PL198808B1 - Zamek z kluczem, surowy klucz do zamka oraz klucz do zamka - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest zamek z kluczem, zawie- raj acy obudow e (1) zamka, a w niej poruszany kluczem (8) tam i z powrotem zamkowy rygiel (3) wyposa zony w ko lek blokuj acy (4) itp. oraz zestaw poruszanych kluczem p lytek szyfrowych (5), które maj a kana l blokowania, wspó lpracuj a- cy z wymienionym ko lkiem blokuj acym (4), aby sterowa c ruchami przechodzenia rygla zamkowego (3), przy czym kana l ten zawiera przynajmniej pierwsz a galaz i drug a galaz usytuowane poprzecznie wzgl edem ruchu przechodzenia rygla zamkowego oraz lacz aca je trzeci a galaz, przy czym bródka klucza zawiera dla ka zdej p lytki szyfrowej po- wierzchni e szyfrow a (8c), która przy obracaniu klucza w zamku przemieszcza t e p lytk e szyfrow a (5) w kierunku wymienionej pierwszej ga lezi i drugiej ga lezi, aby wybra c kombinacj e blokowania. Bródka klucza zawiera prowadz acy cz lon (8d), który dzia la na zamkowy rygiel (3) tak, ze w ko ncowej fazie ruchu wybierania szyfrowej p lytki (5) równocze snie wprowadza ona ko lek blokuj acy (4) w wy- mienion a trzeci a galaz kana lu blokowania oraz tak, ze wymieniona trzecia ga laz kana lu blokowania zawiera co najmniej jeden element prowadz acy, który jest przeznaczo- ny do uniemo zliwiania ruchu ko lka blokuj acego (4) poprzez wymieniony trzeci kana l, je zeli powierzchnia szyfrowa klucza jest niew lasciwa. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zamek z kluczem, surowy klucz do zamka oraz klucz do zamka.

Jest znany zamek z kluczem, mający obudowę zamka, a w niej rygiel, ruchomy pomiędzy położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia, wyposażony w kołek blokujący, oraz mający zestaw poruszanych kluczem płytek szyfrowych, które mają kanał blokowania, współpracujący z kołkiem blokującym, aby sterować ruchem rygla zamkowego pomiędzy położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia, przy czym kanał ten zawiera przynajmniej pierwsze odgałęzienie i drugie odgałęzienie usytuowane poprzecznie względem ruchu przechodzenia rygla zamkowego pomiędzy położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia oraz łączące je trzecie odgałęzienie, natomiast człon bródkowy klucza posiada, sprzęgniętą z każdą płytką szyfrową, oddzielną powierzchnię szyfrową, która przy obracaniu klucza w zamku przemieszcza płytkę szyfrową w kierunku pierwszego odgałęzienia i drugiego odgałęzienia, aby wybrać kombinację blokowania.

Jest znany surowy klucz do zamka, mający wzdłużny trzon, dwie bródki po przeciwnych stronach trzonu rozciągające się w płaszczyźnie osiowej zawierającej oś wzdłużną trzonu i przeznaczone do sfrezowania aby utworzyć powierzchnie szyfrowe klucza, które podczas użycia klucza w zamku przekręcają płytki szyfrowe.

Jest znany klucz do zamka, mający wzdłużny trzon, dwie bródki po przeciwnych stronach trzonu rozciągające się w płaszczyźnie osiowej zawierającej oś wzdłużną trzonu, przy czym każda bródka ma oddzielne powierzchnie szyfrowe sprzęgane z każdą płytką szyfrową zamka.

Zamki tego rodzaju często są stosowane jako zamki zabezpieczające drzwi. W miarę rozwoju rynku potrzeba coraz więcej dodatkowych alternatyw wobec różnych kluczy. Zasadniczo można to osiągnąć np. przez zwiększenie liczby płytek szyfrowych lub alternatyw frezowanych powierzchni szyfrowych albo zwiększenie liczby kombinacji. Trzeba jednak utrzymać rozsądne rozmiary klucza i zamka, a zmniejszenie schodkowania frezowania może spowodować wadliwe działanie i błędne otwarcia.

