PL174694B1

PL174694B1 - Pojemnik medyczny wielokomorowy

Info

Publication number: PL174694B1
Application number: PL94321967A
Authority: PL
Inventors: Fujio Inoue; Masamitsu Izumi; Shigetoshi Kashiyama
Original assignee: Otsuka Pharma Co Ltd
Priority date: 1993-08-06
Filing date: 1994-02-04
Publication date: 1998-08-31

Abstract

1. Pojemnik medyczny wielokomorowy, do od dzielnego umieszczania nietrwalych preparatów me- dycznych posiadajacy czesc stanowiaca slaby, latwo zrywalny zgrzew oddzielajacy komory, z folii wielo- warstwowej zawierajacej warstwe wewnetrzna, war- stwe posrednia oraz warstwe zewnetrzna, z których kazda jest przede wszystkim z poliolefiny, przy czym warstwa wewnetrzna jest z mieszaniny zywic kopoli- meru etylenu z alfa-olefina majacego od 4 do 12 atomów wegla w alfa olefinie i polipropylenu, a war- stwa zewnetrzna jest z kopolimeru etylenu z alfa-ole- fina m ajacego od 4 do 12 atomów wegla w alfa-olefinie, znamienny tym ze kopolimer etylenu z alfa-olefina zmieszany z polipropylenem, tworzacy warstwe wewnetrzna (1) ma gestosc od 0,930 do 0,945 g/cm3, warstwa posrednia (2 ) zawiera co najmniej jedna warstwe mieszaniny zywic kopolimeru etylenu z alfa-olefina o gestosci od 0,920 do 0,945 g/cm3 oraz elastomeru etylenu z alfa-olefina o gestosci od 0,880 do 0,890 g/cm zmieszanych w stosunku wagowym od 1:5 do 2:1, przy czym kopolimer etylenu z alfa-olef ina i elastomer etylenu z alfa-olefina maja od 3 do 12 atomów wegla w alfa-olefinie, warstwa mieszaniny zywic ma grubosc wynoszaca co najmniej 85% calko- witej grubosci warstwy posredniej, zas kopolimer ety- lenu z alfa-olefina tworzacy warstwe zewnetrzna (3) ma gestosc od 0,930 do 0,945 g /cm3. FIG. 3 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest pojemnik medyczny wielokomorowy. Pojemnik wykonany jest z folii wielowarstwowej.

Takie pojemniki medyczne mają wiele komór dla oddzielnego umieszczania nietrwałych preparatów medycznych (preparatów w postaci cieczy, proszku lub ciała stałego), które po zmieszaniu mają z upływem czasu skłonność do ulegania przemianom, oraz posiadają część stanowiącą słaby, łatwo zrywalny zgrzew oddzielający komory i łatwo otwierany w razie potrzeby przez zrywanie dla zmieszania leczniczej zawartości komór.

Określenie właściwości zgrzewu umożliwiające łatwe zrywanie, stosowane w niniejszym tekście, dotyczy takich właściwości folii, przy których folia jest zdolna do selektywnego tworzenia silnego zgrzewu, którego zasadniczo nie otwiera się przez zrywanie lub słabego zgrzewu (następnie określanego jako łatwo zrywalny zgrzew), który łatwo otwiera się przez zrywanie, przy czym jeden ze zgrzewów daje się utworzyć przez zmianę temperatury topienia przy zgrzewaniu.

Pojemniki medyczne są zasadniczo tworzone z folii wykonanej z polietylenu lub polipropylenu o dużej odporności chemicznej na kwasy, zasady, sole i tym podobne. Jako folie przy

174 694 tworzeniu takich wielokomorowych pojemników medycznych stosowane są folie jednowarstwowe lub dwuwarstwowe o warstwie żywicy, utworzonej ze stopionej mieszaniny żywic alfa-poliolefinowych, takich jak polietylen i polipropylen, które mają różną kompatybilność.

Znana jest z japońskiego zgłoszenia patentowego nr 4671/1990 jednowarstwowa folia z mieszaniny żywicy dwuskładnikowej, to znaczy: liniowego polietylenu o małej gęstości i polipropylenu, lub jednowarstwowa folia z mieszaniny żywicy trójskładnikowej to znaczy: liniowego polietylenu o małej gęstości, polipropylenu oraz kopolimeru etylenu z propylenem. Ujawniono również folię dwuwarstwową, składającą się z zewnętrznej warstwy liniowego polietylenu o małej gęstości, oraz wewnętrznej warstwy mieszaniny żywic liniowego polietylenu o małej gęstości oraz polipropylenu. We wspomnianych mieszaninach żywic, polipropylen ma najwyższą temperaturę topnienia i jest stosowany głównie dla zapewnienia właściwości umożliwiających łatwe zrywanie zgrzewu.

Jednak folia jednowarstwowa dwuskładnikowej mieszaniny żywic zawiera w żywicy tworzącej pojedynczą warstwę, dużą ilość polipropylenu o niższej przezroczystości, elastyczności i udarności niż polietylen, tak że pojemnik utworzony z folii ma małą użyteczność ze względu na te cechy.

Ponadto, problem niejednorodności składników występuje w przypadku jednowarstwowej folii trójskładnikowej mieszaniny żywic, gdy folię wykonuje się z tej mieszaniny. W szczególności kopolimer etylenu i propylenu amorficzny lub o niskiej krystaliczności i o najniższej temperaturze topnienia ma płynność większą niż dwa pozostałe składniki, a zwłaszcza znacznie większą niż polipropylen, wskutek czego składniki żywicy folii przypuszczalnie występują nierównomiernie. Jest zatem rzeczą trudną, by folia skutecznie wykazywała przeźroczystość, elastyczność oraz udarność, które są ważnymi cechami charakterystycznymi żywicy kopolimeru etylenu i propylenu. Ponadto trudno jest jednolicie rozproszyć polipropylen w polietylenie i utworzyć folię, o właściwościach zgrzewu pojemnika umożliwiających łatwe zrywanie, to znaczy zawierającą równomiernie rozproszony polipropylen. Jednowarstwowa folia, w której składniki żywicy znacznie różnią się temperaturą topnienia stwarza inną trudność w przypadku zgrzewania. Gdy składnik żywicy o najwyższej temperaturze topnienia (polipropylen) zaczyna się topić, składnik żywicy o najniższej temperaturze topnienia (kopolimer etylenu i propylenu) już się stopił, płynąc jak ciecz, co znacznie zmniejsza grubość zgrzewanej folii. Zgodnie z tym, folia nie zgrzewa się we właściwy sposób, by nadać pożądaną wytrzymałość pojemnikom.

