PL184400B1 - Kołnierz zaciskający - Google Patents

Abstract

1. Kolnierz zaciskajacy, utworzony z drutu pólsztywnego zwinietego na sobie, tworzace- go co najmniej jeden zwój, który ma pier- wszy koniec wyposazony w zaczep, który jest uksztaltowany w zagieciu drutu poprze- cznie do plaszczyzny zwoju i drugi koniec zwoju zagiety na zewnatrz i ksztaltujacy prze- dluzenie ulozone w przyblizeniu w plaszczyz- nie zwoju, znamienny tym, ze przedluzenie (26, 26', 126, 226, 226') ma zagiecie zacze- pienia wstepnego (32, 32', 232, 232') oraz zagiecie chwytajace (28, 28', 228, 228') ulozone jedno za drugim pomiedzy strefa za- giecia (24), w której przedluzenie (26, 26', 126, 226, 226') jest polaczone ze zwojem (11, 11', 111, 211, 211') oraz wolnym koncem (14A) przedluzenia (26, 26', 126, 226, 226'), przy czym zagiecie chwytajace (28, 28', 228, 228') i zagiecie zaczepienia wstepnego (32, 32', 232, 232') formuja odsadzenia skiero- wane w kierunku zwoju (11,11', 111, 211, 211'). FIG.1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest kołnierz zaciskający utworzony z drutu półsztywnego nawiniętego na sobie dla utworzenia co najmniej jednego zwoju, zwykle stosowany do zaciskania jednego przedmiotu na drugim, na przykład dla zaciskania rury kauczukowej na sztywnej końcówce rury.

Pod pojęciem drut półsztywny rozumie się drut wykonany z materiału mającego pamięć kształtu, pozwalającą aby drut pozostał zwinięty na sobie w spoczynku, jak również aby miał pewna sprężystość własną. Takim materiałem jest na przykład metal (stal do wyrobu sprężyn, stal nierdzewna, stal hartowana lub jeszcze inne materiały metalowe różnego typu) lub inny materiał, zwłaszcza materiał syntetyczny mający właściwości mechaniczne nadające mu pewną sztywność.

Drut ma zwykle przekrój kołowy lub prawie kołowy.

Z francuskiego opisu patentowego FR-A-2553135 znany jest kołnierz zaciskający utworzony z drutu półsztywnego nawiniętego na sobie dla utworzenia dwóch zwojów, których pierwszy koniec jest wyposażony w zaczep, podczas gdy drugi koniec jest zagięty dla utworzenia przedłużenia mającego powierzchnię chwytającą dla tego zaczepu. Zaczep jest utworzony przez fałdę w kształcie litery U, tworzącą mostek pomiędzy dwoma zwojami podczas gdy przedłużenia dwóch zwojów same tworzą dwa małe zwoje chwytające których koniec zawiera powierzchnie chwytającą.

W przypadku gdy każde z przedłużeń jest zwinięte w dwa kolejne zwoje chwytające, możliwe jest uzyskanie pozycji, w której pętla chwytająca znajduje się wewnątrz pierwszego zwoju chwytającego, co pozwala uzyskać zaczepienie wstępne. Dla osiągnięcia takiej sytuacji trzeba znacznie zmniejszyć średnicę kołnierza ponieważ trzeba umożliwić przejście zaczepu pod wolnym końcem przedłużeń, to znaczy ponad normalną pozycją zaczepienia i ponownie wejść w pierwszy zwój chwytający przedłużeń. Następnie dla osiągnięcia pozycji zaczepienia wychodząc z pozycji zaczepienia wstępnego trzeba zmniejszyć średnicę kołnierza i zapewnić, aby zaczep ulokował się dokładnie na wolnym końcu przedłużeń.

Trudno jest tu uzyskać pozycję zaczepienia wstępnego ponieważ wprowadzenie zaczepu pod zwojem chwytającym nie jest ruchem naturalnym i ponadto w pozycji zamkniętej kołnierza, element mocujący dla pętli chwytającej jest utworzony przez zakrzywione obrzeże zewnętrzne drugiego zwoju chwytającego.

Taki pojedynczy chwyt nie jest pewny i istnieje znaczne ryzyko rozpięcia kołnierza.

Celem wynalazku jest opracowanie kołnierza o zminimalizowanym ryzyku rozpięcia.

