PL169941B1 - Dwuczesciowe urzadzenie przetoki PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1 . Dwuczesciowe urzadzenie przetoki, zawierajace worek zbiorczy i przyczepny arkusz czolowy, dla okoloprzetokowego umocowania do ciala pacjenta, przy czym worek ma przetokowy otwór odbiorczy 1 zamocowany do niego pierwszy pierscien zlaczny majacy pare usytuowanych w odstepie od siebie wspólosiowych scian bocznych 1 sciane laczaca, które to sciany sa gietkie 1 ograni- czaja rozszerzalny kanal pierscieniowy skierowany osiowo prze- ciwnie wzgledem worka zbiorczego, oraz zawierajace drugi pierscien zlaczny z wtykiem pierscieniowym wprowadzanym w rozszerzalny kanal dla szczelnego i zablokowanego zlaczenia z pierwszym pierscieniem, znamienny tym, ze niescisliwy wtyk pierscieniowy (14b) drugiego pierscienia zlacznego (14) jest zaopa- trzony w wystajacy osiowo pierscieniowy wieniec (35) z toroidalna nieodksztalcalna bryla klinowa (36), która z wtykiem piers- cieniowym (14b) polaczona jest wspólosiowo poprzez pierscienio- wy, skierowany promieniowo trzon obrotowy (37), a ponadto bryla klinowa (36) ma czesc przednia (36a) wystajaca do przodu poza trzon (37) oraz czesc tylna (36b) skierowana do tylu poza trzon (37), przy czym czesci przednia (36a) i tylna (36b) sa oddalone promie- niowo od pierscieniowego wienca (35), a sprezysty trzon (37) jest osadzony obrotowo wokól osi (39) dla ograniczonego ruchu wahli wego bryly klinowej (36), natomiast czesc przednia (36a) bryly ma zakrzywiona do tylu powierzchnie nosna (38) o postepujaco wzrasta- jacej odleglosci od osi obrotu (39), przy czym szerokosc nieod- ksztalcalnego wtyku pierscieniowego (14b) jest mniejsza po odchyleniu tej bryly klinowej (36) do tylu, 1 wieksza po jej odchy- leniu do przodu wokól osi obrotu (39) w stanie ciernego zlaczenia 1 rozlaczenia pierscieni zlacznych (12, 14), przy czym niescisliwy wtyk pierscieniowy (14b), wprowadzony w rozszerzalny kanal (21), styka sie ciernie ze scianami bocznymi (18,19) pierwszego pierscie- nia zlacznego (12) f i g 1 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest dwuczęściowe urządzenie przetoki.

Znanym i powszechnie stosowanym urządzeniem przetoki jest na przykład dwuczęściowy system przetoki Hollister'a. Zawiera on worek zbiorczy z pierścieniem złącznym wyznaczającym kanał, przebiegającym wokół otworu w ścianie tego worka i przyczepny arkusz czołowy oraz dopasowany drugi pierścień z częścią ściśliwego wtyku wprowadzanego do kanału. Ta część wtykowa zawiera stosunkowo gruby i sztywny element pierścieniowy ze zbieżnym, odkształcalnym kołnierzem ciernym, który odchylony jest do tyłu od przedniego końca elementu pierścieniowego, dla elastycznego i szczelnego złączenia z jedną ze ścian kanału, gdy części te są złączone. Przeciwległa ściana kanału jest zaopatrzona w co najmniej jedno zgrubienie pierścieniowe zaczepiające o przeciwne zgrubienie pierścieniowe wystające z boku elementu pierścieniowego przeciwnie do odkształcalnego kołnierza ciernego. Ponieważ szerokość tego wtyku w stanie nie ściśniętym jest większa od szerokości kanału, to jednocześnie występuje zatrzaśnięcie po stronie zgrubienia pierścieniowego i szczelne dla płynów uszczelnienie po stronie kołnierza ciernego, gdy złączne pierścienie są wpasowane w stanie złączenia.

Dla zapewnienia szczelnego dla płynów zamocowania tych pierścieni złącznych, zarówno ściśliwy wtyk ze swoim cienkim kołnierzem ciernym jak i ściany kanału są odkształcane przy połączeniu tych części. Kołnierz cierny jest uginany w kierunku grubego elementu pierścieniowego, z którym jest jednolicie złączony, a jednocześnie ściany boczne kanału są rozwierane na zewnątrz tak, że ściany te rozchylają się w kierunku wejścia do tego kanału. Jednym z rezultatów takiego wymuszenia i rozchylenia ścian kanału jest to, że zaciśnięcie pasowania pomiędzy tymi częściami stopniowo zmniejsza się, gdy wtyk jest przesuwany w kierunku wejścia kanału. W miarę jak zmniejszane jest napięcie i odkształcenie, zarówno kanału jak giętkiego kołnierza ciernego, następuje pogorszenie zamocowania zatrzasku i szczelności tego uszczelnienia.

