PL176071B1

PL176071B1 - Środek do powlekania profili stolarki z PCW

Info

Publication number: PL176071B1
Application number: PL94302145A
Authority: PL
Inventors: Bruno D'herbecourt; Thierry Moulin
Original assignee: Atochem Elf Sa
Priority date: 1993-02-05
Filing date: 1994-02-04
Publication date: 1999-03-31
Also published as: CA2114993C; NO940269D0; JPH06287518A; BR9400433A; CN1040224C; MX9400930A; US5626958A; ZA94780B; TW320649B; CN1092446A; FI940528A; US5972514A; FR2701268B1; JP3065473B2; EP0610122A1; KR0129803B1; HU220342B; SK284002B6; HUT68137A; AU5493394A

Abstract

1. Srodek do powlekania profili stolarki z PCW, stanowiacy dyspersje sproszkowanej zywicy w roztworze spoiwa, znamienny tym, ze zawiera: a) 20 do 99,5% wagowych suchej masy spoiwa, które stanowi co najmniej jeden polimer rozpuszczalny w rozpuszczalniku, zawierajacy grupy hydroksylowe i/lub karbo- ksylowe, wybrany z grupy obejmujacej poliakrylan, zywice epoksydowe, poliester, polieter, polikaprolakton i polimery chlorku winylu; b) poliizocyjanianowy czynnik sieciujacy w ilosci takiej, ze stosunek molowy grup reaktywnych czynnika sieciujacego do grup reaktywnych polimeru zawierajacego grupy hydroksylowe (i/lub) karboksylowe wynosi 0,6 do 1,5; c) 0,5 do 80% wagowych suchej masy zywicy termoplastycznej subtelnie rozdrob- niona w postaci zawiesiny, ewentualnie zawierajacej pigmenty, barwniki i wypelniacze; d) 10 do 70% wagowych w stosunku do calosci kompozycji rozpuszczalnika, przy czym zastosowane spoiwo jest takie, ze umozliwia wypacanie sie dodatków i plastyfika- torów PCW przez blone otrzymana przez sieciowanie tego srodka podczas wytwarzania warstwy przylegajacej do PCW. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest środek do powlekania profili stolarki z PCW.

Ze stanu techniki znane są środki na bazie poliamidu, stosowane w wielu dziedzinach, w tym do wytwarzania powłok: na drewnie (umeblowanie, meble biurowe), na aluminium (przemysł lakierniczy, powlekanie okiennic, żaluzji ruchomych); na wyrobach z tworzyw sztucznych (urządzenia informatyczne, audio, video) i do powlekania gleby (parking, tereny sportowe).

Z opisu patentowego europejskiego EP-0047 508 znane jest zastosowanie takich środków do wstępnego lakierowania. W opisie tym omówiono środek do powlekania przedmiotów metalowych metodą lakierowania z użyciem taśmy (coil coating). Środek do powlekania charakteryzuje się tym, że zawiera spoiwo z grupami hydroksylowymi, poliizocyjanian. zablokowany i poliamid w postaci proszku. Otrzymana powłoka jest następnie sieciowana w temperaturze od 200°C do 260°C w czasie 25-50 sek., zbyt wysokiej do stosowania do profili z twardego PCW, którego deformacja następuje w temperaturze 60°C - 80°C.

W zgłoszeniu japońskim 54 64945 publikowanym po 18 miesiącach pod nr JP 55157 661 9 grudnia 1980 opisano środek do powlekania na bazie poliamidu 6 lub 6,6 lub 6,10, oleju silikonowego i prepolimeru uretanowego, stosowany zwłaszcza na gładkie elementy z

176 071

PCW przeznaczone dla przemysłu samochodowego. Powlekanie jest stosowane w celu otrzymania powłok o specyficznych właściwościach związanych ze współczynnikiem tarcia.

Z opisu patentowego francuskiego FR 1 469 096 znany jest układ poliuretan/poliamid schnący na powietrzu i przeznaczony do powlekania gleby; celem jest uzyskanie efektu przeciwpoślizgowo.

