PL199777B1

PL199777B1 - Sposób badania stabilności napięciowej systemu elektroenergetycznego

Info

Publication number: PL199777B1
Application number: PL351363A
Authority: PL
Inventors: Marek Fulczyk; Marian Sobierajski; Joachim Bertsch
Original assignee: B Spo & Lstrok Ka Z Ograniczon
Priority date: 2001-12-24
Filing date: 2001-12-24
Publication date: 2008-10-31
Also published as: US20030144802A1; EP1324458A3; PL351363A1; EP1324458B1; US6832167B2; EP1324458A2

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest sposób badania stabilno sci napi eciowej systemu elektroenergetycznego. Sposób wed lug wynalazku polega na tym, ze mierzy si e parametry elektryczne w w ez lach i ga leziach uk ladu elektroenergetycznego, a zmie- rzone dane zapami etuje si e w postaci danych cyfrowych w urz adzeniu kontrolnym. Nast epnie zmierzone i zapami etane dane wykorzystuje si e w równaniach rozp lywu mocy we wszystkich w ez lach uk ladu przy za lo zonej 100% warto sci bazowego obci azenia uk ladu do wyznaczenia zespolonych warto sci napi ec w tych w ez lach, po czym modeluje si e ga la z elektryczn a uk ladu usytuowan a pomi edzy dwoma w ez lami odbiorczymi. Nast epie konstruuje si e graniczn a krzyw a (P-Q), przedstawiaj ac a zale zno sc funkcyjn a pomi edzy moc a biern a (Q) i moc a czynn a (P) dla tej ga lezi i zawieraj ac a bazowy punkt obci azenia (N) dla tej ga lezi, z której wyznacza si e ga leziowy wspó lczynnik stabilno sci napi eciowej dla tej ga lezi uk ladu przy wykorzystaniu funkcji prawdopodobie nstwa wyst apienia nie- stabilno sci napi eciowej. W kolejnej czynno sci zwi eksza si e ca lkowite obci azenie uk ladu przeci azaj ac uk lad do 120% obci azenia bazowego i powtarza si e wszystkie czynno sci dotycz ace wyznaczania wspó lczynnika stabilno sci napi eciowej dla zamodelowanej ga lezi uk ladu przy zadanym przeci azeniu uk ladu. Nast epnie klasyfikuje si e zamodelowan a ga la z jako s lab a lub mocn a na podstawie porównania ga leziowego wspó lczynnika stabilno sci napi eciowej z wielko sci a progow a, uznan a jako bezpieczny margines dla zachowania stabilno sci napi eciowej dla zamodelowanej ga lezi ….. PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób badania stabilności napięciowej systemu elektroenergetycznego, składającego się z co najmniej jednego generatora oraz węzłów, połączonych ze sobą liniami przesyłowymi, znajdujący zastosowanie zwłaszcza do określania słabych gałęzi analizowanego systemu. W sposobie wyznaczenia słabych gałęzi systemu elektroenergetycznego wykorzystuje się, znane metody służące do określania stabilności napięciowej całego systemu oraz przewiduje się zapas stabilności napięciowej w ściśle określonych gałęziach systemu elektroenergetycznego.

Z opisu patentowego USA nr 5,745,368 znany jest sposób przeprowadzania analizy stabilności napięciowej w układach elektroenergetycznych. W opisie tym ujawniony jest sposób nadający się do zastosowania dla niskich i wysokich napięć oraz dla różnych typów obciążeń i ich zmian. W sposobie tym określa się punkt wierzchołkowy na krzywej P-Q napięcie w funkcji mocy, od którego oblicza się odległości punktów charakteryzujących moc bierną, czynną i pozorną, przy czym w celu wyznaczenia równoważnego lub zastępczego punktu wierzchołkowego, posługuje się generalizowaną krzywą dopasowaną. Wyznaczenie tego punktu realizowane jest poprzez aproksymowanie stabilnych gałęzi, tworzenie wykresów napięcia w zależności od obciążenia dla różnych gałęzi w układzie elektroenergetycznym, następnie określenie stabilnych punktów równowagi na krzywych napięcia i obciążenia oraz w nastę pnej kolejnoś ci dopasowanie do tych punktów równowagi, odpowiednich punktów z aproksymowanych gałęzi i obliczenie z wykresu współrzędnych punktu przybliżonego spadku napięcia, dla którego oblicza się współczynnik spadku napięcia. Na podstawie wartości tego współczynnika można przewidzieć czy w określonych warunkach wystąpi spodziewany spadek napięcia.

