PL174337B1

PL174337B1 - Sposób przekazywania wywołania radiotelefonicznego przenoszącego komunikat użytkownika

Info

Publication number: PL174337B1
Application number: PL94307565A
Authority: PL
Inventors: John P. Lodwig; Kenneth A. Felix; Charles L. Whittington
Original assignee: Motorola Inc
Priority date: 1993-07-02
Filing date: 1994-06-08
Publication date: 1998-07-31
Also published as: FI950967A; FI950967A0; HUT71357A; EP0659321A4; US5590172A; WO1995001694A1; EP0659321A1; JPH08500953A; CN1111472A; AU7205594A; PL307565A1; MX9405035A; BR9405437A; CA2142020A1; KR0145984B1; HU9500643D0; RU2110154C1

Abstract

1. Sposób przekazywania wywolania radiotelefoni- cznego przenoszacego komunikat uzytkownika przez zespól abonencki z pierwszego obszaru zasiegu radiowego, obslu- giwanego przez pierwszy nieruchomy zespól sterujacy sprzezo- ny z przewodowa centrala telefoniczna, do drugiego obszaru zasiegu radiowego obslugiwanego przez drugi nieruchomy ze- spól sterujacy, znamienny tym, ze numer kierunkowy, zwiaza- ny z pierwszym nieruchomym zespolem sterujacym 111 i z przewodowa centrala telefoniczna 115 a identyfikujacy numer telefonicznej linii przewodowej pierwszego nieruchomego ze- spolu sterujacego 111, transmituje sie z pierwszego nierucho- mego zespolu sterujacego 111 do zespolu abonenckiego 101, zapamietuje sie ten numer kierunkowy w zespole abonenckim 101, zas w przypadku stwierdzenia koniecznosci przekaza- nia wywolania telefonicznego do drugiego nieruchomego zespolu sterujacego 113 z pierwszego nieruchomego zespolu sterujacego 111, zapamietany numer kierunkowy przekazuje sie z zespolu abonenckiego 101 do drugiego nieruchomego zespolu sterujacego 113, wybiera sie transmitowany numer kierunkowy z drugiego nieruchomego zespolu sterujacego 113, a w odpowiedzi na wybranie numeru kierunkowego laczy sie drugi nieruchomy zespól sterujacy 113 z pierwszym nieruchomym zespolem sterujacym 111 poprzez przewodowa centrale telefoniczna 119, 115 i przekazuje sie sterowanie wywolaniem radiotelefonicznym z pierwszego nierucho- mego zespolu sterujacego 111 do drugiego nieruchomego zespolu sterujacego 113. F I G . 1 PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób przekazywania wywołania radiotelefonicznego przenoszącego komunikat użytkownika przez zespół abonencki z jednego obszaru zasięgu radiowego do innego obszaru zasięgu radiowego.

174 337

W systemach radiotelefonicznych obejmujących więcej niż jeden obszar zasięgu radiowego znana jest koordynacja usług w obszarach zasięgu radiowego przez umożliwienie podtrzymywania wywołania radiotelefonicznego ustanowionego w pierwszym z obszarów zasięgu radiowego, gdy zespół abonencki przemieści się do drugiego obszaru zasięgu radiowego. Takie przekazywanie wywołania znane jest zwykle jako przekazywanie łącza.

Komórkowe systemy radiotelefoniczne znane są ze swej zdolności do utrzymywania wywołań telefonicznych w dużym obszarze geograficznym przez przekazywanie wywołania telefonicznego pomiędzy obszarami zasięgu radiowego (lub komórkami).

W publikacji p. t. Control Architecture, Fluhr i in. (Bell System Technical Journal wol. 58 nr 1, styczeń 1979, strony 43-69) zostały ujawnione techniki przekazywania wywołań stosowane w systemach komórkowych. Przy przekazywaniu wywołania z jednej komórki do drugiej konieczne jest, aby system określił, która komórka ma najlepszy tor telekomunikacyjny do zespołu abonenckiego i następnie poinstruował zespół abonencki, do jakiej częstotliwości powinien się on dostroić aby podtrzymać wywołanie w nowej, docelowej komórce. Ostatnio zespoły abonenckie odgrywają coraz bardziej aktywną rolę w procesie podejmowania decyzji o przekazaniu wywołania przez dostarczanie do sieci nieruchomej informacji o kanałach telekomunikacyjnych, które nadają się do kontynuowania wywołania w komórce docelowej (na przykład opis patentowy nr US 5 127 100).

