PL198870B1 - Urządzenie wyzwalające wyłącznika mocy - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest urz adzenie wyzwalaj ace do wy lacznika mocy, zawieraj ace umieszczony wewn atrz obudowy styk sta ly stykaj acy si e ze stykiem ruchomym w kierunku do do lu oraz d zwigni e mog ac a obraca c si e wokó l osi obrotu i maj ac a pierwsze rami e rozci agaj ace si e do do lu od osi obrotu. Urz adzenie wed lug wynalazku cha- rakteryzuje si e tym, ze styk sta ly (20) znajduje si e wewn atrz komory gasz acej (4) o równej rozci aglosci z kana lem wy- dmuchowym (6) rozpo scieraj acym si e od komory gasz acej (4) do otoczenia zewn etrznego wokó l obudowy, a d zwignia (10) ma ponadto znajduj ac a si e na niej powierzchni e pi e- trz ac a (14), która zagradza powierzchni e przekroju po- przecznego kana lu wydmuchowego (6), i ma drugie rami e (18) rozci agaj ace si e do góry od osi (80) obrotu i maj ace na swym ko ncu zabierak (12) przeznaczony do oddzia lywania na zderzak (16) dla aktywowania ruchu wyzwalania cz lonu wyzwalaj acego (2). Nag ly wzrost ci snienia wewn atrz komo- ry gasz acej (4) przemieszczaj ac si e przez kana l wydmu- chowy (6) oddzia luje uderzeniowo na powierzchni e spi e- trzaj ac a (14) odchylaj ac d zwigni e (10) i powoduj ac urucho- mienie przez d zwigni e (10) cz lonu wyzwalaj acego. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie wyzwalające wyłącznika mocy.

Z dokumentu EP 053 149 B1 znany jest wyłącznik mocy, który wyposaż ony jest w styki do szybkiego wyłączania przy zwarciu na zasadzie odpychania elektrodynamicznego. W przypadku szybkiego wyłączania powstaje między stykami łuk elektryczny, który powoduje szybkie narastanie ciśnienia w obudowie mieszczącej styki. W znanym z tego ujawnienia, wyłączniku mocy, z obudową połączona jest komora ciśnieniowa, tak że przy powstaniu łuku elektrycznego ciśnienie wzrasta również w tej komorze ciśnieniowej. Komora ciśnieniowa jest względem otoczenia oddzielona przesuwnym tłokiem, tak że przy wzroście ciśnienia tłok zostaje przesunięty. Tłok połączony jest funkcjonalnie z urzą dzeniem wyłączają cym, tak ż e ten wyłącznik mocy jest wyłączany wzrostem ciś nienia.

Ukształtowanie komory ciśnieniowej ze szczelnym i przesuwnym tłokiem wymaga jednak przy wytwarzaniu dużych nakładów związanych z konstrukcją. Ponadto komora ciśnieniowa i tłok zajmują dodatkową przestrzeń, w wyniku czego zwiększają się ogólne wymiary wyłącznika mocy. Poza tym przy wbudowywaniu tego wyłącznika mocy może łatwo dochodzić do naprężeń w obudowie prowadzących do zakleszczania się tłoka.

W związku z powyższym powstaje potrzeba opracowania urządzenia wyzwalającego wyłącznik mocy, które przy niewielkiej złożoności konstrukcyjnej umożliwiłoby niezawodne wyłączenie wyłącznika mocy w reakcji na nagły skok ciśnienia.

