PL191376B1 - Optyczny nośnik zapisu oraz urządzenie do skanowania optycznego nośnika zapisu - Google Patents

Abstract

1. Optyczny nosnik zapisu, zawierajacy war- stwe zapisujaca posiadajaca równolegle sciezki wykorzystywane do zapisywania informacji wpostaci wzoru optycznie rozróznialnych znaczników, które to sciezki sa zaopatrzone w informacje sterujace, znamienny tym, ze sciezki sa pogrupowane w pary sa siadujacych sciezek (10-11, 12-13, 25-26, 27-28), informa- cja sterujaca w obu sciezkach bedacych para jest identyczna, a informacja sterujaca w sciez- kach nalezacych do róznych par jest rózna. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest optyczny nośnik zapisu oraz urządzenie do skanowania optycznego nośnika, zawierającego warstwę zapisującą posiadającą równoległe ścieżki wykorzystywane do zapisywania informacji w postaci wzoru optycznie rozróżnialnych znaczników, które to ścieżki zaopatrzone są w informacje sterujące.

Podczas zapisu informacji użytkownika na nośniku zapisu, realizowanego z wykorzystaniem odczytującej plamki promieniowania, korzystnie jest znać pozycję plamki promieniowania na nośniku zapisu. Ponieważ informacja użytkownika nie jest dostępna na czystym zapisywalnym nośniku zapisu, pozycja ta może być określona przez odczytanie zapisanej informacji sterującej, zawierającej informacje o lokalizacji, które są zapisane na nośniku zapisu, na przykład w postaci wytłoczonych odchylających się osiowo rowków lub wytłoczonych w nośniku zapisu wgłębień. Informacja sterująca może także zawierać informacje dotyczące zapisu, takie jak moc zapisu lub kasowania, które mogą być funkcjami długości fali promieniowania tworzącego plamkę i/lub szybkości zapisu.

Ogólnie, ścieżka jest linią na nośniku zapisu, za którą podąża urządzenie skanujące, a która posiada długość uzależnioną od charakterystycznego dla nośnika zapisu wymiaru. Ścieżka na prostokątnym nośniku zapisu posiada długość prawie równą długości lub szerokości nośnika zapisu. Ścieżka na nośniku zapisu w postaci dysku, przybiera postać ciągnącego się przez 360° długości kątowej zwoju linii spiralnej lub linii kołowej umieszczonej na dysku.

Ścieżką może być seria znaczników ułożonych wzdłuż linii. Ścieżką może być także rowek i/lub przestrzeń pomiędzy rowkami. Rowek jest formacją podobną do rowu, utworzoną na części powierzchniowej warstwy zapisującej, przy czym dno rowka znajduje się bliżej lub dalej od strony, na którą światło pada na nośnik zapisu. Informacja użytkownika może być zapisana na powierzchniach lub w rowkach. Wgłębienia mogą być umieszczone na powierzchniach lub w rowkach.

Nośnik zapisu tego rodzaju znany jest na przykład z patentu USA nr 5 023 856, a posiada on ścieżki wyposażone w rowki. Pozycja środka rowków jest modulowana w kierunku poprzecznym do kierunku długości rowka. Odchylenie osiowe rowka reprezentuje informację sterującą, w postaci adresu wskazującego pozycję na nośniku zapisu. Wadą znanego schematu modulacji jest wzrost przesłuchów informacji sterującej, występujący pomiędzy sąsiadującymi ze sobą ścieżkami przy zmniejszeniu skoku ścieżek.

Optyczny nośnik zapisu, zawierający warstwę zapisującą posiadającą równoległe ścieżki wykorzystywane do zapisywania informacji w postaci wzoru optycznie rozróżnialnych znaczników, które to ścieżki są zaopatrzone w informacje sterujące, według wynalazku charakteryzuje się tym, że ścieżki są pogrupowane w pary sąsiadujących ścieżek, informacja sterująca wobu ścieżkach będących parą jest identyczna, a informacja sterująca w ścieżkach należących do różnych par jest różna.

Korzystnym jest, że ścieżki są wyposażone w odchylające się osiowo rowki, a informacja sterująca jest zakodowana w odchyleniach osiowych rowków.