W ostatnio wynalezionych systemach, w których zespół abonencki uczestniczy w określaniu przekazywania wywołań, nieruchome urządzenia systemowe muszą gładko i skutecznie łączyć wywołanie telefoniczne z miejsca komórki docelowej z wywianiem w toku. W wymaganiach IS-41 Stowarzyszenia Producentów Sprzętu Elektronicznego (EIA) przewidziano, że przewodowa centrala telefoniczna, która pierwotnie odbiera i przetwarza wywołanie radiotelefoniczne, działa jako punkt zakotwienia dla wszystkich przyszłych działań związanych z przekazaniem wywołania. Ta kotwiąca przewodowa centrala telefoniczna łączy następnie wywołanie z radiowym zespołem abonenckim, niezależnie do usytuowania komórki zespołu aboneckiego. Wymaga to jednak specjalnego zaprojektowania przewodowych central telefonicznych do obsługi bezprzewodowych rozmów telefonicznych.

Takie zastosowanie przewodowych central telefonicznych jest nieefektywne ze względu na większe koszty, które muszą być poniesione raczej na przetwarzanie radiotelefoniczne niż połączenia centralowe.

Proponowano również, żeby centrala telefoniczna klasy 5, charakteryzująca się odpowiednią cechą, dotyczącą linii przewodowych, zwaną wtrąceniem, mogła być również zastosowana do realizowania przekazywania wywołania. Wtrącenie umożliwia przewodowemu abonentowi C wysłanie komunikatu identyfikacji wywołania określającego wywołanie w toku pomiędzy abonentami przewodowymi A i B, do centrali klasy 5 sieci cyfrowej ze zintegrowanymi usługami ISDN, aby wszystkie trzy strony zostały połączone obwodem konferencyjnym. Jednakże realizacja wtrącania dla przekazywania wywołania bezprzewodowego wymaga zdolności do realizacji funkcji ISDN i zgodności pomiędzy centralami klasy 5. Ponadto przekazywanie wywołań z wykorzystaniem cechy wtrącenia jest ograniczone do centrali klasy 5, w której rozmowa została zainicjowana, tak że przekazywanie wywołań pomiędzy obszarami zasięgu radiowego opartymi na różnych centralach klasy 5 nie może się odbywać przy zastosowaniu konwencjonalnych technik wtrącania.

Byłoby zatem pożądane wykorzystanie standardowych przewodowych central telefonicznych do sterowania funkcji ' przekazywania wywołań niezależnie od tego, czy wywołania te są wywołaniami przewodowymi, czy bezprzewodowymi, oraz do marszruty przekazywania wywołań pomiędzy różnymi innymi standardowymi bezprzewodowymi centralami telefonicznymi. Proces przekazywania wywołania punktu kotwiącego powinien być

174 337 podtrzymywany jako funkcja systemu radiotelefonicznego, która jest kompatybilna ze standardowymi przewodowymi centralami telefonicznymi.

Sposób przekazywania wywołania radiotelefonicznego przenoszącego komunikat użytkownika przez zespół abonencki z pierwszego obszaru zasięgu radiowego, obsługiwanego przez pierwszy nieruchomy zespół sterujący sprzężony z przewodową centralą telefoniczną, do drugiego obszaru zasięgu radiowego obsługiwanego przez drugi nieruchomy zespół sterujący, jest charakterystyczny tym według wynalazku, że numer kierunkowy, związany z pierwszym nieruchomym zespołem sterującym i z przewodową centralą telefoniczną a identyfikujący numer telefonicznej linii przewodowej pierwszego nieruchomego zespołu sterującego, transmituje się z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego do zespołu abonenckiego i zapamiętuje się ten numer kierunkowy w zespole abonenckim. Następnie, w przypadku stwierdzenia konieczności przekazania wywołania telefonicznego do drugiego nieruchomego zespołu sterującego z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego, zapamiętany numer kierunkowy przekazuje się z zespołu abonenckiego do drugiego nieruchomego zespołu sterującego i. wybiera się transmitowany numer kierunkowy z drugiego nieruchomego zespołu sterującego. W odpowiedzi na wybranie numeru kierunkowego łączy się drugi nieruchomy zespół sterujący z pierwszym nieruchomym zespołem sterującym poprzez przewodową centralą telefoniczną

i. przekazuje się sterowanie wywołaniem radiotelefonicznym z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego do drugiego nieruchomego zespołu sterującego.

Korzystnie numer kierunkowy transmituje się z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego do zespołu abonenckiego w odpowiedzi na zainicjowanie wywołania radiotelefonicznego w pierwszym obszarze zasięgu.

Korzystnie konieczność przekazania wywołania radiotelefonicznego do drugiego nieruchomego zespołu sterującego z pierwszego zespołu sterującego stwierdza się przez pomiar, za pomocą zespołu abonenckiego, jakości kanału częstotliwości radiowej związanego z drugim nieruchomym zespołem sterującym.