Kołnierz zaciskający utworzony z drutu półsztywnego owiniętego na sobie tworzącego co najmniej jeden zwój, który ma pierwszy koniec wyposażony w zaczep, który jest ukształtowany w zagięciu drutu poprzecznie do płaszczyzny zwoju i drugi koniec zwoju zagięty na zewnątrz i kształtujący przedłużenie ułożone w przybliżeniu w płaszczyźnie zwoju, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przedłużenie ma zagięcie zaczepienia wstępnego oraz zagięcie chwytające ułożone jedno za drugim pomiędzy strefą zagięcia, w której przedłużenie jest połączone ze zwojem oraz wolnym końcem przedłużenia, przy czym zagięcie chwytające i zagięcie zaczepienia wstępnego formują odsadzenia skierowane w kierunku zwoju.

Korzystnie, zagięcie zaczepienia wstępnego jest połączone ze zwojem przez pierwsze pochylenie w przybliżeniu prostoliniowe, nachylone w stronę wolnego końca przedłużenia, w stosunku do promienia zwoju przechodzącego przez wolny koniec przedłużenia połączony z tym zwojem.

Korzystnie, zagięcie chwytające jest połączone z zagięciem zaczepienia wstępnego przez drugie pochylenie w przybliżeniu prostoliniowe skierowane do wolnego końca przedłużenia w stosunku do promienia zwoju przechodzącego przez koniec przedłużenia połączony z tym zwojem.

Korzystnie, drut jest nawinięty w dwóch zwodach w przybliżeniu równoległych i podobnych do siebie.

Korzystnie, drut jest zwinięty pomiędzy pierwszym końcem znajdującym się na wolnym końcu przedłużenia jednego zwoju, a drugim końcem znajdującym się na wolnym końcu przedłużenia drugiego zwoju, zaś zaczepy mają kształt mostka usytuowanego pomiędzy

184 400 dwoma zwojami, przy czym odstęp między dwoma zwojami w obszarze mostka jest większy od odstępu pomiędzy zwojami w obszarze przedłużeń.

Korzystnie, kołnierz zawiera co najmniej jeden rozpierający mostek połączony z każdym z dwóch zwojów i utrzymujący odstęp między nimi.

Korzystnie, drut jest nawinięty pomiędzy pierwszym końcem, kształtującym zaczep jednego zwoju i drugim końcem, który tworzy zaczep drugiego zwoju i tym, że zawiera mostek ukształtowany przez drut usytuowany pomiędzy końcami przedłużeń.

Korzystnie, drut jest zwinięty pomiędzy pierwszym końcem znajdującym się na wolnym końcu przedłużenia jednego zwoju, a drugim końcem znajdującym się na wolnym końcu przedłużenia drugiego zwoju, zaś zaczepy mają kształt mostka usytuowanego pomiędzy dwoma zwojami, przy czym odstęp między dwoma zwojami w obszarze mostka jest większy od odstępu pomiędzy zwojami w obszarze przedłużeń.

Korzystnie, co najmniej jeden zwój zawiera rezerwę, w postaci pętli ukształtowaną na co najmniej jednym zwoju w jego płaszczyźnie i wystającą od niego promieniowo.

Korzystnie, każdy ze zwojów zawiera pętlę ułożoną w jego płaszczyźnie i wystającą od niego promieniowo.

Dzięki temu rozwiązaniu osiąga się pozycję zaczepienia wstępnego, dokonując prostej zmiany średnicy od wartości, którą ma ona w stanie otwartym do średnicy zagięcia zaczepienia wstępnego, która jest większa od średnicy kołnierza w stanie zaciśniętym. Podczas tej operacji nie jest wymagane doprowadzenie w jakimkolwiek momencie średnicy kołnierza do wartości jaką ma ona w stanie zaciśniętym. Ponadto zaczepienie wstępne podobnie jak uchwycenie odpowiadają dwóm pewnym pozycjom, ponieważ w jednym i drugim przypadku zaczep współpracuje z podstawą zagięcia tworzącego uskok.

Wytwarzanie jest proste, ponieważ poza typowymi etapami takimi jak nawijanie drutu metalowego w jeden lub klika zwojów dla wykonania obwodu kołnierza, obejmuje ono tylko etapy gięcia dla wykonania z jednej strony zaczepu i z drugiej strony, przedłużenia wyposażonego w zagięcie chwytające i zagięcie zaczepienia wstępnego. Drut powinien być mniej lub bardziej zgnieciony, aby uzyskał pewną elastyczność i dla nadania ostatecznej postaci zaczepu i przedłużenia.