Z europejskiego zgł oszenia patentowego nr EP 1 134 867 znany jest sposób oceniania stabilności w sieciach elektroenergetycznych. Sposób ten polega na pomiarze wielkości wektorowych dla napięcia i prądu w wielu miejscach sieci, przesłaniu tych danych do centralnego układu zabezpieczającego, przesłaniu informacji o stanie pracy urządzeń znajdujących się w podstacjach tych sieci i na podstawie uzyskanych danych, określeniu co najmniej jednego zapasu stabilnych wartości dla danej sieci. Wektory mierzone mogą być reprezentowane przez takie wielkości jak napięcie, prąd, moc lub energia związana z przewodnikiem fazowym lub układem elektronicznym.

Sposób badania stabilności napięciowej systemu elektroenergetycznego systemu elektroenergetycznego według wynalazku może ewentualnie znaleźć zastosowanie jako jedno z przydatnych rozwiązań do oceniania stabilności w sieciach elektroenergetycznych, przykładowo w rozwiązaniu przedstawionym w zgłoszeniu EP 1 134 867, aczkolwiek klasyfikacja słabych gałęzi w sieciach odbywa się niezależnie od przedstawionych w stanie techniki sposobów oceniania stabilności w sieciach i sposób ten jako taki nie jest dotychczas znany.

Znany jest natomiast z opisu patentowego USA nr 5,796, 628 dynamiczny sposób zapobiegania spadkom napięcia w sieciach elektroenergetycznych. W przedstawionym rozwiązaniu identyfikuje się „słabe rejony w sieciach, które określa się jako te części sieci, które nie wytrzymują dodatkowego obciążenia. Rozwiązanie przedstawione w tym opisie polega na tym, że monitoruje się sieć energetyczną, poprzez kontrolę danych rzeczywistych z sieci, na podstawie tych danych przewiduje się krótkoterminowe obciążenie każdej gałęzi sieci i zapotrzebowanie na moc w tej gałęzi, a w celu oszacowania stabilności układu, takiej, że każda z gałęzi będzie w stanie wytrzymać przewidywane obciążenie, określa się wielkość zapasu obciążenia mocy biernej i/lub czynnej. Proponowana wielkość tego zapasu oraz proponowane profile napięcia określa się na podstawie znanych technik odnoszących się do rozpływu mocy oraz węzłowej teorii bifurkacji.

Istotą sposobu badania stabilności napięciowej systemu elektroenergetycznego, składającego się z generatorów, węzłów i gałęzi, w którym wykorzystuje się równania rozpływu mocy w węzłach i gałęziach układu elektroenergetycznego i zależności funkcyjne pomiędzy mocą bierną i czynną dla tego układu, jest to, że mierzy się parametry elektryczne w węzłach i gałęziach układu elektroenergetycznego, a zmierzone dane zapamiętuje się w postaci danych cyfrowych w urządzeniu kontrolnym. Następnie zmierzone i zapamiętane dane wykorzystuje się w równaniach rozpływu mocy we wszystkich węzłach układu do wyznaczenia zespolonych wartości napięć w tych węzłach, które wykorzystuje się do wyznaczenia gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej dla gałęzi elektrycznej pomiędzy dwoma węzłami odbiorczymi, najpierw pierwszego współczynnika przy założonej 100% wartości bazowego obciążenia układu, przy wykorzystaniu modelu tej gałęzi i krzywej granicznej ( P-Q), przedstawiającej zależność funkcyjną pomiędzy mocą bierną (Q) i mocą czynną (P) dla tej gałęzi i zawierającej bazowy punkt obciążenia (N) dla tej gałęzi oraz przy wykorzystaniu funkcji prawdopodobieństwa

