PL173466B1 - Podstawa anteny dla telewizji multisatelitarnej - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest podstawa anteny dla tele^wizji multisatelitarnej, nadająca się do odbioru programów telewizyjnych z wielu satelitów geostacjonarnych.

Satelity geostacjonarne są nieruchome względem Ziemi, a podstawy anten satelitarnych umożliwiają optymalizację odbioru, tojest zwielokrotnienie możliwości odbioru emisji, poprzez kolejne naprowadzanie na satelity.

Orbita, po której porusza się satenta jest gebstacjbnarna w płaszczyźnie równika, centrowana w środku Ziemi i ma promień 42164 km, czyli jej odległość od powierzchni Ziemi wynosi 35786 km dla średnicy Ziemi wynoszącej na poziomie równika 12756 km. Zagadnienie to przedstawiono poglądowo na fig. 1 rysunku, przedstawiającej Ziemię, płaszczyznę równikową, równik, środek O Ziemi, sa^teUtę Ai, miejsce M' zainstalowania anteny, linię pionową M'O w miejscu zainstalowania anteny i samą antenę.

Znane podstawy anten satelitarnych, umożliwiające odbiór programów telewizyjnych nadawanych przez różne satelity (tak zwana bezpośrednia telewizja multisatelitarna) są wyposażone w dwa silniki umożliwiające dokładne naprowadzanie na różne satelity albo poprzez naprowadzanie kolejno na poszczególne satelity, albo poprzez wykorzystanie programu informatycznego z wprowadzonymi do pamięci danymi miejsca zainstalowania anteny, względnie są one wyposażone w jeden silnik, lecz wówczas podążanie za celem jest niedokładne. Podstawy anten satelkarnych z dwoma silnikami są bardzo drogie, a zatem przeznaczone głównie do użytku profesjonalnego i dla anten o bardzo dużych wymiarach. Jednosilnikowe podstawy anten sa^^^ itarnych pracują w oparciu o dwa różne mechanizmy nastawiania.

Pierwszy mechanizm (zilustrowany schematycznie na fig. 2 rysunku) polega na wyznaczeniu linii pionowej w miejscu zainstalowania anteny i na obracaniu anteny wokół tej osi. Oś anteny przemieszcza się w płaszczyźnie prostopadłej do linii pionowej MO w miejscu zainstalowania anteny i przecina płaszczyznę orbity wzdłuż prostej D' (w punkcie A2). Naprowadzanie na satelity jest w takim przypadku bardzo przybliżone i pozwala na odbiór jedynie z niewielkiej liczby satehtów położonych w sąsiedztwie płaszczyzny promieniowej Ziemi mieszczącej oś biegunów i miejsce zainstalowania anteny, przy czym jakość tego odbioru jest w dodatku zła.

Drugi mechanizm (zilustrowany schematycznie na fig. 3 rysunku) polega na wyznaczaniu tych samych elementów, lecz przy nachyleniu w płaszczyźnie południkowej osi osadzenia przegubowego i obrotu anteny o kąt dopełniający względem szerokości geograficznej miejsca zainstalowania tak, by ta oś była prostopadła do płaszczyzny równikowej, a także przy takim nachyleniu osi anteny względem tej osi obrotu, aby wiązka antenowa opisywała stożek obrotowy, którego środek O'podstawy w płaszczyźnie równikowej stanowi rzut miejsca zainstalowania na płaszczyznę orbity. Przecięcie wiązki antenowej i płaszczyzny orbity jest zatem okręgiem mimośrodowym względem środka Ziemi. Naprowadzanie jest dokładniejsze (na punkt A2), lecz staje się obarczone zbyt dużym błędem w przypadku satehtów usytuowanych nieco niżej na horyzoncie, co wymaga większych anten, jako że kąty wskazywania są właściwe dla miejsca zainstalowania anteny (fig. 5).

173 466

W rezultacie przy naprowadzaniu na satelitę odchylonego pod kątem powyżej 15 - 20° względem płaszczyzny równikowej, błąd naprowadzaniajest tak duży, że trzeba stosować anteny paraboliczne o zawyżonych średnicach, względnie stosować bardzo precyzyjny i kosztowny układ elektroniczny, względnie trzeba się pogodzić z prawidłowym odbiornikiem zaledwie niektórych emisji, poprzez wybieranie satelitów, na które naprowadzanie odbywa się z użyciem wiązki o małej amplitudzie. W rezultacie kraje, które nie znajdują się naprzeciw niektórych satelitów, są pozbawione emisji, a kraje rozleglejsze (USA, były ZSSR, Chiny, Indie, itd.), względnie strefy wpływów językowych lub strefy wpływów interesów (frankojęzyczna Afryka, kraje islamskie ze względu na rełigię, Japonia i Azja południowo-wschodnia ze względu na kulturę) są albo pozbawione uczestnictwa w komunikacji, albo muszą zwielokrotniać liczbę satelitów telewizji bezpośredniej, co odnosi się także do sateHtów telekomunikacji profesjonalnej.

Rozwiązania konstrukcyjne podstaw anten satelitarnych są znane z literatury patentowej, między innymi z opisów patentowych US 4814781, US 4841309, US 5075682 i US 4875052.

W tym ostatnim opisie patentowym, US 4875052, opisano podstawę anteny satelitarnej, która zawiera układ sworzni podobny do układu w podstawie anteny według wynalazku, a mianowicie pionowy sworzeń i człon nastawiania względem szerokości geograficznej przecinający się z pionową osią tego pionowego sworznia, przy czym jednak miejsce tego przecięcia jest ruchome. Ta podstawa anteny satelitarnej umożliwia nastawianie płyty nośnej reflektora anteny zgodnie z kątem nachylenia według szerokości geograficznej i kątem deklinacji, a więc to nastawianie odbywa się z uwzględnieniem dość skomplikowanego zestawu parametrów. Ta znana podstawa anteny nie umożliwia precyzyjnego obrotu po okręgu jednokładnym z orbitą geostacjonarną, a więc innymi słowy urządzenie to nie jest podstawą anteny do telewizji multisatelitarnej, gdyż nie umożliwia odbioru programów z wielu sateHtów.

Celem wynalazku było opracowanie podstawy anteny satelitarnej umożliwiającej dokładne naprowadzanie na wiele satelitów transmitujących programy telewizyjne i znakomitą jakość odbioru tych programów.

Cel ten osiągnięto dzięki opracowaniu podstawy anteny satelitarnej według wynalazku, zawierającej pionowy pierwszy sworzeń stanowiący pierwszą pionową oś i drugi sworzeń nachylania według szerokości geograficznej, którego oś symetrii przecina się w pierwszym punkcie z tą pierwszą pionową osią, charakteryzującej się tym, że ten pierwszy punkt jest nieruchomy, przy czym podstawa anteny zawiera zespół mocujący obrotowo drugi sworzeń nachylania według szerokości geograficznej wokół osi przechodzącej przez nieruchomy pierwszy punkt i prostopadłej do płaszczyzny południka, w której jest zawarta pierwsza pionowa _ oś, obejmujący pionowy pierwszy sworzeń umieszczony w pionowym otworze w podporze podstawy anteny, poziomy otwór dla drugiego sworznia nachylania według szerokości geograficznej oraz gniazdo urządzenia nachylającego drugi sworzeń nachylania według szerokości geograficznej, a ponadto podstawa anteny zawiera pokrywę osadzoną pionowo przegubowo na pionowym pierwszym sworzniu i mocującą obrotowo podporę anteny wokół nieruchomego drugiego punktu leżącego w osi symetrii podpory anteny i w odstępie względem nieruchomego pierwszego punktu, przy czym drugi sworzeń nachylania według szerokości geograficznej, zawierający czop współpracujący z urządzeniem nadążnym, ma urządzenie napędzające, a urządzenie nadążne ma z podporą anteny połączenie sworzniowo-pierścieniowe, utworzone przez sworzeń zamontowany w podporze anteny i zespół łączący, podpora anteny zaś jest połączona z płytą nośną anteny.

Korzystnie podpora podstawy anteny ma stopę ze śrubami mocującymi do masztu i pionującymi, pionowy pierwszy sworzeń jest złożony z dwu współosiowych pionowych wałków, z których jeden mieści się w pionowym otworze stopy podpory podstawy anteny, a drugi tworzy połączenie przegubowe z pokrywą, przy czym urządzenie nachylające drugi sworzeń nachylania według szerokości geograficznej stanowi zespół ślimacznica-śHmak, urządzenie napędzające drugi sworzeń nachylania według szerokości geograficznej stanowi zespół ślimacznica-śHmak z zespołem motoreduktorowym, pokrywa ma poziome połączenie typu Cardana z podporą anteny, zespół łączący tworzący połączenie sworzniowo-pierścieniowe zawiera element pierścieniowy umieszczony w elemencie nośnym współpracującym z urządzeniem nadążnym, a pokrywa ma poziome połączenie typu Cardana z podporą anteny.

Korzystnie połączenie sworzniowo-pierścieniowe pomiędzy urządzeniem nadążnym a podporą anteny jest połączeniem ślizgowym.

Korzystnie zespół ślimacznica-ślimak ma śrubę dociskową.

Korzystnie podstawa anteny ma układ osłon złożony z dwóch zasadniczo półkolistych elementów, połączonych zatrzaskowo lub skręconych, mających jako środek nieruchomy drugi punkt, a wówczas jeden z nich jest połączony z pokrywą albo nieruchomy pierwszy punkt, a wówczas element stanowiący osłonę główną jest połączony z pokrywą lub z pionowym pierwszym sworzniem, a element stanowiący osłonę przesuwną jest połączony z podporą anteny, przy czym mechanizm jest zamknięty kształtkami dopełniającymi, uszczelkami lub mieszkami. Mechanizm podstawy anteny może znajdować się całkowicie wewnątrz zespołu osłon, a jego połączenia na zewnątrz tego zespołu.

Korzystnie podpora anteny tworzy z płytą nośną anteny połączenie czopowe o osi przechodzącej przez nieruchomy drugi punkt podstawy anteny w jej płaszczyźnie symetrii.

Podstawa anteny według wynalazku może zawierać pomiędzy urządzeniem nadążnym a połączeniem sworzniowo-pierścieniowym z podporą anteny element pośredni, mający z urządzeniem nadążnym połączenie przegubowe o osi poziomej, prostopadłej do osi obrotu układu nadążnego, przechodzącej przez nieruchomy pierwszy punkt podstawy anteny.

Dla dostosowania anteny do umieszczania jej na pojeździe, jest ona korzystnie dodatkowo wyposażona w podporę masztu do instalowania na stałe na pojeździe, połączoną z masztem złożonym z dwu ramion ukierunkowujących połączonych z podporą masztu i między sobą przegubowo, i dwie poziomnice umieszczone na tych ramionach ukierunkowujących.

Zgodna z wynalazkiem podstawa anteny do telewizji multisatelitarnej jest prosta w obsłudze i pozwala, z użyciem jednego tylko silnika, na dokładne naprowadzanie na orbitę przy uwzględnieniu kąta odpowiadającego szerokości geograficznej miejsca zainstalowania anteny, a także umożliwia obroty odpowiadające naprowadzaniu na poszczególne satelity, niezależnie od miejsca zainstalowania anteny (fig. 6 i 7). Dzięki temu anteny satelitarne montowane na takiej podstawie mogą mieć mniejsze wymiary, a ich ustawienie jest znacznie prostsze i łatwiejsze.

Bardziej istotną zaletą podstawy anteny według wynalazku jest to, że możnają fabrycznie wyposażyć we wstępne oprogramowanie, niezależne od przewidzanego miejsca zainstalowania, a instalację może wykonać jedna osoba, bez przygotowania i użycia przyrządów pomiarowych, podczas gdy obecnie niezbędna jest pomoc profesjonalnego montera.