Urządzenie wyzwalające do wyłącznika mocy, zawierające umieszczony wewnątrz obudowy styk stały stykający się ze stykiem ruchomym w kierunku do dołu oraz dźwignię mogącą obracać się wokół osi obrotu i mającą pierwsze ramię rozciągające się do dołu od osi obrotu według wynalazku charakteryzuje się tym, że styk stały znajduje się wewnątrz komory gaszącej o równej rozciągłości z kanał em wydmuchowym rozpoś cierają cym się od komory gaszą cej do otoczenia zewnę trznego wokół obudowy, a dźwignia ma ponadto znajdującą się na niej powierzchnię piętrzącą, która zagradza powierzchnię przekroju poprzecznego kanału wydmuchowego, i ma drugie ramię rozciągające się do góry od osi obrotu i mające na swym końcu zabierak przeznaczony do oddziaływania na zderzak dla aktywowania ruchu wyzwalania członu wyzwalającego, przy czym nagły wzrost ciśnienia wewnątrz komory gaszącej przemieszczając się przez kanał wydmuchowy oddziałuje uderzeniowo na powierzchnię spiętrzającą odchylając dźwignię i powodując uruchomienie przez dźwignię członu wyzwalającego.

Korzystnie, zabierak jest usytuowany naprzeciw zderzaka umieszczonego na członie wyzwalającym i przeznaczony do przenoszenia zderzaka ze sobą w kierunku wyzwalania członu wyzwalającego.

Korzystnie, obudowa zawiera więcej niż jeden kanał wydmuchowy, a dźwignia ma większą liczbę powierzchni piętrzących, z których każda jest przyporządkowana jednemu kanałowi wydmuchowemu.

Korzystnie, pierwsze ramię dźwigni znajdujące się po stronie powierzchni piętrzącej jest dłuższe niż drugie ramię dźwigni znajdujące się po stronie członu wyzwalającego.

Korzystnie, dźwignia jest obok kanału wydmuchowego podparta i sprzężona z dźwignią napędową obrotowo podpartą w sąsiedztwie członu wyzwalającego.

Korzystnie, dźwignia i dźwignia napędowa są połączone za pośrednictwem zawiasu utrzymującego dźwignię i dźwignię napędową w ich odpowiednich pozycjach zatrzymania.

Korzystnie, dźwignia jest połączona z wzajemnym oddziaływaniem z elementem sprężynowym, który napina wstępnie dźwignię w położeniu spoczynkowym.

Korzystnie, powierzchnia spiętrzająca tworzy jedno ramię dźwigni.

Korzystnie, większa liczba powierzchni spiętrzających w większej liczbie kanałów wydmuchowych jest zamocowana na wspólnym wałku podpartym obrotowo wokół osi obrotu, który to wałek stanowi podparcie obrotowe dźwigni.

Według wynalazku proponuje się rozwiązanie urządzenia wyzwalającego wyłącznika mocy, zaopatrzonego w umieszczone w obudowie styki, które przy zadziałaniu członu wyzwalającego w procesie wyłączania zostają rozwarte. W obudowie ukształtowany jest przyporządkowany stykom kanał wydmuchowy. Z członem wyzwalającym funkcjonalnie połączona jest dźwignia mająca powierzchnię piętrzącą, przyporządkowaną kanałowi wydmuchowemu, która w wyniku skoku ciśnienia w kanale wydmuchowym przy zadziałaniu członu wyzwalającego odchyla dźwignię.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania wynalazku w uproszczonym perspektywicznym częściowym

PL 198 870 B1 przekroju, fig. 2 - segment urządzenia według fig. 1, dla objaśnienia wynalazku, w uproszczonym widoku z boku, fig. 3 - segment drugiego przykładowego wykonania wynalazku w stanie nie-wyzwolenia urządzenia wyzwalającego, w uproszczonym widoku z boku, a fig. 4 - urządzenie wyzwalające w stanie wyzwolenia, w widoku odpowiadającym fig. 3.

