PL180656B1

PL180656B1 - Modular electric connecting assembly

Info

Publication number: PL180656B1
Application number: PL96322773A
Authority: PL
Inventors: Oscare Canuto; Paolo Massola
Original assignee: Whitaker Corp
Priority date: 1995-04-12
Filing date: 1996-04-10
Publication date: 2001-03-30
Also published as: TR199701050T1; PL322773A1; WO1996032761A1; EP0820647B1; CN1107362C; JPH11503558A; DE69603468T2; EP0820647A1; ES2136392T3; JP3701683B2; DE69603468D1; KR19980703867A; CN1181158A

Abstract

1. Elektryczny zespól lacznikowy zawierajacy podluzna ramke z umieszczonymi w niej parami od- powiadajacych sobie zlaczy elektrycznych, zawie- rajacy usytuowane w odstepie od siebie, a zamocowane przesuwnie wzdluz przeciwleglych podluznych bocznych scianek ramki, dwa wodziki z krzywkowym i powierzchniami, z którymi sa sprze- zone wystepy pierwszego zlacza, zas do ramki i do w odzików jest dolaczona dzwignia poruszajaca w odziki w dwu przeciw leglych kierunkach od polozenia zamknietego do polozenia otwartego ra- mki, znamienny tym, ze podluzna ramka (4) jest po- dzielona poprzecznymi przegrodami (16) na szereg komór (18), zas do kazdej komory (18) jest przy- porzadkowana jedna z krzywkowych szczelin (82) kaz- dego z dwu wodzików (8), w któr ych to krzywkowych szczelinach (82) sa um ieszczone w ystepy (162) pierw szego zlacza (148), natom iast drugie zlacze (150) jest podtrzymywane w komorze (18) przez elementy zatrzaskowe (34, 36). FIG. 2 PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest elektryczny zespół łącznikowy, zwłaszcza do stosowania w centralnym zespole łącznikowym pojazdu samochodowego.

Z opisu patentowego DE 4 336 711 jest znane urządzenie łącznikowe do łączenia wielu złączy z zespołem podstawowym. W urządzeniu tym złącza są umieszczone w ramce, którą zaczepia się na zespole podstawowym i przechyla aby uzyskać mechaniczne sprzężenie wielu złączy z zespołem podstawowym.

W opisie patentowym EP 0 549 371 został ujawniony elektryczny zespół łącznikowy, posiadający pierwszy człon podtrzymujący wiele złączy i drugi człon podtrzymujący komplementarne złącza. Człony podtrzymujące są dostosowane do łączenia złączy komplementarnych za pomocą dźwigni, która jest zamontowana obrotowo na pierwszym członie podtrzymującym, i która służy do zbliżenia do siebie dwóch członów podtrzymujących a przez to do połączenia złączy komplementarnych umieszczonych w tych członach.

Obsługiwany dźwignią zespół łącznikowy jest znany z opisu patentowego US 5 178 553. W zespole tym szereg sztywno połączonych złączy wtykowych jest dopasowany do odpowiednich złączy gniazdowych. Ruchoma dźwignia ma powierzchnie krzywkowe sprzężone z występami złączy gniazdowych, co umożliwia wprowadzenie złączy wtykowych do złączy gniazdowych.

Opis patentowych EP 0 363 804 dotyczy elektrycznego zespołu łącznikowego, który zawiera podłużną ramkę z umieszczonymi w niej współpracującymi złączami elektrycznymi oraz parę prowadników przesuwnych wzdłuż przeciwległych podłużnych bocznych ścianek ramki. Prowadniki te mają powierzchnie krzywkowe do sprzężenia z występami na pierwszym złączu, oraz dźwignię uruchamiającą dołączoną do ramki i do prowadników. Ruch dźwigni od położenia otwartego do położenia zamkniętego powoduje poruszanie się prowadników w jednym kierunku i połączenie złączy, zaś nich dźwigni od położenia zamkniętego do położenia otwartego powoduje poruszanie się prowadników w drugim przeciwległym kierunku i rozłączenie złączy.

180 656

W zespole tym ramka ma wewnątrz jeden przewód elektryczny, a dźwignia służy do odprowadzania drugiego złącza elektrycznego do sprzężenia za pomocą ramki z pierwszym złączem elektrycznym. Drugie złącze elektryczne ma pokrywkę z szybem do rozprowadzania przewodów dołączonych do końcówek drugiego złącza.

Ten znany zespół łącznikowy zawiera tylko jednąparę współpracujących złączy, które zajmują całą długość ramki. Szczególnie w przemyśle samochodowym, ostateczny użytkownik takiego zespołu może od czasu do czasu, przy zmianie z jednego modelu samochodu na następny, potrzebować zmienić liczbę łączy, to znaczy liczbę pozycji łącznika. Użytkownik potrzebuje zatem takiego zespołu łącznikowego, który będzie nadawał się do częstej zmiany konstrukcji.

