PL183602B1

PL183602B1 - Płyta termoizolacyjna

Info

Publication number: PL183602B1
Application number: PL96314439A
Authority: PL
Inventors: Mariusz Paszkowski
Original assignee: Mariusz Paszkowski
Priority date: 1996-05-24
Filing date: 1996-05-24
Publication date: 2002-06-28
Also published as: EP0901543A1; DE69706982T2; EP0901543B1; AU2918097A; WO1997045602A1; PL314439A1; DE69706982D1

Abstract

1. Plyta termoizolacyjna o budowie wielowar- stwowego pakietu z materialów o wlasciwosciach termoizolacyjnych, zlozona z co najmniej dwóch warstw materialowych oddzielonych szczelina, za- mknieta szczelnie na obrzezach plyty, w której sa- siadujace powierzchnie warstw materialowych po- kryte sa powloka z materialu gazoszczelnego o wy- sokim wspólczynniku odbicia zas warstwy materia- lowe ustalone sa wzgledem siebie poprzez zespoly dystansowe, znamienna tym, ze kazdy z zespolów dystansowych posiada nosny element (4) oraz dwa zestawy obejmujacych sie wzajemnie skorup (5, 6, 7, 8), zawieszonych na koncach nosnego elementu (4) a takze zawieszonych wzajemnie wzgledem siebie za posrednictwem ciegnowych elementów (9), przy czym kazdy ciegnowy element (9) przewiniety jest, z zamocowaniem, przez koniec nosnego ele- mentu (4), krawedz wewnetrznej skorupy (5) oraz kolejno przez dno mniejszej skorupy (6) i krawedz wiekszej skorupy (7) zestawu, a koncami zamoco- wany jest do zewnetrznej skorupy (8), a ponadto plyta wyposazona jest w ssacy króciec (10), szczelnie pola- czony z powloka (3), wyprowadzony przez mate- rialowa warstwe (1) na zewnatrz i zakonczony za- mykajacym elementem (11) zas w zamknietej obrzezami szczelinie (2) miedzy materialowymi warstwami (1) wytworzona jest wysoka próznia. fig 1 PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest płaska płyta termoizolacyjna o bardzo niskim współczynniku przenikania ciepła. Podstawowymi dziedzinami jej wykorzystania jest budownictwo, energetyka i chłodnictwo. Rozwiązanie płyty może być również stosowane do termicznej izolacji różnych urządzeń technologicznych, zwłaszcza w izotermicznych zbiornikach stacjonarnych i transportowych, a także w sprzęcie przenośnym, na przykład w lodówkach, zamrażarkach, skrzyniach samochodów-chłodni i wagonów-chłodni.

Znane są rozwiązania płyt mających budowę wielowarstwowego pakietu materiałów o właściwościach termoizolacyjnych, w którym warstwy materiałowe przedzielone są szczeliną lub szczelinami powietrznymi i bezpośrednio nie stykają się ze sobą. W celu ograniczenia promieniowania cieplnego powierzchnie warstw materiałowych ograniczających szczelinę powietrzną pokryte są powłokami z materiału o wysokim współczynniku odbicia.

Jedno z takich rozwiązań przedstawione jest w polskim opisie patentowym nr 155 160. Warstwy materiałowe płyty ustalone są sztywno w odstępach względem siebie przez zespół dystansowy złożony z wielu rozstawionych na powierzchni łączników. W rozwiązaniu takim ciepło transportowane jest przez szczeliny powietrzne na drodze konwekcji, przewodnictwa ośrodka gazowego i promieniowania, a ponadto istotny strumień ciepła przenika przez konstrukcję łączników.

Najwyższe parametry termoizolacyjności wykazują elementy, w których droga transportu ciepła przedzielona jest szczeliną próżniową, której ścianki pokryte są metalem o znacznym współczynniku odbicia, przykładowo powłoką srebrną lub glinową.