Jedną z niedogodnością stolarki z profili z PCW jest jej biały kolor. Aby produkować stolarkę z PCW należy rozwiązać problemy techniczne, zwłaszcza związane z odpornością na uderzenia, stałością jakości estetycznej i trwałości, w dużym zakresie kolorystyczny, w warunkach ekonomicznych do zaakceptowania. Znane są obecnie cztery metody barwienia profili:

- barwienie w masie

- współwytłaczanie

- laminowanie

- malowanie.

Barwienie w masie jest utrudnione z powodu niezgodności między pewnymi składnikami polimerów i pigmentami dotyczącymi odporności na działanie promieniowania UV.

Współwytłaczanie polega na wytłaczaniu wspólnym struktury z białego PCW i polimetakrylanu (PMMA) barwnego na częściach zewnętrznych profili.

Chociaż technika ta jest dobrze znana, posiada jednak pewne niedogodności, zwłaszcza z punktu widzenia ekonomicznego. Koszty produkcji i magazynowania są bardzo wysokie.

Laminowanie (plaxage) jest obecnie techniką najczęściej stosowaną. Polega ona na naklejeniu na gorąco folii polimerowej na profile na wyjściu z wytłaczarki. W ten sposób otrzymuje się profile o dobrej jakości; metoda stosowana jest od wielu lat bez większych zakłóceń.

Ta technika ma dwie niedogodności: wytrzymałość na uderzenie jest często dyskusyjna. Warunki pracy są często trudne i koszty magazynowania są zwiększone. Trzeba w istocie magazynować wiele próbek o różnych kolorach. Z drugiej strony, paleta kolorów jest często ograniczona, właśnie z powodu konieczności magazynowania.

Przedmiotem wynalazku jest środek do powlekania dający powłokę w postaci błony barwnej lub przezroczystej, o wyglądzie gładkim lub ustrukturowanym, przeznaczony do nanoszenia na profile z PCW przeznaczone na stolarkę PCW i jej akcesoria (ramy okienne, okiennice, żaluzje ruchome, pojemniki do żaluzji ruchomych, itp.).

Środek do powlekania profili stolarki z PCW zgodnie z wynalazkiem zawiera:

a) 20 do 99,5% wagowych suchej masy spoiwa, które stanowi co najmniej jeden polimer rozpuszczalny w rozpuszczalniku, zawierający grupy hydroksylowe i/lub karboksylowe, wybrany z grupy obejmującej poliakrylan, żywice epoksydowe, poliester, polieter, polikaprolakton i polimery chlorku winylu;

b) poliizocyjanianowy czynnik sieciujący, w ilości takiej, że stosunek molowy grup reaktywnych czynnika sieciującego do grup reaktywnych polimeru zawierającego grupy hydroksylowe (i/lub) karboksylowe wynosi 0,6 do 1,5;

c) 0,5 do 80% wagowych suchej masy żywicy termoplastycznej subtelnie rozdrobnionej w postaci zawiesiny, ewentualnie zawierającej pigmenty, barwniki i wypełniacze;

d) rozpuszczalnik, w ilości 10 do 70% wagowych w stosunku do całości kompozycji, przy czym zastosowane spoiwo jest takie, że umożliwia wypacanie się dodatków i plastyfikatorów PCW przez błonę otrzymaną przez sieciowanie tego środka podczas wytwarzania warstwy przylegającej do PCW.

Powłoka otrzymana przez powlekanie profili PCW środkiem według wynalazku składa się z jednej lub kilku warstw środka do powlekania, złożonego z dyspersji żywicy termoplastycznej, ewentualnie barwionej w masie, w ciekłym lakierze, ewentualnie pigmentowanym, zawierającej ewentualnie spoiwo lub spoiwa i czynnik · sieciujący rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych. Ten środek do powlekania po nałożeniu na profile stolarki z PCW jest sieciowany najczęściej w temperaturze 50°C w podczerwieni.

176 071

Środek do powlekania nie ma wad, w szczególności związanych z wyglądem estetycznym, odpornością na promieniowanie ultrafioletowe i opornością na uderzenie otrzymanych powłok. Także łatwość jego nanoszenia pozwala na uniknięcie niedogodności związanych z magazynowaniem.