Elektryczny zespół łącznikowy zawierający podłużnąramkę z umieszczonymi w niej parami odpowiadających sobie złączy elektrycznych, zawierający usytuowane w odstępie od siebie, a zamocowane przesuwnie wzdłuż przeciwległych podłużnych bocznych ścianek ramki, dwa wodziki z krzywkowymi powierzchniami, z którymi są sprzężone występy pierwszego złącza, zaś do ramki i do wodzików jest dołączona dźwignia poruszająca wodziki w dwu przeciwległych kierunkach od położenia zamkniętego do położenia otwartego ramki, według wynalazku jest charakterystyczny tym, że podłużna ramka jest podzielona poprzecznymi przegrodami na szereg komór. Do każdej komory jest przyporządkowana jedna z krzywkowych szczelin każdego z dwu wodzików, w których to krzywkowych szczelinach są umieszczone występy pierwszego złącza. Drugie złącze jest podtrzymywane w komorze przez elementy zatrzaskowe.

Korzystnie, pierwsze złącze z drugim złączem sąumieszczone w co najmniej jednej komorze ramki, a podłużne komory są usytuowane w poprzek ramki. Pierwsze złącze ma dłuższe ścianki boczne i krótsze ścianki czołowe, na których znajdują się występy.

Korzystnie, ramka jest zamocowana do wspornika za pomocą urządzenia mocującego, które stanowi usytuowana wzdłuż zewnętrznej ścianki bocznej ramki prowadnica ślizgowa, w postaci kanału ograniczonego listwami prowadzącymi, oraz umieszczony na przedłużeniu tego kanału, w odstępie od jednego jego końca, zaczep zatrzaskowy mający zgrubienie z wywiniętą krawędzią odchylone od końca kanału.

Korzystnie, z jednym końcem ramki jest połączona dźwignia złożona z przegubowej części i ze swobodnie zakończonego węższego ramienia zasłaniającego, w położeniu zamkniętym dźwigni, tylko część każdej komory.

Korzystnie, ramię dźwigni ma konstrukcję podłużnego plastra miodu, na którego wewnętrznej powierzchni cienkiej górnej ścianki znajdują się przecinające się poprzeczne i podłużne żeberka.

Korzystnie, na ramce znajdują się zapadka otwartego położenia dźwigni, rozłączalnie sprzężona z zagłębieniem w osi przegubu dźwigni.

Korzystnie, ramka ma ścianki boczne, na których znajdują się wystające szyny prowadzące, zaś naprzeciwko nich na bokach dźwigni są uformowane szczęki.

Korzystnie, w każdej komorze ramki znajdują się elementy identyfikujące zapewniające wprowadzenie do niej tylko określonego złącza.

Korzystnie, każde drugie złącze ma dziobek zatrzaskowy sprzężony z zatrzaskowym nosem odpowiadającego mu pierwszego złącza utrzymujące parę złącz w położeniu wstępnego połączenia.

Korzystnie, pierwsze złącze jest osadzone w górnej otwartej części komory a odpowiadające mu drugie złącze jest osadzone w dolnej otwartej części komory i jest zablokowane w komorze przez ramię podtrzymujące z zadziorem zatrzaskowym.

Korzystnie, część przegubowa dźwigni jest przymocowana przechylnie do ramki tak, że w położeniu otwartym dźwignia jest odchylona od ramki a w położeniu zamkniętym dźwignia styka się z ramką. Na przednim końcu dźwigni jest usytuowane ramię zatrzaskowe, którego tylna część jest bezpośrednio połączona z dźwignią, a poprzez pętlę jest połączona z przednią częścią ramienia zatrzaskowego, mającą wystający do przodu sprężysty przedni występ zatrzaskowy sprzęgający się ze zderzakiem ramki. Przednia część ramienia zatrzaskowego usytuowana prostopadle do przedniego występu zatrzaskowego znajduje się pomiędzy bocznymi ściankami

180 656 dźwigni. Przednia ścianka dźwigni łącząca boczne ścianki dźwigni ma wycięcie przy przedniej części ramienia zatrzaskowego.

Korzystnie przednia część ramienia zatrzaskowego ma swobodny koniec usytuowany na poziomie górnej ścianki dźwigni.

Korzystnie, wycięcie ma podstawę wygiętą w łuk w kierunku do występu zatrzaskowego i obejmuje obszar od tej łukowej podstawy do poziomu górnej ścianki dźwigni.

Korzystnie, górna ścianka dźwigni zwęża się od części przegubowej dźwigni do przednich części bocznych ścianek dźwigni.

Korzystnie, tylko część ramienia zatrzaskowego jest umieszczona pomiędzy bocznymi ściankami dźwigni, a zderzak ramki stanowi górna ścianka oporowa gniazda zderzakowego.

Korzystnie, ramię zatrzaskowe ma podłużne karbowania wzmacniające.

Korzystnie, przednia część ramienia zatrzaskowego jest sprężysta.

Korzystnie, dźwignia jest krótsza od ramki.

Zaletą zespołu łącznikowego według wynalazku jest to, że może być używany do łączenia 1 - n par złączy, gdzie n jest liczbąkomór. Liczba pozycji łącznika może być dowolnie zmieniana. Maksymalną liczbę komór dla określonej długości ramki uzyskuje się przez to, że podłużne komory są usytuowane w poprzek ramki, a występy są przewidziane na krótkich, a nie na długich powierzchniach bocznych złączy. W jednym przykładzie łącznik ma osiemnaście pozycji.