Tak korzystne działanie anteny osiągnięto dzięki temu, że jej konstrukcja, szczegółowo omówiona w odniesieniu do przykładów wykonania wynalazku w dalszej części opisu, umożliwia wykorzystanie w praktyce zasady idealnego odbioru programów telewizji satelitarnej. Wiązka anteny powinna opisywać w płaszczyźnie równikowej okrąg, który stanowi orbitę geostacjonarną satelitów telewizji bezpośredniej, a zatem powinna stale stanowić tworzącą stożka pochyłego i wierzchołku w punkcie zainstalowania anteny, o osi pochyłej względem linii pionowej w tym punkcie, przechodzącej przez środek Ziemi, i o kierownicy w płaszczyźnie równika i orbity geostacjonarnej. Gdy przetnie się ten stożek pochyły płaszczyzną równoległą do płaszczyzny równika, kierownica tego stożka w tej płaszczyźnie będzie okręgiem o środku na przecięciu tej płaszczyzny z linią pionową w miejscu zainstalowania anteny i o proporcjonalnym promieniu tak, że obydwa odcinki stożka, mianowicie ten, który jest wyznaczony od orbity geostacjonarnej i ograniczony tą orbitą i wierzchołkiem oraz ten, który jest ograniczony płaszczyzną równoległą do płaszczyzny równika i wierzchołkiem, są jednokładne o środku w wierzchołku i o stosunku równym promieniowi Ziemi podzielonemu przez odległość wierzchołka stożka od punktu przecięcia płaszczyzny równoległej do płaszczyzny równika z linią pionową w miejscu zaistalowania, przy czym jednokładność ta może być dodatnia lub ujemna (fig. 4). Podstawa anteny według wynalazku umożliwia praktyczną realizację tej zasady, co odróżnia ją od znanych podstaw anten satt^Htarnych, które reaizują zasady opisane w odniesieniu do fig. 2 i 3.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 8 przedstawia schemat ogólny mechanizmu podstawy anteny według wynalazku, fig. 9 przedstawia schemat ogólny zmodyfikowanego mechanizmu podstawy anteny według wynalaz6

173 466 ku, fig. 10 przedstawia pierwszy przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym, fig. 11 przedstawia zespół łączący, zamontowany w podstawie anteny z fig. 10, w przekroju poprzecznym, fig. 12 przedstawia górną część podstawy anteny z fig. 10 w przekroju podłużnym, fig. 13 przedstawia podporę podstawy anteny z fig. 10, fig. 14przedstawia pokrywę podstawy anteny z fig. 10, fig. 15 przedstawia urządzenie nadążne podstawy anteny według wynalazku, fig. 16 przedstawia kadłub urządzenia nadążnego z fig. 15, fig. 17 i 18 przedstawiają drugi przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym, fig. 19 przedstawia trzeci przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym B-B z fig. 20, fig. 20 przedstawia trzeci przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym A-A z fig. 19, fig. 21 i 22 przedstawiają czwarty przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym, fig. 23 przedstawia piąty przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym, fig. 21 przedstawia piąty przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku z fig. 23 w innym przekroju podłużnym, fig. 25 przedstawia szósty przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym, fig. 26 przedstawia fragment szóstego przykładu wykonania podstawy anteny z fig. 25 w przekroju podłużnym i powiększeniu, fig. 27 przedstawia siódmy przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym, fig. 28 przedstawia fragment siódmego przykładu wykonania podstawy anteny z fig. 27 w przekroju podłużnym i powiększeniu, fig. 29, 30 i 31 przedstawiają zmodyfikowane fragmenty podstawy anteny według wynalazku, fig. 32 przedstawia ósmy przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym A-A z fig. 35, fig. 33 przedstawia zespół łączący, zamontowany w podstawie anteny z fig. 32, w przekroju poprzecznym, fig. 34 przedstawia kulistą część podpory anteny podstawy anteny z fig. 32, fig. 35 przedstawia górną część podstawy anteny z fig. 32, fig. 36 przedstawia pokrywę podstawy anteny z fig. 32, fig. 37 przedstawia płytę nośną anteny podpory anteny podstawy anteny z fig. 32, fig. 38 przedstawia urządzenie nadążne podstawy anteny z fig. 32, fig. 39 przedstawia kadłub urządzenia nadążnego podstawy anteny z fig. 32, fig. 40 i 41 przedstawiają przykład wykonania motoreduktora podstawy anteny według wynalazku, fig. 42 przedstawia schemat ogólny zmodyfikowanego mechanizmu podstawy anteny według wynalazku, fig. 43 przedstawia s^^iemat działania podstawy anteny z fig. 42 w odniesieniu do płaszczyzny orbity, fig. 44 przedstawia dziewiąty przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku w przekroju podłużnym, fig. 45 przedstawia element pośredni zawarty w podstawie anteny z fig. 44, fig. 46 przedstawia górną część podstawy anteny z fig. 46 w przekroju podłużnym, fig. 47 przedstawia podporę anteny podstawy anteny z fig. 44, fig. 48 przedstawia pokrywę podstawy anteny z fig. 44, fig. 49 przedstawia urządzenie nadążne podstawy anteny z fig. 44, fig. 50 przedstawia kadłub urządzenia nadążnego z fig. 49, a fig. 51 przedstawia podstawę anteny według wynalazku w wersji przeznaczonej do montowania na pojeździe.

Zgodnie z fig. 8 oś pionową podstawy anteny według wynalazku wyznaczają maszt 1 i podpora 4 anteny. Na tej osi wyznacza się dwa nieruchome punkty, nieruchomy pierwszy punkt M i nieruchomy drugi punkt A. W nieruchomym pierwszym punkcie M następuje obrót drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej dokoła osi prostopadłej do płaszczyzny południkowej o kąt równy kątowi dopełniającemu względem szerokości geograficznej miejsca zainstalowania anteny tak, aby ten drugi sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej był prostopadły do płaszczyzny równika. Punkt B obracający się dokoła drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej opisuje okrąg jednokładny względem orbity geostacjonarnej. Oś reflektora parabolicznego anteny ustawia się tak, aby przechodziła stałe przez punkty A i B, przy czym prosta AB jest właśnie tworzącą opisanego uprzednio stożka pochyłego. Jeśli jest to reflektor paraboliczny typu reflektora podświetlonego, którego płaszczyzna zamocowania nie jest normalna do osi symet^^i nieskończonej paraboloidy obrotowej, w którą ujęta jest antena lecz jest pochyła, to wówczas ta płaszczyzna powinna mieć nachylenie odwrotne na podstawie, aby ta oś biegła wzdłuż prostej AB lub była do niej równoległa. Głównie w przypadku reflektorów podświetlonych bardzo ważne jest to, aby jedna płaszczyzna reflektora, np. płaszczyzna symetrii, pozostawała stale równoległa do siebie samej podczas przemieszczeń. Aby osiągnąć ten cel, podpora anteny powinna wykonywać tylko dwa obroty zamiast trzech, np.

173 466 pionowy i poziomy prostopadły do płaszczyzny sy^mct^ii anteny. Jest to logiczne, ponieważ dwa obroty pozwalają na wyznaczenie jednej prostej w przestrzeni. W punkcie B połączenie pomiędzy podporą 4 anteny a ramieniem BM powinno dopuszczać trzy możliwości obrotu jako połączenie dwóch obrotów prostej AB i obrotu dokoła osi drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej, a także ruch posuwisty, ponieważ trójkąt AMB jest odkształcalny przy dwóch bokach o stałej długości AM i BM i zmiennym kącie ABM. Taki tryb poruszania się części podstawy anteny umieszcza płaszczyznę symetrii reflektora podświetlonego równolegle do linii pionowej w miejscu zainstalowania anteny. W przypadku, gdy ta płaszczyzna symetrii powinna pozostawać stale normalna do płaszczyzny orbity i promieniowa względem niej, oś AB jest wykonana w praktyce jako mająca połączenie prowadnicze, normalne do osi obrotu układu MB (fig. 9).

Ponieważ obydwa stożki są jednokładne, kąty obrotu w płaszczyźnie równika dokoła środka Ziemi dla przejścia od jednego satelity do drugiego są takie same jak kąty płaszczyzny normalnej do drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej, wyznaczającego oś obrotu punktu B dokoła punktu M, a więc ze względu na to, że satelity są nieruchome względem Ziemi, tak określone obroty podstawy anteny są również stałe i niezależnie od miejsca jej zaistalowania (fig. 6). Można więc wstępnie zaprogramować je fabrycznie, a wówczas pozostaje tylko ustawienie zera w programie w funkcji szerokości geograficznej zainstalowania anteny.

W przypadku podstawy anteny według wynalazku należy zatem przeprowadzać tylko dwie regulacje: umieścić oś obrotu drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej w płaszczyźnie południkowej płaszczyzny zainstalowania anteny i wyregulować nachylenie drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej według kąta równego kątowi dopełniającemu względem szerokości geograficznej miejsca zainstalowania anteny. Regulację w płaszczyźnie południkowej można ułatwić przez jej przeprowadzenie według namiaru satelity po wskazaniu jego kąta teoretycznego, obracając podstawę anteny dokoła linii pionowej w miejscu zainstalowania i zatrzymując ten ruch tuż potem. Właściwe nastawienie uzyskuje się po ustaleniu linii pionowej w miejscu zainstalowania, przez ustalenie żądanych kątów za pomocą noniusza lub innego przyrządu mechanicznego i optycznego, za pomocą silnika skokowego, lub z wykorzystaniem przelicznika z użyciem licznika informatycznego bez specjalnych przyrządów. Tak więc handlową dystrybucję fabrycznie nastawionych podstaw anteny można prowadzić na dużych obszarach.

Gdy pożądane jest jeszcze dokładniejsze naprowadzanie, dla uwzględnienia odchyleń od kulistości Ziemi, można zjednej strony nachylić prostą AM, 'normalnie pionową w płaszczyźnie południkowej, o bardzo mały kąt korekcyjny, z drugiej zaś strony wyposażyć podstawę anteny w układ dokładnej regulacji długości MB. Konieczne są wówczas tablice wartości, lecz jakość naprowadzania jest absolutnie doskonała, pominąwszy możliwość błędnego ustawienia przez instalatora.

Zgodna z wynalazkiem podstawa anteny dla telewizji multisatelitarnej charakteryzuje się mechanizmem umożliwiającym opisywanie przez wiązkę anteny stożka pochyłego, mającego w wierzchołku miejsce zainstalowania anteny, jako oś pochyłą linię pionową w tym miejscu, przechodzącą przez środek Ziemi, a jako kierownicę geostacjonarną satelitów. W tym celu podstawa anteny ma pionowy pierwszy sworzeń 3 stanowiący oś regulowaną pionowo, na której są wyznaczone dwa nieruchome punkty, nieruchomy drugi punkt A, będący wierzchołkiem stożka, i nieruchomy pierwszy punkt M położony w odległości d od nieruchomego drugiego punktu A, wyznaczający stosune^ednokładności równy odległości d podzielonej przez promień Ziemi, drugi sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej przechodzący przez punkt M i dający się nachylać w płaszczyźnie południkowej o kąt dopełniający względem kąta szerokości geograficznej miejsca zainstalowania anteny, przy czym wokół tego drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej obraca się zespół MB o takiej długości r, że d i r są proporcjonalne odpowiednio do promienia Ziemi i promienia orbity geostacjonarnej, przy czym ten drugi sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej obraca się opisując okrąg c ze środkiem w nieruchomym pierwszym punkcie M w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny orbity geostacjonarnej, przy ustawieniu wiązki antenowej wzdłuż prostej AB lub

173 466 wzdłuż prostej do niej równoległej, przy czym ta wiązka opisuje orbitalny stożek naprowadzania, a stożek pochyły wyznaczony przez nieruchomy drugi punkt A, oś AMO i kierownicę okrężną c jestjednokładny ze stożkiem orbitalnym w stosunku d/promień Ziemi, przy czymtajednokiadność może być dodatnia lub ujemna.

Aby uwzględnić rzeczywistą geoidę Ziemi definiuje się tablice wartości i nachyla się oś pionową w płaszczyźnie południkowej tak, aby domyślnie rzeczywiście przechodziła przez środek Ziemi, nachyla się w płaszczyźnie południkowej drugi sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej o kąt uwzględniający rzeczywistą szerokość geograficzną danego miejsca i reguluje się długość zespołu MB tak, aby naprowadzenie na orbitę było bardzo dokładne.

Aby zależność obrotów podstawy anteny od sygnałów steraj ących była liniowa oraz aby zapewnić nieodwracalność nastawy umożliwiającą unieruchomienie w położeniu nacelowania i odporność na działanie wiatru, niezależne od elementów sterowania, elementy końcowe sterowania przemieszczeniami są wykonane jako zespoły ślimacznica-ślimak, których stosunki uzębienia i moduły pozwalają na dostatecznie dokładną redukcję, dla uzyskania dokładności naprowadzenia i wystarczającej wytrzymałości mechanicznej zazębień, co umożliwia opieranie się nawet wyjątkowo silnym wiatrom rzędu 160 km/h, ewentualnie z pomocą urządzenia unieruchamiającego.

