PL198882B1 - Zespół przekładki i szczeliwa, zespół okna zawierający zespół przekładki i szczeliwa oraz sposób wytwarzania taśmy z zespołem przekładki i szczeliwa - Google Patents

Abstract

1. Zespó l przek ladki i szczeliwa, zawieraj acy rozci agliwy ele- ment no sny szczeliwa posiadaj acy p lask a powierzchni e, ograniczo- na przez pierwsz a i drug a kraw edz, oraz podk ladk e stykaj ac a si e z kraw edziami rozciagliwego no snego szczeliwa, znamienny tym, ze pierwsza i druga kraw edz elementu no snego (26) szczeliwa s a pofaldowane, a podk ladka (22) stykaj aca si e z kraw edziami elemen- tu no snego (22) szczeliwa tworzy liczne komory, za s fa lda rozci agli- wego elementu no snego (26) zachodzi w jedn a z tych komór, przy czym szczeliwo (18) jest po laczone z przynajmniej t a pierwsz a i drug a kraw edzi a rozci agliwego elementu no snego (22) szczeliwa. 8. Zespó l okna, zawieraj acy zespó l przek ladki i szczeliwa, w sk lad którego wchodzi rozci agliwy element no sny szczeliwa, posia- daj acy p lask a powierzchni e ograniczon a przez pierwsz a i drug a kraw ed z, oraz podk ladka, stykaj aca si e z kraw edziami rozci agliwego elementu no snego szczeliwa, znamienny tym, ze szczeliwo ma pierwsz a i drug a powierzchni e lacz ac a szk lo, przy czym do pierwszej powierzchni lacz acej szk lo przylega pierwsza szklana struktura, a do drugiej powierzchni lacz acej szk lo przylega druga szklana struktura. 9. Sposób wytwarzania ta smy z zespo lem przek ladki i szczeli- wa do laczenia i hermetycznego uszczelniania dwóch zasadniczo równoleg lych powierzchni, znamienny tym, ze polega na formowa- niu podk ladki (22), generalnie pofa ldowanej wzd luz osi pod luznej, skr epowaniu pierwszej i drugiej kraw edzi rozci agalnego elementu no snego szczeliwa dla utworzenia pofa ldowa n, po laczeniu podk ladki z lacz acymi podk ladk e powierzchniami pierwszej i drugiej kraw edzi elementu no snego szczeliwa dla utworzenia licznych komór, przy czym fa lda rozci agliwego elementu no snego szczeliwa wystaje do jednej z tych komór, po laczeniu usztywniacza z p lask a powierzchni a elementu no snego szczeliwa, oraz na naniesieniu odkszta lcalnego….. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół przekładki i szczeliwa, zespół okna zawierający zespół przekładki i szczeliwa oraz sposób wytwarzania taśmy z zespołem przekładki i szczeliwa, która może być stosowana zwłaszcza przy wytwarzaniu laminatów izolujących termicznie, na przykład okien.

Ze stanu techniki jest znana procedura składania zespołu izolowanego okna, która wymaga umieszczenia jednego szkliwionego arkusza na drugim, trwale i w pewnym odstępie, a następnie wtryśnięcia kompozycji szczeliwa pomiędzy obydwie szkliwione struktury, wzdłuż obwodu obydwu struktur, tworząc w ten sposób strukturę podobną do kanapki, zawierającą kieszeń powietrzną między strukturami. W praktyce, szkliwione struktury są zwykle płytami szkła, ale mogą być także wykonane z tworzywa sztucznego lub innych przydatnych materiałów. W celu utrzymania prawidłowego odstępu między szkliwionymi strukturami, przy wtryskiwaniu kompozycji szczeliwa wkładana często jest pomiędzy nie przekładka. Przekładka i szczeliwo mogą być prefabrykowane w postaci samodzielnej jednostki, a po wytworzeniu, umieszczone w przestrzeni między szkliwionymi strukturami w celu utworzenia struktury okna.

Wewnątrz zamkniętej przestrzeni powietrznej uwięzione są często wilgoć i substancje organiczne, co jest wynikiem procesu wytwarzania okna. W celu zminimalizowania oddziaływania wilgoci i substancji organicznych uwięzionych w zamknię tej kieszeni powietrznej, stosowane mogą być desykanty, w charakterze środka absorbującego. Jednakże zazwyczaj przynajmniej pewna ilość wilgoci dyfundować będzie do wnętrza zamkniętej kieszeni powietrznej podczas użytkowania zespołu okna. Zastosowanie desykantów utrzymuje stężenie wilgoci na niskim poziomie i zapobiega w ten sposób kondensowaniu się wilgoci i zaparowywaniu wewnętrznej powierzchni szklanych arkuszy w trakcie użytkowania okna. Desykanty te mogą być zawarte w przekładce, w szczeliwie lub też w całym zespole szczeliwa/przekładki gdy zespół szczeliwa/przekładki jest samodzielnym elementem. Dodatkowy desykant ponad ilość wymaganą do absorpcji początkowej zawartości wilgoci, zawarty jest w zespole szczeliwa/przekładki w celu absorbowania dodatkowych ilości wilgoci, przedostających się do zespołu okna w okresie jego użytkowania.