W tej znanej dwuczęściowej konstrukcji, jeśli pierścienie złączne są zwymiarowane tak, aby zapewnić ciaśniejsze wzajemne pasowanie i zabezpieczenie większej pewności przed przypadkowym rozłączeniem tych pierścieni, wówczas wzrasta również wysiłek wymagany do połączenia tych pierścieni. Zabezpieczenie zamocowania jest więc osiągnięte kosztem wymagającym odkształceń tych części w trakcie zestawienia, i to odkształceń wymagających przyłożenia znacznych sił dla ich złączenia, tak że niektórzy użytkownicy, a zwłaszcza osoby starsze i niedołężne, mogą mieć trudności przy stosowaniu urządzenia.

Dwuczęściowe urządzenie przetoki według wynalazku zawiera worek zbiorczy i przyczepny arkusz czołowy, dla okołoprzetokowego umocowania do ciała pacjenta. Worek ma przetokowy otwór odbiorczy i zamocowany do niego pierwszy pierścień złączny mający parę usytuowanych w odstępie od siebie współosiowych ścian bocznych i ścianę łączącą. Ściany te są giętkie i ograniczają rozszerzalny kanał pierścieniowy skierowany osiowo przeciwnie względem worka zbiorczego. Urządzenie to zawiera również drugi pierścień złączny, z wtykiem pierścieniowym wprowadzanym w rozszerzalny kanał, dla szczelnego i zablokowanego złączenia z pierwszym pierścieniem. Urządzenie tego rodzaju charakteryzuje się tym, że nieściśliwy wtyk pierścieniowy drugiego pierścienia złącznego jest zaopatrzony w wystający osiowo pierścieniowy wieniec z toroidalną nieodkształcalną bryłą klinową, która z wtykiem pierścieniowym połączona jest współosiowo poprzez pierścieniowy, skierowany promieniowo trzon obrotowy, Ponadto, bryła klinowa ma część przednią wystającą do przodu poza trzon oraz część tylną skierowaną do tyłu poza trzon. Części przednia i tylna bryły klinowej są oddalone promieniowo od pierścieniowego wieńca. Sprężysty trzon jest osadzony obrotowo wokół osi, dla ograniczonego ruchu wahliwego bryły klinowej. Natomiast część przednia bryły klinowej ma zakrzywioną do tyłu powierzchnię nośną o postępująco wzrastającej odległości od wspomnianej osi obrotu. Szerokość nieodkształcalnego wtyku pierścieniowego jest mniejsza po odchyleniu bryły klinowej do tyłu, i większa po jej odchyleniu do przodu, wokół wspomnianej osi obrotu, w stanie ciernego złączenia i rozłączania pierścieni złącznych. Ponadto nieściśliwy wtyk pierścieniowy, wprowadzony w rozszerzalny kanał, styka się ciernie ze ścianami bocznymi pierwszego pierścienia złącznego.

Korzystnym jest jeśli zakrzywiona powierzchnia nośna części przedniej bryły nośnej rozciąga się do tyłu poza część przednią bryły klinowej i kończy się przy uskoku mającym krawędź styku, wzdłuż części tylnej bryły klinowej. Krawędź styku jest złączona ciernie z

169 941 powierzchnią ściany bocznej rozszerzalnego kanału, w stanie złączenia pierścieni złącznych. Powierzchnia ściany bocznej rozszerzalnego kanału jest gładka i cylindryczna w stanie nierozszerzonym kanału.

Korzystnie bryła klinowa jest trwale połączona z trzonem obrotowym i jest wahliwa w zakresie od 2 do 20 stopni wokół wspomnianej osi obrotu. Maksymalna grubość promieniowa bryły klinowej jest większa niż maksymalna grubość promieniowa wieńca pierścieniowego.

Maksymalna grubość promieniowa bryły klinowej jest większa niż sumaryczna maksymalna grubość promieniowa wieńca pierścieniowego i trzonu obrotowego. Bryła klinowa jest korzystnie umieszczona na wewnętrznym obwodzie wieńca pierścieniowego. Wieniec pierścieniowy, trzon obrotowy i wahliwa bryła klinowa, ukształtowane są z jednolitego półsztywnego tworzywa sztucznego.

