PL166855B1 - Kolek rozprezny PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Kolek rozprezny z czescia rozprez- na, rozszerzana przez element rozprezny, która po obu stronach otworu srodkowego zawiera dwie szczeliny wzdluzne, otwarte w kierunku wprowadzania i przeciwnie do kie- runku wprowadzania dwie osiowo zamkniete szczeliny wzdluzne, przy czym osiowo za- mkniete szczeliny wzdluzne sa przestawione wzgledem otwartych szczelin wzdluznych w kierunku obwodowym o 90°, znamienny tym, ze osiowo zamkniete szczeliny wzdluz- ne (5a, 5b) i otwarte szczeliny wzdluzne (6a, 6b) czesciowo osiowo zachodza na siebie tworzac zakladke. F i g . 1 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest kołek rozprężny z częścią rozprężną, rozszerzaną przez element rozprężny, która po obu stronach otworu środkowego zawiera dwie szczeliny wzdłużne, otwarte w kierunku wprowadzania i przeciwnie do kierunku wprowadzania dwie osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne, przy czym osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne są przestawione względem otwartych szczelin wzdłużnych w kierunku obwodowym o 90°.

Kołek rozprężny znany z opisu ogłoszeniowego RFN nr 3 917 498 zawiera po obu stronach otworu środkowego dwie otwarte i dwie osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne w kierunku wprowadzania. Osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne są przestawione względem osiowo otwartych szczelin wzdłużnych o 90° i umieszczone jedna za drugą.

W celu zamocowania kołka rozprężnego wymienionego rodzaju, element rozprężny jest wtłaczany w otwór środkowy, w kierunku wprowadzania. Dzięki niewielkiemu przekrojowi poprzecznemu otworu środkowego w obszarze szczelin wzdłużnych uzyskuje się po pierwsze promieniowe roztłaczanie, a po drugie zagęszczenie materiału części rozprężnej. Podczas wtłaczania elementu rozprężnego ma on tendencję do bocznego przebiegania w płaszczyźnie kierunku szczeliny, tak że element rozprężny na końcu procesu wbijania jest umieszczony ukośnie w części rozprężnej. Z tego względu szczeliny wzdłużne są usytuowane w znanej części rozprężnej jedna za drugą i przestawione względem siebie o 90°. Dzięki temu uzyskuje się osiowanie elementu rozprężnego w części rozprężnej.

Ponieważ obszar przejścia między szczelinami wzdłużnymi nie jest rozszerzalny promieniowo, nie można uzyskać w tym obszarze rozszerzania części rozprężnej względem ścian otworu. Z powodu wysokiego zagęszczenia materiału, powstającego podczas wbijania elementu rozprężnego istnieje niebezpieczeństwo przerwania przedniego obszaru części rozprężnej, w którym są umieszczone osiowo otwarte szczeliny wzdłużne.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie kołka rozprężnego, który eliminuje wymienione niedogodności i który można wytwarzać w sposób ekonomiczny.

Zadanie to według wynalazku rozwiązano dzięki temu, że osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne i otwarte szczeliny wzdłużne częściowo osiowo zachodzą na siebie.

166 855

Dzięki zakładce według wynalazku, obszar przejścia jest również osiowo rozszerzalny. Boczne wyłamanie elementu rozprężnego jest uniemożliwione przez osiowe zachodzenie na siebie szczelin wzdłużnych.

Korzystnie długość zakładki odpowiada 0,3- do 1-krotnej długości osiowo zamkniętych szczelin wzdłużnych. Zależnie od średnicy elementu rozprężnego i przekroju poprzecznego otworu środkowego w obszarze szczelin wzdłużnych można dobrać długość zakładki. Jeżeli przekrój poprzeczny otworu środkowego jest stosunkowo niewielki, a średnica elementu rozprężnego duża, wówczas jest korzystne, jeżeli długość zakładki jest duża.