Podstawa anteny ma więc trzy układy regulacji. Pierwszy z nich to regulacja pionowości pionowego pierwszego sworznia 3 tworzącego prostą AM, drugi polega na ukierunkowywaniu płaszczyzny symetrii podstawy anteny w płaszczyźnie południkowej miejsca zainstalowania anteny, a trzeci na regulacji kąta nachylania według kąta dopełniającego względem szerokości geograficznej miejsca zainstalowania anteny, przy czym te układy regulacji są proste i nie wymagają żadnego specjalnego oprzyrządowania poza tym, które jest dostarczane wraz z podstawą podstawy anteny, ponieważ odcinek AM jest wyregulowany fabrycznie na przedłużeniu pionowego pierwszego sworznia 3, a regulację dokładną w płaszczyźnie południkowej prowadzi się po naprowadzeniu i nacelowaniu na satelitę.

Aby sprostać ścisłym wymogom odnośnie bezpieczeństwa działania wobec przebywających w pobliżu dzieci lub zwierząt domowych, odporności na niekorzystne warunki atmosferyczne, zabezpieczenia mechanizmu przed szczątkami roślinnym i zagnieżdżeniem się małych zwierząt (owadów, ptaków, itp.), podstawa anteny jest chroniona przez system osłon, ograniczających parcie wiatru i hałas (np. gwizd wywoływany przez wiatr), osłaniających niebezpieczne części mechanizmu i zapewniających dostateczną szczelność dla zagwarantowana spełnienia tych wymogów. Osłony nadają podstawie anteny estetyczny wygląd. Wziąwszy pod uwagę duże rozbieżności ruchów względnych poszczególnych części mechanizmu oraz duże amplitudy tych ruchów, osłona musi być bardzo dokładnie osadzona i niektóre przykłady wykonania podstawy anteny według wynalazku różni się między sobą właśnie osłonami. Zostanie to dokładniej omówione w odniesieniu do poszczególnych, opisanych niżej przykładów wykonania wynalazku.

Podstawę anteny według wynalazku w pierwszym przykładzie wykonania przedstawiono na fig. 10 - 16.

Stosowane w niniejszym opisie pojęcia jednokładności dodatniej i ujemnej w odniesieniu do zasady konstrukcji podstawy anteny według wynalazku mają następujące znaczenie.

Podstawa anteny według wynalazku charakteryzuje się jednokładnością dodatnią, gdy punkt teoretyczny A znajduje się powyżej punktu teoretycznego M, a punkt B jest położony z tej samej strony co antena względem linii pionowej AM utworzonej przez oś obrotu pokrywy 6 względem odsądzonego wałka pionowego pierwszego sworznia 3.

Podstawa anteny według wynalazku charakteryzuje się jednokładnością ujemną, gdy punkt M znajduje się powyżej punktu A, a punkt B i antena są umieszczone po przeciwnych stronach linii pionowej AM.

Oś pionowa podstawy anteny jest wyznaczona przez maszt 1, który można zainstalować w ogrodzie, na dachu, na balkonie lub elewacji, zawierający w swej górnej części kołnierz, w którym są wykonane trzy nagwintowane otwory, rozmieszczone na obwodzie kołnierza co 120° oraz jeden nagwintowany otwór pośrodku. Podpora 4 podstawy anteny zawiera stopę z czterema

173 466 nie nagwintowanymi otworami odpowiadającymi czterem nagwintowanym otworom masztu 1 oraz trzema nagwintowanymi otworami, dzięki którym za pomocą trzech śrub ustalających 2, wkręconych w nagwintowane otwory podpory 4 podstawy anteny, można zmieniać ustawienie podpory 4 podstawy anteny. Postawę anteny można unieruchomić na maszcie 1 za pomocą czterech śrub mocujących 5, wkręcanych w cztery otwory masztu 1, przy czym ta stopa podpory 4 podstawy anteny zawiera kalibrowany otwór zapewniający połączenie obrotowe z dolnym wałkiem pionowego pierwszego s^o^znia 3, umożliwiające zdemontowanie podstawy anteny z pozostawieniem na maszcie samej stopy podpory 4 podstawy anteny. Właśnie ta oś pionowa podstawy anteny jest regulowana pionowo lub według kąta korekcyjnego. Stopa podpory 4 podstawy anteny jest połączona sztywno z resztą podstawy anteny za pomocą górnego wałka odsadzonego pionowego pierwszego sworznia 3, dopasowanego do otworu wytoczonego w podporze, i z użyciem blokady w zadanym położeniu, np. śruby dociskowej, zacisku czy zatyczek stycznych.

Regulacja pionowości masztu 1 i podpory 4 podstawy anteny oraz doprowadzenie do równoległości płaszczyzny symetrii podstawy anteny z płaszczyzną południkową miejsca zainstalowania anteny są kontrolowane za pomocą poziomnicy-kompasu sferycznego o dużej dokładności, będącej poziomnicą z okrągłym pęcherzykiem powietrza o promieniu krzywizny dobranym na poziomie pęcherzyka tak, aby można było uzyskać dokładność nastawiania rzędu 1/100 stopnia (promień większy lub równy 1,5 m). Poziomnica-kompas sferyczny zawiera namagnesowany pływak tworzący kompas, przy czym tę poziomnicę nakłada się jej dolną powierzchnią na kołnierz masztu 1 w celu dokonania regulacji zgrubnej. Taką pozionudcę-kompas sferyczny umieszcza się także na powierzchni podparcia odsadzonego drugiego wałka w podporze 4 podstawy anteny, dla ustalenia, czy ta powierzchnia i otwór w podporze 4 podstawy anteny są dokładnie prostopadłe. Okrągłe i wyskalowane repery na górnej powierzchni przezroczystej części poziom^nK^y-kompasu sferycznego zapewniają możliwość nachylania pionowości osi otworu podpory 4 podstawy anteny w płaszczyźnie południkowej miejsca zainstalowania anteny o kąt korekcyjny, w celu uwzględnienia geoidy ziemskiej przy dokładnej regulacji.

Połączenie pomiędzy podporą 7 anteny a podporą 4 podstawy anteny jest wykonane z użyciem dwóch przegubów, jednego o osi pionowej, współliniowej z osią odsadzonego wałka pionowego pierwszego sworznia 3, pomiędzy tym wałkiem a elementem pośrednim zwanym pokrywą 6 oraz drugiego, o osi poziomej, korzystnie typu połączenia Cardana, pomiędzy pokrywą 6 a podporą 7 anteny, przy czym te dwie osie przecinają się w nieruchomym drugim punkcie A. Te przeguby mogą być wykonane z użyciem np. szczelnych panewek lub łożysk kulkowych.

Odsadzony wałek pionowego pierwszego sworznia 3 ma połączenie przegubowe typu Cardana, o osi poziomej, z drugim sworzniem 8 nachylania według szerokości geograficznej, którego oś przecina się z osią tego wałka odsadzonego w nieruchomym pierwszym punkcie M, w takiej odległości od odsadzenia, że odległość AM jest wyznaczana przez zespół elementów: wałek odsadzony pionowego pierwszego sworznia 3, pokrywę 6, podporę 7 anteny i oś połączenia wałka odsądzonego i drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej.

Zgodnie z fig. 12 drugi sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej ma z wałkiem odsadzonym pionowego pierwszego sworznia 3 połączenie przegubowe typu Cardana i zawiera kalibrowany odsadzony wałek stanowiący czop urządzenia nadążnego 9, przy czym ten wałek jest prostopadły do osi jego połączenia przegubowego typu Cardana w płaszczyźnie jego symetrii.

Urządzenie nadążne 9 (fig. 10 i 15) zawiera kalibrowany otwór, tworzący z drugim sworzniem 8 nachylania według szerokości geograficznej połączenie czopowe, wykonane z użyciem np. panewek lub łożysk oraz prowadnicę ślizgową 10 współpracującą z elementem nośnym 11 elementu pierścieniowego 12. Element nośny 11 i element pierścieniowy 12 zwane są tu zespołem łączącym, który to zespół tworzy z prostopadłym, kalibrowanym sworzeniem 13, zamontowanym w podporze 7 anteny, wspomniane połączenie sworzniowo-pierścieniowego w punkcie B. Element pierścieniowy 12 ma postać pierścienia otrzymanego przez wydrążenie kuli, korzystnie ściętej z dwu stron prostopadle do osi wydrążenia, przy czym jest on wykonywany na zamówienie lub dostępny w handlu.

173 466

Element nośny 11 elementu pierścieniowego 12 (fig. 10 i 11), tworzący połączenie sworzniowo-pierścieniowe w punkcie B, ma suwak rozciągający się wzdłuż prowadnicy ślizgowej 10, nastawialny i unieruchamialny w żadnym położeniu oraz otwór równoległy do suwaka i w płaszczyźnie jego symetrii współpracujący z elementem pierścieniowym 12 (fig. 10), przy czym środek elementu pierścieniowego 12 znajduje się w pewnej odległości, na linii równoległej do czopu drugiego sworznia 8 nachylenia szerokości geograficznej, od osi połączenia typu Cardana tego sworznia, ustawionego w zadanym położeniu, z wałkiem odsadzonym pionowego pierwszego sworznia 3 w podporze 4 podstawy anteny, oraz w pewnej odeń odległości, na linii prostopadłej do tego czopu i w płaszczyźnie symetrii urządzenia nadążnego 9, takiej aby stosunek AM/BM był równy stosunkowi promień Ziemi/promień orbity geostacjonarnej.

Podpora 7 anteny zawiera w swej płaszczyźnie symetrii wytoczony otwór kalibrowany współpracujący z kalibrowanym sworzniem 13, tworząc z nim połączenie w pełni demontowane, przy czym ten sworzeń 13 może się swobodnie przesuwać w otworze elementu pierścieniowego 12, a także płytę nośną do zamocowania anteny, równoległą do osi podpory 7 anteny, i której nachylenie względem płaszczyzny utworzonej przez oś tej podpory 7 anteny i otwór kalibrowany w tej podporze wyraża się kątem stałym, równym 90° w przypadku reflektorów symetrycznych lub kątem równym kątowi offset w przypadku reflektorów podświetlonych, bądź też zawiera czop sworznia równoległego do osi podpory 7 anteny, współpracujący z adaptatorem właściwym dla typu użytego reflektora, powierzchnię podparcia tego adaptatora oraz urządzenie do jego blokowania i regulacji.

Urządzenie nachylające drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej jest wykonane w postaci układu ślimacznica-ślimak 14 (fig. 10), którego przełożenie redukcyjne w połączeniu z noniuszem związanym ze ślimakiem umożliwia uzyskanie dokładności rzędu 1/100 stopnia, przy czym ten układ jest blokowany śrubą blokującą 15 w zadanym położeniu, co nawet przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych, np. silnym wietrze, pozwala na utrzymanie tego położenia dzięki zwiększonej wytrzymałości układu. Podstawa anteny zostaje wyregulowana w momencie montażu w fabryce w taki sposób, aby czop urządzenia nachylającego był równoległy do odsadzonego wałka pionowego pierwszego sworznia 3.

Sterowanie przemieszczaniem urządzenia nadążnego 9 względem drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej prowadzi się za pomocą urządzenia napędowego ślimacznica-ślimak 16, którego ślimacznica jest trwale połączona ze sworzniem 8 nachylania według szerokości geograficznej, a ślimak ma z urządzeniem nadążnym 9 połączenie czopowe, reduktora 17, który stanowi przekładnia zębata lub drugi układ ślimacznica-ślimak, którego elementem napędowym jest skokowy silnik. 18 z obudową związaną z urządzeniem nadążnym 9 tak, aby obrót o jeden skok silnika odpowiadał kątowi obrotu urządzenia nadążnego 9 względem drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej, korzystnie poniżej 1/100 stopnia.

Gdy jest pożądane, aby płaszczyzna symetrii anteny pozostawała stale prostopadła do płaszczyzny orbity, zgodnie z drugim schematem ideowym z fig. 9, to wówczas kalibrowany sworzeń 13 o odpowiednim kształcie, mający połączenie czopowe z podporą 4 anteny, ma połączenie ślizgowe normalne do osi obrotu urządzenia nadążnego 9, przy czym oś prowadzenia ślizgowego znajduje się w płaszczyźnie symetrii tego układu. Antenajest wtedy połączona z tym kalibrowanym sworzniem 13 za pośrednictwem znormalizowanej płyty nośnej, złączonej z tym sworzniem z użyciem adaptatorów odpowiadających danemu typowi i wymiarowi anteny (fig. 9, 29, 30 i 31).