Korzystnie stosuje się czynnik sieciujący rozpuszczalny w rozpuszczalniku.

Spoiwo po sieciowaniu powinno być odporne na działanie czynników atmosferycznych, trwałe w czasie i odporne na środki do czyszczenia. Spoiwo powinno być przyczepne do PCW.

Jest korzystne, gdy tworzy ono sieć wielooczkową wystarczająco dużą, aby umożliwić wypacanie się dodatków i plastyfikatorów PCW.

Korzystnie spoiwo stanowi mieszaninę dwóch żywic A1 i A2, przy czym A1 stanowi żywicę słabo rozgałęzioną zawierającą grupy hydroksylowe i/lub karboksylowe, np. poliakrylan, żywica epoksydowa, polieter, poliester lub polikaprolakon, zaś A2 stanowi kopolimer chlorku winylu zawierający grupy hydroksylowe i/lub karboksylowe.

Żywice Al i A2 mają korzystnie średni liczbowo ciężar cząsteczkowy od 350 do 35000 i wskaźnik grup hydroksylowych i/lub karboksylowych w procentach wagowych od 0,5 do 6, korzystnie od 0,8 do 4.

Szczególnie korzystnie środek zawiera jako żywicę A1 hydroksylowany poliester, a jako żywicę A2 - hydroksylowany kopolimer octanu winylu i chlorku winylu.

Hydroksylowana żywica poliestrowa słabo rozgałęziona nadaje główne właściwości tworzonej powłoce (odporność na czynniki atmosferyczne, odporność chemiczna, trwałość w czasie). Fakt, że jest ona słabo rozgałęziona umożliwia, po sieciowaniu za pomocą utwardzacza, otrzymanie sieci polimeru trójwymiarowego, o oczkach stosunkowo dużych. Taka sieć umożliwia wypacanie plastyfikatora przez powstałą błonę powłokową bez jej odklejenia. Sieć polimerowa o oczkach mniejszych nie pozwoliłaby na migrację plastyfikatora przez błonę powłoki, co powodowałoby z czasem odklejanie powłoki.

Kopolimer octan winylu - chlorek winylu hydroksylowany, który jest stosunkowo polarny i chlorowany (jak PCW) daje przyczepność do nośnika PCW.

Fakt, że jest on hydroksylowany umożliwia jego sieciowanie za pomocą utwardzacza izocyjanianowego i nie zmniejszanie odporności błony na agresywne czynniki.

Jako izocyjanianowy czynnik sieciujący stosuje się pochodne izocyjanianów aromatycznych, alifatycznych lub cykloalifatycznych, a korzystnie diizocyjanianów i triizocyjanianów. W tym przypadku połączenie polimeru o funkcji hydroksylowej (i/lub) i izocyjaniany daje poliuretan. Ponadto stosuje się, jako środek sieciujący, związek poliizocyjanianowy nie blokowany.

Korzystnie stosunek molowy grup reaktywnych czynnika sieciującego do reaktywnych grup hydroksylowych i/lub karboksylowych polimeru wynosi 0,7 do 1,3.

Wynalazek obejmuje także stosowanie poliizocyjanianu blokowanego, o ile można go odblokować w temperaturach odpowiednich dla PCW.

Przykłady diizocyjanianów stosowanych w środku według wynalazku i szczególnie zalecanych to: diizocyjanian heksametylenowy-1,6 (HDT), 4,4-difcnylometanoizocyjanian (HMDI), 3-izocyjaniano-3,5,5-trimetylocykloheksyloizocyjanian metylu (IPDI).

