PL187229B1

PL187229B1 - Sposób wytwarzania mieszaniny materiału stałego icieczy transportowanej hydraulicznie, zwłaszcza do wyrobisk kopalnianych

Info

Publication number: PL187229B1
Application number: PL98325806A
Authority: PL
Inventors: Gerrit Staedtler; Uwe Lindloff; Guenter Jacoby; Hans-Joachim Kecke
Original assignee: Guenter Jacoby; K & S Kali Gmbh; K+S Kali Gmbh; Kecke Hans Joachim
Priority date: 1997-04-28
Filing date: 1998-04-15
Publication date: 2004-06-30
Also published as: EP0875664A3; JP2884157B2; ES2260808T3; PL325806A1; DE19717971C1; EP0875664B1; JPH116297A; CA2235117A1; EP0875664A2

Abstract

1. Sposób wytwarzania mieszaniny materialu stalego i cieczy transportowanej hydraulicznie, zwlaszcza do wyrobisk kopalnianych, polegajacy na dynamicznym dopaso- waniu skladu mieszaniny do wymogów optymalnej zdolnosci do pompowania, przy czym material staly sklada sie z przesylanego, odpadowego materialu resztkowego, ewentualnie ze srodka wiazacego, i cieczy, zas sposób wytwarzania polega na mieszaniu stalych i cie- klych skladników mieszaniny w mieszalniku, znamienny tym, ze mieszanine wytwarza sie w nastepujacych etapach: - najpierw miesza sie w mieszalniku okreslona grawimetrycznie ilosc odpadowego materialu resztkowego z okreslona wedlug empirycznie ustalonego stosunku obydwu skladników iloscia srodka wiazacego oraz z pierwsza iloscia cieczy w niedomiarze, okre- slona równiez wedlug empirycznie ustalonego stosunku ilosci materialu stalego do ilosci cieczy, - nastepnie dodaje sie do mieszalnika druga ilosc cieczy, niezbedna dla wytworzenia zdolnej do pompowania mieszaniny, okreslona na podstawie pomiaru wlasciwosci reologicznych mieszaniny na wyjsciu z mieszalnika, wedlug uprzednio empirycznie ustalonej zaleznosci tych wlasciwosci reologicznych od ilosci cieczy, - po czym ewentualnie doprowadza sie mieszanine z mieszalnika do reaktora, dozu- jac trzecia ilosc cieczy, okreslona w zaleznosci od zawartosci reaktora i spadku cisnienia w przewodzie transportujacym mieszanine do wyrobisk. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania mieszaniny materiału stałego i cieczy transportowanej hydraticznie, zwłaszcza do wyrobisk kopalnianych, polegający na dynamicznym dopasowaniu składu mieszaniny do wymogów optymalnej zdolności do pompowania. Materiał stały składa się z przesyłanego, odpadowego materiału resztkowego, ewentualnie ze środka wiążącego, i cieczy, zaś sposób wytwarzania polega na mieszaniu stałych i ciekłych składników mieszaniny w mieszalniku.

187 229

Zgodnie z techniką podsadzkowania, gęstą masę zawieraj ącą odpady przerobowe wraz z cementem i wodą pompuje się przewodami jako materiał podsadzkowy do wyrobisk kopalnianych utworzonych przez eksploatację górniczą. (Lehrbuch der Bergbaukunde, wydawnictwo Gluecklauf, Essen 1989, strony 565-566). Technologia hydraulicznego transportu gęstych materiałów jest również wykorzystywana przy składowaniu kondycjonowanych odpadów (Erzmetali 44 (1993), nr 3, strona 145 ff).

Instalację transportu hydrauhcznego projektuje się w zależności od ustalonej w laboratorium charakterystyki reologicznej gęstych mieszanin, określanej na podstawie pomiaru gęstości, granicy plastyczności, lepkości oraz właściwości wiązania materiału, w celu określenia optymalnego ciśnienia, maksymalnej długości drogi przesyłania, średnicy rury i prędkości przepływu.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 4 311 658 znany jest sposób wytwarzania tam chodnikowych w górnictwie podziemnym z odpadów flotacyjnych, otrzymywanych przy przerobie węgla kamiennego i cementu, które dostarcza się pod ziemię, a następnie, już pod ziemią, zarabia się taką ilością wody, która jest niezbędna do procesu wiązania.

