PL168637B1 - Mankiet do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi - Google Patents

Abstract

Mankiet do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi składający się z obudowy z klamrą i worka gumowego o długości równej obudowie, który ma wewnątrz usytuowane równolegle do siebie komory z otworami, umieszczonymi na dłuższych ścianach komór 1 zapewniającymi połączenie między nimi, znamienny tym, ze w kolejno po sobie następujących ścianach komór (3) od pierwszej umieszczonej przy zewnętrznej ściania gumowego worka (2) do ostatniej, znajdującej się na przeciwnej ścianie gumowego worka (2), umieszczone są otwory (5) w odległościach stopniowo zwiększających się w kierunku od początku (6) gumowego worka (2) do jego końca (7).

Description

Przedmiotem wynalazku jest mankiet do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi, napompowywany powietrzem, który łącznie z manometrem i stetoskopem służy do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi metodą pośrednią.

Pośredni pomiar ciśnienia tętniczego krwi jest oparty na metodzie osłuchowej z użyciem mankietu, który składa się z worka gumowego o standardowej szerokości około 12 cm obudowanego materiałową osłoną dużo dłuższą od worka gumowego. Osłoną tą obwiązuje się ramię.

Przyrząd ten składający się z opisanego wyżej mankietu, manometru i stetoskopu, jest bardzo szeroko stosowany w praktyce lekarskiej, od momentu wynalezienia, głównie w celu rozpoznania nadciśnienia i niedociśnienia tętniczego, kwalifikowania pacjentów z nadciśnieniem do odpowiedniego postępowania leczniczego i kontroli skuteczności leczenia. Użycie znanego mankietu przy pomiarze ciśnienia polega na założeniu mankietu na ramieniu badanego pacjenta i napompowaniu powietrzem worka gumowego, znajdującego się wewnątrz osłony przy pomocy połączonej z workiem pompki.

Pomiar ciśnienia tętniczego z użyciem znanego mankietu posiada jednak poważne ograniczenia związane z koniecznością doboru odpowiedniej szerokości napompowywanego powietrzem mankietu w zależności od obwodu ramienia pacjenta.

Poprawę dokładności pomiaru ciśnienia starano się uzyskać poprzez konstrukcję mankietu opisaną w patencie brytyjskim nr 1 400 957. Według tego opisu mankiet ma osłonę wewnątrz, której są komory rozciągające się szeregowo wzdłuż długiej osi gumowego worka oraz łukowate elastyczne sprzączki znajdujące się wewnątrz osłony, które powodują, że mankiet przybiera kształt łukowaty. Komory posiadają połączenia między sobą umieszczone naprzemiennie na końcach gumowego worka. Rozwiązanie to umożliwia wytworzenie jednakowej siły ściskającej na całym obwodzie kończyny, ale nie rozwiązuje eliminacji błędu pomiaru w zależności od grubości kończyny.

Jest rzeczą powszechnie znaną, że stosowanie mankietu o standardowej szerokości u pacjenta na przykład otyłego, z dużym obwodem ramienia, powoduje zafałszowanie wyniku pomiaru polegające na zawyżeniu wartości ciśnienia tętniczego ocenianego metodą pośrednią. Z kolei u pacjenta szczupłego, o małym obwodzie ramienia ten sam mankiet powoduje błąd polegający na zaniżeniu wartości ciśnienia tętniczego. Podobnie przedstawia się sytuacja w przypadku pomiaru ciśnienia tętniczego u dzieci. U młodszych dzieci zachodzi konieczność stosowania mankietu o niewielkiej szerokości, u dzieci starszych zwiększa się obwód ramienia i konieczne jest zastosowanie innego, szerszego mankietu. American Heart Associaton zaleca stosowanie mankietów różnej szerokości 11, 13, 17 i 20 cm, co jednak utrudnia badanie, a poza tym mankiety te nie są powszechnie dostępne i z tego powodu w codziennej praktyce klinicznej nie stosowane.

168 637

Następstwa błędnych pomiarów ciśnienia tętniczego mogą być bardzo poważne. Pacjenci otyli, u których rozpoznano nadciśnienie tętnicze poddawani są zbędnej terapii ze wszystkimi tego następstwami. Z kolei u pacjentów szczupłych często nie wdraża się leczenia.

Znane jest rozwiązanie konstrukcji mankietu w dwóch wersjach, opisane w patencie europejskim EP 136 279. Pierwsza wersja mankietu zbudowana jest z trzech worków, umieszczonych we wspólnej obudowie, różniących się długością i szerokością, a rozpoczynających się od tego samego brzegu mankietu. Każdy worek stanowi oddzielną część i są one ułożone jeden na drugim. Druga wersja to mankiet składający się z trzech worków o jednakowej długości. Worki rozpoczynają się od jednego wspólnego końca mankietu i ułożone są szeregowo w stosunku do siebie. W obu wersjach mankietu zastosowano połączenie worków przewodem biegnącym równolegle do jednego z długich boków mankietu. Przewody te łączą pompę powietrzną i manometr z kanałami doprowadzającymi powietrze do odpowiednich worków. W celu odcięcia dopływu powietrza do odpowiednich worków zastosowano zaciskową klamrę na przewodzie doprowadzającym powietrze.