Korzystnie, transmitowany z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego do zespołu abonenckiego, numer kierunkowy zawiera informację sterującą wywołaniem radiowym transmitowaną z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego do zespołu abonenckiego.

Korzystnie, informację sterującą wywianiem radiowym zapamiętuje się w zespole abonenckim, zaś w przypadku stwierdzenia konieczności przekazania wywiania telefonicznego do drugiego nieruchomego zespołu sterującego z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego, zapamiętaną informację sterującą wywołaniem radiowym transmituje się z zespołu abonenckiego do drugiego nieruchomego zespołu sterującego.

Wynalazek przedstawia udoskonalony sposób sterowania przekazywaniem wywołań radiotelefonicznych między pierwszym nieruchomym zespołem sterującym, zapewniającym usługi w pierwszym obszarze zasięgu radiowego, a drugim nieruchomym zespołem sterującym, zapewniającym usługi w drugim obszarze zasięgu radiowego. Wykorzystanie numeru kierunkowego umożliwia drugiemu nieruchomemu zespołowi sterującemu połączenie bezpośrednie z pierwszym nieruchomym zespołem sterującym poprzez przewodową centralę telefoniczną w celu koordynacji przekazywania lub blokowania sterowania wywołaniem.

Przedmiot wynalazku w przykładzie realizacji jest odtworzony na rysunku, na którym fig. 1 - przedstawia schemat blokowy systemu radiotelefonicznego obejmującego dwa obszary zasięgu, w którym wykorzystuje się przedmiotowy wynalazek, fig. 2 - ilustruje przepływ komunikatów realizujących przekazanie łącza pomiędzy pewnymi elementami systemu radiotelefonicznego, fig. 3 - ilustruje alternatywny przepływ komunikatów realizujących przekazanie łącza, zaś fig. 4 - przedstawia diagram formatu komunikatu, który może być stosowany w przedmiotowym wynalazku.

System radiotelefoniczny, w którym stosuje się sposób według wynalazku, jest przedstawiony na schemacie blokowym na fig. 1. System ten zaspokaja potrzebę

174 337 wykorzystania konwencjonalnych przewodowych central telefonicznych 115, 117 podczas utrzymywania punktu zakotwienia wywołań dla radiotelefonicznego przekazywania wywołań. System radiotelefoniczny jest cyfrowym systemem radiowym przenoszącym komunikaty głosowe lub komunikaty danych w przydzielonych szczelinach czasowych, w trybie wielodostępu z przydziałem czasu TDMA, od zespołu abonenckiego 101 do nieruchomego nadbiornika 103, 105, 107, 109 oraz w stałych szczelinach czasowych, w trybie zwielokrotnienia z podziałem czasu TDM, od nieruchomego nadbiornika 103, 105, 107, 109 do zespołu abonenckiego 101 w oddzielnych kanałach częstotliwości radiowej. Wykorzystanie przedmiotowego wynalazku nie musi być ograniczone tylko do tego systemu, ponieważ równie dobrze zalety przedmiotowego wynalazku mogą być wykorzystywane przez systemy z jedną częstotliwością radiową, systemy wielodostępne z podziałem kodowym, systemy analogowe i inne podobne systemy.

Zespół abonencki 101 zawiera nadbiornik, interfejs użytkownika oraz układ sterowania i pamięci. Taki zespół abonencki 101 jest podobny do innych ruchomych i przenośnych urządzeń radiotelefonicznych TDM/TDMA stosowanych w cyfrowych systemach radiotelefonicznych. Przedstawiona nieruchoma część systemu jest podzielona na obszar zasięgu A i obszar zasięgu B, które są zasadniczo wyznaczone przez tor transmisji radiowej pomiędzy zespołem abonenckim 101 a nieruchomymi nadbiornikami 103, 105, 107, 109. W obszarze zasięgu A pokazane są dwa nieruchome nadbiorniki, nadbiornik 103 i nadbiornik 105, ale może być też zastosowany nawet tylko jeden nadbiornik. W obszarze zasięgu B pokazano dwa nadbiorniki 107 i 109.

Sterowanie urządzeniami radiowymi, innymi zespołami abonenckimi i operacje bazowego systemu radiotelefonicznego są realizowane przez nieruchomy zespół sterujący 111, 113, który nazwany jest zespołem sterowania portu radiowego RPCUa, RPCUb. Typowy zespół sterowania portu radiowego zawiera interfejs ISDN sprzężony z interfejsem szczeliny czasowej sprzężonym z jedną lub z kilkoma kartami interfejsu portu radiowego RPIC, wszystko sterowane przez układy sterowania i pamięci TSI. Zespół RPCUa, RPCUb wykorzystywany w przedmiotowym wynalazku, jest podobny do modelu SC9600, ale może nie mieć wbudowanych takich układów jak układ kodowania głosu. Równoważny zespół RPCUb steruje funkcjami systemu radiotelefonicznego w obszarze zasięgu B. Interfejs stopnia bazowego ISD-BRI lub interfejs stopnia podstawowego ISD-PRI nie jest konieczny do przekazywania wywołań według przedmiotowego wynalazku, ale jest pożądany. Jednakże połączenia cyfrowe z wymianą potwierdzeń RPCU z RPCU i centrala z centralą - jest korzystne.