Urządzenie mocujące ramkę do wspornika umożliwia wygodne mocowanie jej do skrzynki rozdzielczej, kiedy zespół łącznikowy jest już na miejscu.

Częściowe przykrycie komór przez ramię dźwigni umożliwia wychodzenia przewodów z pierwszego złącza na zewnątrz łącznikowego, w położeniu zamkniętym.

Konstrukcja ramienia dźwigni w postaci plastra miodu zapewnia zwiększoną jego wytrzymałość i oszczędność materiału.

Dzięki temu, że przednia część ramienia zatrzaskowego znajduje się pomiędzy przednimi częściami ścianek bocznych dźwigni a przednia ścianka dźwigni ma wycięcie, dźwignia jest zabezpieczona przed owinięciem przewodami i przed przypadkowym otwarciem. Przednia część ramienia zatrzaskowego jest zatem całkowicie chroniona przez boczne ścianki dźwigni i jej przednią ściankę, ale można ją łatwo poruszyć przez nacisk palcem poprzez wycięcie.

Złącza zwykle są kodowane barwnie, zatem zastosowanie środków kodujących w komorach zapewnia, że w nich będą umieszczone złącza o prawidłowym kodzie barwnym.

Przedmiot wynalazku w przykładzie realizacji jest odtworzony na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia centralny elektryczny zespół łącznikowy, zawierający ramkę do umieszczania w niej wielostykowych wtykowych i gniazdowych złączy elektrycznych oraz dźwignię poruszającą wodziki krzywkowe, w przekroju wzdłużnym; fig. 2 - zespół łącznikowy z dźwignią w położeniu otwartym i z częściami wymontowanymi z ramki, w rzucie aksonometrycznym; fig. 3 zespół łącznikowy z dźwignią w położeniu zamkniętym, w rzucie aksonometrycznym; fig. 4 i 5 zespół łącznikowy rozłożony na części (złączy nie pokazano), w rzucie aksonometrycznym; fig. 6 elementy służące do rozłączalnego unieruchamiania dźwigni w położeniu otwartym, w rzucie aksonometrycznym; fig. 7 - oś dźwigni z pokazaniem szczegółów z fig. 6, w przekroju; fig. 8 przednią część ramienia dźwigni z zatrzaskiem unieruchamiającym dźwignię w położeniu zamkniętym, w widoku z przodu; fig. 9 - zatrzask z fig. 8, w przekroju wzdłużnym; fig. 10 - fragment przedniej części ramienia dźwigni z fig. 8, w widoku z góry, fig. 11 - zatrzask z fig. 9, w widoku z boku; fig. 12 - złącze wtykowe, w rzucie aksonometrycznym; fig. 13 - złącze z fig. 12 w położeniu wstępnego połączenia ze złączem współpracującym, w częściowym przekroju poprzecznym; fig. 14 - szczegół 14 z fig. 13, w powiększeniu; fig. 15 - centralny zespół łącznikowy z fig. 1 z pokazaniem końcówek złącza wtykowego i gniazdowego, w przekroju; fig. 16 - szczegóły z fig. 15, w powiększeniu; fig. 17 - zespół łącznikowy przymocowany do skrzynki rozdzielczej, w widoku z góry; fig. 18 - fragment zespołu łącznikowego przymocowanego do skrzynki rozdzielczej, w przekroju; fig. 19 - skrzynkę rozdzielczą w rzucie aksonometrycznym; fig. 20 złącze gniazdowe, w widoku z góry; fig. 21 - ramkę, w widoku od dołu, zaś fig. 22 przedstawia złącze wtykowe, w widoku z góry

180 656

Modułowy centralny elektryczny zespół łącznikowy 2, przedstawiony na fig. 1-5, zawiera ramkę 4 do umieszczania w niej złącz oraz dźwignię 6 poruszającą krzywkowe wodziki 8. Wszystkie te elementy sąwykonane z materiału izolującego. Ramka 4 jest podłużna o kształcie zbliżonym do prostopadłościanu i ma ściankę przednią 10, ściankę tylną 12 i podłużne ścianki boczne 14. Pomiędzy ściankami bocznymi 14 są usytuowane w odstępach przegrody poprzeczne 16 tworzące, w tym przykładzie realizacji, rząd sześciu komór 18, które są otwarte w części górnej 20 i w części dolnej 22. Z górnej krawędzi 24 każdej przegrody 16 wystają dwa prowadzące złącza skrzydła 26 usytuowane w odstępie, poprzecznie do długości ramki 4. Boki 28 skrzydeł 26 są pochylone ku dołowi do górnej krawędzi 24 przegrody 16 tworząc wnękę 25' w kształcie litery V. W dolnej części każdej ścianki bocznej 14 ramki 4 znajdują się skierowane do dołu ramiona podtrzymujące 34, z których każde ma zadzior zatrzaskowy 36 skierowany do wewnątrz komory 18. Górny brzeg ścianki bocznej 14 jest uformowany w postaci podłużnej prowadnicy ślizgowej 40, w której poruszająsię krzywkowe wodziki 8 pomiędzy górnym klinem prowadzącym 41 i dolnym klinem prowadzącym 43 (fig. 16 i 18). Wewnętrzna ściana prowadnicy ślizgowej 40 jest połączona z komorą 18 pomiędzy klinami prowadzącymi 41 i 43. Dolna krawędź prowadnicy ślizgowej 40 znajduje się w zasadzie najednympoziomie z górnymi krawędziami 24 przegród 16. Z jednej strony ramki 4, na zewnętrznej ściance ślizgowej 40 znajduje się urządzenie mocujące, które stanowi otwarty na zewnątrz kanał 42 utworzony przez tę ściankę zewnętrzną oraz przez górną i dolną listwę prowadzącą 44, przebiegające wzdłuż ramki 4.