PL 199 777 B1 wystąpienia niestabilności napięciowej. Następnie zwiększa się całkowite obciążenie układu przeciążając układ do 120% obciążenia bazowego i powtarza się wszystkie czynności dotyczące wyznaczania gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej dla zamodelowanej gałęzi układu przy zadanym przeciążeniu układu w celu wyznaczenia drugiego gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej dla zamodelowanej gałęzi układu przy zadanym przeciążeniu. Następnie klasyfikuje się zamodelowaną gałąź jako słabą lub mocną na podstawie porównania jednego z gałęziowych współczynników stabilności napięciowej z wielkością progową, uznaną jako bezpieczny margines dla zachowania stabilności napięciowej dla zamodelowanej gałęzi i w zależności od tego, czy wartość różnicy pomiędzy wartościami gałęziowych współczynników stabilności napięciowej wyznaczonych dla obu rodzajów obciążenia układu jest większa, równa bądź mniejsza od zera.

Korzystnie gałęziowy współczynnik stabilności napięciowej wyznacza się z zależności: cvc = ddv · (1 - pvc), gdzie: d_cv =/(p_cr - p_b)² +(q_cr -q_b)² - oznacza odległość pomiędzy bazowym punktem obciążenia gałęzi, a punktem krytycznym na krzywej P-Q,

- oznacza prawdopodobieństwo wystąpienia niestabilności napięciowej w analizowanej gałęzi.

Korzystnie zamodelowaną gałąź uznaje się za słabą w przypadku gdy wartość gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej dla 100% obciążenia układu jest mniejsza od liczby 0,125 i jednocześnie różnica pomiędzy współczynnikiem, wyznaczonym dla danego węzła przy całkowitym obciążeniu układu równym 100%, a współczynnikiem wyznaczonym dla danego węzła przy całkowitym obciążeniu układu równym 120% jest większa od zera lub analizowaną gałąź uznaje się za mocną, w przypadku gdy wartość gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej dla 100 procentowego obciążenia układu jest mniejsza od liczby 0,125, a różnica pomiędzy współczynnikiem, wyznaczonym dla danego węzła przy całkowitym obciążeniu układu równym 100%, a współczynnikiem wyznaczonym dla danego węzła przy całkowitym obciążeniu układu równym 120% jest mniejsza od zera lub równa zeru.

Zaletą sposobu według wynalazku jest możliwość wyznaczenia słabych i/lub mocnych gałęzi systemu elektroenergetycznego bez konieczności wykonywania wielowariantowej analizy rozpływów mocy w systemie elektroenergetycznym z uwzględnianiem krytycznych obciążeń i wyłączeń poszczególnych elementów tego systemu.

Sposób według wynalazku zostanie bliżej przedstawiony na podstawie jego realizacji w oparciu o rysunek, na którym fig. 1 przedstawia schemat ideowy struktury systemu elektroenergetycznego, fig. 2 - schemat modelu elektrycznego gałęzi systemu elektroenergetycznego, fig. 3 - przykładowy wykres w jednostkach względnych zależności pomiędzy mocą czynną P, a mocą bierną Q dla gałęzi z zaznaczonym punktem bazowym obciążenia N i punktem krytycznym C, fig. 4 - przykładowy wykres zależności pomiędzy mocą czynną P, a mocą bierną Q dla gałęzi z zaznaczonym obszarem stabilności napięciowej, a fig. 5 - zestaw działań niezbędnych do realizacji sposobu.

W schematycznym ujęciu przedstawionym na fig. 1 system elektroenergetyczny stanowi sieć utworzoną z generatorów zasilających G, połączonych z węzłami generatorowymi WG, które z kolei połączone są z co najmniej jednym węzłem odbiorczym WO za pomocą odpowiednich linii przesyłowych. Co najmniej jeden z węzłów generatorowych WG połączony jest poprzez linię przesyłową z węzłem spływowym Ws, który z kolei połączony jest z co najmniej z jednym węzłem odbiorczym WO. Wszystkie linie przesyłowe w dalszej części opisu nazywane są jako gałęzie układu.