Opracowana według wynalazku konstrukcja dwuczęściowego urządzenia przetoki z pierścieniami złącznymi zapewnia wysoki poziom niezawodności po złączeniu tych pierścieni, przy stosunkowo małym wysiłku wymaganym od użytkownika. Wysoka pewność jest osiągnięta ze względu na rozprężone działanie wahliwej nieodkształcalnej bryły klinowej, które występuje w trakcie początkowych etapów rozdzielania pierścieni. Taki ruch wahliwy skutecznie zwiększa promieniową szerokość faktycznie nieściśliwego wtyku i zwiększa w ten sposób opór rozdzielenia pierścieni. Jednocześnie doprowadza do ułatwienia składania, ponieważ odwrotny obrót nieodkształcalnej bryły klinowej w trakcie operacji łączenia zmniejsza efektywną szerokość wtyku, przyczyniając się do zmniejszenia odkształcenia kanału i zmniejszenia siły potrzebnej do wepchnięcia wtyku do kanału.

Ze względu na stopniowo wzrastający promień krzywizny toroidalnej bryły klinowej, w kierunku do tyłu, i zapewnienie trzonu podpierającego klinową bryłę z ograniczonym ruchem wahadłowym wokół osi obrotu, ta masywna bryła nieodkształcalna pracuje jak wahliwy klin wymuszający zwiększenie promieniowej szerokości nieściśliwego wtyku, gdy bryła klinowa odchyla się do przodu, oraz zmniejszenie tej szerokości, gdy bryła klinowa odchyla się do tyłu. Działanie odchylenia do tyłu występuje w trakcie wprowadzania, a działanie odchylenia do przodu w trakcie wyciągania, a więc działanie blokujące jest samonarastające, automatycznie reguluje zmniejszenie sił złącznych w trakcie zestawienia, zapewniając pełną siłę rozciągania i żądaną wysoką odporność na przypadkowe rozdzielenie tych części, gdy są one całkowicie złączone.

Przedmiot wynalazku zostanie szczegółowo opisany w przykładach wykonania uwidocznionych na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie przetoki w przekroju pionowym, w stanie rozłączenia, fig. 2 - pierścienie złączne w powiększonym widoku w stanie rozłączenia z usunięciem wycinków dla ilustracji ukształtowania ich przekroju poprzecznego, fig. 3 - w dużym powiększeniu fragment przekroju poprzecznego pierścienia złącznego arkusza czołowego, ilustrujący zakres ruchu wahadłowego bryły klinowej i zmiany wymiarowe związane z tym ruchem, fig. 4 - pierścienie złączne w stanie rozdzielenia w przekroju, fig. 5 - pierścienie złączne w stanie całkowitego zestawienia w przekroju, fig. 6 - złączone pierścienie w powiększeniu, dla zilustrowania działania wahliwego i klinującego występującego w początkowym stadium rozdzielania pierścieni, w przekroju, fig. 7 - fragment urządzenia według wynalazku w drugim przykładzie wykonania, w dużym powiększeniu i w przekroju poprzecznym podobnym do fig. 3, fig. 8 - zasadę współpracy pierścienia arkusza czołowego z fig. 7 z pierścieniem worka zbiorczego, gdy pierścienie te są ze sobą łączone w przekroju, a fig. 9 przedstawia zasadę automatycznego działania wahliwego i klinującego, zachodzącego gdy wywierane są siły osiowe rozpoczynające rozdzielanie tych pierścieni, w przekroju poprzecznym współpracujących elementów, podobnym do przekroju z fig. 8.

Jak uwidoczniono na na fig. 1-6, jedną część dwuczęściowego urządzenia przetoki 10 stanowi worek zbiorczy 11 z pierwszym pierścieniem złącznym 12, a drugą jego część stanowi arkusz czołowy 13 wyposażony w drugi pierścień złączny 14. Worek zbiorczy 11 i pierwszy pierścień złączny 12 są znane i są przystosowane do współdziałania z pierścieniem złącznym arkusza czołowego zasadniczo różnego w budowie i sposobie działania od przedstawionego drugiego pierścienia złącznego 14. Dlatego pewne cechy przedstawionego pierwszego pierście169 941 nia złącznego 12 mogą być niepotrzebne lub mają mniejsze znaczenie w rozwiązaniu według wynalazku.

Worek zbiorczy 11 jest utworzony z dwóch arkuszy 11a i 11 b materiału termoplastycznego, zgrzanych wzdłuż krawędzi 15. Na swoim dolnym końcu worek może być zaopatrzony w ujście odprowadzające, zamykane za pomocą znanego nie przedstawionego urządzenia zaciskowego, albo uszczelnione na swoim dolnym końcu, stanowiąc worek bez ujścia odprowadzającego. Jedna ze ścian 11a worka zbiorczego 11 ma otwór boczny 16 z pierwszym pierścieniem złącznym 12 zgrzanym współosiowo względem otworu w części 17, z zewnętrzną powierzchnią ściany worka 11a.

