PL187211B1

PL187211B1 - Paczka utworzona ze stosów taśmy

Info

Publication number: PL187211B1
Application number: PL98337160A
Authority: PL
Inventors: Lawrence O'connor; Mol Darrell Van; Mark B. Davidson
Original assignee: Bki Holding Corp
Priority date: 1997-06-19
Filing date: 1998-06-17
Publication date: 2004-06-30
Also published as: PL337160A1; JP2003312758A; HUP0004788A3; EP0910542B1; AP9901689A0; NO996293D0; NO996293L; CN1201989C; EA200000034A1; CZ9904590A3; DK0910542T3; AU7902898A; GR3034008T3; IL133569A0; AU734791B2; DE19881126T1; SK283739B6; EA001473B1; JP2004238207A; WO1998058864A1

Abstract

1. Paczka utworzona ze stosów tasmy, której kazdy stos sklada sie z warstw tasmy, zagietych na koncu prostopadle do osi tasmy, przy czym w kazdym stosie tasma jest ciagla, a jeden z jej konców znajduje sie u góry stosu, a drugi na dole stosu, zas boczne krawedzie tasmy w stosach znajduja sie we wspólnej plasz- czyznie, a ponadto wszystkie stosy sa równole- gle i przylegaja do siebie tak, ze krawedzie tasmy kazdego stosu przylegaja do krawedzi sasiedniego stosu, znamienna tym, ze tasma dolnej warstwy (29) kazdego stosu (20, 21, 22, 23) jest zaopatrzona w koncówke (45), a tasma górnej warstwy (30) tego stosu (20, 21, 22, 23) - w wolny koniec (44), przy czym zarów- no koncówki (45), jak i wolne konce (44) po- szczególnych stosów (20, 21, 22, 23) znajduja sie w polozeniu dostepnym do ich ewentual- nego wzajemnego polaczenia. Fig. 1 PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest paczka utworzona ze stosów taśmy, której każdy stos składa się z warstw taśmy, zagiętych na końcu prostopadle do osi taśmy. W każdym stosie taśma jest ciągła, a jeden z jej końców znajduje się u góry stosu, a drugi na dole stosu, zaś boczne krawędzie taśmy w stosach znajdują się we wspólnej płaszczyźnie. Wszystkie stosy są równo4

187 211 ległe i przylegają do siebie tak, że krawędzie taśmy każdego stosu przylegają do krawędzi sąsiedniego stosu.

W urządzeniach technologicznych wykorzystujących taśmy stosuje się zwykle taśmę ciągłą nawiniętą na rolkę w postaci pojedynczej spirali albo też w postaci wielowarstwowych linii śrubowych nawijanych w sposób podobny jak szpulkę nici. W obydwu przypadkach długość taśmy jest zawsze ograniczona, wskutek czego taśma, która winna być podawana do urządzenia technologicznego w stanie ciągłym, wymaga częstego łączenia. Ponadto taśma w takiej postaci jest narażona na uszkodzenia, wynikające z jej nierównomiernego naciągu, zależnego od średnicy nawijania.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych AP nr US 5 087 140 znana jest technika girlandowego formowania paczki taśmy (festooning), polegająca na układaniu taśmy warstwami ruchem postępowo-zwrotnym i zaginaniu każdej warstwy na jej końcach, prostopadle do osi taśmy. Technika ta jest od wielu lat stosowana do formowania paczek taśmy, wykonanej zwłaszcza z materiałów włóknistych, na przykład z tkanin. Taśma jest przy tym najczęściej warstwowo układana w kartonowym pojemniku złożonym z dna i czterech pionowych ścianek.

Paczka zapakowanej w pojemniku taśmy jest następnie transportowana i dostarczana do urządzeń technologicznych służących na przykład do obszywania i usztywniania krawędzi tkanin, zwłaszcza dywanów. Niektórzy wytwórcy takich tkanin wolą otrzymywać taśmę nawiniętą na rolkę, ale inni wolą taśmę zapakowaną sposobem girlandowania, między innymi z tych powodów, że pojemnik zawiera większą ilość taśmy, która może być umieszczona przy urządzeniu technologicznym i nie wymaga stosowania kosztownego zespołu napędowego do odwijania taśmy z rolki. Pojemniki z taśmą mają widoczne końcówki, które mogą być łączone z końcami taśmy następnego kolejnego pojemnika. Taśma w pojemniku leży luźno i nie ma potrzeby stosowania kontroli naciągnięcia taśmy, która jest konieczna w przypadku stosowania taśmy nawiniętej na rolkę. Równocześnie pojemnik zabezpiecza taśmę przed jej zaginaniem podczas transportu i składowania oraz przed deformacją pod naciskiem sąsiednich pojemników. Pojemniki kartonowe i umieszczone w nich paczki taśmy wykazują jednak w praktyce wiele niedogodności, a mianowicie:

- kartonowe pojemniki podlegają najczęściej zwrotowi do wytwórcy, co powoduje konieczność ich składowania i transportu, względnie stają się odpadami i muszą być transportowane na zwałowisko.

- taśma w pojemniku kartonowym nie jest zaciśnięta, wobec czego zajmuje stosunkowo dużą przestrzeń, zarówno w czasie transportu, jak i składowania, przy urządzeniu technologicznym,

- układanie taśmy w pojemniku kartonowym uniemożliwia kontrolę prawidłowości układania krawędzi taśmy, które są niewidoczne, wskutek czego może to spowodować wadliwe działanie urządzenia technologicznego,

- niezbędny odstęp między ściankami pojemnika kartonowego i krawędziami taśmy powoduje czasem przedostawanie się taśmy w tę szczelinę, a więc jej nieprawidłowe ułożenie.

Znana technika formowania paczek z taśmą wyciętą z tkaniny, której każdy odcinek jest indywidualnie pakowany, zabiera ponadto dużo czasu i wymaga dużej przestrzeni produkcyjnej.

Znane jest również formowanie paczki taśmy kauczukowej, układanej warstwami ruchem postępowo-zwrotnym w stos, a następnie doprowadzanej do urządzenia technologicznego, przy czym taśma jest wyciągana ze stosu za jeden z wolnych końców.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych AP nr US 3 729 367 znana jest paczka taśmy kauczukowej, składająca się z umieszczonych obok siebie stosów, przy czym taśma z kolejnych stosów jest ze sobą połączona za pomocą języczków złącznych, które przed wprowadzeniem taśmy do wykorzystującego ją urządzenia technologicznego muszą zostać złamane przez operatora.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 0 383 501 znana jest paczka biletów do parkowania samochodów, nadrukowanych na taśmie kartonowej i układanych ruchem postępowo-zwrotnym, powodującym zagięcia na końcu każdego z biletów. Każdy stos biletów jest przy tym umieszczony w oddzielnej kasecie, a koniec taśmy wystaje z dna stosu ponad jej powierzchnię i może być łączony z początkiem taśmy kolejnej kasety.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych AP nr US 5 177 934 znana jest paczka pociętego na odcinki papieru toaletowego układanego w stos i zaciśniętego w opakowaniu próżniowym.

Celem wynalazku jest opracowanie takiego układu paczki taśmy, który umożliwi przechowywanie i transport paczki w stanie ścisłym i stabilnym oraz doprowadzanie z tej paczki do urządzenia technologicznego taśmy ciągłej o dużej długości ze znaczną prędkością.