Dla tak utworzonego układu sieci, w pierwszym etapie realizacji sposobu dokonuje się pomiaru parametrów elektrycznych w węzłach tego układu oraz w jego gałęziach. W węzłach generatorowych WG mierzy się napięcie VG oraz moc czynną PG. W węzłach odbiorczych WO mierzy się napięcie VO,

PL 199 777 B1 moc czynną PO oraz moc bierną QO. W węźle spływowym WS mierzy się napięcie \/S. W gałęziach łączących analizowane węzły generatorowe WG z węzłem spływowym WS oraz z węzłami odbiorczymi

WO mierzy się rezystancję Rb, reaktancję Xb oraz susceptancję Bb.

Dane pomiarowe dostarcza się do urządzenia kontrolującego, nie uwidocznionego na rysunku, które stanowi odpowiednio oprogramowany komputer, w którego pamięci przechowuje się je w odpowiedniej postaci cyfrowej.

Czynności dotyczące przygotowania danych, określone są na fig. 5 jako blok 1.

Po zgromadzeniu niezbędnych danych, za pomocą urządzenia kontrolującego oblicza się równania rozpływu mocy we wszystkich węzłach WG, WO, oraz w węźle WS układu, wykorzystując znane metody matematyczne, służące do tego celu, przykładowo może to być metoda Newtona. Do obliczeń przyjmuje się 100% obciążenie całkowite układu. Jako wynik przeprowadzonych obliczeń dotyczących rozpływu mocy, otrzymuje się zespolone wielkości napięć we wszystkich węzłach układu.

Czynności obliczeniowe dotyczące standardowego obliczania rozpływu mocy, ze 100% obciążeniem układu oznaczone są na fig. 5 jako blok 2.

Następnie w etapie drugim przyjmuje się model elektryczny gałęzi znajdującej się pomiędzy węzłami odbiorczymi WO (fig. 2), do której włącza się reaktancję Xb oraz susceptancję Bb, oraz zakłada się moc czynną P i bierną Q obciążające gałąź w jednym węźle odbiorczym WO. Pomiędzy węzły odbiorcze WO a ziemię włącza się połowę wartości susceptancji Wb

Dla tak przyjętego modelu wyznacza się graniczną krzywą zależności pomiędzy mocą czynną P, a mocą bierną Q, tak zwaną krzywą P-Q, która przedstawiona jest w prostokątnym układzie współrzędnych (fig. 3) i opisana jest w jednostkach względnych za pomocą następującego równania:

gdzie q = -cp²

0,25 +c (1)

XbBb

- współ czynnik w równaniu krzywej P-Q wykreś lonej w jednostkach wzglę dnych.

Czynności dotyczące przyjęcia modelu elektrycznego gałęzi oraz konstrukcja granicznej krzywej P-Q oznaczone są na fig. 5 jako blok 3.

Następnie dla bazowego punktu obciążenia N, zaznaczonego w układzie współrzędnych z krzywą P-Q, okreś lonego przez współrzę dne (pb, qb), charakteryzują cego obciążenie bazowe gałęzi, określa się minimalną odległość pomiędzy punktem N, a punktem krytycznym C, o współrzędnych (pcr, qcr) leżącym na wyznaczonej uprzednio krzywej P-Q. Dystans ten określa się wyznaczając prostopadłą do stycznej krzywej P-Q w danym punkcie krytycznym (pcr, qcr) leżącym na krzywej P-Q, którą to prostopadłą określa się następującą zależnością:

q-qcr q'⁽Pcr) (p-pcr) (2) gdzie:

p i q - oznacza moc czynną i bierną jako zmienne tego równania, pcr i qcr - oznacza wartości współrzędnych mocy czynnej i biernej w gałęzi w czasie krytycznych warunków pracy na granicy stabilności napięciowej,

Różniczkując równanie granicznej krzywej P-Q w punkcie (pcr, qcr) otrzymuje się następującą zależność:

q^' (pcr )= -2cpcr (3)

Równanie prostej przechodzącej przez dowolne 2 punkty można zapisać w następującej postaci:

q - qcr = ^{qb - qcr} (P - Pcr) (4) ^pb ^{- p}cr po czym wstawiając zależności przedstawione we wzorach (3) i (4) do równania (2) otrzymuje się równanie następujące:

2cpCr = (qcr- qb)= (pcr - pb (5)

PL 199 777 B1

Następnie wstawiając równanie (1) do równania (5) i odpowiednio je przekształcając, otrzymuje się zależność, z której można wyznaczyć wartość współrzędnej pcr punktu krytycznego C, która przedstawia się następująco:

p³cr + ^qb ^pcr ^- ^pb =0 (6) c 4c²) 2c²

Rozwiązaniem powyższego równania (6) jest wartość współrzędnej pcr punktu krytycznego C, która wynosi:

^qb

Pcr = 3

2c² c 4c

2c² +3

2c² ⁽qb+J_ c 4c² ( _P ' ^pb

2c² (7)

Następnie wyznacza się wartość współrzędnej qcr punktu krytycznego C z następującej zależności:

q = -cp²

0,25 +c (8)

Mając wyznaczone współrzędne punktu krytycznego C, wyznacza się minimalną odległość pomiędzy punktem bazowym N o współrzędnych (pcr qcr), a punktem krytycznym C o wyznaczonych współrzędnych (pcr qcr) leżącym na granicznej krzywej P-Q, z podanej zależności:

^dcv =/⁽cr ^- Pb )² +(cr ^- Ab f ^{- S * * * (9)} gdzie:

dvc - oznacza odległość Pomiędzy bazowym Punktem N obciążenia gałęzi, a Punktem krytycznym C na krzywej P-Q.

Pcr - oznacza wartości wsPółrzędnych mocy czynnej w gałęzi w czasie krytycznych warunków Pracy na granicy stabilności naPięciowej, qcr - oznacza wartości wsPółrzędnych mocy biernej w gałęzi w czasie krytycznych warunków Pracy na granicy stabilności naPięciowej,

Pb - oznacza wartości wsPółrzędnych Punktu bazowego mocy czynnej w analizowanej gałęzi, a qb- oznacza wartości wsPółrzędnych Punktu bazowego mocy biernej w analizowanej gałęzi.

W nastęPnym etaPie, Posługując się uPrzednio skonstruowaną graniczną krzywą P-Q, w analizowanej modelowej gałęzi systemu, zakłada się doPuszczalne zmiany obciążenia czynnego P gałęzi, w zakresie P_min < P < P_max oraz zakłada się dopuszczalne zmiany obciążenia biernego Q gałęzi, w zakresie Q_min < Q < Q_max i dla tak założonych obciążeń, oblicza się prawdopodobieństwo wystąpienia niestabilności napięciowej. Ponadto przyjmuje się, że wszystkie punkty bazowe znajdujące się wewnątrz obszaru utworzonego przez graniczne obciążenia gałęzi Pmin, Pmax, Qmin i Qmax, a jednocześnie znajdujące się pod graniczną krzywą P-Q, odpowiadają stabilnym warunkom pracy gałęzi. Natomiast pozostałe punkty bazowe gałęzi znajdujące się wewnątrz obszaru utworzonego przez graniczne obciążenia gałęzi Pmin, Pmax, Qmin i Qmax, a jednocześnie znajdujące się nad krzywą graniczną P-Q. odpowiadają niestabilnym warunkom pracy gałęzi (fig. 4).

W ten sposób dla każdej gałęzi systemu, wyznacza się prawdopodobieństwo wystąpienia niestabilności napięciowej, przy wykorzystaniu geometrycznej definicji prawdopodobieństwa jako:

gdzie:

_S pvc = 1 - -S (10)

S - oznacza powierzchnię czworoboku ADEF określającego dopuszczalne zmiany obciążenia czynnego P i obciążenia biernego Q w gałęzi,

A - oznacza punkt o współrzędnych (Pmin, Qmin),

D - oznacza punkt o współrzędnych (Pmin, Qmax),

E - oznacza punkt o współrzędnych (Pmax, Qmax),

F - oznacza punkt o współrzędnych (Pmax, Qmin),

S = (Pmax - Pmin ) (Q max - Qmin),

PL 199 777 B1

Sin - oznacza powierzchnię figury ABC utworzonej jako część wspólną czworoboku ADEF i powierzchni pod graniczną krzywą P-Q.