Połączenie w punkcie B między urządzeniem nadążnym 9 a podporą 7 antenu można wykonać za pomocą dwu połączeń czopowych w postaci elementu pośredniego 19, prostopadłych do siebie, jednego poziomego, prostopadłego do osi obrotu urządzenia nadążnego 9 i drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej oraz prostopadłego do jego płaszczyzny symetrii z elementem pośrednim 19, drugiego zaś o osi prostopadłej, pionowej w poziomym położeniu wiązki anteny pomiędzy tym elementem pośrednim 19, a elementem pierścieniowym 12 z poziomym otworem prostopadłym do czopu sworznia urządzenia nadążnego 9, przy czym osie wszystkich tych elementów przecinają się w punkcie teoretycznym B w płaszczyźnie symetrii urządzenia nadążnego 9, wskutek czego uzyskuje się połączenie swo173 466 rzniowo-pierścieniowe mające trzy stopnie swobody obrotu i jeden stopień swobody ruchu posuwistego wzdłuż prostej MB (fig. 8, 29, 30 i 31).

W przypadku podstawy anteny według wynalazku według wyżej opisanego pierwszego przypadku wykonania, charakteryzującej się· jednokładnością dodatnią według podanej uprzednio definicji, zespół osłonowy zapewniający podstawie anteny według wynalazku jednocześnie zabezpieczenie przed dziećmi, niepożądaną interwencją osób dorosłych i zwierzętami domowymi, zmniejszenie parcia wiatru oraz zabezpieczenie mechanizmu przed złymi warunkami atmosferycznymi, szczątkami roślinnymi i małymi zwierzętami (owadami, itp.), ma kształt ogólnie kulisty o środku znajdującym się w punkcie A mechanizmu, oraz składa się z dwu wydrążonych półkul 20 i 21, łączonych zatrzaskowo. Ich płaszczyzna styku jest pochyła i prostopadła do płaszczyzny symetrii podstawy anteny, dla umożliwienia współpracy części położonej najbliżej anteny z rozwierconym występem, centrującym tę osłonę na pokrywie, unieruchamianą na niej za pomocą dwu śrub mocujących. Otwór w płaszczyźnie symetrii, umożliwiający przeprowadzenie kalibrowanego sworznia 13, tworzącego wraz z elementem pierścieniowym 12 połączenie B, zawiera kołnierz zewnętrzny, przeciwdziałający przenikaniu wody, śniegu i śmieci do mechanizmu, a otwory w dolnej części tej osłony pozwalają na wypływ skroplin, natomiast druga część tej osłony jest półkulista i nie zawiera żądanej szczególnej części poza układem zatrzaskowym z częścią przeciwległą.

Podpora 7 anteny ma część kulistą 22 zakrywającą otwór wykonany w osłonie dla zapewnienia szczelności, z luzem i przegródką pomiędzy nim a osłoną.

W innym przykładzie wykonania podstawy anteny według wynalazku w przypadku jednokładności dodatnej osłona ma kształt ogólnie kulisty jak poprzednio, lecz zawiera, poza zabezpieczeniem dawnym przez podporę 7 anteny, drugą osłonę, wewnętrzną względem pierwszej, w kształcie odcinka kulistego, związaną z występem urządzenia nadążnego 9, co umożliwia takie połączenie podpora 7 anteny-przegub kulisty, przy którym uzyskuje się podwójną przegrodę uszczelniającą, przy czym amplituda ruchu odcinka kulistego jest tak dobrana, że otwór osłony głównej jest stale zamknięty.

W przypadku podstawy anteny według wynalazku charakteryzującej się jednokładnością ujemną zespół osłonowy jest utworzony przez osłonę główną o kształcie ogólnie kulistym, uzupełnioną przez element tunelowy zamocowany na podporze 7 anteny. Ta osłona zawiera szeroki otwór z kołnierzem wewnętrznym, a w niej przesuwa się swobodnie osłona pośrednia o kształcie kulistym, zawierająca w swej dolnej części szeroki otwór z kołnierzem zewnętrznym, a w swej górnej części kołnierz zewnętrzny. W tej drugiej osłonie znajduje się trzecia osłona o kształcie kulistym osadzona na odsadzonym wałku pionowego pierwszego sworznia 3 za pośrednictwem występu zaciśniętego lub przyklejonego i kołnierza zewnętrznego w taki sposób, że ustawienia tych osłon względem siebie dokonuje się za pomocą ich kołnierzy, przy czym środek kul tych osłon pokrywa się z punktem A mechanizmu.

W innym przykładzie wykonania podstawy anteny według wynalazku w przypadku jednokładności ujemnej zespół osłonowy jest utworzony przez osłonę zewnętrzną, złożoną z dwu części; pierwszej kulistej i przedłużonej elementem tunelowym, mocowanym na podporze anteny, i drugiej, połączonej z pierwszą za pomocą śrub lub przez zatrzask, półkulistej i zawierającej szeroki otwór dolny, umożliwiający przemieszczenia wzajemne elementów; osłona wewnętrzna, związana z wałkiem osadzonym pionowego pierwszego sworznia za pomocą występu zaciśniętego lub przyklejonego, o kształcie kulistym, stale pokrywa otwór dolny osłony zewnętrznej, zapewniając szczelność, przy czym środki kul pokrywają się z punktem A mechanizmu.

W jeszcze innym przykładzie wykonania podstawy anteny według wynalazku w przypadku jednokładności ujemnej wałek odsadzony pionowego pierwszego sworznia 3 może być odchylony i składać się z dwu części, połączonych sztywno ze sobą w taki sposób, aby osłona mogła być wykonana w postaci pokrywy zewnętrznej, złożonej z dwu części półkuli stych, połączonych ze sobą za pomocą śrub lub zatrzaskowo, przy czym część bliższa antenie jest zaopatrzona w występ, mocowany przez zaciśnięcie lub przyklejenie na końcowej części wałka odsadzonego pionowego pierwszego sworznia 3, a druga półpokrywa zawiera szeroki otwór, pozwalający na wprowadzenie doń kalibrowanego sworznia 13 tworzącego połączenie w punkcie B.

173 466

Druga kulista pokrywa wewnętrzna, połączona przez zaciśnięcie lub sklejenie z podporą 7 anteny za pośrednictwem występu na poziomie przegubu kulistego, stale zasłania otwór osłony zewnętrznej podczas wszelkich ruchów względnych poszczególnych elementów mechanizmu, w celu zapewnienia jego szczelności za pomocą wąskiego przepustu, przy czym środek tych osłon znajduje się w punkcie M mechanizmu. Podpora 7 anteny może mieć, w celu połączenia elementu nośnego 11 elementu pierścieniowego 12, występów połączenia Cardana oraz płyty nośnej anteny, zewnętrzny kształt kulisty, zabezpieczający pokrywy i mechanizm.

W jeszcze innym przykładzie wykonania podstawy anteny według wynalazku w przypadku jednokładności ujemnej zespół osłonowy może mieć postać osłony kulistej, złożonej z dwu części połączonych ze sobą za pomocą śrub lub zatrzaskowo, przy czym dolna część zawiera występ wchodzący w oś pionową pokrywy 6, połączony z nią za pomocą śrub, zaciśnięcia lub sklejenia oraz otwór w postaci prześwitu w płaszczyźnie symetri mechanizmu, w celu umożliwienia przeprowadzenia kalibrowanego sworznia 13, tworzącego wraz z przegubem kulistym połączenie w punkcie B. Ten prześwit współpracuje z osłoną, przez którą przechodzi ten sworzeń i jego połączenia z innymi powierzchniami funkcjonalnymi podpory 7 anteny, przy czym środek tej osłony znajduje się w punkcie A mechanizmu.

W celu poprawienia szczelności części mechanizmu znajdującej się na zewnątrz osłon zainstalować można uszczelki gumowe w postaci mieszków zachowujących elastyczność przy obrocie i ruchu posuwistym, cylindrycznych lub spiralnych.

Wszystkie nie zabezpieczone powierzchnie trące są zaopatrzone w osłony przeciwdziałające wnikaniu wilgoci.

Cały mechanizm podstawy anteny może znajdować się wewnątrz zespołu osłon, względnie pokrywa 6 i jej połączenia mogą znajdować się na zewnątrz zespołu osłon.

Zamocowanie anteny prowadzi się za pomocą adaptatorów właściwych danemu typowi anten, które mają jedyne zamocowanie za pomocą czterech śrub na nachylonej płycie nośnej typu offset, połączonej przegubowo wzdłuż osi równoległej do osi połączenia pokrywa 6 podpora 7 anteny, regulowanej i unieruchamianej w zadanym położeniu na płaskiej płycie nośnej podpory 7 anteny, normalnej do płaszczyzny wyznaczonej przez kalibrowany sworzeń 13, tworzący wraz z przegubem kulistym połączenie w punkcie B, a oś połączenia pokrywa 6 podpora 7 anteny jest normalna do płaszczyzny symetrii mechanizmu.

Adaptatory właściwe dla danej anteny reguluje się dokładnie względem płyty nośnej anteny za pomocą śrub lub klinów o zmiennych grubościach, wstawianych dokoła górnych śrub do zamocowania tych adaptatorów, w celu skompensowania wad produkcyjnych poszczególnych części.

Poszczególne rozwiązania tego typu można stosować łącznie lub częściowo, bez ujemnego wpływu na dobre działanie mechanizmu.

Podstawa anteny ma takie wymiary, w odniesieniu do całości lub tylko niektórych elementów, że możliwajest jej adaptacja, zarówno pod względem wytrzymałości, jak i estetyki, napędu, itp., do anten z reflektorami parabolicznymi różnych rozmiarów.

Drugi przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku, charakteryzujący się jednokładnością dodatnią, zostanie omówiony poniżej w odniesieniu do fig. 17 i 18.

Maszt 1 (zamontowany w ogrodzie, na balkonie, na dachu lub na pionowym murze) reguluje się w przybliżeniu do pionu według wskazań poziomnicy. Na tym maszcie 1 stopa podpory 4 anteny zostaje wyregulowana dokładnie za pomocą trzech śrub ustalających 2 według wskazań dokładnej poziomnicy, której czułość odczytu jest rzędu 0,01°. Ta stopa zostaje następnie przymocowana do masztu 1 za pomocą śrub mocujących 5.

Pionowy pierwszy sworzeń 3 jest wówczas skierowany ściśle pionowo względem gruntu. Ten pionowy pierwszy sworzeń 3 ma z podporą 4 podstawy anteny połączenie czopowe, które można unieruchomić za pomocą śruby blokującej 23. Ten nieruchomy pionowy pierwszy sworzeń 3 podtrzymuje z jednej strony pokrywę 6, z drugiej zaś strony sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej i układ jego regulacji za pomocą zespołu ślimacznica-ślimak. Pokrywa 6 ma połączenia czopowe z pionowym pierwszym sworzniem 3, wykonane np. za pomocą dwu panewek samosmarownych 24 i jest połączona przegubowo z podporą 7 anteny za pomocą dwu sworzni 25. Urządzenie nachylające sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest utworzone przez ślimacznicę 26 współpracującą ze ślimakiem 27 połączonym z tym sworzniem 8 nachylania według szerokości geograficznej za pomocą połączenia czopowego. Elementy te obracają się dokoła sworznia 28, połączonego z pionowym pierwszym sworzniem 3 i umieszczonego pośrodku ślimacznicy 26. Dzięki temu regulacja nachylania jest dokładna i układ po wyregulowywaniu nie ma tendencji do rozregulowywania się. Dodatkowym elementem blokującym jest śruba blokująca 15 do utrzymywania w zadanym położeniu, eliminująca wszelkie drgania i wzmacniającą wytrzymałość tego urządzenia na parcie wiatru. Sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest połączony, za pośrednictwem połączenia czopowego wykonanego z użyciem dwu panewek samosmarowanych, z urządzeniem nadążnym 9, a ponadto ze ślimacznicą 29. Silnik 18 jest silnikiem skokowym, którego moc powinna umożliwić manipulację przy wietrze o prędkości 110 km/h. Zawiera on redukcyjną przekładnię zębatą i ślimak 30, zazębiający się ze ślimacznicą 29. Dzięki temu układ ten po wyregulowaniu jest stabilny i nadaje antenie wytrzymałość przy oddziaływaniu wiatru nawet o prędkości 160 km/h. Pomiędzy obrotami silnika a zmianą azymutu istnieje zależność liniowa, co pozwala na dokładne obliczanie położenia azymutowego. Urządzenie nadążne 9 ma z podporą 7 anteny, za pośrednictwem połączonego z nią s worania 13, połączenie sworzniowo-pierścicniowe utworzone przez ten sworzeń 13 i współpracujący z nim element pierścieniowy 12 umieszczony w elemencie nośnym 11, umożliwiające przemieszczanie anteny.