Cel ten zrealizowano w paczce utworzonej ze stosów taśmy według wynalazku, która charakteryzuje się tym, że taśma dolnej warstwy każdego stosu jest zaopatrzona w końcówkę, a taśma górnej warstwy tego stosu - w wolny koniec. Zarówno końcówki, jak i wolne końce poszczególnych stosów znajdują się w położeniu dostępnym do ich ewentualnego wzajemnego połączenia.

Dolna warstwa i górna stosów tworzących paczkę ma położenie poziome, zaś dwie boczne powierzchnie paczki są równoległe do bocznych krawędzi taśmy w poszczególnych stosach, a dwie czołowe powierzchnie paczki są utworzone przez zagięcia taśmy. Końcówka taśmy każdego stosu, stanowiąca zakończenie jego dolnej warstwy, jest odgięta do góry i przylega do czołowej powierzchni paczki.

Końcówka taśmy dolnej warstwy przynajmniej jednego ze stosów jest korzystnie połączona z wolnym końcem taśmy górnej warstwy sąsiadującego z nim stosu, stanowiąc taśmę ciągłą w połączonych ze sobą stosach.

Końcówka taśmy każdego stosu jest korzystnie połączona z wolnym końcem taśmy kolejnego stosu za pomocą złącza.

Złącza łączące końcówki taśmy każdego stosu z wolnym końcem taśmy kolejnego stosu przylegają korzystnie do górnej powierzchni paczki.

Paczka według wynalazku jest zorientowana tak, że stosy są ułożone poziomo, przy czym ciężar górnych stosów jest przejmowany przez dolne stosy poprzez stykające się ze sobą krawędzie taśmy poszczególnych stosów.

Kolejny sąsiedni stos jest utworzony z taśmy zwróconej na zewnątrz swą przeciwną stroną względem taśmy poprzedniego stosu, zwróconej na zewnątrz swą przednią stroną, przy czym złącze łączy ze sobą taśmę jednego stosu, zwróconą na zewnątrz przednią stroną, również z przednią stroną taśmy kolejnego stosu, względnie łączy ze sobą taśmę zwróconą na zewnątrz przeciwną stroną jednego stosu, również z przeciwną stroną taśmy kolejnego stosu.

Poszczególne stosy paczki mają położenie pionowe, przy czym ich dolne i górne warstwy tworzą odpowiednio dolną i górną powierzchnię paczki, której powierzchnie boczne są równolegle do bocznych krawędzi taśmy w stosach, zaś dwie czołowe powierzchnie paczki są utworzone przez zagięcia taśmy. Końcówki taśmy każdego stosu, stanowiące zakończenie jego dolnej warstwy, są korzystnie połączone z wolnym końcem górnej warstwy sąsiedniego stosu, tworząc złącza znajdujące się na czołowej powierzchni paczki.

Końcówka taśmy każdego z łączonych stosów, względnie wolny koniec taśmy sąsiedniego stosu, tworzące złącze, są korzystnie skręcone wzajemnie wokół osi o kąt 360°, tworząc skręt taśmy.

Złącza taśmy łączonych stosów są korzystnie wykonane bez skręcenia łączonych końcówek i wolnych końców taśmy.

Po ściśnięciu paczki wysokość oraz grubość poszczególnych warstw taśmy jest zmniejszona o wartość mniejszego od jedności współczynnika ściśnięcia, przy czym paczka w stanie ściśniętym jest otoczona elastycznym i szczelnie zamkniętym workiem opakowania.

Zawarta w paczce taśma jest korzystnie wykonana z włóknistego, ściśliwego materiału.

Paczka według wynalazku jest wyposażona w element dystansowy, umieszczony między zagięciami taśmy, znajdującymi się na powierzchni czołowej paczki, a wolnymi końcami taśmy i końcówkami taśmy jej poszczególnych stosów.

Paczka według wynalazku jest ściśnięta w kierunku prostopadłym do powierzchni warstw taśmy i otoczona elastycznym i szczelnym workiem opakowania, przy czym z jej wnętrza jest usunięte powietrze.

Taśma każdego stosu tworzącego paczkę jest zaopatrzona w rozmieszczone wzdłuż jej osi znaczniki, odczytywane czytnikiem urządzenia technologicznego.

187 211

W celu wyciągnięcia taśmy z paczki umieszcza się paczkę według wynalazku na stanowisku rozładowczym o nachylonej dolnej powierzchni wsporczej, opierając ją powierzchnią boczną na tej powierzchni wsporczej tak, aby poszczególne stosy były ułożone jeden na drugim, stykając się z sąsiednim stosem bocznymi krawędziami taśmy, przy czym wyciąganie taśmy rozpoczyna się od stosu końcowego, przeciwległego do stosu opierającego się na powierzchni wsporczej.

Odmiana paczki według wynalazku, w której przynajmniej jeden stos jest ściśnięty tak, że jego wysokość oraz grubość poszczególnych warstw taśmy są zmniejszone o wartość mniejszego od jedności współczynnika ściśnięcia, a ponadto paczka w stanie ściśniętym jest otoczona zamkniętym workiem opakowania utrzymującym ten stan ściśnięcia, charakteryzuje się tym, że przynajmniej jeden stos taśmy jest zaopatrzony w końcówkę stanowiącą zakończenie dolnej warstwy taśmy i przylegającą do czołowej powierzchni paczki, a służącej do utworzenia złącza.

Zawarta w paczce taśma jest wykonana z włóknistego, ściśliwego materiału.

Paczka jest wyposażona w element dystansowy, umieszczony między zagięciami taśmy, znajdującymi się na powierzchni czołowej paczki, a wolnymi końcami taśmy i końcówkami taśmy jej poszczególnych stosów.

Dzięki opisanemu wyżej układowi paczki utworzonej ze stosów taśmy uzyskuje się paczkę taśmy w postaci ścisłej i stabilnej, dogodnej do transportu i przechowywania oraz umożliwiającej doprowadzanie do urządzenia technologicznego taśmy ciągłej ze znaczną prędkością, dzięki czemu uzyskuje się znaczące podniesienie wydajności tych urządzeń.

Paczka utworzona ze stosów taśmy, zwłaszcza z materiału włóknistego, jest uwidoczniona w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym na rysunku, na którym: fig. 1 - przedstawia paczkę taśmy według wynalazku, składającą się z czterech stosów taśmy, przed połączeniem ze sobą taśmy poszczególnych stosów oraz przed jej ściśnięciem, w widoku perspektywicznym; fig. 2 - paczkę według fig. 1, z uwidocznieniem złączy taśm poszczególnych stosów; fig. 3 - paczkę według fig. 1 i 2, z częściowo wykonanymi złączami taśm poszczególnych stosów, przygotowaną do procesu ściskania; fig. 4 - paczkę według fig. 3 obróconą o kąt 90° i wyposażoną w złącza taśm poszczególnych stosów, umieszczone na górnej powierzchni paczki, która jest wsunięta do worka opakowania i przygotowana do ściśnięcia, w widoku z boku; fig. 5 paczkę według fig. 4; po jej ściśnięciu i zamknięciu worka opakowania; fig. 6 - paczkę według fig. 5, z której usunięto powietrze, zaopatrzoną w odmianę układu złącz taśm poszczególnych stosów, w położeniu obróconym dostosowanym do transportu oraz do operacji wyciągania taśmy z paczki; fig. 7 - paczkę według fig. 2, z inną odmianą układu złącz taśm poszczególnych stosów, w widoku perspektywicznym; fig. 8 - paczkę według fig. 2, z jeszcze inną odmianą układu złącz taśm poszczególnych stosów, w widoku z boku; fig. 9 - paczkę według fig. 8, po jej odprężeniu, z częściowo wyciągniętą, taśmą, w widoku od przodu; fig. 10 paczkę według fig. 9, w trakcie wyciągania z niej taśmy i przecinania jej na części, w widoku z boku, a fig. 11 - paczkę według wynalazku, po jej odprężeniu i zdjęciu worka opakowania, z częściowo wyciągniętą taśmą, w widoku perspektywicznym.

