PL185370B1 - Okucie meblowe do mebla do siedzenia - Google Patents

Abstract

1. Okucie meblowe do mebla do siedzenia, który jest przeksztalcalny w lózko i posiada wyciagana, z polozenia pod poducha do sie- dzenia, szuflade, w której usytuowana jest po- ducha dodatkowa, która po wyciagnieciu szu- flady jest podnoszona za pom oca okucia, z szuflady na wysokosc poduchy do siedzenia, w którym to polozeniu jest ona oparta swoja przednia strona na oslonie przedniej szuflady, przy czym okucie posiada ramiona, które na jednym koncu sa przegubowo zamocowane do szuflady, a na drugim koncu w srodkowym ob- szarze poduchy dodatkowej, znam ienne tym, ze w obszarze tylnego konca poduchy dodat- kowej (4) ulozyskowane sa wodziki (9), które sa wychylne do dolu o okolo 180°, z polozenia opuszczonego poduchy dodatkowej (4), w któ- rym skierowane sa do góry, i z których kazdy polaczony jest z dalszym wodzikiem (1 0 ) ulo- zyskowanym w szufladzie (3). FIG . 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest okucie meblowe do mebla do siedzenia, który jest przekształcalny w mebel do leżenia i posiada wyciąganą z położenia pod poduchą do siedzenia szufladę, w której usytuowana jest poducha dodatkowa, która po wyciągnięciu szuflady jest podnoszona za pomocą okucia z szuflady na wysokość poduchy do siedzenia, w którym to położeniu jest ona oparta swoją przednią stroną na osłonie przedniej szuflady, przy czym okucie posiada ramiona, które na jednym końcu są przegubowo zamocowane do szuflady, a na drugim końcu w środkowym obszarze poduchy dodatkowej.

W znanych okuciach tego rodzaju j wadliwe okazało się, że podczas ruchu ramion przy użytkowaniu, w płożeniu przechowywania, a więc przy opuszczonej i schowanej podusze dodatkowej, należy się liczyć z najmniejszą wysokością konstrukcyjną wynoszącą 10 cm i więcej. W niektórych ze znanych okuć poducha dodatkowa musi być w obszarze okucia wycięta, ponieważ ramiona wystają ponad płaszczyznę mocowania w powierzchnię poduchy. W innych znanych okuciach poducha dodatkowa jest wprawdzie w położeniu do leżenia podniesiona, ale tylko nieznacznie wyciągnięta do przodu, tak, że poducha dodatkowa tylko częściowo oparta jest na osłonie przedniej szuflady i stąd również sama szuflada musi być bardzo daleko wyciągnięta z ramy mebla.

Znane są już również okucia z urządzeniami otwarcia, które umożliwiają dostęp do przestrzeni na pościel. Jednak w większości tego rodzaju okuć okazało się, że przy nieprawidłowym posługiwaniu się, pod działaniem siły, może dojść do deformacji układu ramion lub wygięcia trzpieni ustalających zatrzask.

W austriackim wzorze użytkowym nr GM 74 opisane jest okucie, które eliminuje większość opisanych wad i w którym zwłaszcza najmniejsza wysokość konstrukcyjna może być zmniejszona. Wadą tego rozwiązania jest, że wykonanie urządzenia otwarcia umożliwiające dostęp do przestrzeni na pościel jest stosunkowo kosztowne.

Celem wynalazku jest, stworzenie okucia opisanego na wstępie rodzaju, które jest proste w wykonaniu i które nie posiada wad wyżej opisanych znanych okuć.

Cel ten osiągnięto dzięki temu, że w obszarze tylnego końca poduchy dodatkowej ułożyskowane są wodziki, które są wychylne do dołu o około 180° z położenia opuszczonego

185 370 poduchy dodatkowej, w którym skierowane są do góry, i z których każdy połączony jest z dalszym wodzikiem ułożyskowanym w szufladzie.

Okucie według wynalazku wymaga jedynie niewielkiej wysokości konstrukcyjnej, a strony boczne szuflady nie muszą być dopasowane do krzywej podnoszenia poduchy dodatkowej. Nie jest również wymagane, wycinanie poduchy dodatkowej w obszarze okucia. Przy stosowaniu okucia według wynalazku poducha dodatkowa, przy przekształcaniu mebla w położenie do leżenia jest przesuwana daleko do przodu, tak, że szuflada pozostaje w wystarczającym zazębieniu z ramą mebla i jest dokładnie prowadzona. Dodatkowe urządzenie otwarcia nie jest wymagane. Przeciwnie, poducha dodatkowa w stabilnym położeniu pośrednim daje swobodny dostęp do przestrzeni na pościel.

Zgodnie z kolejną cechą wynalazku, z dalszymi wodzikami, ułożyskowanymi w szufladzie, sczepione są sprężyny, które popychają wodziki w położenie skierowane do przodu.

Szczególnie oszczędny pod względem miejsca układ powstaje wtedy, kiedy, zgodnie z dalszą cechą wynalazku, wodziki zamocowane przegubowo w obszarze tylnego końca poduchy dodatkowej są zagięte, przy czym krótsze ramie zawiera ułożyskowanie do poduchy dodatkowej, a dłuższe ramię połączone jest z dalszym wodzikiem.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania został przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część mebla wyposażoną w zgodne z wynalazkiem okucie, z wysuniętą szufladą z okuciem w położeniu przechowywania, fig. 2 - część mebla z wysuniętą szufladą, z okuciem w położeniu pośrednim i fig. 3 - część mebla z wysuniętą szufladą z okuciem w położeniu do leżenia.

