PL198162B1 - Układ do podawania posiłków - Google Patents

Abstract

1. Uk lad do podawania posi lków, przypinany i zdejmowalny na podporze w rodzaju talerza lub tacy przeznaczonej do artyku lów zywno sciowych, obejmuj acy co najmniej jeden pojemnik na sos przy- prawowy do dania g lównego i przyrz ad ze srodkami do podtrzymywania lub przynajmniej jednym pojem- nikiem, który posiada uchwyt przeznaczony do przy- pinania na kraw edzi podpory z srodkami do pod- trzymywania, trzymaj acymi si e stosunkowo s labo na kraw edzi podpory, który to wspomniany uchwyt mo- ze si e odkszta lca c wyra znie i elastycznie, aby utrzy- ma c sta la pozycj e przez przypi ecie przyrz adu na podporze, podczas operacji maczania potrawy lub potraw g lównych w pojemniku, znamienny tym, ze uchwyt obejmuje zacisk górny (15) oraz za- cisk dolny (16) zaopatrzone w srodki podpieraj a- ce (31, 32, 35, 36), odpowiednio górne (31, 32) i dol- ne (35, 36), przeznaczone do stworzenia podparcia elastycznego na podporze; a urz adzenia podpieraj a- ce dolne (35, 36) s a ukszta ltowane przez co najmniej dwa z eby (35, 36) okre slone przez ich kra nce przy- najmniej dwoma widocznymi podparciami punkto- wymi. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Omawiany wynalazek odnosi się do ogólnej dziedziny techniki układów do podawania posiłków, które są zdejmowalne i przypinane na podporze, a służą do produktów żywnościowych.

Omawiany wynalazek dotyczy szczególnie układu do podawania posiłków, który obejmuje przyrząd do żywności przeznaczony do przypięcia lub przymocowania na podporze, np. na krawędzi talerza lub tacy i który pozwala przytrzymywać w sposób stały pojemniki na produkty spożywcze o konsystencji stałej, ciekłej lub też zawiesistej, takie jak np. pojemniki zawierające sos lub przyprawy.

Omawiany wynalazek odnosi się również bezpośrednio, jak i oddzielnie, do każdego elementu układu, mianowicie do przyrządu oraz pojemnika.

Przyrządy odejmowalne i przypinane na artykuły żywnościowe, przeznaczone do przytrzymywania przez przypięcie na podporze zazwyczaj stosuje się wyłącznie w celu chwilowego przytrzymywania w sposób bierny kieliszka obok talerza, aby uwolnić rękę użytkownika. Przyrządy te, znane i opisane na przykład w DE-U-8516315 lub DE-U-8813769, uformowane są w uchwyt i urządzenie do odbioru przynajmniej kieliszka; uchwyt i urządzenie do odbioru wystaje poza strefę pośrednią, a uchwyt pozwala, aby zaciski górny i dolny, obejmujące każde z osobna pierwsze i drugie ramię podłużne przeznaczone do obustronnego rozszerzenia na podporze, deformowały się wyraźnie i elastycznie, pozwalając na utrzymanie przyrządu przez przypięcie do podpory. Przyrządy te są zaopatrzone we wsporniki służące do powstrzymywania poślizgu przyrządu względem podpory.

Przyrządy te używa się często w trakcie przyjęć lub pikników, ponieważ użytkownik może wtedy przy pomocy wspomnianego przyrządu połączyć sztywno talerz z kieliszkiem zawierającym napój. Jedynie jedna ręka użytkownika jest więc zajęta przytrzymywaniem zespołu złożonego z talerza i kieliszka i w ten sposób dysponuje on jeszcze jedną ręką wolną.

Jednakże, mimo że przyrządy zazwyczaj spotykane przeważnie spełniają oczekiwania, nie mogą jednak być przypinane na podporach różnej grubości, co ogranicza ich zastosowanie. Co więcej, jeśli użytkownik usiłuje przypiąć przyrząd na podporze, której grubość jest nieodpowiednia, stabilność przyrządu na podporze zostaje zachwiana, zmuszając użytkownika do czuwania nad tym, czy przyrząd nie odłącza się od talerza i nie przewraca się.

Aby zaradzić tym niedogodnościom, pierwsze rozwiązanie polega na rozłożeniu podpór samoprzylegających na krańcach ramienia zacisku dolnego i ramienia zacisku górnego. Rozwiązanie to jest jednakże uciążliwe, mało praktyczne i nieestetyczne.

