PL182153B1 - Subscriber connection network for connecting subscribbers to a data transmission exchange using a radio transmission system - Google Patents

Abstract

Abonencka siec przylaczeniowa stacji abonenckich do y centrali teledacyjnej w radiowym systemie lacznosci, w którym abonenckie jednostki przylaczeniowe dla sta- cjonarnych urzadzen abonenckich i/lub ruchome urzadze- nia abonenckie sa dolaczone bezprzewodowo do radiosta- cji bazowych, które sa nastepnie polaczone poprzez tory transmisyjne z radiowymi jednostkami sterujacymi dola- czonymi do centrali teledacyjnej, znamienna tym, ze kazda radiowa jednostka sterujaca (RDU) zawiera od strony centrali (LE) co najmniej jedna awaryjna jednostke interfejsowa (LEIM) z laczem do centrali (LE), której baza danych zawiera dane abonentów, od strony urzadzen abonenckich (TLN, HDY) co najmniej dwie jednostki interfejsowe (RBIM) dolaczone poprzez tor transmisyjny (UT) do radiostacji bazowych (RBS), których bazy da- nych zawieraja dane tych radiostacji bazowych, oraz eksploatacyjno-konserwacyjna jednostke interfejsowa przy czym awaryjne jednostki interfejsowe (LEIM), jednostki interfejsowe (RBIM) oraz eksploata cyjno-konserwacyjna jednostka interfejsowa (QDIM) sa dolaczone do obwodu szyn zbiorczych (IB) z co najmniej dwiema szynami zbiorczymi, przy czym jednostki inter- fejsowe (RBIM) maja dostep do co najmniej jednej z szyn zbiorczych, awaryjne jednostki interfejsowe (LEIM) maja dostep do co najmniej dwóch szyn zbiorczych, zas eksplo atacyjno-konserwacyjna jednostka interfejsowa (QDIM) ma dostep do wszystkich szyn zbiorczych. FIG 2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest abonencka sieć przyłączeniowa stacji abonenckich do centrali teledacyjnej w radiowym systemie łączności.

W systemach łączności, a zwłaszcza w abonenckim systemie przyłączeniowym, występuje wymaganie aby wyłączenie z pracy pewnej jednostki funkcjonalnej powodowało utratę łączności, czyli przerwanie połączeń aktywnych, dla tylko pewnej określonej liczby abonentów. W konkretnym przypadku może to być na przykład 64 abonentów Inne wymaganie polega na tym, aby takie wyłączenie z pracy jednostki funkcjonalnej pociągało za sobą tylko określoną wielkość strat ruchu, możliwą do utrzymania przez operatora w określonych granicach.

Wspomniane wymagania powinny być spełnione przy możliwie niskich nakładach finansowych. Koncepcja redundacyjnych jednostek funkcjonalnych, obsługujących tylko pewną określoną liczbę abonentów, napotyka na granicę kosztów wytwarzania. Natomiast możliwość stosowania łączenia zastępczego, dla podtrzymania trwających połączeń przy wyłączeniu z pracy pewnej jednostki funkcjonalnej, jeżeli ma dotyczyć większej liczby połączeń, jest do osiągnięcia tylko przy wysokich nakładach finansowych.

W przypadku znanych abonenckich sieci przyłączeniowych, każdy abonent ma dostęp zależnie od wyboru do dowolnych stacji bazowych i ponadto możliwe jest bezprzerwowe przekazanie dowolnego abonenta, podczas trwania połączenia, z jednej stacji bazowej do innej, przy obniżaniu się jakości połączenia radiokomunikacyjnego. Dla znanych abonenckich sieci przyłączeniowych między urządzeniem centralnym a centralą teledacyjną występują tory transmisyjne dla sygnałów 2 Mb/s. Wyłączenie z działania jednego z torów transmisyjnych prowadzi do całkowitego wyłączenia z działania dostępnych dotychczas stacji abonenckich.