Stosowanie tej zasady konstrukcyjnej ograniczone jest przez znaczne parcie atmosfery na zewnętrzne ścianki szczeliny próżniowej. Z tego powodu dotychczas znane rozwiązania ze szczeliną próżniową stanowią współosiowe bryły obrotowe, najbardziej wytrzymałe na ciśnienie atmosferyczne. Wykonanie płaskiego, panelowego elementu termoizolacyjnego ze szczeliną próżniową wymaga zastosowania rozpierających zespołów dystansowych, rozmieszczonych między ściankami warstw materiałowych. Dla płyt o wymiarach wymaganych w praktyce trudność techniczna wynika z faktu, że sumaryczny przekrój zespołów dystansowych - wykonanych według znanych rozwiązań technicznych oraz zapewniających zdolność przenoszenia nacisku 10 kN/m² - musi stanowić istotnie duży procent ogólnej powierzchni. W wyniku tego zespoły dystansowe przenosiłyby drogą przewodzenia znaczny strumień ciepła, radykalnie pogarszając termoizolacyjność płyty i przekreślając sens stosowania szczeliny próżniowej w płytach.

Znane są rozwiązania płyt termoizolacyjnych, których idea opiera się na przyjętym założeniu, że konstrukcja zespołu dystansowego zapewnić ma konwersję sił ściskających na siły rozciągające z wykorzystaniem układu podobnego do wiszącego mostu. Nośność wynikająca z.wytrzymałości na rozciąganie elementów cięgnowych zależy wyłącznie od najmniejszego przekroju poprzecznego a praktycznie nie zależy od długości. Uwarunkowania te są zgodne

183 602 z wymogami powodującymi zredukowanie strumienia ciepła przepływającego przez dany element -zmniejszeniem przekroju poprzecznego i wydłużeniem drogi przepływu ciepła.

W znanej z opisu patentowego US 5 271 980 płycie termoizolacyjnej szczelina między warstwami materiałowymi utrzymywana jest przez zespoły dystansowe. Zespoły te mają postać zazębiających się ze sobą występów i wnęk, wykonanych na obu sąsiadujących powierzchniach warstw materiałowych, oddzielonych szczeliną przez element cięgnowy naprężony zygzakowato między wierzchołkami występów obu warstw. Element cięgnowy ma postać siatki z wysokowytrzymałego włókna, folii lub siatki włókien zatopionych w folii. Płyta wyposażona jest w króciec ssący, szczelnie wyprowadzony przez warstwę materiałową na zewnątrz i zakończony elementem odcinającym, przez który w szczelinie wytwarzana jest próżnia.

Podobne rozwiązanie przedstawia opis patentowy US 4 317 854. Zespół dystansowy również wykorzystuje element cięgnowy, utwierdzony na brzegach płyty i naprężony w szczelinie między warstwami oddziaływaniem próżni, opierając się przemiennie na wierzchołkach uzębienia powierzchni obu warstw materiałowych.

W obu opisanych rozwiązaniach warstwy materiałowe i element cięgnowy są na obrzeżach płyt zwarte ze sobą i szczelnie połączone przez, sklejanie lub zgrzanie - co w warunkach składania płyt w większe powierzchnie izolowane stanowi strefy mostków cieplnych czyli zwiększonego przepływu ciepła.

W jeszcze innym rozwiązaniu według opisu patentowego US 5 011 729 płytę tworzą dwie elastyczne powłoki zewnętrzne, utrzymywane w odstępie próżniowej szczeliny przez zespół dystansowy, który stanowi sztywny szkielet o konstrukcji układu kratowego. Siły parcia oddziaływujące na powłoki przenoszone są przez poprzeczne kolumny o zakończeniach półkulistych. W celu ograniczenia przepływu ciepła przez kolumny wykonane są one z dwóch elementów osiowo stykających się za pośrednictwem szklanej kulki. Zestaw kolumny utrzymywany jest w położeniu współosiowym przez zewnętrzne tulejki centrujące. Brzegi płyty wyznaczone konstrukcją szkieletu mają ścianki prostopadłe do płaszczyzny płyty.