Wkładanie przyrządu na krawędź talerza okazuje się w efekcie mało wygodne i trudne jest zdejmowanie przyrządu w przypadku, gdy użytkownik go nie potrzebuje.

Wreszcie, ogólnie rzecz biorąc, przez poprzednio opisane przyrządy rozumie się przyrządy przeznaczone wyłącznie do spełniania funkcji pasywnej podpory kieliszka służącej do uwolnienia ręki. Tak więc, ich koncepcja nie przewiduje przystosowania do innych funkcji, co powoduje np. konieczność interwencji i stosowanie zróżnicowanych zabiegów mechanicznych, zwłaszcza takich, które powodują wzrost stabilności.

Szczególnie rozwój restauracji szybkiej obsługi we wszystkich postaciach rodzi ustawicznie nowe potrzeby w dziedzinie układów lub przyrządów ułatwiających przyjmowanie posiłków przez zwiększenie prostoty użytkowania.

Na przykład obecnie podawanie przyprawowych artykułów żywnościowych do potrawy głównej w rodzaju sosu aromatyzowanego lub przyprawowego wykonuje się w restauracjach szybkiej obsługi przez proste nałożenie porcji sosu bezpośrednio na talerz, na środku lub na krawędzi dania głównego, zależnie od środków podawania sosu. W pewnych przypadkach, użytkownik może używać niezależnego pojemnika przykrytego wieczkiem, zawierającego sos przyprawowy i wlewać jego zawartość na talerz; lub wyjątkowo, jeśli pojemnik jest wystarczająco duży, maczać w nim bezpośrednio jedzenie.

Układy te okazały się mało praktyczne i powodują często przypadkowe mieszanie się potraw z sosem, co może mieć negatywny skutek dla użytkownika. W przypadku niezależnego pojemnika niezbędna jest obecność stołu lub podobnej podpory, poza tym pojemnik wymaga generalnie podtrzymywania jedną ręką, jeśli potrawa ma być doń włożona.

Znany jest również z dokumentu US-A-2803120 pojemnik na sos przyprawowy przeznaczony do przymocowania i umieszczenia bezpośrednio we wnętrzu talerza dzięki zaczepom i antypoślizgowym podpórkom. Koszty produkcji tego urządzenia są relatywnie wysokie, istnieje też niedogodność w postaci umieszczania urządzenia na środku talerza pomiędzy potrawami.

PL 198 162 B1

Celem wynalazku jest znalezienie remedium na różne niedogodności wymienione powyżej oraz zaproponowanie nowego układu do podawania posiłków w postaci produktów żywnościowych, odejmowalnego oraz przypinanego na podporze i umożliwiającego uproszczenie przyjmowania posiłku, który charakteryzuje się podwyższoną stabilnością po przypięciu i w trakcie użytkowania i takiego, którego sztywność jest podwyższona w ten sposób, aby całość była ergonomiczna oraz który posiada liczne powierzchnie kontaktu z podporą po przypięciu.

Jeszcze innym celem wynalazku jest zaproponowanie nowego przyrządu przypinanego przeznaczonego do odbierania pojemnika o specyficznym kształcie.

Celem wynalazku jest funkcja pomocnicza względem układu do podawania posiłków, przypinanego i odejmowalnego, na podporze w rodzaju np. tacy lub talerza; zawierającego przynajmniej jeden pojemnik na sos przyprawowy do potrawy głównej i przyrząd z urządzeniem do podtrzymywania jednego lub większej ilości pojemników, znamiennego tym, że przyrząd obejmuje uchwyt przeznaczony do nałożenia na krawędź podpory z urządzeniami do odbioru, trzymający się stosunkowo słabo krawędzi podpory, przy czym wspomniany uchwyt może odkształcać się wyraźnie i elastycznie, aby zachować stabilność dzięki przytrzymaniu przyrządu na podporze podczas operacji maczania potraw(y) głównej/ych w pojemniku.

Innym celem wynalazku jest zaproponowanie pojemnika na artykuły żywnościowe, przytrzymywanego przez urządzenie do odbioru przyrządu nowego układu do podawania posiłków, w którym kształt pojemnika przystosowuje się specyficznie do urządzenia odbioru przyrządu zdefiniowanego powyżej.

Celem wynalazku by było również zaproponowanie nowego elementu kształtu przyrządu nakładanego lub przypinanego zdefiniowanego powyżej.

Cele określone powyżej osiągnięto w konstrukcji układu według wynalazku do podawania posiłków.