Jak pokazano na fig. 1, dwie przewodowe centrale telefoniczne 115 i 117 są sprzężone odpowiednio z zespołami RPCUa 111 i RPCUb 113. Centrale 115 i 117 mogą być standardowymi cyfrowymi centralami końcowymi ESS klasy 5, które są zwykle używane do sterowania i łączenia konwencjonalnych urządzeń przewodowych. Zastosowanie przedmiotowego wynalazku powoduje, że te przewodowe centrale telefoniczne nie wymagają specjalnej modyfikacji dla realizacji funkcji w systemie radiotelefonicznym. W ten sposób konwencjonalna przewodowa centrala telefoniczna może być używana zarówno do przewodowego jak i bezprzewodowego przełączania i dołączania do konwencjonalnej sieci przewodowej. Chociaż na fig. 1 pokazano tylko dwie przewodowe centrale telefoniczne 115 i 117, wynalazek nie ogranicza liczby central. Przeciwnie, przewiduje się, że przedmiotowy wynalazek będzie również wykorzystywany w systemach przewodowych i radiotelefonicznych, w których więcej niż jeden zespół RPCU będzie sprzężony z jedną przewodową centralą telefoniczną.

Kiedy zespół abonencki 101 przemieszcza się w czasie trwania rozmowy, kontroluje również jakość sygnału z sąsiedniego zespołu RPCUa, RPCUb przez kontrolowanie transmisji w sterujących szczelinach czasowych sąsiednich zespołów. Kiedy zespół abonencki 101 przemieszcza się przykładowo z obszaru zasięgu A do obszaru zasięgu B, stwierdza on, że jakość sygnału radiowego odbieranego i nadawanego pomiędzy aparatem abonenckim 101 a przykładowo nieruchomym nadbiornikiem 103 zaczyna

174 337 pogarszać się. W takim przypadku zespół abonencki 101 stwierdza, że jakość sygnału radiowego, który byłby transmitowany pomiędzy aparatem abonenckim 101 a przykładowo nadbiornikiem 109 byłaby bardziej odpowiednia niż w przypadku aktualnego kanału radiowego pomiędzy aparatem abonenckim 101 a nieruchomym nadbiornikiem 103. Układy sterowania i pamięci zespołu abonenckiego 101, po wykryciu pogorszenia się jakości sygnału radiowego, powodują, że nadbiornik zespołu abonenckiego 101 (który w korzystnym przykładzie realizacji jest nadbiornikiem o zmiennej częstotliwości) podczas jednej ze swych szczelin czasowych, które nie są używane do nadawania/odbioru, przestraja się do transmisji częstotliwości radiowej nadbiornika 109. Przeprowadza się pomiar jakości kanału radiowego, np. pomiar stosunku sygnału do zakłóceń, i zespół abonencki 101 podejmuje decyzję dostrojenia się do częstotliwości kanału radiowego używanego przez nadbiornik 109. Jeżeli częstotliwość kanału radiowego nadbiornika 109 jest taka sama jak koordynowana częstotliwość kanału radiowego nadbiornika 103, nie ma konieczności dostrajania nadbiornika aparatu abonenckiego 101. Zespół abonencki 101 musi tylko sprawdzić odpowiednią szczelinę czasową używaną przez nadbiornik 109 do celów sterowania. Kiedy zespół abonencki 101 stwierdzi już, że konieczne jest przekazanie wywołań w celu utrzymania jakości rozmowy, wówczas, za pomocą polecenia zawieszenia transmisji do zespołu RPCUa, zawiesza nadawanie do aktualnie współpracującego nadbiornika 103 w obszarze zasięgu A i zajmuje nieużywaną szczelinę czasową (oznaczoną jako wolną w polu nagłówka komunikatu transmisji z zespołu RPCUb poprzez sprzężony z nim nadbiornik) przez nadanie w tej szczelinie czasowej do zespołu RPCUb komunikatu żądania przekazania wywołania. To żądanie przekazania wywołania informuje docelowy obszar zasięgu B o ustanowieniu alternatywnej marszruty wywołań przez nieruchome urządzenie i następuje przekazanie wywołania. Zespół abonencki 101 powraca do szczeliny czasowej aktualnie obsługującego go zespołu RPCUa po ostateczne polecenie by wykorzystać docelową szczelinę czasową w kanale radiowym związanym z zespołem RPCUb. Ten rodzaj przekazywania wywołań ma tę zaletę, że gdyby połączenie pomiędzy zespołem abonenckim 101 a zespołem RPCUa zostało utracone po żądaniu przekazania wywołania do RPCUb, wówczas zespół abonencki może powrócić do szczeliny czasowej docelowego obszaru zasięgu i czekać tam na ponowne przekazanie wywołania.

