PL193978B1 - Moduł łączący dwie linie jednoparowe - Google Patents

Abstract

1. Modul laczacy dwie linie jednoparowe, majacy po- stac zwartego bloku, przeznaczony do wzajemnego lacze- nia wymienionych linii jednoparowych, linii wejsciowej i linii wyjsciowej, zawierajacy styki przesuwajace izolacje, sta- nowiace styki samoodizolowujace, do laczenia odpowied- nich konców kazdej z dwu par izolowanych przewodów elektrycznych, z których dwa izolowane przewody elek- tryczne jednej z tych dwu linii, zwane „cienkimi przewoda- mi” maja rdzen przewodzacy o srednicy mniejszej niz srednica przewodzacego rdzenia kazdego z dwóch izolo- wanych elektrycznych przewodów, zwanych „grubymi przewodami”, drugiej linii, przy czym modul zawiera nadto urzadzenie odcinajace linie tego modulu urzadzenie odci- najace linie jest wbudowane w modul laczeniowy w postaci testowej komory zawierajacej wolne konce czterech testo- wych styków nozowych albo skretek czterech zakonczen linii, przy czym ta testowa komora jest hermetycznie za- mknieta pokrywa dla liniowej ciaglosci albo dla odciecia linii przez wzajemne polaczenie lub nie tych testowych nozo- wych styków, przy czym: - para styków przesuwajacych izolacje odpowiadajaca dwóm „grubym przewodom” i para styków przesuwajacych izolacje odpowiadajaca dwóm „cienkim przewodom” sa odpowiednio usytuowane po obydwu stronach testowej komory, ………………………………………………………….. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest moduł łączący dwie linie jednoparowe, jedną linię wchodzącą i jedną linię wychodzącą, typowo dwie linie telefoniczne lub informatyczne, który to moduł stanowi jeden blok i ma styki samoodizolowujące zwane inaczej stykami przesuwającymi izolację.

Moduły tego typu są modułami, w których łączenie dwóch linii odbywa się bez narzędzi a jedynie za pomocą zwykłego wkrętaka. Są one na przykład opisane w dokumencie US-A-5.515.436 i są sprzedawane przez Societe Demanderesse.

Tego typu moduły są ogólnie rzecz biorąc przewidziane do łączenia linii składającej się z przewodów nazywanych „cienkimi przewodami”, które mają średnicę rzędu od 0,4 mm do 0,8 mm z linią składającą się z grubszych przewodów, których średnica ogólnie zawiera się między 0,5 mm i 1,1 mm.

Obecnie jesteśmy przywiązani do tego, że używamy jednej jedynej śruby dociskowej do wykonania połączenia na odpowiednich stykach przesuwające izolację, zarówno przewodów wejściowych jak i wyjściowych

W rezultacie, przewody wejście, z reguły „cienkie przewody”, są łączone jako pierwsze przy pierwszym zejściu śruby, pchającym ich styki przesuwające izolację i nie mogą być już później wyciągnięte, ponieważ ich styki przesuwające izolację nie mogą więcej wrócić do pozycji wyjściowej.

Moduły te, na przykład według US-A-5.515.436, mają często urządzenie zabezpieczające i odcinające linię, z wbudowanym zabezpieczeniem przed wyładowaniami atmosferycznymi lub przepięciami, które to urządzenie stanowi zespół dołączany do modułu łączącego. Fakt, że chodzi o zespół dołączany powoduje wzrost kosztu własnego modułu łączącego.

Jako stan techniki, dotyczący modułu łączącego, do którego może być dołączony moduł zabezpieczający bez odcięcia linii, można zacytować dokument US-A-5.371.648.

Jako stan techniki, dotyczący modułu łączącego z wbudowanym urządzeniem zabezpieczającym bez możliwości odcięcia linii, można zacytować dokument US-A-4.763.354.

Jako stan techniki, odnoszący się do modułu łączącego z wbudowanym urządzeniem do testowania i odcinania linii, można zacytować dokument EP-A-0.710.040.

Według tego dokumentu, urządzenie do testowania i odcinania linii składa się ze studzienki, w której umieszczone są wolne końce czterech testowych płytek metalowych, zamkniętej szczelnie za pomocą pokrywy, która zapewnia ciągłość linii, gdy jest zamknięta i przeciwnie odcina linię, gdy jest otwarta.

Dokument WO-93/23960 opisuje moduł łączeniowy dla wzajemnego połączenia linii jednoparowych, obejmujący linię wejściową i linię wyjściową. Ten moduł stosuje styki przesuwające izolację do wykonywania połączeń odpowiadających sobie końców izolowanych przewodów elektrycznych z każdej z dwóch par, dwa izolowane przewody elektryczne zwane: „cienkimi przewodami” jednej z dwóch linii mające rdzeń przewodzący o średnicy niniejszej niż odpowiedni rdzeń przewodzący każdego z dwóch izolowanych przewodów elektrycznych zwanych „grubymi przewodami” drugiej linii jednoparowej.

Moduł ten dalej zawiera urządzenie odcinające linię wprowadzone do modułu łączeniowego w postaci testowej komory zawierającej wolne końce czterech nożowych styków.

Para przesuwających izolację styków odpowiadająca „grubym przewodom” i para przesuwających izolację styków odpowiadająca „cienkim przewodom są odpowiednio usytuowane po obydwu stronach testowej komory.

Para przesuwających izolację styków odpowiadająca „grubym przewodom jest skojarzona z pierwszym członem izolacyjnym dla odbioru tych dwóch przewodów i do wymuszonego wprowadzenia ich w odpowiadające im przesuwające izolacje szczeliny tej pary styków przesuwających izolację.