Różne znane w stanie techniki sposoby wytwarzania okien są trudne, pracochłonne i wymagają stosowania kosztownych urządzeń. Jedną z prób eliminacji omówionych powyżej niedogodności jest rozwiązanie znane ze zgłoszenia Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 431 691, w którym opisane są szczeliwo oraz taśma przekładki, posiadająca zagięte lub obrysowane środki przekładające, służące do utrzymania względnej odległości przy ściśnięciu arkuszy szkła, przy czym taśma ta zawiera zagięte lub obrysowane środki przekładające, wbudowane lub zamknięte w plastycznym szczeliwie. Tego rodzaju taśma przekładki ma tę zaletę, iż jest giętka wzdłuż swej podłużnej osi, co pozwala na jej zwinięcie przy magazynowaniu. Zespół taki stanowi zatem samodzielny komponent, w którym szczeliwo zawiera desykant.

Zespół według tego rozwiązania, chociaż rozwiązuje poprzednie ograniczenia, jednakże nie daje płaskiej linii widoczności przy konstrukcji jednostki szklanej, w wyniku falowania przekładki po dociśnięciu szkliwionej struktury na miejsce. Linia widoczności stanowi część zespołu szczeliwa/przekładki, która jest widoczna przez arkusze szkła, ale nie jest w styczności z tymi arkuszami. Płaska linia widoczności jest pożądana w celu poprawy estetyki zainstalowanych okien. Rozwiązanie Greenlee wykorzystuje także duże ilości szczeliwa, wymaganego do otoczenia przekładki, zaś zagięty zespół może ulec rozciągnięciu podczas nakładania, jak też wzdłuż swej osi podłużnej. Rozciągnięcie takie także może prowadzić do problemów w utrzymaniu płaskiej linii widoczności.

W celu rozwią zania niektórych ograniczeń powyż szego rozwią zania, zaproponowano rozwią zanie według zgłoszenia US 08/585 822, złożonego w PCT pod numerem PCT/US97/00258 i opublikowanego jako W097/26434, które pokazuje zastosowanie zespołu ciągłej giętkiej przekładki, posiadającego podkładkę regulacyjną, połączoną z usztywniaczem, co daje podłużną, giętką taśmę przekładki. Ten zespół przekładki ma tak zwaną konstrukcję o otwartych komorach. Aczkolwiek ta konstrukcja rozwiązuje problemy poprzedniego rozwiązania, związane z linią widoczności, to jednak konstrukcja z otwartymi komorami nie zapewnia odpowiedniego podł o ż a dla szczeliwa przy stycznoś ci z arkuszami szkła. Zgodnie z tym, konstrukcja podkładki regulacyjnej i usztywniacza nie nadaje się do utrzymania szczelności zespołu okna w dłuższym okresie czasu, ze względu na właściwości wiązania przekładki, to znaczy linia wiązania ma skłonność do utraty adhezji i rozszczelnienia.

PL 198 882 B1

Celem wynalazku jest opracowanie zespołu giętkiej ciągłej przekładki i szczeliwa, który eliminuje efekt podłużnego rozciągania a także ułatwia wytwarzanie okna, posiadającego równą linię widoczności, a ponadto pozwala na ostrzejszy promień przy zaginaniu szczeliwa i przekładki w narożach w porównaniu ze stanem techniki. Pożądane jest również rozwią zanie, pozwalają ce na uzyskanie lepszej stabilności poprzecznej taśmy, przy jednoczesnym uzyskaniu mniej kosztownego produktu, posiadającego jednak zalety konstrukcji znanych ze stanu techniki.

Zespół przekładki i szczeliwa, zawierający rozciągliwy element nośny szczeliwa posiadający płaską powierzchnię, ograniczoną przez pierwszą i drugą krawędź, oraz podkładkę stykającą się z krawędziami rozciągliwego nośnego szczeliwa, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pierwsza i druga krawędź elementu nośnego szczeliwa są pofałdowane, a podkładka stykająca się z krawędziami elementu nośnego szczeliwa tworzy liczne komory, zaś fałda rozciągliwego elementu nośnego zachodzi w jedną z tych komór, przy czym szczeliwo jest połączone z przynajmniej tą pierwszą i drugą krawę dzią rozcią gliwego elementu noś nego szczeliwa.

Z elementem no ś nym szczeliwa styka się usztywniacz.