Ponadto, otwieranie zamków wytrychem powinno być w miarę możliwości utrudnione. Kanał blokowania płytek szyfrowych wykorzystywany w takich zamkach zawiera tradycyjnie odgałęzienia blokowania i odgałęzienie łączące je, które jest proste i przebiega w kierunku ruchów przemieszczania rygla zamkowego. W takim przypadku, do otworzenia wytrychem zamka wystarczy doprowadzenie płytek szyfrowych do takiego położenia, że wymienione odgałęzienia łączące w swych kanałach blokowania są usytuowane w położeniu kołka blokującego. Rygiel zamkowy można wtedy popchnąć do położenia otwarcia, ponieważ kołek blokujący porusza się bezpośrednio poprzez dane odgałęzienie kanału blokowania. Aby uniemożliwić otworzenie wytrychem, stosuje się, jak wiadomo, odgałęzienia blokowania kanału blokowania z różnymi wycięciami, w których kołek blokujący może być unieruchomiony podczas szukania prawidłowego położenia płytek szyfrowych. Przynajmniej utrudnia to sprawdzanie położenia płytek szyfrowych.

Celem wynalazku jest opracowanie nowego zamka z kluczem, surowego klucza do zamka i klucza do zamka, które pozwalają na dużą liczbę nowych alternatyw klucza, a zamek jest lepiej zabezpieczony przed otworzeniem wytrychem.

Zamek z kluczem, według wynalazku charakteryzuje się tym, że człon bródkowy klucza ma prowadzący człon, współpracujący z zamkowym ryglem tak, że w końcowej fazie ruchu wybierania szyfrowej płytki wprowadza kołek blokujący w trzecie odgałęzienie kanału blokowania, natomiast trzecie odgałęzienie kanału blokowania ma występ ograniczający szerokość kanału blokowania tak, że uniemożliwia ruch kołka blokującego wzdłuż trzeciego odgałęzienia, jeżeli powierzchnia szyfrowa klucza jest niewłaściwa.

W szczególności, trzecie odgałęzienie kanału blokowania ma prowadzącą powierzchnię ustawioną pod kątem względem kierunku ruchu rygla zamkowego pomiędzy położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia, i przeznaczoną do współdziałania z kołkiem blokującym.

Korzystnie, prowadząca powierzchnia jest usytuowana po przeciwnej stronie kanału blokowania niż występ, przy czym występ i powierzchna prowadząca współdziała z kołkiem blokującym sterując jego ruchem względnym wzdłuż kanału blokowania.

Ewentualnie, kształt i/lub wymiary powierzchni prowadzącej i/lub występu różnych kanałów blokowania nie są wszystkie takie same, a ponadto kształty odpowiadających powierzchni szyfrowych klucza są rozmieszczane tak, że powierzchnia szyfrowa o określonym kształcie zapewnia funkcjonalną kompatybilność kołka blokującego tylko z kanałem blokowania wyposażonym w powierzchnię prowadzącą i występ posiadające prawidłowy kształt i/lub wymiary.

PL 198 808 B1

W szczególnoś ci, kanał blokowania ma czwarte odgałęzienie przebiegają ce poprzecznie względem kierunku ruchu rygla zamkowego pomiędzy jego położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia, oraz ma piąte odgałęzienie łączące drugie odgałęzienie i czwarte odgałęzienie, a ponadto piąte odgałęzienie również ma ustawioną pod kątem powierzchnię oraz przeciwnie usytuowany występ do sterowania ruchem względnym kołka blokującego wzdłuż kanału blokowania.

Korzystnie, przekrój poprzeczny kołka blokującego w kierunku ruchu wybierania płytek szyfrowych jest trójkątny.