Zdrugiej strony, chociażdwuwarstwowafoliaujawniona w wyżej wspomnianej publikacji ma nieco wyższą przeźroczystość i elastyczność niż jednowarstwowe folie, ponieważ do warstwy zewnętrznej jest stosowany liniowy polietylen o małej gęstości (L-LDPE), folia ta jest wciąż niezadowalająca. Ponadto, pojemnik z takiej folii stwarza problemy ze względu na udarność, zwłaszcza gdy pojemnik jest schłodzony do 5°C lub poniżej. Z tych względów folia dwuwarstwowa nie jest odpowiednia do stosowania w medycynie.

Ponadto, ponieważ nie poświęcono wiele uwagi wytrzymałości cieplnej tych folii, wielokomorowe pojemniki wykonane z tych folii dają niepożądane wyniki. W przypadku sterylizacji pojemnika parą wysokociśnieniową lub gorącą wodą w warunkach wysokotemperaturowych (przykładowo 121°C przez 20 minut), żywica obecna w folii (liniowy polietylen o małej gęstości lub kopolimer etylenu i propylenu) nie wytrzymuje temperatury sterylizacji i topi się lub tworzy pianę, deformując lub rwąc pojemnik bądź też prowadząc do przecieku przez zgrzew. Ponadto jest prawdopodobne, że polietylen rozpuści się w postaci drobnych cząstek. W łatwo zrywalnym zgrzewie stanowiącym przegrodę pomiędzy komorami i umożliwiającym łatwe otwarcie przegrody, liniowy polietylen o małej gęstości oraz kopolimer etylenu i propylenu podobnie nie wytrzymują temperatury sterylizacji topiąc się, co w konsekwencji zbliża wytrzymałość zgrzewu łatwo zrywalnego do poziomu zgrzewu hermetycznego (silnego zgrzewu), innego niż łatwo zrywalny zgrzew, i tym samym decyduje o małej użyteczności folii. Sterylizacja w temperaturze 121°C również obniża przeźroczystość oraz elastyczność, czego nie można zaniedbywać przy ocenie, ponieważ te właściwości znacznie wpływają na posługiwanie się pojemnikiem na miejscu działania leczniczego.

Głównym zadaniem niniejszego wynalazku jest przezwyciężenie dotychczasowych problemów i opracowanie wielokomorowego pojemnika medycznego wykazującego doskonałe

174 694 właściwości pod względem wytrzymałości cieplnej, przezroczystości, giętkości, udarności oraz możliwości zgrzewania i łatwego usuwania tego zgrzewu.

Pojemnik medyczny wielokomorowy, do oddzielnego mieszczania nietrwałych preparatów medycznych posiadający część stanowiącą słaby, łatwo zrywalny zgrzew oddzielający komory, z folii wielowarstwowej zawierającej warstwę wewnętrzną, warstwę pośrednią oraz warstwę zewnętrzną, z których każda jest przede wszystkim z poliolefiny, przy czym warstwa wewnętrzna jest z mieszaniny żywic kopolimeru etylenu z alfa-olefiną mającego od 4 do 12 atomów węgła w alfa-olefinie i polipropylenu, a warstwa zewnętrzna jest z kopolimeru etylenu z alfa-olefiną mającego od 4 do 12 atomów węgla w alfa-olefinie, charakteryzuje się według wynalazku tym, że kopolimer etylenu z alfa-olefiną zmieszany z polipropylenem, tworzący warstwę wewnętrzną ma gęstość od 0,930 do 0,945 g/cm³, warstwa pośrednia zawiera co najmniej jedną warstwę mieszaniny żywic kopolimeru etylenu z alfa-olefiną o gęstości od 0,920 do 0,945 g/cm3 oraz elastomeru etylenu z alfa-olefiną o gęstości od 0,880 do 0,890 g/cm3 zmieszanych w stosunku wagowym od 1:5 do 2:1, przy czym kopolimer etylenu z alfa-olefiną i elastomer etylenu z alfa-olefiną mają od 3 do 12 atomów węgla w alfa-olefinie; warstwa mieszaniny żywic ma grubość wynoszącą co najmniej 85% całkowitej grubości warstwy pośredniej, zaś kopolimer etylenu z alfa-olefiną tworzący warstwę zewnętrzną ma gęstość od 0,930 do 0,945 g/cm).

Korzystnie kopolimer etylenu z alfa-olefiną z warstwy pośredniej ma gęstość od 0,930 do 0,945 g/cm.

Korzystnie kopolimer etylenu i alfa-olefiny w każdej z warstw, wewnętrznej, pośredniej i zewnętrznej ma gęstość od 0,940 do 0,942 g/cm3, elastomer etylenu i alfa-olefiny w warstwie pośredniej ma gęstość od 0,883 do 0,887 g/cm), a kopolimer etylenu i alfa-olefiny oraz elastomer etylenu i alfa-olefiny stanowiące składniki warstwy mieszaniny żywic w warstwie pośredniej, są zmieszane w stosunku wagowym 3:7.

Korzystnie kopolimer etylenu i alfa-olefiny w każdej z warstw, wewnętrznej, pośredniej i zewnętrznej oraz w innej warstwie, utworzonej w środkowej części warstwy pośredniej ma gęstość od 0,940 do 0,942 g/cm3, elastomer etylenu i alfa-olefiny w warstwie pośredniej ma gęstość od 0,883 do 0,887 g/cm3 i kopolimer etylenu i alfa-olefiny oraz elastomer etylenu i alfa-olefiny stanowiące składniki warstwy mieszaniny żywic w warstwie pośredniej, są zmieszane w stosunku wagowym 3:7.

Kopolimer etylenu i alfa-olefiny dla stosowania w niniejszym wynalazku obejmuje etylen jako główny komonomer i zawiera wyszczególnioną zawartość alfa-olefiny. Kopolimer może być w postaci kopolimeru bezładnego, kopolimeru blokowego łub kopolimeru szczepionego.

Elastomer etylenu i alfa-olefiny jest kopolimerem etylenu i alfa-olefiny, który jest amorficzny lub o niskiej krystaliczności.

Przykładami alfa-olefin do stosowania w kopolimerze etylenu i alfa-olefiny lub elastomerze etylenu i alfa- olefiny są takie, które mają od 3 do 12 atomów węgla, takie jak propylen, 1-buten, 1-penten, 1-heksen, 4-metylo-1-penten, 1-hepten, 1-okten, 1-nonen, 1-decen, 1-undecen oraz 1 -ćiodecen. Spośród wymienionych, 1 -buten nadaje się do zastosowania w kopolimerze. W szczególności, jako liniowy polimer pożądany jest kopolimer etylenu i alfa-olefiny. Kopolimer etylenu i alfa-olefiny o gęstości od 0,930 do 0,945 g/cm3 dla stosowania w niniejszym wynalazku ma korzystnie Mw/Mn od 1,0 do 3,0. Wtedy kopolimer -daje folię o wysokiej przezroczystości. Mw oznacza średni wagowo ciężar cząsteczkowy, a Mn - średni liczbowo ciężar cząsteczkowy.