W specjalistycznym czasopiśmie „Gluecklauf z 1991 r., nr 19/20, na stronach 843-849 opisany jest sposób wypełniania podziemnych wyrobisk kopalnianych. Z opisu tego wynika, że problem transportu hydrauhcznego mieszaniny materiału stałego i wody może być rozwiązany doświadczalnie przez ustalenie optymalnego składu materiałowego, wielkości ziarna, zawartości wody oraz niezbędnego dla transportu hydrauhcznego ciśnienia mieszaniny.

Właściwości hydrauliczne oraz procesy twardnienia mieszanin materiału stałego i cieczy są zależne od składu chemicznego, gęstości i uziamienia materiałów stałych oraz od stosunku ilościowego składników mieszaniny. W przypadku zmieniających się właściwości poszczególnych składników mieszaniny, ich stosunek ilościowy musi być określany w sposób ciągły na bieżąco za pomocą doświadczeń poprzedzających właściwy proces transportu, albo też według poprzednio określonych parametrów wzorcowych.

Celem wynalazku jest opracowanie sposobu wytwarzania mieszaniny materiału stałego i cieczy, mającej zdolność do transportowania hydrauhcznego, zwłaszcza do wyrobisk kopalnianych w celu ich podsadzkowania, uwzględniając przy tym możliwość zmiennych właściwości składników mieszaniny oraz minimalnej ilości cieczy zapewniającej z jednej strony jej doprowadzenie do miejsca przeznaczenia, z drugiej zaś - pełne wiązanie, bez konieczności odprowadzania nadmiaru cieczy.

Cel ten realizuje sposób wytwarzania mieszaniny materiału stałego i cieczy transportowanej hydraulicznie, zwłaszcza do wyrobisk kopalnianych, który charakteryzuje się tym, że mieszaninę wytwarza się w następujących etapach:

- najpierw miesza się w mieszalniku określoną grawimetrycznie ilość odpadowego materiału resztkowego z określoną według empirycznie ustalonego stosunku obydwu składników ilością środka wiążącego oraz z pierwszą ilością cieczy w niedomiarze, określoną również według empirycznie ustalonego stosunku ilości materiału stałego do ilości cieczy,

- następnie dodaje się do mieszalnika drugą ilość cieczy, niezbędną dla wytworzenia zdolnej do pompowania mieszaniny, określoną na podstawie pomiaru właściwości reologicznych mieszaniny na wyjściu z mieszalnika, według uprzednio empirycznie ustalonej zależności tych właściwości reologicznych od ilości cieczy,

- po czym ewentualnie doprowadza się mieszaninę z mieszalnika do reaktora, dozując trzecią ilość cieczy, określoną w zależności od zawartości reaktora i spadku ciśnienia w przewodzie transportującym mieszaninę do wyrobisk.

Drugą, dozowaną w drugim etapie, ilość cieczy określa się korzystnie na podstawie stosunku maksymalnego gradientu spadku ciśnienia

, przy którym istnieje zdolność mieszaniny do pompowania - do rzeczywistego

gradientu spadku ciśnienia — mieszaniny znajdującej się w mieszalniku \ L /rzecz

187 229 oraz na podstawie względnej zawartości objętościowej materiału stałego ct w tej mieszaninie, albo też na podstawie stosunku maksymalnej lepkości Lnat, przy której istnieje zdolność mieszaniny do pompowania - do lepkości rzeczywistej τ^ζ mieszaniny znajdującej się w mieszalniku oraz na podstawie względnej zawartości objętościowej materiału stałego ct w tej mieszanie.

Funkcja zależności względnej zawartości objętościowej materiału stałego ct w mieszaninie od stosunku gradientów spadku ciśnienia, ma postać następującej funkcji wykładniczej:

i

gdzie:

C - zadana względna zawartość objętościowa materiału stałego w mieszaninie,

Ct' - względna zawartość objętościowa materiału stałego w mieszaninie, obliczona na podstawie porównania gęstości mieszaniny oraz ilości i gęstości materiału resztkowego oraz środka wiążącego,

Δρ) , ,, , Δρ) .

- maksymalna wartość gradientu spadku ciśnienia, - rzeczywista zmierzona wartość gradientu spadku ciśnienia

K - empirycznie określona wartość odwrotności wykładnika funkcji.

Natomiast funkcja zależności względnej zawartości objętościowej materiału stałego ct w mieszaninie od stosunku lepkości ma postać następującej funkcji wykładniczej:

max _1_

K rzecz gdzie ct - zadana względna zawartość objętościowa materiału stałego w mieszaninie, ct - względna zawartość objętościowa materiału stałego w mieszaninie, obliczona na podstawie porównania gęstości mieszaniny oraz ilości i gęstości materiału resztkowego oraz środka wiążącego,

Lna - mmmmmaksymalna wartość lepkości mieszaniny, τ^ζ - zmierzona rzeczywista wartość lepkości mieszaniny, K - empirycznie określona wartość odwrotności wykładnika funkcji.

