PL172209B1 - Sposób wykonywania elementów teleskopowych wedek PL PL - Google Patents

Abstract

1. Sposób wykonywania elementów te- leskopowych wedek poprzez nawijanie wo- kól stozkowego rdzenia niedoprzedów impregnowanych zywica termoutwardzalna, znamienny tym, ze w strefach krancowych (L) rdzenia (1) niedoprzedy (6) nawijane sa na rdzen (1) ze skokiem (p1), zas w strefie centralnej ze skokiem (p2), przy czym wiel- kosc skoków (p1) zawarta jest w granicach 75 mm = p/2 = 100 mm,zas wartosc skoków (p2) zawarta jest w granicach 100 mm = p 2 /2 = 2 5 0 m m , n a t o m i a s t stosunek srednic (D1 ) i (D 2), z których srednica D 2 = 8 mm, jest zawarty w granicach 0,67 = D 2 /D 1 = 1, poza tym dlugosc stref krancowych (L) zawarta jest w granicach 50 mm = L = 100 mm. FIG.2 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wykonywania elementów teleskopowych wędek, mających zastosowanie do przemysłowego, powtarzalnego wytwarzania, pozwalającego optymalizować użycie włókien synetycznych wtopionych w żywice stwardniałe przez polimeryzację do wytwarzania rurkowych elementów.

Wraz z pojawieniem się na rynku włókien syntetycznych, w szczególności węglowych, można wytwarzać wędki coraz dłuższe, o wielu segmentach połączonych teleskopowo mogące osiągnąć długość powyżej 12 m w rozłożeniu, zachowując przy tym właściwą sztywność i wysoką granicę wytrzymałości na zginanie.

Każdy element wsunięty w inny dla wykonania wędki ma wpływ na wielkość tych parametrów. Wiadomo, że sztywność elementu rurkowego zależna jest równocześnie od jej odporności na ściskanie i od giętkości. Na przykład, włókna węglowe o znakomitych właściwościach bardzo lekkie, posiadające moduł sztywności Younga bardzo wysoki, stanowią dla wytworzenia takich elementów doskonały surowiec, gdy zostają zatopione w żywicach i spolimeryzowane. W ten sposób wędki wytwarza się z tych włókien, często złączone z innymi, na przykład szklanymi lub aramidowymi. W zależności od pożądanych przez wędkarza parametrów wędka wykazuje większą lub mniejszą sztywność wskutek różnych zorientowań włókien wzdłuż elementów składowych wędki, a w szczególności nasunięcia wzajemnego elementów, które będą mniej lub więcej odporne na ściskanie. Wiadomo, że dla zrealizowania takich elementów stusuje się głownie sposób zwijania warstw foliowych lub tkanin uprzednio nasyconych żywicą termoutwardzalną, przez owinięcie na metalowym rdzeniu trzpieniowym, którego powierzchnia zewnętrzna odpowiada powierzchni wewnętrznej wytwarzanego elementu,następnie końcówki wzmacnia się owijając innymi wzmocnieniami warstwowymi lub tkaninowymi, by nadać utworzonemu elementowi, w miejscach nasunięć dobrą odporność na ściskanie. W elementach tak otrzymanych, odporność na siły ugięcia jest uzyskana dzięki włóknom, które są wzdłużnie ułożone, podczas gdy odporność na ściskanie jest zapewniona przez włókna owinięte poprzecznie w płaszczyznach ortogonalnych w stosunku do wymiennego elementu.

Gdy owinie się tkaninę, to wątek zwiększy odporność na ściskanie, a osnowa odporność na zginanie. Jeżeli owinie się folią z włókien jednokierunkowych to będzie trzeba nakładać warstwę ukierunkowaną ortogonalnie względem drugiej, przy czym jedna zwiększa odporność na zginanie, druga zaś na ściskanie.

172 209

Wadą przedstawionych rozwiązań jest niemożliwość otrzymywania stałej jakości dla zespołu tych samych włókien. Również trudno jest przycinać dokładnie wstępnie pasmo tkaniny lub folii poddawanej nawijaniu tak by boczne ich obrzeża były ściśle pionowo jedne względem drugich. W rzeczywistości, postępuje się na ogół tak, by brzeg zewnętrzny nachodził lekko na brzeg wewnętrzny. Wynika stąd to, że właściwości mechaniczne uzyskanego elementu nie są równokierunkowe wokoło osi elementu. Wzdłuż tworzącej, na której owe obrzeża boczne pasma tkaniny nachodzą na siebie, element rurkowy wykazuje największą sztywność. W ten sposób własności wędki nie mogą być identyczne we wszystkich kierunkach wokoło niej. Poza tym warstwy tkaniny nałożone na siebie, gdy żywica je impregnująca jest polimeryzowana, mają tendencję rozwarstwiania się pod wpływem powtarzających się działań sił skręcania i gięcia.