Proces przekazywania wywołania przedstawiono na fig. 2. Pokazano tu, że zespół abonencki SU zainicjował nową rozmowę 201 do zespołu sterowania portu radiowego obszaru zasięgu A RPCUa i że zespół RPCUa po stwierdzeniu, że jest do dyspozycji kanał radiowy i szczelina czasowa do obsługi tego wywołania, zareagował 203 przez przekazanie do zespołu abonenckiego SU informacji zestawiania wywołania, zawierającej numer kierunkowy i identyfikator wywiania radiowego RCID. Informacja ta jest zapisem identyfikującym, związanym z tym wywołaniem i z tym zespołem abonenckim, utrzymywanym w zespole RPCUa. Cechą przedmiotowego wynalazku jest to, że numerem kierunkowym 203 jest numer telefoniczny wykorzystujący numer geograficzny związany z urzędowym kodem przewodowej centrali telefonicznej 111 sprzężonej z zespołem RPCUa. Następnie numer ten jest albo przekazywany do zespołu RPCUa (rozmowa międzymiastowa), albo następuje wybranie specyficznych grup linii lub łączy, które zespół RPCUa może identyfikować z żądaniem usługi pionowej, np. przekazania wywołań. W korzystnym przykładzie realizacji numer kierunkowy ma postać NNNΧΧΧΧ, ale może również zawierać kody obszarów, jeśli jest to konieczne. Wszystkie połączenia inicjowane pomiędzy zespołem RPCUa a zespołem abonenckim 111 wykorzystują ten sam numer kierunkowy do identyfikowania zespołu RPCUa. Identyfikator RCID umożliwia zespołowi RPCUa rozróżnienie pomiędzy różnymi zapisami aktywnych wywołań zespołu RPCUa. Po przekazaniu numeru kierunkowego i informacji zestawiania połączenia 203 komunikaty akustyczne lub komunikaty danych są konwencjonalnie wymieniane pomiędzy zespołem abonenckim SU i zespołem RPCUa a drugą stroną poprzez przewodową centralę telefoniczną 115 sprzężoną z zespołem RPCUa. Chociaż

174 337 w korzystnym przykładzie realizacji numer kierunkowy jest przenoszony do zespołu abonenckiego SU po zainicjowaniu wywołania radiotelefonicznego według wynalazku, mogą być wykorzystywane alternatywne czasy przenoszenia, np. ciągła transmisja numeru kierunkowego w sterującej szczelinie czasowej.

