PL173679B1 - Roztwór gruntujący - Google Patents

Abstract

Roztwór gruntujący na bazie rozpuszczalnika wodnego 1 dyspersji wodnej octanu winylu, znamienny tym, że zawiera 100 części wagowych suchej substancji dyspersji polimeru lub kopolimeru octanu winylu pochodzącego z polimeryzacji-emulsyjnej, 1 do 20 części wagowych suchej substancji dyspersji kopolimeru octanu winylu lub chlorku winylu z etylenem pochodzącego z polimeryzacji prowadzonej pod ciśnieniem, 05 do 2 części wagowych eterów celulozy oraz 1,0 - 6,0 części wagowych żywicy silikonowej, przy czym roztwórjest rozcieńczony wodą do stężenia 8,0 do 25,0%

Description

Przedmiotem wynalazku jest roztwór gruntujący przeznaczony do gruntowania podłoży budowlanych pod nakładane na mokro wszelkiego rodzaju wyprawy tynkarskie, zaprawy budowlane, masy szpachlowe wymagające zachowania dobrej przyczepności i trwałego powiązania z podłożem.

Gruntowanie podłoży jest ważnym zabiegiem technologicznym w procesie robót wykończeniowych i ma na celu obniżenie nasiąkliwości i wzmocnienie powierzchni podłoża, zwiększenie przyczepności do zapraw lub różnego rodzaju przyklejanych wykładzin np. podłogowych lub płyt okładzinowych izolacyjnych itp. W niektórych przypadkach gruntowanie ma na celu wzmocnienie powierzchni słabych lub starych zmurszałych murów, zaś w innych wytworzenie warstwy kontaktowej wystarczająco trwałej i oddzielającej wyraźnie podłoże i zaprawę tak, aby uniemożliwić reakcję i powstawanie destrukcyjnych minerałów pęczniejących na styku podłoże - zaprawa, co występuje często w przypadku gipsowych wypraw tynkarskich wykonywanych na gładkich podłożach betonowych, a objawia się masowym odpadaniem tynków po dłuższym okresie czasu. Od dawna do gruntowania podłoży stosowano różnego rodzaju preparaty m.in. roztwór wodny kleju kostnego, kazeiny, olej lniany (pokost) rozcieńczony terpentyną itp. Ze względu na organiczne pochodzenie tych tradycyjnych środków gruntujących i związane z tym pewne wady, jak możliwość rozkładu przez mikroorganizmy ograniczoną bazę surowcową, a przy tym nie gwarantowaną przyczepność, są one stopniowo wypierane przez nowe produkty syntetyczne.

Do najbardziej znanych należą preparaty gruntujące przygotowywane na bazie wodnych dyspersji polioctanu winylu. Zwykle, co dotyczy stanu techniki, do gruntowania podłoży budowlanych stosuje się 10-25% roztwór wodny dyspersji polioctanu winylu otrzymywanego metodą polimeryzacji emulsyjnej przy użyciu polialkoholu winylu jako koloidu ochronnego, a który to produkt zawiera często 10-20% ftalanu dwubutylu w stosunku do masy dyspersji. Jednakże tego rodzaju warstwy gruntujące nie spełniają wymagań technicznych w zakresie uniwersalności zastosowania i trwałości w czasie. Mianowicie po wyschnięciu tworzą szkliste i gładkie błony, które w warunkach zawilgocenia ulegają stopniowo rozmiękaniu i tracą przyczepność. Nieco lepsze właściwości mają 10-25% roztwory gruntujące jeżeli sporządzone są na bazie kopolimerów octanu winylu, np. kopolimeru octanu winylu (PVAC) z melainianem dwubutylu otrzymywanego metodą polimeryzacji emulsyjnej z zastosowaniem mieszaniny emulgatorów polialkoholu winylu i emulgatora niejonowego.

Jednakże w dalszym ciągu zasadniczą wadą roztworów gruntujących opartych o same dyspersje polioctanu winylu lub kopolimeru octanu winylu otrzymywane metodą polimeryzacji emulsyjnej jest ich słaba odporność na alkalia.

Tymczasem przeważająca ilość budowlanych podłoży, a także samych wypraw tynkarskich i zapraw budowlanych wykazuje odczyn silnie alkaliczny (ph ok. 12), co powoduje stopniowe uszkodzenie nieodpornej na alkalia warstwy gruntującej i zanik przyczepności po dłuższym okresie czasu użytkowania.

173 679

Nieoczekiwanie okazało się, że wad tych nie posiadają roztwory gruntujące, które obok wymienionych dyspersji polioctanu winylu lub kopolimeru octanu winylu otrzymywanych metodą polimeryzacji emulsyjnej, zawierają ściśle określone ilości dodatków eterów celulozy, żywicy silikonowej oraz kopolimeru octanu winylu lub chlorku winylu z etylenem otrzymywanych w wyniku polimeryzacji ciśnieniowej - to jest prowadzonej pod ciśnieniem.