Korzystnym jest, że odchylenie osiowe jest poprzecznym przemieszczeniem linii centralnej rowka.

Korzystnym jest, że odchylenia osiowe obu ścieżek w parze znajdują się w przeciw-fazie.

Korzystnym jest, że informacja sterująca każdej ścieżki zawiera wzór znaczników.

Korzystnym jest, że informacja sterująca zawiera informację adresową.

Urządzenie do skanowania optycznego nośnika zapisu tego rodzaju, które zawiera układ optyczny do skanowania ścieżek z wykorzystaniem wiązki promieniowania, detektor do wykrywania wiązki dochodzącej od nośnika zapisu oraz pierwszy obwód do określania informacji użytkownika na podstawie sygnału wyjściowego z czujnika i drugi obwód do określania informacji sterującej na podstawie sygnału wyjściowego czujnika, według wynalazku charakteryzuje się tym, że jest zaopatrzone w trzeci obwód, do identyfikowania aktualnie odczytywanej ścieżki w parze ścieżek, na podstawie informacji sterującej.

Korzystnym jest, że trzeci obwód jest przystosowany do wykrywania wzoru znaczników zawartego w informacji sterującej każdej ścieżki oraz do identyfikowania ścieżki aktualnie odczytywanej, na podstawie tego wzoru znaczników i na podstawie informacji adresowej zawartej w informacji sterującej.

Korzystnym jest, że trzeci obwód jest przystosowany do identyfikowania ścieżki, która jest aktualnie odczytywana, na podstawie informacji adresowej zawartej w informacji sterującej ścieżki aktualnie odczytywanej oraz na podstawie porównania informacji sterującej ścieżki aktualnie odczytywanej, z informacją sterującą ścieżki z nią sąsiadującej.

PL 191 376 B1

Zgodnie z wynalazkiem opracowano nośnik zapisu cechujący się zredukowanymi przesłuchami informacji sterującej, występującymi pomiędzy sąsiadującymi ze sobą ścieżkami.

Podczas skanowania ścieżki umieszczonej na nośniku zapisu, przesłuchy pochodzące z jednej sąsiedniej ścieżki, to jest jednej ścieżki reprezentującej inną informację sterującą, wpłyną na odczyt informacji sterującej skanowanej ścieżki. Przesłuchy pochodzące od drugiej sąsiadującej ścieżki, posiadającej identyczną informację sterującą korzystnie na całej jej długości, w niewielkim stopniu wpłyną lub nawet wzmocnią odczyt informacji sterującej aktualnie odczytywanej ścieżki.

Korzystnie, przynajmniej 90% par na nośniku zapisu posiada identyczne informacje sterujące w obu ścieżkach. Także korzystnie, co najwyżej 10% ścieżek nośnika zapisu zawiera identyczne informacje.

Niższy poziom przesłuchów poprawia jakość odczytanego sygnału, który jest uzyskany z danych sterujących znajdujących się na nośniku zapisu. Tak więc, wielkość narzutu jakim są dane ułatwiające wykrywanie błędów i dane korekcji błędów, dodawane do danych sterujących, może być zmniejszona dla nośnika zapisu według wynalazku. Wynalazek pozwala także na redukcję okresu ścieżki, przez co zwiększeniu ulega pojemność nośnika zapisu w odniesieniu do przechowywanych danych użytkownika.

Ścieżki nośnika zapisu są korzystnie zaopatrzone w odchylające się osiowo podłużne rowki, a informacja sterująca jest zakodowana w odchyleniach osiowych rowków. Odczyt informacji użytkownika oraz informacji sterującej może być teraz rozdzielony.

Odchylenie osiowe jest korzystnie poprzecznym przemieszczeniem linii centralnej rowka. Pozwala to na otrzymanie informacji użytkownika z tak zwanego sygnału szczeliny środkowej, a sygnału sterującego z tak zwanego sygnału przeciwsobnego. Połączenie w pary ścieżek według wynalazku redukuje przesłuch w sygnale przeciwsobnym, powstający od sąsiednich ścieżek.

Odchylenia osiowe ścieżek w parze są korzystnie w przeciw-fazie. Amplituda sygnału przeciwsobnego, otrzymanego podczas odczytu ścieżki jest wzmocniona przez przeciw-fazę modulacji rowka sąsiedniej ścieżki.