Przedmiot wynalazku jest bliżej objaśniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia folię medyczną wielowarstwową do wytwarzania pojemnika według niniejszego wynalazku, w powiększeniu, w przekroju pionowym, fig. 2 przedstawia inną folię wielowarstwową do wytwarzania pojemnika według niniejszego wynalazku, w powiększeniu, w przekroju pionowym, fig. 3 przedstawia diagramy ilustrujące etapami przykład , wytwarzania wielokomorowego pojemnika medycznego według niniejszego wynalazku, oraz fig. 4 przedstawia diagramy ilustrujące etapami kolejny przykład wytwarzania wielokomorowego pojemnika według niniejszego wynalazku.

174 694

Jak uwidoczniono na fig. 1, folia medyczna wielowarstwowa zawiera warstwę wewnętrzną 1, warstwę pośrednią 2 oraz warstwę zewnętrzną 3. Warstwa wewnętrzna 1 jest najbardziej wewnętrzną warstwą stykającą się ze stałym lub płynnym preparatem medycznym mieszczącym się w pojemnikach według wynalazku utworzonych z folii. Warstwa zewnętrzna 3 jest najbardziej zewnętrzną warstwą stykającą się z atmosferą. Warstwa pośrednia 2 obejmuje wszystkie warstwy pomiędzy warstwą wewnętrzną 1 oraz warstwą zewnętrzną 3. Warstwa pośrednia 2 jest w postaci pojedynczej warstwy (patrz fig. 1) lub wielu warstw (patrz fig. 2).

Aby umożliwić utworzenie z warstwy wewnętrznej 1 łatwo zrywalnego zgrzewu, warstwa ta jest wytworzona z mieszaniny żywic kopolimeru etylenu i alfa-olefiny oraz polipropylenu. Aby nadać tej warstwie zwiększoną wytrzymałość cieplną bez pogarszania jej przezroczystości i elastyczności, stosowany kopolimer etylenu i alfa-olefiny ma gęstość w zakresie od 0,930 do 0,945 g/cm. Gęstość korzystniej wynosi od 0,938 do 0,942 g/cm, a najkorzystniej od 0,940 do 0,942 g/cm³.

Stosowany polipropylen może być homopolimerem propylenu lub kopolimerem propylenu i alfa-olefiny.

Kopolimer propylenu i alfa-olefiny zawiera propylen jako główny komonomer i ma określoną zawartość alfa-olefiny. Kopolimer może być w postaci bezładnego kopolimeru propylenu, kopolimeru blokowego propylenu lub szczepionego kopolimeru propylenu. Oprócz etylenu, przykładami alfa-olefin obecnych w takich kopolimerach są 1-buten, 1-penten, 1-heksen, 4-metylo-1-penten, 1-hepten, 1-okten, 1-nonen, 1-decen, 1-undecen, 1-dodecen oraz podobne olefiny o od 4 do 12 atomów węgla. Korzystnie kopolimer zawiera propylen i etylen.

Gdy propylen jest kopolimerem, wymaga się, by kopolimer miał prawie tę samą wytrzymałość cieplną co homopolimer propylenu. Zgodnie z tym, zawartość alfa-olefiny przy zmieszaniu z propylenem jest stosunkowo niewielka. Na przykład, gdy alfa-olefina jest etylenem, zawartość ta wynosi do 20% wagowych, korzystnie do 10% wagowych, korzystniej do 5% wagowych. Określenie polipropylen używane w niniejszym tekście obejmuje zarówno homopolimer jak i kopolimer, o ile nie zaznaczono inaczej.

Szybkość płynięcia (MFR) polipropylenu może wynosić od 1,0 do 7,0 g/10 minut (230°C). Przykładowo, gdy szybkość płynięcia kopolimeru etylenu i alfa-olefiny wynosi około

2,2 g/10 minut (190°C), odpowiedni do zastosowania homopolimer propylenu ma szybkość płynięcia od około 3,0 do około 7,0 g/10 minut (230°C).

Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, kopolimer etylenu i alfa-olefiny o gęstości w wyżej wymienionym zakresie oraz polipropylen o stosunkowo wysokiej kompatybilności z kopolimerem stosuje się do otrzymania jednolitej mieszaniny tych żywic. Umożliwia to otrzymanie warstwy wewnętrznej, która ma doskonałe właściwości umożliwiające tworzenie łatwo zrywalnego zgrzewu oraz wytworzenie pojemnika o łatwo zrywalnym zgrzewie, który daje się otworzyć przy użyciu niewielkiej siły.

Mieszanina żywic polipropylenu oraz kopolimeru etylenu i alfa-olefiny ma szeroki zakres temperatury zgrzewania, co pozwala na utworzenie łatwo zrywalnych zgrzewów i jest prawie pozbawiona wpływu zmian temperatury atmosfery w miejscu zgrzewania, tak że łatwo uzyskuje się trwałą wytrzymałość zgrzewu. Ponadto, nawet jeśli mieszaninę żywicy ogrzewa się w celu sterylizacji pojemnika parą o wysokim ciśnieniu lub gorącą wodą w warunkach wysokiej temperatury (przykładowo 121°C przez 20 minut), kopolimer etylenu i alfa-olefiny o gęstości od 0,930 do 0,945 g/cm3 oraz polipropylen tworzące mieszaninę wykazują dużą wytrzymałość cieplną, mają wysoką temperaturę topnienia i pozostają nie stopione, co sprawia, że łatwo zrywalny zgrzew zachowuje swoje właściwości bez wykazywania zwiększonej wytrzymałości zgrzewu.

Stosunek ilościowy kopolimeru etylenu i alfa-olefiny do propylenu bardziej wpływa na właściwości zgrzewania oraz otwieralność łatwo zrywalnego zgrzewu. Dobry wynik otrzymuje się, gdy stosunek zmieszania (wagowy) pierwszego do drugiego wynosi od 1:2 do 3:1, w szczególności od 2:3 do 2:1. Jeśli ilość zmieszanego polipropylenu jest mniejsza niż podany wyżej zakres, wystąpi osłabiona otwieralność. Alternatywnie, jeśli ta ilość przewyższa powyższy zakres, właściwości zgrzewu stają się niewystarczające, co daje wynik niepożądany. Grubość warstwy wewnętrznej 1, którą należy wyznaczyć, leży w zakresie od około 10 do około 50 pm,

1741694 korzystnie od 25 do 35 gm, tak by nie pogorszyć przezroczystości i elastyczności. Grubość wynosi do około 50%, korzystnie około 5 do około 25%całkowitej grubości folii wielowarstwowej. ,

Warstwę pośrednią 2, aby zachować niepogorszoną przezroczystość i elastyczność, oraz by nadać elastyczność oraz udarność całej folii, wytworzono z mieszaniny żywic kopolimeru etylenu z alfa-olefiną o gęstości od 0, 920 do 0,945 g/cm3 oraz elastomeru etylenu z alfa olefiną o gęstości od 0,880 do 0,890 g/cm³ w stosunku wagowym od 1:5 do 2:1, korzystnie od 2:5 do 1:2, korzystniej 3:7.