Elementy 1, 3, 4 i 26 są zawsze nieruchome. Elementy 8, 27 i 29 podlegają regulacji azymutowej i są następnie unieruchamiane za pomocą zespołu ślimacznica-ślimak 26,27 i śruby blokującej 15.

Pokrywa 6 obraca się dokoła nieruchomego pionowego pierwszego sworznia 3. Elementy 9, 18, 30 obracają się dokoła osi sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej. Podpora 7 anteny wykonuje ruch złożony, obrotowy względem pokrywy 6 i obrotowo-postępowy względem urządzenia nadążnego 9.

Wzajemne ustawienie osi sworznia 28 i połączenia przegubowego podpory 7 anteny z pokrywą 6 z użyciem sworzni 25 warunkuje stosunek jednokładności i odległość pomiędzy osią sworznia 8 nachylania według szerokości gegraficznej a środkiem elementu pierścieniowego 12 według uprzednio określonej zasady.

W przypadku drugiego, wyżej omówionego przykładu wykonania podstawy anteny według wynalazku zespół osłonowy jest złożony z dwu półkulistych osłon 20 i 21. Półkulista osłona 20 jest połączona z pokrywą 6 przez dość dopasowane nasadzenie najej część walcową i ma średnicę wewnętrzną umożliwiającą wychylenia silnika 18. Ta półkulista osłona 20 obraca się dokoła pionowego pierwszego sworznia 3 i zawiera szczelinę promieniową pozwalającą na przeprowadzenie i wychylenia sworznia 13 i występu podpory 7 anteny, co umożliwia zamocowanie tego sworznia. Osłona półkulista 21 jest centrowana na osłonie 20 w połączeniu zatrzaskowym, a zatemjest łatwo demontowalna. Podpora 7 anteny ma występ w płaszczyźnie rowka, szerszy od niego dla zapewnienia szczelności tego rowka. W celu zapewnienia takiej szczelności, uszczelki 31 i 32 odcinają dostęp wilgoci do powierzchni roboczych mechanizmu. Środek poszczególnych osłon znajduje się na przecięciu osi sworzni 13 i 25.

W zależności od tego, czy stosuje się anteny z reflektorem parabolicznym, czy podświetlonym, płyta nośna anteny na podporze 7 anteny jest prostopadła do osi sworznia 13 lub nachylona względem niej o kąt offsetowy.

Silnik powinien być oporny nawet na najbardziej surowe warunki atmosferyczne, a użyte materiały dobiera się w zależności od ich właściwości mechanicznych, szczególnie jednak pod kątem ich zdolności wytrzymywania złych warunków pogodowych i długotrwałej współpracy jego części.

Trzeci przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku, charakteryzujący się jednokładnością ujemną, zostanie omówiony poniżej w odniesieniu do fig. 19 i 20.

Maszt 1 (zamontowany w ogrodzie, na balkonie, na dachu lub na pionowym murze) reguluje się w przybliżeniu do pionu według wskazań poziomnicy. Na tym maszcie 1 stopa podpory 4 podstawy anteny zostaje wyregulowana dokładnie za pomocą trzech śrub ustalających według wskazań dokładnej poziomnicy, której czułość odczytu jest rzędu 0,01°. Ta stopa zostaje następnie przymocowana do masztu 1 za pomocą śrub mocujących 5.

173 466

Pionowy pierwszy sworzeń 3 jest wówczas skierowany ściśle pionowo względem gruntu. Ten pionowy pierwszy sworzeń 3 ma z podporą 4 podstawy anteny połączenie czopowe, które można unieruchomić za pomocą śruby dociskowej 23. Ten nieruchomy pionowy pierwszy sworzeń 3 podtrzymuje z jednej strony pokrywę 6, z drugiej zaś strony sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej i układ jego regulacji za pomocą zespołu ślimacznica-ślimak. Pokrywa 6 ma połączenia czopowe z pionowym pierwszym sworzniem 3, wykonane np. za pomocą dwu panewek samosmarownych 24 i jest połączona przegubowo z podporą 7 anteny za pomocą dwu sworzni 25. Układ regulacji nachylania drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej jest utworzony przez ślimacznicę 26 współpracującą ze ślimakiem 27 połączonym z tym drugim sworzniem 8 nachylania według szerokości geograficznej za pomocą połączenia czopowego. Elementy te obracają się dokoła sworznia 28, połączonego z pionowym sworzniem 3 i umieszczonego pośrodku ślimacznicy 26. Dzięki temu regulacja nachylania jest dokładna i układ po wyregulowaniu nie ma tendencji do rozregulowywania się. Dodatkowym elementem blokującym jest śruba 15 do utrzymywania w zadanym położeniu, eliminująca wszelkie drgania i wzmacniającą wytrzymałość tego urządzenia na parcie wiatru. Sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest połączony, za pośrednictwem połączenia czopowego wykonanego z użyciem dwu panewek samosmarowych, z urządzeniem nadążnym 9, a ponadto ze ślimacznicą 29. Silnik 18 jest silnikiem skokowym, którego moc powinna umożliwić manipulację przy wietrze o prędkości 110 km/h. Zawiera on redukcyjną przekładnię zębatą i ślimak 30, zazębiający się ze ślimacznicą 29. Dzięki temu układ ten po wyregulowaniu jest s^^bilny i nadaje antenie wytrzymałość przy oddziaływaniu wiatru nawet o prędkości 160 km/h. Pomiędzy obrotami silnika a zmianą azymutu istnieje zależność liniowa, co pozwala na dokładne obliczanie położenia azymutowego. Urządzenie nadążne 9 ma z podporą 7 anteny, za pośrednictwem połączonego z nią sworznia 13, połączenie sworzniowo-pierścieniowe utworzone przez ten sworzeń 13 i współpracujący z nim element pierścieniowy 12 umieszczony w elemencie nośnym 11, umożliwiające przemieszczanie anteny.

Elementy 1, 3, 4 i 26 są zawsze nieruchome. Elementy 9, 18 i -30 podlegają regulacji azymutowej i są następnie unieruchamiane za pomocą zespołu ślimacznica-ślimak 26,27 i śruby blokującej 15. Pokrywa 6 obraca się dokoła nieruchomego pionowego pierwszego s^^^:znia 3. Elementy 9, 18 i 30 obracają się dokoła osi sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej. Podpora 7 anteny wykonuje ruch złożony: obrotowy względem pokrywy 6 i obrotowoposuwisty względem urządzenia nadążnego 9.

Wzajemne ustawienie osi sworznia 28 i połączenia przegubowego podpory 7 anteny z pokrywą 6 z użyciem sworzni 25 warunkuje stosunek jednokładności i odległość pomiędzy osią sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej a środkiem elementu pierścieniowego 12 według uprzednio określonej zasady.

W przypadku trzeciego, wyżej omówionego przykładu wykonania podstawy anteny według wynalazku, zespół osłonowy jest złożony z dwu półkul 20 i 21. Półkulista osłona 21 jest połączona z podporą ukierunkowującą przez dość dopasowane nasadzenie na jej część walcową i ma średnicę wewnętrzną umożliwiającą wychylenia silnika 18. Półkulista osłona 20 jest centrowana i nasadzana zatrzaskowo na półkulistą osłonę 21, a zatem jest łatwo demontowalna zawiera szeroki otwór, pozwalający na przeprowadzenie różnych elementów. Wewnętrzna osłona 34 jest centrowana i nasadzana na element nośny 11 elementu pierścieniowego 12, aby zapewnić zamknięcie otworów niezbędnych do wychyleń elementów względem obudów 20 i 21. Uszczelka 35 zapewnia szczelność pomiędzy elementem nośnym 11 a podporą 7 anteny. Środek osłon znajduje się w płaszczyźnie symetrii mechanizmu i w osi sworznia 28.

Czwarty przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku, charakteryzujący się jednokładnością dodatnią, zostanie omówiony poniżej w odniesieniu do fig. 21 i 22.

Maszt 1 (zamontowany w ogrodzie, na balkonie, na dachu lub na pionowym murze) reguluje się w przybliżeniu do pionu według wskazań poziomnicy. Na tym maszcie 1 stopa podpory 4 podstawy anteny zostaje wyregulowana dokładnie za pomocą trzech śrub ustalających według wskazań dokładnej poziomnicy, której czułość odczytu jest rzędu 0,01°. Ta stopa zostaje następnie przymocowana do masztu 1 za pomocą śrub mocujących 5. Pionowy pierwszy sworzeń 3 jest wówczas skierowany ściśle pionowo względem gruntu. Ten pionowy pierwszy

173 466 sworzeń 3 ma z podporą 4 podstawy anteny połączenie czopowe, które można unieruchomić za pomocą śruby blokującej 23. Ten nieruchomy pionowy pierwszy sworzeń 3 podtrzymuje zjednej strony pokrywę 6, z drugiej zaś strony sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej i układ jego regulacji za pomocą zespołu ślimacznica-^ś^mak. Pokrywa 6ma połączenia czopowe z pionowym pierwszym sworzniem 3, wykonane np. za pomocą dwu panewek samosmarowanych 24 i jest połączona przegubowo z podporą 7 anteny za pomocą dwu sworzni 25. Urządzenie nachylające sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest utworzony przez ślimacznicę 26 współpracującą ze ślimakiem 27 połączonym z tym sworzniem 8 nachylania według szerokości geograficznej za pomocą połączenia czopowego. Elementy te obracają się dokoła sworznia 28, połączonego z pionowym pierwszym sworzniem 3 i umieszczonego pośrodku ślimacznicy 26. Dzięki temu regulacja nachylania jest dokładna i układ po wyregulowaniu nie ma tendencji do rozregidowywania się. Dodatkowym elementem blokującym jest śruba blokująca 15 do utrzymywania w zadanym położeniu, eliminująca wszelkie drgania i wzmacniającą wytrzymałość tego urządzenia na parcie wiatru. Sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest połączony, za pośrednictwem połączenia czopowego wykonanego z użyciem dwu panewek samosmarownych, z urządzeniem nadążnym 9, a ponadto jest połączony ze ślimacznicą 29. Silnik 18 jest silnikiem skokowym, którego moc powinna umożliwić manipulację przy wietrze o prędkości 110 km/h. Zawiera on redukcyjną przekładnię zębatą i ślimak 30, zazębiający się ze ślimacznicą 29. Dzięki temu układ ten po wyregulowaniujest stabilny i nadaje antenie wytrzymałość przy oddziaływaniu wiatru nawet o prędkości 160 km/h. Pomiędzy obrotami silnika a zmianą azymutu istnieje zależność liniowa, co pozwala na dokładne obliczanie położenia azymutowego. Urządzenie nadążne 9 ma z podporą 7 anteny, za pośrednictwem połączonego z nią sworznia 13, połączenie sworzniowo-pierścieniowe utworzone przez ten sworzeń 13 i współpracujący z nim element pierścieniowy 12 umieszczony w elemencie nośnym 11, umożliwiające przemieszczanie anteny.

Elementy 1, 3, 4 i 26 są zawsze nieruchome. Elementy 9, 18 i 30 podlegają regulacji azymutowej i są następnie unieruchamiane za pomocą zespołu ślimacznica-ślimak 26,27 i śruby blokującej 15. Pokrywa 6 obraca się dokoła nieruchomego pionowego pierwszego sworznia 3. Elementy 9, 18 i 30 obracają się dokoła osi sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej. Podpora 7 anteny wykonuje ruch złożony: obrotowy względem pokrywy 6 i obrotowoposuwisty względem urządzenia nadążnego 9.

Wzajemne ustawienie osi sworznia 28 i połączenia przegubowego podpory 7 anteny z pokrywą 6 z użyciem sworzni 25 warunkuje stosunek jednokładności i odległość pomiędzy osią sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej a środkiem elementu pierścieniowego 12 według uprzednio określonej zasady.