Na ściance zewnętrznej przy tylnym końcu kanału 42 znajduje się skierowany do tyłu zaczep zatrzaskowy 46 (fig. 4), mający skierowane do tyłu zgrubienie 48 z wywiniętąkrawędzią50 popychacza krzywkowego. Na tylnym końcu zewnętrznej ścianki obu prowadzić ślizgowych 40 znajdują się się szyny prowadzące 52 dźwigni 6, które są wysunięte na zewnątrz ścianki zewnętrznej. Tuż powyżej szyny prowadzącej 52 z każdej ścianki bocznej 14 ramki 4 wystaje rozwidlone ucho 54 z otworami 56 usytuowanymi w jednej linii. Ucha 54 są połączone krzyżowymi rozporkami wzmacniającymi 58 (fig. 4). Z tyłu ramki 4 ścianki boczne 14 są połączone pomostem 60, który wspomaga podparcie uch 54. Tylne rozporki wzmacniające 62 sąwykonane integralnie z tylną ścianką 12 ramki 4 i z dolną częścią pomostu 60.

W górnej krawędzi skrajnej tylnej przegrody 16 od podstawy wrębu 64 wystaje zapadka otwartego położenia 66, posiadająca skierowany do tyłu występ zatrzaskujący 68 (fig. 6).

Na jednym końcu ramki 4 znajduje się pojemnik 70 z wnękami 72 (fig. 5), w których umieszcza się zatrzaskowe końcówki wtykowe 73. Pomocniczy zacisk blokujący 74 zapewnia, że końcówki wtykowe 73 są zabezpieczone we wnękach 72 przed wibracjami.

Z drugiej strony przedniej części ramki 4, nad pojemnikiem 70 znajduje się gniazdo zderzakowe 76 zotworem 78 (fig. 2) i zatrzaskujący dźwignię 6 zderzak w postaci górnej ścianki oporowej 80, w którym blokuje się urządzenie zatrzaskowe 122 dźwigni 6.

Każdy krzywkowy wodzik 8 stanowi podłużna zasadniczo płaska płytka (fig. 4), na której wewnętrznej powierzchni znajdują się krzywkowe szczeliny 82 dla każdej komory 18 ramki. Krzywkowe szczeliny 82 sąusytuowane kolejno wzdłuż wodzika 8. Każda krzywkowa szczelina 82 ma otwarty górny koniec 84, który w odwiedzionym odpowiadającym ładowaniu złączy, położeniu wodzika 8 jest połączony z przelotowym otworem 86 w odpowiednim górnym klinie prowadzącym 41 prowadnicy ślizgowej 40 (fig. 16). Krzywkowa szczelina 82 ma skierowany do przodu, ślepy łukowy dolny koniec 88 oddalony od górnego klina prowadzącego 41 w kierunku dolnego klina prowadzącego 43. Pomiędzy tymi końcami krzywkowa szczelina 82 ma górną część 90, która tworzy pierwszy kąt ostry z górnym klinem prowadzącym 41, oraz dolną część 92, która tworzy drugi kąt ostry z górnym klinem prowadzącym 41. Drugi kąt jest większy niż pierwszy, czyli górna część 90 jest bardziej stroma niż dolna część 92. Każdy wodzik 8 ma przy swym tylnym końcu owalny otwór 94 zapewniający luźne połączenia z dźwigmąó, oraz poprzeczny dźwigniowy występ zderzakowy 96. Krzywkowe szczeliny 82 są utworzone przez zagłębienia 98 w zewnętrznej powierzchni wodzika 8. Występy zderzakowe 96 zapewniają że każdy wodzik 8 może być umieszczony tylko w swej prawidłowej ślizgowej prowadnicy 40.

180 656

Dźwignia 6 ma tylną część przegubową 100, z której jednej strony odchodzi do przodu zwężające się ku przodowi ramię 102 dźwigni 6. Część przegubowa 100 jest zatem znacznie szersza niż ramię 102 dźwigni 6. Część przegubowa 100 ma poprzeczny rurowy wałek 103 przebiegający pomiędzy uchami 54 ramki 4. Na zewnątrz uch 54 usytuowane.sąnaprzeciwległe szczęki 106 z usytuowanymi wjednej linii przelotowymi otworami 108. Przez te przelotowe otwory 108, przez otwory 56 w uchach 54 i przez poprzeczny rurowy wałek 103 przechodzi oś przegubu 104. Ta oś przegubu 104 ma pogrubiony koniec 110 sprzęgający się z zewnętrznąpowierzchniąjednego z uch 54. Dźwignia 6 jest zatem przechylna wokół osi przegubu 104. Każda ze szczęk 106 ma sięgający do wewnątrz występ 112 poniżej osi przegubu 104, który wchodzi w owalny otwór 94 odpowiedneigo wodzika 8. Dzięki temu pomiędzy dźwignią 6 a każdym wodzikiem 8 utworzone jest połączenie poślizgowe. Każda szczęka 106 jest sprzężona suwliwie pomiędzy odpowiednią szyną prowadzącą 52 a tylnym przedłużeniem dolnego klina prowadzącego 43 odpowiedniej prowadnicy ślizgowej 40. Poprzeczny rurowy wałek 103 ma zagłębienie 114 (fig. 6 i 7) do sprzężenia z występem zatrzaskującym 68 zapadki otwartego położenia 66, w celu przytrzymania dźwigni 6 w podniesionym położeniu otwartym z cofniętymi wodzikami 8.