Ten pierwszy człon izolujący zawiera główną nastawną śrubę do wpychania tych dwóch przewodów w te przesuwające izolację szczeliny.

Ten izolujący człon dla celu wymuszonego połączenia grubych przewodów jest usytuowane po tej samej stronie testowej komory jak ta odpowiadająca im para styków przesuwających izolację. Druga para styków przesuwających izolację odpowiadających dwóm cienkim przewodom, jest skojarzona z drugim członem izolującym do odbioru i wymuszonego wprowadzenia tych cienkich przewodów, które jest usytuowane po tej samej stronie testowej komory tak jak ta druga para styków przesuwających izolację.

Dokument USA nr 5,449,229 opisuje modułowy, współużywalny telekomunikacyjny terminal, do tworzenia i rozłączania połączeń z izolowanymi przewodnikami, który obejmuje jedną lub więcej bazowych ram wspierających jego moduły końcowe przewodowe i wielostykowe gniazdo, które jest połączone do innej masy podstawy przez jeden albo więcej modułów mostkujących.

PL 193 978 B1

Końcowe moduły są manualnie przemieszczane do przewodów zakończeniowych w łącznikach przesuwających izolację i są wybierane i pozycjonowane zgodnie z rodzajem żądanych zakończeń. Ruchome moduły końcowe są manualnie wpychane i pchane w kierunku do i od bazowej ramy skutkując przemieszczeniem przewodów pomiędzy pozycjami wzajemnego połączenia i rozłączenia.

Obecnie by usatysfakcjonować, w sposób możliwie najbardziej ekonomiczny, szczególne wymagania użytkowników, przekształca się znane moduły, co dla konstruktora często jest zbyt trudne do zmodyfikowania, tak, by mógł on te wymagania zaspokoić mniejszym kosztem.

W konsekwencji wynalazek ma na celu zaproponowanie modułu, który nie tylko pozwala rozłączać i łączyć do woli dwa „cienkie przewody”, ale który jeszcze może być mniejszym kosztem dostosowany do różnorodnych zastosowań lub szczególnych konfiguracji, których może wymagać użytkownik.

Ponadto, obecnie istnieje zwyczaj napełniania, przed użyciem, otworów, w które wkłada się dwie pary przewodów, żelem uszczelniającym.

Jest to dość niewygodne, ponieważ chodzi o otwory nieprzelotowe, których napełnianie żelem uszczelniającym pociąga za sobą szkodliwą obecność pęcherzyków powietrza na dnie tych otworów.

Wynalazek zapobiega tej niedogodności przez ukształtowanie modułu w taki sposób, aby napełnianie nieprzelotowych otworów, w które wprowadza się przewody, odbywało się przez dna tych otworów a nie od strony wlotu, poprzez specjalne kanały wtryskowe żelu, których wyloty znajdują się w dnie każdego otworu.

W konstrukcji modułu łączącego dwie linie jednoparowe, mającego postać zwartego bloku, przeznaczonego do wzajemnego łączenia wymienionych linii jednoparowych, linii wejściowej i linii wyjściowej, zawierającego styki przesuwające izolację, stanowiące styki samoodizolowujące, do łączenia odpowiednich końców każdej z dwu par izolowanych przewodów elektrycznych, z których dwa izolowane przewody elektryczne jednej z tych dwu linii, zwane „cienkimi przewodami” mają rdzeń przewodzący o średnicy mniejszej niż średnica przewodzącego rdzenia każdego z dwóch izolowanych elektrycznych przewodów, zwanych „grubymi przewodami”, drugiej linii, zawierającego nadto urządzenie odcinające linię tego modułu, wbudowane w moduł łączeniowy, w postaci testowej komory zawierającej wolne końce czterech testowych styków nożowych albo skrętek czterech zakończeń linii, która jest hermetycznie zamknięta pokrywą dla liniowej ciągłości albo dla odcięcia linii przez wzajemne połączenie lub nie tych testowych nożowych styków, przy czym para styków przesuwających izolację odpowiadająca dwóm „grubym przewodom” i para styków przesuwających izolację odpowiadająca dwóm „cienkim przewodom” są odpowiednio usytuowane po obydwu stronach testowej komory, jednocześnie para przesuwających izolację styków odpowiadająca dwóm „grubym przewodom” jest skojarzona z pierwszym członem izolującym dla przyjęcia tych dwóch przewodów i dla wymuszonego wprowadzenia ich w odpowiadające im przesuwające izolujące szczeliny, przy czym ten pierwszy człon izolujący zawiera znaną nastawną dociskową śrubę do wpychania tych dwóch przewodów w ich przyjmujące szczeliny, nadto ten człon izolujący do wymuszonego połączenia „grubych przewodów” jest usytuowany po tej samej stronie testowej komory jak ta pierwsza para przesuwających izolację styków, zaś druga para przesuwających izolację styków odpowiadająca dwóm „cienkim przewodom” jest skojarzona z drugim członem izolującym do odbioru tych dwóch „cienkich przewodów”, przy czym drugi człon izolujący jest usytuowany po tej samej stronie testowej komory jak ta druga para przesuwających izolację styków, istota rozwiązania polega na tym, że testowa komora ma wydzieloną przestrzeń, w której usytuowany jest w niej w sposób usuwalny wymienny przepięciowy ochronnik.

Ten ochronnik przepięciowy jest trzymany w izolowanych szczypcach mających uchwyt, który jest równo lub wystaje ponad krawędź testowej komory, gdy ochronnik przepięciowy, jest umieszczony w komorze testowej, wraz ze szczypcami, które pozostają w komorze testowej wraz z trzymanym ochronnikiem przepięciowym, w ten sposób ochronnik przepięciowy jest wyjmowalny z komory testowej za pomocą tych szczypiec.