Szczególnie nadaje się do zastosowania mieszanina zawierająca liniowy polimer. Gęstość kopolimeru etylenu i alfa-olefiny, jak również elastomeru etylenu i alfa-olefiny określa się odpowiednio z powyższego zakresu zgodnie z celem zastosowania. Przykładowo, aby uzyskać jeszcze bardziej ulepszoną wytrzymałość cieplną całej folii oraz pojemnika według niniejszego wynalazku, stosowany kopolimer etylenu z alfa-olefiną powinien mieć gęstość od 0,930 do 0,945 g/cm3, korzystnie od 0,938 do 0, 942 g/cm3, korzystniej od 0, 940 do 0, 942 g/cm3.

Z drugiej strony, stosowany elastomer etylenu i alfa-olefiny ma korzystnie gęstość od 0,883 do 0,887 g/cm3, korzystnie 0,885 g/cm3, tak by nadać całej folii a zatem i pojemnikowi ulepszoną elastyczność.

Odpowiednia gęstość stosowanej mieszaniny żywic wynosi do około 0,910 g/cm3 szczególnie korzystnie od 0,900 do 0,910 g/cm3.

Warstwa pośrednia 2, która może być pojedynczą warstwą, jak opisano powyżej, może alternatywnie mieć strukturę wielowarstwową, zawierającą powyższą warstwę żywicy oraz inną warstwę żywicy, na przykład, inną warstwę żywicy 2a utworzoną w środkowej części warstwy pośredniej 2, jak pokazano na fig. 2. Aby uzyskać jeszcze bardziej ulepszoną wytrzymałość cieplną, pożądane jest by zastosowana żywica dla innej warstwy żywicy 2a była kopolimerem etylenu z alfa-olefiną o gęstości od 0,930 do 0,945 g/cm3, korzystnie od 0, 938 do 0, 942 .g/cm3, korzystniej od 0,940 do 0,942 g/cm³. Pożądane jest, by warstwa 2a była wstawiona w środku warstwy pośredniej i miała grubość do 15% grubości całej warstwy pośredniej.

Całkowita grubość warstwy pośredniej 2, odpowiednio wyznaczona, leży w zakresie od około 70 gm do około 150 gm, korzystnie od około 80 do około 140 gm, korzystniej od. około 110 m, do około 140 gm, jak również od około 40 do 85%, korzystnie od około 45 do około 80%, korzystniej około 60 do około 80% całkowitej grubości folii wielowarstwowej.

Warstwa zewnętrzna 3, dla której istotne jest by była przeźroczysta i elastyczna, musi wykazywać trwałość, tak by wytrzymać warunki temperaturowe sterylizacji cieplnej, na przykład wysokociśnieniowej sterylizacji parą lub sterylizacji gorącą wodą w 121° przez 20 minut. Zastosowano następującą żywicę o następującym składzie. Odpowiednie jest zastosowanie kopolimeru etylenu z alfa-olefiną o gęstości od 0,930 do 0,945 g/cm³, korzystnie od 0, 938 do 0,942 g/cm3, korzystniej od 0,940 do 0,942 g/cm³. Spośród takich kopolimerów, najbardziej przydatny jest liniowy polimer. Grubość warstwy zewnętrznej 3 leży w zakresie od około 15 do około 65 gm, korzystniej od 20 do 35 gm i stanowi do około 40%, korzystniej od około 5 do około 25% całkowitej grubości folii wielowarstwowej.

Folia wielowarstwowa jest wytwarzana przez współwytłaczanie rurowe (koekstruzję) z chłodzeniem wodą lub powietrzem, współwytłaczanie matrycowe typu T-die, w procesie laminowania lub podobnym znanym sposobem. Szczególnie pożądane jest zastosowanie procesu koekstruzji, do wytworzenia wytłoczki w postaci żywicy o jednolitej grubości, o ulepszonej skuteczności i mniej prawdopodobnym pogarszaniu się żywicy podczas wytłaczania, co w konsekwencji pozwala, by warstwy zachowały swe cechy i by otrzymać produkt o dużej przezroczystości i elastyczności. Ponadto w przypadku uformowania w procesie koekstruzji, warstwa mieszaniny żywic jest w postaci mieszaniny jednorodnej, co umożliwia by warstwa ta w pełni wykazywała cechy charakterystyczne składników żywicy.

Folia wielowarstwowa ma postać rury lub arkusza. Warunkiem temperaturowym wytwarzania jest temperatura od 150 do 270°C, korzystnie od 165 do 230°C. Ponieważ warstwy 1, 2 oraz 3 zawierają kopolimer etylenu i alfa-olefiny jako wspólny składnik, warstwy te można przy tworzeniu folii wielowarstwowej łatwo wiązać ze sobą przez stopienie. Pożądane jest, by żywicę tworzące odpowiednie warstwy wykazywały zmniejszoną różnicę szybkości płynięcia (MFR).

174 694 między nimi, tak, aby miały jednolitą grubość oraz podatność na wytłaczanie. Ponadto w przypadku wielowarstwowej folii, jedną warstwę można utworzyć w postaci co najmniej dwóch podzielonych warstw wytworzonych przez koekstruzję. To w większym stopniu polepsza ogólną przezroczystość i elastyczność folii i tym samym pojemnika.

W tym przypadku dwie warstwy są z tej samej żywicy i dlatego są traktowane jak pojedyncza warstwa, nawet jeśli mają postać wielowarstwowej wytłoczki.