Z europejskiego zgłoszenia patentowego nr 0 293 014 znana jest radiowa sieć łączności zawierająca zespoły łączące, które pracują w różnych modach. W znanej sieci radiowej, dla łączności z wieloma radiowymi zestawami telefonicznymi w obszarze obsługowym wykorzystującej kanał kontrolny i wiele kanałów mowy, stosuje się zespół łącznikowy, który współ182 153 pracując z radiowym zespołem kontrolnym w modzie mowy, tworzy kanał mowy poprzez wybrany jeden z kanałów mowy i dodatkowy mod selektywnego monitorowania kanałów kontrolnego i mowy. Ten dodatkowy mod może być podzielony na pierwszy i drugi mod kontrolny odpowiednio dla dopuszczenia i odrzucenia odbioru wywołania w monitorowanym kanale kontrolnym. Alternatywnie, pozostały mod albo kombinacja modów pozostałego i inicjującego ładowanie programu może być dodana do dodatkowego modu. Wiele z zespołów łącznikowych jest umieszczonych w pojedynczym obszarze obsługowym, zaś selektywnie wprowadza się mod mowy i dodatkowy mod tylko do jednego z zespołów łącznikowych, będącego w pierwszym modzie kontrolnym.

W europejskim opisie patentowym nr 0 473 355 jest opisana lokalna sieć komputerowa dla radiowego systemu przesyłania danych zawierającego przełącznik wielopozycyjny z pierwszym, sterowanym mikroprocesorowo węzłem połączonym przez pierwsze łącze danych i pierwsze dalekosiężne łącze akustyczne do pierwszego nadajnika, drugim, sterowanym mikroprocesorowo węzłem połączonym przez drugie łącze danych i drugie dalekosiężne łącze akustyczne do drugiego nadajnika, oraz szynę dla sygnałów akustycznych zawierającą wiele szczelin dla łączności akustycznej pomiędzy nadajnikami i węzłami sterującymi przyporządkowaniem szczelin dla tej łączności.

Z kolei w innym europejskim zgłoszeniu patentowym nr 0 624 995 opisany jest układ interfejsowy włączony między stację bazową a centralę abonencką. Układ interfejsowy sterowany z centrali abonenckiej przesuwa większą ilość funkcji realizowanych w sieci przyłącznikowej ze stacji bazowej do centrali abonenckiej. W ten sposób, poprzez wielokrotne wykorzystanie zespołów stanowiących część centrali, osiąga się rozwiązanie, które jest szczególnie korzystne z punktu widzenia kosztów.

Istotą abonenckiej sieci przyłączeniowej stacji abonenckich do centrali teledacyjnej w radiowym systemie łączności, według wynalazku, w którym abonenckie jednostki przyłączeniowe dla stacjonarnych urządzeń abonenckich i/lub ruchome urządzenia abonenckie są dołączone bezprzewodowo do radiostacji bazowych, które są następnie połączone poprzez tory transmisyjne z radiowymi jednostkami sterującymi dołączonymi do centrali teledacyjnej, jest to, że każda radiowa jednostka sterująca zawiera od strony centrali co najmniej jedną awaryjną jednostkę interfejsową z łączem do centrali, której baza danych zawiera dane abonentów, od strony urządzeń abonenckich co najmniej dwie jednostki interfejsowe dołączone poprzez tor transmisyjny do radiostacji bazowych, których bazy danych zawierają dane tych radiostacji bazowych, oraz eksploatacyjno-konserwacyjną jednostkę interfejsową, przy czym awaryjne jednostki interfejsowe, jednostki interfejsowe oraz eksploatacyjno-konserwacyjna jednostka interfejsowa są dołączone do obwodu szyn zbiorczych z co najmniej dwiema szynami zbiorczymi, przy czym jednostki interfejsowe mają dostęp do co najmniej jednej z szyn zbiorczych, awaryjne jednostki interfejsowe mają dostęp do co najmniej dwóch szyn zbiorczych, zaś eksploatacyjno-konserwacyjna jednostka interfejsowa ma dostęp do wszystkich szyn zbiorczych.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest to, że przy niewielkich nakładach finansowych zmniejsza się w zadanym możliwie wysokim stopniu łączną ilość wyłączeń z pracy stacji abonenckich, oraz w przypadku wyłączenia z pracy jednostek funkcjonalnych na pewnym obszarze umożliwia się zestawienie połączeń ratunkowych.