Nadto drugi człon izolujący przyjmujący i wpychający cienkie przewody jest prostym popychaczem łączącym uruchamianym ręcznie.

Jednocześnie moduł według wynalazku ma, oprócz łap tworzących prowadnicę mocującą na szynie, przynajmniej jedną łapę dodatkową, bardziej zbliżoną do jednej z wymienionych łap niż druga z dwóch łapa w taki sposób, że można zamontować ten moduł na szynie o szerokości mniejszej niż pierwsza szyna.

Korzystnie według wynalazku, moduł ma jeden lub wiele otworów wtryskowych żelu lub smaru uszczelniającego, który to otwór lub otwory są połączone, w korpusie modułu, z jednym lub wieloma kanałami wtryskowymi żelu lub smaru, których wyloty znajdują się w dnach przynajmniej dwóch nieprzelotowych

PL 193 978 B1 otworów, w które wprowadza się dwa „grube przewody” i w dnach dwóch nieprzelotowych otworów, w które wprowadza się dwa „cienkie przewody”, tak, aby napełnianie żelem lub smarem tych czterech nieprzelotowych otworów, odbywało się przez dna tych otworów nieprzelotowych, a nie przez ich wloty, co pozwala uniknąć powstawania pęcherzyków powietrza.

Korzystnie jest też, gdy moduł ma wiele otworów wtryskowych żelu lub smaru w kierunku odpowiednich wymienionych wyżej nieprzelotowych otworów, gdzie każdy otwór jest związany z odpowiednim obwodem wtryskowym żelu lub smaru.

Od strony grubych przewodów obwód wtryskowy żelu lub smaru zapewnia nie tylko wtryśnięcie żelu lub smaru w dna dwóch nieprzelotowych otworów, ale jeszcze, poprzez odpowiednie kanały bocznikowe, wtryśnięcie żelu lub smaru wzdłuż każdego styku przesuwającego izolację przyjmujących te grube przewody.

Dla uniknięcia rozprzestrzeniania się żelu lub smaru przez jedno lub wiele przejść przewidzianych dla styków umieszczonych w komorze testowej i połączonych za pośrednictwem ramienia łączącego, z każdym z przesuwających izolację styków łączących linię, oraz że plastikowy korpus modułu jest tak ukształtowany w miejscu lub w miejscach, że zagięcie kątowe ramienia łączącego zatyka dno przejścia i w konsekwencji uniemożliwiało przejście żelu lub smaru.

Zgodnie z wynalazkiem pokrywa zapewniająca ciągłość ma organ blokujący, który podczas unoszenia, przy wykręcaniu śruby dociskowej, pierwszego członu izolującego przyjmującego i łączącego grube przewody, czyni pierwszy człon izolujący niemożliwym do zgubienia tak długo jak pokrywa jest zamknięta.

Korzystnie ten organ blokujący jest utworzony przez przynajmniej jeden występ boczny.

Zgodnie z wynalazkiem pierwszy człon izolujący łączący grube przewody ma przynajmniej jedną zapadkę końca skoku łączenia, która zapewnia na końcu skoku poprzez swój mechanizm zapadkowy nie tylko pewne umiejscowienie pierwszego członu izolującego, ale również poprzez kliknięcie, które jest rezultatem zadziałania mechanizmu, informuje montera o prawidłowym wykonaniu połączenia samoodizolowującego.

Korzystnie jest także według wynalazku, gdy drugi człon izolujący łączący cienkie przewody ma przynajmniej jedną zapadkę końca skoku łączenia, która zapewnia na końcu skoku poprzez swój mechanizm zapadkowy nie tylko pewne umiejscowienie drugiego członu izolującego, ale również poprzez kliknięcie, które jest rezultatem zadziałania mechanizmu, informuje montera o prawidłowym wykonaniu połączenia samoodizolowującego.

Przedmiot wynalazku został przedstawiony w przykładowych wykonaniach objaśnionych rysunkiem, na którym: fig. 1 przedstawia w perspektywie zespół modułu, fig.2 przedstawia w perspektywie widok częściowo eksplodujący, fig. 3 przedstawia powiększenie szczegółu ukazującego szczególny system chwytania i przytrzymywania ochronnika przepięciowego, fig.4 przedstawia przekrój wzdłużny i pionowy modułu ukazujący go z otwartą pokrywą odcinającą, fig.5 przedstawia inny przekrój wzdłużny według V-V na figurze 6, z zamkniętą pokrywą, połączonymi przewodami i ukazujący obwód wtrysku i drogę żelu uszczelniającego, fig. 6 przedstawia przekrój poziomy według VI-VI na fig. 5, fig. 7 przedstawia częściowy przekrój poprzeczny wykonany na poziomie styku przyjmującego zabezpieczenie przepięciowe w postaci ochronnika przepięciowego, fig. 8 przedstawia widok eksplodujący zespołu łączącego zawartego w tym module, widok pozwalający dobrze zrozumieć jego połączenia wewnętrzne, fig. 9 przedstawia łatwość modyfikowania tego modułu przez klienta życzącego sobie używać dołączany moduł odcinający lub zabezpieczający, według dokumentu patentowego US-A-5.515.436, fig. 10 i fig. 11 przedstawiają łatwość adaptacji tego modułu przez montaż wielokrotny, nazywany „zblokowanym” wykonany w fabryce na kablu wejściowym wieloliniowym.

