PL196513B1 - Torba - Google Patents

Abstract

1. Torba z tworzywa sztucznego, znamienna tym, ze sk lada si e z pierwszej i drugiej scianki bocznej, tworz acych razem cz esc workow a maj a- c a czo low a i tyln a powierzchni e, z latwo otwiera- nego zamkni ecia, zaopatrzonego w otwór wylo- towy utworzony na powierzchni czo lowej cz esci workowej, przez który jest uzyskiwany dost ep do wn etrza torby, oraz w klap e zamykaj ac a, oddzie- lon a od pierwszej i drugiej scianki bocznej, przy- krywaj ac a i zamykaj ac a otwór wylotowy, oraz wyposa zon a w odrywany obszar, przymocowany do powierzchni czo lowej cz esci workowej tak, ze przynajmniej cz esc klapy zamykaj acej jest odry- wana od powierzchni czo lowej na szeroko sci odrywanego obszaru i ods lania otwór wylotowy, oraz pozostawia t e powierzchni e czo low a w sta- nie funkcjonalnie nienaruszonym, a tak ze z za- mykanego obszaru, oddzielonego od zamkni ecia, oraz przeznaczonego do zamkni ecia torby po jej nape lnieniu. PL PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 196513 (21) Numer zgłoszenia: 345846 ^{(13) B1} (22) Data zgłoszenia: 08.07.1999 ^{(51) Int.Cl.}

B65D 33/18 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

08.07.1999, PCT/GB99/02049 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

20.01.2000, WO00/02782 PCT Gazette nr 03/00

(54)	Torba
	(73) Uprawniony z patentu:
(30) Pierwszeństwo:	FLEXIPOL PACKAGING LIMITED, Haslingden,GB
08.07.1998,GB,9814778.8 08.07.1998,GB,9814771.3
04.06.1999,GB,9912972.8	(72) Twórca(y) wynalazku: Ian John Smith,Rainhill,GB John Joseph Dermot Griffiths,
(43) Zgłoszenie ogłoszono:	Marsden Heights,GB
14.01.2002 BUP 02/02	Paul Stuart Brassington,Fence,GB Patrick Thomas Connelly,Heighington,GB
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:
31.01.2008 WUP 01/08	(74) Pełnomocnik: Kamiński Zbigniew, Kancelaria Patentowa

⁽⁵⁷⁾ 1. Torba z tworzywa sztucznego, znamienna tym, że składa się z pierwszej i drugiej ścianki bocznej, tworzących razem część workową mającą czołową i tylną powierzchnię, z łatwo otwieranego zamknięcia, zaopatrzonego w otwór wylotowy utworzony na powierzchni czołowej części workowej, przez który jest uzyskiwany dostęp do wnętrza torby, oraz w klapę zamykającą, oddzieloną od pierwszej i drugiej ścianki bocznej, przykrywającą i zamykającą otwór wylotowy, oraz wyposażoną w odrywany obszar, przymocowany do powierzchni czołowej części workowej tak, że przynajmniej część klapy zamykającej jest odrywana od powierzchni czołowej na szerokości odrywanego obszaru i odsłania otwór wylotowy, oraz pozostawia tę powierzchnię czołową w stanie funkcjonalnie nienaruszonym, a także z zamykanego obszaru, oddzielonego od zamknięcia, oraz przeznaczonego do zamknięcia torby po jej napełnieniu.

PL 196 513 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest torba, lub worek, zwłaszcza torba, lub worek z tworzywa sztucznego o łatwo otwieranej konstrukcji. Przedmiotem wynalazku jest również taka torba, lub worek, który może stabilnie stać bez jakiegokolwiek podtrzymania.

Torby według wynalazku mogą mieć dowolne wymiary, od stosunkowo małych (o pojemności jednego litra, lub mniejszej), do stosunkowo dużych i bardzo użytecznych. Torby mogą znaleźć zastosowanie w przemyśle przetwórczym do transportu różnych produktów wewnątrz fabryki, lub między fabrykami, a zwłaszcza w przemyśle przetwarzania żywności, do transportu produktów żywnościowych między fabrykami, lub do posesji odbiorców (w handlu detalicznym). Torby według wynalazku mogą być również zastosowane do zewnętrznego pakowania stałych i ciekłych produktów, na przykład detergentów. Torby są ponadto bardzo przydatne w usługach dostawczych różnych produktów, zwłaszcza w przypadku, kiedy wskazane jest zwrócenie dostawcy pocztą zamówionego produktu.

Znane są różne toby z tworzywa sztucznego, ale ich zasadniczą niedogodnością jest to, że ich zamknięcia nie są łatwo otwierane, ich wytwarzanie nie jest proste i tanie, nie są niezawodne w użyciu, a także nie są przystosowane do stosunkowo ciężkich materiałów.

Torby według wynalazku są w szczególności przystosowane do produktów objętościowych, w postaci proszków, granulatów, lub cieczy. Przykładami takich produktów są objętościowe produkty chemiczne i różne składniki, używane do produkcji artykułów żywnościowych przeznaczonych dla ludzi i zwierząt, produkty używane w gospodarstwach domowych, na przykład proszki i płyny do prania, a także gotowe, lub częściowo przetworzone artykuły żywnościowe, produkty stosowane w gospodarstwach domowych, oraz w ogrodzie, na przykład torf, lub kompost. W przemyśle spożywczym do transportu żywności, składników, lub częściowo przetworzonych produktów żywnościowych, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz zabudowań, są w szczególności stosowane torby, lub worki z tworzywa sztucznego. Produkty objętościowe mogą stanowić produkty handlu detalicznego, na przykład ciekłe i stałe detergenty, żywność suchą, składniki żywności, oraz żywność przetworzoną, które są zewnętrznie pakowane w torby według wynalazku. Wymiary toreb według wynalazku są zmienne, w zależ noś ci od rodzaju pakowanego produktu. Na przykł ad, wymiary toreb przeznaczonych dla gotowej żywności nie mogą być duże.

Celem wynalazku jest opracowanie takiej konstrukcji torby, lub worka, a zwłaszcza torby, lub worka z tworzywa sztucznego, który będzie przyjmował stabilne położenie stojące na powierzchni, zwłaszcza z zawartością produktów ciekłych, lub stałych, w szczególności ciężkich, oraz zapewni łatwe jej otwieranie i ponowne zamykanie, a tym samym wyeliminuje niedogodności znanych toreb z tworzywa sztucznego.

Cel ten, zrealizowano w konstrukcji torby z tworzywa sztucznego według wynalazku, która charakteryzuje się tym, że składa się z pierwszej i drugiej ścianki bocznej, tworzących razem część workową, na której powierzchni czołowej jest utworzony otwór wylotowy przez który jest uzyskiwany dostęp do wnętrza torby, oraz z klapy zamykającej, przykrywającej i zamykającej otwór wylotowy, oraz wyposażonej w odrywany obszar, przymocowany do powierzchni czołowej części workowej. Przynajmniej część klapy zamykającej jest odrywana od powierzchni czołowej na szerokości odrywanego obszaru i odsłania otwór wylotowy, oraz pozostawia tę powierzchnię czołową w stanie nienaruszonym.

Część klapy zamykającej, odrywana od powierzchni czołowej, jest korzystnie ograniczona przynajmniej jedną osłabioną linią, biegnącą przez odrywany obszar, oraz wzdłuż której jest rozrywana klapa zamykająca, odsłaniająca otwór wylotowy.

Cel wynalazku zrealizowano również w odmianie konstrukcji torby z tworzywa sztucznego, która charakteryzuje się tym, że składa się z pierwszej i drugiej ścianki bocznej, tworzących razem część workową, na której powierzchni czołowej jest utworzony otwór wylotowy przez który jest uzyskiwany dostęp do wnętrza torby, oraz z klapy zamykającej, przykrywającej i zamykającej otwór wylotowy, oraz wyposażonej w odrywany obszar, przymocowany do powierzchni czołowej części workowej. Klapa zamykająca jest zaopatrzona przynajmniej w jedną osłabioną linię ograniczającą tę jej część, która nie zawiera żadnego obszaru przymocowanego do powierzchni czołowej, oraz która może być otwarta przez rozerwanie wzdłuż osłabionej linii, odsłaniając tym samym otwór wylotowy torby.

W jednym rozwiązaniu torby według wynalazku, jej klapa zamykająca jest korzystnie zaopatrzona w osłabioną linię w postaci łuku biegnącego od punktów w pobliżu otworu wylotowego torby w kierunku krawę dzi koń cowej klapy zamykają cej.

PL 196 513 B1

W celu uł atwienia otwarcia torby, jej klapa zamykają ca na osł abionej linii jest korzystnie zaopatrzona przynajmniej w jeden otwór na palce, za pomocą którego klapa zamykająca jest zaciskana w celu rozerwania.

W innym rozwiązaniu torby według wynalazku, część jej klapy zamykającej (to jest odrywanej części klapy według pierwszego rozwiązania wynalazku, lub części ograniczonej przynajmniej jedną osłabioną linią według drugiego rozwiązania wynalazku) jest korzystnie ograniczona przynajmniej dwiema osłabionymi liniami, wzdłuż których klapa zamykająca jest rozrywana w celu odsłonięcia otworu wylotowego torby.

Osłabione linie kończą się korzystnie na jednym, lub więcej otworach na palce utworzonych w klapie zamykającej, za pomocą których klapa zamykająca jest zaciskana w celu rozerwania. Ta konstrukcja torby ułatwia jej otwieranie.

Osłabione linie torby według pierwszego rozwiązania wynalazku biegną korzystnie od krawędzi końcowej klapy zamykającej do punktów w pobliżu otworu wylotowego torby.

