PL176159B1

PL176159B1 - Zwijany lub składany element konstrukcyjny

Info

Publication number: PL176159B1
Application number: PL95315549A
Authority: PL
Inventors: Ake Nobelius
Original assignee: Ake Nobelius
Priority date: 1994-01-24
Filing date: 1995-01-24
Publication date: 1999-04-30
Also published as: PL315549A1; NO962799D0; AU678888B2; AU1594995A; DE69522796D1; SE9400207D0; ATE205905T1; NO305570B1; NO962799L; EP0741825B1; CA2181991A1; EP0741825A1; DE69522796T2; WO1995020079A1

Abstract

1. Zwijany lub skladany element konstrukcyjny, który w rozwinietej lub rozlozonej postaci stanowi pod- parcie i jest odporny na dzialanie sil sciskajacych skla- dajacy sie z szeregu polaczonych czlonów wsporczych i przynajmniej dwóch urzadzen naciagowych laczacych czlony wsporcze za pomoca których sila nacisku moze oddzialywac na czlony wsporcze celem przemieszczenia ich razem ze zwinietej pozycji do rozwinietej roboczej pozycji, przy czym elementy naciagowe sa umieszczone w przelotowych kanalach czlonów wsporczych, a ich ksztalt jest komplementarny do przekroju poprzecznego elementów naciagowych, znamienny tym, ze pomiedzy czlonami wsporczymi (12) sa rozmieszczone czlony po- srednie (13). które sa wsparte swymi kontaktowymi powierzchniami (17) na czlonach wsporczych (12), a w miejscach, w których element komórkowy (11) ma ksztalt luku przeciwlegle powierzchnie czlonów wspo- rczych (12) i czlonów posrednich (13) maja wypukle powierzchnie odcinków (13a) i komplementarne obnizone powierzchnie wybran (12a), przy czym czlony wsporcze (12) i posrednie (13) sa osiowo przesuwne w kierunku elemen- tu naciagowego (14) majacego postac zwisajacej elasty- cznej tasmy umieszczonej przesuwnie w kierunku wzdluznym, a kanaly (15) sa umieszczone w przeciwle- glych koncach czlonów w maksymalnej konstrukcyjnie dopuszczalnej odleglosci. FIG. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zwijany lub składany element konstrukcyjny, który w rozwiniętej lub rozłożonej postaci może pełnić funkcje podparcia lub zabezpieczenia przed naporem. Element ma szereg połączonych ze sobą kolejno członów i co najmniej dwie elastyczne taśmy naciągowe łączące poszczególne człony. Za pomocą taśm zwija się lub składa element konstrukcyjny oraz rozwija lub rozkłada z jego położenia spoczynkowego do rozłożonego położenia roboczego.

176 159

Zwijane elementy konstrukcyjne są znane i zostały opisane w szwedzkim opisie patentowym SE 462 292. Wadą elementów przedstawionych w SE 462 292 jest ich bardzo trudne zwijanie i rozwijanie ponieważ każdy człon musi być indywidualnie prowadzony w prawidłowym położeniu.

Inne rozwiązanie przedstawiono w amerykańskim opisie patentowym US 3 070 188, w którym jednak odległość pomiędzy poszczególnymi członami i taśmą naciągową nie zapewnia pionowego przenoszenia sił obciążenia. Obydwie te konstrukcje mają bardzo małą wytrzymałość na działające pionowo siły naporu i są bardzo słabe w tym kierunku wskutek czego nigdy nie zastosowano ich w praktyce.

Zwijany element konstrukcyjny został również opisany w amerykańskim opisie patentowym US 3 295 269. Element ten ma człony wsporcze połączone obrotowo z członami pośrednimi rozmieszczonymi osiowo z dwóch przeciwległych końców członów wsporczych. W otworach przechodzących przez poszczególne człony są umieszczone druty połączone z urządzeniem do zwijania i rozwijania elementu konstrukcyjnego. Cechą charakterystyczną tego elementu konstrukcyjnegojest możliwośćjego zginania w kierunku podłużnym i poprzecznym wzdłuż drutów łączących człony wsporcze z członami pośrednimi tak, że można formować z niego maty, kolumny, profile belek.