Figura 1 do 5 przedstawiają paczkę 10, utworzoną z umieszczonych obok siebie stosów 20 do 23 taśmy, korzystnie z materiału włóknistego, na przykład z tkaniny, utworzonych ze zginanych nawrotnie warstw 11 tej taśmy. Taśma winna być ograniczona dwiema płaskimi powierzchniami oraz dwiema krawędziami bocznymi 27, 28 (fig. 3). Taśma może być wytworzona zasadniczo z dowolnego materiału o dowolnej grubości, pozwalającego na jego zaginanie, przy czym najodpowiedniejszy jest ściśliwy materiał włóknisty, na przykład tkanina, zaś jej szerokość winna być większa od grubości i mieć w zasadzie stałą wartość (chociaż nie jest to warunek konieczny).

Figura 2 przedstawia paczkę 10 taśmy w stanie przygotowanym do jej załadowania do nieuwidocznionego na rysunku urządzenia technologicznego. Paczkę 10 ogranicza powierzchnia gór187211 na 14, powierzchnia dolna 15, dwie powierzchnie boczne 16 i 17 oraz dwie powierzchnie czołowe 18 i 19.

Paczka uwidoczniona na fig. 2 jest utworzona z czterech stosów 20, 21, 22 i 23 taśmy, przy czym stosy 20 i 23 są krańcowe, a stosy 21 i 22 - pośrednie. Wszystkie stosy są do siebie równoległe i stykają się ze sobą bezpośrednio swymi powierzchniami bocznymi, równoległymi do powierzchni bocznych 16 i 17 paczki, przy czym taśma poszczególnych stosów 20, 21, 22, 23 jest ze sobą połączona, a więc jest ciągła.

Rozmiary paczki mogą się zmieniać w zależności od wymagań technologicznych, jak również może się zmieniać w szerokich granicach zarówno długość, jak i wysokość każdego stosu.

Każdy stos 20 do 23 składa się z warstw taśmy ułożonych jedna na drugiej (fig. 1) przez zaginanie nawrotne (tam i z powrotem), w wyniku którego każda z warstw 11 taśmy jest ograniczona zagięciami 25 i 26, przy czym zagięcia wszystkich warstw 11 stosu leżą we wspólnej płaszczyźnie pionowej, stanowiącej powierzchnię czołową 18, względnie powierzchnię czołową 19 paczki 10. Każda warstwa 11 taśmy bezpośrednio przylega do poprzedniej warstwy, tworząc stos o stałej szerokości. Boczne krawędzie 27 i 28 taśmy ułożonej w stos (fig. 3) leżą we wspólnych płaszczyznach pionowych 27A i 28A, wzajemnie do siebie równoległych.

Paczkę 10 formuje się przez nakładanie na siebie ruchem postępowo-zwrotnym kolejnych warstw taśmy, poczynając od dolnej warstwy 29 stosu, a kończąc na jego górnej warstwie 30. Wszystkie stosy paczki 10 mają jednakową długość, równą długości każdej warstwy, oraz jednakową wysokość, stanowiącą równocześnie wysokość paczki.

Paczka 10 przedstawiona na fig. 4 i 5 jest całkowicie owinięta elastycznym workiem 40 opakowania, wykonanym korzystnie z nieprzepuszczalnego tworzywa sztucznego. Worek 40 składa się z dna, czyli dolnej ścianki 41, oraz z bocznych ścianek 42, tworzących u góry otwór 43, który po umieszczeniu w nim paczki 10 zostaje szczelnie zamknięty, na przykład przez zespawanie spoiną 43A (fig. 5). W celu usztywnienia i zmniejszenia swej wysokości paczka 10 zostaje ściśnięta w kierunku prostopadłym do swej górnej powierzchni 14 i dolnej powierzchni 15. Ściśnięcie powoduje usunięcie z wnętrza warstw materiału taśmy zawartego w nich powietrza, a więc również zmniejszenie grubości taśmy, po czym następuje uszczelnienie paczki 10 w urządzeniu podciśnieniowym, przy czym ciśnienie atmosferyczne panujące na zewnątrz worka wykorzystane jest do utrzymania paczki w stanie ściśniętym i nadania jej odpowiedniej sztywności. Mniejszy od jedności współczynnik ściśnięcia paczki, równy stosunkowi jej wysokości w stanie ściśniętym do wysokości w stanie odprężonym, określa się jako optymalny, gdy odpowiada mu maksymalne możliwe zmniejszenie wysokości paczki. Paczka stanowi wówczas sztywny, swobodnie stojący przedmiot i nie wymaga stosowania pudeł, względnie innego rodzaju pojemników, przy czym grubość zawartej w niej taśmy jest również odpowiednio zmniejszona, zapewniając dobre przyleganie do siebie poszczególnych warstw 11 taśmy.

Elastyczny worek 40 z tworzywa sztucznego może być również zastąpiony prostszym i tańszym, lecz szczelnym i odpowiednio wytrzymałym opakowaniem.

Ściskanie paczki możliwe jest tylko w kierunku D, prostopadłym do płaszczyzny warstw taśmy (fig. 3 i 4), bowiem jej ściskanie w innym kierunku może spowodować niepożądane odkształcenie taśmy. Do ściskania paczki służą płyty zaciskowe Dl i D2, z których przynajmniej jedna płyta D1 jest przesuwana, odpowiednio zmniejszając wysokość paczki i powodując równoczesny wypływ powietrza z elastycznego worka 40. Następnie wnętrze worka 40 łączy się z urządzeniem wytwarzającym podciśnienie, wskutek czego wewnątrz niego tworzy się próżnia, po czym worek zamyka się przez zgrzewanie lub spawanie spoiny 43A.

W położeniu odprężonym, czyli przed ściskaniem, powierzchnia dolnej ścianki 41 worka 40 jest nieco większa od powierzchni umieszczonej w niej swobodnie, a więc nieściśniętej paczki, natomiast po ściśnięciu paczki i włączeniu podciśnienia, na bocznych ściankach 42 worka 40 tworzą się zmarszczki lub fałdy 39. Jednakże po rozcięciu worka 40 i wyrównaniu ciśnienia wewnątrz niego z ciśnieniem atmosferycznym następuje ponowne odprężenie taśmy w paczce i powrót worka 40 do jego postaci początkowej, powodując tym samym zniknięcie fałd 39.

W czasie transportu i magazynowania paczka 10 winna być ustawiona w położeniu przedstawionym na fig. 6, czyli takim, jak podczas układania (fig. 2). W tym położeniu górny otwór 43 worka stanowi równocześnie górną płaszczyznę paczki.