Usztywniacz jest przyklejony do elementu nośnego szczeliwa za pośrednictwem pierwszego spoiwa i/lub do podkładki za pośrednictwem drugiego spoiwa.

Podkładka jest przyklejona do elementu nośnego szczeliwa za pośrednictwem trzeciego spoiwa.

Ze szczeliwem jest połączona górna warstwa (28) zawierająca desykant.

Podkładka jest pofalowana wzdłuż osi podłużnej.

Zespół okna, zawierający zespół przekładki i szczeliwa, w skład którego wchodzi rozciągliwy element nośny szczeliwa, posiadający płaską powierzchnię ograniczoną przez pierwszą i drugą krawędź, oraz podkładka, stykająca się z krawędziami rozciągliwego elementu nośnego szczeliwa, według wynalazku charakteryzuje się tym, że szczeliwo ma pierwszą i drugą powierzchnię łączącą szkło, przy czym do pierwszej powierzchni łączącej szkło przylega pierwsza szklana struktura, a do drugiej powierzchni łączącej szkło przylega druga szklana struktura.

Sposób wytwarzania taśmy z zespołem przekładki i szczeliwa do łączenia i hermetycznego uszczelniania dwóch zasadniczo równoległych powierzchni, według wynalazku charakteryzuje się tym, że polega na formowaniu podkładki, generalnie pofałdowanej wzdłuż osi podłużnej, skrępowaniu pierwszej i drugiej krawędzi rozciągalnego elementu nośnego szczeliwa dla utworzenia pofałdowań, połączeniu podkładki z łączącymi podkładkę powierzchniami pierwszej i drugiej krawędzi elementu nośnego szczeliwa dla utworzenia licznych komór, przy czym fałda rozciągliwego elementu nośnego szczeliwa wystaje do jednej z tych komór, połączeniu usztywniacza z płaską powierzchnią elementu nośnego szczeliwa, oraz na naniesieniu odkształcalnego spajającego szczeliwa przynajmniej na powierzchnię łączącą szczeliwo pierwszej i drugiej krawędzi elementu nośnego szczeliwa.

Przekładka zespołu według wynalazku ma zdolność do opierania się siłom ściskającym, wywieranym w kierunku prostopadłym do płaszczyzny, w której leży oś podłużna przekładki, współpracuje z usztywniaczem i utrzymuje zdolność do zwinię cia w celu przechowywania.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia fragmentaryczny widok perspektywiczny z częściami w przekroju poprzecznym, ukazujący okno zawierające zespół według wynalazku, fig. 2 -fragmentaryczny widok perspektywiczny przekładki zespołu według wynalazku, fig. 3 - przekrój poprzeczny zespołu według wynalazku, pokazanego na fig. 1, fig. 3a - przekrój poprzeczny zespołu według wynalazku, ukazujący zastosowanie warstwy zewnętrznej, a fig. 4 - widok perspektywiczny przekładki według korzystnego przykładu wykonania zespołu według wynalazku.

Na fig. 1 pokazano strukturę kompozytową, na przykład zespół okna 10, zawierającą pierwszy element podłożowy 12 oraz drugi element podłożowy 14, posiadające skierowane ku sobie, generalnie równoległe powierzchnie. Pierwszy i drugi element podłożowy 12, 14, są w ogólności szybami szklanymi o szkliwionej strukturze. Elementy podłożowe 12, 14 są połączone z sobą w celu utworzenia zamkniętej przestrzeni 16, która jest hermetycznie zamknięta przez taśmę kompozytową, to znaczy taśmę szczeliwa i przekładki, która zawiera szczeliwo 18, przynajmniej częściowo otaczające zespół przekładki 20. Elementy podłożowe 12, 14 są wykonane ze szkła. Jednakże, należy zauważyć, że wynalazek może być zastosowany w nieograniczonym zakresie materiałów budowlanych, włączając w to na przykład cement, beton, cegłę, kamień, metale, tworzywa sztuczne i drewno.

Według korzystnego przykładu wykonania wynalazku, zespół przekładki 20 zawiera falującą taśmę sztywnego materiału, to jest regulacyjną podkładkę 22, ponadto zasadniczo płaską taśmę sztywnego materiału stanowiącą usztywniacz 24, który biegnie razem, a korzystnie jest naprzemiennie po4

PL 198 882 B1 łączony z regulacyjną podkładką 22 na wierzchołku każdej z fal na jednej stronie regulacyjnej podkładki 22, oraz element nośny 26 szczeliwa. Zespół przekładki 20 jest w ogólności liniowym szeregiem łączących się wydrążonych kolumn, które mogą zawierać cylindryczne lub graniaste komory. W związku z tym, zespół przekładki 20 może być określany potocznie jako plaster miodu. Poprzez pofalowanie rozumie się, iż regulacyjna podkładka 22 ma powtarzający się kontur, który daje zwartość budowy krawędzi w kierunku osi z, to jest równolegle do długiej osi komór, jak zilustrowano na fig. 3. Pofalowania te mogą zawierać fałdy, grzbiety, zmarszczki oraz sinusoidalne fale o przekroju poprzecznym, który może być zakrzywiony lub pierścieniowy lub o dowolnej ich kombinacji. Zazwyczaj fale te będą miały szczyt oraz odpowiednią dolinę, jak jest to rozumiane powszechnie w branży i zilustrowane na fig. 2. Amplituda regulacyjnej podkładki 22 równa jest odległości międzyszczytowej.