Przez żywice termoplastyczne rozumie się polimery termoplastyczne o punkcie mięknienia od 100°C do 230°C, korzystnie poliamidy. Jako poliamidy stosuje się polimery utworzone z jednego lub kilku kwasów ω-aminomonokarboksylowych mających od 6 do 12 atomów węgla w cząsteczce lub odpowiednich laktamów, np. polikaprolaktam (PA-6), polimer kwasu ω-aminoundekanowego (PA-11) i polilaurylolaktamu (PA-12) lub kopolimery np. kaprolaktamu i kwasu ω-aminoundekanowego (PA-6.11), kaprolaktamu i laurylolaktamu (PA-6/12) i kaprolaktamu, kwasu ω-aminoundekanowego i laurylolaktamu (PA-6/11/12).

Jako poliamidy stosuje się także produkty polikondensacji dwuaminy, np. heksametylenodiaminy, z kwasem dikarboksylowym, np. kwasem adypinowym, sebacynowym, kwasem dodekanodwukarboksylowym i kwasem tereftalowym. Reprezentatywne przykłady

176 071 poliamidów obejmują: poli(heksametyleno-adypinamid) (PA-6-6) poli (heksametylenosebacynamid) (PA-6,10) i poli-(heksametyleno-dodekano-dikarboksyamid) (PA-6.12). Ewentualnie można stosować mieszaniny poliamidów, pod warunkiem, że ich punkt mięknienia jest w zakresie 100° - 230°C. Korzystnie stosuje się PA-11, pA-12, PA-6/12 i/lub PA-12.12, same lub w mieszaninie.

Przez żywice termoplastyczne rozumie się również polieteroamidy, a także polieteroestroamidy, zwłaszcza opisane w opisach patentowych francuskich: FR 2273021 i FR 2401947.

Odpowiednie proszki otrzymuje się przez rozdrobnienie polimerów lub przez bezpośrednią polimeryzację o żądanym uziarnieniu, tak jak na przykład opisana w opisie patentowym EP 192 515.

Zgodnie z wynalazkiem temperatura mięknienia żywic termoplastycznych powinna być zawarta w zakresie 100°C - 230°C, korzystnie 120°C - 210°C. Temperaturę mięknienia oznacza się metodą Koeflera.

Jako rozpuszczalniki solubilizujące spoiwo złożone z jednego lub kilku polimerów hydroksylowanych i/lub karboksylowanych i czynnik sieciujący stosuje się rozpuszczalniki organiczne o temperaturze wrzenia 40°C - 310°C, korzystnie 77°C -193 °C. Rozpuszczalniki te nie powinny naruszać powierzchni PCW.

Reprezentatywne przykłady odpowiednich rozpuszczalników obejmują: węglowodory aromatyczne, jak ksylen i toluen, estry alifatyczne, jak octan etylu, octan butylu, octan glikolu etylenowego, etoksypropionian etylu, ketony, jak metylo etylo keton, metylo izobutylo keton, diacetonoalkohol, alkohole alifatyczne jak butanol, izopropanol, metanol, etanol, 2-metoksypropanol (sprzedawany pod nazwą Dowanol M, przez DOW Chemical), węglowodory alifatyczne o temperaturze wrzenia w zakresie 30 - 160°C - (sprzedawane pod znakiem HYDROSOL Essence A, B, C, D, E, F, G lub H przez firmy TOTAL lub SHELL Chimie).

Środek do powlekania może, ewentualnie dodatkowo zawierać jeden lub kola czynników pomocniczych lub zwykłych dodatków, np. dyspergatory, czynniki modyfikujące własności reologiczne, środki przeciwpieniące, stabilizatory przeciw działaniu UV, środki ułatwiające płynięcie, plastyfikatory, środki modyfikujące połysk i promotory utwardzania, takie jak kwas para-toluenosulfonowy, sole metali ciężkich i aminy.

Pigmenty odpowiednie do pigmentowania środka i żywic termoplastycznych są typowymi pigmentami, tj. są to pigmenty kwasowe, obojętne i zasadowe, pochodzenia organicznego lub mineralnego. Jeśli to konieczne, pigmenty mogą być poddane wstępnej obróbce w celu zmodyfikowania ich właściwości. Przykłady pigmentów obejmują: dwutlenek tytanu, czerwony tlenek żelaza, oranż molibdenianowy, chromian ołowiu, sadza i pigmenty ftalocyjaninowe. Jako pigmenty stosuje się także pigmenty metaliczne jak glin (aluminium) i stal nierdzewną. Zawartość pigmentów w suchej powłoce może osiągnąć 60%.