Pierwszy pierścień złączny 12, w przekroju poprzecznym ma ukształtowany kanał z parą ścian bocznych, wewnętrzną 18 i zewnętrzną 19 połączonych ścianą łączącą 20. Ten pierścieniowy kanał 21 wyznaczony w pierwszym pierścieniu złącznym 12 jest zwrócony w kierunku osiowym na zewnątrz worka zbiorczego 11. Otwór tego pierścienia 12 jest współosiowy z otworem odbiorczym 16 tego worka 11. Powierzchnia 18a wewnętrznej ściany bocznej 18 kanału 21 jest gładka i cylindryczna w stanie nierozszerzonym kanału, jak pokazano na fig. 1 i 2. Wzdłuż wewnętrznej powierzchni zewnętrznej ścianki bocznej 19 kanału 21 usytuowane jest przynajmniej jedno pierścieniowe żebro 23,24. W zależności od wymagań, zewnętrzna ścianka boczna 19 może mieć również wystające na zewnątrz uchwyty 25 z otworem do umocowania stosownego paska, dla dodatkowego zabezpieczenia. Występ 26 odchodzi na zewnątrz od zewnętrznej ścianki 19 (fig. 2), dla ułatwienia użytkownikowi rozłączenia pierścieni, gdy pożądane jest usunięcie worka zbiorczego 11.

Przyczepny arkusz czołowy 13 jest znanej konstrukcji, z wyjątkiem odmiennego drugiego pierścienia złącznego 14. Arkusz czołowy 13 obejmuje korzystnie bardzo sprężystą wstawkę 27 wykonaną zwłaszcza z mikroporowatego materiału przepuszczalnego dla gazu i odpornego na działanie wody. Znane są i mogą być stosowane różne materiały o takich właściwościach. Wstawka jest pokryta na odwrocie lub od strony tylnej warstwą kleju klasy medycznej, wrażliwego na docisk, przedstawioną schematycznie na fig. 1 za pomocą przerywanej linii 28. Przyczepny arkusz czołowy 13 zostaje przylgowo zamocowany do okołoprzetokowej powierzchni skóry pacjenta.

Wstawka 27 jest zaopatrzona w otwór środkowy 29 o niewielkiej średnicy, który służy jako otwór początkowy do włożenia przez użytkownika ostrza lub nożyczek dla wycięcia w przyczepnym arkuszu czołowym 13 otworu o rozmiarze i kształcie dopasowanym do sztucznej przetoki pacjenta. Możliwe jest również dostarczanie wyrobów do użytkownika, zaopatrzonych w otwór środkowy o rozmiarze dopasowanym do konkretnych wielkości przetoki.

Drugi pierścień złączny 14 jest zamocowany do przyczepnego arkusza czołowego 13 w dowolny znany sposób. Korzystna postać wykonania jest przedstawiona na fig. 1, w którym cienka, podatna błona pierścieniowa 30 jest zgrzana wzdłuż swojego zewnętrznego obwodu z drugim pierścieniem złącznym 14, wzdłuż obwodu wewnętrznego, z wysokopodatnym termoplastycznym pośrednim pierścieniem 31. Ten pośredni pierścień jest z kolei zgrzany wzdłuż wewnętrznego i zewnętrznego współosiowo obszaru zgrzania 32 i 33 z mikroporowatą wstawką 27. Szczegóły tej konstrukcji i jej korzystne właściwości są znane. W konstrukcji przedstawionej na fig. 1 możliwe jest wyeliminowanie błony 30 i bezpośrednie połączenie z drugim pierścieniem złącznym 14 wstawki 13, lub z pierścieniem pośrednim 31.

Jak uwidoczniono na fig. 2 i 3, drugi pierścień złączny 14 przyczepnego arkusza czołowego 13 jest ukształtowany integralnie z termoplastycznego materiału półszytywnego, korzystnie z polietylenu o niskiej gęstości, który może być również zastosowany na pierwszy pierścień złączny 12 worka zbiorczego 11. Pierścień 14 arkusza czołowego 13 zawiera płaską lub rozciągającą się promieniowo część kołnierzową 14a i rozciągający się osiowo wtyk pierścieniowy 14b. Tylna powierzchnia części kołnierzowej jest połączona za pomocą zgrzewu 34 z zewnętrzną krawędzią pierścieniowej błony 30, a jednolity wtyk pierścieniowy 14b wychodzi do przodu z kołowego obwodu wewnętrznego części kołnierzowej 14a.

Zgodnie z fig. 2 i 3 wtyk pierścieniowy 14b zawiera skierowany osiowo walcowy wieniec ze zgrubieniem pierścieniowym 35a, toroidalną bryłą klinową 36 i pierścieniowym trzonem obrotowym 37 skierowanym promieniowo. Trzon 37 stanowi integralną część z wieńcem

169 941 pierścieniowym 35 i bryłą klinową 36 oraz łączy je z zachowaniem współosiowości, przy generalnie środkowym położeniu tego trzonu 37 względem bryły klinowej 36.