Inne możliwe konstrukcje obejmujące osłabione linie i klapę zamykającą obejmują konstrukcje w których:

osłabione linie są w przybliżeniu proste i równoległe do krawędzi torby, lub końce osłabionych linii są bardziej oddalone od siebie na krawędziach końcowych klapy zamykającej niż w pobliżu otworu wylotowego, lub końce osłabionych linii na krawędziach końcowych klapy zamykającej są tak od siebie oddalone, że tworzą klapkę na palce, za pomocą której klapa zamykająca jest zaciskana w celu rozdarcia, i/lub klapa zamykająca jest uszczelniona na powierzchni czołowej wzdłuż części swej krawędzi końcowej, biegnącej od osłabionych linii w kierunku bocznych stron torby.

W szczególnie korzystnym rozwiązaniu torby według wynalazku, jej osłabione linie są tak ukształtowane, że ograniczona nimi część klapy zamykającej tworzy kształt dziobka spustowego po rozerwaniu klapy zamykającej wzdłuż tych osłabionych linii.

W szczególnie korzystnym pierwszym rozwią zaniu torby wedł ug wynalazku, odrywana część klapy zamykającej jest przymocowana do powierzchni czołowej za pomocą odrywanego kleju, najkorzystniej ciekłego. Alternatywnie, odrywana część klapy zamykającej może być przymocowana do powierzchni czołowej odrywanych obszarów spoin, lub odrywanych obszarów zgrzein.

Utworzone na klapie zamykającej osłabione linie mają korzystnie postać perforacji. W alternatywnym rozwiązaniu, osłabione linie mogą być utworzone przez linie na klapie zamykającej o mniejszej grubości, lub linie nacięte.

Szczególnie użytecznym rozwiązaniem torby według wynalazku jest ta, kiedy torba jest zaopatrzona w zamykany obszar, utworzony w pierwszym końcu torby, oraz przeznaczony do zamknięcia torby po jej napełnieniu. Ta konstrukcja torby umożliwia jej napełnienie z tego samego końca co i łatwe otwarcie, a tym samym uszczelnienie torby po jej napełnieniu. Torba może być również korzystnie wyposażona w konstrukcje znajdujące się w drugim jej końcu, które nie dają możliwości napełnienia torby w tym końcu. Taką odpowiednią konstrukcją może być zamykany obszar. Stosownymi środkami do zamknięcia zamykanego obszaru są na przykład zgrzeiny, kleje (na przykład warstwa kleju pokryta początkowo taśmą ochronną), a także pasowane połączenia zatrzaskowe, biegnące wzdłuż szerokości zamykanego obszaru, oraz złożone z końcówki męskiej na jednej stronie, oraz z końcówki żeńskiej na drugiej stronie, oraz tworzących razem zamknięcie.

Pierwsza ścianka boczna torby tworzy stronę czołową, zaś druga ścianka boczna - stronę tylną torby, przy czym długość obydwu tych ścianek bocznych jest korzystnie w przybliżeniu taka sama.

Otwór wylotowy tej konstrukcji torby ma korzystnie postać szczeliny utworzonej na powierzchni czołowej torby.

Torba jest korzystnie zaopatrzona w utworzoną na powierzchni czołowej dodatkową osłabioną linię, która może być przerwana i tworzyć otwór wylotowy torby.

Zamykany obszar może zawierać końcowe części pierwszej i drugiej ścianki bocznej, które po napełnieniu torby mogą być zgrzane. Zamykany obszar może zawierać ponadto końcową część klapy zamykającej, która również może tworzyć część zgrzeiny (lub inne środki zamykające).

W alternatywnym rozwiązaniu torby według wynalazku, jej pierwsza ś cianka boczna tworzy stronę czołową, zaś druga ścianka boczna - stronę tylną torby, która jest korzystnie wyposażona w przedłużenie wychodzące poza część workową torby. To przedłużenie może współpracować z klapą zamykającą i z pierwszą ścianką boczną, ograniczając przy tym otwór wylotowy i tworząc łatwo otwierane zamknięcie. Klapa zamykająca przykrywa korzystnie część pierwszej ścianki bocznej i przedł uż enie drugiej ś cianki bocznej.

PL 196 513 B1

W ten sposób, otwór wylotowy torby jest ograniczony przez krawędź końcową pierwszej ścianki bocznej, która to krawędź końcowa jest odsłonięta po oderwaniu klapy zamykającej, umożliwiając tym samym dostęp do wnętrza torby.

W tej konstrukcji, zamykany obszar torby zawiera korzystnie przedłużenie drugiej ścianki bocznej, oraz część końcową klapy zamykającej.

Torba jest w zamykanym obszarze, lub w jego pobliżu (na przykład tuż nad tym obszarem) zaopatrzona korzystnie w uchwyty służące do jej przenoszenia, które mogą być wybite, lub wycięte do postaci otworów w pierwszej i drugiej ściance bocznej. Do torby mogą być alternatywnie przymocowane oddzielne uchwyty, korzystnie do, lub w pobliżu zamykanego obszaru.

Torba jest korzystnie wyposażona w drugą klapę zamykającą, wychodzącą z krawędzi otworu wylotowego przez zagięcie do wnętrza torby.

Druga klapa zamykająca jest przymocowana do powierzchni wewnętrznej drugiej ścianki bocznej korzystnie za pomocą kleju, najkorzystniej kleju odrywanego.

W pierwszym rozwiązaniu wynalazku, część klapy zamykającej, która może być oderwana wzdłuż dowolnej ścieżki biegnącej od granicznej krawędzi tej części w pobliżu otworu wylotowego do granicznej krawędzi tej części oddalonej od tego otworu wylotowego, przechodzi korzystnie przez odrywany obszar.

W korzystnym pierwszym rozwiązaniu wynalazku, ś cieżka wzdłuż pierwszej ścianki bocznej, równoległa w przybliżeniu i przyległa do otworu wylotowego leży całkowicie na odrywanym obszarze, przynajmniej częściowo na odrywanej części klapy zamykającej. Te rozwiązania torby zapewniają, że uszczelnienie (za pomocą odrywanego kleju) na całej szerokości odrywanego obszaru jest nieprzerwane, dzięki czemu, brak jest drogi ucieczki dla zawartego w torbie proszku i cieczy przez łatwo otwierane zamknięcie torby.

Szczególnie korzystną cechą toreb według wynalazku jest to, że mogą one stabilnie stać, bez jakiegokolwiek podtrzymywania zarówno podczas ich napełniania, jak i po napełnieniu. W najkorzystniejszym rozwiązaniu wynalazku, torba jest w swym końcu wyposażona w podstawę, oddaloną od zamykanego obszaru, oraz tworzącą w przybliżeniu płaski obszar, na którym torba może stabilnie stać.

W korzystnej konstrukcji torby, jej podstawa składa się z panelu, połączonego wzdłuż swych przeciwległych krawędzi bocznych z pierwszą i drugą ścianką boczną, za pomocą pierwszych linii zagięcia, oraz wyposażonego w drugą linię zagięcia, równo oddaloną od ścianek bocznych i w przybliżeniu równoległą do pierwszej linii zagięcia, oraz dzielącej panel na pierwszy i drugi płat w taki sposób, że ta druga linia zagięcia i płaty panelu ze skierowanymi do siebie powierzchniami zewnętrznymi, leżą między ściankami bocznymi, a także z połączeń kątowych, zawierających linię uszczelniającą biegnącą od każdego końca drugiej linii zagięcia do pierwszej linii zagięcia, oraz wzdłuż których są połączone z panelem podstawy obydwie ścianki boczne torby.

Połączenia kątowe tworzą naroża kątowe, które w razie potrzeby, na przykład w celu poprawy paletyzacji, mogą być usunięte. Oznacza to, że torby według wynalazku mają bardzo korzystne właściwości do transportu na paletach. Znajdujący się na palecie duży ładunek toreb może być ściśnięty i owinię ty. Znane torby, które nie s ą wyposaż one w połączenia ką towe, mają tę cechę , ż e zawarty w nich produkt wypeł nia wszystkie naroż a, czynią c je sztywnymi i ostrymi, zaś po ś ciś nię ciu i owinię ciu takich toreb na palecie są przyczyną przecięcia, lub rozerwania sąsiednich toreb. Niektóre ze znanych toreb (które nie są wyposażone w płaską podstawę jak torba według wynalazku) są w swych narożach wyposażone w połączenia kątowe, które zapobiegają wypełnieniu produktem tych naroży. Dzięki temu, naroża znanych toreb, chociaż ostre, są bardziej giętkie i w mniejszym stopniu powodują uszkodzenie sąsiednich toreb. Połączenia kątowe torby według wynalazku są integralną częścią stabilnej i płaskiej podstawy, a ponadto, zwiększają giętkość naroży i polepszają właściwości paletyzacji. Usuwanie naroży kątowych dodatkowo poprawia paletyzację toreb, chociaż nie jest istotna cecha wynalazku. Jeżeli torby według wynalazku są przeznaczone do zewnętrznego pakowania konsumpcyjnych produktów, naroża kątowe mogą być usunięte, dzięki czemu torby te mogą być łatwo ustawiane na półkach sklepów i supermarketów.

W korzystnym rozwią zaniu torby według wynalazku, wyposażonym w płaską i stabilną podstawę, podstawa ta ma postać w przybliżeniu prostokątnego panelu, mającego przeciwległe krawędzie boczne, przeciwległe krawędzie końcowe, oraz w przybliżeniu trójkątne ścianki końcowe, biegnące wzdłuż boków podstawy od krawędzi końcowych panelu podstawy, który jest połączony z pierwszą i drugą ścianką boczną za pomocą pierwszych linii zagięcia zgodnymi z krawędziami bocznymi.