Inny zwijany element konstrukcyjny został opisany w amerykańskim opisie patentowym US 3 349 526. Element konstrukcyjny ma urządzenie napinające, które blokuje go w pozycji sztywnej i zwalnia blokadę tak, że możliwe jest jego dwustronne pionowe odchylenie w ograniczonym zakresie. Poszczególne człony wsporcze są połączone ze sobą drutem, który przechodzi przez umieszczone w nich otwory i jest dołączony do urządzenia napinającego. Element ten jest montowany w drzwiach jako przejście dla psów i kotów.

Znane w technice zwijane elementy konstrukcyjne nie spełniają oczekiwań odnośnie ich wytrzymałości na poziomie obciążenia nawet przy niskich siłach. Ponadto produkcja ich jest bardzo droga i są trudne w obsłudze.

Przedmiotem wynalazku jest zwijany lub składany element konstrukcyjny, który jest odporny na działanie sił pionowych i sił poziomych, a ponadto jest sztywny i ma automatyczne prowadzenie poszczególnych członów tak, że może on być zakładany bez ręcznej regulacji poszczególnych członów oraz ma małą masę, jest tani w wykonaniu i ma bardzo szeroki zakres zastosowania.

Według wynalazku zwijany lub składany element konstrukcyjny składa się z szeregu połączonych członów wsporczych i przynajmniej dwóch urządzeń naciągowych łączących człony wsporcze i za pomocą których są one podnoszone i zwijane lub opuszczane i rozwijane pod wpływem wywieranego nacisku, przy czym człony naciągowe są umieszczone w przelotowych kanałach członów wsporczych, których kształt jest komplementarny do przekroju poprzecznego członów naciągowych i charakteryzuje się tym, że pomiędzy członami wsporczymi są rozmieszczone człony pośrednie, które są wsparte swymi powierzchniami kontaktowymi na członach wsporczych, przy czym w miejscach, w których element komórkowy ma kształt łuku, przeciwległe powierzchnie członów wsporczych mają obniżone powierzchnie, a członów pośrednich komplementarnie wypukłe powierzchnie, przy czym człon wsporczy i człon pośredni są osiowo przesuwne w kierunku elementu naciągowego mającego postać zwisającej elastycznej taśmy, która jest umieszczona przesuwnie w kierunku wzdłużnym w kanałach członów.

Kanały są umieszczone we wzajemnej od siebie maksymalnie dopuszczalnej konstrukcyjnie odległości, a ich krawędzie korzystnie mają kształt prowadnicy wzdłużnej krawędzi taśmy naciągowej.

Wypukłe powierzchnie członu pośredniego korzystnie częściowo zachodzą na obniżone powierzchnie członu wsporczego i przylegają wzajemnie do siebie pokrywającymi się częściami stanowiącymi podparcie, a pozostałe ich powierzchnie są wzajemnie rozłączone. Człon wsporczy korzystnie ma kształt profilu otrzymanego przez wytłoczenie i pocięcie wytłoczki w poprzek na odpowiednie odcinki. Człon pośredni korzystnie ma odcinek środkowy, z którym są połączone dwa odcinki boczne umieszczone w komplementarnym wybraniu członu wsporczego, przy czym odcinek środkowy ma korzystnie zbieżne powierzchnie w kierunku członu wsporczego. Boczne odcinki członu pośredniego korzystnie mają taką długość, że ich końcowe powierz4 chnie są umieszczone pomiędzy przeciwległymi występami oporowymi członu wsporczego, podczas gdy ich boki są umieszczone w wybraniu członu wsporczego. Drut naciągowy do przekazywania osiowych sił korzystnie jest umieszczony w przelotowych otworach członów wsporczego i pośredniego. Człon wsporczy i człon pośredni korzystnie mają komplementarny kształt i są rozmieszczone w stosie jeden na drugim, przy którym to rozmieszczeniu człony te są wzajemnie połączone tak, że części jednego członu wchodzą w drugi człon tworząc podparcie podczas zwijania elementu konstrukcyjnego.