Obszar Sin figury ABC, można obliczyć korzystając z następującej zależności:

(11)

Wstawiając zależność (11) do wzoru (10), wyznacza się prawdopodobieństwo wystąpienia niestabilności napięciowej w postaci:

(12) gdzie:

Pmax - oznacza maksymalną wartość współrzędnych mocy czynnej w gałęzi w czasie krytycznych warunków pracy na granicy stabilności napięciowej,

Pmin - oznacza minimalną wartość współrzędnych mocy czynnej w gałęzi,

Qmax - oznacza maksymalną wartość współrzędnych mocy biernej w gałęzi w czasie krytycznych warunków pracy na granicy stabilności napięciowej,

Qmin - oznacza minimalną wartość współrzędnych mocy czynnej w gałęzi,

Czynności dotyczące wyznaczenia minimalnej odległość dvc pomiędzy punktem bazowym N, a punktem krytycznym C oraz dotyczące wyznaczania prawdopodobieństwa wystąpienia niestabilności napięciowej pvc oznaczone są na fig. 5 jako blok 4.

W następnej kolejności oblicza gałęziowy współczynnik stabilności napięciowej cvc z następującej zależności:

cvc = ddv · (1 - pvc),

Obliczenie gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej przedstawione jest jako blok 5 na fig. 5.

W dalszej czynności zwiększa się całkowite obciążenie układu przeciążając układ do 120% obciążenia bazowego i oblicza się ponownie równania rozpływu mocy we wszystkich węzłach WG, WO, oraz w węźle WS układu, wykorzystując znane metody matematyczne, służące do tego celu, przykładowo może to być metoda Newtona. Jako wynik przeprowadzonych obliczeń dotyczących rozpływu mocy, otrzymuje się zespolone wielkości napięć we wszystkich węzłach układu.

Następnie powtarza się czynności z etapu drugiego polegające na wyznaczeniu gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej cvc dla całkowitego obciążenie układu zwiększonego do 120%.

W kolejnej czynności przedstawionej na fig. 5 jako blok 6 dokonuje się identyfikacji gałęzi układu, przez porównanie wartości liczbowej współczynnika cvc, wyznaczonego dla danej gałęzi przy całkowitym obciążeniu układu równym 100%, z progową wartością założoną, wynoszącą 0,125 oraz jednocześnie określa się, czy wartość liczbowa różnicy pomiędzy wartością liczbową współczynnika cvc(100%), wyznaczonego dla danej gałęzi przy całkowitym obciążeniu układu równym 100%, a wartością liczbową współczynnika cvc(120%), wyznaczonego dla danej gałęzi przy całkowitym obciążeniu układu równym 120%, jest większa od zera lub mniejsza bądź równa zeru.

W przypadku gdy wartość c_VC < 0,125 dla całkowitego obciążenie układu równego 100% i wyznaczona różnica wartości współczynników cvc dla 100% i 120% obciążenia całkowitego układu jest większa od zera, uznaje się badaną gałąź jako słabą.

Jeżeli gdy CVC < 0,125 i cvc(100%) - cvc(120%) < 0 to uznaje się, że badana gałąź jest słaba.

PL 199 777 B1

W przypadku gdy wartość C/_C < 0,125 dla całkowitego obciążenie układu równego 100% i wyznaczona różnica wartości współczynników cvc dla 100% i 120% obciążenia całkowitego układu jest mniejsza lub równa zeru, uznaje się badaną gałąź jako mocną.

Jeżeli cvc < 0,125 i cvc(100%) - cvc(120%) < 0 to uznaje się, że badana gałąź jest mocna.

W przypadku gdy c_cv > 0,125 dla całkowitego obciążenia układu równego 100% uznaje się badaną gałąź jako mocną.