W przypadku czwartego, wyżej omówionego przykładu wykonania podstawy anteny według wynalazku, zespół osłonowy jest złożony z dwu półkul 20 i 21. Półkulista osłona 20 jest połączona z pionowym pierwszym sworzniem 3 przez lekko dopasowane nasadzenie nań i ma średnicę wewnętrzną umożliwiającą wychylenie silnika 18. Osłona półkulista 21 jest centrowana i nasadzana zatrzaskowo na osłonę 34, a zatem jest łatwo demontowalna. Element nośny 11 ma walcową część końcową w swej płaszczyźnie s^me^i^^i, umożliwiającą lekko dopasowane nasadzenie osłony wewnętrznej 34. W tym celu osłona 21 zawiera szeroki otwór, pozwalający na wychylenie elementu nośnego 11 względem nieruchomego pierwszego pionowego sworznia 3. Kształt osłony 34 jest uwarunkowany koniecznością stałego zakrywania otworu wykonanego w osłonie 21 dla zapewnienia szczelności. Uszczelki 3132 i 36 dodatkowo odcinają dostęp wilgoci do powierzchni roboczych mechanizmu. Środek wszystkich tych osłon znajduje się w płaszczyźnie symetrii mechanizmu i w osi sworznia 28.

Piąty przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku, charakteryzujący się jednokładnością ujemną, zostanie omówiony poniżej w odniesieniu do fig. 23 - 26.

Maszt 1 (zamontowany w ogrodzie, na balkonie, na dachu lub na pionowym murze) reguluje się w przybliżeniu do pionu według wskazań poziomnicy. Na tym maszcie 1 stopa podpory 4 podstawy anteny zostaje wyregulowana dokładnie za pomocą trzech śrub ustalających 2 według wskazań dokładnej poziomnicy, której czułość odczytu jest rzędu 0,01°. Ta stopa zostaje następnie przymocowana do masztu 1 za pomocą śrub mocujących 5.

173 466

Pionowy pierwszy sworzeń 3 jest wówczas skierowany ściśle pionowo względem gruntu. Ten pionowy pierwszy sworzeń 3 ma z podporą 4 podstawy anteny połączenie czopowe, które można unieruchomić za pomocą śruby dociskowej 23. Ten nieruchomy pionowy pierwszy sworzeń 3 podtrzymuje z jednej strony pokrywę 6, z drugiej zaś strony sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej i układ jego regulacji za pomocą zespołu ślimacznica-ślimak. Pokrywa 6 ma połączenia czopowe z pionowym pierwszym sworzniem 3, wykonane np. za pomocą dwu panewek samosmarownych 24 i jest połączona przegubowo z podporą 7 anteny za pomocą dwu sworzni 25. Urządzenie nachylające sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest utworzony przez ślimacznicę 26 połączoną z pionowym pierwszym sworzniem 3, współpracującą ze ślimakiem 27 połączonym z tym sworzniem 8 nachylania według szerokości geograficznej za pomocą połączenia czopowego. Elementy te obracają się dokoła sworznia 28, połączonego z pionowym pierwszym sworzniem 3 i umieszczonego pośrodku ślimacznicy. Dzięki temu regulacja nachylania jest dokładna i układ po wyregulowaniu nie ma tendencji do rozregiulowywania się. Dodatkowym elementem blokującym jest śruba 15 do utrzymywania w zadanym położeniu, eliminująca wszelkie drgania i wzmacniającą wytrzymałość tego urządzenia na parcie wiatru. Sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej, osadzony przegubowo na sworzniu 28, jest połączony ze ślimakiem 27, zamontowanym na tym sworzniu 8 nachylania według szerokości geograficznej z możliwością swobodnego obrotu, a ponadto jest połączony, za pośrednictwem połączenia czopowego, wykonanego np. za pomocą dwu panewek samosmarownych, z urządzeniem nadążnym 9, a ponadto ze ślimacznicą 29. Silnik 18 jest silnikiem skokowym, którego moc powinna umożliwić manipulację przy wietrze o prędkości 110 km/h. Zawiera on redukcyjną przekładnię zębatą i ślimak 30, zazębiający się ze ślimacznicą 29. Dzięki temu układ ten po wyregulowaniu jest stabilny i nadaje antenie wytrzymałość przy oddziaływaniu wiatru nawet o prędkości 160 km/h. Pomiędzy obrotami silnika a zmianą azymutu istnieje zależność liniowa, co pozwala na dokładne obliczanie położenia azymutowego. Urządzenie nadążne 9 ma z podporą 7 anteny, za pośrednictwem połączonego z nią sworznia 13, połączenie sworzniowo-pierś^će^iowe utworzone przez ten sworzeń 13 i współpracujący z nim element pierścieniowy 12 umieszczony w elemencie nośnym 11, umożliwiające przemieszczanie anteny.

Elementy 1, 3 i 4 są zawsze nieruchome. Elementy 8, 27 i 29 podlegają regulacji azymutowej i są następnie unieruchamiane za pomocą zespołu ślimacznica-ślimak na pionowym pierwszym sworzniu 3 i śruby blokującej 15. Pokrywa 6 obraca się dokoła nieruchomego pionowego pierwszego sworznia 3. Elementy 11, 18 i 30 obracają się dokoła osi sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej. Podpora 7 anteny wykonuje ruch złożony: obrotowy względem pokrywy 6 i obrotowo-postępowy względem urządzenia nadążnego 9.

Wzajemne ustawienie osi sworznia 28 i połączenia przegubowego podpory 7 anteny z pokrywą 6 z użyciem sworzni 25 warunkuje stosunek jednokładności i odległość pomiędzy osią sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej a środkiem elementu pierścieniowego 12 według uprzednio określonej zasady.

Zespół osłonowy w tym przykładzie wykonania składa się z dwu półkul 20 i 21. Półkulista osłona 20 jest połączona z pionowym pierwszym sworzniem 3 przez lekko dopasowane nasadzenie ijest blokowana za pomocą śrub. Ma ona śr^<^^icę wewnętrzną umożliwiającą wychylenia silnika 18. Półkulista osłona 21 jest centrowana i nasadzona zatrzaskowo na osłonę 20, a zatem jest łatwo demontowalna oraz zawiera szczelinę pozwalającą na przeprowadzenie występu podpory 7 anteny podtrzymującej sworzeń 13. Wewnętrzna osłona 34 jest centrowana i nasadzana na osłonę 20 w celu zapewnienia zamknięcia szcz.eliny niezbędnej do wychyleń podpory 7 anteny. Uszczelka 32 zapewnia szczelność pomiędzy pokrywą 6 a podporą 4 podstawy anteny. Środek osłon znajduje się na przecięciu się osi sworzni 25 i pionowego pierwszego sworznia 3.

Szósty przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku, charakteryzujący się jednokładnością ujemną, zostanie omówiony poniżej w odniesieniu do fig. 25 i 26.

Maszt 1 (zamontowany w ogrodzie, na balkonie, na dachu lub na pionowym murze) reguluje się w przybliżeniu do pionu według wskazań poziomnicy. Na tym maszcie 1 stopa podpory 4 podstawy anteny zostaje wyregulowana dokładnie za pomocą trzech śrub ustalających 2.

Ta stopa zostaje następnie przymocowana do masztu 1 za pomocą śrub mocujących 5.

173 466

1-7

Pionowy pierwszy sworzeń 3, w tym przykładzie wykonania złożony z dwu części 37, 38 jest wówczas skierowany ściśle pionowo względem gruntu. Ten pionowy pierwszy sworzeń 3 ma z podporą 4 podstawy anteny połączenie czopowe, które można unieruchomić za pomocą śruby blokującej 23. Ten nieruchomy pionowy pierwszy sworzeń 3 podtrzymuje z jednej strony pokrywę 6, z drugiej zaś strony sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej i układ jego regulacji za pomocą zespołu ślimacznica-ślimak 14. Pokrywa 6 ma połączenia czopowe z pionowym pierwszym sworzniem 3 i jest połączona przegubowo z podporą 7 anteny za pomocą dwu sworzni 25. Urządzenie nachylające sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest utworzony przez ślimacznicę 26 połączoną z częścią 38 pionowego pierwszego sworznia 3, współpracującą ze ślimakiem 27 połączonym z tym sworz.niem 8 nachylania według szerokości geograficznej za pomocą połączenia czopowego. Elementy te obracają się dokoła sworznia 28, połączonego z pionowym pierwszym sworzniem 3 i umieszczonego pośrodku ślimacznicy. Dzięki temu regulacja nachylania jest dokładna i układ po wyregulowaniu nie ma tendencji do rozregulowywania się. Dodatkowym elementem blokującym jest śruba blokująca 15 do utrzymywania w zadanym położeniu, eliminująca wszelkie drgania i wzmacniającą wytrzymałość tego urządzenia na parcie wiatru. Sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest połączony za pośrednictwem połączenia czopowego z urządzeniem nadążnym 9, a ponadto ze ślimacznicą 29. Ślimak 27 jest osadzony tak, że może swobodnie się obracać. Silnik 18 jest silnikiem skokowym, którego moc powinna umożliwić manipulację przy wietrze o prędkości 110 km/h. Zawiera on redukcyjną przekładnię zębatą i ślimak. 30, zazębiający się ze ślimacznicą 29. Urządzenie nadążne 9 ma z podporą 7 anteny, za pośrednictwem połączonego z nią sworznia 13, połączenie sworzniowo-pierścieniowe utworzone przez ten sworzeń 13 i współpracujący z nim element pierścieniowy 12 umieszczony w elemencie nośnym 11, umożliwiające przemieszczanie anteny.

Wzajemne ustawienie osi sworznia 28 i połączenia przegubowego podpory 7 anteny z pokrywą 6 z użyciem sworzni 25 warunkuje stosunek jednokładności i odległość pomiędzy osią sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej a środkiem elementu pierścieniowego 12 według uprzednio określonej zasady.

W tym przykładzie wykonania zespół osłonowy składa się z elementów 20,21 i 34. Osłona 20 jest nasadzona bez luzu na część 37 pionowego pierwszego .sworznia 3 i ma kształt odcinka kuli. Osłona 21 ma podstawę kulistą, uzupełnioną przez górną część walcową i jest mocowana na podporze 7 anteny za pomocą śrub. Osłona pośrednia 39 w kształcie odcinka kuli ślizga się podczas działania po osłonach 20 i 21 dla zapewnienia szczelności mechanizmu.

Siódmy przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku, charakteryzujący się jednokładnością ujemną, zostanie omówiony poniżej w odniesieniu do fig. 27 i 28.

Maszt 1 (zamontowany w ogrodzie, na balkonie, na dachu lub na pionowym murze) reguluje się w przybliżeniu do pionu według wskazań poziomnicy. Na tym maszcie 1 stopa podpory 4 podstawy anteny zostaje wyregulowana dokładnie za pomocą trzech śrub ustalających 2. Ta stopa zostaje następnie przymocowana do masztu za pomocą śrub mocujących 5.

Pionowy pierwszy sworzeń 3, złożony z dwu części 37,38 jest wówczas skierowany ściśle pionowo względem gruntu. Ten pionowy pierwszy sworzeń 3 ma z podporą 4 podstawy anteny połączenie czopowe, które można unieruchomić za pomocą śruby blokującej 23. Ten nieruchomy pionowy pierwszy sworzeń 3 podtrzymuje z jednej strony pokrywę 6, z drugiej zaś strony sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej i układ jego regulacji za pomocą zespołu ślimacznica-ślimak 14. Pokrywa 6 ma połączenia czopowe z pionowym pierwszym sworzniem 3 i jest połączona przegubowo z podporą 7 anteny za pomocą dwu sworzni 25. Urządzenie nachylające sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest utworzony przez ślimacznicę 26 połączoną z częścią 38 pionowego pierwszego sworznia 3, współpracującą ze ślimakiem 27 połączonym z tym swOrzniem 8 nachylania według szerokości geograficznej za pomocą połączenia czopowego. Elementy te obracają się dokoła sworznia 28, połączonego z pionowym pierwszym sworzniem 3 i umieszczonego pośrodku ślimacznicy. Dodatkowym elementem blokującym jest śruba blokująca 15 do utrzymywania w zadanym położeniu. Sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej jest połączony za pośrednictwem połączenia czopowego z urządzeniem nadążnym 9, a ponadto ze ślimacznicą 29. Silnik 18 jest silnikiem skokowym.

173 466

Zawiera on redukcyjną przekładnię zębatą i ślimak 30, zazębiający się ze ślimacznicą 29. Urządzenie nadążne 9 ma z podporą 7 anteny, za pośrednictwem połączonego z nią swOrznia 13, połączenie sworzniowo-pierścieniowe utworzone przez ten sworzeń 13 i współpracujący z nim element pierścieniowy 12 umieszczony w elemencie nośnym 11, umożliwiaj ące przemieszczanie anteny.