Mebel przedstawiony na rysunku zawiera ramę mebla 1, na której jest umieszczona poducha do siedzenia 2. Pod poduchą do siedzenia 2, w ramie mebla 1 prowadzona jest przesuwnie szuflada 3. W szufladzie 3 ułożona jest podnoszona poducha dodatkowa 4, która w przedstawionym na fig. 3 położeniu do leżenia oparta jest na osłonie przedniej 5 szuflady 3. Pod poduchą dodatkową 4 znajduje się przestrzeń na pościel 6.

Okucie według wynalazku służące do podnoszenia poduchy dodatkowej 4 jest zamontowane po obu stronach mebla, jednak opisana została tylko jedna strona. Zgodnie z tym, każda strona posiada kątownik 7, zamocowany do dolnej strony poduchy dodatkowej 4 i sięgający od tylnej krawędzi do w przybliżeniu środka poduchy dodatkowej 4. Ramię wychylne 8, w położeniu przechowywania (fig. 1) leżące w przybliżeniu poziomo, jest z jednej strony połączone przegubowo w przednim obszarze kątownika 7 a z drugiej strony w przednim obszarze szuflady 3. W tylnym obszarze kątownika 7 przyłączony jest przegubowo wodzik 9 pary wodzików, które w położeniu przechowywania złożone są razem i stoją w przybliżeniu prosto z tyłu poduchy dodatkowej 4. Wodzik 9 jest zagięty, przy czym krótsze ramię 9' ma ułożyskowanie w podusze dodatkowej 4. Z dłuższym ramieniem 9 połączony jest przegubowo dalszy wodzik 10, którego naprzeciwległy koniec ułożyskowany jest na płycie 11, zamocowanej w szufladzie 3. O dalszy wodzik zaczepiona jest sprężyna naciągowa 12.

W celu przekształcenia mebla z położenia do siedzenia w położenie do leżenia, najpierw wyciągana jest szuflada 3 spod poduchy do siedzenia 2 i przez to osiąga się położenie z fig. 1. Następnie podnoszona jest w swoim przednim obszarze poducha dodatkowa 4. Ramię 8 wychyla się przy tym do góry (na rysunku pokazano w kierunku wskazówek zegara). Dalszy wodzik 10 pod działaniem siły sprężyny 12 zostaje również wychylony (na rysunku pokazano w kierunku wskazówek zegara), aż osiągnie swoje położenie końcowe przez oparcie na kołku ograniczającym 13. W tym położeniu pośrednim pokazanym na fig. 2 poducha dodatkowa 4 wystaje do przodu skośnie pod kątem 45° do góry i przez to daje swobodny dostęp do przestrzeni na pościel 6. Punkt zaczepienia ramienia 8 na kątowniku 7 jest przy tym tak dobrany, że punkt ciężkości poduchy dodatkowej 4 położony jest w obszarze kątownika 7. Poducha dodatkowa pozostaje dlatego bez potrzeby jakiegokolwiek zablokowania w tym położeniu.

Dopiero przy dalszym podnoszeniu lub wyciąganiu poduchy dodatkowej 4, podnosi się wodzik 9, zamocowany przegubowo do kątownika 7, z poduchy dodatkowej i opisuje w przybliżeniu półkolisty tor obrotu (pokazany na rysunku w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara). Przez to ramię 8 najpierw obraca się jeszcze w kierunku ruchu wskazówek zegara, jednak, przed osiągnięciem położenia do leżenia pokazanego na fig. 3, przeciwnie do kierunku

185 370 ruchu wskazówek zegara. W tym położeniu do leżenia poducha dodatkowa 4 opiera się swoim przednim końcem na osłonie przedniej 5 szuflady 3. Na tylnym końcu poduchy dodatkowej 4 opiera się ona na wodziku 9 i 10, przy czym dalszy wodzik 10 przylega do zderzaka 13.

Przekształcenie mebla z położenia do leżenia w położenie do siedzenia następuje w odwrotnej kolejności wyżej opisanych kroków użytkowania.

W ramach wynalazku możliwe są liczne odmiany. I tak, przy przedłużeniu kątownika 7 do tyłu, wodziki 9 mogłyby być proste. Okucie według wynalazku może być również używane w meblach, w których poducha do siedzenia jest połączona z ramą mebla, jak również w takich meblach, w których poducha do siedzenia leży na wózku wysuwanym z ramy mebla.

FIG. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (3)

Zastrzeżenia patentowe

1. Okucie meblowe do mebla do siedzenia, który jest przekształcalny w łóżko i posiada wyciąganą, z położenia pod poduchą do siedzenia, szufladę, w której usytuowana jest poducha dodatkowa, która po wyciągnięciu szuflady jest podnoszona za pomocą okucia, z szuflady na wysokość poduchy do siedzenia, w którym to położeniu jest ona oparta swoją przednią stroną na osłonie przedniej szuflady, przy czym okucie posiada ramiona, które na jednym końcu są przegubowo zamocowane do szuflady, a na drugim końcu w środkowym obszarze poduchy dodatkowej, znamienne tym, że w obszarze tylnego końca poduchy dodatkowej (4) ułożyskowane są wodziki (9), które są wychylne do dołu o około 180°, z położenia opuszczonego poduchy dodatkowej (4), w którym skierowane są do góry, i z których każdy połączony jest z dalszym wodzikiem (10) ułożyskowanym w szufladzie (3).

2. Okucie według zastrz. 1, znamienne tym, że z wodzikami (10) ułożyskowanymi w szufladzie (3) są sprężyny (12), które popychają dalsze położenie skierowane do przodu.

3. Okucie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że wodziki (9) ułożyskowane w obszarze tylnego końca poduchy dodatkowej (4) są zagięte, przy czym krótsze ramie (9') zawiera ułożyskowane w podusze dodatkowej (4), a dłuższe ramię (9'') połączone jest z dalszym wodzikiem (10).