187 211

W trakcie ściskania (fig. 4 i 5) paczka jest obrócona o kąt 90° tak, że jej górną powierzchnią jest powierzchnia czołowa 18, zaś podczas zgrzewania worka jego górny otwór 43 znajduje się od strony tej powierzchni czołowej 18 paczki (fig. 6). We wszystkich tych położeniach paczka ma stabilny kształt i może być transportowana, magazynowana i przenoszona za pomocą typowych urządzeń transportowych, a także umieszczana na paletach lub spiętrzana na innych paczkach.

Podczas wyciągania taśmy i dostarczania jej do urządzenia technologicznego (fig. 9 i 10) paczka winna być tak ustawiona, aby jej wszystkie stosy 20, 21, 22 i 23 pozostawały w położeniu pionowym, względnie lekko nachylonym, stykając się ze sobą powierzchniami bocznymi, a poszczególne warstwy taśmy, poczynając od poziomej górnej warstwy 30 każdego stosu do jego poziomej dolnej warstwy 29, miały położenie poziome, względnie lekko nachylone do poziomu. Wyciąganie taśmy z paczki odbywa się wówczas poczynając od górnej warstwy 30 każdego stosu, aż do jego dolnej warstwy 29.

Paczka 10 przedstawiona na fig. 1 jest utworzona z usytuowanych obok siebie stosów taśmy 20 do 23, przy czym taśma każdego stosu jest oddzielona od taśmy kolejnego stosu. Uzyskuje się to przez układanie w stos taśmy ciągłej za pomocą wózka z dwoma rolkami zaciskowymi, umieszczonymi w płaszczyźnie poziomej, prostopadle do powierzchni bocznych 16 i 17 paczki. Rolki zaciskowe poruszają się wraz z wózkiem ruchem postępowo-zwrotnym (nawrotnym) w kierunku prostopadłym do ich osi, przy czym ruch ten jest ograniczony powierzchniami czołowymi 18 i 19 paczki 10, układając każdorazowo odmierzoną długość taśmy w postaci warstwy 11 i powodując jej zaginanie wzdłuż zagięć 25 i 26. Górna warstwa 30 taśmy każdego stosu 20 do 23 znajduje się wówczas na górnej powierzchni 14 paczki i jest zakończona przednim końcem 12, skierowanym do góry. Natomiast dolna warstwa 29 każdego stosu 20 do 23 (fig. 2) znajduje się na dolnej powierzchni 15 paczki 10, przy czym stanowiąca przedłużenie tej dolnej warstwy 29 końcówka 45 każdego stosu 20 do 23 jest skierowana do góry. Natomiast wolne końce 44 taśmy, będące przedłużeniem górnej warstwy 30 każdego stosu 20 do 23, znajdują się w pobliżu górnej powierzchni 14 paczki 10 i są skierowane do dołu wzdłuż jej powierzchni czołowej 18.

Dla niektórych rodzajów taśmy i niektórych technologii formowania paczki jest pożądane, aby wolne końce 44 oraz końcówki 45 taśmy poszczególnych stosów 20 do 23 nie były ze sobą połączone, lecz pozostawione jako swobodne końce taśmy na górnej powierzchni 14 paczki (fig. 1), która w takim właśnie stanie jest transportowana i magazynowana.

Po dostarczeniu paczki do urządzenia technologicznego wykorzystującego taśmę, przecina się worek 40 opakowania, po czym wyciąga się taśmę z krańcowego stosu 20. Ponieważ zarówno skierowane do góry końcówki 45 taśmy poszczególnych stosów, jak i opadające z jej górnej powierzchni 14 wolne końce 44, stanowiące przedłużenie górnych warstw 30 stosów, przylegają do czołowej powierzchni 18 paczki 10 - są one łatwo dostępne. Wskutek tego cała paczka 10 pozostaje w otwartym worku 40 opakowania, zaś zarówno końcówki 45, jak i wolne końce 44 taśmy poszczególnych stosów mogą być z paczki 10 łatwo wyciągnięte.

Jednakże w wielu przypadkach warunki technologiczne wymagają, aby taśma zawarta w paczce 10 była ciągła. Wówczas przed formowaniem paczki końcówki 45 taśmy każdego stosu zostają połączone z wolnym końcem 44 taśmy poprzedniego stosu za pomocą złącza 46 (fig. 2). Do tego celu mogą być stosowane złącza różnego rodzaju, uzyskiwane na przykład przez zszywanie, łączenie taśmą, zgrzewanie lub sklejanie, przy czym mogą być one połączone na zakładkę lub na styk (celem uniknięcia pogrubienia taśmy).

Połączenia taśmy na zakładkę dokonuje się przez przymocowanie taśmy powierzchnią A do przeciwległej powierzchni B taśmy następnego stosu, co ma istotne znaczenie w przypadku, gdy taśma ma obydwie powierzchnie o różnej charakterystyce. Ponadto taki sposób łączenia zapewnia, że taśma jest dostarczona do urządzenia technologicznego zawsze tą samą stroną, eliminując możliwość jej skręcania się.

W celu wyeliminowania zjawiska skręcania i zaginania się taśmy w dalszych operacjach wykonywanych przez urządzenie technologiczne, jej końcówka 45 musi być, przed połączeniem z wolnym końcem 44 sąsiedniego stosu, skręcona (czyli obrócona wokół osi). Skręcenie musi być dokonane w kierunku przeciwnym do kierunku skrętu taśmy w końcowym etapie jej wyciągania ze stosu 20 oraz na początku jej wyciągania ze stosu 21. Szczegółowa analiza przebiegu taśmy i procesu jej wyciągania z paczki 10 wykazuje, że przejście z jednego stosu do następnego powoduje jeden samoczynny skręt taśmy o kąt 360°. Przed wykonaniem złącza 46 jest wobec tego konieczne dokonanie skrętu 47 (fig. 2) taśmy w kierunku przeciwnym do tego samoczynnego skrętu.

Wykonanie skrętu 47 (fig. 2) rozpoczyna się zaginając górną część 50 wolnego końca 44 taśmy pierwszego stosu 20 wzdłuż linii zagięcia 48, nachylonej pod kątem 45° do osi taśmy, w wyniku czego zmienia ona kierunek z pionowego na poziomy, dokonując równocześnie skrętu dokoła swej osi o kąt 180°, wobec czego zamiast jej strony A, staje się widoczna strona B. Ta pozioma część 52 taśmy jest usytuowana na zewnątrz względem jej górnej części 50.

Następnie zagina się taśmę wzdłuż linii zagięcia 49, nachylonej pod kątem 45° do osi taśmy, w wyniku czego taśma zmienia znowu kierunek z poziomego na pionowy, równocześnie dokonując skrętu dokoła swej osi o kąt 180°, przy czym zamiast jej strony B staje się znowu widoczna strona A. Następna pionowa część 51 taśmy znajduje się pod jej poziomą częścią 52.

W omawianej operacji został więc łącznie dokonany pełny skręt taśmy o kąt 360°, przy czym pozioma część 52 taśmy łączy jej sąsiednie stosy 20 i 21 i ma długość równą odległości między tymi stosami, dzięki czemu zapewniony jest estetyczny wygląd paczki, a równocześnie takie połączenie obydwu stosów 20 i 21 zapobiega skręcaniu się i plątaniu wyciąganej z paczki 10 taśmy.