PL 196 513 B1

Wierzchołki trójkątnych ścianek końcowych leżą po napełnieniu torby nad panelem podstawy, zaś krawędzie boczne tych trójkątnych ścianek końcowych zawierają linie uszczelniające, biegnące między wierzchołkiem, a narożami podstawy, oraz wzdłuż których są połączone z tymi trójkątnymi ściankami końcowymi pierwsza i druga ścianka boczna torby.

W obydwu konstrukcjach podstawy, jej panel stanowi korzystnie integralną całość z obydwiema ściankami bocznymi torby.

W obydwu rozwiązaniach konstrukcyjnych podstawy, linia uszczelniająca połączenia kątowego jest korzystnie spoiną.

W poprzedniej konstrukcji podstawy, linie uszczelniają ce połączeń ką towych tworz ą z drugą linią zagięcia kąt ostry wynoszący korzystnie od 30° do 60°, najkorzystniej 45°.

W rozwiązaniach torby według wynalazku, która nie jest wyposażona w zamykany obszar, a pierwsza i druga ś cianka boczna mają tę samą dł ugość, otwór wylotowy torby jest korzystnie ograniczony krawędzią końcową pierwszej ścianki bocznej. Korzystnym jest, jeżeli klapa zamykająca torby wychodzi z drugiej ścianki bocznej. Najkorzystniej, klapa zamykająca tworzy z drugą ścianką boczną integralną całość, oraz wychodzi z niej wzdłuż obszaru zagięcia. Ten obszar zagięcia jest w przybliżeniu równoległy i znajduje się w sąsiedztwie krawędzi końcowej pierwszej ścianki bocznej ograniczającej otwór wylotowy.

W konstrukcjach torby wedł ug wynalazku, gdzie nie jest wymagana stabilna podstawa, torba może być otwierana w swym końcu niezależnie od łatwo otwieranego zamknięcia. W tej konstrukcji, torba w swym końcu oddalonym od klapy zamykającej jest wyposażona w trzecią klapę zamykającą, nałożoną i odłączalnie przymocowaną do pierwszej, względnie drugiej ścianki bocznej torby.

W alternatywnej konstrukcji torby według pierwszego rozwiązania wynalazku, torba jest wyposażona w dwie licujące ze sobą ścianki boczne mające zgodne graniczne krawędzie końcowe, oraz w klapę zamykając ą, przykrywającą obszar końcowy pierwszej ś cianki bocznej, oraz wychodzącą z granicznej krawędzi końcowej drugiej ś cianki bocznej. Klapa zamykająca zawiera pierwsze zgięcie, w przybliżeniu równoległe i znajdujące się w sąsiedztwie granicznych krawędzi końcowych, oraz obszar, który jest odłączalnie przymocowany do pierwszej ścianki bocznej. Pierwsza i druga ścianka boczna torby są połączone ze sobą wzdłuż swych krawędzi bocznych, przy czym przynajmniej część klapy zamykającej może być oderwana od pierwszej ścianki bocznej na szerokości przymocowanego odrywanego obszaru, odsłaniając przy tym wnętrza torby, przy jednoczesnym pozostawieniu pierwszej ścianki bocznej w stanie nienaruszonym.

W alternatywnej konstrukcji torby wedł ug drugiego rozwią zania wynalazku, torba jest wyposażona w dwie licujące ze sobą ścianki boczne mające zgodne graniczne krawędzie końcowe, oraz w klapę zamykając ą, przykrywającą obszar końcowy pierwszej ś cianki bocznej, oraz wychodzącą z granicznej krawędzi końcowej drugiej ś cianki bocznej. Klapa zamykająca zawiera pierwsze zgięcie, w przybliżeniu równoległe i znajdujące się w sąsiedztwie granicznych krawędzi końcowych, oraz obszar, który jest odłączalnie przymocowany do pierwszej ścianki bocznej. Pierwsza i druga ścianka boczna torby są połączone ze sobą wzdłuż swych krawędzi bocznych. Klapa zamykająca jest zaopatrzona przynajmniej w jedną osłabioną linię, ograniczającą tę jej część, która nie zawiera części obszaru przymocowanego do pierwszej ścianki bocznej, oraz która może być otwarta przez rozerwanie wzdłuż tej osłabionej linii, odsłaniając przy tym wnętrze torby.

Wynalazek jest w przykładzie rozwiązania konstrukcyjnego uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia torbę w stanie złożonym, w widoku perspektywicznym, fig. 2 - tę samą torbę w przekroju wzdłuż linii A - A na fig. 1, fig. 3 - odmianę torby z uwidocznioną osłabioną linią klapy zamykającej, w widoku z góry, fig. 4 - inną odmianę torby z uwidocznionymi dwiema osłabionymi liniami klapy zamykającej, w widoku z góry, fig. 5 - kolejną odmianę torby, w widoku z góry, fig. 6 - jeszcze inną odmianę torby, w widoku z góry, fig. 7 - torbę w przekroju wzdłuż linii D - D na fig. 6, fig. 8 - torbę w przekroju wzdłuż linii B - B na fig. 6, fig. 9 - torbę według fig. 5 w stanie otwartym, w widoku z góry, fig. 10 - torbę według fig. 6 w stanie otwartym, w widoku z góry, fig. 11 - dalszą odmianę torby uszczelnionej w obydwu swych końcach, w widoku perspektywicznym, fig. 12 - torbę w przekroju wzdłuż linii E - E na fig. 11, fig. 13 - część jeszcze innej odmiany torby, w widoku z góry, fig. 14 - torbę w przekroju wzdłuż linii A - A na fig. 13, fig. 15 - część torby według fig. 13 w stanie otwartym, w widoku perspektywicznym, fig. 16 - torbę wyposażoną w bazową konstrukcję torby według fig. 13 do 15, w widoku z góry, fig. 17a - torbę w przekroju wzdłuż linii F - F na fig. 16, fig. 17b i c - różne warianty torby według fig. 16 i 17a, fig. 18 - torbę o podobnej konstrukcji do torby według fig. 16, w widoku z góry, fig. 19 do 22 - sposób wytwarzania

PL 196 513 B1 toreb według wynalazku, fig. 23 - torbę, której otwór wylotowy nie jest usytuowany w jej końcu, w widoku z góry, a fig. 24 a-f - sposób wytwarzania toreb według fig. 23.

Wynalazek jest przedstawiony na przykładzie torby w stanie złożonym, przed jej wypełnieniem, to znaczy, że torby według wynalazku są określone i opisane w konfiguracji, której ścianki boczne leżą płasko jedna na drugiej bez utworzonej między nimi przerwy. Kiedy torba według wynalazku zostanie wypełniona produktem, wówczas jej ścianki boczne zostaną oddzielone od siebie i przyjmą inną konfigurację.

Figury 1 do 12 przedstawiają torby według wynalazku, w których nie jest wymagane, aby przyjmowały stabilne położenie stojące. Torba 200 składa się z części workowej 200A, oraz z klapy zamykającej 205. Część workowa 200A jest utworzona przez pierwszą i drugą ściankę boczną 201 i 202, które licują ze sobą. Jedna ścianka boczna leży na drugiej, i w tym rozwiązaniu obydwie te ścianki boczne 201 i 202 mają tę samą długość. Ścianki boczne 201 i 202 są połączone ze sobą wzdłuż swych krawędzi bocznych 203 i 204, na przykład w procesie zgrzewania (ze względu na przejrzystość rysunku, zgrzeiny wzdłuż krawędzi bocznych 203 i 204 nie są wyszczególnione). W alternatywnej konfiguracji torby według wynalazku, ścianki boczne jej części workowej 200A mogą stanowić ścianki rury, przez co wzdłuż ich krawędzi bocznych nie ma wyróżnionych połączeń, lub zgrzein.

Klapa zamykająca 205 przykrywa obszar końcowy pierwszej ścianki bocznej 201, i w tym rozwiązaniu biegnie od granicznej krawędzi końcowej 206 drugiej ścianki bocznej 202. Klapa zamykająca 205 może być przymocowana do drugiej ścianki bocznej 202 za pomocą odpowiedniego złącza, ale w tych rozwiązaniach tworzy ona z drugą ścianką boczną 202 integralną całość, wychodzącą z zagięcia 207. Zagięcie 207 znajduje się w pobliżu krawędzi końcowej 209 pierwszej ścianki bocznej 201, oraz jest do niej w przybliżeniu równoległe. (Odległość między pierwszą, a drugą ścianką boczną 201 i 202, oraz klapką zamykają c ą 205 na fig. 2, 7, 8 i 12, jest dla przejrzystoś ci rysunku wygórowana). Krawędź końcowa 209 ogranicza otwór wylotowy torby 200 w stanie otwartym. Opcjonalnie, do granicznej krawędzi końcowej 209 pierwszej ścianki bocznej 201 (to jest granicznej krawędzi otworu wylotowego) jest przymocowana do granicznego zagięcia 210 druga klapa zamykająca 208, skierowana do wnętrza 211 torby 200. Krawędź końcowa 222 drugiej klapy zamykającej 208 jest zaznaczona na fig. 5 i 6 linią kropkowaną.

Klapa zamykająca 205 przylega do pierwszej ścianki bocznej 201 za pomocą przymocowanego odrywanego obszaru, lub obszarów. Odrywany obszar może mieć różną postać, korzystnie postać odrywanego obszaru kleju 215, najkorzystniej kleju ciekłego. Odrywany klej może być naniesiony zarówno na powierzchnię pierwszej ścianki bocznej 201, jak i klapy zamykającej 205, albo też na obydwie te powierzchnie. Inny przykład odrywanego kleju to klej czuły na ciśnienie, zawierający dwa nielepkie składniki, z których jeden jest naniesiony na klapę zamykającą, zaś drugi na pierwszą ściankę boczną. Kiedy obydwa te składniki kleju zostaną zetknięte ze sobą pod ciśnieniem, wówczas utworzą wiązanie. Alternatywnie, zastosowany klej może mieć postać kleju trwałego, lub nietrwałego, albo kleju rozpuszczalnikowego, naniesionego na powierzchnię pierwszej ścianki bocznej 201, lub powierzchnię klapy zamykającej 205, albo na obydwie te powierzchnie.