Jak zilustrowano na fig. 1 i 3, dla potrzeb niniejszego wynalazku przez wnętrze rozumie się skierowanie do wnętrza kieszeni zamkniętego powietrza 16 zespołu okna 10, zaś zewnętrze oznacza skierowanie na zewnątrz kieszeni zamkniętego powietrza 16 zespołu okna 10. Fig. 3 ilustruje także stosowaną tutaj orientację osi x, y i z.

Szczególnie korzystna pofalowana regulacyjna podkładka 22 zawiera płaskie powierzchnie przy szczytach pofalowania, które mogą przywierać do elementu nośnego 26 szczeliwa z usztywniaczem 24 spoczywającym lub przymocowanym do wewnętrznej powierzchni elementu nośnego 26 szczeliwa względem wnętrza zespołu okna 10. Należy jednakże zauważyć, że usztywniacz 24 mógłby być przymocowany do przeciwległej wewnętrznej powierzchni elementu nośnego 26 szczeliwa i wciąż wykazywać te same zalety. Ponadto, pofalowania nadają regulacyjnej podkładce 22 profil, który ma zdolność opierania się siłom ściskającym w kierunku osi z.

W konsekwencji, zespół przekładki 20 jest odporny na zgniatanie, to jest ma zdolność wytrzymywania sił, zmierzających do zmniejszenia przestrzeni między elementami w trakcie użytkowania. Ponadto, zespół przekładki 20 z usztywniaczem 24 jest bardziej odporny na obrót lub skręcenie wokół osi podłużnej niż sama regulacyjna podkładka 22. Ta właściwość wynalazku ułatwia stosowanie zespołu przekładki 20, zmniejszając skręcenie w wyniku sił skręcających, gdyż przekładki znane ze stanu techniki miały skłonność do skręcania podczas składania licznych szkliwionych struktur. Należy rozumieć, iż w zakresie wynalazku leży skonstruowanie zespołu przekładki 20 w postaci pojedynczej jednostki, a nie zespołu elementów.

Podkładka regulacyjna 22 może być uformowana z dowolnego materiału o sztywności wystarczającej do wytrzymania sił ściskających, wywieranych w kierunku prostopadłym do równoległych płaszczyzn, w których leżą krawędzie pofalowanej taśmy. Do odpowiednich materiałów należą stal, stal nierdzewna, aluminium, papier powlekany, tektura, tworzywa sztuczne, spienione tworzywa sztuczne, metalizowane tworzywa sztuczne lub laminaty dowolnych materiałów spośród powyższych.

Pofalowania regulacyjnej podkładki 22 są generalnie poprzeczne do osi podłużnej w celu zapewnienia giętkości przy zwijaniu lub nawijaniu wokół osi z. Częstotliwość pofalowań może leżeć w zakresie od 1 do okoł o 10 na 2,54 cm, korzystnie do około 2 do około 8 na 2,54 cm, a najkorzystniej od około 2 do około 5 na 2,54 cm, zaś całkowita amplituda, to jest grubość grzbietu i niecki w płaszczyźnie x-y, wynosi od około 1,27 mm do około 12,7 mm, a korzystnie od około 2,03 mm do około 6,35 mm. Jednakże w pewnych zastosowaniach potrzebne mogą być grubości większe.

Według wynalazku, wytrzymałość na ściskanie zespołu przekładki 20 jest zwiększona w wyniku obecności usztywniacza 24, który biegnie razem z podkładką regulacyjną 22. Usztywniacz 24 współpracuje korzystnie ze szczytami pofalowania regulacyjnej podkładki 22. Usztywniacz 24 może być wykonany z tworzywa sztucznego, aluminium, stali, stali nierdzewnej, papieru powlekanego lub dowolnej piany termoutwardzalnej lub termoplastycznej, jak też dowolnego laminatu, wykonanego z dowolnej kombinacji materiałów z powyższej listy. Korzystne jest jednakże tworzywo sztuczne. Regulacyjna podkładka 22 jest przymocowana do zewnętrznej powierzchni elementu nośnego 26 szczeliwa. Jeden sposób przyklejania elementu nośnego 26 szczeliwa i regulacyjnej podkładki 22 polega na włączeniu warstwy adhezyjnej do elementu nośnego 26 szczeliwa, która jest warstwą pośrednią między elementem nośnym 26 szczeliwa a regulacyjną podkładką 22.