Środek do powlekania według wynalazku nie zawiera żadnego dodatku typu oleju silikonowego. Olej silikonowy powoduje, że powłoka staje się bardzo śliska, utrudnia połączenie składników, i sprawia, że środek nie ma odpowiedniej przyczepności.

Różne warstwy środka według wynalazku mogą być nanoszone różnymi technikami stosowanymi do nanoszenia cieczy, ale korzystnie przez rozpylanie za pomocą pistoletu pneumatycznego bezpowietrznego lub z powietrzem mieszanym lub metodą elektrostatyczną także pistoletem pneumatycznym z mini-pojemnikiem lub tarczowym o dużej szybkości.

Przed naniesieniem powłoki podłoże można poddać obróbce w celu polepszenia przyczepności. Jako tego typu działanie stosuje się odtłuszczanie powierzchni, obróbkę typu utleniającego taką jak płomieniowa, łuk koronowy, działanie plazmą.

Po nałożeniu na podłoże jednej lub dwóch warstw środka wygrzewa się powłokę w ciągu od 2 godzin do 24 godzin, w piecu o temperaturze 20°C - 80°C, korzystnie 40° do 60°C lub 5 minut do ' 30 minut, w podczerwieni w temperaturze 50° - 100°C na powierzchni.

Powłoka otrzymana przez powlekanie profili PCW środkiem według wynalazku składa się z jednej lub kilku warstw środka do powlekania, złożonego z dyspersji żywicy

176 071 termoplastycznej, ewentualnie barwionej w masie, w ciekłym lakierze, ewentualnie pigmentowanym, zawierającej spoiwo lub spoiwa i czynnik sieciujący rozpuszczony w rozpuszczalnikach organicznych. Ten środek do powlekania po nałożeniu na profile stolarka z PCW jest sieciowany najczęściej w temperaturze 50°C w podczerwieni. Środek do powlekania nie ma wad, w szczególności związanych z wyglądem estetycznym, odpornością na promieniowanie ultrafioletowe i odpornością na uderzenie otrzymanych powłok. Także łatwość jego nanoszenia pozwala na uniknięcie niedogodności związanych z magazynowaniem.

Warstwa (lub warstwy) powłoki otrzymanej przez powlekanie środkiem według wynalazku zawiera(ją) żywicę termoplastyczną stałą w postaci proszku o wielkości cząstek do 200 /zm, korzystnie 0,5 do 60 μm. Zawartość żywicy wynosi 0,5 do 80%wagowych, zwłaszcza 0,5 do 40% wagowych w stosunku do suchej powłoki.

Spoiwo stanowi 20 do 99,5% wagowych suchej powłoki.

Materiały kompozytowe otrzymane w wyniku powlekania profili z PCW środkiem według wynalazku i sieciowania składają się z:

- powłoki (powłok) o grubości 10-100 μm, korzystnie 10-40 μm.

- podłoża, korzystnie z PCW o grubości zmiennej, zależnie od kształtu profilu. Korzystne skutki uzyskane w wyniku powlekania profili i stolarki z PCW środkiem według wynalazku:

- wysoka odporność na czynniki atmosferyczne (UV, wilgoć, itd);

- wysoka odporność na uderzenie, także w niskich temperaturach (brak złuszczmia);

- wysoka odporność na zarysowania;

- odporność w teści ERICHSEN, model 435: powyżej 15N;

- można zginać profile barwne lub poddawać innym deformacjom bez zmiany powłoki. Ponadto zaobserwowano następujące trzy właściwości:

- odporność na zużycie złącz okiennych (tarcie podczas otwierania i zamykania);

- zachowanie odporności mechanicznej PCW nie barwionego (może się nawet polepszyć odporność na rozciąganie podczas starzenia się, ponieważ powłoka zabezpiecza PCW i zapobiega spękaniom powierzchni);

- zachowana jest zgrzewalność PCW (można barwić profile i okolice spoiny, a odporność mechaniczna spawu jest tak samo dobra, jak w przypadku PCW niebarwionego).