Wzajemne ustawienie osi sworznia 28 i połączenia przegubowego podpory 7 anteny z pokrywą 6 z użyciem sworzni 25 warunkuje stosunek jednokładności i odległość pomiędzy osią sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej a środkiem elementu pierścieniowego 12 według uprzednio określonej zasady.

Zespół osłonowy składa się z elementów 20, 21 i 34. Osłona 34 jest nasadzona bez luzu na część pionowego pierwszego sworznia 3 i ma kształt półkulisty. Osłona 20, połączona z podporą 7 anteny, ma kształt półkulisty, uzupełniony kształtem graniastosłupowym. Osłona 21 o kształc^^jaił^ku listymjeyt ceetrowanai mncowananansłnn ie2o ze p0 mocą śrob i ma szeroki otwór umożliwiający wychylenia podpory 4 podstawy anteny względem podpory 7 anteny. Osłona 34 zapewnia szczelność tego otworu.

Ósmy przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku to rozwiązanie charakteryzujące się modyfikacjami przedstawionymi na fig. 29,30 i 33, przy czym te modyfikacje można stosować we wszystkich rozwiązaniach według schematów ideowych (fig. 8 i 9).

Układ reg^ila^^i wzniosu jest tu odwrotny, to jest zamiast użycia ślimacznicy połączonej z pionowym pierwszym sworzniem oraz ślimaka połączonego za pośrednictwem połączenia czopowego z drugim sworzniem nachylania według szerokości geograficznej, stosuje się ślimak mający połączenie czopowe z pionowym pierwszym sworzniem i ślimacznicę połączoną z drugim sworzniem nachylania według szerokości geograficznej. Takie rozwiązanie znacznie upraszcza wykonanie elementów obu tych sworzni.

Drugi sworzeń nachylania według tzeroCośbi geograficznej, zamiast połączenia przegubowo^^śi^izgowego za pośrednictwem sworznia połączonego z podporą anteny, ma z tą podporą anteny podwójne połączenie czopowe: jedno normalne do tego sworznia i prostopadłe do płaszczyzny symetrii elementu nośnego w przegubie kulistym oraz drugie, ślizgowe, o osi pokrywającej się z osią sworznia połączonego z podporą anteny. Pozwala to na znaczne zmniejszenie momentów ruchu wahliwego anteny pod działaniem wiatru na wysokości połączenie tej podpory anteny w pokrywie.

Te zmiany można stosować w poszczególnych przykładach wykonania łącznie lub oddzielnie. Reduktor jest tu zdefiniowany podobnie jak urządzenie nachylające drugi tworzeń nachylania według szerokości geografibznej.

Dziewiąty przykład wykonania podstawy anteny według wynalazku (fig. 9, 32 - 39) jest identyczny z pierwszym przykładem wykonania (fig. 10 - 16) pod względem CoatnruCcji i ogólnego rozwią/anio, lecz różni się od niego tym, że połączenie w punkcie B i podpora 7 anteny są odmienne. Połączenie w punkcie B, prowadnica ślizgowa 10, element nośny 11 i element pierścieniowy 12 oraz kalibrowany sworzeń 13 są wykonane jak w siódmym przykładzie wykonania (fig. 29,30 i 31), lecz kalibrowany sworzeń 13 zawiera np. klin podłużny, tworzący połączenie ślizgowe, ustawiające płoszbzy/nę symetrii tego sworznia w płaszczyźnie symetrii urządzenia nadążnego 9. Dzięki temu płaszbzyzna symetrii tego kalibrowanego sworznia pozostoju stale równoległa do osi obrotu urządzenia nadążnego 9, czyli prostopadła do wspólnej płatzbzyzny orbity geostacjonarnej satelitów i równika. Kalibrowany sworzeń ma z elementem pośrednim 40 (fig. 4) połączenie czopowe, wykonane np. za pomocą dwu panewek ^^lmosmarownych oraz jest trwale połączony z podporą 7 anteny. Element pośredni 40 ma z pokrywą 6 połączenie czopowe i wraz z tą pokrywą spełnia funkcję uszbzelnionio otworu, jak w przykładzie według fig. 10 - 16.

Figury 38 i 39 przedstawiają przykład motoreduktora dwubiegowego z kołami zębatymi, z wyjściem na ślimak.

Reasumując, zgodna z wynalazkiem podstawa anteny zawiera pionowy pierwszy sworzeń 3 z odsądzonym wekiem, który może być dokładnie wyregulowany w pionie za pomocą podpory 4 podstawy anteny, pokrywę 6 połączoną przegubowo z tym pionowym pierwszym sworzniem 3 i wyznoczoSąbą nieruchomy punkt A na swej osi, drugi sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej, połączony przegubowo poziomo w punkcie M pionowego pierwszego sworznia 3 i wyregulowany tak, aby był prostopadły do płaszczyzny równika, urządzenie nadążne 9, osadzone przegubowo dokoła drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej i tworzące połączenie sworzniowo-pierścieniowe w punkcie B z podporą 7 anteny, połączoną przegubowo z pokrywą 6 oraz zespół obudów zabezpieczających i ochronnych, przy czym kinematyka mechanizmu odtwarza jednokładność dodatnią lub ujemną punktu A ze stożkiem orbitalnym wyznaczonym przez punkt A, jego oś w postaci linii pionowej w miejscu zainstalowania podstawy anteny i jego kierownicę w postaci orbity geostacjonarnej sateHtów, z tym, że stosunek AM/BM jest taki sam jak stosunek promienia Ziemi do promienia orbity.

Podpora 4 podstawy anteny zawiera stopę, współpracującą ze śrubami ustalającymi 2, służącymi do regulacji pionowości i śrubami mocującymi 5 do przytwierdzania do masztu 1, i ma otwór pionowy, współpracujący z pionowym pierwszym sworzniem 3 złożonym z dwu pionowych wałków o wspólnej osi, jednym mieszczącym się w wytoczonym otworze stopy podpory 4 podstawy anteny i drugim służącym jako połączenie przegubowe dla pokrywy 6, a także otwór poziomy współpracujący z drugim swOrzniem 8 nachylania według szerokości geograficznej w osi jego obrotu oraz gniazdo urządzenia nachylającego ślimacznica-śhmak 14.

Drugi sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej zawiera czop współpracujący z urządzeniem nadążnym 9, które tworzy połączenie sworzniowo-pierścieniowe w punkcie B i współpracuje z zespołem napędowym ślimacznica-śhmak 16 i jego zespołem motoreduktorowym 18. Pokrywa 6, osadzona przegubowo pionowo na pionowym pierwszym sworzniu 3, zawiera poziome połączenie typu Cardana z podporą 7 anteny, która podtrzymuje sworzeń 13 prostopadły do osi przegubu Cardana oraz płytę nośną anteny z adaptaterami odpowiednimi dla danej anteny.

Połączenie sworzniowo-pierścieniowe pomiędzy urządzeniem nadążnym 9 a podporą 7 anteny w punkcie B można regulować pod względem położenia według BM za pomocą unieruchamianego połączenia ślizgowego, w celu dostosowania się do rzeczywistej geoidy Ziemi przez zmianę stosunku jednokładności i przez nachylenie drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej stosowanie do szerokości geograficznej danego miejsca.

Regulację drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej uzyskuje się za pomocą zespołu ślimacznica-śhmak 14, unieruchamianego za pomocą śruby blokującej 15, a przemieszczanie urządzenia nadążnego 9 realizuje się za pomocą zespołu ślimacznica-śhmak 16, sterowanego przez zespół motoreduktorowy 18 o regulowanej prędkości obrotowej, co umożliwia unieruchomienie i daje wytrzymałość mechaniczną, niezależną od mocy silnika, zapewniając bezpieczeństwo przy porywistych wiatrach o prędkości 160 km/h, a także redukcję prędkości, dostateczną dla zapewnienia dokładności naprowadzania 0,3° przez proste obracanie ślimaków lub silnika przy zależności liniowej obrotów ślimaków lub sinika od obrotów ślimacznicy i elementów z nią połączonych.

Trzy systemy regulacji są wystarczające dla zapewnienia dokładnego naprowadzania na satelity. Pierwszy to system regulacji pionowości pionowegopierwszego sworznia 3, uzyskiwanej za pomocą poziomnicy/kompasu sferycznego, pozwalającej określić odchylanie z dokładnością rzędu 0,1°, przez użycie trzech śrub ustalających 2 pomiędzy masztem a podporą 4 podstawy anteny oraz unieruchamianie za pomocą czterech śrub mocujących 5. Drugi to ukierunkowywanie ku płaszczyźnie południkowej miejsca zainstalowania płaszczyzny symetrii podstawy anteny drogą obracania pionowego pierwszego sworznia 3 dokoła pionowo wyregulowanej osi otworu podpory 4 podstawy anteny, z unieruchomianiem za pomocą śruby dociskowej, zacisku, zatyczek stycznych, itp. Tę regulację uściśla się przez naprowadzanie i namierzanie na danego satelitę. Trzecia regulacja następuje przez dobranie kąta dopełniającego względem kąta szerokości geograficznej w miejscu zainstalowania dla drugiego sworznia 8 nachylania według szerokości geograficznej za pomocą układu ślimacznica-śhmak, z unieruchomianiem za pomocą śruby dociskowej, przy czym mechanizm jest wyregulowany fabrycznie na zero, przy czym drugi sworzeń 8 nachylania według szerokości geograficznej stanowi przedłużenie pionowego pierwszego sworznia 3, a połączenie sworzniowo-pierścίeniowe w punkcie B znajduje się w płaszczyźnie symetrii podstawy anteny.

17(3466

Układ osłon składa się z dwóch elementów o kształcie ogólnie półkulistym, połączonych ze sobą zatrzaskowo lub przez przekręcenie, mających za środek bądź punkt A, a wówczas jeden z nich jest połączony z pokrywą 6, bądź też punkt M, a wówczas osłona główna jest połączona bądź z pokrywą 6, bądź z pionowym pierwszym sworzniu 3, a druga osłona przesuwna jest połączona z podporą 7 anteny. Dopełniające kształty innych elementów, uszczelek lub mieszków przyczyniają się do całkowitego zamknięcia mechanizmu, zapewniając jego zabezpieczenie przed złymi warunkami atmosferycznymi, roślinami, śmieciami, owadami i małymi zwierzętami, a także zabezpieczenie ich działania przed osobami dorosłymi, dziećmi lub zwierzętami domowymi.

W przypadku gdy już pożądane, aby płaszczyzna symetrii anteny pozostawała stale prostopadła do płaszczyzny orbity (fig. 9), podpora 7 anteny ma z płytą nośną anteny połączenie czopowe o osi przechodzącej przez punkt A podstawy w jej płaszczyźnie symetrri. Podpora 7 anteny ma z urządzeniem nadążnym 9 połączenie o trzech stopniach swobody: pierwszy w ruchu posuwistym wzdłuż osi kalibrowanego sworznia 13 połączonego z podporą 7 anteny, drugi w ruchu obrotowym pomiędzy sworzniem 13 a zespołem łączącym tworzącym z tym sworzniem połączenie sworzniowo-pierścieniowe w punkcie B (oś tego zespołu jest normalna do osi sworznia 13) oraz trzeci w ruchu obrotowym pomiędzy tym zespołem łączącym a urządzeniem nadążnym 9, o osi tworzącej z poprzednimi osiami trójścian prostokątny.

Mechanizm może znajdować się całkowicie wewnątrz zespołu osłon, względnie pokrywa i jej połączenia mogą znajdować się na zewnątrz tego zespołu.

Zamocowanie anteny realizuje się za pomocą elementów adaptacyjnych stosownie do różnych typów parabol, przy czym elementy są unieruchomione jedynie za pomocą czterech śrub ustalających na podporze nachylania offset, obracanej dokoła osi równoległej do osi połączenia pokrywa-podpora anteny, regulowanej i unieruchamianej w zadanym położeniu na płaszczyźnie podpory anteny, normalnej do płaszczyzny wyznaczonej przez oś sworznia tworzącego połączenie sworzniowo-pierścieniowe w punkcie B.

Aby sprostać nietypowym potrzebom (kraje północne, zastosowania profesjonalne), konieczna jest możliwość zmieniania pozycji naprowadzania w pobliżu średnej pozycji usytuowanej na orbicie geostacjonarnej (orbity geosynchroniczne).