Celowo w osiowo zamkniętych szczelinach wzdłużnych są przewidziane promieniowo ruchome występy, rozciągające się na części długości szczelin wzdłużnych, których promieniowe rozciąganie przewyższa grubość ścianki części rozprężnej. Występy są połączone poprzez miejsce zagięcia z częścią rozprężną. W stanie nie osadzonym występy wystają poza zewnętrzną średnicę części rozprężnej. Przy wprowadzaniu kołka rozprężnego do otworu, występy części rozprężnej są wciskanie promieniowo do wewnątrz. W ten sposób w obszarze występów uzyskuje się zmniejszenie przekroju otworu środkowego. Podczas wbijania elementu rozprężnego, dochodzi do przylegania jego przedniego końca od strony kierunku wprowadzania do występów, sięgających do otworu środkowego. Jeżeli dochodzi dodatkowa siła wtłaczająca, np. przez wbijanie, wówczas jest ona przenoszona z elementu rozprężnego poprzez występy na część rozprężną, tak że następuje osiowy ruch części rozprężnej do podstawy otworu, przy czym ten osiowy ruch nie jest utrudniony przez przedwczesne rozszerzenie części rozprężnej. Jeżeli część rozprężna zawiera tylne obrzeże, wystające poza zewnętrzną średnicę części rozprężnej, wówczas proces wbijania przeprowadza się tak długo, aż tylne obrzeże przylega do elementu konstrukcyjnego.

Przez dostarczenie większej siły wbijania część występów, która leży w środkowym otworze, jest dociskana przez przedni koniec elementu rozprężnego promieniowo na zewnątrz do ściany otworu, tak że następuje dodatkowe kotwienie kołka rozprężnego w otworze.

Wszystkie występy są wychylne wokół osi, przebiegających prostopadle do płaszczyzny szczelin. Usytuowane w ten sposób występy są wychylne w kierunku osiowym i dzięki temu mogą się zazębiać haczykowato w ścianie otworu.

Celowo osie wychyleń, są umieszczone w leżącym od strony kierunku wprowadzania obszarze końcowym osiowo zamkniętych szczelin wzdłużnych. Części występów, których promieniowe rozciągnięcie wystaje poza grubość ścianek części rozprężnej, wchodzą osiowo w szczeliny wzdłużne i są ruchome osiowo w ich płaszczyźnie przecięcia. Przy występowaniu siły działającej przeciwnie do kierunku wprowadzania na zakotwioną część rozprężną, występy zagłębiają się coraz bardziej w ścianę otworu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część rozprężną kołka rozprężnego* według wynalazku, fig. 2 - część rozprężną według fig. 1 według przekroju II-II, w przekroju, fig. 3 - kolek rozprężny z częścią rozprężną według fig. 2 w przekroju, w stanie osadzenia w betonie, a fig. 4 - kołek rozprężny z częścią rozprężną według fig. 2 w przekroju, w stanie osadzenia w murze szczelinowym.

Figura 1 i 2 przedstawiają część rozprężną 2, rozszerzaną przez element rozprężny 3, która po obu stronach otworu środkowego 4 zawiera szczeliny wzdłużne 6a, 6b, otwarte w kierunku wprowadzania i dwie osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne 5a, 5b, przy czym osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne 5a, 5b są przestawione względem otwartych szczelin wzdłużnych 6a, 6b w kierunku obwodowym o 90°. Otwór środkowy 4 ma w obszarze szczelin wzdłużnych 5a, 5b, 6a, 6b mniejszy przekrój poprzeczny.