Claims

1. Sposób badania stabilności napięciowej systemu elektroenergetycznego, składającego się z generatorów, węzłów i gałęzi, w którym wykorzystuje się równania rozpływu mocy w węzłach i gałęziach układu elektroenergetycznego i zależności funkcyjne pomiędzy mocą bierną i czynną dla tego układu, znamienny tym, że mierzy się parametry elektryczne w węzłach i gałęziach układu elektroenergetycznego, zmierzone dane zapamiętuje się w postaci danych cyfrowych w urządzeniu kontrolnym, a następnie zmierzone i zapamiętane dane wykorzystuje się w równaniach rozpływu mocy we wszystkich węzłach układu do wyznaczenia zespolonych wartości napięć w tych węzłach, które wykorzystuje się do wyznaczenia gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej (cvc) dla gałęzi elektrycznej pomiędzy dwoma węzłami odbiorczymi, najpierw pierwszego współczynnika (Cvc(100%)) przy założonej wartości bazowego obciążenia układu, wynoszącej 100% tego obciążenia, przy wykorzystaniu modelu tej gałęzi i krzywej granicznej (P-Q), przedstawiającej zależność funkcyjną pomiędzy mocą bierną (Q) i mocą czynną (P) dla tej gałęzi, która zawiera bazowy punkt obciążenia (N) dla tej gałęzi i przy wykorzystaniu funkcji prawdopodobieństwa wystąpienia niestabilności napięciowej, po czym zwiększa się całkowite obciążenie układu przeciążając układ do 120% obciążenia bazowego i powtarza się wszystkie czynności dotyczące wyznaczania gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej dla zamodelowanej gałęzi układu przy zadanym przeciążeniu układu w celu wyznaczenia drugiego współczynnika stabilności napięciowej (cvc(120%)) dla gałęzi pomiędzy dwoma węzłami odbiorczymi, a następnie klasyfikuje się zamodelowaną gałąź jako słabą lub mocną na podstawie porównania jednego z gałęziowych współczynników stabilności napięciowej (cvc(100%)), (cvc(120%)) z wielkością progową, uznaną jako bezpieczny margines dla zachowania stabilności napięciowej dla zamodelowanej gałęzi i w zależności od tego czy wartość różnicy pomiędzy wartościami gałęziowych współczynników stabilności napięciowej wyznaczonych dla obu rodzajów obciążenia układu jest większa, równa bądź mniejsza od zera.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że gałęziowy współczynnik stabilności napięciowej (cvc) wyznacza się z zależności:

cvc = ddv · (1 - pvc), gdzie: d_cv =/(p_cr - p_b)² +(q_cr -q_b)² - oznacza odległość pomiędzy bazowym punktem obciążenia gałęzi, a punktem krytycznym na krzywej P-Q, pcr - oznacza wartości współrzędnych mocy czynnej w gałęzi w czasie krytycznych warunków pracy na granicy stabilności napięciowej, qcr - oznacza wartości współrzędnych mocy biernej w gałęzi w czasie krytycznych warunków pracy na granicy stabilności napięciowej, pb - oznacza wartości współrzędnych punktu bazowego mocy czynnej w analizowanej gałęzi, a pvc - oznacza prawdopodobieństwo wystąpienia niestabilności napięciowej w analizowanej gałęzi, zgodnie ze wzorem:

PL 199 777 B1 gdzie:

Pmin - oznacza minimalną wartość współrzędnych mocy czynnej w gałęzi,

Xb - oznacza reaktancję analizowanej gałęzi, a Bb jej susceptancję.

3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zamodelowaną gałąź uznaje się za słabą w przypadku gdy wartość gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej (cvc) dla 100% obciążenia układu jest mniejsza od liczby 0,125 i jednocześnie różnica pomiędzy współczynnikiem (cvc), wyznaczonym dla danego węzła przy całkowitym obciążeniu układu równym 100%, a współczynnikiem (cvc), wyznaczonym dla danego węzła przy całkowitym obciążeniu układu równym 120% jest większa od zera lub analizowaną gałąź uznaje się za mocną, w przypadku gdy wartość gałęziowego współczynnika stabilności napięciowej (cvc) dla 100% obciążenia układu jest mniejsza od liczby 0,125, a róż nica pomię dzy współ czynnikiem (cvc), wyznaczonym dla danego wę z ł a przy cał kowitym obciążeniu układu równym 100%, a współczynnikiem (cvc), wyznaczonym dla danego węzła przy całkowitym obciążeniu układu równym 120% jest mniejsza od zera lub równa zeru.