Na fig. 1 w widoku perspektywicznym przedstawiono w częściowym przekroju pierwszy przykład wykonania wynalazku. Figura 1 przedstawia obudowę składającą się z dwóch połówkowych łupin. Obudowa zamyka przestrzeń, w której mieszczą się elementy elektryczne wyłącznika mocy. Obudowa ma różne punkty wsporcze dla osadzonych elementów, opisanych poniżej. Ogólnie, w niniejszym opisie określenie rozmieszczenia na obudowie oznacza, że odpowiednie czopy, otwory łożyskujące, itp. wykonane są w obudowie. Obudowa jest wykonana z tworzywa izolacyjnego, korzystnie z tworzywa sztucznego. Figura 1 przedstawia poza tym wspornik 22 styków w obudowie, z umieszczonym na nim stykiem stałym 20 wyłącznika 1 mocy. Przyporządkowany temu stałemu stykowi styk ruchomy dla przejrzystości pominięto. W ścianie obudowy ukształtowane są, widoczne na fig. 1, koliste prowadnice styku mającego postać obrotowego mostka. Poza tym w obudowie ukształtowane są koliste otwory łożyskujące utrzymujące obrotowe mostki stykowe.

Wyłącznik 1 mocy ma poza tym człon wyzwalający 2 w postaci wałka wyzwalającego, który jest połączony funkcjonalnie ze stykiem ruchomym, i służy do odsuwania go od styku stałego 20 w procesie wyłączania. Wyłącznik mocy ma urządzenie wyłączające (nie pokazane), które jest połączone funkcjonalnie z mostkami stykowymi. Urządzenie odłączające może być zamkiem wyłącznika, mechanizmem zapadkowym lub podobnym. Urządzenie wyłączające jest połączone roboczo z członem wyzwalającym 2 w postaci wałka wyzwalającego. Przy uruchomieniu (obróceniu) członu wyzwalającego 2 w kierunku wyzwolenia, następuje obrócenie przez urządzenie wyłączające mostka stykowego wokół punktu podparcia na obudowie, oraz rozdzielenie styków stałych i styków ruchomych (nie pokazane). Dzięki temu wyłącznik mocy przerywa obwód prądowy.

Urządzenie wyłączające zaopatrzone jest ponadto w pewien mechanizm, za pomocą którego styki mogą zostać ponownie zwarte, po wyzwoleniu wyłącznika mocy i usunięciu powodu jego wyzwolenia. Stykowi stałemu 20 przyporządkowana jest komora gasząca 4 do gaszenia łuku elektrycznego. Od komory gaszącej 4 rozciąga się kanał wydmuchowy 6, na fig. 1 w zasadzie równolegle do dolnej poziomej krawędzi obudowy ku zewnętrznej stronie obudowy. Kanał wydmuchowy 6 jest ograniczony częściowo ścianą obudowy i jest ukształtowany po stronie obudowy przeciwnej do strony obsługowej wyłącznika mocy. Kanał wydmuchowy uchodzi, korzystnie, po czołowej stronie obudowy, tak że możliwe jest rozmieszczanie obok siebie wielu obudów, bez wzajemnego blokowania kanałów wydmuchowych. Działanie kanału wydmuchowego i komory łukowej jest objaśnione w dalszej części niniejszego dokumentu.

W kanał wydmuchowy 6 wchodzi pierwsze ramię 8 dź wigni 10, na którego ko ń cu znajdują cym się w kanale wydmuchowym 6 ukształtowana jest powierzchnia piętrząca 14, która przynajmniej częściowo zagradza przekrój, czyli inaczej mówiąc powierzchnię przekroju kanału wydmuchowego 6. Dźwignia 10 jest ułożyskowana obrotowo lub przegubowo. Drugie ramię 18 dźwigni 10 jest ukształtowane jako jedna część z pierwszym ramieniem 8 dźwigni i na swym końcu przeciwległym do osi 80 obrotu ma ukształtowany zabierak 12. Zabierak 12 jest umieszczony i ustawiony względem zderzaka 16 odpowiednio do przebiegu wyzwalania z udziałem zderzaka 16, który ukształtowany jest na członie wyzwalającym 2 w postaci wałka wyzwalającego, dla zetknięcia się z nim i zabrania go ze sobą przy ruchu wyzwalającym. Wałek wyzwalający, dzięki ukształtowaniu go jako zabieraka 12 oddziałującego na zderzak 16 w kierunku wyzwalania, może poruszać się w swym kierunku wyzwalania, niezależnie od zabieraka 12. Wobec tego jest możliwe, aby człon wyzwalający 2 w postaci wałka wyzwalającego był uruchamiany przez inny człon wyzwalający, bez oddziaływania na niego dźwigni 10 (zabierak 12).