Obszar, lub obszary odrywanego kleju 215 mogą mieć różne, lecz odpowiednie kształty. Na przykład, obszar odrywanego kleju 215 może obejmować całą powierzchnię pierwszej ścianki bocznej 201, która leży pod klapą zamykającą 205, lub część tej powierzchni. Obszary odrywanego kleju 215 mogą mieć postać taśm, na przykład taśm biegnących w poprzek pierwszej ścianki bocznej, diagonalnie, lub wzdłuż ścieżek zakrzywionych (falistych). Obszary odrywanego kleju biegnące w poprzek pierwszej ścianki bocznej 201 mogą być również przerywane.

Korzystnie obszar, lub obszary odrywanego kleju są takie, że nie jest możliwe nakreślenie ścieżki wzdłuż powierzchni pierwszej ścianki bocznej 201 od jego granicznej krawędzi końcowej 209 (to jest od otworu wylotowego) do krawędzi końcowej 213 klapy zamykającej (to jest do krawędzi oddalonej od tego otworu wylotowego), która nie przecina obszaru odrywanego kleju. Tylko ta część klapy zamykającej jest odrywana, na której ma zastosowana opisana powyżej ścieżka.

Jest szczególnie korzystne, jeżeli nieprzerwany obszar odrywanego kleju jest w przybliżeniu równoległy i znajduje się w sąsiedztwie granicznej krawędzi końcowej 209 pierwszej ścianki bocznej 201 (to jest w sąsiedztwie otworu wylotowego) (fig. 6). Ta konstrukcja zapewnia integralność zamknięcia.

Obszar, lub obszary odrywanego kleju 215 mogą być również ponownie uszczelniane, to znaczy, że torba po otwarciu może być ponownie zamknięta, za pomocą obszarów odrywanego kleju 215.

Na przykład, na otwarciu torby może nastąpić przeniesienie trwałego, lub nietrwałego kleju, na przykład kleju ciekłego, lub rozpuszczalnikowego, naniesionego na powierzchnię pierwszej ścianki

PL 196 513 B1 bocznej 201, lub na powierzchnię klapy zamykającej 205, albo na obydwie te powierzchnie, co umożliwia ponowne uszczelnienie torby.

Alternatywne konstrukcje przymocowanego odrywanego obszaru 215, lub obszarów mogą również mieć postać obszarów odrywanego kleju, których właściwości zmieniają się wraz z temperaturą otoczenia, przez co torby mogą być używane w ekstremalnych temperaturach. W pewnych przypadkach, takie kleje mogą nie być odrywane w temperaturze pokojowej.

Inne konstrukcje przyłączonego odrywanego obszaru, lub obszarów 215 mogą ponadto mieć postać obszarów łamliwego kleju.

Jeszcze inne konstrukcje przymocowanego odrywanego obszaru, lub obszarów 215 mogą mieć postać odrywanych zgrzein, lub spoin cieplnych. Aby otrzymać odrywaną spoinę, lub zgrzeinę cieplną, winny być one osłabione. Może to zostać uzyskane przez nałożenie substancji zanieczyszczającej między spajanymi, lub zgrzewanymi obszarami. Substancja zanieczyszczająca może mieć różną postać, ale korzystnie stanowi ona atrament, lakier, lub warstwę powłokową, która jest słabiej spajana warstwą materiału, niż warstwy tego materiału ze sobą.

Przedstawiona na fig. 1 i 2 torba według wynalazku może być łatwo otwarta przez odciągnięcie klapy zamykającej 205, w wyniku oderwania przymocowanych odrywanych obszarów 215 i odsłonięcia otworu wylotowego 221. W rozwiązaniach torby według wynalazku z obszarami odrywanego kleju, wytrzymałość rozdzielcza tego kleju jest mniejsza niż wytrzymałość na rozwarstwienie. Tak więc klapę zamykającą torby według fig. 1 i 2 zaciska się na krawędzi końcowej 213 i odciąga, oddzielając ją przy tym od pierwszej ścianki bocznej 201 w odrywanym obszarze 215, bez jakiegokolwiek uszkodzenia tej klapy zamykającej 205 i pierwszej ścianki bocznej 201. W wyniku odrywania klapy zamykającej 205 nie następuje rozdarcie ani klapy zamykającej 205, ani pierwszej ścianki bocznej 201, chociaż mogą być one nieznacznie odkształcone, przy czym odkształcenie to nie jest istotne z punktu widzenia funkcji, jaką pełnią obydwie te części składowe torby.

W powyż szych i innych rozwiązaniach wynalazku, torba jest wyposażona w drugą klapę zamykającą 208, wzmagającą utrzymanie integralności zamknięcia, kiedy torba 200 jest wypełniona produktem. Ta druga klapa zamykająca 208 skutecznie zapobiega gromadzeniu się nadmiarowej ilości produktu między pierwszą ścianką boczną 201, a klapą zamykającą 205 wokół pierwszego zagięcia 207, co w przeciwnym przypadku mogłoby spowodować odkształcenie pierwszej ścianki bocznej 201 i/lub klapy zamykającej 205, a tym samym oddzielenie odrywanych obszarów 215. Mogło by to z kolei spowodować przerwanie zamknięcia i nieszczelność torby, prowadzącą do wycieku produktu.

W szczególnie korzystnym rozwiązaniu torby według wynalazku, jej klapa zamykająca 205 jest zaopatrzona w jedną, lub więcej osłabionych linii, wzdłuż których klapa zamykająca 205 może być rozerwana, a torba otwarta. Osłabione linie mają korzystnie postać perforacji utworzonych na klapie zamykającej 205.

Klapa zamykająca torby według fig. 3 i 4 jest zaopatrzona tylko w jedną osłabioną linią 216, mającą postać łuku biegnącego między punktami W-W w pobliżu otworu wylotowego i pierwszego zagięcia 207, przez przymocowany odrywany obszar 215 w kierunku krawędzi końcowej 213 klapy zamykającej 205. Osłabiona linia 216 ogranicza tę odrywaną część 219 klapy zamykającej 205, która może być zaciśnięta i oderwana, w wyniku rozerwania klapy zamykającej 205 wzdłuż tej osłabionej linii 216. W celu zapewnienia integralności zamknięcia i uniknię cia wycieku produktu, koń ce osłabionej linii 216 nie biegną korzystnie poza odrywane obszary 215 w kierunku otworu wylotowego.

Otwarcie torby według wynalazku (fig. 4) jest ułatwione dzięki otworom 250 na palce, za pomocą których klapa zamykająca 205 może być zaciśnięta, a następnie rozerwana wzdłuż osłabionej linii 216. W alternatywnym rozwiązaniu wynalazku, torba może być wyposażona w przymocowaną klapkę, która służy do zaciśnięcia na niej palców i rozerwania klapy zamykającej 205. Między krawędzią końcową 213 klapy zamykającej 205, a osłabioną linią (bądź liniami) 216 (fig. 4) znajduje się linia trwałego kleju 240, wspomagająca utrzymanie klapy zamykającej 205 w stanie zamkniętym przed otwarciem torby 200.

W alternatywnym rozwią zaniu torby wedł ug fig. 4 nie jest wskazane zastosowanie kleju w obszarze klapy zamykającej 205, ograniczonej osłabioną linią 216. W tym przypadku, w celu uzyskania pożądanego zamknięcia, klapa zamykająca 205 musi być uszczelniona od strony pierwszej ścianki bocznej 201 (na przykład za pomocą nieodrywanego kleju, lub zgrzein) w obszarze zewnętrznej odrywanej części 219. Może to być uzyskane za pomocą linii trwałego kleju 240 i uszczelek na krawędziach bocznych 205A i 205B klapy zamykającej 205.

PL 196 513 B1

Przedstawione na fig. 5 do 10 odmiany toreb według wynalazku są zaopatrzone w dwie osłabione linie 216A i 216B, które ograniczają odrywaną część 219 klapy zamykającej 205. Klapa zamykająca 205 może być uszczelniona względem pierwszej ścianki bocznej 201 wzdłuż swej krawędzi końcowej 213, za pomocą uszczelek 212A i 212B (fig. 6), oraz ewentualnie wzdłuż krawędzi bocznych 205A i 205B (fig. 5). Uszczelki 212A i 212B są korzystnie zgrzeinami, albo klejem uszczelniającym, w postaci kleju trwałego, lub nietrwałego. W narożach torby mogą być utworzone połączenia kątowe 217, korzystnie w wyniku zgrzewania. Połączenia kątowe 217 po wypełnieniu torby produktem mogą tworzyć bardziej miękkie naroża, co jest korzystne podczas paletyzacji toreb (to jest ich układaniu na paletach). Naroża torby poza połączeniami kątowymi 217 mogą być w razie potrzeby usunięte.

Osłabione linie 216A i 216B torby według fig. 5 biegną od krawędzi końcowej 213 klapy zamykającej przez obszary odrywanego kleju 215. W celu zapewnienia integralności zamknięcia, oraz zabezpieczenia torby przed wyciekiem produktu, osłabione linie 216A i 216B nie wychodzą korzystnie poza obszary odrywanego kleju 215 w kierunku otworu wylotowego i zagięcia 207.