Układ według wynalazku do podawania posiłków przypinany i odejmowalny na podporze w rodzaju talerza lub tacy przeznaczonej do artykułów żywnościowych obejmuje co najmniej jeden pojemnik na sos przyprawowy do dania głównego i przyrząd ze środkami do podtrzymywania lub przynajmniej jednym pojemnikiem i posiada uchwyt przeznaczony do przypinania na krawędzi podpory ze środkami do podtrzymywania, trzymającymi się stosunkowo słabo na krawędzi podpory; w którym wspomniany uchwyt może się odkształcać wyraźnie i elastycznie, aby utrzymać stałą pozycję przez przypięcie przyrządu na podporze podczas operacji maczania potrawy lub potraw głównych w pojemniku.

Istotę wynalazku dotyczącego konstrukcji układu do podawania posiłków stanowi uchwyt, obejmujący zacisk górny oraz zacisk dolny, oba zaopatrzone w środki podpierające, odpowiednio górne i dolne, przeznaczone do stworzenia podparcia elastycznego na podporze; przy czym środki podpierające dolne są ukształtowane przez co najmniej dwa zęby wyznaczone przez ich krańce przynajmniej dwoma widocznymi podparciami punktowymi. Wspomniane zęby wystają w kierunku zacisku górnego i są ukształtowane wyraźnie stożkowato tak, aby stworzyć co najmniej powierzchnię pochyłą ułatwiającą nakładanie przyrządu na podporę.

Korzystnie, gdy uchwyt i urządzenia do odbioru wystają poza strefę pośrednią przyrządu, a zacisk górny i zacisk dolny rozszerzają się odpowiednio w jedno ramię podłużne i dwa ramiona podłużne przeznaczone do obustronnego rozciągania się na podporze, wspomniane ramiona podłużne zacisku dolnego są obustronnie połączone przez ramię poprzeczne, w taki sposób, że utworzą odgałęzienie ciągłe, strefę pośrednią i odgałęzienie ciągłe ograniczające okienko. Również korzystnie, gdy ramię zacisku górnego wpisuje się w okienko ograniczone przez strefę pośrednią i odgałęzienie ciągłe oraz gdy wspomniane ramię jest umieszczone wyraźnie w kierunku okienka. W celu zapewnienia odpowiedniej funkcjonalności ramię zacisku górnego i odgałęzienie ciągłe zacisku dolnego biegną w kierunku przeciwnym do kierunku urządzenia do odbioru.

Strefa pośrednia układu według wynalazku obejmuje rzut poprzeczny przeznaczony do kształtowania obszaru oporowego na podporze. W układzie według wynalazku ramię i odgałęzienie ciągłe obejmują każdy początkowy odcinek, który wystaje poza bok poprzeczny dzięki temu, że dwa początkowe odcinki określające dwa rozszerzenia poziome są wyraźnie równoległe i każdy z nich jest przedłużony przez dalszy odcinek i dzięki temu, że dwa dalsze odcinki zamykają każdy z kątów rozszerzenia poziomego.

Korzystnie, gdy początkowe odcinki rozszerzają się wyraźnie równolegle i są obustronnie oddalone, co najmniej o wartość równą grubości podpory, jak również, gdy dalszy występu ramienia zacisku górnego zawiera wyłóg, który jest skręcony względem odgałęzienia ciągłego i który tworzy co

PL 198 162 B1 najmniej dwa punkty podparcia na podporze w czasie przytrzymywania przyrządu na podporze, a ramię zacisku górnego i odgałęzienie ciągłe oddalają się elastycznie.

W innym, korzystnym przykładzie wykonania urządzenie do odbioru co najmniej jednego pojemnika na produkty spożywcze posiada pierścień, który rozszerza się równolegle do rozszerzenia poziomego. Natomiast pierścień zawiera co najmniej dwa elementy ustalające, które biegną w kierunku środka pierścienia i które są przeznaczone do współpracy z elementem ustalającym o kształtach komplementarnych do tych na pojemniku przeznaczonym na produkty spożywcze.

W celu zapobieżenia przesuwania się pojemnika wokół osi pojemnik jest zaopatrzony w co najmniej jeden element ustalający w kształcie komplementarnym z przynajmniej jednym elementem ustalającym na urządzeniu do podtrzymywania, przy czym co najmniej jeden wyżej wspomniany element ustalający może być wklęsły i wspomniany co najmniej jeden element ustalający może być wypukły.