Kiedy zespół abonencki SU stwierdzi, że jakość sygnału radiowego z zespołu sterowania portu radiowego RPCUb, obsługującego obszar zasięgu B, jest bardziej odpowiednia, wówczas zajmuje wolny kanał ruchu zespołu RPCUb i nadaje do niego żądanie przeniesienia połączenia ALT REQ 205. To żądanie zawiera numer kierunkowy zespołu RPCUa i identyfikator wywołania radiowego RCID, który jest przechowywany w zespole RPCUa. W odpowiedzi zespół RPCUb nadaje komunikat ustawienia 207 do przewodowej centrali telefonicznej 117 sprzężonej z zespołem RPCUb poprzez pętlę abonencką 119 interfejsu stopnia bazowego BRI. Alternatywnie tym ogniwem łączącym może być łącze interfejsu stopnia podstawowego PRI lub inne połączenie poprzez łącze cyfrowe. Żądanie takie wygląda jak wejście nowego wywołania do centrali telefonicznej SWb, gdzie numerem kierunkowym zespołu RPCUa jest abonent wywoływany. Przewodowa centrala telefoniczna 117 SWb na podstawie tej informacji zajmuje łącze do przewodowej centrali telefonicznej 115 SWa i nadaje zestawienie łącza 209. Taka łączność międzycentralowa wykorzystuje standardową transmisję sygnałów DS1, zarówno transmisję bitem zabieranym (tzn. zabieranie najmniej znaczącego bitu w każdej szczelinie czasowej DSO z szybkością jednego bitu na sześć ramek), jak i transmisję kanałową, np. system transmisji nr 7. Kiedy centrala telefoniczna SWa odbierze już zestawienie łącza międzycentralowego 209, wówczas łączy się z zespołem RPCUa przez interfejs BRI, PRI lub dalekosiężnym łączem z zabieranym bitem DS1. Zespół RPCUa rozpoznaje, że żądanie usługi na numerze terminalu związanym z tym żądaniem oznacza żądanie pewnej usługi pionowej, np. przekazania wywołania. Zespół RPCUa odpowiada na żądanie połączenia. Nadzorowanie odpowiedzi przechodzi poprzez SWa do SWb i do RPCUb. Właśnie w tym czasie przekazanie informacji dotyczących wywołania, np. RCID, zostaje przekazane z zespołu RPCUb do zespołu RPCUa. Proces ten obejmuje wykorzystywanie wolnych bitów informacji w szczelinie DSO do wysłania komunikatów RPCUb do RPCUa. Konwencjonalnie szczelina czasowa DSO w formacie DS1 ma minimum 7 bitów dostępnych dla kodowej modulacji impulsowej PCM, co odpowiada szybkości transmisji danych/głosu 56 kb/s. Przy transmisji kanałowej wszystkie osiem bitów każdej szczeliny DSO jest dostępne co odpowiada szybkości transmisji danych/głosu 64 kb/s. Ponieważ interesujące nas dane/głos nie wymagają szybkości transmisji większej niż 32 kb/s dla niezwielokrotnionych kanałów ruchu, wykorzystywane są tylko co najwyżej 4 z ośmiu bitów DSO dla podstawowej transmisji (patrz fig. 4). Pozostają więc co najmniej trzy z ośmiu bitów dostępne dla innych zastosowań, np. dla kanału łączności danych pomiędzy RPCUa a RPCUb. Jest to co najmniej równoważne kanałowi danych 24 kb/s dla każdego żądania przekazania wywołania z zespołu RPCUb do zespołu RPCUa. Format transmisji danych może być LAPb, LAPd, SS7, Q.931 lub dowolny inny podstawowy protokół używany w standardowych operacjach transmisji danych. Jednakże zastrzega się konieczność połączenia cyfrowego z wymianą potwierdzeń ponieważ bez tego typu połączenia nie mogłoby być zapewnione łącze wewnątrz pasma danych i wymagałoby to protokołów pozapasmowych, np. IS41 poprzez X.25 lub SS7 dla łączności zespołu RPCUb z RPCUa.

Zespół RPCUb wysyła do zespołu RPCUa komunikat zawierający co najmniej informacje sterowania wywołaniem zawierający RCID związany z zestawieniem pierwotnego połączenia oraz numer kierunkowy zespołu RPCUb (dla celów kontrolowania i rozliczania). Zespół RPCUa odpowiada zespołowi RPCUb informacjami związanymi z prywatnością (informacja szyfrowana), a następnie wysyła polecenie zrealizowania przekazania wywołania do bieżącego nadbiornika i do nadbiornika zespołu RPCUb, który przekazuje komunikaty do nadbiornika stosując własne sterowanie. Proces ten może być również realizowany przy wykorzystaniu połączenia strony trzeciej. Po wysłaniu

174 337 polecenia przekazania wyvcńania do zespołu abonenckiego SU, zespół RPCUa likwiduje połączenie pomiędzy swym nadbiornikiem radiowym, a zespołem abonenckim SU i dokonuje konwersji poprzez połączenie przez zespół RPCUb. W tym czasie istnieje wyznaczone połączenie pomiędzy zespołem RPCUa a zespołem RPCUb poprzez łącze 125.

Zespół RPCUb wysyła potwierdzenie połączenia ACK 219 do zespołu RPCUa wykorzystując sygnalizację wewnątrzpasmową. Centrale przewodowe SWa i SWb nie są świadome transmisji tego komunikatu, ponieważ nie kontrolują tego pola. Ramka DS1, zawierająca bity sygnalizacji wewnątrzpasmowej, pokazana jest na fig. 4. Komunikat potwierdzenia połączenia 219 zawiera również pola parametrów sterowania połączenia RCID.

Aby zakończyć przekazanie wywołania zespół RPCUa nadaje komunikat realizacji ALT 221 do aparatu abonenckiego SU. Zespół abonencki SU odbiera ten komunikat i przechodzi na kanał i szczelinę czasową oraz wysyła komunikat zakończenia ALT 223 do zespołu RPCUb poprzez aktualnie wykorzystywany kanał radiowy. Zespół RPCUb przekazuje fakt odebrania komunikatu zakończenia ALT 225 do zespołu RPCUa poprzez sygnalizację wewnątrzpasmową łączem 125. Zespół RPCUa likwiduje połączenie kanału radiowego i szczeliny czasowej z zespołem abonenckim bez zestawionego połączenia strony trzeciej. Jednakże zespół RPCUa utrzymuje połączenie z zespołem RPCUb poprzez łącze 125. Zespół RPCUa pozostaje punktem zakotwienia wywołań na czas trwania połączenia, nawet jeśli zespół abonencki 101 przemieści się do innego obszaru zasięgu (nie pokazano). Punkt zakotwienia przekazywania łącza pozostaje w systemie radiotelefonicznym przy równoczesnym zachowywaniu kompatybilności ze standardową przewodową centralą telefoniczną. Podobny proces, jak opisano powyżej, realizowany byłby dla dodatkowych przekazywań łącz, ale gdy przekazywanie wywołania do nowego obszaru zasięgu zostanie już zakończone, połączenie z RPCUb zostaje zlikwidowane na korzyść nowego połączenia.