Jak to widać poza tym na fig. 1, drugie ramię 18 dźwigni 10 wykonane jest jako podwójne, to znaczy, ramię 18 dźwigni ma w przybliżeniu kształt litery U (na fig. 1 litery „U” odwróconej górą do dołu). Końce ramion kształtu „U” są połączone obrotowo w punktach ich obrotu znajdujących się na jednej linii, podczas gdy podstawa kształtu „U” tworzy prętowy zabierak 12. Na fig. 1 ramiona 18 dźwigni o kształcie „U” są przy tym zakrzywione w kształcie litery „C”, tak że miejsce styku zabieraka 12 ze zderzakiem 16 jest przesunięte względem przebiegającej przez punkty obrotu osi 80 obrotu ramienia 18 dźwigni w prawo, według fig. 1. Na fig. 1 pokazano położenie spoczynkowe dźwigni 10, przy czym zakrzywienie w kształcie litery „C” powoduje takie ustawienie położenia spoczynkowego dźwigni 10, że powierzchnia piętrząca 14 kanału wydmuchowego 6 znacznie zwęża, bądź prawie zamyka kanał wydmuchowy 6. Należy zauważyć, że powierzchnia piętrząca 14 rozmieszczona jest w zasadzie pro4

PL 198 870 B1 stopadle do kierunku przepływu w kanale wydmuchowym. Powierzchnia piętrząca 14 może również być umieszczona na zewnątrz kanału wydmuchowego 6, w pobliżu jego otwarcia do otoczenia. Wystarczy, gdy na powierzchnię piętrzącą 14 może oddziaływać nagły skok ciśnienia w kanale wydmuchowym 6.

W przedstawionym przypadku położenie spoczynkowe dźwigni 10 według fig. 1 jest wyznaczone kształtem dźwigni i warunkami równowagi sił ciężkości działających na dźwignię 10. Położenie spoczynkowe może jednak również zapewniać element sprężynujący (nie przedstawiony). Tym elementem sprężynującym może być sprężyna śrubowa pracująca na rozciąganie lub ściskanie, języczek sprężysty na obudowie lub dźwigni lub też tylko po prostu języczek ukształtowany wtryskowo, jeżeli dźwignia lub obudowa są formowane metodą odlewania wtryskowego. Poza tym dźwignia 10 może być ukształtowana również tak, że zarówno w położeniu spoczynkowym, jak i w położeniu wyzwolenia wywiera niewielką siłę na zderzak 16 wałka wyzwalającego.

Poniżej na podstawie zobrazowania na fig. 2 opisano dokładniej działanie wyłącznika 1 mocy. Figura 2 przedstawia wyłącznik mocy według fig. 1 w częściowym widoku z boku, Podobnie, jak na fig. 1, również na fig. 2 dla przejrzystości pominięto styk ruchomy, czyli mostek stykowy.