Przedmiot wynalazku przedstawiony jest w przykładach wykonania nie ograniczających zakresu wynalazku na załączonym rysunku, którego:

- Figura 1 przedstawia widok perspektywiczny układu według wynalazku, w trakcie nakładania na krawędź talerza oraz pojemnika na artykuły żywnościowe w trakcie nakładania na przyrząd.

- Figury od 2 do 5 są odpowiednio widokami z góry, z boku, w przekroju podłużnym i z dołu układu według wynalazku według pierwszego przykładu wykonania.

- Figura 6 jest widokiem perspektywicznym drugiego przykładu wykonania przyrządu z wynalazku, przypiętego do krawędzi talerza.

- Figura 7 jest widokiem perspektywicznym pojemnika przeznaczonego do umieszczenia na układzie według wynalazku z fig. 6.

Figura 1 przedstawia przypinany i odejmowalny układ 1 do podawania posiłków do produktów żywnościowych, który jest przeznaczony do utrzymywania się przez przypięcie na podporze 2 i który jest przeznaczony do umieszczenia pojemnika 3 na artykuły spożywcze.

Układ do podawania posiłków 1 w omawianym wynalazku obejmuje przyrząd 4, który jest przeznaczony do nałożenia na krawędź podpory 2, takiej jak talerz, zgodnie z kierunkiem strzałki F oraz pojemnik 3, który jest przeznaczony do wpięcia lub nałożenia na przyrząd 4.

W opisie wynalazku pod znaczeniem „posiłek” rozumiemy każdą bez ograniczeń konsumpcję produktów spożywczych, np. odbywającą się w trakcie kolacji, koktajlu, podwieczorku, pikniku, śniadania czy obiadu. Również przez „podporę” w znaczeniu według wynalazku rozumiemy tacę, talerz, czy też każdy element pozwalający podpierać danie główne.

Przyrząd 4 obejmuje uchwyt 11 i urządzenie do odbioru 12. Uchwyt 11 jest przeznaczony do nałożenia lub osadzenia równolegle na samą krawędź 5 talerza 2, a urządzenia do odbioru 12 są przeznaczone do umieszczenia lub podpierania w sposób stabilny pojemnika 3, takiego jak pojemnik na sos czy przyprawy, który nakłada się na niego dzięki tym urządzeniom. Według tej konfiguracji, urządzenie do odbioru 12 trzyma się stosunkowo słabo krawędzi 5 talerza 2 lub podpory.

Jak przedstawiono to dokładniej na fig. 2 do 5, uchwyt 11 i urządzenie do odbioru 12 wystają poza strefę pośrednią 13. Uchwyt 11 obejmuje zacisk górny 15 i zacisk dolny 16, które obejmują odpowiednio ramię podłużne 17 i dwa ramiona podłużne 18 i 19. Ramiona te są przeznaczone do obustronnego rozciągnięcia na podporze 2 przez widoczne i elastyczne deformowanie się, służąc utrzymaniu przyrządu 4 przez przypięcie na tej podporze; pozwalając zachować stabilność przyrządu i zapobiec jego przemieszczeniu w przypadku zabiegów mechanicznych i wielokierunkowych dynamicznych.

Ramię 17 zacisku górnego 15 i dwa ramiona 18 i 19 zacisku dolnego 16 są podłużne i rozciągają się równolegle do kierunku wkładania przyrządu 4 na podporę 2, tzn. równolegle do strzałki F z fig. 1.

Według omawianego wynalazku, dwa ramiona podłużne 18 i 19 zacisku dolnego 16 są wzajemnie połączone przez ramię poprzeczne 20 w taki sposób, aby utworzyć odgałęzienie ciągłe 21, strefę pośrednią 1, a wspomniane odgałęzienie ciągłe 21 ogranicza okienko 22.

Ramię poprzeczne 20 zacisku dolnego 16 rozwija się wyraźnie prostopadle w dwa ramiona podłużne 18 i 19 tego zacisku. Przede wszystkim, kształt odgałęzienia ciągłego 21 nie ma kąta ostrego, zwłaszcza na poziomie styku ramion podłużnych 18, 19 z ramieniem poprzecznym 20 i posiada kształt podobny do podkowy.

Przede wszystkim ramię 17 zacisku górnego 15 wpisane jest w okienko 22 ograniczone przez strefę pośrednią 13 i odgałęzienie ciągłe 21. Ramię 17 umieszczone jest wyraźnie w kierunku okienka 22. Poza tym, co także jest ważne, kształt ramienia 17 zacisku górnego 15 jest wyraźnie poPL 198 162 B1 równywalny z tym z okienka 22 w taki sposób, że nakładanie ramienia 17 zacisku górnego 15 i odgałęzienia ciągłego 21 zacisku dolnego tworzy jedną powierzchnię w sposób widoczny i całkowity.

