PL172383B1 - Sposób indywidualnej identyfikacji oraz urzadzenie identyfikacyjne PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Sposób indywidualnej identyfikacji, w któ- rym stosuje sie elektroniczne sygnaly wywolawcze, przy czym nadaje sie i odbiera sygnaly o okreslonej czestotliwosci za pomoca jednostki nadajnika/odbior- nika, w którym mikrouklad identyfikacyjny zawiera nieaktywny nosnik kodu, korzystnie element powie- rzchniowej fali akustycznej oraz antene, za pomoca której odbiera sie nadany sygnal, który doprowadza sie do nosnika kodu, a sygnal z nalozonym kodem indywidualnym poddaje sie odbiciu od nosnika kodu, znamienny tym, ze z jednostki nadajnika/odbiornika nadaje sie pierwszy i drugi sygnal (f0, f1) o róznych czestotliwosciach, odebrane za pomoca anteny (4) dwa sygnaly (f0, f1) miesza sie w mieszaczu (3) i wytwarza sie trzeci sygnal (f2) o czestotliwosci stano- wiacej sume lub róznice czestotliwosci pierwszego i drugiego sygnalu (f0, f1), ten trzeci sygnal (f2) dopro- wadza sie do nosnika kodu (2), gdzie po odbiciu trzeciego sygnalu (f2) tworzy sie pierwszy zakodowa- ny sygnal (f2') o czestotliwosci odpowiadajacej cze- stotliwosci trzeciego sygnalu (f2), nastepnie miesza sie pierwszy zakodowany sygnal (f2') z nadanym pier- wszym sygnalem (f0) i wytwarza sie drugi zakodowa- ny sygnal (f1') o czestotliwosci odpowiadajacej czestotliwosci nadanego drugiego sygnalu (f1) oraz odbija sie drugi zakodowany sygnal (f1') do jednostki nadajnika/odbiornika. Fig.4 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób indywidualnej identyfikacji oraz urządzenie identyfikacyjne, z wykorzystaniem elektronicznego sygnału wywoławczego.

Znane urządzenie tego rodzaju stanowi mikroukład identyfikacyjny zawierający nieaktywny nośnik kodu, który zwykle zawiera tak zwany element powierzchniowej fali akustycznej. Elementy powierzchniowej fali akustycznej są znane w dziedzinie identyfikacji indywidualnej. Element taki jest kodowany tak, że każdy mikroukład ma swój własny kod, który zapewnia jednostkową identyfikację mikroukładu i obiektu, do którego jest przymocowany. Ponadto, każdy mikroukład zawiera antenę i ewentualnie elementy dla dopasowania impedancji oraz obudowę.

Wykorzystanie takich mikroukładów identyfikacyjnych bazuje na jednostce centralnej, która zawiera nadajnik i odbiornik, generujące sygnał mikrofalowy, który jest nadawany i odbierany przez antenę mikroukładu identyfikacyjnego. Sygnał jest następnie przetwarzany na akustyczną falę powierzchniową, którajest propagowana wzdłuż elementu powierzchniowej fali akustycznej i daje odbicia, odzwierciedlając kod tego elementu. Odbite sygnały są następnie przetwarzane na sygnał elektroniczny. Sygnał ten jest nadawany z mikroukładu i odbierany przez odbiornik jednostki centralnej, gdzie jest dalej przetwarzany dla uzyskania indywidualnej identyfikacji.

Istnieje wiele różnych wykonań elementów powierzchniowej fali akustycznej, w zależności od sposobu kodowania, długości kodu, geometrii urządzenia, wyboru materiału itp. Ponadto, znane jest wykorzystanie tak zwanych elementów objętościowej fali akustycznej do podobnych celów.

Wadą mikroukładów zawierających elementy powierzchniowej fali akustycznej jest to, że mają one względnie wąskie pasmo, tak że każdy rodzaj mikroukładu musi być wytwarzany w specjalnej geometrii. Powoduje to trudności przy częstotliwościach wyższych od 1 GHz.