Moduł łączący dwie linie jednoparowe według wynalazku, przykładowo linie telefoniczne lub informatyczne przedstawiony został schematycznie na zestawie fig. 1-5, w szczególności na fig. 5, gdzie pokazana jest:

- linia dwuprzewodowa 1 mająca dwa przewody elektryczne w koszulkach, nazywane „cienkimi przewodami”, każdy mający rdzeń przewodzący o średnicy od0,4 mm do około 0,8mm (na przykład tutaj równe 0,4 mm),

- linia dwuprzewodowa 2 posiadająca dwa przewody elektryczne w koszulkach, nazywane „grubymi przewodami”, każdy mający rdzeń przewodzący zawarty między 0,5 mm i 1,1 mm (na przykład tutaj równy 0,8 mm).

PL 193 978 B1

W przypadku łączenia dwóch linii telefonicznych, linia dwuprzewodowa 1 pochodzi od kabla wejściowego wieloliniowego, który należy do sieci dystrybucji telefonicznej, natomiast linia dwuprzewodowa 2 jest linią wychodzącą w kierunku abonenta.

W innej konfiguracji, linia „grube przewody” 2 składa się z dwóch przewodów napowietrznych pochodzących od sieci dystrybucji telefonicznej, podczas gdy lina „cienkie przewody” 1 jest linią wyjściową w kierunku instalacji wewnętrznej abonenta.

W tym przypadku, linia „grube przewody 2 jest linią wejściową natomiast linia „cienkie przewody” jest linią wyjściową.

Zgodnie z wynalazkiem, moduł ten, który jest tak jak cytowane moduły poprzedniej generacji, modułem łączącym „bez narzędzi”, co znaczy: bez innych narzędzi takich jak prosty wkrętak.

Moduł ten składa się w rzeczywistości z części zawartych w jednym bloku, dokładniej z trzech części w usytuowanych w szeregu, połączonych elektrycznie między sobą i mających wyznaczone określone funkcje.

Bardziej precyzyjnie, te trzy części w szeregu są następujące, patrząc od lewej do prawej na załączonych fig.:

- pierwsza część 3, tworząca jeden koniec szeregu, której funkcja ogranicza się do łączenia, przez wepchnięcie w dwie odpowiednie samoodizolowujące przesuwające izolację szczeliny 4, 5 (fig. 2), dwóch grubych przewodów 2;

- druga część środkowa szeregu stanowiąca urządzenie do odcinania linii 6, która stanowi nie tylko strefę odcinania, ale także strefę testowania jak również strefę „zabezpieczenia”, w której umieszcza się zabezpieczenie przed wyładowaniami atmosferycznymi lub przepięciem;

- trzecia część 7 modułu tworząca drugi koniec szeregu, której funkcja ogranicza się do łączenia, przez wepchnięcie w dwie odpowiednie samoodizolowujące, przesuwające izolację szczeliny 8, 9 (fig. 2), dwóch cienkich przewodów 1.

Tym samym, części 3, 7 modułu, stanowiące strefy łączenia przewodów, są umieszczone z jednej i drugiej strony części centralnej będącej urządzeniem do odcinania linii 6,jej testowania i zabezpieczania.

Jak wszystkie moduły poprzedniej generacji, moduł ten ma przewidziane mocowanie (fig. 4) za pomocą łap 10, 11 tworzących prowadnice, na znormalizowanej metalowej szynie 12.

Ponadto moduł ma przynajmniej jedną łapę dodatkową 13, bardziej zbliżonej do łapy 11od łapy 10, pozwalającą zamontować ten moduł również na znormalizowanej szynie 14, węższej od szyny 12.

Część 3 łącząca dwa grube przewody 2 ma dwa przesuwające izolację styki 15, 16, które są umieszczone w przytrzymujących zasobnikach 17, 18, prostopadle do podstawy 119 modułu.

Styki mają wymiary dostosowane od przyjęcia grubych przewodów 2, których rdzeń może mieć średnicę do około 1,1 mm.

Zespół styków 15, 16 i ich zasobników 17, 18 ma w postaci nakładki, izolowaną osłonę-popychacz stanowiący pierwszy człon izolujący 19 przyjmujący i łączący dwa grube przewody przez wprowadzenie ich w odpowiednie samoodizolowujące, przesuwające izolację szczeliny 4, 5 dwóch przesuwających izolację styków 15, 16.

W tym celu pełniący rolę osłony-popychacza pierwszy człon izolujący 19 ma dwa otwory nieprzelotowe 20, 21 przyjmujące odpowiednie dwa grube przewody 2 i jest wyposażona w śrubę dociskową 23 przechodzącą przez komorę 24, stanowiącą część podstawy, a następnie wkręcaną w dno tej komory 24, w zwykłą metalową nakrętkę (niepokazaną) lub bezpośrednio w otwór gwintowany wykonany w podstawie.

Wkręcając śrubę 23, opuszcza się pierwszy człon izolujący 19, co powoduje wepchnięcie grubych przewodów 2, uprzednio wprowadzonych w nieprzelotowe otwory 20, 21, w samoodizolowujące, przesuwające izolację szczeliny 4, 5 dwóch przesuwających izolację styków 15 i 16, co samo w sobie jest bardzo klasyczne i znane.

Każdy z dwóch przesuwających izolację styków 15, 16 stanowi część złożonego styku odpowiednio 25, 26 (fig. 8), wykonanego w wyciętym płaskim metalowym obwodzie, który łączy je elektrycznie, każdy za pośrednictwem wzdłużnego ramienia, odpowiednio 27, 28, z nożowym testowym stykiem 29, 30, przyjmującym zabezpieczenie przed przepięciem w postaci ochronnika przepięciowego 31.

Dwa testowe styki 29, 30 należą do części środkowej modułu stanowiącej urządzenie odcinające linie 6.