Bryła klinowa 36 obejmuje sztywną część przednią 36a wychodzącą do przodu poza trzon 37 i podobnie sztywną część tylną 36b wystającą do tyłu poza trzon 37. Względnie duża masa bryły klinowej 36 jest ważna w zestawieniu z tym, że zastosowano faktycznie nieodkształcalną bryłę. Jak pokazano na fig. 3 promieniowa grubość t1 toroidalnej bryły klinowej 36 jest dużo większa od promieniowej grubości wieńca pierścieniowego 35, lub trzonu obrotowego 37, albo od sumarycznej grubości t2 wieńca pierścieniowego 35 i trzonu obrotowego 37.

Trzon obrotowy 37 jest połączony z bryłą klinową 36, tak że część przednia 36a i część tylna 36b są oddalone promieniowo od wieńca pierścieniowego 35. Jak przedstawiono na fig. 3, część przednia 36a ma powierzchnię nośną 38 zakrzywioną do wnętrza i do tyłu ze stopniowo wzrastającą odległością od osi obrotu 39 położonej w lub przy trzonie 37. Promień krzywizny powierzchni 38 mierzony od osi obrotu 39 wzrasta stopniowo i postępująco w miarę jak powierzchnia zakrzywia się do tyłu, od poprzedniego krańca części przedniej 36a. W szczególnym wykonaniu przedstawionym na fig. 1 - 6 powierzchnia nośną 38 zakrzywia się w sposób ciągły do tyłu i promieniowo do środka do krawędzi pierścieniowej 40 wzdłuż tylnej części 36b. Krawędź styku 40 stanowi najbardziej wewnętrzny kraniec powierzchni nośnej 38 i bryły klinowej 36 jako całości.

Krawędź styku 40 jest częściowo określona przez uskok 41, a chociaż przedstawiono nagłą zmianę kierunku (krawędź 40 jest pokazana jako określona przez przecięcie powierzchni pod w przybliżeniu kątem prostym), to stwierdzono, że krawędź lub przejście określone przez przecięcie powierzchni pod kątem większym niż 90° lub kątem rozwartym, jest również odpowiednia. Chociaż pokazano drugą krawędź 42 i drugi uskok 43, to krawędź ta i uskok będą rzadko pracować w trakcie normalnego działania i jeśli jest to pożądane, mogą być pominięte, jak to uwidoczniono na fig. 7-9).

Jak uwidoczniono na fig. 4-6, szerokość promieniowa wtyku pierścieniowego 14b przekracza szerokość promieniową kanału 21 zapewnionego w pierwszym pierścieniu złącznym 12, gdy pierścień ten jest w stanie luźnym (fig. 4). Chociaż półsztywny materiał, z którego utworzono te części umożliwia obrotowe działanie trzonu 37, to wtyk pierścieniowy 14b jako całość jest faktycznie nieściśliwy w kierunku promieniowym. W konsekwencji, po wciśnięciu części wtykowej do kanału 21, pierwszy pierścień złączny 12 musi się ugiąć tak, że jego ściany boczne 18 i 19 zostają rozwarte na zewnątrz, rozchylając się w kierunku wylotu 21a kanału 21, jak pokazano na fig. 5.

Szczególnie ważny jest fakt, że w trakcie takiego łączenia pierścieni na wtyk, łukowata powierzchnia nośna 38 bryły klinowej 36 styka się ciernie z gładką powierzchnią 18a wewnętrznej ściany 18, powodując obrót do tyłu (zgodnie z ruchem wskazówek zegara na fig. 5) względem osi 39 nieodkształcalnej bryły klinowej 36. Ponieważ promienie krzywizny powierzchni 38 wzrastają w kierunku do tyłu i zmniejszają się w kierunku do przodu, to taki ruch wahliwy do tyłu nieodkształconej bryły klinowej 36 skutecznie zmniejsza promieniową grubość wtyku pierścieniowego 14b. W konsekwencji, jeśli X stanowi promieniową grubość nieściśliwego wtyku 14b, gdy części są rozłączone (fig. 4), to wymiar promieniowy X', gdy pierścienie są całkowicie połączone, jest znacznie mniejszy, ze względu na wahliwe działanie do tyłu bryły klinowej 36 (fig. 5). W wyniku tego ściany 18, 19 tego kanału 21 zostają rozwarte na odległość znacznie mniejszą niż byłoby to konieczne, gdyby niedeformowalna bryła klinowa 36 nie była zdolna do wychylenia się do tyłu wokół osi obrotu 39 przechodzącej przez trzon 37.