Zwijany lub składany element konstrukcyjny został szczegółowo pokazany w przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia widok z boku bębna nawijającego z częściowo nawiniętym elementem konstrukcyjnym, fig. 2 - przekrój końcowego odcinka elementu konstrukcyjnego z fig. 1, fig. 1, fig. 3 - przekrój wzdłuż linii III-ΠΙ z fig. 2, fig. 4 - widok z boku wzajemnie połączonych konstrukcyjnych członów stosowanychjako łuk, fig. 5 - przekrój z fig. 4 połączenia dwóch członów konstrukcyjnych na łuku elementu konstrukcyjnego, fig. 6 przekrój wzdłużny części konstrukcyjnych członów według alternatywnego wykonania wynalazku, fig. 7 - przekrój wzdłuż linii VII-VII z fig. 6, fig. 8 - przekrój wzdłuż linii VHI-Vin z fig. 6, fig. 9 - przekrój alternatywnego wykonania pośrednich członów według fig. 6, fig. 10 - przekrój wzdłużny następnego wykonania członu konstrukcyjnego według wynalazku, fig. 11 - przekrój wzdłuż linii XI-XI z fig. 10, fig. 12 - przekrój członu pośredniego z fig. 10, fig. 13 - przekrój członu wsporczego będącego częścią elementu konstrukcyjnego pokazanego na fig. 10, fig. 14 - schematycznie dwa ułożone jeden na drugim człony wsporcze zwijanego konstrukcyjnego elementu, fig. 15 - przekrój żaluzji przeciwsłonecznej według wynalazku.

Na fig. 1 pokazano element konstrukcyjny 11, który jest zwijany na cylindrze 10. Element ten ma kolejne człony wsporcze 12 pomiędzy którymi są umieszczone człony pośrednie 13. Człony wsporcze i pośrednie 12, 13 mają kanały 15, w których są umieszczone elementy naciągowe 14. Jak pokazano na fig. 2 elementy naciągowe 14 są stosowane do podnoszenia i opuszczania członów wsporczych 12 razem z członami pośrednimi 13 tak, że element konstrukcyjny może być rozwinięty w postaci sztywnej stabilnej konstrukcji. Człony pośrednie 13 mają odcinki 13a, które obracają się w pewnej odległości w komplementarnym wybraniu 12a członu wsporczego.

Na fig. 2 pokazano, że człon pośredni 13 może stykać się kontaktową powierzchnią 17 z członem wsporczym 12 w kierunku podparcia, przy czym powierzchnia ta nie jest równoległa lecz jest nachylona pod kątem przy którym element konstrukcyjny ma kształt łuku. Na fig. 2 pokazano dolny koniec łuku z końcowym odcinkiem 18, który może być zamocowany za pomocą płyty 19 połączonej zawiasą 20 z końcem elementu konstrukcyjnego. Poprzez zamianę kąta nachylenia elementu konstrukcyjnego 11 w stosunku do powierzchni można uzyskiwać odpowiednie różne łuki.

Elementy naciągowe 14 są nawijane na odpowiednich wałach 21, który za pomocą nie pokazanych urządzeń naciągowych i zatrzaskowych zostają napięte. Korzystnie stosuje się elastyczne taśmy tekstylne lub stalowe zależnie od rodzaju zastosowania elementu konstrukcyjnego 11.