Urządzenie odcinające linie 6 zawiera nadto komorę testową 32 o przekroju prostokątnym (fig. 2) mającej uszczelkę 133, zamykaną lub nie przez uchylną pokrywę 33 wyposażoną, na wzór tej opisanej

PL 193 978 B1 jako wariant w dokumencie EP-A-0.710.040 cytowanym poprzednio, w dwa styki 34, 35 (fig. 8, fig. 4, fig. 5) zapewniając ciągłość linii.

Gdy pokrywa 33 jest zamknięta, styki 34 i 35 łączą elektrycznie:

- testowy styk 29 ze stykiem płaskim 36, który jest dociśnięty, na wzór testowego styku 29, do jednej z dwóch powierzchni wzdłużnych 37 (fig. 2) testowej komory 32, który jest połączony poprzez wzdłużne ramię łączące 38 należące do złożonego styku 39, z pierwszym przesuwającym izolację stykiem 40 z trzeciej części 7 modułu przeznaczonej do przyjęcia dwóch cienkich przewodów 1,

- testowy styk 30 z innym stykiem płaskim 41, identyczny ze stykiem 36, ale dociśnięty do przeciwległej powierzchni testowej komory 32, który to styk 41 również należy do złożonego styku 42, który łączy go, poprzez wzdłużne ramię 43, z drugim przesuwającym izolację stykiem 44 przyjmującym drugi cienki przewód 1.

Ponadto testowa komora 32 zawiera w sobie styk masowy 45 (fig. 2, fig. 4, fig. 5 i fig. 8), który styka się od spodu modułu z metalową szyną 12 lub 14 i który jest umieszczony w testowej komorze 32 w połowie odległości pomiędzy testowymi stykami 29 i 30 aby móc przyjąć środkową elektrodę masową 46 zabezpieczenia przed przepięciem w postaci ochronnika przepięciowego 31, gdy jest on umieszczony między dwoma elastycznymi wystającymi częściami 47, 48 odpowiednio testowych styków 29 i 30.

Aby zapewnić dobre prowadzenie ochronnika przepięciowego 31 pomiędzy jego dwoma stykami 47 i 48, testowa komora 32 ma, we wnętrzu na środku, odpowiednio przystosowany profil 49.

Ponadto, co jest istotne i korzystne, ochronnik przepięciowy 31 jest trzymany, w sposób umożliwiający jego wymianę, w izolowanych szczypcach 50 (fig. 2 i fig. 3).

Szczypce 50 mają uchwyt 51, który wystaje ponad krawędź testowej komory 32, gdy ochronnik przepięciowy 31 jest umieszczony w testowej komorze 32 wraz ze szczypcami 50, które pozostają w testowej komorze 32 wraz z trzymanym ochronnikiem przepięciowym 31.

Ochronnik przepięciowy 31 jest więc łatwo wyjmowalny z testowej komory 32 za pomocą szczypiec 50. Gdy pokrywa 33 jest zamknięta, wystająca część 51 mieści się we wgłębieniu w tej pokrywie 33.

Trzecia część 7 modułu ma samoodizolowujące, przesuwające izolację styki 40, 44 łączące cienkie przewody 1 jak również drugi człon izolujący 52, stanowiący izolujący popychacz łączący, który nasuwa się na te dwa przesuwające izolację styki 40, 44.

W sposób znany w technice przesuwających izolację styków, popychacz w postaci drugiego członu izolującego 52 ma dwa nieprzelotowe otwory 53 przyjmujące odpowiednio każdy cienkie przewody 1.

Klasycznie, najpierw wprowadza się dwa cienkie przewody 1 w otwory 53 przy uniesionym członie izolującym 52, które następnie jako popychacz pcha się ręcznie na samoodizolowujące, przesuwające izolację styki 40, 44, aby je przesunąć w dół i wsunąć w ten sposób dwa cienkie przewody 1 w odpowiadające im samoodizolowujące, przesuwające izolację szczeliny odpowiednio 8 i 9.

Popychacz w postaci tego drugiego członu izolującego 52 pozostaje na miejscu i jest następnie możliwe rozłączenie przewodów 1 poprzez proste podniesienie tego drugiego członu izolującego 52 i wysunięcie przewodów ze szczelin samoodizolowujących 8, 9.

W taki sam sposób można rozłączyć grube przewody 2 wykręcając śrubę 23, aby unieść osłonę-popychacz w postaci pierwszego członu izolującego 19.

Należy podkreślić, że istnieje możliwość takiego wykonania, że pokrywa 33 ma dwa otwory 54 napełnione smarem lub żelem uszczelniającym, przez które można wsunąć odpowiednią wtyczkę testową, co samo w sobie znane jest z innych urządzeń.

Ponadto, zarówno łącząca osłona-popychacz w postaci pierwszego członu izolującego 19 jak i popychacz łączący w postaci drugiego członu izolującego 52 mają każdy, najkorzystniej, jedną lub dwie zapadki 55, 56 końca skoku łączenia, które nie tylko pewnie przytrzymują dany popychacz funkcjonalny w postaci wymienionego drugiego członu izolującego 52 na miejscu poprzez zablokowanie się na końcu skoku, ale także kliknięciem, które jest rezultatem tego zablokowania, informują montera, że połączenie samoodizolowujące wykonane jest prawidłowo.

Ponadto, tak jak to pokazane zostało na fig. 2, uchylna pokrywa 33 ma przynajmniej jeden boczny zaczep blokujący 134, w przykładowym wykonaniu zaczep 134 z każdej strony pokrywy 33, który podczas unoszenia pierwszego członu izolującego 19 przez wykręcanie śruby dociskowej 23, czyni człon izolujący 19 niemożliwym do zgubienia, gdy pokrywa jest zamknięta.