Dzięki wykonaniu kołnierza z drutu, powierzchnia styku z elementem dociskanym jest ograniczona. Z tego powodu i z powodu pewnego zaciśnięcia kołnierza stopień ściśnięcia materiału z którego jest wykonany przedmiot zaciskany jest miejscowo bardzo wysoki, w obszarze w którym kołnierz opiera się na tym przedmiocie, co ułatwia uszczelnianie materiałów twardych takich jak materiały termoplastyczne.

Korzystnie zagięcie zaczepienia wstępnego jest połączone ze zwojem przez pierwsze pochylenie w przybliżeniu prostoliniowe, skierowane w stronę wolnego końca przedłużenia, w stosunku do promienia zwoju przechodzącego przez koniec przedłużenia połączonego z tym zwojem. Tak więc dla przejścia z pozycji kołnierza otwartego na pozycję zaczepienia wstępnego, zaczep wchodzi na to pochylenie. Jest również korzystne, że zagięcie chwytające jest połączone z zagięciem zaczepienia wstępnego przez drugie pochylenie w przybliżeniu prostoliniowe, również skierowane w stronę wolnego końca przedłużenia, w stosunku do promienia zwoju przechodzącego przez koniec przedłużenia połączonego z tym zwojem. To pochylenie również umożliwia naturalne wejście zaczepu dla przejścia z pozycji zaczepienia wstępnego na pozycję uchwycenia.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia kołnierz druciany według wynalazku, w pozycji zaczepienia wstępnego, w widoku z boku, fig. 2 przedstawia kołnierz z fig. 1 w pozycji uchwycenia, fig. 3 przedstawia kołnierz dwuzwojowy z fig. 2 w widoku z góry, fig. 4 przedstawia kołnierz dwuzwojowy z fig. 2 w widoku z boku, fig. 5 przedstawia kołnierz jednozwojowy w widoku z boku, fig. 6 przedstawia część kołnierza dwuzwojowego w widoku perspektywicznym.

Kołnierz 10 z fig. 1 i 2 jest utworzony z drutu metalowego zwiniętego na sobie, aby utworzyć co najmniej jeden zwój. Jak widać na fig. 3 i 4 kołnierz 10 może zawierać dwa zwoje równoległe i analogiczne 11 i 11' lub jeden zwój 111 (fig. 5).

184 400

Zwój 11 pokazany na fig. 1 i 2 ma pierwszy koniec 12 wyposażony w zaczep 16, który jak lepiej widać na fig. 3, jest utworzony w zagięciu drutu w przybliżeniu poprzecznym do płaszczyzny zwoju 11. Dla łatwiejszego uzyskania ciągłości oparcia kołnierza 10 na zaciskanym przedmiocie zaczep 16, może być lekko podniesiony promieniowo w stosunku do obwodu zwoju 11. Dla wykonania tego, jak pokazano linią przerywaną na fig. 2 i jak pokazano na fig. 5, koniec 12 może zawierać pierwsze zagięcie promieniowe 18 odchylające się od obwodu zwoju 11, 111, za którym jest zaczep 16, 116 skierowany poprzecznie do tego zwoju 11, 111 i drugie zagięcie promieniowe 20 równoległe do zagięcia 18 i skierowane w przeciwnym kierunku. Za tym drugim zagięciem promieniowym 20 może wystąpić część w przybliżeniu styczna do obwodu kołnierza 10 i skierowana w kierunku biegnącym od końca 12 do drugiego końca 14 zwoju 11, 111. Ten kształt pozwala na wykonanie zaczepu 16 wystającego promieniowo bez tworzenia niebezpiecznego występu z wolnego końca drutu.