Ramię 102 dźwigni 6 dla oszczędności materiału i równocześnie w celu zapewnienia wytrzymałości mechanicznej ma konstrukcję plastra miodu. Ramię 102 dźwigni 6 ma cienką górną ściankę 116, która na swej powierzchni wewnętrznej ma przecinające się poprzeczne żeberka 118i podłużne żeberka 120. Na swobodnym końcu ramienia 102 dźwigni 6 znajduje się urządzenie zatrzaskowe 122 (fig. 8 - 11), które służy do rozłączalnego przytrzymywania dźwigni 6 w położeniu zamkniętym. Urządzenie zatrzaskowe 122 ma ramię zatrzaskowe 124, którego tylna część 126jestuformowana integralnie z gómąścianką 116 ramienia 102 dźwigni 6 i jest odchylona w dół od tej ścianki 116. Przednia część 128 ramienia zatrzaskowego 124 jest połączonąz jego tylną częścią 126 przez pętlę 130, wokół której może być odginana sztywno i sprężyście. Przednia część 128 ramienia zatrzaskowego 124 przebiega do góry do przedniej wnęki 132 ramienia 102 dźwigni 6, a jej swobodny koniec 134 znajduje się na tym samym poziomie co górna ścianka 116 ramienia 102. Przednia wnęka 132 ramienia 102 dźwigni 6 jest ograniczona od tyłu przez tylną część 126 ramienia 102, z boku przez skierowane ku przodowi boczne ścianki 136 dźwigni 6, a od przodu przez przednią ściankę 138 dźwigni 6 łączącą boczne ścianki 136 dźwigni 6. Przednia ścianka 138 dźwigni 6 ma wycięcie 140 umożliwiające dostęp palcami do gómej części przedniej części 128 ramienia zatrzaskowego 124. Wycięcie 140małukowąpodstawę wygiętąw kierunku do pętli 130 a od góry sięga do poziomu gómej ścianki 116. Poniżej ramienia 102 dźwigni 6 przednia część 128 ramienia zatrzaskowego 124 ma przedni występ zatrzaskowy 142, który jest zaczepiony pod górną ścianką oporową 80 gniazda zderzakowego 76. Zatrzaskowe ramię 124 nie przebiega na całej szerokości przedniego końca ramienia 102 dźwigni 6, pozostawiając przedni dolny występ 144 ramienia 102 dźwigni 6 wolny do sprzężenia z górnym klinem prowadzącym 41 sąsiadującej prowadnicy ślizgowej 40, w położeniu zamkniętym dźwigni 6. Ramię zatrzaskowe 124 ma podłużne karbowania wzmacniające 146. Górna część tylnej części 126 ramienia zatrzaskowego 124 ma wyższe karbowania 147, aby zabezpieczyć ramię zatrzaskowe 124 przed nadmiernymi naprężeniami.

Każda komora 18 ramki 4 jest przeznaczona do umieszczenia w niej pierwszego złącza 148, którym jest w korzystnym przykładzie realizacji złącze wtykowe, oraz współpracującego z nim drugiego złącza 150, którym jest w korzystnym przykładzie realizacji złącze gniazdowe (fig. 1, fig. 13 i fig. 15) mające końcówki wtykowe 151 zamocowane w izolowanej obudowie 153. Każde złącze wtykowe 148 (fig. 12 - 14) ma obudowę izolacyjną 152 z końcówkami gniazdowymi 154 (fig. 15). Każde złącze wtykowe 148 ma powierzchnię współpracującą 156 i przeciwległą do niej przyjmującą końcówki powierzchnię 157. Obudowa izolacyjna 152 złącza wtykowego 148 ma dłuższe ścianki boczne 158 i 159 oraz znacznie krótsze ścianki czołowe 160. Z obu ścianek czołowych 160 w pobliżu przyjmującej końcówki powierzchni 157 wystaje cylindryczny występ 162 w postaci czopu (fig. 2), który wchodzi w odpowiednią szczelinę krzywkową 82 odpowiedniego wodzika 8. Ścianka boczna 158 każdego złącza wtykowego 148 ma zatrzaskowe ramię 164, z nosem zatrzaskowym 166 do sprzężenia z dziobkiem zatrzaskowym 25 odpowiedniego