Rzeczywisty gradient spadku ciśnienia korzystnie określa się na podstawie pomiaru spadku ciśnienia mieszaniny, albo też przez identyfikację występującego prawa przepływu według Ostwalda albo Binghama, albo Newtona, przy czym odpowiednie prawo przepływu identyfikuje się korzystnie przez stwierdzenie minimalnej wartości bezwzględnej różnicy między rzeczywistym naprężeniem ścinającym mieszaniny w mieszalniku, przy określonym spadku ciśnienia, i naprężeniem ścinającym obliczonym według odpowiedniego prawa przepływu.

Trzecią ilość cieczy dozuje się korzystnie do reaktora tylko wówczas, gdy zostanie przekroczony maksymalnie dopuszczalny spadek ciśnienia w przewodzie transportującym mieszaninę na wyrobisko.

Do charakteryzowania właściwości reologicznych mieszaniny w mieszalniku określa się korzystnie gęstość materiału resztkowego i gęstość środka wiążącego.

Dzięki cząstkowemu dozowaniu cieczy do transportowanej hydraulicznie mieszaniny według wynalazku, obejmującemu najpierw stopniowe dozowanie do mieszalnika głównej ilości cieczy w niedomiarze, a następnie kolejno dwóch dodatkowych ilości cieczy do mieszalnika i do reaktora, w zależności od zmierzonych parametrów eksploatacyjnych, charakteryzujących właściwości reologiczne mieszaniny materiału stałego i cieczy, zapewnia się daleko idące polepszenie właściwości pompowania mieszaniny do miejsca jej doprowadzenia,

187 229 przy minimalnym dodatku cieczy, a równocześnie eliminację konieczności dodawania cieczy na miejscu podsadzkowania.

Badania, które doprowadziły do wynalazku wykazały, że związek między właściwościami reologicznymi i stosunkami składników mieszaniny można przedstawić za pomocą zależności matematycznych. Parametry konieczne do optymalizacji stosunku poszczególnych składników w mieszaninie można określić na podstawie ich właściwości hydraulicznych już podczas trwania procesu. Podstawą ich określenia są dwa obliczenia wstępne. Pierwsze z nich polega na empirycznym określeniu stosunku ilości środka wiążącego mg w zależności od grawimetrycznej ilości (masy) materiału resztkowego mR, zaś drugie polega na określeniu pierwszej niedomiarowej ilości cieczy V_F.

Obliczenia te przeprowadza się według następujących zależności:

mB = mR - b,

Vf = (mR + mB) - f, gdzie współczynniki b i f określa się doświadczalnie tak, aby zapewniały dostateczną mieszalność materiału stałego i cieczy w postaci jednorodnej mieszaniny.

Mieszanie składników mieszaniny przeprowadza się w mieszalniku.

Po dostarczeniu składników stałych mieszaniny i dozowaniu pierwszej niedomiarowej ilości cieczy, do mieszalnika doprowadza się dodatkową drugą ilość cieczy AVf, zapewniającą odpowiednie właściwości reologiczne mieszaniny, a więc optymalne warunki jej pompowania. Dodatkową ilość cieczy określa się na podstawie empirycznie stwierdzonej zależności między zawartością jej poszczególnych składników i właściwościami reologicznymi mieszaniny zawartej w mieszalniku, określającymi jej zdolność przepływu.

An

Zgodnie z wynalazkiem gradient spadku ciśnienia — (gdzie L -odległość, na jakąjest L hydraulicznie transportowana mieszanina) określa się na podstawie pomiarów jej lepkości (zgodnie z prawami przepływu materii według Newtona, Binghama i Ostwalda), po czym określenie stosunku ilości poszczególnych składników mieszaniny określa się według maksymalnego spadku ciśnienia, stanowiącego graniczną wartość dla danego układu przewodów i pomp.

W odmiennym rozwiązaniu sposobu według wynalazku gradient spadku ciśnienia mierzy się bezpośrednio za pomocą urządzeń kontrolno-pomiarowowych, włączonych do instalacji transportu hydrauhcznego, zaś w jeszcze innym rozwiązaniu sposobu według wynalazku mierzy się wartość lepkości τ i określa się stosunek ilościowy składników mieszaniny według wyznaczonych parametrów, odpowiadających tej wartości lepkości τ.