Informacja sterująca zasadniczo każdej ścieżki zawiera korzystnie wzór znaczników, pozwalających na określenie pozycji plamki promieniowania wzdłuż ścieżki. W połączeniu ze znajdującymi się w przeciw-fazie odchyleniami osiowymi rowka, znacznik może być wykorzystany do określenia, która zpary ścieżek jest aktualnie skanowana.

Opracowane urządzenie do skanowania optycznego nośnika zapisu według wynalazku zawiera układ optyczny do skanowania ścieżek z wykorzystaniem wiązki promieniowania, detektor do wykrywania wiązki promieniowania dochodzącej od nośnika zapisu oraz pierwszy obwód do określania informacji użytkownika z sygnału wyjściowego detektora i drugi obwód do otrzymywania informacji sterującej z sygnału wyjściowego czujnika. Urządzenie to zawiera ponadto trzeci układ służący do identyfikacji na podstawie informacji sterującej, ścieżki aktualnie odczytywanej w parze. Ponieważ informacja sterująca w dwóch ścieżkach pary jest identyczna, określenie adresu na podstawie informacji sterującej nie pozwala na wystarczające zidentyfikowanie skanowanej ścieżki. Urządzenie według wynalazku wykorzystuje informację sterującą tak, aby umożliwić identyfikację właściwej ścieżki zpary ścieżek.

W korzystnym rozwiązaniu, urządzenie identyfikuje ścieżkę na podstawie odchylenia osiowego ścieżki, faza którego jest odpowiednim wyróżnikiem do celów identyfikacyjnych lub na podstawie porównania informacji sterującej przechowywanej w ścieżce aktualnie odczytywanej oraz ścieżce sąsiedniej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1a i 1b przedstawiają nośnik zapisu w widoku z góry oraz w przekroju poprzecznym, fig. 2a i 2b - przekrój poprzeczny czterech sąsiadujących ze sobą ścieżek znajdujących się na nośniku zapisu, w powiększeniu, fig. 3 przedstawia cztery ścieżki nośnika zapisu, a fig. 4 przedstawia urządzenie skanujące nośnik zapisu.

Na figurze 1 przedstawiono przykład wykonania nośnika zapisu 1 w kształcie dysku, przy czym fig. 1a jest widokiem z góry, a fig. 1b przedstawia niewielką część nośnika zapisu w przekroju poprzecznym wzdłuż linii b-b. Nośnik zapisu 1 zawiera szereg ścieżek, z których każda tworzy zwój linii spiralnej o długości kątowej 360°, z których około ośmiu jest przedstawionych na rysunku. Ścieżka jest utworzona korzystnie przez wstępnie utworzony rowek 4 lub wypiętrzenie 5 lub przez kombinację rowka i wypiętrzenia. Ścieżki mają za zadanie pozycjonowanie wiązki promieniowania na ścieżkach. Wcelu zapisu informacji, nośnik zapisu 1 zawiera warstwę zapisu 6, która jest umieszczona na przezroczystym podłożu 1, a która jest powleczona powłoką ochronną 8. Ścieżki są skanowane przez

PL 191 376 B1 wiązkę promieniowania, która przechodzi przez podłoże 7. Warstwa zapisu jest wykonana z materiału czułego na promieniowanie, który jeśli jest wystawiony na oddziaływanie odpowiedniego promieniowania, podlega optycznie wykrywalnej zmianie. Taką warstwą jest korzystnie cienka warstwa materiału takiego jak tellur lub barwnik, który zmienia zdolności odbijania promieniowania po podgrzaniu przez wiązkę promieniowania.

Alternatywnie, warstwa może zawierać materiały magneto-optyczne lub zmieniające stan skupienia, które po podgrzaniu zmieniają odpowiednio kierunek namagnesowania lub strukturę krystaliczną. Przykładami materiałów zmieniających stan skupienia są składniki zawierające tellur, takie jak AglnSbTe lub GeSbTe. Gdy ścieżki są skanowane przez wiązkę promieniowania, jej natężenie jest modulowane zgodnie z zapisywaną informacją i uzyskuje się wtedy wzór optycznie odróżnialnych znaczników, który to wzór odpowiada informacji. W nie zapisywalnych nośnikach zapisu tylko-do-odczytu, warstwa 6 może być warstwą odbijającą, na przykład wykonaną z metalu takiego jak aluminium lub srebro. Informacje na takim nośniku zapisu są zapisane wcześniej podczas jego produkcji, na przykład w postaci wytłoczonych wgłębień.