Ramię 17 zacisku górnego 15 i odgałęzienie ciągłe 21 zacisku dolnego 16 biegną w kierunku przeciwnym względem urządzenia do odbioru 12: ramię 17 i odgałęzienie ciągłe 21 biegną z jednej strony strefy pośredniej 13, podczas gdy urządzenie do odbioru 12 biegnie z drugiej strony tej strefy pośredniej 13. Strefa 13 kształtuje więc bok poprzeczny, począwszy od którego rozciągają się ramiona na dwóch różnych poziomach. Strefa pośrednia 13 tworzy zatem obszar oporowy, dzięki któremu przyrząd 4 nakładą się na krawędź 5 podpory 2.

W omawianym wynalazku przyrząd 4 wykonuje się z jednego kawałka tworzywa według całej omówionej metody, a przede wszystkim przez wtryśnięcie tworzywa sztucznego.

Kształty uzupełniające odgałęzienia 21 zacisku dolnego 16 i ramienia 17 zacisku górnego 15 upraszczają wtryśnięcie, gdzie nie jest konieczne używanie formy zaopatrzonej w suwak lub kołki.

Ramię 17 i odgałęzienie ciągłe 21 obejmują każdy początkowy odcinek 24, 25 który wystaje począwszy od krawędzi poprzecznej 13. Te dwa początkowe odcinki 24 i 25 tworzą dwa poziome rozszerzenia, które są wyraźnie równoległe i obustronnie oddalone i cechują się tym, że mają co najmniej równą grubość krawędzi 5 podpory 2. Przede wszystkim odległość pomiędzy dwoma pierwszymi odcinkami 24 i 25 jest wyraźnie równa pod względem grubości tej krawędzi.

Dwa początkowe odcinki 24 i 25 są odpowiednio przedłużone przez dalsze odcinki 26 i 27, z których każdy tworzy kąt z poziomymi rozszerzeniami. Dwa dalsze odcinki 26 i 27 są tak samo wyraźnie równoległe i rozciągają się w dół.

Dalszy odcinek 26 ramienia 17 zacisku górnego 15 zawiera wypustkę 30, która jest skręcona względem odgałęzienia ciągłego 21 zacisku dolnego 16 i która tworzy co najmniej dwa punkty oparcia 31 i 32 na podporze 2 w czasie przypięcia przyrządu 4 na tej podporze; a ramię 17 zacisku górnego 15 i odgałęzienie ciągłe 21 zacisku dolnego 16 oddalają się w sposób elastyczny, mocno przytrzymując podporę.

Korzystne jest to, że dwa punkty podparcia 31 i 32 są usytuowane obustronnie na ramieniu 17 zacisku górnego 15. W korzystnym wariancie, część wypustki 30 mieszcząca się pomiędzy dwoma punktami podparcia 31 i 32 tworzy linię podparcia ciągłego na podporze 2. Ta linia podparcia ma duże rozmiary w stosunku do rozmiarów ogólnych przyrządu 20, jako że ważna jest stabilność przyrządu 4 na podporze 2.

Odgałęzienie ciągłe 21 zacisku dolnego 16 obejmuje co najmniej dwa zęby 35 i 36, które wystają w kierunku ramienia 17 zacisku górnego 15.

Kształt zębów 35 i 36 jest taki, jak górne krańce tych zębów tworzących dwa punkty podparcia przeznaczone do stworzenia podparcia elastycznego na podporze 2.

Dwa zęby 35 i 36 mają np. formę poszerzoną u podstawy i są zbieżne w stosunku do swojego krańca górnego. Posiadają one zatem każdy z osobna powierzchnię pochyłą 37, która tworzy kąt z kierunkiem wzdłużnym przyrządu 1, np. równy kątowi około 45°. W czasie nakładania przyrządu 4 na podporę 2, płaszczyzny pochyłe 37 ułatwiające przesuwanie podpory na zaciskach i zębach 35, 36 zwiększają deformację elastyczną zacisków górnego 15 i dolnego 16 w ten sposób, że krawędź 5 podpory 2 jest mocno przytrzymywana. Co więcej, ciągły kształt zacisku dolnego 10 powoduje, że przytrzymywanie jest stabilne, zatem przyrząd nie odłączy się łatwo w czasie, gdy użytkownik przemieszcza się trzymając w ręku podporę zaopatrzoną w przyrząd.