Płyta termoizolacyjna według wynalazku również ma budowę wielowarstwowego pakietu z materiałów o właściwościach termoizolacyjnych i złożona jest z co najmniej dwóch warstw materiałowych oddzielonych szczeliną, zamkniętą szczelnie na obrzeżach płyty, zaś sąsiadujące powierzchnie warstw materiałowych pokryte są powłoką z materiału gazoszczelnego o wysokim współczynniku odbicia a warstwy materiałowe ustalone są względem siebie poprzez zespoły dystansowe.

Istota rozwiązania według wynalazku polega na tym, że każdy z osadzonych w szczelinie zespołów dystansowych posiada element nośny oraz dwa zestawy obejmujących się wzajemnie skorup. Skorupy zawieszone są na końcach elementu nośnego a także zawieszone wzajemnie względem siebie za pośrednictwem elementów cięgnowych. Każdy element cięgnowy przewinięty jest z zamocowaniem przez koniec elementu nośnego, krawędź skorupy wewnętrznej oraz kolejno przez dno skorupy mniejszej i krawędź skorupy większej zestawu, natomiast końcami zamocowany jest do skorupy zewnętrznej. Płyta wyposażona jest w króciec ssący, szczelnie połączony z powłoką, wyprowadzony przez warstwę materiałową na zewnątrz i zakończony elementem zamykającym. W zamkniętej obrzeżami szczelinie między warstwami materiałowymi wytworzona jest wysoka próżnia.

W rozwiązaniu takim konwersja naprężeń ściskających na rozciągające następuje poprzez system wiotkich cięgien, o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie i niskim współczynniku przewodzenia ciepła. Układ współosiowych skorup, zawieszonych na cięgnach jedna w drugiej, wymusza labiryntowy przepływ ciepła przez cięgna, przy wielokrotnie zwiększonej długości przepływu w stosunku do wysokości zespołu dystansowego. Osiowy, masywny element nośny zespołu dystansowego przenosi obciążenie ściskające lecz nie odgrywa żadnej roli termoizolacyjnej.

Korzystnym rozwinięciem wynalazku jest ukształtowanie pokrytych powłoką odbijającą powierzchni wewnętrznych warstw materiałowych w regularny relief złożony z powierzchni wklęsłych i wypukłych przy czym powierzchnie wypukłe, skierowane ku wnętrzu szczeliny, usytuowane są między sąsiadującymi zespołami dystansowymi. Ukształtowanie takie zapewnia

183 602 wyłącznie rozciągające pole naprężeń we wszystkich punktach materiału powłoki przylegającej do warstwy materiałowej.

Zespoły dystansowe mogą stanowić podpory o charakterze punktowym lub liniowym. W rozwiązaniu punktowym element nośny ma postać pręta zaś skorupy ukształtowane są kielichowe a elementy cięgnowe mają postać wysokowytrzymałego włókna, zwłaszcza aramidowego. Kielichowe skorupy mogą mieć dowolny kształt pobocznicy - paraboliczny, stożkowy, walcowy.

Liniowy zespół dystansowy ma element nośny w postaci listwy, skorupy ukształtowane są rynienkowo a elementy cięgnowe mają postać wysokowytrzymałego włókna, zwłaszcza aramidowego. Elementy cięgnowe mogą mieć też postać siatki z wysokowytrzymałego włókna, zwłaszcza aramidowego, folii lub siatki włókien zatopionych w folii.

W każdym zespole dystansowym skorupy mogą tworzyć dwa odrębne, nie stykające się zestawy, zestawy mogą być wsunięte w siebie teleskopowo na obu końcach zespołu - co dwukrotnie wydłuża drogę przepływu ciepła.

W celu zmniejszenia szkodliwej wymiany ciepła między elementami zespołów dystansowych, elementy nośne, skorupy i elementy cięgnowe mogą być pokryte powloką z materiału o wysokim współczynniku odbicia.