W sposobie indywidualnej identyfikacji według wynalazku stosuje się elektroniczne sygnały wywoławcze, przy czym nadaje się i odbiera sygnały o określonej częstotliwości za pomocą jednostki nadajnika/odbiornika, a mikroukład identyfikacyjny zawiera nieaktywny nośnik kodu, korzystnie element powierzchniowej fali akustycznej oraz antenę. Za pomocą anteny odbiera się nadany sygnał, który doprowadza się do nośnika kodu, a sygnał z nałożonym kodem indywidualnym poddaje się odbiciu od nośnika kodu. Sposób tego rodzaju charakteryzuje się tym, że z jednostki nadajnika/odbiornika nadaje się pierwszy i drugi sygnał o różnych częstotliwościach, a odebrane za pomocą anteny dwa sygnały miesza się w mieszaczu i wytwarza się trzeci sygnał o częstotliwości stanowiącej sumę lub różnicę częstotliwości pierwszego i drugiego sygnału. Trzeci sygnał doprowadza się do nośnika kodu, gdzie po odbiciu trzeciego sygnału tworzy się pierwszy zakodowany sygnał o częstotliwości odpowiadającej częstotliwości trzeciego sygnału, następnie miesza się pierwszy zakodowany sygnał z nadanym pierwszym sygnałem i wytwarza się drugi zakodowany sygnał o częstotliwości odpowiadającej częstotliwości nadanego drugiego sygnału oraz odbija się drugi zakodowany sygnał do jednostki nadajnika/odbiornika.

Urządzenie identyfikacyjne według wynalazku, wykonane jest jako mikroukład identyfikacyjny do identyfikacji indywidualnej z zastosowaniem elektronicznych sygnałów wywoławczych o określonej częstotliwości. Sygnały te nadawane są i odbierane przez jednostkę nadajnika/odbiornika. Mikroukład identyfikacyjny zawiera antenę do odbioru nadanego sygnału, który doprowadzony jest do nieaktywnego nośnika kodu, korzystnie elementu powierzchniowej fali akustycznej, do wytwarzania sygnału odbitego z nałożonym indywidualnym kodem nośnika kodu. Urządzenie tego rodzaju charakteryzuje się tym, że do anteny doprowadzane są dwa nadawane sygnały o różnych częstotliwościach i przekazywane są do mieszacza, z którego utworzony trzeci sygnał o częstotliwości będącej sumą lub różnicą częstotliwości nadawanego pierwszego i drugiego sygnału, poprzez ścieżkę sygnałową, doprowadzany jest do nośnika kodu dla utworzenia odbitego pierwszego zakodowanego sygnału, który następnie poprzez ścieżkę sygnałową doprowadzonyjest do mieszacza, dla mieszania odbitego pierwszego zakodowanego sygnału z jednym z nadanych sygnałów. Utworzony drugi zakodowany sygnał o częstotliwości odpowiadającej częstotliwości nadanego sygnału doprowadzony jest do anteny i odbity do jednostki nadajnika/odbiornika.

172 383

Korzystnym jest, że ścieżka sygnałowa zawiera przetwornik, a mieszacz zawiera diodę. W korzystnym rozwiązaniu mieszacz zawiera co najmniej dwie diody. W ścieżce sygnałowej przetwornik połączony jest z siecią o elementach biernych, dla dopasowania impedancji. Antena zawiera anteny aperturowe z mikrolinią paskową. Nośnik kodu jest elementem powierzchniowej fali akustycznej, ewentualnie jest elementem objętościowej fali akustycznej. Korzystnym jest, że nośnik kodu wyposażony jest w źródło częstotliwości.

Sposób i urządzenie do indywidualnej identyfikacji według wynalazku, z wykorzystaniem elektronicznego sygnału wywoławczego, zapewniają płynne wykorzystanie różnych częstotliwości.

Przedmiot wynalazku objaśniony zostanie bliżej w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy urządzenia identyfikacyjnego, fig. 2a i 2b przedstawiają wykresy częstotliwości sygnałów nadawczych przez jednostkę nadajnika/odbiornika, fig. 3a i 3b - wykresy częstotliwości dla odbitego zakodowanego sygnału, a fig. 4 przedstawia szczegółowy schemat układu elementów składowych urządzenia według wynalazku.