Elastyczność ramion zacisków górnego i dolnego pozwala ponadto na przypięcie przyrządu 4 na podporach 2 różnej grubości.

Wariant: zacisk górny 15 posiada ostrogę 38 skierowaną w kierunku zacisku dolnego 16 i umieszczoną w tylnej części linii ciągłej stworzonej przez wypustkę 30. Ostroga 38 wzmacnia również podparcie zacisku górnego 15 na podporze 2.

Ramię 17 zacisku górnego 15 i początkowy odcinek 25 odgałęzienia ciągłego 21 zacisku dolnego 16 posiadają użebrowanie 39 pozwalające usztywnić uchwyt 11.

Urządzenie do odbioru 12 pojemnika 3 na produkty żywnościowe składa się z pierścienia 40, który biegnie równolegle do poziomego rozszerzenia określonego przez początkowe odcinki 24 i 25 ramion. Przekrój poprzeczny pierścienia 40 ma widoczny kształt odwróconej litery U w taki sposób, że pierścień ten posiada powierzchnię odbioru 41 w kształcie pierścieniowym. Powierzchnia pierścieniowata 41 i powierzchnia górna zacisku górnego 15 są współpłaszczyznowe.

PL 198 162 B1

Pojemnik 3 przedstawiony na fig. 1 jest przede wszystkim pojemnikiem, w którym ścianki boczne 45 mają kształt ściętego stożka rozszerzającego się ku górze. W partii górnej pojemnik 3 posiada obrzeże 46 rozszerzające się promieniowo.

Wariant: pojemnik 3 posiada ścianki wewnętrzne, które tworzą więcej przegródek mogących zawierać większą ilość różnych artykułów spożywczych.

W czasie nakładania pojemnika 3 na przyrząd 4, ścianki boczne 45 znajdują się w pierścieniu 40, aż do momentu, gdy jego obrzeże 46 dojdzie do obszaru oporowego na górnej powierzchni podparcia 41 tego pierścienia. Zatem, jeśli pojemnik 3 ustawia się na pierścieniu 40, większa część wagi tego pojemnika jest usytuowana poniżej pierścienia. Pojemnik 3 zyskuje bardzo dużą stabilność i nie ma tendencji do wysuwania się z przyrządu 4.

Ta stabilność pojemnika 3 jest tym bardziej ważna i potrzebna, jeśli użytkownik chce maczać potrawę/y główną/e w pojemniku, aby przyprawić potrawę. W trakcie tej operacji przyprawiania lub maczania, układ złożony z przyrządu 4 i pojemnika 3 wytrzymuje istotnie zabiegi, które powinny zostać zrównoważone przez uchwyt, który musi trzymać się mocno w pozycji początkowej bez ślizgania się na boki.

Dobre elastyczne zaciśnięcie, uzyskane dzięki urządzeniu do podparcia 31, 32 i zwłaszcza dzięki dwóm zębom 35, 36 pozwala oczekiwać tej stabilności, zwłaszcza bocznej, mimo wielokrotnych działań dynamicznych i wielokierunkowych.

Poza tym, aby zwiększyć stabilność pojemnika 3 w urządzeniu do podtrzymywania 12 w przyrządzie 4, pojemnik i urządzenie do odbioru 12 mogą z powodzeniem zawierać urządzenia w formie uzupełniającej, takie jak przedstawiono w drugim przykładzie wykonania wynalazku z fig. 6 i 7.

Części tworzące przyrząd 4 i pojemnik 3 z drugiego przykładu wykonania wynalazku, podobne do tych z pierwszego przykładu wykonania mają identyczne odniesienia.

Pierścień 40 posiada ponadto co najmniej jeden zgrubienie, a korzystnie dwa elementy sprzęgające 50 i 51, które biegną w kierunku środka pierścienia 40, a które są przeznaczone do współpracy z wklęsłościami 52 o kształtach komplementarnych do pojemnika 3 do produktów spożywczych.

Elementy sprzęgające 50 i 51 biegną korzystnie przez całą wysokość pierścienia i są naprzeciwległe.

Kształt wklęsłości 52 jest komplementarny do tych występów 50 i 51 w taki sposób, że podczas nakładania wspomnianego pojemnika element ustalający 50 i 51 wchodzą we wklęsłości 52. Zatem kształt zewnętrzny pojemnika 3 jest kształtem specyficznie zaadaptowanym do kształtu wewnętrznego pierścienia, który przeciwdziała obracaniu się pojemnika na pierścieniu, a także jego odłączeniu. Stabilność pojemnika 3 na pierścieniu 40 zostaje tutaj znowu podwyższona. Co więcej, w przypadku, gdy pojemnik 3 nie posiada wyżłobień wklęsłych 52 komplementarnych do występów 51, 52 pojemnik 3 nie może być nałożony na pierścień 40.