Kolejne rozwinięcie wynalazku polega na zastosowaniu ekranu przeciwdziałającego promieniowaniu cieplnemu, usytuowanego w płaszczyźnie środkowej szczeliny. Ekran wykonany w postaci pakietu równoległych metalizowanych folii, połączonych ze sobą punktowo z zachowaniem submikronowych odstępów, zapewnia istotne ograniczenie wymiany ciepła przez promieniowanie i przewodzenie w gazie resztkowym.

Dalsze usprawnienia wynalazku dotyczą szczególnego rozwiązania zamknięcia szczeliny na obrzeżach płyty oraz konstrukcji złącza stykowego płyt, nadającego mu cechy termoizolacyjne zbliżone do występujących w strefie środkowej.

Obrzeża płyty stanowią dwie profilowane listwy - dwuramienna i trójramienna, każda szczelnie zamocowana jednym ramieniem wzdłuż brzegu warstwy materiałowej. Pozostałe ramiona tworzą labirynt złożony z korytka U listwy trójramiennej oraz z wprowadzonego do niego w osi symetrii drugiego ramienia listwy dwuramiennej. Ramiona te zawieszone są na folii nośnej, szczelnie utwierdzonej do zewnętrznych powierzchni ramion korytka U. Powierzchnie listew dwuramiennych, trójramiennych oraz folii nośnej mają powłokę z materiału o wysokim współczynniku odbicia. Złącze płyt posiada dwie taśmy uszczelniające o kształcie wyznaczonym przestrzenią między obrzeżami dwóch stykających się płyt - jedną między zewnętrznymi ramionami korytek U a drugą - między narożami listew dwuramiennych. Taśma uszczelniająca naroża listew dwuramiennych ma króciec ssący zakończony elementem zamykającym.

W przestrzeń szczeliny płyty wprowadzony jest pochłaniacz gazów, usuwający resztki gazu pozostałego po montażowym odessaniu powietrza oraz przenikającego dyfuzyjnie przez powłokę do szczeliny podczas wieloletniej eksploatacji. Korzystne rozwiązanie polega na tym, że pochłaniacz gazów ma postać elastycznego nośnika porowatego, wsuniętego przez króciec ssący do szczeliny, dzięki czemu można go wymieniać.

Wynalazek oferuje rozwiązanie, które pod względem konstrukcyjnym jest bardziej skomplikowane od dotychczas znanych, wymaga wyższego poziomu technologicznego - ale uzyskany efekt wzrostu izolacyjności jest niewspółmiernie wysoki. Płyta według wersji ze skorupowymi zespołami dystansowymi, wykorzystująca wszystkie usprawnienia wynalazku, umożliwia osiągnięcie współczynnika przenikania ciepła rzędu λ= 0,0002 W/m/K; w wersji z występami warstw materiałowych λ = 0,0005 W/m/K - a więc wartości kilkudziesięciokrotnie niższych od parametrów dotychczas najlepszych materiałów izolacyjnych.

Pełne zrozumienie wynalazku umożliwi opis przykładowego wykonania płyty przedstawionego na rysunku. Na fig. 1 pokazany jest przekrój poprzeczny płyty ze skorupowymi zespołami dystansowymi, na fig. 2 w ujęciu schematycznym przekrój osiowy przez zespół dystansowy, na fig. 3 przekrój poprzeczny przez strefę złącza brzegowego dwóch płyt.

Płyta posiada dwie materiałowe warstwy 1, usytuowane względem siebie w odstępie stanowiącym szczelinę 2. Każda z materiałowych warstw 1 wykonana jest przez pokrycie

183 602 sztywną pianką poliuretanową powłoki 3 z wysokowytrzymałej folii termoplastycznej PET, o grubości 0,5 mm, laminowanej obustronnie folią aluminiową. Piankę poliuretanową cechuje oprócz, wysokiej termoizolacyjności - korzystna dla tej technologii duża adhezja do folii aluminiowej oraz niska temperatura polimeryzacji ze stanu ciekłego.