W celu opróż nienia torby z zawartości, torbę tę otwiera się przez zaciś nię cie klapy zamykającej 205 w odpowiednim miejscu i oderwanie klapy zamykającej 205, lub jej odrywanej części 219. W szczególnoś ci (fig. 5 i 6), kiedy krawę d ź końcowa 213 klapy zamykają cej 205 jest zaciś nię ta w odrywanej części 219 i wyciągana, wówczas klapa zamykająca 205 rozrywa się wzdłuż osłabionych linii 216A i 216B, a odrywana część 219 klapy zamykającej 205 zostaje oddzielona od jej pozostałej części 220. W szczególności (fig. 6), kiedy krawędź końcowa 213 klapy zamykającej 205 jest uszczelniona względem pierwszej ścianki bocznej 201 za pomocą uszczelek 212A i 212B, jej nieuszczelniona część 214 pełni funkcję klapki, za pomocą której może być zaciśnięta klapa zamykająca 205. Odrywana część 219 klapy zamykającej 205 może być oddzielona od jej pozostałej części przez rozerwanie wzdłuż osłabionych linii 216A i 216B na odrywanym obszarze. Po oddzieleniu usuwanej części klapy zamykającej 205 torba uzyskuje konfigurację otwartą, z odsłoniętym otworem wylotowym 221 (fig. 9 i 10).

Wytrzymałość rozdzielcza kleju jest mniejsza niż wytrzymałość na rozwarstwienie, dzięki czemu (fig. 3 do 12), kiedy odrywana część 219 klapy zamykającej 205 jest wyciągana w sposób ciągły, wówczas jest ona oddzielana od pierwszej ścianki bocznej 201 w odrywanym obszarze 215, bez jakiegokolwiek uszkodzenia odrywanej części 219 i pierwszej ścianki bocznej 201. Oznacza to, że pierwsza ścianka boczna 201 i odrywana część 219 klapy zamykającej 205 nie są rozrywane (poza osłabionymi liniami 216, 216A i 216B), ani też nie są znacząco odkształcone, dzięki czemu, pierwsza ścianka boczna 201 pozostaje funkcjonalnie nienaruszona. Kiedy osłabione linie zostaną rozerwane na całej swej długości, wówczas odrywana część 219 klapy zamykającej 205 może być odgięta wzdłuż zgięcia 207, pełniąc przy tym funkcję dziobka dozującego na otworze wylotowym 221 dla produktu zawartego w torbie, oraz utworzonego między pierwszą, a drugą ś cianka boczną 201 i 202 (fig. 9 i 10). Dla jasności rysunku, na fig. 9 i 10 nie zostały przedstawione różne elementy torby, jak na przykład połączenia kątowe 217 i obszary odrywanego kleju 215.

Powstały po otwarciu klapy zamykającej 205 otwór wylotowy 221, przez który może być dozowany produkt zawarty w torbie 200, jest ograniczony krawędzią końcową 209 pierwszej ścianki bocznej 201, lub jej częścią, w kombinacji z wewnętrzną powierzchnią drugiej ścianki bocznej 202.

Możliwe są również inne konfiguracje otworu wylotowego 221. Otwór wylotowy 221 może mieć postać na przykład szczeliny, utworzonej w pierwszej ściance bocznej 201 (ale niekoniecznie), w pobliżu jej krawędzi końcowej 209. Ta szczelina jest zakryta klapą zamykającą 205, oraz odsłonięta po oderwaniu tej klapy zamykającej 205. W tej konstrukcji torby, klapa zamykająca 205 nie musi koniecznie wychodzić od drugiej ścianki bocznej 202, oraz może, na przykład, zawierać obszar za szczeliną (w kierunku rozrywania klapy zamykającej), który trwale przylega do pierwszej ścianki bocznej. W tej ostatniej konstrukcji, do zamknięcia końca torby za szczeliną konieczne są alternatywne środki, na przykład zamykane obszary (co zostanie omówione w późniejszych rozwiązaniach konstrukcyjnych torby).

Część klapy zamykającej 205 (fig. 3 do 10) poza odrywanym obszarem 219 może być przymocowana do pierwszej ścianki bocznej 201, za pomocą nieodrywanych środków, na przykład nieodrywanej zgrzeiny, lub nieodrywanego kleju.

Do ponownego zamknięcia otwartej torby według wynalazku służy druga klapa zamykająca 208, która w szczególności może być wyposażona w nieuwidocznioną na rysunku warstwę kleju, służącego do połączenia tej klapy z wewnętrzną powierzchnią drugiej ścianki bocznej 202. W zależności od zastosowania torby, naniesiony na drugą klapę zamykającą 208 klej może być odrywany, lub trwały (to znaczy nieodrywany). Może być ponadto zastosowany odrywany klej, zapewniający lepsze zaPL 196 513 B1 mocowanie zamknięcia torby przed jej otwarciem. Najkorzystniej, naniesiony na drugą klapę zamykającą 208 klej (odrywany, lub nieodrywany) może być początkowo zakryty taśmą ochronną, wykonaną na przykład z tworzywa sztucznego, lub z powleczonego papieru. Taśma ochronna zapobiega przyleganiu kleju drugiej klapy zamykającej 208 do drugiej ścianki bocznej 202. W celu ponownego zamknięcia torby, taśma ochronna jest odrywana, a odsłonięty klej przywiera do drugiej ścianki bocznej 202. Ta ostatnia konstrukcja ma szczególne zalety w przypadku toreb, które są używane dla artykułów przesyłanych pocztą (co zostanie opisane poniżej).

W kolejnej odmianie wynalazku, przedstawionej na fig. 11 i 12, torba 200 jest wyposażona w znajdującą się w jej końcu trzecią klapę zamykają c ą 280, oddaloną od pierwszego zagięcia 207. Trzecia klapa zamykająca 280 może wychodzić z pierwszej, lub z drugiej ścianki bocznej 201 lub 202, oraz być do niej przyłączona za pomocą obszaru kleju 300, korzystnie odrywanego. Trzecia klapa zamykająca 280 jest zagięta wzdłuż drugiego zagięcia 290.

W tym rozwiązaniu torby, artykuły są umieszczane w jej wnętrzu przez otwarty początkowo otwarty koniec 218, który jest później zamykany trzecią klapą zamykającą 280. Torby według wynalazku są przeznaczone między innymi do transportu i przechowywania artykułów, do których dostęp jest uzyskiwany po oderwaniu klapy zamykającej 205, lub jej odrywanej część 219 (tak jak to opisano powyżej). Jeżeli zachodzi potrzeba ponownego zapakowania artykułów do torby, które mają być zwrócone dostawcy, artykuły te umieszcza się w torbie przez jej otwór wylotowy 221. Otwór wylotowy 221 jest ponownie uszczelniony za pomocą kleju znajdującego się na drugiej klapie zamykającej 208. Do ponownego uszczelnienia torby może być użyty dodatkowo, lub alternatywnie klej na odrywanym obszarze 219. W tym przypadku, na odrywanym obszarze 219, lub na pierwszej ściance bocznej 201 może być naniesiony dodatkowy obszar kleju, który jest zabezpieczony taśmą ochronną, odrywaną przed ponownym uszczelnieniem torby. Kiedy wymagany jest ponowny dostęp do artykułów, na przykład do zwróconych artykułów w firmie wysyłkowej, torba może być otwarta przez oderwanie, lub rozerwanie trzeciej klapy zamykającej 280.

Figury 13 i 14 przedstawiają część bazową torby według wynalazku. Otwór wylotowy torby, klapa zamykająca i inne konstrukcyjne szczegóły są dla jasności rysunku pominięte. Torba 901 ma przed wypełnieniem płaską konstrukcję. Torba 901 jest wyposażona w końcowe zamknięcie 902 (które jest łatwo otwierane), podstawę 903, pierwszą i drugą ściankę boczną 904a i 904b, oraz krawędzie boczne 905a i 905b. Obydwie ścianki boczne 904a i 904b są ze sobą połączone na całej długości wzdłuż swych krawędzi bocznych 905a i 905b, za pomocą spoin i/lub kleju, oraz korzystnie spoiwa. W alternatywnych konstrukcjach, połączenie ścianek bocznych może być zrealizowane w innych miejscach niż krawędzie boczne, lub też pominięte, na przykład w konstrukcjach, gdzie korpus torby jest wytwarzany w postaci rury.

Podstawa 903 torby jest wyposażona w fałdę, ograniczoną przez pierwsze linie zagięcia 909' i 909, oraz drugą linię zagię cia 990. Fałda jest wyposażona w płaty 906a i 906b, z których każdy ma dwie krawędzie skośne 907. Krawędzie skośne 907 tworzą połączenia kątowe zawierające linię uszczelniającą, biegnącą od każdego końca drugiej linii zagięcia 990 w punkcie X do pierwszych linii zagięcia 909' i 909 w punkcie Y. Krawędzie skośne 907 tworzą więc graniczne wewnętrzne krawędzie narożne torby. Ścianki boczne 904a i 904b są połączone z podstawą 903 wzdłuż linii uszczelniających, tworzących korzystnie spoiny. Druga linia zgięcia 990 i płaty 906a i 906b ze skierowanymi do siebie powierzchniami zewnętrznymi leżą między ściankami bocznymi 904a i 904b (fig. 14).

Pierwsza i druga ścianka boczna 904a i 904b, oraz podstawa 903 tworzą jednolitą konstrukcję, to znaczy, że brak jest połączenia na ścieżce przechodzącej od granicznej krawędzi ścianki bocznej 904a na zamykanym końcu torby do linii zagięcia 909', 990 i 909, a następnie do ścianki bocznej 904b na tym zamykanym końcu torby.

W innych konstrukcjach torby według wynalazku, ścianki boczne 904a i 904b nie muszą tworzyć jednolitej konstrukcji, to znaczy, że opisana powyżej ścieżka może być przerwana, na przykład przez połączenie utworzone wzdłuż linii zagięcia 990, lub wzdłuż, albo w pobliżu linii zagięcia 909' i 909.