Elementy sprzęgające 51 i 52 mają przekroje poprzeczne w kształcie łukowatym, ale mogą również być w kształcie czworokąta lub trójkąta.

Wariant: pierścień 40 posiada wyżłobienia wklęsłe, a pojemnik zgrubienia o kształtach komplementarnych.

W jeszcze innym wariancie pierścień 40 zaopatrzony jest w wyżłobienia wklęsłe lub zgrubienia, które można połączyć uchwytem 11 zawierającym zaciski, które zastosowano w zwykły sposób.

W jeszcze innym wariancie, elementy sprzęgające 50 i 51 stanowią formę obrotową w rzucie pionowym w taki sposób, aby utworzyć uchwyt z wyżłobieniami wklęsłymi na pojemniku do mocnego blokowania tego pojemnika na pierścieniu. Jeśli użytkownik chce następnie zdjąć pojemnik, wystarczy przytrzymać ściankę boczną 45 pojemnika, aby oddzielić ją od zgrubień.

Poza tym zrozumiałe jest oczywiście, że pojemnik 3 może być odejmowalny w przypadku, gdy jest pusty lub prawie pusty, lub wtedy, gdy użytkownik chce zmienić sos przyprawowy, zastępując go nowym pojemnikiem. Gdy sos zawarty w pojemniku był używany w całości lub częściowo, możliwe jest ponowne naładowanie pojemnika dzięki zbiornikowi zawierającemu wspomniany sos.