Następna pionowa część 51, zakończona końcówką 45 taśmy poprzedniego stosu 20, umieszczona obecnie pionowo nad powierzchnią stosu 21, sięga do wolnego końca 44 taśmy tego stosu 21, umożliwiając wykonanie złącza 46.

Pozioma część 52 taśmy łącząca obydwa stosy 20 i 21 znajduje się korzystnie w pobliżu dolnej warstwy 29 tych stosów 20 i 21, dzięki czemu prawie cała końcówka 45 taśmy, wysunięta ze stosu 20, jest podtrzymana przez stos 21, eliminując możliwość plątania się taśmy w czasie jej wyciągania z dolnej warstwy 29 stosu 20.

Paczka przedstawiona na fig. 3 jest częściowo zaopatrzona w złącza 46, łączące końcówki 45 niektórych stosów 21 i 22 z wolnymi końcami 44 taśmy sąsiednich stosów 22 i 23. Znajduje się ona przy tym w tym samym położeniu, jak paczka przedstawiona na fig. 2, a więc jest zwrócona ku górze swą górną powierzchnią 14, na której spoczywa pozioma płyta zaciskowa Dl, przeznaczona do ściskania paczki w kierunku pionowym D.

Na fig. 4 i 5 paczka została obrócona o kąt 90°, zaś ustawiona pionowo płyta zaciskowa Dl ściska paczkę w kierunku poziomym D. W tym położeniu paczki na górze znajduje się jej czołowa powierzchnia 18, zaś wolne końce 44 i końcówki 45 taśmy poszczególnych stosów mają położenie poziome, co ułatwia zarówno skręcanie, jak i łączenie części złącznych taśmy, ułożonych na poziomej czołowej powierzchni 18 paczki i podtrzymywanych przez nią.

Paczka przedstawiona na fig. 4, w stanie przed jej zaciśnięciem, ma skręcone i połączone części złączne poszczególnych stosów i jest umieszczona w otwartym, elastycznym worku 40 opakowania. Na fig. 5 ta sama paczka jest uwidoczniona po ściśnięciu, w zamkniętym już worku 40. W stanie ściśniętym wysokość paczki, czyli odległość jej górnej powierzchni 14 od dolnej powierzchni 15 (na fig. 4 i 5 wysokość paczki ma kierunek poziomy) jest znacznie zmniejszona w porównaniu do jej wysokości w stanie odprężonym, przy czym stosunek tych wielkości, czyli współczynnik ściśnięcia zależy głównie od ściśliwości materiału taśmy, która z tego powodu winna być jak największa.

Zmniejszenie względnej wysokości paczki powoduje, że luźna część 54 taśmy, składająca się z wolnego końca 44 i końcówki 45, wraz z poprzecznymi zagięciami 53 i 53A (fig. 5) mieści się w zaciśniętym worku 40. Obydwa poprzeczne zagięcia 53 i 53A są oczywiście prostopadłe do osi taśmy i oddalone od siebie o połowę długości luźnej części 54 taśmy.

Ściśnięcie paczki jest dokonywane mechanicznie w kierunku D za pomocą płyt zaciskowych Dl i D2 (fig. 4), aż do uzyskania wymaganego zmniejszenia względnej wysokości paczki, przy czym połączone ze sobą wolne końce 44 i końcówki 45 taśmy sąsiadujących stosów nie podlegają ściśnięciu, tworząc luźną część 54 taśmy. Wykonywanie zagięć 53 i 53A taśmy jest dokonywane ręcznie, przy czym zagięcia te leżą na odpowiednich stosach taśmy i są współo10

187 211 siowe z odpowiednimi wolnymi końcami 44 taśmy tych stosów. Po zakończeniu zaginania taśmy zamyka się worek 40 opakowania, a jego wnętrze łączy się ze znanym urządzeniem podciśnieniowym wytwarzającym próżnię wewnątrz worka. Równocześnie z usuwaniem powietrza z worka zamyka się jego górny otwór 43, tworząc szczelną spoinę 43A. Możliwe jest również wykonanie operacji próżniowego zamykania worka 40 równocześnie z mechanicznym zaciskaniem paczki, po czym ponownie otwiera się paczkę, wykonuje ręcznie poprzeczne zaginanie luźnych części 54 złączy taśmy i ponownie się ją zamyka. W operacji tej należy unikać ewentualnego marszczenia się końcówek 45 taśmy podczas wykonywania operacji próżniowego zamykania worka 40.

Na czołowej powierzchni 18 paczki, na której znajdują się zagięcia 53 i 53A oraz złącze 46 wolnych końców 44 taśmy i końcówek 45 taśmy sąsiednich stosów, powstają, nawet po ściśnięciu, liczne nierówności powierzchni w postaci zagłębień i występów (fig. 5). W celu wyrównania tych nierówności stosuje się element dystansowy 58 w postaci arkusza 59 sztywnego materiału, zaopatrzonego od dołu w sprężysty podkład wypełniający 61, na przykład z piankowego tworzywa sztucznego, który nakłada się przed zamknięciem worka 40 na czołową powierzchnię 18 paczki. Arkusz 59 może być wykonany z kartonu, względnie z materiału o podobnych właściwościach, tworzącego płaską i sztywną powierzchnię zewnętrzna 60 paczki. Długość elementu dystansowego 58 (fig. 6) winna być równa wysokości paczki po jej ściśnięciu.

Element dystansowy 58 może być stosowany również w celu zabezpieczenia wolnych końców 44 taśmy i końcówek 45 taśmy przed fałdowaniem się wtedy, gdy paczka jest transportowana bez połączenia części złącznych poszczególnych stosów 20 do 23 (fig. 1), jednakże po jej ściśnięciu i umieszczeniu w worku.

Figura 6 przedstawia paczkę z innym układem części złącznych, eliminującym konieczność ich zaginania przed ściskaniem paczki. W rozwiązaniu tym część złączna taśmy poszczególnych stosów, obejmująca końcówki 45 i wolne końce 44, skręca się w omówiony poprzednio sposób, tworząc skręt 47 i złącze 46, które ma taką postać, że cała część złączna taśmy zostaje zaciśnięta na czołowej powierzchni 18 paczki, eliminując konieczność stosowania luźnych części 54 taśmy (przedstawionych na fig. 2).

Figura 6 przedstawia paczkę w stanie zaciśniętym i poddanym podciśnieniu, zamkniętą w worku 40 opakowania, przy czym dolna powierzchnia 15 paczki spoczywa na poziomym płaskim podłożu, a jej górna powierzchnia 14 znajduje się właśnie u góry. W tym położeniu paczki worek 40 może zostać otwarty i po wyrównaniu ciśnienia z ciśnieniem atmosferycznym paczka przyjmie postać odprężoną, jednakże podczas odprężania część złączna taśmy nie jest wystarczająco długa, by osiągnąć wysokość paczki po jej odprężeniu. Z tego powodu potrzebna jest dodatkowa długość taśmy, uzyskana przez wyciągnięcie górnej warstwy 30 stosu w kierunku 30A i 30B (fig. 6).