Na fig. 3 widać, że przekazywanie połączenia pomiędzy zespołami RPCU, które są sprzężone z tą samą przewodową centralą telefoniczną, odbywa się w procesie podobnym do pokazanego na fig. 2, z tym wyjątkiem, że nie ma konieczności zestawiania połączenia dalekosiężnego pomiędzy przewodowymi centralami telefonicznymi. Pomiędzy zespołami RPCUa, RPCUb a jedną konwencjonalną przewodową centralą telefoniczną, w tym alternatywnym przykładzie realizacji, muszą być tylko zestawione interfejsy BRI, PRI lub inne połączenia pętli lokalnej. Kiedy zespół RPCUb odbierze z zespołu abonenckiego SU żądanie ALT 205, wówczas zespół RPCUb transmituje komunikat zestawienia 301 do obsługującej go przewodowej centrali telefonicznej SW. Przewodowa centrala telefoniczna SW inicjuje wtedy komunikat zestawienia połączenia do zespołu RPCUa. Zespół RPCUa nadaje komunikat odpowiedzi 305 do przewodowej centrali telefonicznej SW, która z kolei przenosi komunikat odpowiedzi 307 poprzez interfejs BRI do zespołu RPCUb. Komunikat potwierdzenia połączenia 309 jest transmitowany z zespołu RPCUb do zespołu RPCUa przy użyciu sygnalizacji wewnątrzpasmowej. W odpowiedzi zespół RPCUa nadaje komunikat realizacji ALT 311 do zespołu abonenckiego SU poprzez wykorzystywany kanał radiowy i szczelinę czasową. Zespół abonencki SU nadaje następnie komunikat zakończenia ALT 313 do zespołu RPCUb w swym nowym kanale radiowym i szczelinie czasowej. Zespół RPCUb informuje następnie zespół RPCUa o zakończeniu przekazywania wywołań komunikatem zakończenia ALT 315 poprzez sygnalizację wewnątrzpasmową. Zespół RPCUa likwiduje następnie część kanału radiowego zestawionego połączenia trójdrogowego.

Diagram struktury ramki komunikatu stosowanej w łączności pomiędzy przewodowymi centralami telefonicznymi 115 i 117 pokazany jest na fig. 4. Ramka DS1 przenosi 24 szczeliny czasowe z prędkością 56 kb/s. Każda ośmiobitowa szczelina czasowa DSO z 24 szczelin DS1 przenosi skutecznie zgodnie z adaptacyjną różnicową modulacją częstotliwości ADPCM cztery bity z prędkością 32 kb/s, trzy bity sygnalizacji skutecznie

174 337 z prędkością 24 kb/s i jeden zabierany bit sygnalizacji. Kiedy jedna szczelina DSO jest używana do transmisji jednego wywołania z użyciem kodowania mowy 32 kb/s ADPCM, cztery bity pozostają niewykorzystane dla mowy. Najmniej znaczący z pozostających bitów jest wykorzystywany do standardowej międzycentralowej sygnalizacji z zabieraniem bitu, bez przenoszenia łączem SS7. Pozostają jeszcze trzy bity. Te trzy bity są wykorzystywane do zapewniania sygnalizacji wewnątrzpasmowej pomiędzy zespołami RPCU. Komunikaty te nie są dekodowane ani przekazywane przez przewodową centralę telefoniczną, natomiast skutecznie transmitują całościowo sygnały wewnątrzpasmowe pomiędzy zespołami RPCU. Inaczej mówiąc formują one bezpośrednie łącze pomiędzy zespołami RPCU.