PL 193 978 B1

Jednakże, jeśli czasem, z powodów eksploatacyjnych, monter musi zdjąć osłonę - pierwszy człon izolujący 19, wystarczy, że uniesie uchylną pokrywę 33, co powoduje wysunięcie zaczepu 134 i umożliwia wyjęcie członu izolującego 19.

Testowa komora 32 ma szczelne zamknięcie, ponieważ nie należy jej napełniać żelem uszczelniającym, by można było, jak to wyjaśniono w poprzednio cytowanym dokumencie EP-A-0.710.040, wykonywać w sposób powtarzalny, testy linii za pomocą krokodylków, które zaciska się indywidualnie na jednym lub drugim nożowym testowym styku 29, 30, 36, 41.

Natomiast dwa nieprzelotowe otwory 20, 21i dwa nieprzelotowe otwory 53 powinny być napełnione żelem lub smarem uszczelniającym, także cztery przesuwające izolację styki 15, 16, 40, 44 powinny być pokryte żelem lub smarem.

Szczególnie interesującym aspektem istoty niniejszego wynalazku jest to, że moduł zawiera specjalny obwód wtryskiwania żelu lub smaru uszczelniającego poprzez cztery (liczba ta jest podana jedynie jako nieograniczający przykład) małe otwory wtryskowe przewidziane w podstawie 119 modułu:

-dwa wtryskowe otwory 57 z przodu, dla żelu lub smaru uszczelniającego, który napełni, od tyłu, dwa otwory nieprzelotowe 20, 21 w które wprowadza się grube przewody 2 i który ponadto, specjalnym doprowadzeniem, pokryje dwa przesuwające izolację styki 15 i 16,

-dwa wtryskowe otwory 58 z tyłu, dla żelu lub smaru uszczelniającego, który napełni, od tyłu, dwa nieprzelotowe otwory 53, w które wprowadza się cienkie przewody 1, pokrywając przy tej operacji dzięki istniejącym luzom (niewidocznym na rysunkach) dwa przesuwające izolację styki 40 i 44.

Obwody wtrysku żelu lub smaru, zarówno z przodu (od strony grubych przewodów) jak i z tyłu (od strony cienkich przewodów) modułu są dobrze widoczne na fig. 5, fig.6 i fig. 7.

Od strony cienkich przewodów 1 obwód jest bardzo prosty. Składa się on z wykonanych w osi wtryskowych otworów 58 i wtryskowego kanału 59 odpowiednio dla każdego z nieprzelotowych otworów 53.

Każdy z tych dwóch wtryskowych kanałów 59 jest wykonywany podczas odlewania korpusu modułu.

Na fig.5 jest on pionowy, jest więc prostopadły do nieprzelotowego otworu 53, w którego dnie znajduje się jego wylot. Napełnianie tych dwóch nieprzelotowych otworów 53 żelem lub smarem odbywa się więc bez ryzyka powstawania pęcherzyków powietrza.

Od strony grubych przewodów 2, dwa obwody wtryskiwania żelu lub smaru są trochę bardziej skomplikowane, ponieważ zapewniają nie tylko wtryskiwanie, przez odpowiednie kanały 60, obydwa równoległe do dwóch wymienionych poprzednio pionowych wtryskowych kanałów 59, żelu lub smaru w dnach nieprzelotowych otworów 20 i 21, ale ponadto, poprzez odpowiedni kanał bocznikowy, które to dwa kanały bocznikowe mają każdy poziome odgałęzienie 61, po którym następuje pionowe odgałęzienie 62, wtryskiwanie żelu lub smaru wzdłuż i na każdą z dwóch dużych powierzchni każdego przesuwającego izolację styku 15 i 16.

Każdy kanał 60 jest prostoliniowy, jak jego odpowiednik kanał 59 i jest wykonywany podczas odlewania w izolowanym korpusie modułu. Jednakże przechodzi on przez poziome ramię 27 lub 28 metalowego styku odpowiednio 25 lub 26 (fig. 8) i dlatego poziome ramię 27 lub 28 ma mały otwór 63 dla przejścia żelu lub smaru.

Pionowe kanały-odgałęzienia 62 prowadzące żel lub smar wzdłuż przesuwających izolację styków 15 i 16 są otrzymywane podczas odlewania przytrzymujących zasobników 17 i 18, te ostatnie mają w konsekwencji wybrzuszenia 64 (fig. 2).

Odnosząc się do fig. 5 i fig. 7, należy podkreślić, że styki 28 i 27 są całe pokryte żelem lub smarem uszczelniającym, czego wymaga dobra ochrona tych styków.

Tym niemniej należy unikać tego, żeby żel lub smar wtryskiwany przez otwór lub otwory, o których była mowa poprzednio, przenikał do wnętrza testowej komory 32.

Powinna ona pozostać wolna od żelu lub smaru, tak, żeby po otwarciu szczelnej pokrywy 33 można było wykonywać wielokrotne testy za pomocą krokodylków lub wtyczek, bez pokrywania ich tego rodzaju żelem lub smarem.

W tym celu, jak to przedstawiono na fig. 7, przewidziano w plastikowej izolowanej części modułu dość szerokie przejście 120 dla każdego wysuniętego ramienia 47 przyjmującego elektrodę linii zabezpieczenia przed przepięciem w postaci ochronnika przepięciowego 31.

Aby uniknąć przenikania żelu lub smaru przez przejście 120 do testowej komory 32, plastikowy korpus - podstawa 119, 121 modułu jest ukształtowana w tym miejscu jak to przedstawiono, tak, że zgięcie pod kątem 122 ramienia łączącego 27 blokuje w tym miejscu przejście 120.

odcinający, który jest na przykład identyczny z modułem 22 z cytowanego dokumentu patentowego US-A-5.515.436.