W celu uzyskania w czasie wyciągania taśmy swobodnego ślizgania się jej górnej warstwy 30 wzdłuż górnej powierzchni 14 paczki stosuje się przekładkę ślizgową 30C, umieszczoną między drugą a trzecią warstwą 30D stosu taśmy. Końcowe górne zagięcie 26 na czołowej powierzchni 19 paczki przesuwa się w trakcie wyciągania taśmy podczas odprężania w kierunku strzałki 30B, aż do naprzeciwległego zagięcia 25, nie powodując zmiany położenia trzeciej warstwy 30D taśmy. Przekładka ślizgowa 30C, która pokrywa całą powierzchnię przekroju paczki, oddzielając dwie górne warstwy wszystkich stosów od pozostałych warstw taśmy, jest wykonana z materiału o małym współczynniku tarcia, na przykład z gładkiej folii z tworzywa sztucznego.

Figura 7 przedstawia paczkę z jeszcze innym układem części złącznych, umożliwiającym skręt i łączenie taśmy kolejnych stosów. W układzie tym paczka pozostaje w położeniu, w którym jej górna powierzchnia 14 (przed zaciskaniem paczki) znajduje się u góry, zaś jej część złączna, utworzona z wolnego końca 44 i końcówki 45 taśmy, jest skręcona tworząc skręt 62, taki sam, jak omówiony poprzednio skręt 47, i połączona w postaci złącza 63, takiego samego, jak omówione poprzednio złącze 46, jednak zarówno skręt 62, jak i złącze 63, znajdują się na górnej powierzchni 14 paczki. Ułatwia to ręczne wykonywanie czynności skręcania i łączenia części złącznej na tej powierzchni, stanowiącej dogodne stanowisko robo187 211 cze. Przy wykonywaniu złącza 63 pozostawia się wzdłuż końca każdego stosu końcówkę 45 taśmy o takiej wysokości, mierzonej od dolnej powierzchni 15 paczki, która równa jest jej wysokości w stanie odprężonym.

Paczkę według fig. 7 wkłada się do worka 40 opakowania w takim położeniu, w którym jej czołowa powierzchnia 18 znajduje się w otwartym końcu 43 worka 40, po czym ściska się ją za pomocą płyt zaciskowych D1 i D2. Podczas ściskania paczki stosuje się korzystnie dodatkowe płyty boczne 64 i 65, zabezpieczające przed wyciśnięciem jej boków na zewnątrz.

W ściśniętej paczce długość końców 66 taśmy poszczególnych stosów staje się większa od wysokości paczki, wskutek czego tworzy się jej zawijana część dodatkowa (fig. 7). W przypadku, gdy wysokość ściśniętej paczki jest mniejsza od połowy wysokości paczki w stanie odprężonym, stosuje się wielokrotne zawijanie, będące wynikiem poprzecznych zagięć 67, 68, 69 i 70 końców 66 taśmy w poszczególnych stosach. Element dystansowy 58 umieszcza się wówczas między powierzchnią końców 66 taśmy a czołową powierzchnia 18 paczki.

Figura 8 przedstawia jeszcze inną odmianę części złącznej poszczególnych stosów paczki, w której złącze 71 znajduje się na górnej powierzchni 14 paczki, podobnie jak w rozwiązaniu według fig. 7, jednakże zarówno skręt 74, jak i zagięcia 72 i 73, są usytuowane na czołowej powierzchni 18 paczki, stanowiąc jednolity element. Zagięcia 72 i 73 są prostopadłe do osi taśmy powodując jej samoczynny, lecz pojedynczy skręt 74 wokół osi.

Figury 9 i 10 przedstawiają sposób wyciągania taśmy z paczki przedstawionej na fig. 2 do 8.

Paczkę umieszcza się na stanowisku rozładowczym 80, zaopatrzonym w dolną powierzchnię wsporczą 81, na której opierają się stosy 20 do 23, oraz w prostopadłą do niej boczną powierzchnię wsporczą 82. Powierzchnia wsporcza 82 stanowiska rozładowczego 80 jest nachylona do poziomu pod kątem wynoszącym od 10° do 20°, wystarczającym do przechylenia paczki na bok, wskutek czego stos 23 opiera się na bocznej powierzchni wsporczej 82, a kolejne stosy 22, 21 i 20 opierają się na stosach poprzednich, zachowując jednak stabilność paczki. Wielkość kąta nachylenia powinna być jednak tak dobrana, aby uniemożliwiała odsuwanie się od siebie stosów oraz powstawanie takiej siły tarcia taśmy o taśmę, która mogłaby spowodować jej rozrywanie, zwłaszcza w przypadku, gdy jest wykonana z materiału o ograniczonej wytrzymałości.

Wyciąganie taśmy z paczki według wynalazku odbywa się następująco: Najpierw przecina się worek 40 opakowania (fig. 9) i usuwa się jego ścianki boczne 42, pozostawiając tylko dolną ściankę 41 i ewentualnie ściankę boczną 42, zasłoniętą boczną powierzchnią wsporczą 82, po czym usuwa się element dystansowy 58. Po otwarciu paczki i wyrównaniu panującego w niej ciśnienia z ciśnieniem atmosferycznym, części złączne poszczególnych stosów uzyskują długość swobodną, czyli taką, jaką miały w stanie odprężonym paczki, przy czym pojedynczy skręt 74 umożliwia wyciągnięcie części złącznej każdego stosu w trakcie przechodzenia z jednego stosu do następnego.

Rozprężanie się paczki może również spowodować niewielkie odchylanie się krańcowego stosu 20 od początkowego położenia, jednakże z zachowaniem stabilności pozostałych stosów.

W procesie technologicznym taśma jest niekiedy przecinana na odcinki o określonej długości. Celem uniknięcia sytuacji, w której przecięcia taśmy przypadają w miejscach jej zagięcia, stosuje się znaczniki 90, umieszczone na taśmie i przeznaczone do odczytania przez czytnik zespołu krajania taśmy, względnie przez operatora tego zespołu. Są to najczęściej znaczniki naniesione atramentem w postaci kwadratów, względnie punktów, które winny być umieszczone poza liniami zagięcia, przy czym ich położenie zależy od położenia czynnika 91 względem noża 92 przecinającego taśmę w urządzeniu technologicznym.

W przykładowym urządzeniu technologicznym przedstawionym na fig. 10 znacznik 90 jest umieszczony w miejscu przewidywanego przecięcia taśmy, tuż przed jej zagięciem i znajduje się na części szerokości taśmy, zawsze w tej samej odległości od jej krawędzi. Jeżeli przecięcia taśmy dokonywane są automatycznie, konieczne jest, by ilość warstw taśmy odpowiadająca każdemu odcinkowi była liczbą całkowitą. W wielu przypadkach długości odcinków przecinanej taśmy są większe od długości pojedynczej warstwy w stosie. Wówczas znacznikiem winno być oznaczone każde przecięcie usytuowane dostatecznie blisko od zagięcia, jednakże poza nim.

187 211

Paczka przedstawiona na fig. 11 jest położona na stanowisku rozładowczym w ten sposób, że jej stosy są umieszczone poziomo jeden nad drugim i są rozpakowywane od góry do dołu. W przypadku takiego usytuowania paczki mogą zostać zastosowane prostsze złącza. W takim przypadku, po umieszczeniu w worku i ściśnięciu paczki oraz poddaniu wnętrza worka podciśnieniu, paczka zostaje zorientowana tak, że zawarte w niej stosy 20 do 23 mają położenie poziome, jednakże pionowy nacisk, spowodowany ciężarem leżących na niej paczek, nie powoduje uszkodzenia taśmy, bowiem stosunkowo sztywna taśma po ściśnięciu paczki i poddaniu jej wnętrza działaniu próżni tworzy wystarczająco sztywny układ.