W pł askiej konfiguracji torby (fig. 13 i 14), jej krawę dzie skoś ne 907 tworzą z drugą linią zagię cia 990 kąt ostry, wynoszący korzystnie od 30° do 60°, najkorzystniej 45°.

Figura 15 przedstawia część torby według wynalazku podobną do części torby według fig. 1 i 2, ale w stanie otwartym, gotowym do umieszczenia produktu. Ścianki boczne 904a i 904b torby nie leżą płasko jedna na drugiej jak na fig. 13 i 14, lecz są od siebie oddzielone. W tym rozwiązaniu, ścianki boczne 904a i 904b torby są połączone ze sobą wzdłuż krawędzi bocznych 905a i 905b. Połączenia

PL 196 513 B1 mają korzystnie postać spoin wzdłuż całej długości krawędzi bocznych 905a i 905b. Mogą być zastosowane dodatkowo, lub alternatywnie inne połączenia, na przykład kleje.

Górne krawędzie ścianek bocznych 904a i 904b tworzą zamykany koniec torby (dla jasności, szczegóły konstrukcyjne torby nie są uwidocznione). W przybliżeniu prostokątna część 908 podstawy 903, na której torba spoczywa w położeniu stojącym, jest ograniczona liniami zagięcia 909' i 909, oraz 910' i 910, oraz utworzona przez otwarcie płatów 906a i 906b według fig. 13 i 14. Krawędzie skośne 907 nie leżą nad płaszczyzną poziomą, lecz korzystnie w kierunku płaszczyzny pionowej, przy czym napełnienie torby może spowodować, że krawędzie skośne odchylą się od kierunku pionowego. Krawędzie skośne 907 i linie zagięcia 910' i 910 ograniczają stojące trójkątne części 911a i 911b ścianek końcowych. Linie zagięcia 910' i 910 ograniczają boczne strony trójkątnych części 911a i 911b ścianek końcowych, zaś krawędzie skośne 907 ograniczają pozostałe strony tych części 911a i 911b, których wierzchołki znajdują się w punktach X. Wierzchołki trójkątnych części 911a i 911b ścianek końcowych leżą powyżej prostokątnej części 908 podstawy 903. Te trójkątne części 911a i 911b ścianek końcowych są utworzone przez otwarcie płatów 906a i 906b, oraz zawierają obszary końcowe podstawy 903. Krawędzie skośne 907 tworzą z liniami zagięcia 910' i 910 kąt ostry, korzystnie od 30° do 60°. Torba według wynalazku może być dodatkowo wyposażona we wzmocnienia (na przykład spoiny wzmacniające, lub łaty wzmacniające), na przykład w punktach X, gdzie spoiny krawędzi skośnych 907 łączą się ze spoinami krawędzi bocznych 905a i 905b.

Części 912 skośnych naroży, utworzonych przez krawędzie skośne 907 (zaznaczone liniami kropkowymi na fig. 13), mogą być w razie potrzeby usunięte, w celu ulepszenia paletyzacji, przy czym nie jest to najistotniejsza cecha wynalazku. Jeżeli części 912 nie są usunięte, wówczas tworzą one w torbie na fig. 15 dodatkowe, nieuwidocznione na rysunku trójką tne warstwy, przykrywają ce punkty Y - X - Y.

Tak wiec torba według wynalazku może stabilnie stać w położeniu pionowym, co jest niezwykle korzystne w przypadku przenoszenia w torbie materiałów ciężkich i objętościowych. Torba według wynalazku tego typu ma prostą konstrukcję, jest tania w wytwarzaniu w zautomatyzowanym procesie, oraz ma korzystne właściwości paletyzacji.

Odmiana torby według wynalazku ma łatwo otwierane zamknięcie, oraz stabilną i płaską podstawę. Ten rodzaj torby jest szczególnie korzystny do transportu zwłaszcza artykułów żywnościowych między fabrykami, a posesjami (w handlu detalicznym). Przykład kompletnej torby według wynalazku jest przedstawiony na fig. 16, 17 i 18. Inne zastosowania torby według wynalazku są oczywiste. Cechy tej konstrukcji torby, identyczne, lub podobne do cech torby według fig. 13, 14 i 15 nie będą ponownie szczegółowo opisane.

Torby według wynalazku, wyposażone w stabilną płaską podstawę i łatwo otwierane zamknięcie, które są takie same, lub podobne do opisanych powyżej, mogą być ponadto wyposażone w obszar, za pomocą którego torba może być uszczelniona po jej napełnieniu produktem, bez jakiegokolwiek uszkodzenia jej zamknięcia.

Przedstawiona na fig. 16 i 17a torba 500 jest wyposażona w płaską, stabilną podstawę 508, której konstrukcja jest podobna do przedstawionej na fig. 13, 14 i 15. Torba jest wyposażona w część workową 500A, zawierającą pierwszą i drugą ściankę boczną 501 i 502. Klapa zamykająca jest przymocowana do pierwszej ścianki bocznej 501, tworząc przy tym zamknięcie otworu wylotowego 521. Druga ścianka boczna 502 jest wyposażona w przedłużenie 553, wystające za część workową 500A, przy czym otwór wylotowy jest ograniczony krawędzią końcową 509 pierwszej ścianki bocznej 501, w kombinacji z wewnętrzną powierzchnią 502A drugiej ścianki bocznej 502. Klapa zamykająca 505 jest przymocowana do pierwszej ścianki bocznej 501 w sposób opisany powyżej. W celu otwarcia torby, klapa zamykająca 505, lub jej część, jest odrywana, bez naruszenia struktury pierwszej ścianki bocznej 501. Klapa zamykająca 505 może być przymocowana do pierwszej ścianki bocznej 501 za pomocą obszaru odrywanego kleju, tak jak w pierwszym rozwiązaniu konstrukcyjnym torby, albo też, odrywany klej może być nieobecny, tak jak w drugim rozwiązaniu konstrukcyjnym torby. Klapa zamykająca 505 jest najkorzystniej przymocowana za pomocą obszaru odrywanego kleju 515. Klapa zamykająca 505 jest korzystnie rozrywana wzdłuż osłabionych linii 516, które najkorzystniej mają postać perforacji. Torby według tego rozwiązania mogą być wyposażone w drugą klapkę zamykającą 528. znajdującą się na granicy otworu wylotowego 521, która to klapka pełni tę samą funkcję co i druga klapa zamykająca 208 poprzedniego rozwiązania torby.

Przedstawiona na fig. 17a do c torba według wynalazku jest zamknięta za pomocą zamykanego obszaru 550. Zamknięcie torby może być zrealizowane za pomocą odpowiednich środków 551, staPL 196 513 B1 nowiących na przykład klej, lub zgrzeiny. Zamykany obszar 550 (fig. 17a) jest utworzony z końcowej części 552 klapy zamykającej 505 i przedłużenia 553 drugiej ścianki bocznej 502. Przedłużenie 553 rozciąga się za część workową 500A i stanowi najkorzystniej integralną całość z drugą ścianką boczną 502.

W czasie stosowania torby według wynalazku, zamykany obszar 550 jest początkowo otwarty, a torba może być wypełniona produktem. Po wypełnieniu torby, zamykany obszar 550 zostaje zamknięty za pomocą odpowiednich środków 551. Kiedy wymagany jest dostęp do zawartości torby, wówczas odrywana jest klapa zamykająca 505, lub jej odrywana część 519, a produkt może być dozowany przez odsłonięty otwór wylotowy torby.

Możliwe są również inne konstrukcje zamykanego obszaru. Na przykład, pierwsza i druga ścianka boczna 501 i 502 mogą mieć tę samą długość, przez co brak jest przedłużenia 553. W tym przypadku, otwór wylotowy 521 torby ma postać szczeliny, lub przecięcia utworzonego w pierwszej ściance bocznej 501, zakrytego klapą zamykającą 505. Zamykany obszar może być więc utworzony przez końcowe części pierwszej i drugiej ścianki bocznej 501 i 502, oraz klapę zamykającą 505. Taka konstrukcja jest przedstawiona na fig. 17b. W przedstawionej na fig. 17c odmianie torby według wynalazku, szczelina, lub nacięcie tworzące otwór wylotowy 521 może być oddalone od końców ścianek bocznych 501 i 502 (to jest bliżej fałdy podstawy 508). W tym przypadku, klapa zamykająca 505 może być oddalona od krawędzi końcowych 509 i 510 ścianek bocznych 501 i 502, oraz nie musi ich przykrywać. Zamykany obszar 550 może więc zawierać tylko końcowe obszary ścianek bocznych 501 i 502. W tym rozwią zaniu, klapa zamykają ca 505 musi być przymocowana do pierwszej ś cianki bocznej 501 po obydwu stronach szczeliny, a ponadto wyposażona przynajmniej z jednej swej strony w odrywany obszar, który po usunięciu odsłania szczelinę, oraz pozostawia pierwszą ściankę boczną 501 funkcjonalnie nienaruszoną. Klapa zamykająca 505 torby według fig. 17c jest z jednej strony otworu wylotowego 521 odłączalnie przymocowana za pomocą obszaru odrywanego kleju 515, zaś z drugiej strony tego otworu, w obszarze 554 - trwale, za pomocą odpowiednich środków.

Kolejna odmiana torby według wynalazku jest przedstawiona na fig. 18. Torba ta, różni się od torby według fig. 17 tym, że jest zaopatrzona w uchwyty 560. Uchwyty 560 mogą być wybite, wycięte, lub utworzone w inny sposób w górnej części torby, korzystnie nad zamykanym obszarem 550. Do torby mogą być alternatywnie przymocowane oddzielne uchwyty, korzystnie do, lub w pobliżu zamykanego obszaru.

Poniżej opisane są sposoby wytwarzania opisanych powyżej toreb według wynalazku. Należy zaznaczyć, że torby te, mogą być wytwarzane również innymi sposobami.