Surowy klucz do zamka, według wynalazku charakteryzuje się tym, że bródki są usytuowane symetrycznie po przeciwnych stronach trzonu, a ponadto surowy klucz ma człony prowadzące przeznaczone do współdziałania z ryglem zamkowym zamka, przy czym człony prowadzące rozciągają się na zewnątrz, w kierunkach prostopadłych do płaszczyzny osiowej, od powierzchni każdej z dwu bródek usytuowanych po przeciwnych stronach płaszczyzny osiowej, natomiast człony prowadzące po przeciwnych stronach płaszczyzny osiowej są symetryczne.

W szczególności, każdy z członów prowadzących ma zasięg osiowy mniejszy niż zasięg osiowy bródki z której rozciąga się.

Korzystnie, każdy z członów prowadzących jest usytuowany, w kierunku osiowym, w centralnej części bródki z której rozciąga się.

Ewentualnie, każdy z członów prowadzących jest usytuowany promieniowo do wewnątrz od promieniowo zewnętrznego końca bródki z której rozciąga się.

Klucz do zamka, według wynalazku charakteryzuje się tym, że bródka klucza ma człon prowadzący, który przebiega na zewnątrz od poziomu bródki i jest przeznaczony do przemieszczania rygla zamka, a zatem również kołka blokującego już przed zakończeniem ruchu wybierania płytek szyfrowych zamka, a ponadto powierzchnie szyfrowe realizujące wymieniony ruch wybierania płytek szyfrowych są umieszczone wobec bródki klucza po obu stronach członu prowadzącego w kierunku trzonu klucza.

W szczególności, bródka klucza ma prowadzącą powierzchnię niezależną od prowadzącego członu, aby zapewniać ruchy przechodzenia zamkowego rygla po ruchu wybierania kombinacji blokowania, a ponadto powierzchnia prowadząca i człon prowadzący są umieszczone na tym samym poziomie przekroju poprzecznego w odniesieniu do trzonu klucza.

Korzystnie, jako szyfrową powierzchnię klucza przewidzianą dla indywidualnej płytki szyfrowej można alternatywnie wybrać co najmniej dwa różne typy powierzchni szyfrowej, których kształty różnią się od siebie i które są skonstruowane tak, aby były funkcjonalnie niekompatybilne z płytką szyfrową dla przeciwnej opcji, przy czym powierzchnie szyfrowe klucza wybierane są tak, by zawierały albo jeden z wymienionych typów powierzchni szyfrowej, albo dowolną ich kombinację.

W szczególnoś ci, wymienione typy powierzchni szyfrowej obejmują sfrezowanie pł askiej powierzchni oraz sfrezowana powierzchnię zawierającą dwa przeciwstawne skosy schodzące się w kierunku do części końcowej bródki.

Ewentualnie, bródka klucza zawiera co najmniej jedną taką powierzchnię szyfrową, która zawiera ostrze utworzone przez przeciwległe skosy w prostopadłej płaszczyźnie poprzecznego przekroju trzonu klucza.

Korzystnie, klucz zawiera dwie bródki wyposażone w powierzchnie szyfrowe i usytuowane symetrycznie po obu stronach trzonu surowego klucza, a ponadto szyfrowe powierzchnie bródek różnią się wzajemnie przynajmniej częściowo albo pod względem wartości sfrezowania, albo pod względem typu powierzchni szyfrowej.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony, w przykładach wykonania, na rysunku, na którym fig. 1-6 przedstawiają zamek według wynalazku w różnych położeniach działania w widoku z boku i z otwartą pokrywą obudowy, fig. 7a - płytkę szyfrową zamka z jej kanałami blokowania w powiększonym widoku, fig. 7b - schematycznie ruch kołka blokującego w kanale blokowania płytki szyfrowej z fig. 7a w róż nych poł o żeniach dział ania zamka, fig. 8 - róż ne alternatywne wyfrezowania kombinacyjne klucza do tego zamka, a fig. 9 przedstawia te alternatywne kombinacje klucza w przekroju wzdłuż linii IX-IX z fig. 8.