Okres rowka w kierunku promieniowym dla nośnika zapisu przedstawionego na fig. 1a i 1b wynosi 0,74 μm, a szerokość części powierzchniowej 5 oraz rowka 4 jest taka sama. Głębokość rowka wynosi 50 nm. Nośnik zapisu jest przystosowany do skanowania wiązką promieniowania o długości fali pomiędzy 635 a 650nm.

Na figurach 2a i 2b przedstawiono w powiększeniu widok z góry dwóch sekcji złożonych z czterech sąsiadujących ze sobą ścieżek nośnika zapisu przedstawionego na fig. 1. Nośnik zapisu w postaci dysku jest podzielony na 16 segmentów, dzieląc każdą ścieżkę na 16 sekwencyjnych segmentów o równej długości kątowej. Każdy segment ścieżki jest podzielony na 16 sekwencji. Na fig. 2a przedstawiono pierwszą sekwencję czterech sąsiadujących ze sobą ścieżek 10, 11, 12, i 13 tworzących parę10-11 oraz parę 12-13. Na fig. 2b przedstawiono rozkład każdej, od drugiej do szesnastej sekwencji ścieżek 10, 11, 12 i 13. Każda sekwencja zawiera cztery kolejne komórki bitowe 14, 15, 16, 17.

Rowek ścieżki jest zaznaczony grubą falującą linią, a obszar pomiędzy dwoma sąsiadującymi liniami jest częścią powierzchniową pomiędzy rowkami. Szerokość części powierzchniowych na fig. 2a i 2b została w znacznym stopniu powiększona w odniesieniu do szerokości rowków, z uwagi na przejrzystość rysunku. Informacja użytkownika jest zapisana w rowkach z wykorzystaniem wiązki promieniowania, która jest prowadzona wzdłuż linii centralnej rowka. Linia centralna rowków posiada osiowe odchylenia o odchyleniu międzyszczytowym wynoszącym 20 do 30nm. Głębokość rowków w tym przykładzie wykonania wynosi 50nm. Komórki bitowe zawierają cztery 360° okresy odchyleń osiowych.

Ścieżka w jednym segmencie zawiera 16 sekwencji, z których każda posiada cztery komórki bitowe, co daje w sumie 64 komórki bitowe na segment. Pierwsza komórka bitowa 22 segmentu zawiera bit synchronizacji. Każda z kolejnych 63 komórek bitowych reprezentuje logiczną wartość bitu danych. Informacja reprezentowana przez bity danych jest zakodowana w fazie odchyleń osiowych rowka. Odchylenia osiowe rowka dla komórki danych 14 reprezentują logiczną „1” dla wszystkich czterech ścieżek 10, 11, 12 i 13. Odchylenia osiowe rowka dla komórki danych 16 reprezentują logiczne „0” dla wszystkich czterech ścieżek. Sekwencja 63 wartości zawartych w komórkach bitowych reprezentuje informację adresową, taką jak numer warstwy w wielowarstwowym nośniku zapisu, numer ścieżki, numer segmentu oraz dane korekcji błędów. Odchylenie osiowe rowka 10 oraz rowka 11 zawiera identyczną informację sterującą na całej długości ścieżki. To samo dotyczy odchyleń osiowych rowków 12 i 13. Odchylenie osiowe rowka 10 znajduje się w przeciw-fazie z odchyleniem osiowym rowka 11. Podobnie odchylenia osiowe rowków 12 i 13 znajdują się w przeciw-fazie.