174 337

FIG.3

SU RPCUa SW

RPCUb

ALT REQ
S205		ZESTAWIANIE
ZESTAWIANIE
	Sjoj ODPOWIEDŹ	ODPOWIEDŹ
	l *
	jO5	SJO7 * POTWIERDZENIE POŁĄCZENIA
REALIZACJA ALT		So9
X/J		ZAKOŃCZENIE ALT f 313
		ZAKOŃCZENIE ALT

FIG.4

DSl

DSO i BITY (32 kb/i ADPCM) ¹ I ____, i ZABIERA, ’ *^ITX„. NY BIT SYG(24 kb/. SYG) | _NALIZACJI .,I

SYGNALIZACJA WEWNĄTRZPASMOWA PROCESORY SYGNAŁU ZESPOŁU RPCU ZAJMUJĄ SIĘ TĄ SYGNALIZACJĄ

174 337

SU RPCUo SWo

SWb RPCUb

INICJOWANIE

POŁĄCZENIA

POTWIERDZENIE (NUMER KIERUNKOWY, RCID itd.)

REQ ^205

REALIZACJA

ALT

221

ZESTAWIANIE

ŁĄCZA

ZESTAWIANIE

211 ODPOWIEDŹ

209

207

213

ODPOWIEDŹ ^215

POTWIERDZENIE —POŁĄCZENIA ^219

ZAKOŃCZENIE ALT

225

FIG.2

ODPOWIEDŹ

217

223

174 337 \

\

OBSZAR \ ZASIĘGU \

Β \

OBSZAR

ZASIĘGU r

NADBIORNIK
INTER- FEJS UŻYTKÓW. ΝΙΚΑ	STERO- WANIĘ I PAMIĘĆ

PRZEWODOWA

CENTRALA

TELEFONICZNA (b)

FIG.1 ψ ψ

NADBIORNIK

V

103

III

NADBIORNIK

105

Π7

ΎΞ

125

ŁĄCZE z2

RPIC I ··· j RPIC
TSI	STEROWANIE I PAMIĘĆ
ISDN	INTERFEJS

BRI

Ί2Ι

ZESPÓŁ

STEROWANIA

PORTU

RADIOWEGO (RPCUa)

GRUPA SZUKANIA

PRZEWODOWA I CENTRALA i—.

TELEFONICZNA I \

W I 115

PRZYCHODZĄCE ŁĄCZE LUB LINIA

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób przekazywania wywołania radiotelefonicznego przenoszącego komunikat użytkownika przez zespół abonencki z pierwszego obszaru zasięgu radiowego, obsługiwanego przez pierwszy nieruchomy zespół sterujący sprzężony z przewodową centralą telefoniczną, do drugiego obszaru zasięgu radiowego obsługiwanego przez drugi nieruchomy zespół sterujący, znamienny tym, że numer kierunkowy, związany z pierwszym nieruchomym zespołem sterującym 111 i z przewodową centralą telefoniczną 115 a identyfikujący numer telefonicznej linii przewodowej pierwszego nieruchomego zespołu sterującego 111, transmituje się z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego 111 do zespołu abonenckiego 101, zapamiętuje się ten numer kierunkowy w zespole abonenckim 101, zaś w przypadku stwierdzenia konieczności przekazania wywołania telefonicznego do drugiego nieruchomego zespołu sterującego 113 z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego 111, zapamiętany numer kierunkowy przekazuje się z zespołu abonenckiego 101 do drugiego nieruchomego zespołu sterującego 113, wybiera się transmitowany numer kierunkowy z drugiego nieruchomego zespołu sterującego 113, a w odpowiedzi na wybranie numeru kierunkowego łączy się drugi nieruchomy zespół sterujący 113 z pierwszym nieruchomym zespołem sterującym 111 poprzez przewodową centralę telefoniczną 119, 115 i przekazuje się sterowanie wywołaniem radiotelefonicznym z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego 111 do drugiego nieruchomego zespołu sterującego 113.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że numer kierunkowy transmituje się z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego 111 do zespołu abonenckiego 101 w odpowiedzi na zainicjowanie wywołania radiotelefonicznego w pierwszym obszarze zasięgu A.
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że konieczność przekazania wywołania radiotelefonicznego do drugiego nieruchomego zespołu sterującego 113 z pierwszego zespołu sterującego 111 stwierdza się przez pomiar, za pomocą zespołu abonenckiego 101, jakości kanału częstotliwości radiowej związanego z drugim nieruchomym zespołem sterującym 113.
4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że transmitowany z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego 111 do zespołu abonenckiego 101, numer kierunkowy zawiera informację sterującą wywołaniem radiowym transmitowaną z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego 111 do zespołu abonenckiego 101.
5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że informację sterującą wywołaniem radiowym zapamiętuje się w zespole abonenckim 101, zaś w przypadku stwierdzenia konieczności przekazania wywołania telefonicznego do drugiego nieruchomego zespołu sterującego 113 z pierwszego nieruchomego zespołu sterującego 111, zapamiętaną informację sterującą wywołaniem radiowym transmituje się z zespołu abonenckiego 101 do drugiego nieruchomego zespołu sterującego 113.