PL 193 978 B1

W tym celu wystarczy zmodyfikować urządzenie odcinające linię 6 stanowiące część środkową modułu, aby zaadaptować testową komorę 32 tak, by mogła przyjmować część 210 według techniki opisanej w dokumencie US-A-5.515.436.

Ponadto, moduł ten może być również z łatwością dostosowany do montażu wielokrotnego w fabryce na kablu wieloparowym, który to montaż jest nazywany „zblokowanym”. Fig. 10 przedstawia, w jaki sposób realizowane jest to przekształcenie i montaż zblokowany na kablu wieloparowym 67.

W tym celu likwiduje się tylną część 7 wielu modułów według fig. 1, łączy się je plecami, jak pokazano, po dwa. Należy zaznaczyć, że przekrój na fig. 10 jest wykonany wzdłuż linii łamanej przechodzącej przez otwory 20 jednego z dwóch modułów połączonych plecami i przez oś dociskowej śruby 23 drugiego modułu.

W konsekwencji, aby móc przyjmować „cienkie przewody” umieszczone w kablu wieloparowym 67, złożone styki 38, 42 (fig. 8) dwóch modułów są zamknięte, według fig. 11 na przykład, aby wychodzić w dół w pobliżu kabla 67, jak to pokazano, co pozwala przyjmować każdą żyłę 68 kabla 67 przez odpowiedni przesuwający izolację styk 40.

Ponadto styk masowy 45 jak pokazano, ma kształt liry i jest na dole, w wanience 69 przyjmowania kabla 67, zakończony przesuwającym izolację stykiem 70.

Blok 71 jest zbudowany z wystarczającej serii par modułów według fig. 10.

W fabryce bocznik masowy (niepokazany) jest wkładany we wszystkie masowe przesuwające izolację styki 70, następnie jest łączony do przewodu masowego kabla 67, aby umożliwić połączenie z masą zespołu.

Część wewnętrzna dolnej wanienki 69 jest tym samym napełniana żywicą otulinową, po wtryśnięciu żelu lub smaru uszczelniającego, a blok w ten sposób uformowany jest wtedy gotów do przyjęcia wszystkich grubych przewodów 2 wychodzących w kierunku abonentów.

W tym przypadku można również napełnić oddzielnie żelem lub smarem części 3 modułów i zamontować na podstawie przyjmującej przed operacją otulinowania.

Jest oczywiste, że wynalazek nie jest ograniczony do opisanych wyżej przykładów realizacji i różne inne swobodne adaptacje, w szczególności modułów są możliwe.

Przykładowo, ochronnik przepięciowy 31 może, za pomocą kilku oczywistych adaptacji, być przyjęty pomiędzy testowe styki 36 i 41, a nie między testowe styki 29 i 30.

Szczególnie wówczas, styk masowy 45 byłby odwrócony w stosunku do tego przedstawionego na fig. 8.

Również wówczas, gdy moduł ten będzie jedynie modułem odcinającym, a nie odcinającym i zabezpieczającym, nie będzie dostosowany do montażu zabezpieczenia przed przepięciami.

Tym samym, również liczba otworów wtryskowych żelu lub smaru uszczelniającego nie musi wynosić cztery; równie dobrze może wynosić jeden, lub dwa, lub trzy, lub jakąkolwiek inną liczbę.

Claims (12)

Zastrzeżenia patentowe

1. Moduł łączący dwie linie jednoparowe, mający postać zwartego bloku, przeznaczony do wzajemnego łączenia wymienionych linii jednoparowych, linii wejściowej i linii wyjściowej, zawierający styki przesuwające izolację, stanowiące styki samoodizolowujące, do łączenia odpowiednich końców każdej z dwu par izolowanych przewodów elektrycznych, z których dwa izolowane przewody elektryczne jednej z tych dwu linii, zwane „cienkimi przewodami” mają rdzeń przewodzący o średnicy mniejszej niż średnica przewodzącego rdzenia każdego z dwóch izolowanych elektrycznych przewodów, zwanych „grubymi przewodami”, drugiej linii, przy czym moduł zawiera nadto urządzenie odcinające linię tego modułu urządzenie odcinające linię jest wbudowane w moduł łączeniowy w postaci testowej komory zawierającej wolne końce czterech testowych styków nożowych albo skrętek czterech zakończeń linii, przy czym ta testowa komora jest hermetycznie zamknięta pokrywą dla liniowej ciągłości albo dla odcięcia linii przez wzajemne połączenie lub nie tych testowych nożowych styków, przy czym:

- para styków przesuwających izolację odpowiadająca dwóm „grubym przewodom” i para styków przesuwających izolację odpowiadająca dwóm „cienkim przewodom” są odpowiednio usytuowane po obydwu stronach testowej komory,

- pierwsza para przesuwających izolację styków odpowiadająca dwóm „grubym przewodom” jest skojarzona z pierwszym członem izolującym dla przyjęcia tych dwóch przewodów i dla wymuszonego

PL 193 978 B1 wprowadzenia ich w odpowiadające im przesuwające izolujące szczeliny, przy czym ten pierwszy człon izolujący zawiera znaną nastawną dociskową śrubę do wpychania tych dwóch przewodów w ich przyjmujące przesuwające izolację szczeliny, nadto ten człon izolujący do wymuszonego połączenia „grubych przewodów” jest usytuowany po tej samej stronie testowej komory jak ta pierwsza para przesuwających izolację styków,

- druga para przesuwających izolację styków odpowiadająca dwóm „cienkim przewodom” jest skojarzona z drugim członem izolującym do odbioru tych dwóch „cienkich przewodów”, przy czym drugi człon izolujący jest usytuowany po tej samej stronie testowej komory jak ta druga para przesuwających izolację styków, znamienny tym, że testowa komora (32) ma wydzieloną przestrzeń, w której usytuowany jest w niej w sposób usuwalny wymienny przepięciowy ochronnik (31).