Na fig. 1 przedstawiono urządzenie identyfikacyjne według wynalazku, które stanowi mikroukład 1 i zawiera nieaktywny nośnik kodu 2, korzystnie element powierzchniowej fali akustycznej dołączony do mieszacza częstotliwości 3 połączonego z anteną 4. Sygnały z jednostki nadajnika/odbiornika, którego nie przedstawiono na rysunku, są odbierane przez antenę 4 i są propagowane przez mieszacz 3 do nośnika kodu 2. W nośniku kodu 2 następuje odbicie sygnału do mieszacza 3, skąd zostaje on przekazany do anteny 4 i zawrócony do nieprzedstawionej jednostki nadajnika/odbiornika.

Nafig. 2arysunku przedstawiony jest wykres częstotliwości, który pokazuje sygnał nadany z nadajnika. W tym przykładzie wykonania, sygnał wywoławczy fi jest nadawany razem z sygnałem nośnej f0. Sygnał ten jest odbierany poprzez antenę 4 w urządzeniu identyfikacyjnym w postaci mikroukładu identyfikacyjnego 1. W wyniku mieszania dwóch sygnałów f0 i fi w mieszaczu 3, otrzymuje się trzeci sygnał f2 przedstawiony na fig. 2b, który jest przekazywany do nośnika kodu 2. Trzeci sygnał f2 ma korzystnie częstotliwość, którajest różnicą częstotliwości dwóch sygnałów fi i f0.

Na fig. 3a przedstawiono sygnał odbity przez nośnik kodu 2, stanowiący pierwszy zakodowany sygnał f2'. Na pierwszy zakodowany sygnał f2' nałożony jest indywidualny kod nośnika kodu 2. Sygnał f2' jest następnie ponownie doprowadzony do mieszacza 3 dla utworzenia drugiego zakodowanego sygnału fi', który jest identyfikacyjnym zakodowanym sygnałem mieszania, jak pokazano na fig. 3b. W rezultacie, nadawane i odbierane sygnały f0, fi; f0, fi' mają wyższą częstotliwość niż sygnały f2', f2 ,które są wykorzystywane wewnętrznie w mikroukładzie identyfikacyjnym 1.

Na fig. 4 przedstawiono schemat szczegółowy przykładu wykonania wynalazku. Mikroukład identyfikacyjny 1 zawiera znany element powierzchniowej fali akustycznej, stanowiący nośnik kodu 2. Antena 4 jest anteną aperturową z mikrolinią paskową. Ponadto, mieszacz 3 z fig. 1 zawiera diodę 5. Antena 4 jest połączona z przetwornikiem 7 przez sieć z elementami biernymi 6 wykonaną w postaci dobranej impedancji. W przetworniku 7 przeprowadza się przetwarzanie sygnału elektronicznego na powierzchniową falę akustyczną i odwrotnie. Antena 4 odbiera dwa sygnały nadawane przez jednostkę nadajnika/odbiornika o częstotliwościach fi i f0. Sygnały te są mieszane przez diodę 5 tak, że sygnał różnicowy uzyskany w wyniku mieszania jest przesłany do przetwornika 7 i przetwarzany na powierzchniową falę akustyczną dla nośnika kodu 2.

W innym korzystnym przykładzie wykonania, sygnał mieszania może pochodzić ze źródła częstotliwości, które jest wewnątrz mikroukładu identyfikacyjnego.

Możliwe jest także zastosowanie tej technologii w przypadku innych rodzajów nośników kodu, takich jak nośniki objętościowej fali akustycznej.

Ponadto, mieszacz 3 może zawierać więcej niż jedną diodę, albo może być wykonany w inny znany sposób.