Odpowiednie grubości elementu nośnego 26 szczeliwa leżą w zakresie od około 0,03 mm do około 1,52 mm, korzystnie od około 0,03 mm do około 0,76 mm, a najkorzystniej od około 0,051 mm do około 0,381 mm. Regulacyjna podkładka 22 ma grubość od około 0,076 mm do około 0,305 mm, korzystnie od około 0,076 mm do około 1,016 mm, a najkorzystniej od około 0,127 mm do około 0,254 mm, gdy regulacyjna podkładka 22 wykonana jest z materiału metalicznego. Usztywniacz 24 ma grubość od około 0,127 mm do około 1,524 mm, a najkorzystniej od 0,152 mm do 0,762 mm. Zakresy te mogą

PL 198 882 B1 być stosowane w przypadku typowego zespołu okna 10, przy czym zastosowane mogą być większe zakresy, zależnie od potrzeb.

Element nośny 26 szczeliwa może być wykonany z folii aluminiowej, tworzywa sztucznego, laminatów tworzywa sztucznego, folii/papieru, metalizowanego tworzywa sztucznego lub dowolnego innego przydatnego połączenia powyższych materiałów, przy czym korzystny jest laminat tworzywa sztucznego i aluminium.

Szczeliwo 18 uszczelnia przestrzeń między elementem nośnym 26 szczeliwa a powierzchniami podłożowymi 12, 14. Tak więc przynajmniej dwie podłużne krawędzie elementu nośnego 26 szczeliwa zawierają podłużnie biegnące żebra, które mają wystarczającą szerokość, aby utworzyć uszczelnienie o małej przepuszczalności. W szczególności szczeliwo 18 przywiera przynajmniej do przeciwległych podłużnych krawędzi elementu nośnego 26. Warstwa szczeliwa 18 może także posiadać poprzeczną powierzchnię, tak aby miała przekrój poprzeczny o kształcie litery U.

Odpowiednie wymiary kompozytowego zespołu szczeliwa/przekładki 30 zależeć będą od konstrukcji okna z długością odpowiadającą w ogólności długości obwodu okna. Szerokość ta będzie odpowiadać pożądanej odległości pomiędzy szkliwionymi strukturami. Jednakże zespół przekładki 20 będzie często nieco mniejszy niż pożądana odległość między szkliwionymi strukturami elementów podłożowych 12, 14, zaś do tego zespołu dodane jest szczeliwo 18, co daje w rezultacie nieco większą szerokość niż pożądany odstęp. Pożądany odstęp jest uzyskiwany podczas wytwarzania wówczas, gdy szkliwione struktury elementów podłożowych 12, 14 są dociskane do pożądanej końcowej grubości. Należy rozumieć jednakże, że zespół według wynalazku może być wytwarzany w postaci ciągłej w dowolnej pożądanej długości, dając elastyczność przy dowolnym zastosowaniu.

Regulacyjna podkładka 22 może być wytwarzana przy zastosowaniu rozmaitych sposobów. Dla przykładu może być ona wytłaczana, wykrawana, wyciskana, formowana próżniowo lub karbowana, zależnie od stosowanego materiału. Podkładka 22 może być łączona z usztywniaczem 24 przy zastosowaniu dowolnych przydatnych środków, takich jak zgrzewanie, stapianie termiczne, łączenie za pośrednictwem klejów lub obciskanie. Usztywniacz 24 może być także łączony z elementem nośnym 26 szczeliwa w wyniku podobnej obróbki.

Szczeliwo 18 może być następnie nakładane na zespół przekładki 20, na przykład poprzez zanurzanie, malowanie, wtryskiwanie lub wytłaczanie szczeliwa 18 na krawędzie boczne elementu nośnego 26. W szczeliwie 18 może znajdować się desykant a zespół szczeliwo/desykant może zostać naniesiony na krawędzie i wewnętrzną powierzchnię elementu nośnego 26 w pojedynczym etapie. W innym przykładzie wykonania, jak zilustrowano na fig. 3a, do wewnętrznej powierzchni szczeliwa 18 przylega zewnętrzna warstwa 28 zawierająca desykant. Dzięki zastosowaniu zewnętrznej warstwy 28 zawierającej desykant, powstaje linia widoczności zawierająca desykant. Ewentualnie, desykant może być naniesiony na element nośny 26 z wnętrzem skierowanym do wnętrza okna.