180 656 współpracującego złącza gniazdowego 150 (fig. 13), by w ten sposób unieruchomić złącze wtykowe 148 i uniemożliwić wyciągnięcie go z ramki 4, we wstępie dopasowanym podniesionym położeniu dźwigni 6. Ścianka boczna 158 złącza wtykowego 148 ma co najmniej jeden rowek klinowy 168 do przyjęcia odpowiedniego klina wzdłużnego 33 w złączu gniazdowym 150, a druga ścianka boczna 159 ma co najmniej jeden rowek klinowy 170 do przyjęcia odpowiedniego klina wzdłużnego 32 w złączu gniazdowym 150. Zatrzaskowe ramię 164 złącza wtykowego 148 jest oparte o wystający zderzak 172 w celu sprzężenia z górną krawędzią 173 współpracującego złącza gniazdowego 150, w dopasowanym położeniu złącza wtykowego 148. Aby umożliwić wyjęcie złącza wtykowego 148 z ramki 4 należy nacisnąć wystający zderzak 172 co spowoduje ugięcie zatrzaskowego ramienia 164 złącza wtykowego 148.

Każde złącze wtykowe 148 jest wkładane do odpowiedniej komory 18 w kierunku pokazanym strzałką B (fig. 1), po dołączeniu końcówek gniazdowych 154 złącza wtykowego 148 do izolowanych przewodów LI. Złącza gniazdowe 150 (fig. 1, 13 i 15) są wkładane do odpowiednich komór 18 po dołączeniu końcówek wtykowych 151 do przewodów L2. Zadziory zatrzaskowe 36 ramion podtrzymujących 34 zaskakują za izolowane obudowy 153 złączy gniazdowych 150 unieruchamiając je w komorach 18. Końcówki wtykowe 73 zasilania są zatrzaskiwane we wnękach 72 po dołączeniu do nich przewodów L3 i są unieruchamiane w tych wnękach 72 za pomocą pomocniczego zacisku blokującego 74.

Do mocowania zespołu łącznikowego 2 do podpory 174, np. do skrzynki rozdzielczej w pojeździe samochodowym (fig. 17 i fig. 18) służąlistwy prowadzące 44 i zaczep zatrzaskowy 46. Skrzynka rozdzielcza 174 (fig. 19) ma nadlewy 176, za pomocą których jest ona mocowana przykładowo do ogniotrwałej przegrody. Ścianka boczna 178 skrzynki rozdzielczej 174 ma podłużne żebro 180, które na styku ze ściankąboczną 178 tworzy przeciwległe rowki 182 otwarte na jednym końcu 184 podłużnego żebra 180 a zakończone występem zderzakowym 188 tuż za drugim końcem 186 podłużnego żebra 180. Podłużne żebro 180 ma zatem w przekroju poprzecznym kształt T w przybliżeniu na całej swej długości. Człon zatrzaskowy 190 na ściance bocznej 178 skrzynki rozdzielczej 174 jest oddalony od końca 184 podłużnego żebra 180 i stanowi odsądzenie 192 zwrócone do tego końca 184 podłużnego żebra 180 z odchodzącą od niego pochyłą krzywkową powierzchnią 193.

W celu zamontowania zespołu łącznikowego 2 w skrzynce rozdzielczej 174 przednie końce listew prowadzących 44 urządzenia mocującego zespołu łącznikowego 2 wprowadza się w rowki 182 podłużnego żebra 180 aż przednie końce listew prowadzących 44 oprą się o występ zderzakowy 188. Wtedy wywinięta krawędź 50 zaczepu zatrzaskowego 46 urządzenia mocującego zostaje sprzężona z pochyłą krzywkową powierzchnią 193 członu zatrzaskowego 190 tak, ze zatrzaskowe zgrubienie 48 zaczepu zatrzaskowego 46 zaskakuje za odsądzenie 192 członu zatrzaskowego 190.

W celu przygotowania zespołu łącznikowego 2 do użycia złącza gniazdowe 150 wkłada się w dolne części komór 18 w sposób opisany powyżej i zatrzaskuje się je. Dźwignia 6 jest utrzymywana w swym położeniu otwartym za pomocą zapadki otwartego położenia 66. Złącza wtykowe 148 wkłada się w górne części złączy gniazdowych 150 w położeniach wstępnie dopasowanych (fig. 13). W położeniu otwartym dźwigni 6 wodziki 8 znajdują się w położeniach odwiedzionych tak, że górny koniec 84 każdej krzywkowej szczeliny 82 jest połączony z odpowiednim otworem przelotowym 86 górnego klina prowadzącego 41 (fig. 16). Podczas wkładania złączy wtykowych 148 ich czopy 162 wchodzą w krzywkowe szczeliny 82 poprzez otwory przelotowe 86 w górnych klinach prowadzących 41 aż do usytuowania się w górnych częściach 90 szczelin krzywkowych 82. W celu ostatecznego wpasowania każdego złącza wtykowego 148 w złącze gniazdowe 150 dźwignię 6 naciska się do położenia zamkniętego przy dokładnym prowadzeniu jej za pomocą szyn prowadzących 52. W tym położeniu dźwignia 6 jest utrzymywana dzięki zaskoczeniu przedniego występu zatrzaskowego 142 urządzenia zatrzaskowego 122 pod górną ścianką oporową 80 gniazda zderzakowego 76. Podczas przechylenia dźwigni 6 do położenia zamkniętego występy 112 na dźwigni 6 popychają wodziki 8 do przodu tak, że czopy 162 są spychane do dołu górnych części 90 szczelin krzywkowych 82 w kierunku ich dolnych części 92 aż do ślepych