172 383

172 383

	ή II	ll T
	k	k ί
Λ		/

Figo 2 cl

Fig.2 b jAl_ i·

Fig«3a

Fig-3b

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób indywidualnej identyfikacji, w którym stosuje się elektroniczne sygnały wywoławcze, przy czym nadaje się i odbiera sygnały o określonej częstotliwości za pomocą jednostki nadajnika/odbiornika, w którym mikroukład identyfikacyjny zawiera nieaktywny nośnik kodu, korzystnie element powierzchniowej fali akustycznej oraz antenę, za pomocą której odbiera się nadany sygnał, który doprowadza się do nośnika kodu, a sygnał z nałożonym kodem indywidualnym poddaje się odbiciu od nośnika kodu, znamienny tym, że z jednostki nadajnika/odbiornika nadaje się pierwszy i drugi sygnał (f0, f1) o różnych częstotliwościach, odebrane za pomocą anteny (4) dwa sygnały (f0, f1) miesza się w mieszaczu (3) i wytwarza się trzeci sygnał (f2) o częstotliwości stanowiącej sumę lub różnicę częstotliwości pierwszego i drugiego sygnału (f0, f1), ten trzeci sygnał (f2) doprowadza się do nośnika kodu (2), gdzie po odbiciu trzeciego sygnału (f2) tworzy się pierwszy zakodowany sygnał (f2') o częstotliwości odpowiadającej częstotliwości trzeciego sygnału (f2), następnie miesza się pierwszy zakodowany sygnał (f2') z nadanym pierwszym sygnałem (f0) i wytwarza się drugi zakodowany sygnał (f1') o częstotliwości odpowiadającej częstotliwości nadanego drugiego sygnału (f1) oraz odbija się drugi zakodowany sygnał (f1') do jednostki nadajnika/odbiornika.
2. 2. Urządzenie identyfikacyjne, wykonane jako mikroukład identyfikacyjny do identyfikacji indywidualnej z zastosowaniem elektronicznych sygnałów wywoławczych o określonej częstotliwości, które nadawane są i odbierane przez jednostkę nadajnika/odbiornika, który to mikroukład identyfikacyjny zawiera antenę do odbioru nadanego sygnału, który doprowadzony jest do nieaktywnego nośnika kodu, korzystnie elementu powierzchniowej fali akustycznej, do wytwarzania sygnału odbitego z nałożonym indywidualnym kodem nośnika kodu, znamienne tym, że do anteny (4) doprowadzane są dwa nadawane sygnały (f0, f1) o różnych częstotliwościach i przekazywane są do mieszacza (3), z którego utworzony trzeci sygnał (f2) o częstotliwości będącej sumą lub różnicą częstotliwości nadawanego pierwszego i drugiego sygnału (f0, f1), poprzez ścieżkę sygnałową (6, 7), doprowadzany jest do nośnika kodu (2) dla utworzenia odbitego pierwszego zakodowanego sygnału (f2'), który następnie poprzez ścieżkę sygnałową (6, 7) doprowadzany jest do mieszacza (3) dla mieszania odbitego pierwszego zakodowanego sygnału (f2') z jednym z nadanych sygnałów (f0), przy czym utworzony drugi zakodowany sygnał (f1') o częstotliwości odpowiadającej częstotliwości nadanego drugiego sygnału (f1) doprowadzony jest do anteny (4) i odbity do jednostki nadajnika/odbiornika.
3. 3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że ścieżka sygnałowa (6, 7) zawiera przetwornik (7).
4. 4. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że mieszacz (3) zawiera diodę (5).
5. 5. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że mieszacz (3) zawiera co najmniej dwie diody (5).
6. 6. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że w ścieżce sygnałowej (6,7) przetwornik (7) połączony jest z siecią (6) o elementach biernych, dla dopasowania impedancji.
7. 7. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że antena (4) zawiera anteny aperturowe z mikrolinią paskową.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że nośnik kodu (2) jest elementem powierzchniowej fali akustycznej.
9. 9. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że nośnik kodu (2) jest elementem objętościowej fali akustycznej.
10. 10. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że nośnik kodu (2) wyposażony jest w źródło częstotliwości.

    172 383