pracy zaworu (7).

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że charakterystykę roboczą wyznacza się przez określenie przepływu masowego przez zawór (7) przy każdorazowo przynależnej pozycji skoku tego zaworu (7), przy czym przepływ masowy określa się z ilorazu normalnej wydajności cieplnej i aktualnej wydajności cieplnej grzejnika (8) lub ogrzewania podłogowego.

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że charakterystykę roboczą zaworu (7) wyznacza się każdorazowo w regularnych odstępach czasu, na przykład jeden raz na rok.

PL 206 213 B1

4. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że przepływ masowy do wyznaczenia charakterystyki roboczej dla pozycji skoku zaworu (7) ustala się dopiero po określonym czasie relaksacji, na przykład 15 minutach po zmianie skoku.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że sygnały czujników temperaturowych (2, 3, 4) wyrównuje się za pomocą filtra elektronicznego.

6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że jako filtr stosuje się filtr dolnoprzepustowy.

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że parametr regulujący do wyznaczenia zadanej wielkości skoku dla zaworu (7) uzależnia się od nachylenia charakterystyki roboczej w aktualnej pozycji skoku tego zaworu (7).

8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że nachylenie charakterystyki roboczej w zadanej pozycji skoku określa się przed wykonaniem polecenia nastawczego, a polecenie nastawcze wykonuje się tylko wtedy, jeżeli nachylenie charakterystyki roboczej znajduje się w obrębie określonego obszaru wartości.