Zespół przekładki 20 według korzystnego przykładu wykonania wynalazku, zawierający podkładkę 22, przymocowaną do usztywniacza 24, przy czym obydwa te elementy przymocowane są elementu nośnego 26 szczeliwa w celu utworzenia struktury plastra miodu lub struktury komorowej, ma kilka istotnych zalet w porównaniu z rozwiązaniami znanymi ze stanu techniki. Kolumnowa podkładka 22, element nośny 26 szczeliwa oraz usztywniacz 24 zespołu przekładki 20 zwiększają jej wytrzymałość na ściskanie i poprawiają odporność na obrót i skręcenie wokół osi podłużnej. Ponadto, usztywniacz 24 oraz element nośny 26 szczeliwa działają jako podłużnie stabilne oparcie, które powstrzymuje rozciąganie się podkładki 22 wzdłuż jej osi podłużnej. Ponadto, element nośny 26 szczeliwa poprawia linię wiązania utworzoną między szczeliwem 18 a szkliwionymi strukturami elementów podłożowych 12, 14 poprzez utrzymanie szczeliwa 18 w styczności z obydwoma szkliwionymi elementami podłożowymi 12, 14.

Jak pokazano na fig. 2, element nośny 26 szczeliwa może być pofałdowany lub karbowany w celu uł atwienia formowania naroż y. Pofał dowanie oznacza tutaj dowolne ukształ towanie elementu nośnego 26 szczeliwa, które pozwala na rozciągnięcie przy formowaniu naroży. W znaczeniu stosowanym w niniejszym opisie, pofałdowanie obejmuje zakładki, wachlarze, karby lub fałdy. Fałdy 32 elementu nośnego 26 szczeliwa pozwalają na wykonywanie ostrzejszych naroży bez rozdzierania lub innego uszkadzania zespołu przekładki 20. Fałdy 32 nadają także giętkość niezbędną do zaginania zespołu szczeliwa/przekładki 30 w naroża oraz pozwalają na zwijanie zespołu szczeliwa/przekładki 30.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, płaska powierzchnia elementu nośnego 26 szczeliwa stanowi wnętrze podkładki 22 i podpiera szczeliwo 18 i/lub warstwę zewnętrzną 28 wzdłuż linii widoczności. Należy jednakże rozumieć, iż wytwarzanie zespołu szczeliwa/przekładki 30 może

PL 198 882 B1 zostać odwrócone, tak aby pofałdowania podkładki 22 podtrzymywały szczeliwo 18 i/lub górną warstwę 28 i tworzyły linię widoczności, a element nośny 26 szczeliwa był zasadniczo wolny od szczeliwa 18 i skierowany ku zewnętrzu zespołu okna 10. Ostatecznie, zespół szczeliwa/przekładki 30 służy do przemieszczenia szczeliwa, jak opisano w stanie techniki, tak aby zmniejszyć ilość szczeliwa, konieczną do uzyskania skutecznego uszczelnienia. Powoduje to zasadnicze zmniejszenie ilości stosowanego szczeliwa.

Jak zauważono poprzednio, wydłużone grzbiety plastycznego szczeliwa 18 unoszone są przez przynajmniej krawędzie boczne zespołu przekładki 20. Grubość, na jaką rozciąga się wydłużony grzbiet poza powierzchnie krawędzi zespołu przekładki 20 nie jest krytyczna, jako bezwzględna wartość pomiarowa, ale jest ważna pod względem funkcjonalności. Dla większości zastosowań, gdy sklejone powierzchnie obydwu elementów podłożowych 12, 14 są stosunkowo gładkie, to grubość szczeliwa 18 rozciągająca się poza zespołu przekładki 20, leżeć powinna w zakresie 0,127 mm - 0,381 mm dla każdej krawędzi. Ponieważ powierzchnie hartowanego szkła mogą nie być tak gładkie jak powierzchnie szkła niehartowanego, zatem w celu utworzenia odpowiedniego uszczelnienia dla szkła hartowanego wymagane mogą być nieco większe grubości.

Stosowane w niniejszym opisie określenie „plastyczny ma oznaczać termoplastyczność, termoutwardzalność lub termoplastyczność - termoutwardzalność szczeliwa, które przy wytwarzaniu struktur kompozytowych, których dotyczy niniejszy wynalazek, jest przynajmniej początkowo niezdolne do opierania się wywieranym na nie siłom odkształcającym. Określenie „plastyczny ma więc oznaczać materiał, który opiera się deformacji lub przepływowi pod wpływem małych sił, działających na zespół okna 10 w ciągu okresu jego użytkowania, ale jest łatwo odkształcalny pod wpływem dużych sił, występujących podczas wytwarzania zespołu okna 10.