Roztwór gruntujący według wynalazku składa się ze 100 części wag. w odniesieniu do suchej substancji dyspersji polimeru lub kopolimeru octanu winylu otrzymywanych metodą polimeryzacji emulsyjnej, 1 - 20 części wag. w odniesieniu do suchej substancji dyspersji kopolimeru octanu winylu lub chlorku winylu z etylenem otrzymywanych metodą polimeryzacji prowadzonej pod ciśnieniem, 0,5 - 2 części wag. eterów celulozy oraz 1 - 6 części wag. żywicy silikonowej.

Składniki roztworu rozcieńcza się wodą do stężenia roztworu w granicach 8,0 - 25,0%.

Roztwory gruntujące o składzie według wynalazku, które mają konsystencję ciekłą mogą być nakładane na podłoża pędzlem, wałkiem lub przez natrysk, dobrze gruntują wgłąb powierzchni podłoży mineralnych, a po wyschnięciu powodują wzmocnienie ich powierzchni, zwiększenie przyczepności do tynków i zapraw, są paroprzepuszczalne, odporne na wilgoć i alkalia i w tych warunkach zapewniają trwałą przyczepność tynków w czasie.

Poniżej podano przykład przygotowania roztworu gruntującego według wynalazku i jego zastosowania do gruntowania podłoża budowlanego z gładkiej płyty betonowej.

Efekty techniczne porównano z przypadkiem podłoża nie zagruntowanego, jak również tego samego podłoża zagruntowanego roztworem według dotychczasowego stanu techniki.

P r z y k ł a d:

Przygotowano roztwór gruntujący o składzie:

100 części wag. 50% dyspersji wodnej kopolimeru octanu winylu z melainianem dwubutylu otrzymanej metodą polimeryzacji emulsyjnej przy użyciu polialkoholu winylu jako produkt handlowy pod nazwą winacet MDP-50.

części wag. 50% dyspersji wodnej kopolimeru ciśnieniowego octanu winylu z etylenem pod nazwą handlową movilith DM-21.

część wag. eterów celulozy pod postacią hydroksyetylocelulozy pod nazwą handlową metyloceluloza MH 6000 xp.

części wag. żywicy silikonowej w postaci 30% roztworu wodnego dwumetylosilikonianu potasu.

174 części wody, którą dodatkowo rozcieńczono roztwór gruntujący.

Po dokładnym wymieszaniu otrzymano 20% roztwór gruntujący o lepkości 13 s według kubka Forda. Roztworem tym zagruntowano powierzchnię gładkiej płyty betonowej przez nałożenie cienkiej warstwy całkowicie zaabsorbowanej wchłoniętej przez podłoże, tak aby na powierzchni po wyschnięciu powstała widoczna błona. Identycznie zagruntowano podłoże 20% roztworem gruntującym dyspersji polioctanu winylu Vinacet DPC. Po 24 godzinach nałożono zaprawę tynkarską z gipsu tynkarskiego znormalizowanego o grubości 20 mm i zatarto na gładko.

Badania przyczepności tynku do podłoża przeprowadzono metodą odrywania krążka wg PN-85/B-04500, a przyczepność badano kolejno po 28 dniach, 6 i 18 miesiącach.

Uzyskane efekty techniczne podano w zestawieniu:

Lp.	Wyszczególnienie cech	Powierzchnia podłoża nie gruntowana	Powierzchnia podłoża zagruntowana 20% roztworem polioctanu winylu	Powierzchnia podłoża zagruntowana 20% roztworem według wynalazku
1	przyczepność tynku po 28 dniach (MPa)	0,15	0,45	0,56
2.	przyczepność tynku po 6 miesiącach	0,036	0,28	0,58
3.	przyczepność tynku po 18 miesiącach	(odpadnięcie) 0,0	0,16	0,58

173 679

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Roztwór gruntujący na bazie rozpuszczalnika wodnego i dyspersji wodnej octanu winylu, znamienny tym, że zawiera 100 części wagowych suchej substancji dyspersji polimeru lub kopolimeru octanu winylu pochodzącego z polimeryzacji emulsyjnej, 1 do 20 części wagowych suchej substancji dyspersji kopolimeru octanu winylu lub chlorku winylu z etylenem pochodzącego z polimeryzacji prowadzonej pod ciśnieniem, 05 do 2 części wagowych eterów celulozy oraz 1,0 - 6,0 części wagowych żywicy silikonowej, przy czym roztwór jest rozcieńczony wodą do stężenia 8,0 do 25,0%.