Podczas gdy wtyk pierścieniowy 14b automatycznie zmniejsza swoją promieniową grubość w trakcie wprowadzania w kanał 21, co ogranicza rozwieranie ścian kanału, to przy wyciąganiu występuje efekt przeciwny. W trakcie początkowego stadium rozdzielania pierścieni złącznych 12 i 14 styk tarciowy pomiędzy zakrzywioną powierzchnią nośną 38 bryły klinowej 36 i powierzchnią 18a ściany 18 kanału 21 powoduje odchylenie bryły klinowej 36 w kierunku do przodu wokół osi obrotu 39 (fig. 6). Taki ruch obrotowy do przodu, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, jak przedstawiono strzałkami 45 na fig. 6, zwiększa grubość promieniową tego nieściśliwego elementu wtykowego do wartości oznaczonej X wymuszając dalsze odsunięcie ścian 18 i 19 kanału 21 i przez to zwiększając siłę zaciskową wywołaną przez te ściany

169 941 na wtyk 14b. Dlatego w odróżnieniu od znanych złączy przetoki, działanie obrotowe nieściśliwego wtyku jednego pierścienia wymusza rozwieranie płatów ścian pierścienia drugiego coraz dalej od siebie w trakcie rozdzielania pierścieni, powodując działanie klinowe, które uniemożliwia przypadkowe rozdzielenie tych części. Pomimo stosunkowo dużych sił wymaganych do takiego przypadkowego rozdzielenia, siły potrzebne do połączenia części razem są stosunkowo małe w porównaniu do znanych konstrukcji, ze względu na zmniejszenie szerokości ku tyłowi przy działaniu odchylającym bryłę klinową w trakcie wprowadzania.

Stopień wahliwego działania w zakresie granic określonych na rysunku może znacznie się zmieniać w zależności od takich czynników, jak promienie krzywizny powierzchni 38 i wymiarów pierścieni złącznych 12 i 14. Stwierdzono, że stopień takiego działania wahliwego pomiędzy opisanym stanem zmniejszenia szerokości wtyku i stanem zakleszczania się lub klinowania, mieści się korzystnie w zakresie od 2 do 20 stopni.

Siły wymagane do zamierzonego rozdzielenia pierścieni złącznych 12 i 14 są niewielkie, mimo wysokiego oporu przy przypadkowym rozdzielaniu. W trakcie zamierzonego usuwania worka zbiorczego 11 użytkownik zwykle chwyta występ 26 i ciągnie go do przodu od drugiego pierścienia złącznego 14 arkusza czołowego 13, powodując rozwieranie kanału 21 w sąsiedztwie tego występu i rozpoczęcie rozdzielania od siebie, które postępuje wokół obwodu pierścieni złącznych 12 i 14 aż do ich całkowitego rozdzielenia. Dane przedstawione w Tabeli wiarygodnie wskazują siły niezbędne do złączenia, niezamierzonego rozłączenia i zamierzonego rozłączenia urządzenia przetoki według wynalazku, w porównaniu ze znanym dwuczęściowym systemem Hollister'a.

Tabela

Typ urządzenia	Stopień rozwarcia kanału przy łączeniu pierścieni	Siła otwarcia przy 0° (bezpieczeństwo)	Siła otwarcia przy 30° (usuwanie)
Standardowy system dwuczęściowy Hollister'a	0,9 mm	127 N	17 N
Urządzenie według wynalazku	0,4 mm	105 N	20 N

Oba urządzenia porównywane w powyższym zestawieniu mają takie same pierścienie złączne 12,14 worków zbiorczych 11 z kanałami 21 o szerokości 2,75 mm w stanie rozłączonym. Po całkowitym zestawieniu każdej pary pierścieni szerokość kanału pierścienia złącznego worka zbiorczego standardowego systemu dwuczęściowego Hollister'a zwiększa się do 3,63 mm lub całkowicie wzrasta o 0,89 mm (32,4%). Dla urządzenia według wynalazku szerokość kanału wzrasta do 3,15 mm, lub zwiększa się o tylko 0,41 mm (14,8%). Rozwarcie kanału dla urządzeni a według wynalazku zostało więc określone jako mniejsze niż połowa rozwarcia dla standardowego systemu dwuczęściowego HoIlister'a. Ponieważ zastosowano takie same pierścienie kanałowe w obu systemach, to należy uważać, że istotna różnica w rozwarciu kanału pomiędzy nimi jednoznacznie wskazuje, że siły potrzebne do połączenia pierścieni urządzenia według wynalazku są znacznie mniejsze od sił wymaganych w standardowym systemie dwuczęściowym Hollister'a.

Kolumna druga tabeli wskazuje siły wymagane do odciągnięcia od siebie pary pierścieni złącznych, gdy pierścienie każdej pary są trzymane równolegle do siebie, to jest przy zerowym kącie różnicy planarnej, a siły rozdzielające są przyłożone prostopadle do płaszczyzny tych pierścieni. Opór rozdzielenia w takich warunkach uważa się za wskazujący opór złącza na przypadkowe rozdzielenie w warunkach rzeczywistego użytku w związku z ruchami ciała pacjenta, kontaktem z innymi przedmiotami itd. Standardowy system dwuczęściowy Hollister'a z siłą 127 N jest znany ze swej wysokiej odporności na przypadkowe rozdzielenie, a urządzenie według wynalazku z siłą 105 N daje również w znacznej mierze wysokie bezpieczeństwo, szczególnie wobec stosunkowo łatwego zestawienia.