Wynalazek w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat abonenckiej sieci przyłączeniowej, zaś fig. 2 - schemat blokowy radiowej jednostki sterującej w takiej sieci przyłączeniowej.

Abonencka sieć przyłączeniowa przedstawiona na figurze 1 służy do dołączania urządzeń abonenckich do centrali teledacyjnej LE, przy czym urządzeniami abonenckimi mogą być stacjonarne urządzenia abonenckie TLN, które dołączone są do abonenckich jednostek przyłączeniowych rNT, jednak również ruchome urządzenia abonenckie HDY. Między tymi urządzeniami abonenckimi a radiostacjami bazowymi RBS jest połączenie radiowe. Abonenckie jednostki przyłączeniowe RNT są w związku z tym wyposażone w anteny kierunkowe. Radiostacje bazowe RBS mogą być zatem wyposażone w anteny promieniujące dookólnie, jak w przypadku przedstawionych w dolnej części figury stacji bazowych RBS-U1,

182 153

RBS-U2, RBS-U3. W przypadku obszarów odległych o ponad 1 km, również radiostacje bazowe zaopatrywane są w anteny kierunkowe, jak w przypadku przedstawionej w górnej części tej figury radiostacji bazowej RBS-01.

Korzystne jest, jeżeli przy odległościach mniejszych, niż 1 km radiostacje bazowe zaopatrzone są w anteny sektorowe, które obejmują tylko pewien sektor obszaru obsługi, jak w przypadku przedstawionej w górnej części figury radiostacji bazowej RBS-02. Zastosowanie takich anten sektorowych zamiast jednej anteny obejmującej cały obsługiwany obszar powoduje, że można w dużym procencie wielokrotnie używać ogólnie będących do dyspozycji częstotliwości, bądź utworzonych przez nie kanałów radiowych, i w ten sposób lepiej wykorzystać będące do dyspozycji widmo częstotliwości radiowych.

Radiostacje bazowe RBS ograniczają typowe dla radiokomunikacji procedury prowadzące od strony abonenckich jednostek przyłączeniowych RNT bądź ruchomych urządzeń abonenckich HDY. Wyjścia tych radiostacji bazowych są dołączone do przyporządkowanych im radiowych jednostek multiplekserowych RBC, z wyjściami tworzącymi tory transmisyjne UT na łączach przewodowych.

Radiostacje bazowe RBS mogą być zestawione jako radiostacje dalekosiężne, to znaczy działające do 4 km od centrali teledacyjnej LE, patrz górna część fig. 1, lub też znajdują się w obszarze bliskim centrali, patrz dolna część fig. 1. W każdym przypadku są one połączone ze znajdującymi się w obszarze łączności bliskiej z radiowymi jednostkami sterującymi RDU. W przypadku toru transmisyjnego UT, który w praktyce ma przepustowość pasma transmisyjnego wynoszącą 2 Mb/s, mogą to być łącza przewodowe, światłowodowe lub radioliniowe.

Radiowe jednostki sterujące RDU służą do sterowania opisanej sieci przyłączeniowej. Połączone są one z centralą dalekosiężną LE za pomocą interfejsów V5.1 lub V5.2 oraz wielu linii przewodowych. W praktyce można stosować dużą liczbę, na przykład 16 takich radiowych jednostek sterujących.

Jak to przedstawiono na figurze 2, radiowa jednostka sterująca RDU od strony centrali LE ma awaryjne jednostki interfejsowe LEIM1 do LEIM8 do przyłączania dochodzących do centrali LE łączy liniowych. Przy wyposażeniu minimalnym występuje tylko jedna taka jednostka interfejsowa. Baza danych tych jednostek interfejsowych w przypadku ustawienia autonomicznego zawiera dane abonenckie wszystkich abonentów dostępnych za pośrednictwem tej abonenckiej sieci przyłączeniowej. W tym przypadku między jednostką interfejsową LEIM a centralą LE występuje połączenie przewodowe przez interfejs V5.2. W przypadku połączenia przewodowego przez interfejs V5.1 dane abonenckie rozdzielone są na wiele jednostek interfejsowych LEIM od strony centrali LE.