Nafig. 3 pokazano przekrój członu wsporczego 12 wykonanego z wytłoczonego materiału, to jest tworzywa sztucznego lub aluminium. Człony pośrednie 13 są wykonane z tego samego materiału w postaci wyprasek i mają komplementarny przekrój do członu wsporczego 12 tak, że mieszczą się w nim z dwóch stron. Wyprofilowane człony mają wewnątrz wzdłużne kanały, które obniżają zużycie materiału oraz ich masę. Dwa podłużne kanały 15 mieszczące elementy naciągowe 14 w postaci taśmy mają komplementarny kształt do przekroju poprzecznego taśmy i są rozmieszczone w największej konstrukcyjnie dopuszczalnej odległości od siebie, jak to zostało pokazane w przekroju członu konstrukcyjnego. Wielkość kanałów 15 jest większa od przekroju poprzecznego taśmy naciągowej tak, aby mogła się ona swobodnie w nich przesuwać w kierunku wzdłużnym, podczas gdy szerokość kanałów jest prawie równa szerokości taśmy w celu zapobieżenia bocznego przesunięcia lub wyginania połączonych z taśmą członów wsporczych 12. Człon wsporczy 12 ma w czterech narożnikach cztery przelotowe otwory 22, w które wciskane są stalowe pręty 23, które absorbują osiowe siły działające na połączenie 25 i przenoszą je do podstawy końcowego odcinka 18. Otwory 24 są przewiercone prosto przez człony wsporcze 12 i mogą być stosowane do połączenia szeregu elementów konstrukcyjnych w

176 159 określonej wzajemnej odległości, przy czym zamontowane w otworach 24 rury lub pręty łączą ze sobą lub więcej równoległych elementów konstrukcyjnych tworząc pomiędzy nimi drabinę.

Na fig. 4 pokazano łuk utworzony z trzech odcinków elementów konstrukcyjnych 11, które zostały połączone ze sobą za pomocą rur lub prętów.

Na fig. 5 pokazano szczegółowo wzajemne połączenie elementów konstrukcyjnych za pomocą komplementarnych wchodzących jeden w drugi trapezów 26 i 27, które mogą poprzecznie ślizgać się wzajemnie w szczelinach sztywnego połączenia tych elementów. Elementy naciągowe 14 są zamocowane na jednym końcu w kierunku naciągu za pomocą zacisku 28. Zamiast taśmy można stosować inne elementy naciągowe, na przykład druty, ale najkorzystniejsze jest zastosowanie taśmy, która jest płaska i ma dużą wytrzymałość na rozciąganie. W przypadku działania dużych sił na powierzchnie elementu stosuje się taśmę stalową, która ma wysoką sztywność i może być łatwo zwijana.

Na fig. 6 do 9 pokazano odcinki l3a i 13b członu pośredniego 13 mieszczącego się w komplementarnym wybraniu 12a członu wsporczego 12 tak, że gdy element konstrukcyjny jest zwijany wokół osi 30, to jego odcinki 13a i 13b są wzajemnie połączone z członem wsporczym. Jest to bardzo ważne przy rozwijaniu elementu konstrukcyjnego, gdyż wtedy wszystkie podpierające człony i człony pośrednie układają się we właściwym położeniu automatycznie bez manualnej pomocy. Odcinki l3a i 13b są również tak skonstruowane, że są wzajemnie połączone z członami wsporczymi wzajemnie wspierając się swymi kontaktowymi powierzchniami 17, dzięki czemu przenoszą siły działające na człony wsporcze elementu konstrukcyjnego 11.

Pokazany na fig. 6 element konstrukcyjny 11 ma od lewej strony: końcowy odcinek 18 skonstruowany jako pośredni człon z prostym żeńskim połączeniem 13b; człon wsporczy 12, który może być dłuższy lub krótszy; prosty pośredni człon 13; człon wsporczy 12 oraz ponownie prosty pośredni człon 13. Gdy konstrukcyjny element przechodzi w zakrzywiony do góry łuk, to człony pośrednie 13 mają kształt pokazany na fig. 9 i stosuje się je wówczas zamiast prostych członów pośrednich pokazanych na fig. 6. Poprzez wybranie różnych kątów a powierzchni 31 członów środkowych 13c uzyskuje się w szerokim zakresie różne łuki konstrukcyjnego elementu.