Powłoka 3 ma powierzchnię regularnie gofrowaną w postaci reliefu, złożonego z powierzchni wklęsłych i wypukłych. Powierzchnie wypukłe, skierowane ku wnętrzu szczeliny, usytuowane są między sąsiadującymi zespołami dystansowymi, w podziałce wyznaczonej położeniem zespołów dystansowych. W wykonaniu wklęsło-wypukłego reliefu z folii najkorzystniejszą jest metoda podciśnieniowa, natomiast dla rozwiązania płyty z powłoką z metalowej blachy konieczne jest plastyczne wytłaczanie.

Każdy zespól dystansowy składa się z nośnego elementu 4 i dwóch zestawów skorup: wewnętrznej skorupy 5, mniejszej skorupy 6, większej skorupy 7 i zewnętrznej skorupy 8, oraz z cięgnowych elementów 9. Przy zestawie składającym się z trzech skorup wewnętrzna skorupa 5, jest jednocześnie mniejszą skorupą 6. Kielichowe ukształtowane skorupy 5, 6, 7, 8 wykonane są z tworzywa sztucznego, metalu lub szkła, obejmują się nawzajem bezstykowo na skutek zawieszenia na wysokowytrzymałych włóknach aramidowych, typu kevlar lub tectan, które to włókna stanowią cięgnowe elementy 9. Cięgnowe elementy 9 w postaci włókna przewinięte są z zamocowaniem, od wierzchołka nośnego elementu 4 przez kolejne skorupy 5, 6, 7, 8 na zewnątrz. Przewinięte włókno tworzy zygzakowatą linię złożoną z odcinków naprzemianległej styczności z połówkami zewnętrznych powierzchni kolejnych skorup 5, 6, 7, 8 oraz łączących je odcinków bezstykowych, przebiegających między każdą strefą wierzchołka skorupy mniejszej 6 i krawędzią skorupy większej 7. Końce włókien przyklejone są do skorupy zewnętrznej 8. Przebieg włókna wyjaśnia fig. 2, gdzie dodatkowo zobrazowano wydłużoną drogę s przepływu ciepła oraz strzałkami zaczernionymi - siły ściskające poszczególne skorupy, a strzałkami z grotem jasnym - siły rozciągające włókno. Wszystkie elementy zespołów dystansowych pokryte są cienką warstwą metalu o wysokim współczynniku odbicia.

Materiałowe warstwy 1 obłożone są z zewnątrz osłonowymi warstwami 25 z twardego tworzywa lub blachy. Z powłoką 3 jednej materiałowej warstwy 1 połączona jest szczelnie rurka ssącego króćca 10. wyprowadzona na zewnątrz, gdzie zakończona jest zamykającym elementem 11 w postaci zacisku. Ssący króciec 10 z zamykającym elementem 11 umożliwia przeprowadzenie kończącej montaż czynności odessania powietrza i wytworzenia próżni w szczelinie 2 a ponadto pozwala na eksploatacyjną kontrolę i podtrzymanie próżni. Przez ssący króciec 10 wsunięty jest do szczeliny 2 elastyczny porowaty nośnik 26, nasycony pochłaniaczem gazów -silikożelem, zeolitami oraz węglem aktywowanym.

W płaszczyźnie środkowej szczeliny 2 znajduje się zamocowany na polimerowych włóknach 13 ekran 12, przeciwdziałający promieniowaniu cieplnemu, wykonany z pakietu kilkudziesięciu nie stykających się ze sobą równoległych arkuszy metalizowanej folii, o grubości od 3 do 5 pm, naelektryzowanych jednoimiennie i połączonych ze sobą punktowo z zachowaniem submikronowych odstępów - poniżej 0,1 pm. Arkusze te są przeszyte bardzo cienkimi włóknami polimerowymi i połączone w miejscach przeszycia z tymi włóknami.