Od strony abonenckiej radiowa jednostka sterująca RDU według fig. 2 zawiera co najmniej dwie jednostki interfejsowe RBIM służące do dołączenia torów transmisyjnych UT, za pośrednictwem których realizowane jest połączenie z każdą jednostką multiplekserową rBc i stąd z dołączoną do niej radiostacjąbazowąRBS.

Jeżeli tory transmisyjne UT realizowane są za pośrednictwem linii przewodowych lub światłowodów, to ich dołączenie do radiowej jednostki sterującej RDU odbywa się za pośrednictwem układów separujących LT-O lub LT-C.

Następną częścią składową radiowej jednostki sterującej RDU jest jednostka interfejsu QDIM, która służy za przyłącze sieci do zadań eksploatacyjno-konserwacyjnych. Za pomocą tej jednostki można również zadawać, podczas konfiguracji, dane abonenckie do bazy danych jednostek interfejsowych LEIM, bądź dane radiostacji bazowych RBS do bazy danych jednostki interfejsowej RBIM.

Przy ruchu wchodzącym abonenckim, czyli wychodzącym z centrali LE, od tych wszystkich znajdujących się po stronie centralowej jednostek interfejsowych LEIM, które zawierają w swojej bazie danych dane odpowiedniego abonenta, do wszystkich znajdujących się po stronie abonenckiej jednostek interfejsowych RBIM, które są dzięki odpowiedniemu połączeniu obwodu szyn zbiorczych IB dostępne od strony znajdującej się po stronie centralowej jednostki interfejsowej LEIM, zostaje przekazane wywołanie abonenckie, które stąd przekazane jest dalej za pośrednictwem toru transmisyjnego UT do dołączonych radiostacji bazowych RBS. Dzięki temu urządzenia abonenckie są w stanie odebrać wywołanie od

182 153 dowolnej z tych dostępnych radiostacji bazowych. Poza tym przekazują one sygnał potwierdzający za pośrednictwem danej radiostacji bazowej RBS do połączonej z tą radiostacją bazową jednostką interfejsowąRBIM, która poza tym wydziela sygnał wywołania i urządzeniu abonenckiemu przyporządkowuje kanał użytkowy i kanał sygnalizacyjny, w celu zestawienia połączenia.

Jeżeli w toku trwającego połączenia warunki radiokomunikacyjne między abonencką jednostką przyłączeniową RNT a radiostacją bazową RBS będą poniżej pewnej wartości użytkowej, to wtedy urządzenie abonenckie może zażądać zmiany na inny kanał spośród grupy kanałów prowadzących do tej samej stacji bazowej (przekazanie wewnątrzkomórkowe) lub na kanał radiowy, który realizowany jest przez inną stację bazową (przekazanie międzykomórkowe'). W tym drugim przypadku jest uruchamiana od strony abonenckiej inna jednostka interfejsowa RBlM, niż ta, za pomocą której zestawiane jest połączenie. Wspomniana jednostka interfejsowa przekazuje żądanie przekazania na wszystkie jednostki interfejsowe LEIM po stronie centrali, dla których jest dostępna. W przypadku interfejsu V5.2 jest to każda jednostka interfejsowa LEIM, w której zarejestrowane są dane żądanego urządzenia abonenckiego. Ta jednostka interfejsowa powoduje przełączenie na nową radiostację bazową RBS, przy czym potwierdzenie nadaje na nowej drodze połączeniowej i, natychmiast po otrzymaniu decyzji przełączenia na nowy kanał radiowy, zwalnia dotychczasowe połączenie przez inną radiostację bazową RBS. Droga połączeniowa od jednostki interfejsowej LEIM do centrali LE pozostaje przy tym nie zmieniona.