180 656 łukowych dolnych końców 88 szczelin krzywkowych 82. W tym czasie każde złącze wtykowe 148 zostaje ostatecznie wpasowane w złącze gniazdowe 150. Ponieważ górne części 90 krzywkowych szczelin 82 są stosunkowo strome, złącza wtykowe 148 poruszają się szybko w kierunku złączy gniazdowych 150, aż do momentu gdy czopy 162 wejdą w dolne części 92 szczelin krzywkowych 82. Mają one stosunkowo płytki gradient tak, że gdy wymagana siła pasowania złączy wzrasta, zwiększa się również przełożenie siłowe systemu dźwigni i prowadnika.

Przewody LI odchodzące od złączy wtykowych 148 przebiegają do góry od ramki 4, jak pokazano liniami przerywanymi na fig. 18. Ponieważ ramię 102 dźwigni 6 jest znacznie węższe niż szerokość ramki 4, jest wolna przestrzeń na wyprowadzenie przewodów LI. Przewody L2 złączy gniazdowych 150 odchodzą od dna ramki 4.

Złącza wtykowe 148 można wyjąć z ramki 4 przez zwolnienie najpierw przedniego występu zatrzaskowego 142 przedniej części 128 ramienia 102 dźwigni 6 spod górnej ścianki oporowej 80, naciskając palcem do tyłu na tę przednią część 128 poprzez wycięcie 140 i odprowadzając przedni występ zatrzaskowy 142 do tyłu. Następnie dźwignię 6 podnosi się do położenia otwartego i naciska wystające zderzaki 172 złączy wtykowych 148 do wewnątrz, zatrzaskowe ramiona 164 odginają się, a to umożliwia wyjęcie złączy wtykowych 148 z ramki 4.

Ponieważ wodziki 8 są dołączone do krótkich ścianek czołowych 160 złączy wtykowych 148 a nie do ich dłuższych ścianek bocznych 158 i 159, a złącza gniazdowe 150 są tak samo ukształtowane jak złącza wtykowe 148, w określonej długości ramki 4 można pomieścić dużą liczbę złączy.

Zależnie od wymagań ostatecznego użytkownika złącza mogą być umieszczone we wszystkich komorach 18 lub tylko w określonej ich liczbie. Urządzenie zatrzaskowe 122 do zatrzaskiwania dźwigni 6 w jej położeniu zamkniętym ma tę szczególną zaletę, że swobodny koniec 134 ramienia zatrzaskowego 124 jest zabezpieczony przez dźwignię 6 przed owinięciem przewodami LI jak również przed przypadkowym uruchomieniem ramienia zatrzaskowego 124. Z drugiej strony, dzięki wycięciu 140 urządzenie zatrzaskowe 122 jest bardzo łatwe w obsłudze.

Złącza gniazdowe 150 mogą mieć kliny boczne 200 (fig. 20 i fig. 21) do sprzężenia z prowadnicami klinowymi 202 w przegrodach 12, a złącza wtykowe 148 mogą mieć kliny brzegowe 204 do sprzężenia z brzegowymi prowadnicami klinowymi 206 odpowiednich złączy gniazdowych 150.

Złącza wszystkich współpracujących par są wpasowywane równocześnie przez ruch dźwigni 6 z położenia otwartego do położenia zamkniętego. Zatem wszystkie obwody dołączone do przewodów L2 i L2 sązamykane równocześnie. Odwrotnie, przez ruch dźwigni 6 z położenia zamkniętego do położenia otwartego wszystkie obwody są równocześnie przerywane.

Zwykle wszystkie złącza sąoznaczone kolorem, a kliny i prowadnice klinowe sąrozmieszczone tak, że każda komora 18 może przyjąć tylko złącza z określoną barwą oznaczenia.

Łącznik elektryczny według wynalazku zawiera określoną ilość złączy modułowych w zależności od potrzeb. Struktura dźwigniowa daje korzystne przełożenie siłowe. Ramię zatrzaskowe jest chronione w osłonie co uniemożliwia owinięcie przewodami lub przypadkowe rozłączenie łącznika.