W przypadku wyzwolenia styk ruchomy (nie pokazany) przemieszcza się na zewnątrz pod działaniem odpychania elektrodynamicznego styku stałego 20 na fig. 2. Odpychanie elektrodynamiczne występuje pod działaniem pól magnetycznych wokół wspornika 22 styku (dolnego odcinka poziomego) i mostka stykowego (nie pokazany) ustawionego równolegle do wspornika 22 styku, kiedy styk stał y 20 i styk ruchomy (nie pokazany) zwarte są z mostkiem stykowym. Przy przepł ywie duż ego prą du przez wyłącznik mocy, przez dwa równoległe przewody (wspornik styku i mostek stykowy) płynie prąd w przeciwnym kierunku. Wokół przewodu powstają jednoimienne pola magnetyczne, które się odpychają. Kiedy prąd rośnie, pola magnetyczne stają się na tyle silne, że rozsuwają styki przeciw sile ich wzajemnego zwierania. Siła zwierająca wywierana jest przez mechanizm sprężynowy. Łuk elektryczny powstający przy rozwieraniu styku ruchomego (nie pokazanego) i styku stałego 20 powoduje bardzo szybki (ok. 0,5 ms) wzrost ciśnienia powietrza znajdującego się w komorze gaszącej 4. Ten wzrost ciśnienia powoduje powstanie fali ciśnienia, która rozprzestrzenia się w kanale wydmuchowym 6. Kanał wydmuchowy 6 połączony jest z otoczeniem, odprowadzając do otoczenia to ciśnienie w postaci fali ciśnienia.

Ta bardzo szybka fala ciśnienia w swoim ruchu przez kanał wydmuchowy 6 natrafia na powierzchnię piętrzącą 14, która stanowi zwężenie przekroju kanału wydmuchowego 6. Powierzchnia piętrząca 14 pod działaniem powstającego ciśnienia spiętrzania, to znaczy w wyniku różnicy ciśnień po stronie przedniej i tylnej powierzchni piętrzącej, odchyla się w kierunku znajdującego się po stronie otoczenia końca kanału wydmuchowego 6 (na fig. 2 w prawo). W wyniku tego ruchu odchylania powierzchni piętrzącej 14, dźwignia 10, na której pierwszym ramieniu 8 umieszczona jest powierzchnia piętrząca 14, odchyla się w prawo.

Należy zauważyć, że wystarcza, aby powierzchnia piętrząca 14 była wystawiona na oddziaływanie fali ciśnienia, to znaczy, że nie jest potrzebne uszczelnienie między powierzchnią piętrzącą 14 a kanał em wydmuchowym 6. Odchylenie powierzchni pię trzą cej 14 nastę puje w istocie w wyniku przekształcenia energii kinetycznej fali ciśnienia w ciśnienie spiętrzenia przy powierzchni piętrzącej 14. Inaczej mówiąc, odchylenie dźwigni przez powierzchnię piętrzącą odbywa się dynamicznie. Dodatkowo oddziaływanie powierzchni piętrzącej 14 może być zwiększone przez odpowiednie usytuowanie powierzchni piętrzącej 14 w kanale wydmuchowym 6, ponieważ następuje wówczas lepsze prowadzenie fali ciśnienia do powierzchni piętrzącej.

Dźwignia 10 obraca się wokół jej osi 80 obrotu na obudowie na fig. 2 w kierunku przeciwnym do kierunku obrotu wskazówek zegara. Drugie ramię 18 dźwigni po drugiej stronie osi 80 obrotu odchyla się przy tym na fig. 2 w lewo. Zabierak 12, który umieszczony jest na końcu drugiego ramienia 18 dźwigni, naciska na walcowy zderzak 16 członu wyzwalającego 2 w postaci wałka wyzwalającego i obraca go w kierunku wyzwalania. Dzię ki temu nastę puje wyzwolenie wyłącznika mocy, to znaczy następuje rozdzielenie elektryczne styku ruchomego (nie pokazanego) i styku stałego 20 w wyniku dalszego rozsunięcia spowodowanego obróceniem mostka stykowego przez urządzenie wyłączające, na przykład zamek wyłącznika, mechanizm zapadkowy lub tym podobne urządzenie. Innymi słowy, łuk elektryczny między stykami zostaje przerwany i zgaszony w komorze gaszącej 4.