Można malować profile, ciąć, zestawiać w celu otrzymania stolarki. Barwa nie zmienia się przy zgrzewaniu.

Stwierdzono, że stolarka z PCW pokryta środkiem według wynalazku ma bardzo dobrą odporność na ścieranie wywołane przez nawiewanie piasku, jak też na ścieranie przez działanie uszczelek filcowych, które mogą znajdować się w futrynie, o którą opiera się ruchome skrzydło okna lub drzwi.

Przeprowadzono próbę ścierania metodą nawiewania piasku, polegającą na tym, że w ciągu 15 sekund ze stałej odległości 6 cm skierowano kulki szklane (wymiary 53-105 mikronów) pod ciśnieniem powietrza 80 psi (414 kPa) i przy natężeniu przepływu 40 do 60 CFM (1180 do 1700 l/min). Uzyskano następujące wyniki:

Zwykły poliuretan:

- po 6-8 sekundach powłoka się odrywa;

- po 15 sekundach, cały poliuretan znika.

Poliuretan z poliamidem jako napełniaczem:

- obserwuje się pewną stratę połysku i zmianę barwy.

Przeprowadzono także próbę odporności na tarcie szczotkami uszczelniaj ącymi. Po 20000 uderzeń otwieranych przesuwających się elementów produktu zaczyna trochę błyszczeć, ale pozostaje nieuszkodzony po 10 000 uderzeń.

Stwierdzono także, że powłoka na stolarce z PCW jest odporna na uderzenie, a także na działanie detergentów i środków do mycia szyb.

Ani dylatacje wywołane przez wysokie temperatury ani deformacje stolarki nie powodują żadnych zmian ani spękań powierzchni powłoki.

176 071

Poniższe przykłady ilustrują wynalazek. Wskazane ilości, o ile me zaznaczono inaczej, są wyrażone wagowo.

Przykład I

A. Wykonanie środka powlekającego

Przygotowuje się pastę do rozdrabniania, mieszając składniki środka do powlekania w zawiesinie w jednym lub kilku rozpuszczalnikach. Mieszanie prowadzi się w dyspergatorze kulowym. Po otrzymaniu zawiesiny, dodaje się składniki uzupełniające i miesza dokładnie, po czym ustawia odpowiednią lepkość.

B. Składniki powłoki Dość w gramach

Wykonanie pasty

Żywica poliestrowa hydroksylowana słabo rozgałęziona

- zawartość grup hydroksylowych 4,3%

- liczba grup estrowych na gram żywicy 395

- gęstość w 20°C (względem wody) 1,17

- lepkość w 23°C 2200 mPas · s.

Żywicę rozcieńczono do 60% wagowych octanem butylu.

Ten roztwór nazwano Żywica A 21,00

Żywica typu kopolimer octan-chlorek winylu hydroksylowany

- zawartość grup hydroksylowych 2,3%

- gęstość (względem wody) 1,39

- średni liczbowo ciężar cząsteczkowy 27 000

- temperatura zeszklenia 79°C

- lepkość graniczna 0,53.

Sporządzono roztwór o stężeniu 20% wagowych w rozpuszczalnikach, o następującym składzie:

- kopolimer octan-chlorek winylu hydroksylowany 20

- octan butylu 31

- octan metoksylo-propylowy 16

- metyloetyloketon 33 . 100

Ten roztwór nazwano Żywica B 26,70

Dodatki ułatwiające rozdrabnianie

- środek zwilżający (kwas stearynowy) 0,15

- środek tiksotropowy (tlenek magnezu) 0,30

Pigmenty

- błękit ftalocyjaninowy 0,55

- rutylowy dwutlenek tytanu 0,80

- sadza 0,40

- żółcień chromowa 10,30

Uzupełnienie środka

- Żywica A 10,45

- Żywica B 13,35

- Środek powierzchniowo-czynny 0,35

- stearynian cynku o stężeniu 10% wagowych w octanie metylu 1,70

- dibutylolaurynian cyny, roztwór o stężeniu 5% wagowych w ksylenie 0,40

- żywica termoplastyczna poliamid 11 o uziarnieniu 20-60/zm 4,65

Do ustawienia lepkości ksylen octan butylu

2,0

6,90

100,00

Do 100 części wagowych kompozycji po powyższym składzie środka dodano w momencie stosowania 15 części wagowych utwardzacza poliizocyjanianowego.