Każda ścieżka zawiera tak zwany znacznik zegarowy 23, to jest stosunkowo szybką modulację rowka, na początku sekwencji.Znacznik zegarowy w ścieżce o numerze parzystym 10 zmienia się od odchylenia zerowego w kierunku odchylenia minimalnego, następnie odchylenia maksymalnego, poczym powraca do odchylenia zerowego. Odchylenie jest odległością od linii centralnej rowka w kierunku linii centralnej części powierzchniowej, na której umieszczone są odpowiednie lokalizacje. Znacznik zegarowy dla ścieżki o numeracji nieparzystej 11 zmienia się od odchylenia zerowego w kierunku odchylenia minimalnego, następnie do odchylenia maksymalnego, po czym powraca do odchylenia zerowego. Znaczniki zegarowe mogą być wykorzystane do synchronizacji. Polaryzacja znacznika zegarowego może być wykorzystana do określenia, czy odczytywana ścieżka jest ścieżką o numerze parzystym, czy też ścieżką o numerze nieparzystym.

W szczególnym przykładzie wykonania nośnika zapisu, każda komórka bitowa zawiera określone lokalizacje, w których może być umieszczone wgłębienie. Określone lokalizacje znajdują się wczęPL 191 376 B1 ściach powierzchniowych pomiędzy ścieżkami pary i są zaznaczone okręgami 18. Określona lokalizacja w której znajduje się wgłębienie zaznaczona jest otwartym okręgiem 19, określona lokalizacja w której nie ma wgłębienia jest zaznaczona okręgiem przekreślonym 20. Wgłębienia przedstawione na rysunku znajdują się tylko w części powierzchniowej 10' pomiędzy ścieżkami 10 i 11 oraz w części powierzchniowej 12' pomiędzy ścieżkami 12 i 13 i są charakterystyczne dla szczególnego przykładu wykonania nośnika zapisu. Głębokość wgłębień jest zasadniczo taka sama jak głębokość rowków, to jest w tym przykładzie wykonania 50 nm. Szerokość wgłębień może być mniejsza niż szerokość części powierzchniowych, w lokalizacjach w których występują wgłębienia. Jednakże, szerokość ta może być równa szerokości części powierzchniowej, przez co tworzy się połączenie pomiędzy dwoma rowkami po obu stronach części powierzchniowej . Określone lokalizacje są pogrupowane w dublety 21, składające się z dwóch sąsiadujących ze sobą lokalizacji. Komórka bitowa składa się z czterech 360° okresów odchylenia osiowego. Określone lokalizacje dubletów w przedstawionym przykładzie wykonania, znajdują się w 90°±10° i 270°±10° drugiego okresu odchylenia osiowego w komórce bitowej.

Faza odchylenia osiowego rowka jest taka, że odchylenie rowka posiada maksymalną wartość w określonych lokalizacjach 20, w których nie ma wgłębienia, a posiada minimalną wartość w określonych lokalizacjach 19, w których znajduje się wgłębienie. W przedstawionym na fig. 2 przykładzie wykonania, dotyczy to rowków po obu stronach określonych lokalizacji, to jest rowków pary. Tak więc odchylenie osiowe rowków parzystych 10, 12 jest w przeciw-fazie do odchylenia osiowego rowków nieparzystych 11, 13. Odchylenie osiowe, w tym przykładzie wykonania, nie posiada przeskoków fazowych w komórkach bitowych zawierających bity danych. Odchylenie osiowe posiada kilka 180° przeskoków fazowych w komórce bitowej zawierającej bit synchronizacji. Faza odchylenia osiowego zależy od wartości logicznej jaką reprezentuje komórka bitowa. Pozwala to urządzeniu skanującemu na odczytanie informacji zawartej komórkach bitowych, nie tylko na podstawie modulacji wiązki promieniowania pochodzącego z nośnika, wytworzonej przez wgłębienia, ale także na podstawie modulacji wytworzonej przez fazę odchylenia osiowego. Gdy wiązka promieniowania podąża za rowkiem 10, informacja przechowywana we wgłębieniach w częściach powierzchniowych 10', może być określona z tak zwanego sygnału przeciwsobnego. Te same informacje mogą być uzyskane podczas odczytywania rowka 11. Urządzenie odczytujące może stwierdzić czy odczytuje parzysty rowek 11 lub nieparzysty rowek 10, na podstawie fazy znaczników zegarowych 23 lub na podstawie fazy odchylenia osiowego rowka w pierwszym segmencie 22. Informacja przechowywana we wgłębieniach na części powierzchniowej jest wspólna dla dwóch rowków znajdujących się po obu stronach części powierzchniowej.