Na fig. 10 do 13 pokazano alternatywne wykonanie elementu konstrukcyjnego 11, to jest podłużny element, w którym jako naciąg zastosowano na przykład drut umieszczony wewnątrz tego elementu. W rozwiązaniu tym element naciągowy 14 w postaci drutu jest zamocowany jednym końcem w zacisku 28 umieszczonym w dolnym odcinku 32 elementu konstrukcyjnego 11 i przechodzi przez kanały 15 do drugiego górnego odcinka 33 zaopatrzonego w dwa krążki liniowe 34 poprzez które wchodzi do dołu w kanały 15 i z powrotem do pierwszego odcinka 32, w którym jest przytwierdzony do zapadkowego koła 35. Poprzez obrót zapadkowego koła 35 w kierunku obrotu zegara drut zostaje naciągnięty, co powoduje, że element konstrukcyjny podnosi się do góry.

Na fig. 11 pokazano konstrukcję górnego odcinka 33 a na fig. 13 kształt członu wsporczego 12 i członu pośredniego 13 z fig. 12.

Figura 14 pokazuje przekrój dwóch umieszczonych jeden na drugim członów w nieco zmodyfikowanej postaci, w której zastosowano taśmę naciągową. Człon wsporczy 12 ma taki profil, że podczas zwijania elementu konstrukcyjnego około połowy jego wysokości jest połączone z drugim członem i człony te wzajemnie pokrywają się. Ta dwuwarstwowość zabezpiecza stabilność konstrukcji podczas zwijania i redukcji ilość miejsca potrzebnego do zwinięcia podłużnego elementu komórkowego w sposób pokazany na fig. 1.

Dla pewnych specjalnych zastosowań człon wsporczy 12 i pośredni 13 elementu konstrukcyjnego 11 jest zaopatrzony w specjalne zewnętrzne podłużne rowki, szczeliny, szyny i podobne, które są przeznaczone do zamocowania dodatkowego funkcjonalnego wyposażenia. W tym celu górna krawędź członu wsporczego 12 może mieć kształt szyny 36 dla wózka 37, którego koła 38 są prowadzone u dołu przez podparcie 39 i u góry przez górny kołnierz 40. Rozwiązanie takie stosuje się, gdy element konstrukcyjny 11 jest używany na przykład jako ramię zasłony przeciwsłonecznej w sposób pokazany na fig. 15. Wózek 37 ma powyżej kołnierza 40 platformę 41 do której jest zamocowany profil 42. Do profilu 42 jest zamocowana z jednej strony przeciwsłoneczna zasłona 43, a z drugiej strony naciągowa lina bez końca 44, której przednie części 44a przechodzą do nie pokazanych krążków, a następnie do umieszczonego z przodu

176 159 członu sprężynowego mechanizmu zaciskającego liną i dalej do krążka linowego umieszczonego w dolnym odcinku konstrukcyjnego elementu. Z tego położenia powrotny odcinek 44b liny naciągowej porusza się z powrotem w kierunku bębna drutu. Gdy nie pokazana zasłona przeciwsłoneczna 43 jest obracana celem zasłonięcia, wówczas lina 44 ciągnie wózek 37 wzdłuż konstrukcyjnego elementu i zasłona jest zamknięta. Sprężysty mechanizm służy do kompensowania powstałych różnic długości, które występują gdy kółka zasłony mają mniejszą średnicę, a średnica kółka liny zwiększa się, co powoduje że zasłona jest zawsze napięta.

Jest oczywiste w przedstawionym powyżej wykonaniu, że konstrukcyjny element może być zastosowany w różny sposób i wynalazek nie ogranicza się tylko do przedstawionego powyżej wykonania. Na przykład człony wsporcze mogą być połączone za pomocą męskich i żeńskich złączy. Jest również zrozumiałe, że człon wsporczy musi mieć kształt wypraski zaopatrzonej we współpracujące ze sobą komplementarne wklęsłe i wypukłe wybrania, które podczas zastosowania elementu konstrukcyjnego nadają mu wymaganą wytrzymałość na działanie sił poziomych.