Przy ruchu wychodzącym, czyli pochodzącym z urządzenia abonenckiego, generuje ona zgłoszenie zajętości, które jest odbierane przez dowolną z wielu radiostacji bazowych RBS i przekazywane jest dalej przez dany tor transmisyjny UT do przyporządkowanej po stronie abonenckiej jednostki interfejsowej RBIM. Następnie to zgłoszenie zajętości dociera, jak w poprzednim przypadku przełączania komórek radiowych, na wszystkie dostępne jednostki interfejsowe lEiM po stronie abonenckiej, z których jednakże reaguje tylko jedna, która w swojej bazie danych zawiera dane wywoływanego abonenta. Odbywa się to przez wysłanie sygnału potwierdzającego do wzywanego abonenta i przekazanie powiadomienia o zajętości do centrali LE. W przypadku interfejsu V5.1 jest to zawsze ta jednostka interfejsowa LEiM, do której przyporządkowany jest abonent wzywany.

Kiedy w przypadku abonenckiej sieci przyłączeniowej następuje wyłączenie z pracy znajdującej się po stronie centrali jednostki interfejsowej LEIM, należącej do radiowej jednostki sterującej RDU, to dzięki temu, że ta jednostka interfejsowa jest jednostką awaryjną, nie dotyczy to liczby abonentów większej od dopuszczalnej.

Jeżeli dochodzi do wyłączenia z pracy jednostki interfejsowej RBIM znajdującej się po stronie abonenckiej, to utrzymuje się możliwość zestawiania połączeń przynajmniej dla wszystkich dołączonych na stałe urządzeń abonenckich, ponieważ abonenckie jednostki przyłączeniowe RNT są instalowane tak, że mają one dostęp do radiostacji bazowych RBS, które mają połączenie z różnymi jednostkami interfejsowymi RBIM strony abonenckiej.

Możliwe jest również rozwiązanie polegające na tym, że w przypadku wyłączenia z pracy jednej z takich jednostek interfejsowych RBIM ratuje się połączenia trwające. Stwierdzono mianowicie, że wtedy, kiedy wyłączony jest z pracy jeden tor transmisyjny Ut, co również należy uznać za przypadek wyłączenia z pracy danej jednostki interfejsowej, jednostka multiplekserowa RBC powoduje przerwanie pracy wszystkich dołączonych do niej radiostacji bazowych RBS. Abonenckie jednostki przyłączeniowe RNT, bądź ruchome urządzenia abonenckie HDY reagują na to, jak na omawiane powyżej pogorszenie połączeń radiowych, to znaczy żądają od dostępnej dla nich radiostacji bazowej RBS wolnych kanałów radiowych, za pośrednictwem których w pomyślnym przypadku zostaje zrealizowana nowa trasa, przez inny tor transmisyjny UT i innąjednostkę interfejsową.

182 153

182 153

FIG 2

182 153

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Abonencka sieć przyłączeniowa stacji abonenckich do centrali teledacyjnej w radiowym systemie .łączności, w którym abonenckie jednostki przyłączeniowe dla stacjonarnych urządzeń abonenckich i/lub ruchome urządzenia abonenckie są dołączone bezprzewodowo do radiostacji bazowych, które są następnie połączone poprzez tory transmisyjne z radiowymi jednostkami sterującymi dołączonymi do centrali teledacyjnej, znamienna tym, że każda radiowa jednostka sterująca (Rdu) zawiera od strony centrali (LE) co najmniej jedną awaryjną jednostkę interfejsową (LEIM) z łączem do centrali (LE), której baza danych zawiera dane abonentów, od strony urządzeń abonenckich (TLN, HDY) co najmniej dwie jednostki interfejsowe (RBIM) dołączone poprzez tor transmisyjny (UT) do radiostacji bazowych (RBS), których bazy danych zawierają dane tych radiostacji bazowych, oraz eksploatacyjnokonserwacyjną jednostkę interfejsową (QDlM), przy czym awaryjne jednostki interfejsowe (LEIM), jednostki interfejsowe (RBlM) oraz eksploatacyjno-konserwacyjna jednostka interfejsowa (QDIM) są dołączone do obwodu szyn zbiorczych (IB) z co najmniej dwiema szynami zbiorczymi, przy czym jednostki interfejsowe (RBlM) mają dostęp do co najmniej jednej z szyn zbiorczych, awaryjne jednostki interfejsowe (LElM) mają dostęp do co najmniej dwóch szyn zbiorczych, zaś eksploatacyjno-konserwacyjna jednostka interfejsowa (QDIM) ma dostęp do wszystkich szyn zbiorczych.