Na fig. 19 opisany jest sposób wytwarzania toreb według fig. 1 do 12. Wytłoczony z tworzywa sztucznego cienki pas 600 zagina się wzdłuż zagięcia 601 do konfiguracji przedstawionej na fig. 19A. Opcjonalnie tworzy się drugie zagięcie wzdłuż drugiego zagięcia 602 (fig. 19B), które tworzy opcjonalnie drugą klapę zamykająca 208 (fig. 2, 7 i 8). Następnie, na powierzchnię pasa nanosi się jedno, lub więcej obszarów odrywanego kleju 603 (fig. 19C) (na przykład kleju ciekłego), oraz tworzy się perforacje 604 (fig. 19D), stanowiące osłabione linie 216 (fig. 3, 4, 5 i 6). Zagiętą część 605 pasa 600 nakłada się na obszary odrywanego kleju 603 (fig. 19E), gdzie następuje przywarcie tej części 605 pasa 600. Pas 600 nacina się w pobliżu pierwszego zagięcia, tworząc tym samym otwarty koniec 606, którym napełnia się torbę produktem (fig. 19F). Pas tnie się następnie na pojedyncze torby o odpowiedniej szerokości, których brzegi zgrzewa się (lub uszczelnia w inny sposób).

Poniżej opisane są sposoby wytwarzania toreb według fig. 16, 17 i 18. W pierwszym sposobie wytwarzania toreb (fig. 20), pas 700 zagina się wzdłuż zagięcia 701 (fig. 20A), a z tej zagiętej części tworzy się fałdę (fig. 20B). W narożach fałdy (fig. 20C) tworzy się połączenia kątowe 703. Część 704 pasa 700 (oznaczoną linią kropkowaną) usuwa się (fig. 20D), a na powierzchnię pasa 700 nanosi się obszary odrywanego kleju 705 (fig. 20E). Na obszary odrywanego kleju 705 nanosi się dodatkowy pas 706 zaopatrzony w osłabione linie 716, który przykrywa część 707 pasa 700 (fig. 20F). Pas 700 dzieli się na pojedyncze torby, których krawędzie boczne zamyka się (na przykład zgrzewa). Części 706 i 707 torby tworzą zamykany obszar 708 (fig. 20G).

W alternatywnym sposobie wytwarzania toreb wedł ug wynalazku, przedstawionym na fig. 21, operacje uwidocznione na fig. 21A do 21E są takie same jak operacje przedstawione na fig. 20A do 20E. Jednakże, w operacji uwidocznionej na fig. 21F w części 707 tworzy się perforacje 709 (a więc osłabione linie 216), którą składa się wzdłuż zagięcia 710 (fig. 21G) i przywiera do obszaru odrywanego kleju 705. Pas 700 tnie się następnie w obszarze zagięcia 710, tworząc tym samym otwór torby (fig. 21H). Zagięcie 710 jest oddalone od krawędzi końcowej 711 pasa 700 tak, że po jego odcięciu

PL 196 513 B1 jest utworzony zamykany obszar 712. Pas dzieli się następnie na pojedyncze torby, których krawędzie uszczelnia się jak w operacji przedstawionej na fig. 20G.

Na figurze 22 przedstawiony jest sposób wytwarzania torby podobnej do torby według fig. 1 do 12. Chociaż otwór wylotowy tej torby jest oddalony od jej końców, to sposób ten może być przystosowany do wytwarzania torby, której otwór wylotowy znajduje się bliżej jej końców.

Wytłoczony z tworzywa sztucznego cienki pas 750 składa się wzdłuż zagięć 751 i 752 do konfiguracji przedstawionej na fig. 22A, przy czym odległość między krawędziami końcowymi 753 i 754 pasa 750 jest dla przejrzystości rysunku powiększona. Opcjonalnie tworzy się trzecie zagięcie zawierające krawędź końcową 753, lub 754, stanowiące drugą klapę zamykającą. Konstrukcja i działanie drugiej klapy zamykającej są takie same jak drugiej klapy zamykającej zagiętej wzdłuż zagięcia 602 na fig. 19.

Następnie, na powierzchnię torby nanosi się jeden, lub więcej obszarów odrywanego kleju 755 (na przykład kleju ciekłego). Na powierzchnię pasa, znajdującą się po przeciwnej stronie szczeliny 757, również nanosi się obszar kleju 756, który może być odrywany, lub trwały (fig. 22B). Na obszary kleju 755 i 756 nanosi się dodatkowy pas 758, który zakrywa szczelinę 757. Drugi pas jest zaopatrzony w osłabione linie 759 (fig. 22C). Pas 750 dzieli się następnie na pojedyncze torby, których jedną stronę uszczelnia się, w wyniku zgrzewania, lub za pomocą kleju (fig. 22D). Drugi koniec 761 torby jest otwarty i służy do jej napełnienia produktem. Po napełnieniu torby jest ona zamykana w zamykanym obszarze 762 (fig. 22E). W alternatywnym rozwiązaniu sposobu według wynalazku, po operacji przedstawionej na fig. 22C pas 750 dzieli się na pojedyncze torby (fig. 22D), których obydwie krawędzie boczne uszczelnia się, na przykład za pomocą kleju, lub zgrzein. W tej odmianie sposobu, uzyskanie dostępu do torby w celu jej napełnienia, zagięcie 752 odcina się (przed, albo po podzieleniu pasa na pojedyncze torby). Po napełnieniu torby, jej otwarty koniec zamyka się, na przykład za pomocą zgrzein, lub kleju.

Figura 23 przedstawia jeszcze inną odmianę torby według wynalazku, której otwór wlotowy jest oddalony od jej końców. Torba 560' jest wyposażona w płaską, stabilną podstawę 508, której konstrukcja jest korzystnie taka sama jak na fig. 13 do 15 (w odniesieniu do fig. 16 i 17). Torba 560' jest ponadto wyposażona w zamykany obszar 550, który jest zamykany po napełnieniu torby w sposób przedstawiony powyżej. Otwór wylotowy 521 torby 560' ma postać szczeliny 562, który jest zakryty klapą zamykającą 565. Klapa zamykająca 565 jest przymocowana do czołowej powierzchni 561 torby, za pomocą obszaru odrywanego kleju 563, oraz z drugiej strony szczeliny 562, za pomocą obszaru odrywanego, lub trwałego kleju 564. Klapa zamykająca 565 jest zaopatrzona w osłabione linie 566. wzdłuż których klapa zamykająca 565 może być rozerwana, dzięki czemu, odrywana część 569 może być wyciągnięta przez obszar odrywanego kleju 563, odsłaniając otwór wylotowy 521.

Na fig. 24 przedstawiony jest sposób wytwarzania toreb według fig. 23. Wytłoczony z tworzywa sztucznego cienki pas 770 składa się wzdłuż zagięć 771 i 772 do konfiguracji przedstawionej na fig. 24A, przy czym odległość między krawędziami końcowymi 773 i 774 pasa 770 jest dla przejrzystości rysunku powiększona. Opcjonalnie tworzy się trzecie zagięcie zawierające krawędź końcową 753, lub 754, które stanowi drugą klapę zamykającą. Konstrukcja i działanie tej drugiej klapy zamykającej są takie same jak drugiej klapy zamykającej zagiętej wzdłuż zagięcia 602 na fig. 19.

Następnie, z zagięcia 771 (fig. 24B) tworzy się fałdę 775, a w jej narożach - połączenia kątowe (fig. 24C). Zagięcie 772 odcina się, tworząc tym samym otwarty koniec 776 przeznaczony do napełnienia torby (fig. 24D). Na powierzchnię pasa z jednej strony szczeliny 778 nanosi się obszar, lub obszary odrywanego kleju 777, oraz z drugiej strony tej szczeliny 778 - obszary kleju 779, które mogą być odrywane, lub nieodrywane. Położenie obszarów kleju 777 i 779 może być w razie potrzeby odwrócone (fig. 24E). Na te obszary kleju 777 i 779 nakłada się dodatkowy pas 780, zaopatrzony w osłabione linie 781, oraz przykrywający i zamykający szczelinę 778 (fig. 24F). Pas 770 dzieli się następnie na pojedyncze torby, których krawędzie boczne uszczelnia się, za pomocą zgrzein, lub kleju. Po napełnieniu torby produktem, jej otwarty koniec 776 zamyka się w obszarze 782.