Obudowa 1 zamka przeznaczonego do zamontowania w drzwiach itp. zawiera przednią płytkę 2 i rygiel zamkowy 3 poruszany kluczem 8 zamka tam i z powrotem pomiędzy wystającym położeniem zablokowanym a schowanym położeniem zwolnionym. Obudowa 1 zamka jest, korzystnie, wyposażona w dziurkę 1b do klucza z obu stron. Klucz 8 zawiera trzon 8a mający dwie łopatki klucza w postaci bródek 8b1 i 8b2.

PL 198 808 B1

Obudowa 1 jest wyposażona w zestaw szyfrowych płytek 5, które są oddzielone od siebie dystansowymi płytkami 7 i mają wielogałęziowy kanał dla kołka 4 w ryglu zamkowym 3. Do sterowania ruchami kołka 4 i przez to rygla 3 zamek jest wyposażony w prowadzący rowek 1a. Jak to lepiej widać na fig. 7a, kanał ten zawiera w przedstawionym przykładzie wykonania odgałęzienia 5a, 5b i 5d oraz łączące je odgałęzienia 5c i 5e. Kiedy kołek 4 porusza się poprzez odgałęzienia 5c lub 5e, rygiel 3 równocześnie przemieszcza się z jednego położenia do drugiego. Odgałęzienie 5c jest wyposażone w pochyloną prowadząc ą powierzchnię 5f i w prowadzący występ 5g, a analogicznie odgałęzienie 5e jest wyposażone w pochyloną prowadzącą powierzchnię 5i i w prowadzący występ 5h, który prowadzi ruch kołka 4, jak pokazano na fig. 7b. W praktyce, ze względu na rowek prowadzący 1a ruch rygla zamkowego 3 i kołka 4 jest liniowy, a więc przemieszczenie rygla 3 wymaga odpowiednich ruchów płytki szyfrowej 5. Kanał może być również wyposażony w wycięcia 5j, które wraz z wycięciem 4a kołka 4 utrudniają sprawdzanie położenia płytek krzywkowych i przez to również otworzenie zamka wytrychem.

Jak to wyraźniej pokazano na fig. 8 i 9, klucz 8 ma szyfrowe powierzchnie 8c (8c1, 8c2 itd.) dla każdej płytki szyfrowej 5 i analogicznie płytki szyfrowe 5 zawierają współpracującą powierzchnię 5k dla powierzchni szyfrowych klucza. Kiedy klucz 8 jest obracany w zamku w celu wybrania szyfru zamka, płytki szyfrowe 5 poruszają się na fig. 1-6 do góry prowadzone przez kołki 9a i 9b obudowy zamka wbrew sile sprężyn 6. Powierzchnie szyfrowe są frezowane w bródce klucza. W przedmiotowym przykładzie wykonania klucz 8 zawiera dwie bródki 8b1 i 8b2. Wraz z trzema odgałęzieniami 5a, 5b i 5d kanału zapewniają one dwa wystające położenia o różnej długości dla rygla zamkowego 3, które można uzyskać za pomocą dwóch kolejnych przemieszczeń płytek szyfrowych 5 spowodowanych przez klucz 8.

Jak pokazano na fig. 1, 8 i 9, bródki 8b1 i 8b2 klucza są dodatkowo wyposażone w prowadzące człony 8d (8d11 itd.), które działają na prowadzące powierzchnie 3a1, 3a2, 3b1 i 3b2 zamkowego rygla 3, by przemieszczać ten zamkowy rygiel 3 w końcowej fazie każdego ruchu wybierania płytek szyfrowych 5 tak, że kołek blokujący 4 jest prowadzony do odgałęzienia 5c kanału blokującego lub odpowiednio do odgałęzienia 5e. Ponadto bródki klucza są wyposażone w prowadzące powierzchnie 8e1 i 8e2, aby zapewnić rzeczywiste ruchy przemieszczania zamkowego rygla 3 po ruchu wybierania kombinacji blokowania. Do tego celu w zamkowym ryglu 3 przewidziane są prowadzące powierzchnie 3a3 i 3b3.