Drugi koniec 14 zwoju 11 jest zagięty w strefie zgięcia 24. Ponad tą strefą zagięcia 24 znajduje się przedłużenie 26, 126 ponad częścią zwoju 11 sąsiednią do drugiego końca 14, to znaczy że jest skierowane w kierunku F od drugiego końca 14 do pierwszego końca 12 zwoju 11, po przejściu wzdłuż obwodu zwoju 11. Pomiędzy strefą zgięcia 24, a wolnym końcem 14a zwoju 11, przedłużenie 26 ma zagięcie chwytające 28 tworzące uskok, skierowany od strefy zgięcia 24 do wolnego końca 14A i zbliżający się do zwoju 11. Można również przyjąć, że zagięcie chwytające 28 jest skierowane w kierunku G, zbliżając się do średnicy D kołnierza 10. To zagięcie chwytające 28 jest skierowane w przybliżeniu promieniowo w stosunku do zwoju 11. Zbliża się ono do zwoju 11 pomiędzy swoim krańcem 28A najbliższym strefy zgięcia 24 i dnem 28B najbliższym wolnego końca 14A przedłużenia 26. Poza krańcem 28B przedłużenie 26 ma część 30 w przybliżeniu równoległą do średnicy D kołnierza 10. W ten sposób, zagięcie chwytające 28 i część 30, ma w przybliżeniu kształt litery L.

Przedłużenie 26 ma również zagięcie zaczepienia wstępnego 32, umieszczone pomiędzy strefą zgięcia 24 i zagięciem chwytającym 28. To zagięcie zaczepienia wstępnego 32 jest w przybliżeniu równoległe do zagięcia chwytającego 28, to znaczy, że zbliża się ono do środka zwoju 11 pomiędzy swoim pierwszym krańcem 32A najbliższym strefy zgięcia 24 przedłużenia 26 i drugim krańcem 32b.

To zagięcie zaczepienia wstępnego 32 jest połączone ze zwojem przez pierwsze pochylenie 34 w przybliżeniu prostoliniowe, skierowane pod kątem α w stronę wolnego końca 14A przedłużenia 26 w stosunku do promienia R zwoju 10 przechodzącego przez koniec 24 przedłużenia. Ten kąt α jest korzystnie zawarty pomiędzy 40° i 70°. Dla przejścia z pozycji kołnierza 10 otwartego na pozycję zaczepienia wstępnego, zaczep 16 wchodzi na pochylenie 34, aż do przejścia krańca 32A zagięcia zaczepienia wstępnego 32 i ustawia się na dnie drugiego krańca 32B zagięcia zaczepienia wstępnego 32.

Na fig. 1 i 2 pokazano również drugie pochylenie 36 znajdujące się pomiędzy zagięcie zaczepienia wstępnego 32 i zagięciem chwytającym 28. To drugie pochylenie 36 jest korzystnie w przybliżeniu równoległe do pierwszego pochylenia 34.

Dla przejścia z pozycji kołnierza 10 otwartego na pozycje zaczepienia wstępnego, a następnie na pozycje uchwycenia wystarczy skierować dwa końce kołnierza 10 w kierunku dającym zmniejszenie zwoju, aż do momentu w którym zaczep 16, 116 przejdzie ponad krańcem zagięcia zaczepienia wstępnego 32, a potem ponad krańcem 28A zagięcia chwytającego 28.

W zależności od stopnia zgniecenia strefy zgięcia 24 naturalna pozycja przedłużenia 26,126 może być nieco bardziej odchylona od obwodu zwoju 11, 111 niż jego pozycja zaczepienia. W tym przypadku zaczepienie zaczepu 16, 116 w zagięciu chwytającym 28 oddziałuje sprężyście na przedłużenia 26, 126 zbliżając je do obwodu zwoju 11111, wychodząc z jego naturalnej pozycji. Ze względu na to sprężyste współdziałanie zaczep 16 i oparcie kołnierza 10 na zaciskanym przedmiocie wzmacniają się. Ponadto zagięcie chwytające 28 będąc w przybliżeniu promieniowe jest lekko odchylone to znaczy że jego dno 28b jest bliższe strefy zagięcia 24 niż jego kraniec 28A. W innych kategoriach, przejście zaczepu 16 na kraniec 28A zagięcia chwytającego 28 odpowiada średnicy zwoju 11 nieznacznie mniejszej od średnicy jaką ma zwój 11, gdy zaczep 16 jest zaczepiony na dnie 28B zagięcia 28. W konsekwencji całkowicie unika się przypadkowego odczepienia.

184 400

Typowo, kołnierz 10 w momencie zakończenia wytwarzania jest ustawiany na pozycji zaczepienia wstępnego, co pozwala na transport i magazynowanie wielu kołnierzy 10 bez ryzyka splątania.