ΊΚ> 159

FIG.6

176 159

17159

FIG.5

I2a

176 159

FIG. 10

176 159

FIG. 11

FIG. 13

FIG.12

FIG. 14


	\	z	/
	K	z	/
		/	/
\	2	z	/
\	\	z	/
\	\	z	/
\	\	z	/
	\	z	/
	\	3	/
\	\	Z	/
\	\	z	/
\	\	z	/
\	\	z	/
\	y	z	/

176 159

FIG.15

176 159

11

FIG. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zwijany lub składany element konstrukcyjny, który w rozwiniętej lub rozłożonej postaci stanowi podparcie i jest odporny na działanie sił ściskających składający się z szeregu połączonych członów wsporczych i przynajmniej dwóch urządzeń naciągowych łączących człony wsporcze za pomocą których siła nacisku może oddziaływać na człony wsporcze celem przemieszczenia ich razem ze zwiniętej pozycji do rozwiniętej roboczej pozycji, przy czym elementy naciągowe są umieszczone w przelotowych kanałach członów wsporczych, a ich kształt jest komplementarny do przekroju poprzecznego elementów naciągowych, znamienny tym, że pomiędzy członami wsporczymi (12) są rozmieszczone człony pośrednie (13), które są wsparte Swymi kontaktowymi powierzchniami (17) na członach wsporczych (12), a w miejscach, w których element komórkowy (11) ma kształt łuku przeciwległe powierzchnie członów wsporczych (12) i członów pośrednich (13) mają wypukłe powierzchnie odcinków (13a) i komplementarne obniżone powierzchnie wybrań (12a), przy czym człony wsporcze (12) i pośrednie (13) są osiowo przesuwne w kierunku elementu naciągowego (14) mającego postać zwisającej elastycznej taśmy umieszczonej przesuwnie w kierunku wzdłużnym, a kanały (15) są umieszczone w przeciwległych końcach członów w maksymalnej konstrukcyjnie dopuszczalnej odległości.
2. Zwijany lub składany element według zastrz. 1, znamienny tym, że krawędzie kanału (15) mają kształt prowadnicy wzdłużnych krawędzi taśmy naciągowej.
3. Zwijany lub składany element według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że w członach wsporczych i pośrednich (12, 13) wypukłe powierzchnie odcinków (13a) i komplementarne obniżone powierzchnie wybrań (12a) częściowo zachodzą na siebie na utworzonym łuku i przylegają do siebie zachodzącymi częściami stanowiącymi podparcie, a pozostałe ich powierzchnie są wzajemnie rozłączone.
4. Zwijany lub składany element według zastrz. 1, znamienny tym, że człon wsporczy (12) ma kształt profilu otrzymanego przez wytłoczenie i pocięcie wytłoczki w poprzek na odpowiednie odcinki.
5. Zwijany lub składany element według zastrz. 1, znamienny tym, że człon pośredni (13) ma część środkową (13c) połączoną z odcinkami (13a, 13b), które są umieszczone w komplementarnym wybraniu (12a) członu wsporczego (12), przy czym część środkowa (13c) ma korzystnie zbieżne powierzchnie (31) w kierunku członu wsporczego.
6. Zwijany lub składany element według zastrz. 5, znamienny tym, że odcinki (13a, 13b) członu pośredniego (13) maj ą taką długość, że ich kontaktowe powierzchnie (17) są umieszczone pomiędzy przeciwległymi występami oporowymi członu wsporczego (12), a ich boki są umieszczone w wybraniach (12a) członu wsporczego (12).
7. Zwijany lub składany element według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy wsporcze i pośrednie (12,13) mają przelotowe otwory (22) mieszczące naciągowy drut (23) do przekazywania osiowych sił.
8. Zwijany lub składany element według zastrz. 1, znamienny tym, że człon (12) i człon pośredni (13) mają komplementarny kształt umożliwiający rozmieszczenie ich w stosie jeden na drugim, przy którym to rozmieszczeniu człony te są wzajemnie połączone tak, że części jednego członu wchodzą w drugi człon tworząc podparcie podczas zwijania elementu komórkowego.

* * *