W położeniu przedstawionym na fig. 11 taśma z górnego stosu 20 jest już częściowo wyciągnięta, poczynając od jej przedniego końca 12, po czym dalsze wyciąganie odbywa się w kierunku końcowej warstwy 94 stosu 20. W trakcie wyciągania taśmy przednie warstwy każdego stosu 21 są usytuowane na tej samej górnej powierzchni 14 paczki, aż do końcowej warstwy 94 stosu 20, połączonej z taśmą stosu 21 za pomocą złącza 97 części złącznej 96, zajmującej położenie po przekątnej między tymi stosami. Natomiast niewidoczny na rysunku, tylny koniec stosu 21 (usytuowany na niewidocznej dolnej powierzchni 15 paczki) jest połączony z przednim końcem stosu 22 za pomocą takiego samego złącza, jak złącze 97.

Analogicznie, umieszczona po przekątnej część złączna 98 taśmy i złącze 99 łączą ze sobą końcową warstwę 100 stosu 22 z przednią warstwą 101 stosu 23, znajdujące się również na górnej powierzchni 14 paczki.

Części złączne 96 i 98 stosów 20 i 22 znajdują się na górnej powierzchni 14 paczki, zaś nieuwidocznione na rysunku części złączne pozostałych stosów 21 i 23 - na jej dolnej powierzchni 15. Jednakże po włożeniu paczki do worka 40, ściśnięciu jej, poddaniu działania podciśnienia i obróceniu o kąt 90° w położenie przedstawione na fig. 11 - leżą one płasko na bocznych powierzchniach paczki.

W położeniu tym nieuwidoczniony na rysunku worek 40 pozostaje w stanie naciągniętym na paczkę, przytrzymując końce taśmy i części złączne, natomiast górny otwór 43 worka jest otwarty, a przez mały, wycięty w nim otwór wystaje przedni koniec 12 taśmy wyciąganej z paczki, bez obawy o przewracanie się stosów, które pozostają podparte przez usytuowane poniżej nich stosy.

Przedstawiony na fig. 11 sposób tworzenia złącz taśmy zapewnia, że w trakcie wyciągania jej z paczki nie następuje skręcanie taśmy, podczas gdy rozpoczyna się jej wyciąganie z kolejnego stosu. Jednakże, aby strona A taśmy stosu 20 była połączona ze stroną A taśmy stosu 21, konieczny jest jej skręt w stosie 21. Analogicznie, ponieważ stos 22 ma takie samo położenie jak stos 20, część złączna stosu 23 winna być skręcona tak samo, jak w stosie 21. Skręt ten może być wykonany na przykład przez uniesienie wszystkich stosów leżących nad skręcanym i obrócenie ich o kąt 180° dokoła osi prostopadłej do płaszczyzny stosów. Ten sam efekt można uzyskać przez skręt taśmy stosu o kąt 180° podczas jej zaginania, co powoduje umieszczenie strony A taśmy stosów 20 i 22 oraz B taśmy stosów 21 i 23 na zewnątrz zagięć na czołowej powierzchni 18 paczki (fig. 11).

Omówione wyżej operacje zaginania i ściskania mogą być również stosowane dla pojedynczego stosu taśmy tworzącego paczkę. Może to być przykładowo taśma szeroka o długości dywanu, względnie innej tkaniny, wielowarstwowo zaginana, podobnie jak paczka według fig. 1 do 8, a, następnie umieszczona w worku, ściśnięta i poddana działaniu podciśnienia.

Ściśnięta paczka o zmniejszonej wysokości jest sztywna, stanowiąc przedmiot wolnostojący, a tym samym jest łatwa do transportu i przechowywania. W celu zabezpieczenia jej przed niepożądanym rozszczelnieniem podczas transportu, na przykład przez przypadkowe przekłucie worka, paczka może być otoczona dodatkową, zaciśniętą na niej osłoną.

Paczka według wynalazku może być również formowana przez tworzenie wszystkich stosów z taśmy ciągłej, czyli bez potrzeby wykonywania złącz. Operacja ta jest jednak stosunkowo powolna i wymaga posiadania zespołu obracającego równoległe pasma taśmy wycinanej z całej szerokości tkaniny.

W przypadku specjalnych wymagań technologicznych paczka według fig. 1 jest ściśnięta, opakowana i transportowana do miejsca jej użycia w stanie, w którym jej górne i dolne końce nie są ze sobą połączone, na przykład w celu zasilania urządzenia technologicznego

187 211 oddzielnymi odcinkami taśmy, które są łączone za pomocą złącz bezpośrednio wewnątrz tego urządzenia.

W jeszcze innym, nieuwidocznionym na rysunku, rozwiązaniu paczka podobna do przedstawionej na fig. 5 i 6 ma końcówki 45 umieszczone po przeciwnych stronach paczki, dzięki czemu unika się skrętu części złącznej, łącząc końcówki taśmy z górnymi i dolnymi końcami następnej warstwy. Wskutek tego w trakcie wyciągania taśmy następuje, przy przejściu z jednego stosu do następnego, skręt taśmy o 360°, który przy przejściu z następnego stosu do jeszcze następnego musi zostać skompensowany przez skręt w przeciwnym kierunku.

187 211

FIG. 2

187 211

F|G 4

187 211

FIG. 5

187 211

30C

4230

43A

FIG. 6

187 211

FIG. 8

187 211

FIG. ii

187 211

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Paczka utworzona ze stosów taśmy, której każdy stos składa się z warstw taśmy, zagiętych na końcu prostopadle do osi taśmy, przy czym w każdym stosie taśma jest ciągła, a jeden z jej końców znajduje się u góry stosu, a drugi na dole stosu, zaś boczne krawędzie taśmy w stosach znajdują się we wspólnej płaszczyźnie, a ponadto wszystkie stosy są równoległe i przylegają do siebie tak, że krawędzie taśmy każdego stosu przylegają do krawędzi sąsiedniego stosu, znamienna tym, że taśma dolnej warstwy (29) każdego stosu (20, 21, 22, 23) jest zaopatrzona w końcówkę (45), a taśma górnej warstwy (30) tego stosu (20, 21, 22, 23) w wolny koniec (44), przy czym zarówno końcówki (45), jak i wolne końce (44) poszczególnych stosów (20, 21, 22, 23) znajdują się w położeniu dostępnym do ich ewentualnego wzajemnego połączenia.

2. Paczka według zastrz. 1, znamienna tym, że dolna warstwa (29) i górna warstwa (30) stosów (20, 21, 22, 23) tworzących paczkę (10) ma położenie poziome, zaś dwie boczne powierzchnie (16, 17) paczki (10) są równoległe do bocznych krawędzi (27, 28) taśmy w poszczególnych stosach, a dwie czołowe powierzchnie (18, 19) paczki (10) są utworzone przez zagięcia (25, 26) taśmy, przy czym końcówka (45) taśmy każdego stosu, stanowiąca zakończenie jego dolnej warstwy (29), jest odgięta do góry i przylega do czołowej powierzchni (18) paczki.