Zamek działa następująco. W sytuacji początkowej z fig. 1 zamkowy rygiel 3 jest w swym położeniu wystającym na zewnątrz, przy czym blokujący kołek 4 jest usytuowany w blokującym odgałęzieniu 5a kanału blokowania płytek szyfrowych 5. Kiedy klucz 8 jest obracany w zamku, szereg 8c1 powierzchni szyfrowych trafia na zderzakową powierzchnię 5k płytek szyfrowych, na skutek czego płytki szyfrowe 5 zostają przemieszczone do góry na rysunkach wbrew sile sprężyn 6. Równocześnie zmienia się proporcjonalne położenie blokującego kołka 4 w odgałęzieniu 5a blokowania. Następnie, w koń cowej fazie ruchu wybierania pł ytek szyfrowych 5 prowadzą cy wystę p 8d12 w kluczu trafia na prowadzącą powierzchnię 3a1 zamkowego rygla i zaczyna przemieszczać zamkowy rygiel 3 w prawo na fig. 2 równocześnie z przemieszczaniem płytek szyfrowych 5 przez powierzchnie szyfrowe klucza. W wyniku połączenia tych ruchów blokujący kołek 4 jest najpierw doprowadzany do odgałęzienia 5c kanału blokowania, a stąd dalej do góry, aż do zakończenia ruchu wybierania płytek szyfrowych, przyjmując, że analogiczne powierzchnie szyfrowe klucza są prawidłowe. Następnie, w sytuacji z fig. 3 prowadząca powierzchnia 8e1 klucza działa na zderzakową powierzchnię 3a3 rygla zamkowego i przemieszcza rygiel zamkowy do przodu w tym samym czasie, gdy kołek blokujący 4 przemieszcza odgałęzienie 5c poniżej prowadzącego występu 5g. Przejście blokującego kołka 4 przez odgałęzienie 5c udaje się jednak tylko za pomocą prawidłowej kombinacji wymienionych wyżej ruchów. Przykładowo, jeżeli ruch wybierania płytek szyfrowych został już zakończony, prowadzący występ 5g uniemożliwia ruch blokującego kołka 4 w odgałęzieniu 5c kanału blokowania. Analogicznie prowadząca powierzchnia 5f uniemożliwia przejście blokującego kołka 4 w odgałęzieniu 5c kanału blokowania w przypadku, gdy odpowiednia powierzchnia szyfrowa płytki szyfrowej 5 jest nieprawidłowa, albo pod względem wartości szyfrowej, albo pod względem rodzaju powierzchni szyfrowej.

W sytuacji z fig. 4 koł ek blokują cy 4 został już przemieszczony do poł o ż enia odgałęzienia blokowania 5b kanału blokowania. W takim przypadku płytki szyfrowe 5 poruszają się do dołu na rysunku pod naciskiem sprężyny 6 w tym samym czasie, gdy ich powierzchnie prowadzące 5k i powierzchnie szyfrowe 8c1 pozostają jeszcze w kontakcie ze sobą. W tej fazie człon prowadzący 8d11 na drugiej stronie bródki 8b1 klucza działa na prowadzącą powierzchnię 3a2 rygla zamkowego, a prowadząca

PL 198 808 B1 powierzchnia 8e1 klucza analogicznie działa na powierzchnię prowadzącą 3a1 rygla zamkowego tak, że razem prowadzą one kołek blokujący 4 przez podnoszące wgłębienie 5j usytuowane w blokującym odgałęzieniu 8b kanału blokowania. Na skutek tego przy dalszym obracaniu klucza 8 kołek blokujący 4 może poruszać się do końca odgałęzienia 5b blokowania, jak to pokazano na fig. 5.