Jak to można dokładnie zaobserwować na fig. 2, proporcje długości pierwszego ramienia 8 dźwigni i drugiego ramienia 18 dźwigni są tak dobrane, że wychylenie pierwszego ramienia 8 dźwigni z niewielką siłą powoduje odchylenie drugiego ramienia 18 z dużą siłą. Mówiąc dokł adniej, pierwsze

PL 198 870 B1 ramię 8 dźwigni jest znacznie dłuższe, niż drugie ramię 18 tej dźwigni. Dzięki temu możliwe jest wywieranie przez zabierak 12 na człon wyzwalający 2 w postaci wałka wyzwalającego siły zapewniającej niezawodne wyzwolenie wyłącznika mocy. Drogi przebywane przez ramiona dźwigni, pierwsze i drugie, są odwrotnie proporcjonalne do sił działania ramion. Fala ciśnienia rozchodzi się z prawie jednakową siłą przez kanał 6, tak że powierzchnia piętrząca 14 na dłuższej drodze dźwigni pierwszego ramienia 8 znajduje się stale pod działaniem różnicy ciśnień i odpowiednio do tego bez kłopotu może wytwarzać większą siłę na drugim ramieniu 18 dźwigni.

Należy zauważyć, że dźwignia 10 z powierzchnią piętrzącą 14 może być przyporządkowana każdemu kanałowi wydmuchowemu. Zwłaszcza w wielobiegunowych wyłącznikach mocy pozwala to uruchamiać poszczególne dźwignie każdorazowo za pomocą jednej powierzchni piętrzącej znajdujące się w każdorazowo jednym kanale wydmuchowy każdego bieguna. W rozwiązaniu alternatywnym każda z poszczególnych dźwigni może być połączona z wieloma powierzchniami piętrzącymi, z których każda przyporządkowana jest jednemu z kanałów wydmuchowych. Połączenie wzajemne poszczególnych powierzchni piętrzących może być zrealizowane przez zastosowanie odpowiednich otworów szczelinowych w powierzchniach bocznych kanałów wydmuchowych. Prostym rozwiązaniem jest również zastosowanie jednej dźwigni z wieloma powierzchniami piętrzącymi przy poszczególnych otworach kanałów wydmuchowych wychodzących do otoczenia, to znaczy po prostu jednej powierzchni piętrzącej na końcu każdego kanału wydmuchowego. Dzięki temu można uprościć ukształtowanie dźwigni, połączenie powierzchni piętrzącej i ukształtowanie kanałów wydmuchowych. Ewentualnie powierzchnie piętrzące mogą być ukształtowane w postaci klap zamykających kanały wydmuchowe, które mogą zapobiegać dostawaniu się do nich materiałów obcych.

Następny przykład wykonania wynalazku opisano poniżej w odniesieniu do fig. 3 i fig. 44. Elementy analogiczne, jak na fig. 1 i 2 oznaczono tymi samymi odnośnikami liczbowymi, tak że tych elementów nie objaśnia się ponownie.

Ten przykład wykonania różni się od poprzedniego przykładu wykonania zwłaszcza umieszczeniem powierzchni piętrzącej i konstrukcji dźwigniowej do przenoszenia sił na członie wyzwalającym w postaci wałka wyzwalającego, tak że tu znajduje się punkt ciężkoś ci opisu różnic w stosunku do pierwszego przykładu wykonania.

Figura 3 przedstawia widok z boku segmentu wyłącznika mocy w stanie nie-wyzwolenia, natomiast fig. 4 taki sam widok w stanie wyzwolenia wyłącznika mocy.

Na fig. 3 przedstawiono komorę gaszącą, która przyporządkowana jest jednej parze styków (nie pokazane). Komora gasząca ma połączenie z otoczeniem przez kanał wydmuchowy 6. W kanale wydmuchowym 6 umieszczona jest powierzchnia piętrząca 14, która jest połączona z wałkiem obrotowym wokół osi 80 obrotu. Umieszczony na tym wałku występ tworzy drugie ramię 18 dźwigni 10, której pierwsze ramię tworzy powierzchnia piętrząca 14.