180 656

FIG. 17

180 656

147 ι I

180 656

FIG. Ί

180 656

He. <3

180 656

fig. 2

180 656

FIG. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Elektryczny zespół łącznikowy zawierający podłużną ramkę z umieszczonymi w niej parami odpowiadających sobie złączy elektrycznych, zawierający usytuowane w odstępie od siebie, a zamocowane przesuwnie wzdłuż przeciwległych podłużnych bocznych ścianek ramki, dwa wodziki z krzywkowymi powierzchniami, z którymi są sprzężone występy pierwszego złącza, zaś do ramki i do wodzików jest dołączona dźwignia poruszająca wodziki w dwu przeciwległych kierunkach od położenia zamkniętego do położenia otwartego ramki, znamienny tym, że podłużna ramka (4) jest podzielona poprzecznymi przegrodami (16) na szereg komór (18), zaś do każdej komory (18) jest przyporządkowana jedna z krzywkowych szczelin (82) każdego z dwu wodzików (8), w których to krzywkowych szczelinach (82) są umieszczone występy (162) pierwszego złącza (148), natomiast drugie złącze (150) jest podtrzymywane w komorze (18) przez elementy zatrzaskowe (34, 36).
2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsze złącze (148) z drugim złączem (150) sąumieszczone w co najmniej jednej komorze (18) ramki (4), podłużne komory (18) sąusytuowane w poprzek ramki (4), zaś pierwsze złącze (148) ma dłuższe ścianki boczne (158, 159) i krótsze ścianki czołowe (160), na których znajdują się występy (162).
3. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ramka (4) jest zamocowana do wspornika (174) za pomocą urządzenia mocującego, które stanowi usytuowana wzdłuż zewnętrznej ścianki bocznej (14) ramki (4) prowadnica ślizgowa (40), w postaci kanału (42) ograniczonego listwami prowadzącymi (44), oraz umieszczony na przedłużeniu kanału (42) w odstępie od jednego jego końca zaczep zatrzaskowy (46) mający zgrubienie (48) z wywiniętą krawędzią (50) odchylone od końca kanału (42).
4. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że z jednym końcem ramki (4) jest połączona dźwignia (6) złożona z przegubowej części (100) i ze swobodnie zakończonego węższego ramienia (102) zasłaniającego, w położeniu zamkniętym dźwigni (6), tylko część każdej komory (18).
5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że ramię (102) dźwigni (6) ma konstrukcję podłużnego plastra miodu, na którego wewnętrznej powierzchni cienkiej górnej ścianki (116) znajdują się przecinające się poprzeczne żeberka (118) i podłużne żeberka (120).
6. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że na ramce (4) znajduje się zapadka otwartego położenia (66) rozłączalnie sprzężona z zagłębieniem (114) w osi przegubu (104) dźwigni (6).
7. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ramka (4) ma ścianki boczne (14), na których znajdująsię wystające szyny prowadzące (52), zaś naprzeciwko nich na bokach dźwigni (6) są uformowane szczęki (106).
8. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w każdej komorze (18) ramki (4) znajdują się elementy identyfikujące zapewniające wprowadzenie do niej tylko określonego złącza.
9. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że każde drugie złącze (150) ma zatrzaskowy dziobek (25) sprzężony z nosem zatrzaskowym (166) odpowiadającego mu pierwszego złącza (148) utrzymujące parę złącz w położeniu wstępnego połączenia.
10. Zespół według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że pierwsze złącze (148) j est osadzone w górnej otwartej części (20) komory (18) a odpowiadające mu drugie złącze (150) jest osadzone w dolnej otwartej części (22) komory (18) i jest zablokowane w komorze (18) przez ramię podtrzymujące (34) z zadziorem zatrzaskowym (36).
11. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że przegubowa część (100) dźwigni (6) jest przymocowana przychylnie do ramki (4) tak, że w położeniu otwartym dźwignia (6) jest odchylona od ramki (4) a w położeniu zamkniętym dźwignia (6) styka się z ramką (4), zaś na przednim

180 656 końcu dźwigni (6) jest usytuowane ramię zatrzaskowe (124), którego tylna część (126) jest bezpośrednio połączona z dźwignią(6), a poprzez pętlę (130) jest połączona z przedniączęścią(128) ramienia zatrzaskowego (124) mającą wystający do przodu sprężysty przedni występ zatrzaskowy (142) sprzęgający się ze zderzakiem ramki (4), ponadto przednia część (128) ramienia zatrzaskowego (124) usytuowana prostopadle do przedniego występu zatrzaskowego (142) znajduje się pomiędzy bocznymi ściankami (136) dźwigni (6), zaś przednia ścianka (138) dźwigni (6) łącząca boczne ścianki (136) dźwigni (6) ma wycięcie (140) przy przedniej części (128) ramienia zatrzaskowego (124).
12. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że przednia część (128) ramienia zatrzaskowego (124) ma swobodny koniec (134) usytuowany na poziomie górnej ścianki (116) dźwigni (6).
13. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że wycięcie (140) ma podstawę wygiętą w łuk w kierunku do przedniego występu zatrzaskowego (142) i obejmuje obszar od tej łukowej podstawy do poziomu górnej ścianki (116) dźwigni (6).
14. Zespół według zastrz. 12, znamienny tym, że górna ścianka (116) dźwigni (6) zwęża się od części przegubowej (100) dźwigni (6) do przednich części bocznych ścianek (136) dźwigni (6).
15. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że tylko część ramienia zatrzaskowego (124) jest umieszczona pomiędzy bocznymi ściankami (136) dźwigni (6), a zderzak ramki (4) stanowi górna ścianka oporowa (80) gniazda zderzakowego (76).
16. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że ramię zatrzaskowe (124) ma podłużne karbowania wzmacniające (146).
17. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że przednia część (128) ramienia zatrzaskowego (124) jest sprężysta.
18. Zespół według zastrz. 11, znamienny tym, że dźwignia (6) jest krótsza od ramki (4).

* * *