Na fig. 3 i 4 widać, że kołnierz 10 może być zwinięty w dwa zwoje 11 i 11' w przybliżeniu równoległe i analogiczne. W ten sposób każdy z pierwszych końców 12 i 12' tych zwojów 11, 11' ma zaczep, odpowiednio 16 i 16'. Ale za to drugie końce tych zwojów 11, 11' są zagięte dla utworzenia odpowiednich przedłużeń 26 i 26' mających zagięcia chwytające 28, 28' i zagięcia zaczepienia wstępnego 32, 32' jak opisano powyżej.

Oczywiście zaczepy 16 i 16' jak również zagięcia chwytające 28, 28' i zagięcia zaczepienia wstępnego 32, 32' są odpowiednio wyrównane w kierunku T poprzecznym do płaszczyzny zwojów 11, 11'.

Jak pokazano na fig. 3 i 4 drut jest nawinięty pomiędzy pierwszym końcem 12A, który tworzy zaczep 16 jednego zwoju 11 i drugim końcem 12B, który tworzy zaczep 16' drugiego zwoju 11'. Przejście z jednego na drugi zwój 11, 11' jest wykonane w obszarze przedłużeń 26 i 26', pomiędzy którymi drut biegnie w przybliżeniu poprzecznie do płaszczyzny zwojów 11, 11', aby utworzyć mostek 38. Dwa zaczepy 16, 16' są swobodnie poprzecznie do płaszczyzny zwojów 11, 11', jeden w stosunku do drugiego.

Korzystnie dwa zaczepy 16 i 16', są zwrócone do wnętrza kołnierza 10, to znaczy wolne końce 12A i 12B są skierowane jeden w stronę drugiego biegnąc między dwoma przedłużeniami 26 i 26'. Korzyść z tego jest taka, że końce 12A i 12B nie tworzą niepożądanych zaczepów. Z drugiej strony jest ułatwione zaczepienie kołnierza za pomocą szczypców, których pierwsze ramię opiera się o mostek 38, podczas gdy drugie ramię opiera się o wolne końce 12A i 12B. W tym przypadku drugie ramię prowadzi zaczepy 16 i 16' i ułatwia ich zejście na dno 28B zagięcia chwytającego 28.

W odmianie pokazanej na fig. 3 i 4 przedłużenia dwóch zwojów biegną, pomiędzy ramionami dwóch zwojów niosących zaczepy, to znaczy odległość między zwojami w tym obszarze jest większa od odległości między zwojami w obszarze przedłużeń. Rzeczywiście rozstaw jest w przybliżeniu równy sumie rozstawu i grubości każdego zwoju.

Należy odnotować, że mostek 38 służy jako element rozpierający określający rozstaw e'.

Jeśli jest pożądane utrzymywanie również odstępu między zwojami 11, 11' w innym obszarze niż ten gdzie mostek 38 jest utworzony z drutu pomiędzy zwojami 11, 11' można dołączyć do kołnierza 10 element rozpierający taki jak klamra dołączone do każdego ze zwojów 11, 11' i której końce będą, zaciśnięte wokół zwojów 11,11' lub połączone z nimi zapadkowo.

W odmianie pokazanej na fig. 6 można nawinąć drut nieprzerwanie pomiędzy pierwszym końcem 212A znajdującym się na wolnym końcu przedłużenia 226 jednego zwoju 211, a drugim końcem 212B znajdującym się na wolnym końcu przedłużenia 226' drugiego zwoju 211', podczas gdy zaczepy tworzy mostek 240 biegnący między dwoma zwojami 211,2111'. Ten mostek 240 jest wykonany w taki sposób, aby utrzymać odstęp e większy od odstępu e', aby umożliwić zaczepienie. W tej odmianie, jeśli jest pożądana ochrona wolnych końców 212A, 212B drutu znajdujących się na końcach przedłużenia 226, 226' można zastosować element ochrony 270, taki jak płytka utrzymująca z tworzywa sztucznego lub z metalu zatrzaśnięta lub zaciśnięta na tych wolnych końcach 212A, 212B. Taka płytka służy również jako element rozpierający utrzymujący stały odstęp zwojów 211, 211' w obszarze wolnych końców przedłużeń i nie przeszkadza ona w żaden sposób zaciśnięciu ponieważ jest umieszczona w obszarze kołnierza, który nie styka się z zaciskanym przedmiotem. Ponadto taka płytka, ze względu na swoją geometrię może stanowić nośnik oznaczenia kołnierza (oznaczenie, średnica) i/lub nośnik cechowania, na przykład przez kolor identyfikujący. W tej odmianie zagięcia chwytające 228 i 228' są utworzone w sposób przedstawiony poprzednio i są poprzedzone przez prostoliniowe drugie pochylenia 236 i 236'. Zagięte przedłużenia 226 i 226' mają zafalowania ułożone poprzecznie do kołnierza i tworzące zagięcia zaczepienia wstępnego 232, 232' swoimi powierzchniami położonymi od strony zagięć chwytających.