Za pośrednictwem zawiasu 110 drugie ramię 18 dźwigni jest sprzężone z pierwszym ramieniem 108 dźwigni napędowej. Dźwignia napędowa 100 jest punkcie 800 obrotu zamocowana obrotowo na obudowie. Zawias 110 jest tak ukształtowany, że obracanie dźwigni 10 w kierunku obrotu wskazówek zegara na wałku obracającym się wokół osi 80 powoduje obrót dźwigni napędowej 100 w kierunku przeciwnym do kierunku obrotu wskazówek zegara wokół punktu 800 obrotu. Odnosi się to również do odwrotnych ruchów obrotowych.

Dźwignia napędowa 100 ma ukształtowany na jej drugim ramieniu 118 zabierak 12, który może oddziaływać na przyporządkowany mu zderzak 16 wałka wyzwalającego 2 w celu wyzwolenia wyłącznika mocy. Sprzężenie między zabierakiem 12 i zderzakiem 16 realizowane jest analogicznie jak w pierwszym przykł adzie wykonania, tak ż e w tym miejscu pomija się powtórzenie opisu.

Kiedy przez łuk elektryczny między stykami jest wytwarzana w kanale wydmuchowym 6 fala ciśnienia (por. odmiany wykonania według fig. 2), wówczas występuje nacisk na powierzchnię piętrzącą skierowany w prawo według fig. 3. Powierzchnia piętrząca 14 przy tym obraca wałek z zamocowanym na nim drugim ramieniem 18 dźwigni 10 wokół osi 80, również w prawo (w kierunku ruchu wskazówek zegara). W wyniku sprzężenia drugiego ramienia 18 dźwigni z pierwszym ramieniem 108 dźwigni napędowej przez zawias 110 dźwignia napędowa 100 obraca się wokół punktu 800 obrotu w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu wskazówek zegara. Drugie ramię 118 dźwigni napędowej odchyla się w lewo, a zabierak 12 obraca za pośrednictwem zderzaka 16 wałek wyzwalający 2 w kierunku wyzwalania i wyzwala wyłącznik mocy. Położenia końcowe dźwigni w stanie wyzwolenia przedstawiono na fig. 4.

PL 198 870 B1

Zawias 110 i/lub sprzężenie między zabierakiem 12 i zderzakiem 16 mogą być tak dobrane, że obie dźwignie 10 i 100 pozostają w położeniu wyzwolenia, po wyzwoleniu wyłącznika mocy falą ciśnienia. Dzięki temu można w prosty sposób, przez proste oznakowanie na obudowie (znacznik barwny, okienko wziernikowe itp.), zapewnić sygnalizację wizualną tego przypadku wyzwolenia. Poza tym zawias można utworzyć nie tylko w postaci końca dźwigni osadzonego pomiędzy dwoma trzpieniami, lecz na przykład również w postaci zawiasu taśmowego, ukształtowanego podczas wtryskowego formowania dźwigni 10 i dźwigni napędowej 100.

Również i w tym przypadku proporcje dźwigni dobiera się tak, aby powstawała dostateczna siła wyzwalająca na zabieraku 12 dźwigni napędowej 100.

Odmiana wykonania przedstawiona na fig. 3 względnie fig. 4 nadaje się szczególnie dobrze do wielobiegunowych wyłączników mocy, które mają większą liczbę kanałów wydmuchowych, odpowiadającą liczbie biegunów. Za pośrednictwem wałka obracającego się wokół osi 80 możliwe jest połączenie razem wielu powierzchni piętrzących znajdujących się w poszczególnych kanałach wydmuchowych lub przy nich, przy czym wałek obrotowy przeprowadzony jest przez otwory w ściankach bocznych każdego z kanałów wydmuchowych. Dzięki temu otrzymuje się proste łożyskowanie wałka obrotowego i stosunkowo dobre uszczelnienie między poszczególnymi kanałami wydmuchowymi, tak że można otrzymać w każdym z kanałów wydmuchowych prosto biegnącą falę ciśnienia.