Na końcu części rozprężnej 2, przeciwnym do strony kierunku osadzania, jest umieszczone obrzeże 2a, którego średnica wychodzi poza średnicę trzpienia części rozprężnej 2. W osiowo zamkniętych szczelinach wzdłużnych 5a, 5b jest umieszczony każdorazowo promieniowo ruchomy występ 7a, 7b, którego osie wychyleń 7c, 7d przebiegają prostopadle do płaszczyzny szczeliny i są umieszczone w obszarze końcowym osiowo zamkniętych szczelin wzdłużnych 5a, 5b, usytuowanym od strony kierunku wprowadzania. Dzięki zakładce osiowo zamkniętych szczelin wzdłużnych 5a, 5b z osiowo otwartymi szczelinami wzdłużnymi 6a, 6b zapewnia się osiowanie elementu rozprężnego 3 w części rozprężnej.

166 855

Kołek rozprężny 1, przedstawiony na fig. 3, składa się z elementu rozprężnego 3 w postaci śruby i części rozprężnej 2 według fig. 1 i 2. Kołek rozprężny 1 tkwi w otworze 8 elementu konstrukcyjnego A. Obydwa występy 7a, 7b wystają promieniowo do wewnątrz, tak że następuje zmniejszenie przekroju poprzecznego w otworze środkowym 4. Jeżeli element rozprężny 3 dochodzi do przylegania podczas procesu wbijania przednim obszarem od strony kierunku wbijania do występów 7a, 7b, wówczas przy dodawaniu dalszej osiowej siły wbijania następuje ruch części rozprężnej 2 w kierunku wbijania tak długo, aż tylne obrzeże 2a przylega do mocowanego elementu B. Jeżeli część rozprężna 2 uzyska swoje położenie osiowe, wówczas występy 7a, 7b wskutek wbijania elementu rozprężnego 3 mogą być dociskane promieniowo na zewnątrz do ściany otworu. Element rozprężny 3, jak to przedstawiono na fig. 3, może być ukształtowany jako śruba lub jako gwóźdź względnie gwóźdź śrubowy.

Przedstawiony na fig. 4 kołek rozprężny 1 odpowiada kołkowi 1 na fig. 3. Zastosowanie tego kołka rozprężnego 1 jest tutaj przedstawione w murze szczelinowym C. Występy 7a, 7b wystają promieniowo na zewnątrz do komory muru szczelinowego C.

Szczeliny wzdłużne 5a, 5b, 6a, 6b mogą mieć różne postacie. I tak mogą być one ukształtowane węziej, szerzej, o różnej szerokości, zawinięte sinusoidalnie lub w rodzaju zygzaka.

166 855

166 855

Fig. 1

Κ /

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 1 ,00 zł.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Kołek rozprężny z częścią rozprężną, rozszerzaną przez element rozprężny, która po obu stronach otworu środkowego zawiera dwie szczeliny wzdłużne, otwarte w kierunku wprowadzania i przeciwnie do kierunku wprowadzania dwie osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne, przy czym osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne są przestawione względem otwartych szczelin wzdłużnych w kierunku obwodowym o 90°, znamienny tym, że osiowo zamknięte szczeliny wzdłużne (5a, 5b) i otwarte szczeliny wzdłużne (6a, 6b) częściowo osiowo zachodzą na siebie tworząc zakładkę.
2. 2. Kołek według zastrz. 1, znamienny tym, że długość zakładki odpowiada 0,3- do 1-krotnej długości osiowo zamkniętych szczelin wzdłużnych (5a, 5b).
3. 3. Kołek według zastrz. 1 lub 2, znamienny tym, że w osiowo zamkniętych szczelinach wzdłużnych (5a, 5b) są przewidziane promieniowo ruchome występy (7a, 7b), rozciągające się na części długości szczelin wzdłużnych, których promieniowe rozciągnięcie wychodzi poza grubość ściany części rozprężnej (2).
4. 4. Kołek według zastrz. 3, znamienny tym, że występy (7a, 7b) są wychylne wokół osi wychyleń (7c, 7d), przebiegające prostopadle do płaszczyzny szczelin.
5. 5. Kołek według zastrz. 4, znamienny tym, że osie wychyleń (7c, 7d) przebiegają w obszarze osiowo zamkniętych szczelin wzdłużnych (5a, 5b), po stronie kierunku wprowadzania.