Przejście zamkowego rygla 3 i kołka blokującego 4 z położenia pokazanego na fig. 5 do położenia z fig. 6, gdzie zamkowy rygiel jest całkowicie schowany, a klucz jest wyjęty z zamka, przebiega całkowicie analogicznie, jak opisano powyżej, przez obracanie klucza 8 dalej w tym samym kierunku. Odpowiednio, kiedy zamkowy rygiel 3 jest przemieszczany z powrotem do położenia wystającego, opisana powyżej procedura przebiega w odwrotnej kolejności.

Jak to, w szczególności, można zauważyć na fig. 7a i 7b, prowadzące powierzchnie 5f i 5i kanału blokowania, a z drugiej strony prowadzące występy 5g i 5h różnią się nieco od siebie. Analogicznie wartości szyfrowe powierzchni szyfrowych 8c121 i 8c232 przeciwległych części bródkowych klucza z fig. 1-5, ale ponadto zwł aszcza kształ ty tych powierzchni róż nią się od siebie (patrz fig. 9). W ten sposób dwa różne kształty powierzchni szyfrowych mogą być wykorzystywane jako powierzchnie szyfrowe klucza dla każdej wartości szyfrowej, której kompatybilność z kanałem blokowania płytki szyfrowej jest wyraźnie określona przez kształt i usytuowanie wymienionych wyżej powierzchni prowadzących i występów prowadzących, a, jeśli to jest konieczne, dodatkowo przez dokładne usytuowanie poprzecznego odgałęzienia 5c lub 5e, tak że konkretny kształt powierzchni szyfrowej jest kompatybilny tylko z pewnym typem kształtu powierzchni prowadzącej i występu prowadzącego. Oparte jest to na tym, że opisane typy powierzchni szyfrowej, różniące się od siebie, zapewniają ruchy w końcowej fazie wybierania różniące się nieco od siebie. Różne alternatywne powierzchnie szyfrowe przedstawiono schematycznie na fig. 8 i 9.

Ponieważ w przedstawionym przykładzie wykonania przeprowadzane są dwa różne wybierania płytek szyfrowych za pomocą dwóch bródek 8b1 i 8b2 klucza, po jednej dla każdej długości wystawania rygla zamkowego, można otrzymać do stosowania olbrzymią liczbę różnych kombinacji szyfrowych. Przykładowo, zakładając że chodzi o zamek symetryczny, w którym klucz można wprowadzić do zamka z obu jego stron i że klucz ma dwie części bródkowe usytuowane naprzeciw siebie oraz zawiera powierzchnie szyfrowe dla ośmiu płytek szyfrowych, przy czym dla każdej powierzchni szyfrowej można utworzyć cztery różne wartości szyfrowe, a te powierzchnie z kolei mogą być zapewnione przez dwa różne kształty powierzchni szyfrowej, otrzymuje się teoretycznie 16.777.216 różnych kombinacji szyfrowych. Możliwe jest zastosowanie w praktyce spośród nich co najmniej 1.005.480 kombinacji. W przypadku zamka niesymetrycznego uzyskuje się odpowiednio znacznie większe liczby.

Claims (16)

1. Zamek z kluczem, mający obudowę zamka, a w niej rygiel, ruchomy pomiędzy położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia, wyposażony w kołek blokujący, oraz mający zestaw poruszanych kluczem płytek szyfrowych, które mają kanał blokowania, współpracujący z kołkiem blokującym, aby sterować ruchem rygla zamkowego pomiędzy położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia, przy czym kanał ten zawiera przynajmniej pierwsze odgałęzienie i drugie odgałęzienie usytuowane poprzecznie względem ruchu przechodzenia rygla zamkowego pomiędzy położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia oraz łączące je trzecie odgałęzienie, natomiast człon bródkowy klucza posiada, sprzęgniętą z każdą płytką szyfrową, oddzielną powierzchnię szyfrową, która przy obracaniu klucza w zamku przemieszcza płytkę szyfrową w kierunku pierwszego odgałęzienia i drugiego odgałęzienia, aby wybrać kombinację blokowania, znamienny tym, że człon bródkowy klucza (8) ma prowadzący człon (8d), współpracujący z zamkowym ryglem (3) tak, że w końcowej fazie ruchu wybierania szyfrowej płytki (5) wprowadza kołek blokujący (4) w trzecie odgałęzienie (5c) kanału blokowania, natomiast trzecie odgałęzienie (5c) kanału blokowania ma występ (5g) ograniczający szerokość kanału blokowania tak, że uniemożliwia ruch kołka blokującego (4) wzdłuż trzeciego odgałęzienia (5c), jeżeli powierzchnia szyfrowa klucza jest niewłaściwa.

2. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że trzecie odgałęzienie (5c) kanału blokowania ma prowadzącą powierzchnię (5f) ustawioną pod kątem względem kierunku ruchu rygla zamkowego (3) pomiędzy położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia, i przeznaczoną do współdziałania z kołkiem blokującym (4).

PL 198 808 B1

3. Zamek według zastrz. 2, znamienny tym, że prowadząca powierzchnia (5f) jest usytuowana po przeciwnej stronie kanału blokowania niż występ (5g), przy czym występ (5g) i powierzchna prowadząca (5f) współdziała z kołkiem blokującym (4) sterując jego ruchem względnym wzdłuż kanału blokowania.

4. Zamek według zastrz. 3, znamienny tym, że kształt i/lub wymiary powierzchni prowadzącej (5f) i/lub występu (5g) różnych kanałów blokowania nie są wszystkie takie same, a ponadto kształty odpowiadających powierzchni szyfrowych (8c) klucza są rozmieszczane tak, że powierzchnia szyfrowa (8c) o określonym kształcie zapewnia funkcjonalną kompatybilność kołka blokującego (4) tylko z kanał em blokowania wyposaż onym w powierzchnię prowadząc ą (5f) i wystę p (5g) posiadają ce prawidłowy kształt i/lub wymiary.

5. Zamek według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że kanał blokowania ma czwarte odgałęzienie (5d) przebiegające poprzecznie względem kierunku ruchu rygla zamkowego (3) pomiędzy jego położeniem zamknięcia a położeniem otwarcia, oraz ma piąte odgałęzienie (5e) łączące drugie odgałęzienie (5b) i czwarte odgałęzienie (5d), a ponadto piąte odgałęzienie (5e) również ma ustawioną pod kątem powierzchnię (5h) oraz przeciwnie usytuowany występ (5i) do sterowania ruchem względnym kołka blokującego (4) wzdłuż kanału blokowania.

6. Zamek według zastrz. 1, znamienny tym, że przekrój poprzeczny kołka blokującego (4) w kierunku ruchu wybierania pł ytek szyfrowych (5) jest trójką tny.

7. Surowy klucz do zamka, mający wzdł uż ny trzon, dwie bródki po przeciwnych stronach trzonu rozciągające się w płaszczyźnie osiowej zawierającej oś wzdłużną trzonu i przeznaczone do sfrezowania aby utworzyć powierzchnie szyfrowe klucza, które podczas użycia klucza w zamku przekręcają płytki szyfrowe, znamienny tym, że bródki (8b1, 8b2) są usytuowane symetrycznie po przeciwnych stronach trzonu (8a), a ponadto surowy klucz ma człony prowadzące (8d11, 8d12, 8d21, 8d22) przeznaczone do współdziałania z ryglem zamkowym (3) zamka, przy czym człony prowadzące (8d11, 8d12, 8d21, 8d22) rozciągają się na zewnątrz, w kierunkach prostopadłych do płaszczyzny osiowej, od powierzchni każdej z dwu bródek (8b1, 8b2) usytuowanych po przeciwnych stronach płaszczyzny osiowej, natomiast człony prowadzące (8d11, 8d12, 8d21, 8d22) po przeciwnych stronach płaszczyzny osiowej są symetryczne.