Kopolimer etylenu i alfa-olefiny obecny w odpowiednich warstwach ma korzystnie gęstość od 0,930 do 0,945 g/cm³ w szczególności wartość gęstości bliską 0,945 g/cm³, ponieważ zmniejsza to zawartość w żywicy substancji o małych ciężarach cząsteczkowych. Jeśli zastosowany kopolimer etylenu i alfa-olefiny ma Mw/Mn od 0,1 do 3,0, zawartość w żywicy substancji o małych ciężarach cząsteczkowych jest jeszcze bardziej zmniejszona. Ponadto, jeśli zastosowany polipropylen ma zmniejszoną wartość MFR (230°C), ilość substancji o małych ciężarach cząsteczkowychjestjeszcze mniejsza. Jednakjest pożądane zmniejszanie wartości MFR (230°C) w takim stopniu, by nie pogarszać elastyczności. W pojemnikach z tych żywic występuje zmniejszone oddziaływanie pomiędzy antybiotykami oraz substancją o małym ciężarze cząsteczkowym w żywicy, co zapobiega niekorzystnej reakcji. Zgodnie z tym, nie potrzeba usuwać substancji o niskim ciężarze cząsteczkowym za pomocą obróbki, to znaczy przez wstępne ogrzewanie materiału żywicy w próżni lub utrzymywanie materiału w próżni podczas tworzenia folii lub stosowanie n-heksanu lub gorącej wody do ekstrakcji ę przemywania. Obniża to koszt związany z aparaturą do wytwarzania pojemnika medycznego według wynalazku.

Wytrzymałość cieplna, przezroczystość oraz elastyczność, którymi cechują się warstwy 1, 2 oraz 3 nadają całości folii wysoką wytrzymałość cieplną, przezroczystość i elastyczność. Warstwa pośrednia 2 oraz warstwa zewnętrzna 3 nadają znakomitą udarność, podczas gdy warstwa wewnętrzna 1 daje znakomite właściwości zgrzewów z łatwą zrywalnością. Ponieważ do warstwy zewnętrznej zastosowano kopolimer etylenu z alfa-olefiną, wielowarstwowa folia ma tę korzystną cechę, że, na przykład, gdy do zewnętrznej strony folii dołączy się przez topienie przykrycie w postaci wielowarstwowej folii barierowej (o wewnętrznej warstwie z kopolimeru etylenu i alfa-olefiny), przykrycie to można z nią łatwo związać termicznie.

Wielokomorowy pojemnik medyczny z folii wielowarstwowej ma komory rozdzielone przez łatwo zrywalne zgrzewy (lub tym podobne), dla oddzielnego mieszczania preparatów medycznych, które w przypadku mieszania są z upływem czasu narażone są na zmiany. Preparaty te w wielokomorowych pojemnikach można zmieszać razem lub można z nich utworzyć roztwór tylko bezpośrednio przed użyciem. Utworzony z wielowarstwowej folii wielokomorowy pojemnik medyczny ma bardzo dobrą wytrzymałość cieplną, przeźroczystość, udarność oraz znakomite właściwości zgrzewów z łatwą zrywalnością.

Preparaty medyczne umieszczane w wielokomorowym pojemniku mogą być w postaci proszku, cieczy lub ciała stałego. Przykładami preparatów proszkowych są substancje, które są higroskopijne lub podatne na utlenianie lub degradację termiczną, takie jak antybiotyki, środki przeciwnowotworowe, środki steroidowe, czynniki fibrynolityczne, witaminy itd. Przykładami preparatów ciekłych są sole fizjologiczne, roztwory glukozy, woda destylowana dla iniekcji, roztwory elektrolityczne, roztwory aminokwasów, emulsje tłuszczów itd.

Przy użyciu wielowarstwowej folii wytwarza się wielokomorowe pojemniki według wynalazku następującym sposobem, pokazanym przykładowo na fig. 3. Wielokomorowy pojemnik A można otrzymać przez kolejne wykonywanie następujących etapów (a) do (e).

Etap (a): folię wielowarstwową 4 w kształcie rury otrzymaną w procesie wydmuchiwania tubularnego zgrzewa się w temperaturze topnienia od 155°C do 185°C dla otrzymania części peryferyjnych pojemnika - mocne zgrzewy 5, i zgrzewa się w temperaturze topnienia od 105° do 150°C, by utworzyć zgrzewy łatwo zrywalne 6 (słabe zgrzewy) w przybliżeniu w środkowej części każdego tworzonego pojemnika, przy czym wytwarzany jest szereg prefabrykatów 8a pojemnika, ustawianych pionowo i poziomo w rzędy.

Etap (b): półfabrykaty 8a pojemnika są odcinane od wielowarstwowej folii 4 po zgrzewaniu, a korpus 8 pojemnika o otworze 7 do przyłączania elementu otworowego 9, wytwarza się z każdego z półfabrykatów 8a.

174 694

Etap (c): element otworowy 9 jest wstawiany do otworu 7 korpusu 8 pojemnika i przyłączany do korpusu za pomocą przytopienia.

Etap (d): do zewnętrznej części otworu elementu otworowego 9 dołączany jest kołpak 10 przez wtopienie, by zamknąć korpus 8 pojemnika.

Etap (e): do zewnętrznej części otworu kołpaka 10 dołączane jest przez wtopienie łatwo usuwalne zrywalne zamknięcie 11; otrzymuje się wielokomorowy pojemnik A.

Przykładowo w przypadku, gdy silnie reaktywne ciekłe preparaty lecznicze są umieszczane oddzielnie w górnych i dolnych częściach pojemnika, rozdzielone przez łatwo zrywalne zgrzewy 6 (słabe zgrzewy), jedną z części pojemnika napełnia się przez element otworowy 9 silnie reaktywnym ciekłym preparatem leczniczym, w stanie pokazanym na fig. 3 (c), po czym następują powyższe etapy (d) do (e). Pojemnik jest teraz w stanie pokazanym na fig. 3 (f). Jak pokazano na fig. 3 (g), zgrzew przy pustej komorze jest przycięty, by utworzyć otwór napełniający 13. Komorę przez otwór 13 napełnia się silnie reaktywnym ciekłym preparatem leczniczym 14, który to otwór następnie się zamyka, po czym następuje sterylizacja cieplna parą wysokociśnieniową lub gorącą wodą. Po sterylizacji, pojemnik jest zewnętrznie suszony i dopasowywany do uprzednio określonego kształtu. Fig. 3(h) pokazuje pojemnik w tym stanie.

Z drugiej strony, na przykład w przypadku gdy preparat leczniczy, taki jak antybiotyk oraz preparat leczniczy, taki jak ciekły rozpuszczalnik mają być umieszczone oddzielnie w górnej i dolnej części pojemnika, jedną z części pojemnika napełnia się ciekłym rozpuszczalnikiem 15 przez element otworowy 9 w stanie pokazanym na fig. 3(c), po czym następują etapy (d) do (e). Pojemnik jest sterylizowany parą wysokociśnieniową lub gorącą wodą w stanie pokazanym na fig. 3(f), następnie zewnętrznie suszony i przycinany przy zgrzewie pustej komory, jak widać na fig. 3(g), by utworzyć otwór napełniający 13. Do komory przez otwór 13 wtłacza się czyste powietrze dla wysuszenia, w warunkach aseptycznych przez otwór 13 napełnia się komorę antybiotykiem lub podobnym preparatem leczniczym 16, następnie otwór dla napełniania 13 jest zatapiany (zgrzewany), a pojemnik jest dopasowany do uprzednio określonego kształtu. Fig. 3(i) pokazuje pojemnik w tym stanie.