Komórki bitowe w opisanych przykładach wykonania nośnika zapisu posiadają równą długość kątową na nośniku zapisu. Alternatywnie, nośnik zapisu może być podzielony na kilka promieniowych stref, komórki bitowe wewnątrz strefy posiadają równą sobie długość kątową, a komórki najbardziej wewnętrznych ścieżek wszystkich stref posiadają zasadniczo jednakową długość kątową. Granice stref są korzystnie umieszczone pomiędzy parami ścieżek. Strefa powinna zawierać przynajmniej jedną parę, to jest dwie ścieżki.

Wynalazek nie jest ograniczony do przedstawionych na figurach rysunku wzorów odchyleń osiowych. Wzór komórki bitowej może zawierać większą lub mniejszą liczbę pełnych fal sinusoidalnych zamiast czterech przedstawionych na fig. 2a i 2b. Średnia wartość odchylenia dla każdego wzoru lub szeregu wzorów korzystnie jest równa zeru, w celu uniknięcia przesunięcia w promieniowym prowadzeniu wiązki promieniowania. Wzór może zawierać sekcje pozbawione odchyleń, mające za zadanie wyeliminowanie ostrych przejść pomiędzy odchyleniami. Zamiast wzoru sinusoidalnego, możliwe jest wykorzystanie innych wzorów, takich jak wzór trójkątny lub wzór wykorzystujący funkcję sinc. Informacja sterująca może być także zakodowana z wykorzystaniem modulacji częstotliwościowej w odchyleniach osiowych rowka.

Na figurze 3 przedstawiono cztery sąsiadujące ze sobą ścieżki kolejnego przykładu wykonania nośnika zapisu według wynalazku. Ścieżki 25, 26, 27 i 28 mogą być rowkami oddzielonymi przez części powierzchniowe lub częściami powierzchniowymi oddzielonymi przez rowki. Ścieżki są podzielone na kolejne sektory 29, z których jeden dla każdej ścieżki jest przedstawiony na rysunku. Każdy sektor jest poprzedzony nagłówkiem 30, który jest wyposażony w szereg wytłoczonych wgłębień reprezentujących informację sterującą. Nagłówek 30 zawiera identyfikator sektora 32, adres sektora 33 i tak zwane pole VFO 34 służące do synchronizacji fazowej pętli ze sprzężeniem fazowym urządzenia skanującego. Informacja sterująca zawarta w identyfikatorze sektora oraz polu VFO jest identyczna dla wszystkich sektorów. Informacja sterująca w adresie sektora 33, reprezentująca adres sektora jest identyczna dla dwóch sąsiadujących ze sobą sektorów w ścieżkach 25 i 26 oraz także w dwóch sąsia6

PL 191 376 B1 dujących ze sobą ścieżkach 27 i 28. Adresy w ścieżkach 25 i 26 są inne niż adresy w ścieżkach 27 i28. Adres może być zwykłym numerem parzyście ponumerowanej lub nieparzyście ponumerowanej ścieżki w każdej parze.