3. Paczka według zastrz. 1, znamienna tym, że końcówka (45) taśmy dolnej warstwy (29) przynajmniej jednego ze stosów (20, 21, 22, 23) jest połączona z wolnym końcem (44) taśmy górnej warstwy (30) sąsiadującego z nim stosu, stanowiąc taśmę ciągłą w połączonych ze sobą stosach.

4. Paczka według zastrz. 3, znamienna tym, że końcówka (45, 96) taśmy każdego stosu (20, 21, 22, 23) jest połączona z wolnym końcem (44, 95) taśmy kolejnego stosu za pomocą złącza (46, 97).

5. Paczka według zastrz. 4, znamienna tym, że złącza (97) łączące końcówki (96) taśmy każdego stosu (20, 21, 22, 23) z wolnym końcem taśmy kolejnego stosu przylegają do górnej powierzchni (14) paczki.

6. Paczka według zastrz. 5, znamienna tym, że jest zorientowana tak, że stosy (20, 21, 22, 23) są ułożone poziomo, przy czym ciężar górnych stosów (20, 21) jest przejmowany przez dolne stosy (22, 23) poprzez stykające się ze sobą krawędzie taśmy poszczególnych stosów (20 i 21,21 i 22, 22 i 23).

7. Paczka według zastrz. 3, znamienna tym, że kolejny sąsiedni stos (21) jest utworzony z taśmy zwróconej na zewnątrz swą przeciwną stroną (B) względem taśmy poprzedniego stosu (20), zwróconej na zewnątrz swą przednią stroną (A), przy czym złącze (97) łączy ze sobą taśmę jednego stosu (21), zwróconą na zewnątrz przednią stroną (A), również z przednią stroną (A) taśmy kolejnego stosu (22), względnie łączy ze sobą taśmę zwróconą na zewnątrz przeciwną stroną (B) jednego stosu (20), również z przeciwną stroną (B) taśmy kolejnego stosu (21).

8. Paczka według zastrz. 3, znamienna tym, że jej poszczególne stosy (20, 21, 22, 23) mają położenie pionowe, przy czym ich dolne warstwy (29) i górne warstwy (30) tworzą odpowiednio dolną powierzchnię (15) i górną powierzchnię (14) paczki (10), której powierzchnie boczne (16 i 17) są równoległe do bocznych krawędzi (27, 28) taśmy w stosach, zaś dwie czołowe powierzchnie (18 i 19) paczki są utworzone przez zagięcia (25, 26) taśmy, przy czym końcówki (45) taśmy każdego stosu, stanowiące zakończenie jego dolnej warstwy (29) są połączone z wolnym końcem (44) górnej warstwy sąsiedniego stosu, tworząc złącza (46) znajdujące się na czołowej powierzchni (18) paczki.

9. Paczka według zastrz. 8, znamienna tym, że końcówka (45) taśmy każdego z łączonych stosów (20, 21, 22, 23), względnie wolny koniec (44) taśmy sąsiedniego stosu, tworzące złącze (46), są skręcone wzajemnie wokół osi o kąt 360°, tworząc skręt (47) taśmy.

187 211

10. Paczka według zastrz. 8, znamienna tym, że złącza (46) taśmy łączonych stosów (20, 21,22,23) są wykonane bez skręcenia łączonych końcówek (45) i wolnych końców (44) taśmy.

11. Paczka według zastrz. 1, znamienna tym, że po ściśnięciu jej wysokość oraz grubość poszczególnych warstw (11) taśmy jest zmniejszona o wartość mniejszego od jedności współczynnika ściśnięcia, przy czym paczka w stanie ściśniętym jest otoczona elastycznym i szczelnie zamkniętym workiem (40) opakowania.

12. Paczka według zastrz. 1, znamienna tym, że zawarta w niej taśma jest wykonana z włóknistego, ściśliwego materiału.

13. Paczka według zastrz. 3, znamienna tym, że jest wyposażona w element dystansowy (58), umieszczony między zagięciami (25) taśmy, znajdującymi się na powierzchni czołowej (18) paczki, a wolnymi końcami (44) taśmy i końcówkami (45) taśmy jej poszczególnych stosów (20, 21, 22, 23).

14. Paczka według zastrz. 11, znamienna tym, że jest ściśnięta w kierunku prostopadłym do powierzchni warstw taśmy i otoczona elastycznym i szczelnym workiem (40) opakowania, przy czym z jej wnętrza jest usunięte powietrze.

15. Paczka według zastrz. 1 albo 3, znamienna tym, że taśma każdego stosu (20, 21, 22, 23) tworzącego paczkę (10) jest zaopatrzona w rozmieszczone wzdłuż jej osi znaczniki (90), odczytywane czytnikiem urządzenia technologicznego.

16. Paczka według zastrz. 3, znamienna tym, że jest umieszczona na stanowisku rozładowczym (80) o nachylonej dolnej powierzchni wsporczej (81), opierając się swą powierzchnią boczną (17) na tej powierzchni wsporczej (81), przy czym poszczególne stosy (20, 21 22, 23) są ułożone jeden na drugim, stykając się z sąsiednim stosem bocznymi krawędziami (27, 28) taśmy.

17. Paczka utworzona ze stosów taśmy, której każdy stos składa się z warstw taśmy, zagiętych na końcu prostopadle do osi taśmy, przy czym w każdym stosie taśma jest ciągła, a jeden z jej końców znajduje się u góry stosu, a drugi na dole stosu, zaś boczne krawędzie taśmy w stosach znajdują się we wspólnej płaszczyźnie, a ponadto wszystkie stosy są równoległe i przylegają do siebie tak, że krawędzie taśmy każdego stosu przylegają do krawędzi sąsiedniego stosu, a ponadto dwie czołowe powierzchnie paczki są utworzone przez zagięcia taśmy, przy czym przynajmniej jeden stos jest ściśnięty tak, że jego wysokość oraz grubość poszczególnych warstw taśmy jest zmniejszona o wartość mniejszego od jedności współczynnika ściśnięcia, a ponadto paczka wstanie ściśniętym jest otoczona zamkniętym workiem opakowania utrzymującym ten stan ściśnięcia, znamienna tym, że przynajmniej jeden stos taśmy (20, 21, 22, 23) jest zaopatrzony w końcówkę (45) stanowiącą zakończenie dolnej warstwy (29) taśmy i przylegającą do czołowej powierzchni (18) paczki, a służącej do utworzenia złącza (16).

18. Paczka według zastrz. 17, znamienna tym, że po ściśnięciu jej wysokość oraz grubość poszczególnych warstw (11) taśmy jest zmniejszona o wartość mniejszego od jedności współczynnika ściśnięcia, przy czym paczka w stanie ściśniętym jest otoczona elastycznym i szczelnie zamkniętym workiem (40) opakowania.

19. Paczka według zastrz. 3, znamienna tym, że zawarta w niej taśma jest wykonana z włóknistego, ściśliwego materiału.

20. Paczka według zastrz. 3, znamienna tym, że jest wyposażona w element dystansowy (58), umieszczony między zagięciami (25) taśmy, znajdującymi się na powierzchni czołowej (18) paczki, a wolnymi końcami (44) taśmy i końcówkami (45) taśmy jej poszczególnych stosów (20, 21, 22, 23).