Na obrzeżach płyty szczelina 2 zamknięta jest przez zespół złożony z dwóch głęboko profilowanych listew - dwuramiennej listwy 14 i trójramiennej listwy 15, oraz z nośnej folii 18. Wykonane z tworzywa sztucznego listwy 14 i 15 są hermetycznie przyklejone lub przy grzane liniowo jednym ramieniem wzdłuż brzegów materiałowych warstw 1. Pozostałe ramiona listew 14 i 15 usytuowane są względem siebie labiryntowo: dwa ramiona trójramiennej listwy 15 tworzą korytko 16 w kształcie litery U, a drugie ramię 17 dwuramiennej listwy 14 wprowadzone jest w oś symetrii do korytka 16. Pas cienkiej, obustronnie metalizowanej, wysokowytrzymałej mylarowej nośnej folii 18 przyklejony jest szczelnie brzegami do zewnętrznych powierzchni ramion korytka 16.

Szerokość pasa nośnej folii 18, dobrana odpowiednio do odległości między materiałowymi warstwami 1, jest nieco mniejsza od podwójnej głębokości korytka 16. Nośna folia 18 spełnia funkcję obrzeżnego uszczelnienia szczeliny 2, zawieszenia w odstępie obrzeży materiałowych warstw 1 oraz przenosi boczny nacisk atmosfery. Dzięki znikomej grubości

183 602 i znacznej szerokości folia 18 silnie ogranicza przenoszenie ciepła przez przewodzenie a jej metalizowana powierzchnia stanowi jednocześnie ekran dla wymiany ciepła drogą promieniowania między listwami 14 i 15.

Przy izolowaniu większych powierzchni złącze uzyskane poprzez zgrzanie liniowe lub wprowadzenie dodatkowych elementów termoplastycznych, tworzone między obrzeżami stykających się płyt, może być wyposażone w dwie uszczelniające taśmy 19 i 20. Kształt taśm 19, 20 odpowiada przestrzeniom między zewnętrznymi ramionami korytek 16 oraz między narożami dwuramiennych listew 14. Uszczelniające taśmy 19 i 20 wykonane są z odpornej na starzenie mikrogumy silikonowej o zamkniętych porach lub tworzywa typu viton. Uszczelniająca taśma 20 ma wklejony ssący króciec 10, zakończony zamykającym elementem 11.

Po dociśnięciu płyt i uszczelek do siebie lub zgrzaniu liniowym listew 14, 15. do ssącego króćca 10 podłączona zostaje pompa próżniowa. Wytworzona w złączu próżnia powoduje zmniejszenie przepływającego tą strefą strumienia ciepła a jednocześnie wywołuje silny docisk płyt do siebie. W razie konieczności demontażu osłony z płyt termoizolacyjnych wystarczy zapowietrzyć złącze przez, zamykający element 11.