Przede wszystkim tkanina lub folia, ze względu na zorientowanie włókien tkaniny (osnowa, wątek) lub jednokierunkowej folii, uniemożliwiają w procesie wytwarzania, na sterowanie parametrami wytrzymałościowymi i sztywnością wędki.

Wynalazek ten ma zadanie określić zależności miedzy zorientowaniem włókien wzdłuż elementów składowych wędki oraz średnic w taki sposób, by działanie jej było zoptymalizowane w zalezności od żądań użytkownika i by fabrykacja jej była powtarzalna i zmechanizowana dla zapewnienia stałej jakości. By tego dokonać, stosuje się urządzenie o sterowaniu numerycznym, które pozwala na zwijanie bezpośrednio na rdzeniu włókna uprzednio zaimpregnowanego żywicą według zmiennych kątów a wzdłuż rdzenia o średnicy D, przy czym te kąty a wynikają ze skoków p nawijania przetrzymywanych włókien i są takie jak tga = —.

Istota wynalazku, którym jest sposób wykonania elementów teleskopowych wędek poprzez nawij anie wokół stożkowego rdzenia niedoprzędów i mpregnowanych żywicą termoutwardzalną, polega na tym, że w strefach krańcowych rdzenia niedoprzędy nawijane są na rdzeń ze skokiem pl, zaś w strefie centralnej ze skokiem p2. Wielkość skoków pl zawartajest w granicach 1 2 75 mm < ^- < lOOmm, zaś wielkość skoków p2 zawarta jest w granicach 100 < < 250 mm.

Długość strefy krańcowej L zawarta jest w granicach 50 mm < L < 100 mm, natomiast stosunek D² średnic Di i D2, z których mniejsza D2 > 8 mm, zawarty jest w granicach 0,67 < — < 1.

Di

Korzystnym jest, gdy rdzeń owija się folią z włókien jednokierunkowych, na które nawija się niedoprzędy.

przedmiot wynalazku, w przykładowym wykonaniu został uwidoczniony na rysunku, na fig. 1,2 i 3.

Fig. 1 jest widokiem schematycznym znanego sposobu sporządzaniaelementu stożkowego wędki przez nawarstwianie wokoło rdzenia 1 warstw folii lub tkanin 2,3 i 4-zaimpregnowanych żywicą. Strefy 5 nakrywania się nadają elementowi rurkowemu otrzymanemu .w końcu procesu, po polimeryzacji i ściągnięciu z rdzenia, anizotropię w stosunku do osi elementu niekorzystną dla jakości wędki.

Na Fig. 2 schematycznie uwidoczniono segment wędki z niedoprzędem nawiniętym według wynalazku, zaś na Fig. 3 przedstawiono segment wędki z niedoprzędem nawiniętym na folię, uprzednio nawiniętą na rdzeń, będącą przedmiotem drugiego wariantu wynalazku.

W pierwszym wariancie wynalazku na rdzeń 1 nawija się niedoprzęd 6 tak, że w strefach krańcowych L rdzenia 1, których długość zawarta jest w granicach 50 h- 100 mm od skrajnych krawędzi rdzenia, skok zwoju pl zawarty jest w granicach 75 mm < < 100 mm. W strefie centralnej skok p2 zwoju niedoprzędu 6 zawarty jest w granicach 100 mm < < 250 mm.

Mniej sza średnica D2 rdzenia 1 jest równa lub większa od 8 mm, zaś stosunek średnic ma wartość D₂ w granicach 0,67 < — < 1.

Di

W drugim wariancie na rdzeń 1 nawija się folię 7, a na nią dopiero niedoprzęd 6 sposobem przedstawionym powyżej.

172 209

FIG.2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (2)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wykonywania elementów teleskopowych wędek poprzez nawijanie wokół stożkowego rdzenia niedoprzędów impregnowanych żywicą termoutwardzalną, znamienny tym, że w strefach krańcowych (L) rdzenia (1) niedoprzędy (6) nawijane są na rdzeń (1) ze skokiem (pl), zaś w strefie centralnej ze skokiem (p2), przy czym wielkość skoków (pl) zawarta jest w granicach 75 mm < < 100 mm, zaś wartość skoków (p2) zawarta jest w granicach 100 mm < -*2- < 250 nim, natomiast stosunek średnic (Di) i (D₂), z których średnica D₂ > 8 mm, jest 2 zawarty w granicach 0,67 < < 1, poza tym długość stref krańcowych (L) zawarta jest w granicach 50 mm < L < 100 mm.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że rdzeń (1) owija się folią (7) z włókien jednokierunkowych, na które nawija się niedoprzędy (6).