Rozwiązanie według patentu europejskiego 136 279 umożliwia wprawdzie dostosowanie szerokości mankietu do obwodu kończyny badanego pacjenta, jednak tylko w zakresie ograniczonym możliwością pojemności mankietu, w którym są umieszczone worki. W obu wersjach dopływ powietrza do odpowiedniej ilości worków, regulowany klamrą, uzależnia wynik pomiaru od umiejętności prowadzącego badanie, który dobiera według swojego doświadczenia zacisk przewodów klamrą.

Celem wynalazku jest opracowanie mankietu, przy pomocy którego czułość pomiaru jest uniezależniona od obwodu kończyny pacjenta oraz doświadczenia obsługi.

Istotą rozwiązania według wynalazku jest mankiet do pomiaru ciśnienia tętniczego, który ma wewnątrz gumowego worka, w kolejno po sobie następujących ścianach komór, od pierwszej umieszczonej przy zewnętrznej ścianie worka gumowego, do ostatniej znajdującej się na przeciwnej ścianie worka, otwory wykonane w odległościach stopniowo zwiększających się, w kierunku od początku gumowego worka do jego końca.

Po zaciśnięciu mankietu według wynalazku, na kończynie pacjenta szczupłego i doprowadzeniu powietrza, wypełnia się nim mniejsza ilość komór, sprawiając, że mankiet wywiera ucisk na mniejszej szerokości. W miarę zwiększania się obwodu ramienia, przy zakładaniu mankietu, klamra zaciskowa ulega przesunięciu umożliwiając przedostawanie się powietrza do większej ilości komór, co powoduje że powiększa się szerokość mankietu wywierającego ucisk na ramię. Proporcjonalnie do obwodu ramienia następuje zmiana szerokości wypełnionego powietrzem mankietu. Konstrukcja mankietu według wynalazku, sprawia że szerokość części roboczej stanowi około 20% obwodu kończyny badanego pacjenta. Wartość ta jest zgodna z wynikami badań naukowych obowiązującymi obecnie, ale może ona ulec zmianie wraz ze zmianą stanu wiedzy naukowej, a rozwiązanie według wynalazku umożliwia łatwe dostosowanie się do obowiązujących wymogów poprzez zmianę szerokości komór i odstępów między otworami w ich ścianach.

W zależności od przeznaczenia, mankiet dla dzieci, młodzieży, osób dorosłych szczupłych czy otyłych oraz od miejsca, na którym będzie wykonywany pomiar, kończyny górne lub dolne, ilość kanałów i ich szerokość może być różna, ale stosunek szerokości mankietu do obwodu ramienia mieści się w wyżej podanych granicach.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat mankietu w przekroju poprzecznym z uwidocznieniem rozmieszczenia otworów w ścianach kanałów, fig. 2 - widok mankietu obrazujący wypełnienie powietrzem komór przy założeniu go na szczupłe ramię, a fig. 3 - widok mankietu obrazujący wypełnienie powietrzem komór przy założeniu go na ramię człowieka otyłego.

Mankiet według wynalazku składa się z materiałowej obudowy 1 wewnątrz, której jest umieszczony gumowy worek 2 o długości równej materiałowej obudowie 1. Wewnątrz gumowego worka 2 są komory 3. W ścianach 4 komór 3 są wykonane otwory 5 w odległościach stopniowo zwiększających się od początku 6 gumowego worka 1 do jego końca 7. Na początku 6 gumowego worka na materiałowej obudowie zamocowana jest zaciskowa klamra 8. Do worka 2 doprowadzony jest przewód 9, którym doprowadza się powietrze.

168 637

W przykładowym wykonaniu mankietu dla dzieci, o długości 22,5 cm i szerokości 9 cm wykonanych jest pięć komór 3 o odległościach ścian 4 co 1 cm i jedna komora główna 10. W ścianach 4 otwory 5 są rozmieszczone w odległościach między sobą co 2,5 cm począwszy od początku worka 6.

Natomiast w przykładowym mankiecie dla dorosłych, o długości 37,5 cm i szerokości 15 cm wykonanych jest sześć komór 3 i jedna główna 10 o odległościach ścian 4 co 1 cm, a otwory 5 w nich rozmieszczone są co 2,5 cm począwszy od początku 6 gumowego worka 1. U człowieka otyłego wszystkie 11 komory 3 są wypełnione powietrzem, u człowieka szczupłego część 12 komór 3 jest niewypełniona powietrzem.

M¹

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Mankiet do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi składający się z obudowy z klamrą i worka gumowego o długości równej obudowie, który ma wewnątrz usytuowane równolegle do siebie komory z otworami, umieszczonymi na dłuższych ścianach komór i zapewniającymi połączenie między nimi, znamienny tym, że w kolejno po sobie następujących ścianach komór (3) od pierwszej umieszczonej przy zewnętrznej ściania gumowego worka (2) do ostatniej, znajdującej się na przeciwnej ścianie gumowego worka (2), umieszczone są otwory (5) w odległościach stopniowo zwiększających się w kierunku od początku (6) gumowego worka (2) do jego końca (7).