W charakterze podstawy szczeliwa 18 wykorzystywanych może być wiele materiałów, włączając w to polimery polisulfidowe, polimery uretanowe, polimery akrylowe, a także polimery butadienowo-styrenowe. Do tych ostatnich należy klasa żywic termoplastycznych, które poniżej swej temperatury płynięcia, wykazują właściwości plastyczne polimerów wulkanizowanych. Żywice takie sprzedawane są przez Shell Chemical Co. pod nazwą handlową Kraton. Korzystną klasą szczeliwa 18 jest jednak spoiwo czułe na nacisk, które jest tiksotropowe. Jeśli nakładana jest górna warstwa 28, to zawiera ona korzystnie desykant i jest materiałem plastycznym.

Zespół okna 10 wymaga często desykanta w celu obniżenia stężenia wilgoci i substancji organicznych uwięzionych w przestrzeni powietrznej 16 między dwiema szkliwionymi strukturami elementów podłożowych 12, 14 zespołu okna 10. Dogodnie, desykant może być zawarty wewnątrz plastycznego szczeliwa 18 i może być nałożony na przednią powierzchnię szczeliwa 18. Ewentualnie zastosowany być może inny materiał zawierający desykant, wytłaczany współbieżnie lub w inny sposób nanoszony na linię widoczności przekładki. Szczególnie przydatną klasę desykanta stanowi wytwarzany syntetycznie zeolit krystaliczny oferowany przez UOP Corporation pod nazwą handlową Molecular Sieves. Innym desykantem, który może być zastosowany jest krzemionka koloidalna. Do rozważenia są także kombinacje różnych desykantów.

W korzystnym przykł adzie wykonania, tylna lub wydł u ż ona powierzchnia podkł adki 22 jest zasadniczo wolna od szczeliwa 18 a w szczególności wolna od szczeliwa 18, które zawiera desykant. Poprzez określenie „zasadniczo wolna należy rozumieć, iż przynajmniej jedna trzecia, a korzystniej połowa lub nawet trzy czwarte (zależnie od końcowej szerokość szczeliny okna) wewnętrznej powierzchni podkładki 22 nie zawiera szczeliwa 18. W szczególności, szczyty podkładki 22 mogą zawierać szczeliwo 18, ale doliny podkładki 22 będą zasadniczo wolne od szczeliwa 18. Jak pokazano na fig. 3, szczeliwo 18 i/lub górna warstwa 26 mają korzystnie kształt litery U, zanim zostaną nałożone na zespół okna 10. Szczeliwo 18 i/lub górna warstwa 28 rozciągają się wzdłuż powierzchni bocznej zespołu przekładki 20, to jest linii widoczności, a także wzdłuż krawędzi bocznych, to jest linii wiązania.

Korzystnym sposobem wytwarzania zespołu szczeliwa/przekładki 30 według wynalazku jest wytłaczanie współbieżne. Można to uzyskać przy zastosowaniu komercyjnie dostępnych urządzeń do wytłaczania współbieżnego, które w niektórych przypadkach, mogą wymagać drobnych modyfikacji. W ogólności, uformowany uprzednio lub bezpośrednio przed zespół przekładki 20 prowadzony jest poprzez środek matrycy wytłaczającej, a plastyczne szczeliwo 18 wytłaczane jest wokół zespołu przekładki 20, pozostawiając jego zewnętrzne powierzchnie zasadniczo wolne od szczeliwa 18. Ów materiał kompozytowy jest następnie prowadzony poprzez matrycę wymiarującą w celu uzyskania zespołu szczeliwa/przekładki 30 o pożądanych wymiarach zewnętrznych i prawidłowej grubości szczeliwa 18, rozciągającego się poza zespól przekładki 20. Wzdłuż linii widoczności, w celu ułatwienia zwijania,

PL 198 882 B1 naklejany jest zdejmowany pasek okładziny lub papieru. Gdy zespół szczeliwa/przekładki 30 jest nanoszony w celu utworzenia zespołu okna 10, wówczas zdejmowany pasek okładziny lub papieru jest usuwany i wyrzucany. Znawca z łatwością zauważy, że do realizacji sposobu według wynalazku zastosowane mogą zostać inne dobrze znane środki.

W jednym przykładzie wykonania, zespół przekładki 20 według wynalazku jest skonstruowany poprzez uformowanie podkładki 22 poprzez przepuszczenie jej przez współpracujące przekładnie zębate w celu wykonania pofalowania. Po uformowaniu podkładki 22, usztywniacz 24 łączony jest z podkł adką 22 przy zastosowaniu spoiwa. Spoiwo moż e być umieszczone na usztywniaczu 24 w miarę jak podkł adka 22 wychodzi z przekł adni zę batej lub też klej moż e być nał o ż ony zawczasu. Połączony zespół podkładki i usztywniacza może zostać teraz połączony z elementem nośnym 26 szczeliwa, także przy zastosowaniu spoiwa. W jednym przykładzie wykonania, podkładka regulacyjna/usztywniacz są wyśrodkowane na płaskim elemencie nośnym 26 szczeliwa, unoszącym spoiwo. Przeciwległe krawędzie elementu nośnego 26 szczeliwa są następnie zaginane w celu zetknięcia z bokami podkładki 22. Szczeliwo 18 oraz, jeśli jest to pożądane, górna warstwa 28, są następnie przyklejane do zespołu przekładki 20, jak opisano to uprzednio. Aczkolwiek zastosowane mogą być różne rodzaje spoiw, to jednak korzystne jest, aby spoiwa zachowywały pewien stopień elastyczności w zespole przekł adki 20.