2. Moduł według zastrz. 1, znamienny tym, że ochronnik przepięciowy (31) jest trzymany w izolowanych szczypcach (50) mających uchwyt (51), który jest równo lub wystaje ponad krawędź testowej komory (32), gdy ochronnik przepięciowy (31) jest umieszczony w komorze testowej (32) wraz ze szczypcami (50), które pozostają w komorze testowej (32) wraz z trzymanym ochronnikiem przepięciowym (31), w ten sposób ochronnik przepięciowy (31) jest wyjmowalny z komory testowej (32) za pomocą tych szczypiec (50).

3. Moduł według zastrz. 1, znamienny tym, że drugi człon izolujący (52) przyjmujący iwpychający cienkie przewody (1) jest prostym popychaczem łączącym uruchamianym ręcznie.

4. Moduł według zastrz. 1, znamienny tym, że ma, oprócz łap (10, 11) tworzących prowadnicę mocującą na szynie (12), przynajmniej jedną łapę dodatkową (13), bardziej zbliżoną do jednej z wymienionych łap niż druga łapa (11) w taki sposób, że można zamontować ten moduł na szynie (14) o szerokości mniejszej niż pierwsza szyna (12).

5. Moduł według zastrz. 1, znamienny tym, że ma jeden lub wiele wtryskowych otworów (57, 58) żelu lub smaru uszczelniającego, który to otwór lub otwory są połączone, w korpusie-podstawie modułu, z jednym lub wieloma wtryskowymi kanałami (59, 60, 61, 62) żelu lub smaru, których wyloty znajdują się w dnach przynajmniej dwóch nieprzelotowych otworów (20, 21), w które wprowadza się dwa „grube przewody” (2) i w dnach dwóch nieprzelotowych otworów (53), w które wprowadza się dwa „cienkie przewody” (1), tak aby napełnianie żelem lub smarem tych czterech nieprzelotowych otworów (20, 21, 53, 53) odbywało się przez dna tych otworów nieprzelotowych, a nie przez ich wloty, co pozwala uniknąć powstawania pęcherzyków powietrza.

6. Moduł według zastrz. 5, znamienny tym, że ma wiele wtryskowych otworów (57, 57, 58, 58) żelu lub smaru w kierunku odpowiednich wymienionych wyżej nieprzelotowych otworów (20, 21, 53, 53), gdzie każdy otwór jest związany z odpowiednim wtryskowym kanałem (59, 60) żelu lub smaru.

7. Moduł według zastrz. 6, znamienny tym, że od strony grubych przewodów (2) wtryskowy kanał (60) żelu lub smaru zapewnia nie tylko wtryśnięcie żelu lub smaru wdna dwóch nieprzelotowych otworów (20, 21) ale jeszcze, poprzez odpowiednie wtryskowe kanały bocznikowe stanowiące odpowiednio poziome i pionowe odgałęzienia (61, 62), wtryśnięcie żelu lub smaru wzdłuż każdego z samoodizolowujących, przesuwających izolację styków (15, 16) przyjmujących te grube przewody.

8. Moduł według zastrz. 1, znamienny tym, że dla uniknięcia rozprzestrzeniania się żelu lub smaru moduł ma jedno lub wiele przejść (120) przewidzianych dla styków (47) umieszczonych w komorze testowej (32) i połączonych za pośrednictwem ramienia łączącego (27), z każdym z przesuwających izolację styków łączących linię, oraz że plastikowy korpus - podstawa modułu (119, 121) jest tak ukształtowana w miejscu lubw miejscach (120), że zagięcie kątowe (122) ramienia łączącego (27) zatyka dno przejścia (120), stanowiąc blokadę dla przejścia żelu lub smaru.

9. Moduł według zastrz. 1, znamienny tym, że pokrywa zapewniająca ciągłość (33) ma organ blokujący (134), który podczas unoszenia, przy wykręcaniu śruby dociskowej, pierwszego członu izolującego (19) przyjmującego i łączącego grube przewody, czyni pierwszy człon izolujący (19) niemożliwym do zgubienia tak długo jak pokrywa (33) jest zamknięta.

10 Moduł według zastrz. 9, znamienny tym, że organ blokujący (134) jest utworzony przez przynajmniej jeden występ boczny.

11. Moduł według zastrz. 9, znamienny tym, że pierwszy człon izolujący (19) łączący grube przewody ma przynajmniej jedną zapadkę (55) końca skoku łączenia, która zapewnia na końcu skoku poprzez swój mechanizm zapadkowy tworzy sygnał w postaci kliknięcia informujący w o pewnym umiejscowieniu drugiego członu izolującego (19), io zadziałaniu mechanizmu, informujący montera o prawidłowym wykonaniu połączenia samoodizolowującego.

PL 193 978 B1

12. Moduł według zastrz. 3, znamienny tym, że drugi człon izolujący (52) łączący cienkie przewody ma przynajmniej jedną zapadkę (56) końca skoku łączenia, która na końcu skoku poprzez swój mechanizm zapadkowy tworzy sygnał w postaci kliknięcia informujący w o pewnym umiejscowieniu drugiego członu izolującego (52), i o zadziałaniu mechanizmu, informujący montera o prawidłowym wykonaniu połączenia samoodizolowującego.