169 941

Kolumna trzecia tabeli wskazuje siły potrzebne do rozdzielenia zamierzonego pierścieni złącznych, gdy ciągnięty jest występ 26 pierścienia kanałowego każdej pary pod kątem 30 stopni, dla rozpoczęcia rozdzielania pierścieni. Chociaż siła otwarcia 20 N dla urządzenia według wynalazku jest większa od siły standardowego systemu dwuczęściowego Hollister'a (przy 17 N), to obie są uważane za całkowicie do przyjęcia. Tak więc dane te wskazują, że przy zastosowaniu tego samego typu pierścienia z kanałem, przyjętego dla standardowego systemu dwuczęściowego Hollister'a, drugi pierścień złączny 14 przyczepnego arkusza czołowego 13 według wynalazku, ze swoją wyróżniającą konstrukcją wahliwego klina zapewnia wysoki poziom zabezpieczenia przed przypadkowym rozdzieleniem, wymagając jednocześnie znacznie obniżonych sił do połączenia tych części.

Przykład wykonania według fig. 7-9 jest podobny do już opisanego za wyjątkiem tego, że bryła klinowa 36' ma powierzchnię nośną 38' ograniczoną krawędzią 40', która jest współliniowa z trzonem obrotowym 37'. Zapewniono również tylko jeden uskok 41'. Wieniec pierścieniowy 35' i trzon obrotowy 37' sąpodobne do opisanych, a pod innymi względami drugi pierścień złączny 14'jest taki sam, jak drugi pierścień złączny 14 poprzedniego przykładu wykonania.

Klin wahliwy 36' pokazano linią ciągłą na fig. 7 w stanie nie naprężonym, to jest w stanie, w jakim występuje gdy pierścienie złączne, 14' i 12 są rozłączone. Liniami przerywanymi przedstawiono klin wahliwy 36' w położeniu oczekiwanym, zakładając, że drugi pierścień złączny 14' złączono w kanale 21 pierwszego pierścienia złącznego 12 jak to już przedstawiono. Gdy niedeformowalna bryła klinowa 36' jest odchylona do tyłu wokół osi obrotu 39', jak to ma miejsce w trakcie wprowadzania wtyku 14b' do kanału 21, to szerokość promieniowa wtyku 14b zmniejsza się od wymiaru y do wymiaru y'. Takie zmniejszenie szerokości wystąpi mimo tego, że jak i poprzednio, wtyk 14b' jest nieściśliwy. Siły promieniowe współosiowe z trzonem 37' o spodziewanej wielkości występującej w normalnej pracy tego urządzenia nie wywołają żadnego dostrzegalnego zmniejszenia wymiaru y.

Po wprowadzeniu wtyku 14b' drugiego pierścienia złącznego 14'do kanału 21 pierwszego pierścienia złącznego 12, jak schematycznie przedstawiono na fig. 8, opór tarcia powoduje obrót bryły klinowej 36' do tyłu wokół osi obrotu 39' w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, przedstawionym przez strzałkę 47. Promieniowy wymiar wtyku 14b' zmniejsza się więc automatycznie do y' w miarę jak bryła klinowa 36' odchyla się do tyłu. Jak już opisano, taki wahliwy ruch do tyłu powoduje mniejsze rozwarcie kanału 21 niż byłoby wymagane, gdyby nieodkształcalna bryła klinowa 36' nie była zdolna do odchylającego ruchu do tyłu.

W trakcie rozdzielenia pierścieni złącznych 12 i 14' bryła klinowa 36' odchyla się do przodu w kierunku przedstawionym przez strzałkę 48 na fig. 9. Ponieważ powierzchnia nośna 38' zakrzywiona do tyłu, ma krzywiznę o postępująco wzrastającym promieniu od osi obrotu 39', to taki ruch odchylający do przodu wypycha ściankę 18 kanału na zewnątrz, co powoduje rozwarcie kanału i zwiększenie oporu rozdzielenia pierścieni złącznych.