8. Surowy klucz według zastrz. 7, znamienny tym, że każdy z członów prowadzących (8d11, 8d12, 8d21, 8d22) ma zasięg osiowy mniejszy niż zasięg osiowy bródki (8b1, 8b2) z której rozciąga się.

9. Surowy klucz według zastrz. 8, znamienny tym, że każdy z członów prowadzących (8d11, 8d12, 8d21, 8d22) jest usytuowany, w kierunku osiowym, w centralnej części bródki (8b1, 8b2) z której rozciąga się.

10. Surowy klucz według zastrz. 7 albo 8, albo 9, znamienny tym, że każdy z członów prowadzących (8d11, 8d12, 8d21, 8d22) jest usytuowany promieniowo do wewnątrz od promieniowo zewnętrznego końca bródki (8b1, 8b2) z której rozciąga się.

11. Klucz do zamka, mający wzdłużny trzon, dwie bródki po przeciwnych stronach trzonu rozciągające się w płaszczyźnie osiowej zawierającej oś wzdłużną trzonu, przy czym każda bródka ma oddzielne powierzchnie szyfrowe sprzęgane z każdą płytką szyfrową zamka, znamienny tym, że bródka (8b) klucza ma człon prowadzący (8d), który przebiega na zewnątrz od poziomu bródki i jest przeznaczony do przemieszczania rygla (3) zamka, a zatem również kołka blokującego (4) już przed zakończeniem ruchu wybierania płytek szyfrowych (5) zamka, a ponadto powierzchnie szyfrowe (8c) realizujące wymieniony ruch wybierania płytek szyfrowych (5) są umieszczone wobec bródki (8b) klucza po obu stronach członu prowadzącego (8d) w kierunku trzonu (8a) klucza.

12. Klucz według zastrz. 11, znamienny tym, że bródka (8b) klucza ma prowadzącą powierzchnię (8e) niezależną od prowadzącego członu (8d), aby zapewniać ruchy przechodzenia zamkowego rygla (3) po ruchu wybierania kombinacji blokowania, a ponadto powierzchnia prowadząca (8e) i człon prowadzący (8d) są umieszczone na tym samym poziomie przekroju poprzecznego w odniesieniu do trzonu (8a) klucza.

13. Klucz według zastrz. 11, znamienny tym, że jako szyfrową powierzchnię (8c) klucza przewidzianą dla indywidualnej płytki szyfrowej (5) można alternatywnie wybrać co najmniej dwa różne typy powierzchni szyfrowej, których kształty różnią się od siebie i które są skonstruowane tak, aby były funkcjonalnie niekompatybilne z płytką szyfrową (5) dla przeciwnej opcji, przy czym powierzchnie szyfrowe (8c) klucza wybierane są tak, by zawierały albo jeden z wymienionych typów powierzchni szyfrowej, albo dowolną ich kombinację.

PL 198 808 B1

14. Klucz według zastrz. 13, znamienny tym, że wymienione typy powierzchni szyfrowej obejmują sfrezowanie płaskiej powierzchni (8c111 itd.) oraz sfrezowaną powierzchnię (8c112 itd.) zawierającą dwa przeciwstawne skosy schodzące się w kierunku do części końcowej bródki.

15. Klucz według zastrz. 13 albo 14, znamienny tym, że bródka (8b) klucza zawiera co najmniej jedną taką powierzchnię szyfrową (8c), która zawiera ostrze (8c112 itd.) utworzone przez przeciwległe skosy w prostopadłej płaszczyźnie poprzecznego przekroju trzonu (8a) klucza.

16. Klucz według zastrz. 11 albo 12, albo 13, albo 14, znamienny tym, że zawiera dwie bródki (8b1, 8b2) wyposażone w powierzchnie szyfrowe i usytuowane symetrycznie po obu stronach trzonu (8a) surowego klucza, a ponadto szyfrowe powierzchnie (8d, 8c2) bródek (8b1, 8b2) różnią się wzajemnie przynajmniej częściowo albo pod względem wartości sfrezowania, albo pod względem typu powierzchni szyfrowej.