W każdym przypadku określa się względną zawartość obj^'^<^^^^i^'wą materiału stałego ct w mieszaninie oraz odchylenie Act od tej wartości ct, która jest przyporządkowana maksymalnemu gradientowi spadku ciśnienia. Można stąd określić nowy współczynnik Af dla wstępnego określenia ilości cieczy AV_F według następującej zależności: AV_F = Af - (mR + me).

Następnie mieszaninę przepompowuje się z mieszalnika do reaktora, do którego ewentualnie dozuje się trzecią dodatkową ilość cieczy, określoną na podstawie pomiaru spadku ciśnienia mieszaniny w przewodzie wylotowym, bezpośrednio po wyjściu z pompy. Tę zmierzoną wartość spadku ciśnienia porównuje się z określoną poprzednio wartością spadku ciśnienia i ewentualnie dozuje się dodatkową trzecią ilość cieczy do reaktora. Czas cyklu uzupełniania cieczy wynika z właściwości mieszaniny reaktora i należy określić go w drodze prób.

Sposób wytwarzania mieszaniny materiału stałego i cieczy transportowanej hydraulicznie, zwłaszcza do wyrobisk kopalnianych według wynalazku wyjaśnia poniższy przykład.

Przykład

W celu podsadzkowania podziemnego wyrobiska kopalni soli pompuje się gęstą mieszaninę, składającą się z pyłu pofiltracyjnego z instalacji spalania śmieci, ze środka wiążącego, stanowiącego tlenek magnezu, MgO oraz z płynu zarobowego, stanowiącego nasycony roztwór chlorku magnezu, MgCl₂, z wydajnością mR = 20 — materiału resztkowego na godzinę.

h

187 229

Uwzględniając ustaloną empirycznie wartość współczynnika b = 0,2, ilość środka wiążącego m_B = 20 — · 0,2 = 4 — h h

Mnożąc natężenie przepływu materiału stałego (mR + m_B) przez określony empirycznie współczynnik m³ f ⁼ 0,5 —— (wyrażony w m³ cieczy na tonę materiału stałego) otrzymuje się pierwszą h niedomiarową ilość cieczy:

V_P f t t

20- + 4k h h₇

0,5- = 12t h

Obliczone ilości składników: mR, m_B, Vp wprowadza się do mieszalnika otrzymując stosunkowo jednorodną zawiesinę, która jednak nie daje się pompować.

Utworzoną zawiesinę ocenia się następnie pod względem gęstości materiału resztkowego oraz względnej zawartości objętościowej materiału stałego i jej właściwości reologicznych.

Gęstość materiału resztkowego, która może się zmieniać w zależności od rodzaju jego składników, określa się na podstawie zmierzonej gęstości mieszaniny, która wynosi 1,7 —i—.

m³

Następnie na podstawie znanej z tablic gęstości środka wiążącego MgO, wynoszącej 3,2 , m³ i zmierzonej gęstości mieszaniny 1,7 —- oraz stosunków ich zawartości w mieszaninie oblim cza się gęstość materiału resztkowego, wynoszącą 2,395 -t—. Stąd obliczona względna m zawartość objętościowa materiału stałego w mieszaninie wynosi ct = 0,44.

Natomiast żądana wartość względnej zawartości objętościowej materiału stałego ct zależy od stosunku maksymalnego gradientu spadku ciśnienia mieszaniny do rzeczywiście istniejącego gradientu spadku ciśnienia, przy czym maksymalny gradient spadku ciśnienia, określony jako parametr właściwy dla rurociągu i określonego przepływu objętościowego w tym ru. ·_1O kPa rociągu wynosi 12-.

m

W sposobie według wynalazku przewiduje się możliwość określenia spadku ciśnienia dwoma sposobami:

1) obliczenie na podstawie pomiarów lepkości w warunkach eksploatacyjnych oraz

2) bezpośredni pomiar spadku ciśnienia.

Zgodnie z pierwszym sposobem identyfikuje się zdolność płynięcia mieszaniny zgodnie ze znanymi prawami (na przykład Ostwalda względnie Binghama) i w tym celu mierzy się rzeczywiste naprężenie ścinające mieszaniny zawartej w mieszalniku przy różnych spadkach ciśnienia (podanych w odnośniku).