Na drugim końcu każdego zwoju 211, 211' jest wykonane zafalowanie odpowiednio 250 i 250'. Te zafalowania swoimi powierzchniami tylnymi 251 i 251' służą do oparcia szczęki

184 400 szczypiec ściskających, których druga szczęka może opierać się o wierzchołki zagięcia zaczepienia wstępnego 232,232' lub powyżej.

Kołnierz 10 według wynalazku zawiera korzystnie rezerwę 41, którą można wykorzystać dla zwiększenia jego średnicy. W kołnierzu dwuzwojowym ta rezerwa 41 zawiera dwie pętle, odpowiednio 42 i 44 zwinięte w postać litery e, w przybliżeniu w płaszczyźnie swoich zwojów odpowiednio 11 i 11', tworząc w stosunku do nich promieniowe występy. Dwie pętle 42 i 44 mają tą samą długość, a rezerwa 41 stanowi, rzeczywiście nadmiar długości drutu, który może być wykorzystany do zwiększenia średnicy kołmerza 10, gdy jest to niezbędne. Zachodzi to na przykład w przypadku, gdy ściskany przedmiot rozszerza się pod wpływem ewentualnych zmian temperatury. Ta rezerwa 41 może być elastyczna, aby reagować na zmiany temperatury zarówno przy kurczeniu się (zmniejszanie średnicy) jak i przy rozszerzaniu (zwiększanie średnicy). Może ona również być wykorzystywana podczas zaczepiania, w sposób sprężysty lub nie dla umożliwienia wejścia zaczepów 16 i 16' w zagięcia chwytające 28, 28'. Rezerwa 41 może także być utworzona przez zafalowanie (nie pokazane) wykonane przez ściśnięcie drutu w W. Dwie nóżki pętli odpowiednio 42A i 42B dla pętli 42 i 44A i 44B dla pętli 44 zachodzą na siebie korzystnie na długości 1, na której są one związane z obwodem kołnierza 10. Ta długość jest określona w taki sposób, że jaki by nie był stopień wykorzystania rezerwy 41 istnieje część nóżek związana z obwodem kołnierza, tak aby oparcie kołnierza na zaciskanym przedmiocie nie miało żadnych nieciągłości w obszarze rezerwy 41.

Rezerwa 41 jest pokazana linią przerywaną tylko na fig. 2, a nie ma jej na fig. 3.

Figura 5 przedstawia widok analogiczny jak fig. 4, ale dla kołnierza jednozwojowego. Ten zwój 111 ma pierwszy koniec wyposażony w zaczep 116 i drugi koniec mający zagięte przedłużenie 126. W tym przypadku pokazano zaczep 116 wystający promieniowo mający zagięcia promieniowe 18 i 20. Przedłużenie 126 jest analogiczne do przedłużenia 26 z fig. 1, zawiera więc zagięcie zaczepienia wstępnego 32 i zagięcie chwytającego 28. Zwój 111 jest nawinięty pomiędzy pierwszym końcem 12 umieszczonym na wolnym końcu zagięcia chwytającego 28 i drugim końcem umieszczonym na wolnym końcu przedłużenia. Kołnierz może być wyposażony w rezerwę 141 zawierającą pętlę 142 analogiczną do pętli 42 i 44 opisanych uprzednio.