Ewentualnie, szczeliwo 18 może być wytłaczane na obydwie krawędzie uformowanego wstępnie zespołu przekładki 20 a górna warstwa 28 może być jednocześnie lub kolejno naniesiona na przednią powierzchnię boczną zespołu przekładki 20, na przykład w wyniku wytłaczania współbieżnego lub innych technik laminacji. Ta górna warstwa 28 może być wykonana z materiału innego niż szczeliwo 18 i może być wykonana pod kątem estetyki, desykacji lub dla innych powodów.

Aczkolwiek opisane tutaj przykłady wykonania dotyczą zespołów okna, posiadających dwie szkliwione struktury, to jednak znawca z łatwością zauważy, iż przy zastosowaniu niniejszego wynalazku uformowane mogą być zespoły okna posiadające liczne szkliwione struktury, na przykład zespoły okien o potrójnych szybach. W innym przykładzie wykonania, w szczeliwie 18 i/lub górnej warstwie 28 uformowany jest rowek lub nacięcie wzdłuż linii widoczności. W tym rowku może być umieszczony szkliwiony element w celu utworzenia zespołu okna z potrójną szybą.

Claims (9)

1. Zespół przekładki i szczeliwa, zawierający rozciągliwy element nośny szczeliwa posiadający płaską powierzchnię, ograniczoną przez pierwszą i drugą krawędź, oraz podkładkę stykającą się z krawędziami rozciągliwego nośnego szczeliwa, znamienny tym, że pierwsza i druga krawędź elementu nośnego (26) szczeliwa są pofałdowane, a podkładka (22) stykająca się z krawędziami elementu nośnego (22) szczeliwa tworzy liczne komory, zaś fałda rozciągliwego elementu nośnego (26) zachodzi w jedną z tych komór, przy czym szczeliwo (18) jest połączone z przynajmniej tą pierwszą i drugą krawędzią rozciągliwego elementu nośnego (22) szczeliwa.

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że z elementem nośnym (26) szczeliwa styka się usztywniacz (24).

3. Zespół według zastrz. 2, znamienny tym, że usztywniacz (24) jest przyklejony do elementu nośnego (26) szczeliwa za pośrednictwem pierwszego spoiwa.

4. Zespół według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że usztywniacz (24) jest przyklejony do podkładki (22) za pośrednictwem drugiego spoiwa.

5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że podkładka (22) jest przyklejona do elementu nośnego (26) szczeliwa za pośrednictwem trzeciego spoiwa.

6. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ze szczeliwem (18) jest połączona górna warstwa (28) zawierająca desykant.

7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że podkładka (22) jest pofalowana wzdłuż osi podłużnej.

8. Zespół okna, zawierający zespół przekładki i szczeliwa, w skład którego wchodzi rozciągliwy element nośny szczeliwa, posiadający płaską powierzchnię ograniczoną przez pierwszą i drugą krawędź, oraz podkładka, stykająca się z krawędziami rozciągliwego elementu nośnego szczeliwa, znamienny tym, że szczeliwo ma pierwszą i drugą powierzchnię łączącą szkło, przy czym do pierwszej

PL 198 882 B1 powierzchni łączącej szkło przylega pierwsza szklana struktura, a do drugiej powierzchni łączącej szkło przylega druga szklana struktura.

9. Sposób wytwarzania taśmy z zespołem przekładki i szczeliwa do łączenia i hermetycznego uszczelniania dwóch zasadniczo równoległych powierzchni, znamienny tym, że polega na formowaniu podkładki (22), generalnie pofałdowanej wzdłuż osi podłużnej, skrępowaniu pierwszej i drugiej krawędzi rozciągalnego elementu nośnego szczeliwa dla utworzenia pofałdowań, połączeniu podkładki z łączącymi podkładkę powierzchniami pierwszej i drugiej krawędzi elementu nośnego szczeliwa dla utworzenia licznych komór, przy czym fałda rozciągliwego elementu nośnego szczeliwa wystaje do jednej z tych komór, połączeniu usztywniacza z płaską powierzchnią elementu nośnego szczeliwa, oraz na naniesieniu odkształcalnego spajającego szczeliwa (18) przynajmniej na powierzchnię łączącą szczeliwo pierwszej i drugiej krawędzi elementu nośnego szczeliwa.