W powyższym przykładzie mierzy się następujące naprężenia ścinające:

τιοο = 576 Pa τ₂οο = 800 Pa τ₂5ο = 920 Pa

Następnie identyfikuje się odpowiednie prawo przepływu (według Ostwalda albo według Binghama), dla którego bezwzględna różnica obliczonej zgodnie z tym prawem wartości naprężenia ścinającego i zmierzonym naprężeniem ścinającym jest najmniejsza.

W przykładzie obliczono według prawa Ostwalda wartość τ₂5ο = 889,24 Pa, a według prawa Binghama -wartość τ25ο = 912 Pa. Różnica między 912 Pa według Binghama i zmie8

187 229 rzoną wartością 1250 = 920 Pa jest mniejsza, a zatem dla rozpatrywanego przepływu obowiązuje prawo Binghama.

Przynależny temu prawu gradient spadku ciśnienia dla określonej średnicy rurociągu i określonej prędkości przepływu dla pierwszej ilości cieczy dodanej do mieszalnika oraz określonego wyżej natężenia przepływu objętościowego materiału stałego wynosi dla wyżej ,, , Δρ „, kPa rozpatrywanego przykładu - - 24,22 -.

L m

Identyfikację można również przeprowadzić dla wartości naprężenia ścinającego, odpowiadających innym spadkom ciśnienia.

kpa.

Bezpośredni pomiar spadku ciśnienia według drugiego sposobu dał również wartość 24-.

m

Dla określonej wartości maksymalnego gradientu spadku ciśnienia

= 12 kPa max przy którym osiągnięta jest granica zdolności do pompowania - stosunek do rzeczywistego gradientu spadku ciśnienia ^Δρ'' , osiągniętego po pierwszym dodaniu cieczy i ustalonego według prawa Binghama oraz zmierzonego bezpośrednio wynosi zatem 1:2.

Żądana względna zawartość objętościowa materiału stałego może być obliczona według następującego wzoru:

i

Dla określonej empirycznie wartości K = 3 i obliczonej powyżej względnej zawartości objętościowej materiału stałego w mieszaninie wynoszącej ct = 0,44, żądana względna zawartość objętościowa materiału stałego wynosi Ct = 0,357.

Według innego rozwiązania sposobu według wynalazku żądaną względną zawartość objętościową materiału stałego można określić także za pomocą obliczonej lub zmierzonej lepkości. Zamiast stosunku gradientów spadku ciśnienia oblicza się wówczas stosunek lepkości

T . .

^ma*~ i określa według analogicznej zależności żądaną względną zawartość objętościową x

rzecz materiału stałego.

Dla wartości maksymalnej lepkości τ_ηη3χ. ₎₀₀ = 307 Pa oraz empirycznie określonej wartości K = 3 i określonej powyżej względnej zawartości objętościowej materiału stałego w mieszaninie ct = 0,44 uzyskuje się taką samą żądaną wartość ct = 0,357.

Zamiast funkcji wykładniczej może być oczywiście wybrany również inny typ funkcji prowadzącej do uzyskania podobnej zależności.

Wynika stąd dodatkowa druga ilość cieczy, którą należy dozować do mieszalnika w celu wytworzenia na wyjściu z mieszalnika mieszaniny dającej się przepompować, _a ^m3 wwiosząca5 .

187 229

Mieszaninę składaj ącą się ze zmieszanych razem 20 — materiału resztkowego, 4 — h h _m 3 środka wiążącego i 17-cicczy wprowadaasię oo eeaktora i stąd mrociągmni przepompowuje się do wyrobisk.

W przypadku, gdy zmierzona w przewodzie pompowanej mieszaniny, bezpośrednio za pompą, wartość gradientu spadku ciśnienia przekracza określoną wartość maksymalną, należy doprowadzić do reaktora uzupełniającą trzecią ilość cieczy, której objętość AVf zależy zarówno od wstępnej względnej zawartości objętościowej materiału stałego c, jak i stopnia h napełnienia reaktora.

Objętość tej dodatkowej trzeciej ilości cieczy oblicza się według następującej zależności:

AV_F t (nastawienie wstępne) c, (nastawieniewstępne)

0,02

gdzie:

dR - średnica reaktora, h - stopień napełnienia reaktora.

Dla powyższego przykładu obliczona trzecia ilość dozowanej do reaktora cieczy wynosi AV _F = 1,19 m³.