Na figurze 4 przedstawiono strukturę urządzenia do skanowania nośnika zapisu przedstawionego na fig. 1. Urządzenie zawiera układ optyczny 41, służący do optycznego odczytywania ścieżek nośnika zapisu 40. Układ optyczny 41 zawiera źródło promieniowania 42, na przykład laser półprzewodnikowy. Źródło promieniowania 42 emituje wiązkę promieniowania 43, która jest odbijana przez element rozszczepiający 44 i skupiana przez soczewkę obiektywu 45 w plamkę promieniowania 46 na ścieżkach, utworzonych w warstwie informacyjnej na nośniku zapisu 40. Promieniowanie odbite od nośnika zapisu jest kierowane do detektora 47, poprzez soczewkę obiektywu 45 oraz element rozszczepiający 44. Detektor jest czujnikiem rozszczepienia posiadającym linię podziału prowadzącą pomiędzy dwoma połówkami detektora, biegnącymi równolegle do kierunku skanowanych ścieżek. Pierwszy obwód elektroniczny 48 tworzy sygnał sumy dwóch połówek, zwykle nazywany sygnałem szczeliny centralnej. Sygnał szczeliny centralnej reprezentuje zwykle informacje użytkownika zapisane w ścieżkach i jest sygnałem wyjściowym Si. Drugi obwód elektroniczny 49 tworzy sygnał różnicy dwóch połówek, który zwykle nazywany jest sygnałem przeciwsobnym. Sygnał przeciwsobny reprezentuje informacje o lokalizacji oraz informacje sprzężenia zwrotnego zapisane w ścieżkach i jest sygnałem wyjściowym Sp. Składowa niskoczęstotliwościowa sygnału Sp reprezentuje informacje sprzężenia zwrotnego, wskazujące pozycję plamki promieniowania 46 w odniesieniu do linii centralnej odczytywanej ścieżki. Sygnał Sp jest wykorzystywany jako sygnał wejściowy dla serwo-obwodu 50, po przejściu przez filtr dolnoprzepustowy, który przepuszcza informacje sprzężenia zwrotnego, ale blokuje informacje dotyczące lokalizacji. Serwo-układ steruje położeniem plamki promieniowania w kierunku prostopadłym do kierunku ścieżki, przez sterowanie pozycją układu optycznego 41 i/lub pozycją soczewki obiektywu 45w układzie optycznym.

Sygnał Sp jest także doprowadzony do procesora sygnałowego 51, który wydziela z sygnału Sp informacje sterujące. Sygnał wyjściowy informacji sterującej pochodzący z procesora 51 jest podawany do mikroprocesora 52. Mikroprocesor określa korzystnie aktualną pozycję plamki promieniowania46 na nośniku zapisu 40 na podstawie sterującego sygnału informacji. Podczas odczytywania, kasowania lub zapisywania, mikroprocesor może porównywać aktualną pozycję plamki z żądaną pozycją plamki oraz określać parametry przeskoku dla układu optycznego do żądanej pozycji. Parametry przeskoku są przesyłane do obwodu sprzężenia zwrotnego 48.

Trzeci obwód elektroniczny 53 wydziela znaczniki zegarowe 23 z sygnału SP i określa fazę znacznika zegarowego. Sygnał reprezentujący fazę znacznika zegarowego jest sygnałem wyjściowym kierowanym do mikroprocesora 52. Jeśli na przykład, plamka promieniowania 46 ma podążać za ścieżką 10 tak, jak to pokazano na fig. 2a, plamka musi być umieszczona w odpowiedniej pozycji promieniowej, a urządzenie skanujące odczyta informację sterującą ze ścieżki, w celu określenia adresu sektora tak, aby sprawdzić właściwe pozycjonowanie. Urządzenie odczyta ten sam adres wtedy, gdy odczytuje ścieżkę 10 i 11. Sygnał wyjściowy obwodu 53 jest wykorzystywany do odróżnienia tych dwóch ścieżek od siebie, ponieważ znaczniki zegarowe ścieżek 10 i 11 posiadają przeciwne fazy. Tak więc połączenie adresu i fazy znacznika zegarowego, które to informacje są otrzymane na podstawie sygnału sterującego, pozwala na poprawne określenie ścieżek na nośniku zapisu. W alternatywnym przykładzie wykonania, faza bitu synchronizacji 22 jest wykorzystywana do identyfikacji ścieżki. Ścieżka może być także zidentyfikowana przez odczytanie informacji sterującej pochodzącej z dwóch sąsiadujących ze sobą ścieżek i porównania tych informacji. Jeśli informacja jest identyczna, dwie odczytane ścieżki należą do tej samej pary ścieżek, jeśli informacja jest różna, dwie ścieżki należą do dwóch sąsiadujących ze sobą par.

Sygnał informacyjny Si jest podawany do mikroprocesora, co pozwala na określenie konkretnego wpisu informacyjnego z sygnału, który może być wykorzystany do sterowania pozycją plamki promieniowania. Sygnał informacyjny jest podawany jako sygnał wyjściowy 54 z mikroprocesora 52.