Wynalazek znajduje zastosowanie przemysłowe w produkcji i użytkowaniu układów do podawania posiłków połączonych odejmowalnie z krawędzią talerza.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   I. Układ do podawania posiłków, przypinany i zdejmowalny na podporze w rodzaju talerza lub tacy ooaeaaacasaej Os nrtpóbłów żpwasściswpch, obejmujący cs anjmaiej jeZea osjemaió an sss ooapoonwdwp Os Odaia główaegs i ooapoaąO ae śodOóami Os osOtoapmywdaia lub ooapaajmaiej jeZapm osjemaióiem, ótóop odsiaOa uchwpt ooaeaydcadyp Os ooapoiydyid aa óoawęOai osOosop a śodOóami Os OdOtoapmpwdyid, toapmającpmi się stssbaósws słabs aa óoawęOai osOosop, ótóop ts wsosmaiaap uchwpt msże się sOósatdłcdć wpoaźaie i elastpcaaie, abp utoapmać stałą osapcję ooaea ooapoięcie ooapoaąOb aa osOosoae, odOcaas soeoacji macaaaia ostoawp lub ostoaw główapch w osjemaióu, znamienny tym, że uchwpt sbejmuje aacisó góoap (15) soaa aacisó Oslap (16) aadoatoadae w śosOói osOoieoające (31, 32, 35, 36), sOoswieOais góoae (31, 32) i Oslae (35, 36), ooaeaadcasae Os stwsoaeaia odOoaocia elastpcaaegs aa osOosoae; a boaąOaeaid odOoieoające Oslae (35, 36) są bósatdłtswdae ooaea cs aajmaiej Owa aębp (35, 36) sóoeślsae ooaea ich óoańce ooapaajmaiej Owdma wiOscaapmi odOoaociami ouaótswpmi.
2. 2. Ukóad według z^^tr^. t, znamienny tym, że zębb t35, 3Q) wyptaaą w kteninku zacisku gó^ aegs (15) i są bósatdłrswdae wpoaźaie stsżóswats taó, abp stwsoapć cs aajmaiej oswieoachaię oschpłą (37) ułatwiającą aaółaOaaie ooapoaąOb (4) aa osOosoę (2).
3. 3. Układwedłubzantao. t albo 2, tym, że uchwyt t(11 i urządzeniadoodbioru t(2) wpstają osaa stoefę osśoeOaią (13) ooapoaąOb (4), aacisó góoap (15) i aacisó Oslap (16) odasaeoaają się sOoswieOais w jeOas oamię osOłbżae (17) i Owa oamisaa osOłbżae (18, 19) ooaeaadcasae Os sbustosaaegs osaciągaaia się aa osOosoae (2), wsosmaiaae oamisaa osOłbżae (18, 19) aacisóu Oslaegs (16) są sbustosaaie osłącasae ooaea oamię osooaecaae (20) w taói sossób, abp btwsoapć sOgałęaieaie ciągłe (21), stoefę osśoeOaią (13) i sOgdłęaieaie ciągłe (21) sgoaaicaające sóieaós (22).
4. 4. Uktea we^e^łi^ęj zantao. 3, znamiennn tym, że ramię t(7) zadisSu ggrnaeo t(5) wpisujj się w sóieaós (22) sgoaaicasae ooaea stoefę osśoeOaią (13) i sOgdłęaieaie ciągłe (21), a wsosmaiane ramię (17) jest bmiesacasae wpoaźaie w óieouaóu sóieaóa (22).
5. 5. Ukóaa weełub ζ.^^. 3 tlbo d, zznmieenn tym, zż ramię t(7) dadisSu dgrnyeg t(15 ί zSpołęaieaie ciągłe (21) aacisóu Oslaegs (16) biegaą w óieouaóu ooaeciwapm Os óieouaóu boaąOaeaid Os dObimu (12).
6. 6. Ukóad wedłub zantao. 3 albo 4, albo 5, znamiennn tym, że pośrednia ((3) obejmuju oaut osooaecaap ooyeaaacasap Os ósatdlaswdaid sbsadob sososwegs aa osOosoae (2).
7. 7. Uk^a weełub ζβ^. d, znnmiennn tiyn, że romię t(7) i odOgłęęieeie zćągłe tO1 ζΟο-ιόοΧ óażOp oscaątóswp sOciaeó (24, 25), ótóop wpstaje osaa bsó osooaecaap (13) Oaięói temu, że Owa oscaątóswe sOciaói (24, 25) sóoeślające Owa odasaeoaeaia osaisme są wpoaźaie oówasległe i óażOp a aich jest ooaeOłbżsap ooaea Oalsap sOciaeó (26, 27) i Oaięói temu, że dwa dalsze ddccnói (26, 27) aampóają óażOp a óątów odasaeoaeaia osaismegs.
8. 8. Ukóad według za^z. 7, znamiennn tym. że początkowe οόοίη^ (24, 255 rozezeroaju ssę wpoaźaie oówaslegle i są sbbstosaaie dOOalsae, cs aajmaiej s waotsść oówaą goubsści osOosop (2).
9. 9. Ukóad według za^z. d albo 8, znamjenny tym, że dallzy odcćnek t26) ramienia OO zacisóu góoaegs (15) aawieoa wpłóg (30), ótóop jest sóoęcsap waglęOem sOgdłęaieaid ciągłegs (21) i ótóop twsoap cs aajmaiej Owa ouaótp osOodocid (31,32) aa osOosoae (2) w caasie ooaptoapmpwaaia OoapoaąOb (4) aa osOosoae, a oamię (17) aacisóu góoaegs (15) i sOgdłęaieaie ciągłe (21) dOOalają się elastpcaaie.
10. 10. Ukóad według zastaz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, znaiienny ty,, że boaąOaeaie Os sObisob (12) cs aajmaiej jeOaegs osjemaióa (3) aa oosOuótp sosżpwcae odsiaOa oieoścień (40), ótóop odasaeoaa się oówaslegle Os odasaeoaeaia osaismegs.

    II. Ukóad według 10, znamienny tym, że pierZciee (40) ζ^-^ϊ(^^- co najmniej dwa elemeatp ustalające (50, 51), ótóoe biegaą w óieouaóu śodOóa oieościeaia (40) i ótóoe są ooyeaaacasae Os wsoółooacp a elemeatem bstdldjącpm (52) s ósetattach ósmolemeataoapch Os tpch aa osjemaióu (3) ooyeaaacasapm aa oosOuótp sosżywcee.
11. 12. Ukóad według zastaz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo6, albo 7, albo 8, albo 9, albo tO, albs 11, znamienny ty,, że osjemaió (3) jest aasoatoadap w cs aajmaiej jeOea elemeat ustalającp (52) ósatałcie ósmolemeataoapm a ooapaajmaiej jeOapm elemeatem bstdldjącpm (50, 51) aa boeąOeeaib Os osOtoepmpwdaid (12).
12. 13. Ukóad według zastaz. t2, znamiennytym, że co najjoryej r eden wyżee wspomniany eterne nt bstdldjącp (52) jest wólęsłp i wsosmaiaap cs aajmaiej jeOea elemeat bstdldjącp (50, 51) jest wpouóty.