187 229

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania mieszaniny materiału stałego i cieczy transportowanej hydraulicznie, zwłaszcza do wyrobisk kopalnianych, polegający na dynamicznym dopasowaniu składu mieszaniny do wymogów optymalnej zdolności do pompowania, przy czym materiał stały składa się z przesyłanego, odpadowego materiału resztkowego, ewentualnie ze środka wiążącego, i cieczy, zaś sposób wytwarzania polega na mieszaniu stałych i ciekłych składników mieszaniny w mieszalniku, znamienny tym, że mieszaninę wytwarza się w następujących etapach:

- najpierw miesza się w mieszalniku określoną grawimetrycznie ilość odpadowego materiału resztkowego z określoną według empirycznie ustalonego stosunku obydwu składników ilością środka wiążącego oraz z pierwszą ilością cieczy w niedomiarze, określoną również według empirycznie ustalonego stosunku ilości materiału stałego do ilości cieczy,

- następnie dodaje się do mieszalnika drugą ilość cieczy, niezbędną dla wytworzenia zdolnej do pompowania mieszaniny, określoną na podstawie pomiaru właściwości reologicznych mieszaniny na wyjściu z mieszalnika, według uprzednio empirycznie ustalonej zależności tych właściwości reologicz.nych od ilości cieczy,

- po czym ewentualnie doprowadza się mieszaninę z mieszalnika do reaktora.· dozując trzecią ilość cieczy, określoną w zależności od zawartości reaktora i spadku ciśnienia w przewodzie transportującym mieszaninę do wyrobisk.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w drugim etapie, drugą dozowaną ilość cieczy określa się na podstawie stosunku maksymalnego gradientu spadku ciśnienia — | , przy którym \ ł / max istnieje zdolność mieszaniny do pompowania - do rzeczywistego gradientu spadku ciśnienia mieszaniny znajdującej się w mieszalniku oraz na podstawie względnej zawartości objętościowej materiału stałego ctwtej mieszaninie.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w drugim etapie, drugą dozowaną ilość cieczy określa się na podstawie stosunku maksymalnej lepkości r_max, przy której istnieje zdolność mieszaniny do pompowania - do lepkości rzeczywistej τ_Γ,,_α mieszaniny znajdującej się w mieszalniku oraz na podstawie względnej zawartości objętościowej materiału stałego Ct w tej mieszanie.
4. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że funkcja zależności względnej zawartości objętościowej materiału stałego c_t w mieszaninie od stosunku gradientów spadku ciśnienia, ma postać następującej funkcji wykładniczej:

i

187 229 gdzie:

Ct - zadana względna zawartość objętościowa materiału stałego w mieszaninie, ct- względna zawartość objętościowa materiału stałego w mieszaninie, obliczona na podstawie porównania gęstości mieszaniny oraz ilości i gęstości materiału resztkowego oraz środka wiążącego,

Δρ

L

- maksymalna wartość gradientu spadku ciśnienia, max

- rzeczywista zmierzona wartość gradientu spadku ciśnienia,

K - empirycznie określona wartość odwrotności wykładnika funkcji.
5. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że funkcja zależności względnej zawartości objętościowej materiału stałego Ct w mieszaninie od stosunku lepkości ma postać następującej funkcji wykładniczej:

K •c/ gdzie ct - zadana względna zawartość objętościowa materiału stałego w mieszaninie, ct- względna zawartość objętościowa materiału stałego w mieszaninie, obliczona na podstawie porównania gęstości mieszaniny oraz ilości i gęstości materiału resztkowego oraz środka wiążącego, tmax - maksymalna wartość lepkości mieszaniny, irecz - zmierzona rzeczywista wartość lepkości mieszaniny,

K - empirycznie określona wartość odwrotności wykładnika funkcji.
6. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że rzeczywisty gradient spadku ciśnienia określa się na podstawie pomiaru spadku ciśnienia mieszaniny.
7. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że rzeczywisty gradient spadku ciśnienia określa się przez identyfikację występującego prawa przepływu według Ostwalda albo Binghama, albo Newtona.
8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że odpowiednie prawo przepływu identyfikuje się przez stwierdzenie minimalnej wartości bezwzględnej różnicy między rzeczywistym naprężeniem ścinającym mieszaniny w mieszalniku, przy określonym spadku ciśnienia, i naprężeniem ścinającym obliczonym według odpowiedniego prawa przepływu.
9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że trzecią ilość cieczy dozuje się do reaktora tylko wówczas, gdy zostanie przekroczony maksymalnie dopuszczalny spadek ciśnienia w przewodzie transportującym mieszaninę na wyrobisko.
10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że do charakteryzowania właściwości reologicznych mieszaniny w mieszalniku określa się gęstość materiału resztkowego i gęstość środka wiążącego.