Charakterystyka poliizocyjanianu:

- poliizocyjanian alifatyczny typu biuret na bazie heksametylenodiizocyjanianu (HMDI)

- zawartość suchej masy: 75%, zawartość grup NCO: 16,4%

- lepkość w 23°C 250 mPa · s.

C. Stosowanie środka

Po odtłuszczeniu wyrobu z PCW mieszaniną rozpuszczalników naniesiono na jego powierzchnię za pomocą pistoletu pneumatycznego jedną (lub więcej) warstw środka do powlekania, następnie sieciowano w ciągu 12 godzin w 50°C, po czym ochłodzono w temperaturze pokojowej tak powleczone podłoże. Otrzymano materiał kompozytowy złożony z:

- profilu z PCW

- warstwy powierzchniowej o grubości 25-40 /im.

Próba 1

- Aparat do pomiaru ścieralności TABER (Norma francuska T 30015): ściernica CS17 1000 cykli

Obciążenie: 500 g, strata ciężaru: 110 mg

- Przyczepność: norma francuska T 30038 pozycja O

- QUV (norma francuska T 30036) . Po 1600 godzinach QUV, mamy degradację w stosunku do skali szarości 4 - 5

- Uderzenie (Norma francuska P 24500) . na zimno (-10°C) . bez uszkodzenia, przy uderzeniu 1 kg spadającego z 1m (albo pod wpływem energii 2 dżuli w -10°C).

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Środek do powlekania profili stolarki z PCW, stanowiący dyspersję sproszkowanej żywicy w roztworze spoiwa, znamienny tym, że zawiera:

a) 20 do 99,5% wagowych suchej masy spoiwa, które stanowi co najmniej jeden polimer rozpuszczalny w rozpuszczalniku, zawierający grupy hydroksylowe i/lub karboksylowe, wybrany z grupy obejmującej poliakrylan, żywice epoksydowe, poliester, polieter, polikaprolakton i polimery chlorku winylu;

b) poliizocyjanianowy czynnik sieciujący w ilości takiej, że stosunek molowy grup reaktywnych czynnika sieciującego do grup reaktywnych polimeru zawierającego grupy hydroksylowe (i/lub) karboksylowe wynosi 0,6 do 1,5;

c) 0,5 do 80% wagowych suchej masy żywicy termoplastycznej subtelnie rozdrobnioną w postaci zawiesiny, ewentualnie zawierającej pigmenty, barwniki i wypełniacze;

d) 10 do 70% wagowych w stosunku do całości kompozycji rozpuszczalnika, przy czym zastosowane spoiwo jest takie, że umożliwia wypacanie się dodatków i plastyfikatorów PCW przez błonę otrzymaną przez sieciowanie tego środka podczas wytwarzania warstwy przylegającej do PCW.
2. Środek według · zastrz. 1, znamienny tym, że jako spoiwo zawiera mieszaninę żywic A1 i A2, przy czym A1 stanowi żywicę słabo rozgałęzioną zawierającą grupy hydroksylowe i/lub karboksylowe, a A2 stanowi żywicę winylową chlorowaną zawierającą grupy hydroksylowe i/lub karboksylowe.
3. Środek według zastrz. 2, znamienny tym, że jako żywicę A1 zawiera poliester hydroksylowany, a jako żywicę A2 kopolimer octanu winylu i chlorku winylu hydroksylowany.
4. Środek według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że jako czynnik sieciujący zawiera nieblokowany poliizocyjanian.
5. Środek według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że jako żywicę termoplastyczną subtelnie rozdrobnioną zawiera poliamid w postaci proszku.