Chociaż działanie wahliwej bryły klinowej 36 opisano jako obrotowe wokół osi 39, to jest zrozumiałe, że oś 39 jest kołowa i bryła klinowa jest toroidalna. W miarę jak bryła klinowa 36 w kształcie torusa obraca się wokół osi 39, części przednia i tylna 36a, 36b tej bryły muszą przemiennie obwodowo rozciągać się i kurczyć, w zależności od kierunku tego obrotu. Stopień tego przemiennego obwodowego rozciągnięcia/skurczenia jest skrajnie mały i jest powstrzymywany przez dużą masę materiału bryły klinowej 36 położoną przed i poza osią obrotu, to jest części 36a i 36b. Opór tych masywnych części przedniej i tylnej 36a i 36b przed zmianami, jest uważany za istotną przyczynę skuteczności rozwiązania według wynalazku.

W obu przykładach pokazano i opisano pierwszy pierścień złączny 12 z kanałem 21 jako połączony z workiem zbiorczym 11. Drugi pierścień złączny 14 zawiera wtyk 14,14' połączony z przyczepnym arkuszem czołowym 13. Jeśli jest to pożądane, zależność ta może być odwrócona.

169 941

169 941

FIG. 4

FIG. 5

FIG. 6

I8a

169 941

FIG. 7

FIG. 8

FIG. 9

169 941

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz Cena 4,00 zł

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Dwuczęściowe urządzenie przetoki, zawierające worek zbiorczy i przyczepny arkusz czołowy, dla okołoprzetokowego umocowania do ciała pacjenta, przy czym worek ma przetokowy otwór odbiorczy i zamocowany do niego pierwszy pierścień złączny mający parę usytuowanych w odstępie od siebie współosiowych ścian bocznych i ścianę łączącą, które to ściany są giętkie i ograniczają rozszerzalny kanał pierścieniowy skierowany osiowo przeciwnie względem worka zbiorczego, oraz zawierające drugi pierścień złączny z wtykiem pierścieniowym wprowadzanym w rozszerzalny kanał dla szczelnego i zablokowanego złączenia z pierwszym pierścieniem, znamienny tym, że nieściśliwy wtyk pierścieniowy (14b) drugiego pierścienia złącznego (14) jest zaopatrzony w wystający osiowo pierścieniowy wieniec (35) z toroidalną nieodkształcalną bryłą klinową (36), która z wtykiem pierścieniowym (14b) połączona jest współosiowo poprzez pierścieniowy, skierowany promieniowo trzon obrotowy (37), a ponadto bryła klinowa (36) ma część przednią (36a) wystającą do przodu poza trzon (37) oraz część tylną (36b) skierowaną do tyłu poza trzon (37), przy czym części przednia (36a) i tylna (36b) są oddalone promieniowo od pierścieniowego wieńca (35), a sprężysty trzon (37) jest osadzony obrotowo wokół osi (39) dla ograniczonego ruchu wahliwego bryły klinowej (36), natomiast część przednia (36a) bryły ma zakrzywioną do tyłu powierzchnię nośną (38) o postępująco wzrastającej odległości od osi obrotu (39), przy czym szerokość nieodkształcalnego wtyku pierścieniowego (14b) jest mniejsza po odchyleniu tej bryły klinowej (36) do tyłu, i większa po jej odchyleniu do przodu wokół osi obrotu (39) w stanie ciernego złączenia i rozłączenia pierścieni złącznych (12,14), przy czym nieściśliwy wtyk pierścieniowy (14b), wprowadzony w rozszerzalny kanał (21), styka się ciernie ze ścianami bocznymi (18,19) pierwszego pierścienia złącznego (12).
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zakrzywiona powierzchnia nośna (38) rozciąga się do tyłu poza część przednią (36a) bryły klinowej (36) i kończy się przy uskoku (41) mającym krawędź styku (40), wzdłuż części tylnej (36b) bryły klinowej (36).
3. 3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że krawędź styku (40) jest złączona ciernie z powierzchnią (18a) ściany bocznej (18) rozszerzalnego kanału (21), w stanie złączenia pierścieni złącznych (12,14).
4. 4. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że powierzchnia (18a) ściany bocznej (18) rozszerzalnego kanału (21) jest gładka i cylindryczna w stanie nierozszerzonym kanału (21).
5. 5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że bryła klinowa (36) jest trwale połączona z trzonem obrotowym (37) i jest wahliwa w zakresie od 2 do 20 stopni wokół osi obrotu (39).
6. 6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że maksymalna grubość promieniowa bryły klinowej (36) jest większa niż maksymalna grubość promieniowa wieńca pierścieniowego (35).
7. 7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że maksymalna grubość promieniowa bryły klinowej (36) jest większa niż sumaryczna maksymalna grubość promieniowa wieńca pierścieniowego (35) i trzonu obrotowego (37).
8. 8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że bryła klinowa (36) jest umieszczona na wewnętrznym obwodzie wieńca pierścieniowego (35).
9. 9. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że wieniec pierścieniowy (35), trzon obrotowy (37) i wahliwa bryła klinowa (36) ukształtowane są z jednolitego półsztywnego tworzywa sztucznego.

   * * ★

   169 941