183 602

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Płyta termoizolacyjna o budowie wielowarstwowego pakietu z materiałów o właściwościach termoizolacyjnych, złożona z co najmniej dwóch warstw materiałowych oddzielonych szczeliną, zamkniętą szczelnie na obrzeżach płyty, w której sąsiadujące powierzchnie warstw materiałowych pokryte są powłoką z materiału gazoszczelnego o wysokim współczynniku odbicia zaś warstwy materiałowe ustalone są względem siebie poprzez zespoły dystansowe, znamienna tym, że każdy z zespołów dystansowych posiada nośny element (4) oraz dwa zestawy obejmujących się wzajemnie skorup (5, 6, 7, 8), zawieszonych na końcach nośnego' elementu (4) a także zawieszonych wzajemnie względem siebie za pośrednictwem cięgnowych elementów (9), przy czym każdy cięgnowy element (9) przewinięty jest, z zamocowaniem, przez koniec nośnego elementu (4), krawędź wewnętrznej skorupy (5) oraz kolejno przez dno mniejszej skorupy (6) i krawędź większej skorupy (7) zestawu, a końcami zamocowany jest do zewnętrznej skorupy (8), a ponadto płyta wyposażona jest w ssący króciec (10), szczelnie połączony z powłoką (3), wyprowadzony przez materiałową warstwę (1) na zewnątrz i zakończony zamykającym elementem (11) zaś w zamkniętej obrzeżami szczelinie (2) między materiałowymi warstwami (1) wytworzona jest wysoka próżnia.
2. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że między zespołami dystansowymi powierzchnie materiałowych warstw (1) pokryte powłoką (3) ukształtowane są w regularny relief złożony z powierzchni wklęsłych i wypukłych przy czym powierzchnie wypukłe, skierowane ku wnętrzu szczeliny (2), usytuowane są pomiędzy sąsiadującymi zespołami dystansowymi.
3. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że nośny element (4) ma postać pręta zaś skorupy (5, 6,1, 8) mają kształt kielichowy a cięgnowe elementy (9) mają postać wysokowytrzymałego włókna, zwłaszcza aramidowego.
4. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że nośny element (4) ma postać listwy zaś skorupy (5, 6, 7, 8) mają kształt rynienkowy a cięgnowe elementy (9) mają postać wysokowytrzymałego włókna, zwłaszcza aramidowego.
5. Płyta według zastrz. 4, znamienna tym, że cięgnowe elementy (9) mają postać siatki z wysokowytrzymałego włókna, zwłaszcza aramidowego.
6. Płyta według zastrz. 4, znamienna tym, że cięgnowe elementy (9) mają postać folii.
7. Płyta według zastrz. 4, znamienna tym, że cięgnowe elementy (9) mają postać siatki z wysokowytrzymałego włókna, zwłaszcza aramidowego, zatopionej w folii.
8. Płyta według zastrz. 3 albo 4 albo 5 albo 6 albo 7, znamienna tym, że nośny element (4), skorupy (5, 6, 7, 8) i cięgnowe elementy (9) pokryte są powłoką z materiału o wysokim współczynniku odbicia.
9. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że w płaszczyźnie środkowej szczeliny (2) zamocowany jest wielowarstwowy ekran (12) przeciwdziałający promieniowaniu cieplnemu.
10. Płyta według zastrz. 9 znamienna tym , że ekran (12) przeciwdziałający promieniowaniu cieplnemu ma postać pakietu równoległych metalizowanych folii połączonych ze sobą punktowo z zachowaniem submikronowych odstępów, folii zawieszonych między materiałowymi warstwami (1) przy pomocy polimerowych włókien (13).
11. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że jej obrzeża stanowią dwie profilowane listwy - dwuramienna listwa (14) i trójramienna listwa (15), każda szczelnie zamocowana jednym ramieniem wzdłuż brzegu materiałowej warstwy (1), a których pozostałe ramiona tworzą labirynt złożony z korytka (16) trójramiennej listwy (15) oraz z wprowadzonego do niego w osi symetrii drugiego ramienia (17) dwuramiennej listwy (14), przy czym ramiona te zawieszone są na nośnej folii (18), szczelnie utwierdzonej do zewnętrznych powierzchni ramion korytka (16).

183 602
12. Płyta według zastrz. 11, znamienna tym, że powierzchnie dwuramiennych listew (14), trójramiennych listew (1S) oraz nośnej folii (18) mają powłokę z materiału o wysokim współczynniku odbicia.
13. Płyta według zastrz. 11, znamienna tym, że posiada dwie uszczelniające taśmy (19,20) o kształcie wyznaczonym przestrzenią między obrzeżami dwóch stykających się płyt - jedną między zewnętrznymi ramionami korytek (16) a drugą - między narożami dwuramiennych listew (14)·
14. Płyta według zastrz. 13, znamienna tym, że uszczelniająca taśma (20) dwuramiennych listew (14) ma ssący króciec (10) zakończony zamykającym elementem (11).
15. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że w przestrzeń szczeliny (2) wprowadzony jest pochłaniacz gazów.
16. Płyta według zastrz. 15, znamienna tym, że pochłaniacz gazów ma postać elastycznego nośnika porowatego, wsuniętego przez ssący króciec (10) do szczeliny (2).

* * *