Figura 4 pokazuje inny przykład wytwarzania wielokomorowych pojemników według wynalazku. Takie pojemniki A' można otrzymać przez kolejne wykonywanie następujących etapów (a') do (e').

Etap (a'): wielowarstwowa folia jest ucinana, by utworzyć kawałek folii 4' o określonej wielkości, i tworzy się otwór 5' dla elementu otworowego 6' w środku folii 4'.

Etap (V): element otworowy 6' dołącza się do części 5' zawierającej otwór folii 4' po stronie warstwy zewnętrznej za pomocą wtopienia.

Etap (c'): folię 4' składa się na dwie części, przy czym element otworowy 6' jest usytuowany pośrodku.

Etap (d'): folię 4' złożoną · na dwie części zgrzewa się wzdłuż części peryferyjnej oprócz otworów do napełniania 7', 8' w temperaturze topienia od 155° do 185° dla utworzenia mocnych zgrzewów 9' oraz korpusu pojemnika.

Etap (e'): w środkowej części korpusu pojemnika tworzy się łatwo zrywalny zgrzew (słaby zgrzew) 10' w temperaturze topnienia od 105 do 150°C; otrzymuje się wielokomorowy pojemnik A'.

Na przykład, w przypadku, gdy silnie reaktywne ciekłe preparaty lecznicze są umieszczane oddzielnie w odpowiednich górnych i dolnych częściach pojemnika, rozdzielone przez łatwo zrywalny zgrzew 10', ciekłymi preparatami leczniczymi 11', 12' napełnia się górną i dolną część pojemnika przez otwory 7', 8', do napełniania, które są następnie zgrzewane, po czym następuje sterylizacja cieplna parą wysokociśnieniową lub gorącą wodą. Po sterylizacji, pojemnik jest zewnętrznie suszony i dopasowywany do uprzednio określonego kształtu. Fig. 4(f) pokazuje pojemnik w tym stanie.

Z drugiej strony, na przykład w przypadku gdy preparat leczniczy, taki jak antybiotyk oraz preparat leczniczy, taki jak ciekły rozpuszczalnik mają być umieszczone w górnej i dolnej części pojemnika, jedną z części pojemnika napełnia się ciekłym rozpuszczalnikiem 13' przez otwór 7' do napełniania w stanie pokazanym na fig. 4(e'), po czym dwa otwory do napełniania, 7' oraz 8' są zgrzewane, a pojemnik jest sterylizowany parą wysokociśnieniową lub gorącą wodą w' stanie

174 694 pokazanym na fig. 4(g'), następnie zewnętrznie suszony i otwór 8' pustej komory jest ponownie otwierany, jak widać na fig. 4(g'). Do komory przez otwór wtłacza się czyste powietrze dla wysuszenia. Jak pokazano na fig. 4(h'), komorę napełnia się w warunkach aseptycznych przez otwór 8' antybiotykiem lub podobnym preparatem leczniczym 14', następnie otwór 8' do napełniania zatapia się (zgrzewa), jak widać na fig. 4(i'), a pojemnik dopasowuje się do uprzednio określonego kształtu.

Poniżej podano przykłady, w których wytworzono folie medyczne wielowarstwowe oraz pojemniki według niniejszego wynalazku. Dalej są podane przykłady, w których te produkty poddawano badaniom.

Przykład I.

Przy użyciu chłodzonego wodą aparatu do koekstruzji rurowej z nadmuchem, wytworzono trójwarstwową folię, która miała warstwę wewnętrzną, warstwę pośrednią oraz warstwę zewnętrzną. Warstwę wewnętrzną stanowiła warstwa (o grubości 30 um), mieszaniny żywic liniowego polietylenu o średniej gęstości (kopolimer z 1-butenem, produkt Mitsui Petrochemical Industries, Ltd., gęstość 0, 941 g/cm³, MFR 2,2 g/10 minut ( 190°C), Mw/Mn 2,4, zwany dalej PE(1)) oraz homopolimer propylenu (produkt Mitsui Petrochemical Industries, Ltd., gęstość 0,910 g/cm3, MFR 4,0 g/10 minut (230°C), TAFMER, zwany dalej PP(1)) o proporcji składników 3:2.

Warstwę pośrednią stanowiła warstwa (o grubości 115 (um), mieszaniny żywic PE(1) oraz elastomeru etylenu i alfa-olefiny (kopolimer etylenu z 1-butenem, produkt Mitsui Petrochemical Industries, Ltd., o nazwie handlowej A, gęstość 0,885 g/cm³, MFR 0,5 g/10 minut (190°C), zwany dalej PE(2)) o proporcji składników 3:7.

Warstwę zewnętrzną stanowiła· warstwa (o grubości .30 μηι) PE(1). Wielokomorowe pojemniki wytworzono z folii podanym •wyżej sposobem, wktórym temperatura zgrzewania wynosiła 158°C w przypadku tworzenia silnych zgrzewów lub 140°C· w przypadku tworzenia słabych zgrzewów. Pojemniki miały pojemność 100 ml i ukształtowano w nich łatwo zrywalne zgrzewy.

Pr zykłady II-VIII oraz przykłady porównawcze I oraz H.

Następujące folie wielowarstwowe oraz wielokomorowe pojemniki utworzono w ten sam sposób co w przykładzie I.

Folie użyte do badań porównawczych stanowiły dwuwarstwową folię żywicy o takiej samej strukturze, jak opisane w stanie techniki, oraz trójwarstwową folię różną od folii w pojemniku według niniejszego wynalazku.

Przykład II

Warstwa wewnętrzna: mieszanina żywic PE( 1) + PP( 1) (zmieszane w stosunku 2:1)

Warstwa pośrednia: mieszanina żywic PE( 1) + PE(2) (zmieszane w stosunku 3:7)

Warstwa zewnętrzna: PE(1)

Przykład III

Warstwa wewnętrzna: mieszanina żywic PE(1) + PP(1) (zmieszane w stosunku 1:1)

Warstwa pośrednia: mieszanina żywic PE(1) + PE(2) (zmieszane w stosunku 3:7)

Warstwa zewnętrzna: PE(1)

Przykład IV

Warstwa wewnętrzna: mieszanina żywic PE(1) + PP(1) (zmieszane w stosunku 2:3)

Warstwa pośrednia: mieszanina żywic PE( 1) + PE(2) (zmieszane w stosunku 3:7)

Warstwa zewnętrzna: PE( 1)

Przykład V

Warstwa wewnętrzna: mieszanina żywic PE(1) + PP(1) (zmieszane w stosunku 3:2)

174 694

Warstwa pośrednia:

Pierwsza warstwa: mieszanina żywic PE( 1) + PE(2) (zmieszane w stosunku 3:7)

Druga warstwa: PE( 1)

Trzecia warstwa: mieszanina żywic PE( 1) + PE(2) (zmieszane w stosunku 3:7)

Warstwa zewnętrzna: PE( 1)

Przykład VI

Warstwa wewnętrzna: mieszanina żywic PE(1) + PP( 1) (zmieszane w stosunku 3:2)

Warstwa pośrednia: mieszanina żywic PE(1) + PE(2) (zmieszane w stosunku 3:7)

Warstwa zewnętrzna: PE( 1)

Przykład VII

Warstwa wewnętrzna: mieszanina żywic PE( 1) + PP( 1) (zmieszane w stosunku 3:2)

Warstwa pośrednia: mieszanina żywic PE( 1) + PE(2) (zmieszane w stosunku 3:7)

Warstwa zewnętrzna: PE( 1)

Przykład VIII

Warstwa pośrednia: mieszanina żywic PE(1) + PE(2) (zmieszane w stosunku 3:7)

Warstwa zewnętrzna: PE( 1)

Przykład porównawczyl

Warstwa wewnętrzna: mieszanina żywic PE(3) + PP(2) (zmieszane w stosunku 2:1)

PE(3): liniowy polietylen o małej gęstości (kopolimer etylenu i 1-butenu, produkt Mitsui Petrochemical Industries, Ltd., gęstość 0,920 g/cm3, MFR 2,0 g/10minut (190°C), zwany dalej

PE(3)

PP(2): bezładny kopolimer propylenu (kopolimer etylenu i propylenu, produkt Mitsui Petrochemical Industries, Ltd., gęstość 0, 910 g/cm3, MFR 1,0 g/10 minut (230°C), zwany dalej PP(2).

Warstwa zewnętrzna: PE(3).

Przykład porównawczy II

Warstwa wewnętrzna: mieszanina żywic PE(4) + PP(2) (zmieszane w stosunku 3:2)

PE(4): liniowy polietylen o dużej gęstości (kopolimer etylenu i 1-butenu, produkt Mitsui Petrochemical Industries, Ltd., gęstość 0,961 g/cm3, MFR 17 g/10 minut (190°C), zwany dalej PE(4)

Warstwa pośrednia: mieszanina żywic PE(1) + PE(2) (zmieszane w stosunku 3:7)

Warstwa zewnętrzna: PE( 1).

Przykłady przeprowadzania badań

Pojemniki wytworzone w przykładach I-VIII według niniejszego wynalazku oraz przykładach porównawczych I oraz II, napełniono wodą destylowaną w ilości 50 ml w każdej z komór, następnie sterylizowano gorącą wodą w temperaturze 121 °C przez 20 minut, a następnie poddano ocenie następującymi metodami. Poniższe tabele 1 oraz 2 podają uzyskane wyniki.

174 694

Tabela 1

	Grubość warstwy zewnętrznej (μ)	Grubość warstwy pośredniej (μ)	Grubość warstwy wewnę- trznej (μ)	Cał- kowita gru- bość (μ)
Przykład I	PE(1) 30μ	PE (1) + PE(2) 115 μ	PE(1) + PP(1) 30μ	175 μ
Przykład II	PE(1) 30μ	PE (1) + PE (2) 115 μ	PE(1) + PP(1) 30μ	175 μ
Przykład III	PE(1) 30μ	PE (1) + PE (2) 115 μ	PE(1) + PP(1) 30μ	175 μ
Przykład IV	PE (1) 30μ	PE (1) + PE (2) 115 μ	PE(1) + PP(1) 30μ	175 μ
Przykład V	PE (1) 20μ	PE (1) + PE (2) 60 μ	PE (1) 10 μ	PE (1) + PE (2) 60 μ	PE(1) + PP(1) 25μ	175 μ
Przykład VI	PE (1) 30μ	PE (1) + PE (2) 125 μ	PE(1) + PP(1) 30μ	185 μ
Przykład VII	PE (1) 65μ	PE (1) + PE (2) 80 μ	PE(1) + PP(1) 30μ	175 μ
Przykład VIII	PE (1) 50μ	PE (1) + PE (2) 95 μ	PE(1) + PP(1) 30μ	175 μ
Przykład porównawczy I	PE (3) 125μ		PE(3) + PP(2) 50μ	175 μ
Przykład porównawczy n	PE (1) 30μ	PE (1) + PE (2) 115 μ	PE (4) + PP(2) 30μ	175 μ

174 694

Tabela 2

	Próba wrażliwości na uderzenie (liczba zerwanych pojemników)	Zdolność spontanicznego wyładowywania	Prze- zroczys- tość	Próba ściskania	Wytrzymałość cie- plna	Wygląd	Ogólna ocena
Przykł. I	® (0/30)	®	®	®	®	®	®
Przykł. n	® (0/30)	®	®	®	®	®	®
Przykł. III	® (0/30)	®	®	®	®	®	®
Przykł. IV	® (0/30)	®	®	®	®	®	®
Przykł. V '	® (0/30)	®	®	®	®	®	®
Przykł. VI	(0/30)	®	®	®	®	®	®
Przykł VII	® (0/30)	®	O	®	®	O	®
Przykł. VIII	® (0/30)	®	o	®	®	O	®
Przykł. por. I	*	*	X	*	X	X	X
Przykł. por. II	X (10/30)	X	X	V	®	V	V

174 694

W przypadku badania wytrzymałości cieplnej, pojemnik według wynalazku po sterylizacji poddano wizualnemu badaniu na deformacje, zerwanie, przeciek przez zgrzewy, fałdy oraz zbrylenia jako normom oceny wytrzymałości cieplnej.

Dla oceny przezroczystości, pojemnik wizualnie sprawdzono na obecność białego zmętnienia po sterylizacji.

Dla oceny elastyczności, wylewano zawartą ciecz z pojemnika w temperaturze pokojowej z wysokości 60 cm i obserwowano wizualnie pojemnik.

Aby przeprowadzić próbę wrażliwości na uderzenie dla oceny udarności, 10 pojemników utrzymywanych w temperaturze do 5°C umieszczono w pudełku (105 mm szerokości, 125 mm długości, 185 mm wysokości, ciężar 160 g). Przygotowano trzy takie pudełka. Następnie każde z pudełek spuszczono z wysokości 1,2 m nad poziomem podłogi, aby ustalić wpływ 10-krotnego upadku na każdą ze stron, krawędzi i narożników pudełka. Po poddaniu próbom wszystkich trzech pudełek, 30 pojemników wyjęto z pudełek i każde wizualnie sprawdzono na pękanie lub zerwanie (według JIS-Z-0202).