FIG.2

FIG.4 FIG.5

...^12B 16 / i?·

29' l| '32’ e

FIG.3

12A

-26'

184 400

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Kołnierz zaciskający, utworzony z drutu półsztywnego zwiniętego na sobie, tworzącego co najmniej jeden zwój, który ma pierwszy koniec wyposażony w zaczep, który jest ukształtowany w zagięciu drutu poprzecznie do płaszczyzny zwoju i drugi koniec zwoju zagięty na zewnątrz i kształtujący przedłużenie ułożone w przybliżeniu w płaszczyźnie zwoju, znamienny tym, że przedłużenie (26, 26', 126, 226, 226') ma zagięcie zaczepienia wstępnego (32, 32', 232, 232') oraz zagięcie chwytające (28, 28', 228, 228') ułożone jedno za drugim pomiędzy strefą zagięcia (24), w której przedłużenie (26, 26', 126, 226, 226') jest połączone ze zwojem (11, 11', 111, 211, 211') oraz wolnym końcem (14A) przedłużenia (26, 26', 126, 226, 226'), przy czym zagięcie chwytające (28, 28', 228, 228') i zagięcie zaczepienia wstępnego (32, 32', 232, 232') formują odsadzenia skierowane w kierunku zwoju (11,11', 111,211,211').
2. 2. Kołnierz według zastrz. 1, znamienny tym, że zagięcie zaczepienia wstępnego (32, 32') jest połączone ze zwojem (11, 11', 111) przez pierwsze pochylenie (34) w przybliżeniu prostoliniowe, nachylone w stronę wolnego końca (14A) przedłużenia (26, 26', 126) w stosunku do promienia (R) zwoju (11, 11', 111) przechodzącego przez wolny koniec (14A) przedłużenia (26, 26', 126) połączony z tym zwojem (11,11', 111).
3. 3. Kołnierz według zastrz. 1, znamienny tym, że zagięcie chwytające (28, 28', 228, 228') jest połączone z zagięciem zaczepienia wstępnego (32, 32', 232, 232') przez drugie pochylenie (36, 236, 236') w przybliżeniu prostoliniowe skierowane do wolnego końca (14A) przedłużenia (26, 26', 226, 226') w stosunku do promienia zwoju (11,11', 211, 211') przechodzącego przez koniec przedłużenia (26,26', 226,226') połączony z tym zwojem (11,11', 211,^11*).
4. 4. Kołnierz według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że drut jest nawinięty w dwóch zwojach (11,11') w przybliżeniu równoległych i podobnych do siebie.
5. 5. Kołnierz według zastrz. 4, znamienny tym, że drut jest zwinięty pomiędzy pierwszym końcem znajdującym się na wolnym końcu (212a) przedłużenia (226) jednego zwoju (211), a drugim końcem znajdującym się na wolnym końcu (212B) przedłużenia (226') drugiego zwoju (211'), zaś zaczepy mają kształt mostka (240) usytuowanego pomiędzy dwoma zwojami (211, 211'), przy czym odstęp (e) między dwoma zwojami (211, 211') w obszarze mostka (240) jest większy od odstępu (e') pomiędzy zwojami (211,211') w obszarze przedłużeń (226).
6. 6. Kołnierz według zastrz. 4, znamienny tym, że zawiera, co najmniej jeden rozpierający mostek (38, 240) połączony z każdym z dwóch zwojów (11, 11') i utrzymujący odstęp między nimi.
7. 7. Kołnierz według zastrz. 4, znamienny tym, że drut jest nawinięty pomiędzy pierwszym końcem (12A), kształtującym zaczep (16) jednego zwoju (11) i drugim końcem (12B), który tworzy zaczep (16') drugiego zwoju (11') i tym, że zawiera mostek (38) ukształtowany przez drut usytuowany pomiędzy końcami przedłużeń (26, 26').
8. 8. Kołnierz według zastrz. 6, znamienny tym, że drut jest zwinięty pomiędzy pierwszym końcem znajdującym się na wolnym końcu (212A) przedłużenia (226) jednego zwoju (211), a drugim końcem znajdującym się na wolnym końcu (212B) przedłużenia (226') drugiego zwoju (211'), zaś zaczepy mają kształt mostka (240) usytuowanego pomiędzy dwoma zwojami (211, 211'), przy czym odstęp (e) między dwoma zwojami (211, 211') w obszarze mostka (240) jest większy od odstępu (e') pomiędzy zwojami (211, 211') w obszarze przedłużeń (226, 226').
9. 9. Kołnierz według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że co najmniej jeden zwój (11, 11') zawiera rezerwę (41, 141), w postaci pętli (42, 44) ukształtowaną na co najmniej jednym zwoju (11,11') w jego płaszczyźnie i wystającą od niego promieniowo.
10. 10. Kołnierz według zastrz. 4, znamienny tym, że każdy ze zwojów (11, 11') zawiera pętlę (42, 44) ułożoną w jego płaszczyźnie i wystającą od niego promieniowo.

    * * *

    184 400