Podczas zapisywania informacji użytkownika na nośniku zapisu posiadającym utworzone ścieżki sprzężenia zwrotnego, zawierające informacje o lokalizacjach, informacja użytkownika, która ma zostać zapisana jest podawana do mikroprocesora 52 przez sygnał 55. Urządzenie skanujące odczytuje informację o lokalizacjach ze ścieżek sprzężenia zwrotnego. Mikroprocesor 52 synchronizuje informację, która ma zostać zapisana z informacjami o lokalizacjach i generuje sygnał sterujący, który jest przekazywany do jednostki 56 sterującej źródłem. Jednostka 56 sterująca źródłem steruje mocą optyczną wiązki promieniowania emitowanej przez źródło promieniowania 42, a więc steruje tworzePL 191 376 B1 niem znaczników na nośniku zapisu 40. Synchronizacja może obejmować narzucenie stałej relacji pomiędzy wzorami synchronizującymi zawartymi w informacji o lokalizacji oraz wzorami synchronizacji zawartymi w sygnale informacji użytkownika jaki ma zostać zapisany.

Claims (9)

1. Optyczny nośnik zapisu, zawierający warstwę zapisującą posiadającą równoległe ścieżki wykorzystywane do zapisywania informacji w postaci wzoru optycznie rozróżnialnych znaczników, które to ścieżki są zaopatrzone w informacje sterujące, znamienny tym, że ścieżki są pogrupowane wpary są siadujących ścieżek (10-11, 12-13, 25-26, 27-28), informacja sterująca w obu ścieżkach będących parą jest identyczna, a informacja sterująca w ścieżkach należących do różnych par jest różna.

2. Nośnik zapisu według zastrz. 1, znamienny tym, że ścieżki są wyposażone w odchylające się osiowo rowki, a informacja sterująca jest zakodowana w odchyleniach osiowych rowków.

3. Nośnik zapisu według zastrz. 2, znamienny tym, że odchylenie osiowe jest poprzecznym przemieszczeniem linii centralnej rowka.

4. Nośnik zapisu według zastrz. 3, znamienny tym, że odchylenia osiowe obu ścieżek w parze znajdują się w przeciw-fazie.

5. Nośnik zapisu według zastrz. 1, znamienny tym, że informacja sterująca każdej ścieżki zawiera wzór znaczników (23).

6. Nośnik zapisu według zastrz. 1, znamienny tym, że informacja sterująca zawiera informację adresową.

7. Urządzenie do skanowania optycznego nośnika zapisu, zawierającego warstwę zapisu posiadającą równoległe ścieżki wykorzystywane do zapisu informacji użytkownika w postaci wzoru optycznie odróżnialnych znaczników, które to ścieżki są zaopatrzone w informację sterującą i są pogrupowane w pary sąsiadujących ścieżek, przy czym informacja sterująca w obu ścieżkach będących parą jest identyczna, a informacja sterująca w ścieżkach należących do różnych par jest różna, które to urządzenie zawiera układ optyczny do skanowania ścieżek z wykorzystaniem wiązki promieniowania, detektor do wykrywania wiązki dochodzącej od nośnika zapisu oraz pierwszy obwód do określania informacji użytkownika na podstawie sygnału wyjściowego z czujnika i drugi obwód do określania informacji sterującej na podstawie sygnału wyjściowego czujnika, znamienne tym, że jest zaopatrzone w trzeci obwód (53) do identyfikowania aktualnie odczytywanej ścieżki w parze ścieżek (10-11, 12-13, 25-26, 27-28 ), na podstawie informacji sterującej.

8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że trzeci obwód (53) jest przystosowany do wykrywania wzoru znaczników zawartego w informacji sterującej każdej ścieżki oraz do identyfikowania ścieżki aktualnie odczytywanej, na podstawie tego wzoru znaczników i na podstawie informacji adresowej zawartej w informacji sterującej.

9. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że trzeci obwód (53) jest przystosowany do identyfikowania ścieżki, która jest aktualnie odczytywana, na podstawie informacji adresowej zawartej w informacji sterującej ścieżki aktualnie odczytywanej oraz na podstawie porównania informacji sterującej ścieżki aktualnie odczytywanej, z informacją sterującą ścieżki z nią sąsiadującej.