Próbę ściskania przeprowadzono dla oceny zdolności otwierania łatwo zrywalnego zgrzewu. Uchwyt ściskający o średnicy 100 mm dołączono do przyrządu do przeprowadzania próby zmęczeniowej przy osiowym ściskaniu i rozciąganiu, STROGRPH MZ, (produkt Toyo Seiki Seisakusho Co., Ltd.), a część zawierającą płyn ściskano uchwytem z prędkością 50 mm/minutę dla zmierzenia ciśnienia przyłożonego do uchwytu, gdy otwarto łatwo zrywalny zgrzew, by określić współczynnik zmienności sił otwierających. Początkową siłę potrzebną dla otwarcia łatwo zrywalnego zgrzewu określono z zakresu od 10 do 25 kG, zgodnie ze strukturą badanej wewnętrznej warstwy. Współczynnik zmienności siły otwierania, który wyraża względne zmiany siły potrzebnej do otwierania łatwo zrywalnego zgrzewu, obliczono z następującego równania:

,, .. . , . . . Standardowe odchylenie sił otwierania

Współczynnik zmienności siły otwierania = -o—o—y-.-tŚrednia sił otwierania

Ponadto sprawdzono wizualnie wygląd całego pojemnika ze względu na fałdy, deformacje i zerwanie.

Ogólną ocenę oparto na następujących pozycjach oceny.

W tabeli 2, symbol 0 oznacza znakomity, O oznacza dobry, oznacza słaby, a X oznacza nie do przyjęcia.

Wyniki prób podane powyżej (tabela 2), będą w dalszym ciągu niniejszego zgłoszenia szczegółowo objaśnione.

Ze względu na współczynnik zmienności siły otwierania łatwo zrywalnego zgrzewu, otrzymany w próbie ściskania, pojemniki z przykładu I do VIII według niniejszego wynalazku dały wyniki od 0,068 do 0,150, podczas gdy pojemniki według przykładu porównawczego II dały wynik 0,410, co oznacza duże zmiany wartości siły otwierania.

Pojemniki według przykładu porównawczego I, miały niedostateczną wytrzymałość cieplną i dlatego nie przetrwały sterylizacji w temperaturze 121 °C przez 20 minut, stopiły się i były niezdolne do zachowania kształtu. Z tego względu, było niemożliwe przeprowadzenie próby wrażliwości na uderzenie, próby na spontaniczne opóźnianie się oraz próby na ściskanie pojemników; zaznaczono to przy pomocy *.

Pojemniki takie same, jak w przykładach I do VIII poddano próbie w tych samych warunkach jak powyżej, z tym wyjątkiem, że gęstość PE(1) zmieniono z 0,941 g/cm3 na 0,940 g/cnr (MFR 2,2 g/10 minut (190°C), Mw/Mn 2, 4), przy czym otrzymano zasadniczo te same wyniki jak w przypadku przykładów od I do VIII.

Gdy jako bezładny kopolimer propylenowy zastosowano PP(2) w przykładach porównawczych I oraz II, otrzymano takie same wyniki jak powyżej, gdy użyto PP(1) zamiast PP(2).

Zatem, niniejszy wynalazek pozwala uzyskać wielokomorowe pojemniki medyczne o znakomitych właściwościach co do wytrzymałości cieplnej, przeźroczystości, elastyczności, udarności oraz o własnościach łatwego zrywania zgrzewów.

174 694

FIG. 4 (ώ (Β)

174 694 (d) (Ο

X⁹

FIG. 3 (b)

6·




	—4

(g) (h) (i)

174 694

FI G 1

7////7//////////727//4^^^ 2

FIG.2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Pojemnik medyczny wielokomorowy, do oddzielnego umieszczania nietrwałych preparatów medycznych posiadający część stanowiącą słaby, łatwo zrywalny zgrzew oddzielający komory, z folii wielowarstwowej zawierającej warstwę wewnętrzną, warstwę pośrednią oraz warstwę zewnętrzną, z których każda jest przede wszystkim z poliolefiny, przy czym warstwa wewnętrzna jest z mieszaniny żywic kopolimeru etylenu z alfa-olefiną mającego od 4 do 12 atomów węgla w alfa olefinie i polipropylenu, a warstwa zewnętrzna jest z kopolimeru etylenu z alfa-olefiną mającego od 4 do 12 atomów węgla w alfa-olefinie, znamienny tym że kopolimer etylenu z alfa-olefiną zmieszany z polipropylenem, tworzący warstwę wewnętrzną (1) ma gęstość od 0,930 do 0,945 g/cm, warstwa pośrednia (2) zawiera co najmniej jedną warstwę mieszaniny żywic kopolimeru etylenu z alfa-olefiną o gęstości od 0,920 do 0,945 g/cm³ oraz elastomeru etylenu z alfa-olefiną o gęstości od 0,880 do 0,890 g/cm‘3 zmieszanych w stosunku wagowym od 1:5 do 2:1, przy czym kopolimer etylenu z alfa-olefiną i elastomer etylenu z alfa-olefiną mają od 3 do 12 atomów węgla w alfa-olefinie, warstwa mieszaniny żywic ma grubość wynoszącą co najmniej 85% całkowitej grubości warstwy pośredniej, zaś kopolimer etylenu z alfa-olefiną tworzący warstwę zewnętrzną (3) ma gęstość od 0,930 do 0,945 g /cm3.
2. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że kopolimer etylenu z alfa-olefiną z warstwy pośredniej (2) ma gęstość od 0, 930 do 0, 945 g/cm3.
3. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że kopolimer etylenu i alfa-olefiny w każdej z warstw, wewnętrznej (1), pośredniej (2) i zewnętrznej (3) ma gęstość od 0,940 do 0,942 g/cm3, elastomer etylenu i alfa-olefiny w warstwie pośredniej ma gęstość od 0,883 do 0,887 g/cm3, a kopolimer etylenu i alfa-olefiny oraz elastomer etylenu i alfa-olefiny stanowiące składniki warstwy mieszaniny żywic w warstwie pośredniej (2), są zmieszane w stosunku wagowym 3:7.
4. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że kopolimer etylenu i alfa-olefiny w każdej z warstw, wewnętrznej (1), pośredniej (2) i zewnętrznej (3) oraz w innej warstwie (2a), utworzonej w środkowej części warstwy pośredniej (2) ma gęstość od 0,940 do 0,942 g/cm3, elastomer etylenu i alfa-olefiny w warstwie pośredniej (2) ma gęstość od 0,883 do 0,887 g/cm3 i kopolimer etylenu i alfa-olefiny oraz elastomer etylenu i alfa-olefiny stanowiące składniki warstwy mieszaniny żywic w warstwie pośredniej (2), są zmieszane w stosunku wagowym 3:7.