Przez połączenie wszystkich powierzchni piętrzących z tylko jedną dźwignią napędową, mogącą wyzwalać wspólne wyłączenie wszystkich biegunów wyłącznika mocy, możliwe jest uproszczenie konstrukcji, za pomocą której wyłącznik mocy umożliwia bardzo szybkie wyzwalanie przy wystąpieniu zwarcia nawet na tylko jednym biegunie.

Należy zwrócić uwagę, że również w tej postaci wykonania powierzchnie piętrzące mogą być rozmieszczane na końcach kanałów wydmuchowych i/lub na zewnątrz nich, jak to uprzednio objaśniono w odniesieniu do fig. 1.

Claims (9)

1. Urządzenie wyzwalające do wyłącznika mocy, zawierające umieszczony wewnątrz obudowy styk stały stykający się ze stykiem ruchomym w kierunku do dołu oraz dźwignię mogącą obracać się wokół osi obrotu i mającą pierwsze ramię rozciągające się do dołu od osi obrotu, znamienne tym, że styk stały (20) znajduje się wewnątrz komory gaszącej (4) o równej rozciągłości z kanałem wydmuchowym (6) rozpościerającym się od komory gaszącej (4) do otoczenia zewnętrznego wokół obudowy, a dź wignia (10) ma ponadto znajdują c ą się na niej powierzchnię pię trząc ą (14), która zagradza powierzchnię przekroju poprzecznego kanału wydmuchowego (6), i ma drugie ramię (18) rozciągające się do góry od osi (80) obrotu i mające na swym końcu zabierak (12) przeznaczony do oddziaływania na zderzak (16) dla aktywowania ruchu wyzwalania członu wyzwalającego (2), przy czym nagły wzrost ciśnienia wewnątrz komory gaszącej (4) przemieszczając się przez kanał wydmuchowy (6) oddziałuje uderzeniowo na powierzchnię spiętrzającą (14) odchylając dźwignię (10) i powodując uruchomienie przez dźwignię (10) członu wyzwalającego.

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zabierak (12) jest usytuowany naprzeciw zderzaka (16) umieszczonego na członie wyzwalającym (2) i przeznaczony do przenoszenia zderzaka (16) ze sobą w kierunku wyzwalania członu wyzwalającego (2).

3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że obudowa zawiera więcej niż jeden kanał wydmuchowy (6), a dźwignia (10) ma większą liczbę powierzchni piętrzących (14), z których każda jest przyporządkowana jednemu kanałowi wydmuchowemu (6).

4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że pierwsze ramię (8) dźwigni (10) znajdujące się po stronie powierzchni piętrzącej (14) jest dłuższe niż drugie ramię (18) dźwigni znajdujące się po stronie członu wyzwalającego (2).

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że dźwignia (10) jest obok kanału wydmuchowego (6) podparta i sprzężona z dźwignią napędową (100) obrotowo podpartą w sąsiedztwie członu wyzwalającego (2).

6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że dźwignia (10) i dźwignia napędowa (100) są połączone za pośrednictwem zawiasu (110) utrzymującego dźwignię (10) i dźwignię napędową (100) w ich odpowiednich pozycjach zatrzymania.

PL 198 870 B1

7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że dźwignia (10) jest połączona z wzajemnym oddziaływaniem z elementem sprężynowym, który napina wstępnie dźwignię (10) w położeniu spoczynkowym.

8. Urządzenie według zastrz. 1 albo 5, znamienne tym, że powierzchnia spiętrzająca (14) tworzy jedno ramię dźwigni (10).

9. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że większa liczba powierzchni spiętrzających (14) w wię kszej liczbie kanał ów wydmuchowych (6) jest zamocowana na wspólnym wał ku podpartym obrotowo wokół osi (80) obrotu, który to wałek stanowi podparcie obrotowe dźwigni (10).