W przypadku omawianej anteny istnieją dwa środki realizacji tego celu. Po pierwsze można zmechanizować regulację nachylania, co pozwala naprowadzać na dowolne położenie satelity. Podstawa anteny traci wówczas swą główną cechę, mianowicie możliwość wstępnego zaprogramowania fabrycznego, ponieważ kąty nachylania na orbicie zależą wtedy od miejsca zainstalowania. Po drugie można nie łączyć bezpośrednio urządzenia nadążnego z podporą podstawy anteny, lecz wstawić między nie element pośredni 19 (fig. 42 - 50). Za pomocą połączenia przegubowego, poziomego względem osi Δ2 i prostopadłego do osi obrotu Δ1 urządzenia nadążnego, można zmieniać naprowadzanie powyżej lub poniżej średniej płaszczyzny orbitalnej. Naprowadzanie średnie uzyskuje się w A1 przez obrócenie o kąt α' dokoła Δ1, sprowadza się naprowadzanie do B1, a Δ2 do Δ'2, a przez obrócenie o kąt β' dokoła Δ'2 sprowadza się naprowadzanie do P (punktom A1, B1 P odpowiadają punkty A^z1, B'11 P' na i względem okręgu C). Ponieważ mechanizm podstawyjestjednokładny względem środka A przy naprowadzaniu na satelitę, zatem te same osie obrotu i te same kąty umożliwiają dokładne naprowadzanie na satelitę na jego cyklu orbitalnym.

Ta nowa oś obrotu Δ2 pomiędzy urządzeniem nadążnym 9 a elementem pośrednim 19 jest zmechanizowana za pomocą podwójnego reduktora ślimacznica-ślimak, sprzężonego z silnikiem skokowym z liczeniem impulsów tak, aby kąty obrotu podlegały zależności liniowej względem obrotów silnika. Ustawianie naprowadzania na cykl orbitalny prowadzi się w osiach ortonormowanych przez dwa prostopadłe rodzaje obrotów tak, że zrównanie tego cyklu, dla dokonania jego programowania informatycznego, jest niezmiernie uproszczone.

Rozwiązanie to pozwala zachować główne cechy podstawy anteny według wynalazku, to jest łatwość ustawiania, umożliwiającą w postaci zestawu gotowego do samodzielnego zmontowania, bezwzględną dokładność naprowadzania i możliwość wstępnego programowania fabrycznego orbit specyficznych niezależnie od miejsca zainstalowania anteny.

Układy motoreduktorowe 18 urządzenia nadążnego 9 i zespołu regilacji nachylania orbity 41, 42 są identyczne, dla zmniejszenia kosztów i znormalizowania osi odniesienia równań programowania.

Zachowane jest maksimum elementów wspólnych podstawowego urządzenia nadążnego dla szerokich kręgów odbiorców i systemów szczególnego przeznaczenia (orbity geosynchroniczne) dla zmniejszenia kosztów produkcji obu wyrobów.

Element pośredni 19 zachowuje takie samo połączenie z podporą 7 antenyjak w urządzeniu podstawowym.

W przypadku stosowania do celów wojskowych lub obrony cywilnej, przyczepy lub samochodu kampingowego, taką antenę instaluje się na stałe na zarezerwowanym do tego pojeździe, np. typu jeep lub przynajmniej na podstawie nieruchomego masztu na pojeździe.

Wiele szeroko nagłośnionych wydarzeń, takich jak wojna w zatoce czy katastrofy żywiołowe, wykazało, że istnieją bardzo duże braki w dziedzinie teleł^a^i^m^i^^kacji oraz że możliwości bezpośredniego dostępu do planów, dokumentów, strategii, wykorzystania sprzętu znalezionego na miejscu, lecz nieznanego ratownikom, znajomości planów instalacji (Czernobyl, tereny geologiczne itp.) pozwoliłyby na natychmiastowe przeprowadzenie skutecznej interwencji. W praktyce realizację takiej interwencji zapewni wykorzystanie podstawy anteny według wynalazku w wersji zamontowanej na pojeździe (fig. 51). To rozwiązanie umożliwia także doskonały odbiór programów te^e-^^^i bezpośredniej w czasie wycieczek samochodowych.

W przypadku zainstalowania podstawy anteny według wynalazku na pojeździe bezcelowe jest zachowywanie układu dokładnej regulacji pionowości, skoro teren postoju pojazdu nie musi być poziomy. Znacznie prostsze i szybszejest uzyskiwanie tej regulacji za pomocą dwu połączeń przegubowych i o osiach prostopadłych, a poziomych względem pojazdu (pierwszego pomiędzy nieruchomą podporą 43 a pierwszym ramieniem ukierunkowującym 44, a drugiego pomiędzy tym ramieniem ukierunkowującym 44 a drugim ramieniem ukierunkowującym 45. Te połączenia umożliwiają ich regulację i unieruchamianie przy amplitudzie ± 45°, w celu uwzględnienia rzeźby terenu, na którym ustawia się pojazd. Regulację uzyskuje się za pomocą dwu poziomnic 46, 47 założonych na ramiona ukierunkowujące.

Górną część podstawy lub właściwej podstawy można składać do wnętrza pojazdu aby była mniej widoczna, względnie by łatwiej poruszać się po drodze publicznej albo w miejscach gęsto zaludnionych lub z bujną roślinnością.

W ten sposób w ciągu mniej niż pięciu minut po zatrzymaniu pojazdu pasażerowie mogą być w bezpośrednim kontakcie ze sztabami głównymi, odbierać plany, dokumenty, instrukcje użytkowania, schematy siłowni jądrowych i punktów kluczowych, obrazy celów itp., w celu najlepszego spełnienia ich zadania, za pomocą obrazów satelitarnych, emitowanych z komórki emisyjnej, która sama odbiera obrazy bezpośrednio z ośrodków zleceniowych lub z setehtów szpiegowskich, bądź też po prostu będą oni oglądać swe ulubione programy.

Zastosowanie to może okazać się szczególnie efektywne w przypadkach powodzi, trzęsienia ziemi, wybuchów wulkanów, wielkich pożarów, wypadków jądrowych, a także do celów militarnych (Somalia, Jugosławia itp.), względnie dla jak najlepszego wykorzystania wakacji.

173 466

FIG. 3

FIG.7

173 466

Antena paraboliczna

40 16 ₇ , / f / ·

FIG. 9 i

FIG. 11

FIG. 10

FIG. 13

FIG. 12

FIG. 14

Υ13 466

FIG. 16

FIG. 17

173 466

FIG. 18

1 24 przekrój B-B

FIG. 19

173 466

βΗ przekrój A-A

FIG. 20

FIG. 21

173 466

FIG. 22

FIG. 23

173 466

FIG. 25

173 466

FIG. 27

173 466

FIG. 29

173 466

FIG. 34

Przekrój A-A

FIG. 35

FIG

FIG. 36

173 466

FIG. 40

173 466 antena paraboliczna 7

FIG. 42

FIG. 43

FIG. 46

FIG. 48

FIG. 50

FIG.

173 466

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 6,00 zl

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Podstawa anteny dla telew izji multisatelitarnej, zawierająca pionowy pierwszy sworzeń stanowiący pierwszą pionową oś i drugi sworzeń nachylania według szerokości geograficznej, którego oś symetrii przecina się w pierwszym punkcie z tą pierwszą pionową osią, znamienna tym, że ten pierwszy punkt (M) jest nieruchomy, przy czym podstawa anteny zwiera zespół mocujący obrotowo drugi sworzeń (8) nachylania według szerokości geograficznej wokół osi przechodzącej przez nieruchomy pierwszy punkt (M) i prostopadłej do płaszczyzny południka, w której jest zawarta pierwsza pionowa oś, obejmujący pionowy pierwszy sworzeń (3) umieszczony w pionowym otworze w podporze (4) podstawy anteny, poziomy otwór dla drugiego sworznia (8) nachylania według szerokości geograficznej oraz gniazdo urządzenia nachylającego drugi sworzeń (8) nachylania według szerokości geograficznej, a ponadto podstawa anteny zawiera pokrywę (6) osadzoną pionowo przegubowo na pionowym pierwszym sworzniu (3) i mocującą obrotowo podporę (7) anteny wokół nieruchomego drugiego punktu (A) leżącego w osi symetrii podpory (7) anteny i w odstępie względem nieruchomego pierwszego punktu (M), przy czym drugi sworzeń (8) nachylania według szerokości geograficznej, zawierający czop współpracujący z urządzeniem nadążnym (9), ma urządzenie napędzające, a urządzenie nadążne (9) ma z podporą (7) anteny połączenie sworzniowo-pierścieniowe w punkcie (B), utworzone przez sworzeń (13) zamontowany w podporze (7) anteny i zespół łączący, podpora (7) anteny zaś jest połączona z płytą nośną anteny.
2. 2. Podstawa anteny według zastrz. 1, znamienna tym, że podpora (4) podstawy anteny ma stopę ze śrubami mocującymi do masztu i ustalającymi, a pionowy pierwszy sworzeń (3) jest złożony z dwu współosiowych pionowych wałków, z których jeden mieści się w pionowym otworze stopy podpory (4) podstawy anteny, a drugi tworzy połączenie przegubowe z pokrywą (6), przy czym urządzenie nachylające drugi sworzeń (8) nachylania według szerokości geograficznej stanowi zespół ślimacznica-ślimak (14), urządzenie napędzające drugi sworzeń (8) nachylania według szerokości geograficznej stanowi zespół ślimacznica-śmak (16) z zespołem motoreduktorowym (18), zespół łączący tworzący połączenie sworzniowo-pierścieniowe w punkcie (B) zawiera element pierścieniowy (12) umieszczony w elemencie nośnym (11) współpracującym z urządzeniem nadążnym (9), a pokrywa (6) ma poziome połączenie typu Cardana z podporą (7) anteny.
3. 3. Podstawa anteny według zastrz. 2, znamienna tym, że połączenie sworzniowo-pierścieniowe w punkcie (B) pomiędzy urządzeniem nadążnym (9) a podporą (7) anteny jest połączeniem ślizgowym.
4. 4. Podstawa anteny według zastrz. 2, znamienna tym, że zespół ślimacznica-ślimak (14) ma śrubę blokującą (15).
5. 5. Podstawa anteny według zastrz. 1, znamienna tym, że ma układ osłon złożony z dwóch zasadniczo półkulistych elementów, połączonych zatrzaskowo lub skręconych, mających jako środek albo nieruchomy drugi punkt (A), a wówczas jeden z nich jest połączony z pokrywą (6), albo nieruchomy pierwszy punkt (M), a wówczas element stanowiący osłonę główną jest połączony z pokrywą (6) lub z pionowym pierwszym sworzniem (3), a element stanowiący osłonę przesuwną jest połączony z podporą (7) anteny, przy czym mechanizm jest zamknięty kształtkami dopełniającymi, uszczelkami lub mieszkami.
6. 6. Podstawa anteny według zastrz. 5, znamienna tym, że jej mechanizm znajduje się całkowicie wewnątrz zespołu osłon, a jego połączenia znajdują się na zewnątrz tego zespołu.
7. 7. Podstawa anteny według zastrz. 1, znamienna tym, że podpora (7) anteny tworzy z płytą nośną anteny połączenie czopowe o osi przechodzącej przez nieruchomy drugi punkt (A) podstawy anteny w jej płaszczyźnie symetrii.
8. 8. Podstawa anteny wed^g zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, znamienna tym, że ma podporę masztu (43) do instalowania na stałe na pojeździe, połączoną z masztem

   173 466 złożonym z dwu ramion ukierunkowujących (44, 45) połączonych z podporą (43) masztu i między sobą przegubowo, i dwie poziomnice (46, 47) umieszczone na tych ramionach ukierunkowujących (44, 45).
9. 9. Podstawa anteny wedłyg zastu/.. 1 «tliło 1, albo 3 , albo 4, a^lbo 5 , aioo 6, albo 7, znamienna tym, że pomiędzy urządzeniem nadążnym (9) a połączeniem sworzniowo-pierścieniowym z podporą (7) anteny w punkcie (B) znajduje się element pośredni (19), mający z urządzeniem nadążnym (9) połączenie przegubowe o osi poziomej, prostopadłej do osi obrotu układu nadążnego (9), przechodzącej przez nieruchomy pierwszy punkt (M) podstawy anteny.
10. 10. Podstawa anteny według zastrz. 9, znamienna tym, że ma podporę (43) masztu do instalowania na stałe na pojeździe, połączoną z masztem złożonym z dwu ramion ukierunkowujących (44, 45) połączonych z podporą masztu i między sobą przegubowo, i dwie poziomnice (46, 47) umieszczone na tych ramionach ukierunkowujących (44, 45).