Claims (27)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Torba z tworzywa sztucznego, znamienna tym, że składa się z pierwszej i drugiej ścianki bocznej, tworzących razem część workową mającą czołową i tylną powierzchnię, z łatwo otwieranego zamknięcia, zaopatrzonego w otwór wylotowy utworzony na powierzchni czołowej części workowej,

   PL 196 513 B1 przez który jest uzyskiwany dostęp do wnętrza torby, oraz w klapę zamykającą, oddzieloną od pierwszej i drugiej ścianki bocznej, przykrywającą i zamykającą otwór wylotowy, oraz wyposażoną w odrywany obszar, przymocowany do powierzchni czołowej części workowej tak, że przynajmniej część klapy zamykającej jest odrywana od powierzchni czołowej na szerokości odrywanego obszaru i odsłania otwór wylotowy, oraz pozostawia tę powierzchnię czołową w stanie funkcjonalnie nienaruszonym, a takż e z zamykanego obszaru, oddzielonego od zamknię cia, oraz przeznaczonego do zamknię cia torby po jej napełnieniu.
2. 2. Torba z tworzywa sztucznego, znamienna tym, że składa się z pierwszej i drugiej ścianki bocznej, tworzących razem część workową mającą czołową i tylną powierzchnię, z łatwo otwieranego zamknięcia, zaopatrzonego w otwór wylotowy utworzony na powierzchni czołowej części workowej, przez który jest uzyskiwany dostęp do wnętrza torby, oraz w klapę zamykającą, oddzieloną od pierwszej i drugiej ścianki bocznej, przykrywającą i zamykającą otwór wylotowy, oraz wyposażoną w obszar, przymocowany do powierzchni czołowej części workowej, i zaopatrzoną przynajmniej w jedną osłabioną linię ograniczającą tę jej część, która nie zawiera żadnego obszaru przymocowanego do powierzchni czołowej, oraz która może być otwarta przez rozerwanie wzdłuż osłabionej linii, odsłaniając tym samym otwór wylotowy torby, a także z zamykanego obszaru, oddzielonego od zamknięcia, oraz przeznaczonego do zamknięcia torby po jej napełnieniu.
3. 3. Torba z tworzywa sztucznego, znamienna tym, że składa się z pierwszej i drugiej ścianki bocznej, tworzących razem część workową mającą czołową i tylną powierzchnię, z łatwo otwieranego zamknięcia, zaopatrzonego w otwór wylotowy utworzony na powierzchni czołowej części workowej, przez który jest uzyskiwany dostęp do wnętrza torby, oraz w klapę zamykającą, oddzieloną od pierwszej i drugiej ścianki bocznej, przykrywającą i zamykającą otwór wylotowy, oraz wyposażoną w odrywany obszar, przymocowany do powierzchni czołowej części workowej, a także z podstawy, na której torba załadowana produktem może stabilnie stać, przy czym przynajmniej część klapy zamykającej jest odrywana od powierzchni czołowej na szerokości odrywanego obszaru i odsłania otwór wylotowy, oraz pozostawia tę powierzchnię czołową w stanie funkcjonalnie nienaruszonym.
4. 4. Torba z tworzywa sztucznego, znamienna tym, że składa się z pierwszej i drugiej ścianki bocznej, tworzących razem część workową mającą czołową i tylną powierzchnię, z łatwo otwieranego zamknięcia, zaopatrzonego w otwór wylotowy utworzony na powierzchni czołowej części workowej, przez który jest uzyskiwany dostęp do wnętrza torby, oraz w klapę zamykającą, oddzieloną od pierwszej i drugiej ścianki bocznej, przykrywającą i zamykającą otwór wylotowy, oraz wyposażoną w obszar, przymocowany do powierzchni czołowej części workowej, a także z podstawy, na której torba załadowana produktem może stabilnie stać, przy czym klapa zamykająca jest zaopatrzona przynajmniej w jedną osłabioną linię ograniczającą tę jej część, która nie zawiera żadnego obszaru przymocowanego do powierzchni czołowej, oraz która może być otwarta przez rozerwanie wzdłuż osłabionej linii, odsłaniając tym samym otwór wylotowy torby.
5. 5. Torba według zastrz. 3 albo 4, znamienna tym, że jest zaopatrzona w zamykany obszar, oddzielony od łatwo otwieranego zamknięcia, oraz przeznaczony do zamknięcia torby po jej napełnieniu przez użytkownika.
6. 6. Torba wedł ug jednego z poprzednich zastrz., znamienna tym, ż e jej pierwsza ścianka boczna tworzy stronę czołową, zaś druga ścianka boczna - stronę tylną torby, przy czym długość obydwu tych ścianek bocznych jest w przybliżeniu taka sama.
7. 7. Torba wedł ug zastrz. 6, znamienna tym, ż e jej otwór wylotowy ma postać szczeliny utworzonej na powierzchni czołowej torby.
8. 8. Torba według zastrz. 7, znamienna tym, że jest zaopatrzona w utworzoną na powierzchni czołowej dodatkową osłabioną linię, która może być przerwana i tworzyć otwór wylotowy torby.
9. 9. Torba według jednego zastrz. 6 do 8, kiedy zależy od zastrz. 1, 2 albo 5, znamienna tym, że jej zamykany obszar zawiera końcowe części pierwszej i drugiej ścianki bocznej.
10. 10. Torba według zastrz. 9, znamienna tym, że jej zamykany obszar zawiera ponadto końcową część klapy zamykającej.
11. 11. Torba według jednego zastrz. 1 do 5, znamienna tym, że jej pierwsza ścianka boczna tworzy stronę czołową, zaś druga ścianka boczna - stronę tylną torby, która jest wyposażona w przedłużenie wychodzące poza część workową torby.
12. 12. Torba według zastrz. 11, znamienna tym, że jej klapa zamykająca przykrywa część pierwszej ścianki bocznej i przedłużenie drugiej ścianki bocznej.

    PL 196 513 B1
13. 13. Torba według zastrz. 11, kiedy zależy od zastrz. 1, 2 albo 5, znamienna tym, że jej klapa zamykająca przykrywa część pierwszej ścianki bocznej i przedłużenie drugiej ścianki bocznej, przy czym zamykany obszar zawiera przedłużenie drugiej ścianki bocznej, oraz część końcową klapy zamykającej.
14. 14. Torba według zastrz.12 albo 13, znamienna tym, że jej otwór wylotowy jest ograniczony przez krawędź końcową pierwszej ścianki bocznej.
15. 15. Torba według jednego z poprzednich zastrz., znamienna tym, że jest wyposażona w drugą klapę zamykającą, wychodzącą z krawędzi otworu wylotowego przez zagięcie do wnętrza torby.
16. 16. Torba według zastrz. 15, znamienna tym, że druga klapa zamykająca jest przymocowana do powierzchni wewnętrznej drugiej ścianki bocznej za pomocą kleju.
17. 17. Torba według zastrz. 1 albo 3, lub od dowolnego zależnego od nich zastrz., znamienna tym, że część klapy zamykającej, która może być oderwana wzdłuż dowolnej ścieżki biegnącej od granicznej krawędzi tej części w pobliżu otworu wylotowego do granicznej krawędzi tej części oddalonej od tego otworu wylotowego, przechodzi przez odrywany obszar.
18. 18. Torba według zastrz. 1 albo 2, albo jednego zastrz 6 do 17, znamienna tym, że jest wyposażona w podstawę, na której torba może stabilnie stać.
19. 19. Torba według zastrz. 3 albo 4, albo od dowolnego zależnego od nich zastrz., albo zastrz.18, znamienna tym, że jej podstawa składa się z panelu, połączonego wzdłuż swych przeciwległych krawędzi bocznych z pierwszą i drugą ścianką boczną, za pomocą pierwszych linii zagięcia, oraz wyposażonego w drugą linię zagięcia, równo oddaloną od ścianek bocznych i w przybliżeniu równoległą do pierwszych linii zagięcia, oraz dzielącej panel na pierwszy i drugi płat w taki sposób, że ta druga linia zagięcia i płaty panelu ze skierowanymi do siebie powierzchniami zewnętrznymi, leżą między ściankami bocznymi, a także z połączeń kątowych, zawierających linię uszczelniającą biegnącą od każdego końca drugiej linii zagięcia do każdej pierwszej linii zagięcia, oraz wzdłuż których są połączone z panelem podstawy obydwie ś cianki boczne torby.
20. 20. Torba według zastrz. 3 albo 4, albo od dowolnego zależnego od nich zastrz., albo zastrz.18, znamienna tym, że jej podstawa ma postać w przybliżeniu prostokątnego panelu, mającego przeciwległe krawędzie boczne, przeciwległe krawędzie końcowe, oraz w przybliżeniu trójkątne ścianki końcowe, biegnące wzdłuż boków podstawy od krawędzi końcowych panelu podstawy, który jest połączony z pierwszą i drugą ścianką boczną za pomocą pierwszych linii zagięcia zgodnymi z krawędziami bocznymi, przy czym wierzchołki trójkątnych ścianek końcowych leżą po napełnieniu torby nad panelem podstawy, zaś krawędzie boczne tych trójkątnych ścianek końcowych zawierają linie uszczelniające, biegnące między wierzchołkiem, a narożami podstawy, oraz wzdłuż których są połączone z tymi trójkątnymi ściankami końcowymi pierwsza i druga ścianka boczna torby.
21. 21. Torba według zastrz. 6, znamienna tym, że jej otwór wylotowy jest ograniczony krawędzią końcową pierwszej ścianki bocznej.
22. 22. Torba według zastrz. 1 albo 2, albo jednego zastrz. 6 do 17, kiedy zależą od zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że jest wyposażona w trzecią klapę zamykającą, nałożoną i odłączalnie przymocowaną do pierwszej, względnie drugiej ścianki bocznej torby, wychodzącą z drugiej, względnie z pierwszej ścianki bocznej w końcu torby oddalonym od klapy zamykającej.
23. 23. Torba według zastrz. 2 albo 4, albo od dowolnego zależnego od nich zastrz., znamienna tym, że jest zaopatrzona przynajmniej w dwie osłabione linie, wzdłuż których klapa zamykająca jest rozrywana w celu otwarcia torby.
24. 24. Torba według zastrz. 1 albo 3, albo od dowolnego zależnego od nich zastrz., znamienna tym, że odrywana część klapy zamykającej jest ograniczona przynajmniej dwiema osłabionymi liniami, wzdłuż których klapa zamykająca jest rozrywana w celu odsłonięcia otworu wylotowego torby.
25. 25. Torba według zastrz. 24, znamienna tym, że osłabione linie biegną od krawędzi końcowej klapy zamykającej do punktów w pobliżu otworu wylotowego torby.
26. 26. Torba według zastrz. 1 albo 3, albo od dowolnego zależnego od nich zastrz., znamienna tym, że odrywana część klapy zamykającej jest przymocowana do powierzchni czołowej torby za pomocą odrywanego kleju.
27. 27. Torba według jednego zastrz. 23 do 26, znamienna tym, że utworzone na klapie zamykającej osłabione linie mają postać perforacji.