PL164849B1 - Szybkozlaczne zlacze mocujace do rur PL - Google Patents

Abstract

Szybkozlaczne zlacze mocujace do rur, zawierajace cylindryczny korpus, wewnatrz którego sa trzy wspólosiowe rury o zmniejsza- jacej sie srednicy, a rura o najwiekszej srednicy jest zwrócona ku wlotowi zlacza i tworzy obu- dowe tulei, oraz ma wewnetrzna sciane o ksz- talcie stozka scietego z ramieniem o ksztalcie stozka scietego na jego przednim koncu, zna- mienne tym, ze tuleja (2) ma pierscieniowy sze- reg sprezystych klapek (2b), wewnetrznie pod katem ku srodkowi i zewnetrznie pod katem na zewnatrz skierowanych, tak aby wlot do tulei (2) mial przekrój kolowy i stala srednice, a nastepnie wchodzi do rury o ksztalcie stozka scietego o zmniejszajacej sie srednicy, wyzna- czanej i tworzonej wewnetrznymi bokami kla- pek (2b), oraz ze klapki (2b) maja ostre krance, które pozwalaja na uderzanie w wystajace ramie( 3 ) o ksztalcie stozka scietego przy ruchu tu le i (2 ) k u p rzo d o w i FIG . 1 FIG .2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest szybkozłączne złącze mocujące do rur.

Znany jest patent przemysłowy N. 208 921, który opisuje szybkozłączne złącze do rurowego układu wodnego. Poza innymi, jedną zaletą tego połączenia jest to, że łącznik taki można szybko i łatwo odkręcić od rury, do której jest umocowany. Jest to inaczej niż w poprzednich modelach, trudnych do odłączania w takim stopniu, że rura musiała być odcinana blisko złączki, w podobnych warunkach, a gdy trzeba było ponownie użyć tej złączki, koniec rury pozostający w złączce trzeba było usunąć, przy czym stanowiło to czynność trudną i kłopotliwą.

Włoski patent N. 208 921 opisuje złącze z pustym korpusem cylindrycznym. Otwór korpusu, do którego wprowadza się rurę, ma większą średnicę niż zewnętrzna średnica rury, tak aby mógł pomieścić tuleję o średnicy wewnętrznej dokładnie dopasowanej do zewnętrznej średnicy rury. Jest pierścień sprężystych klapek przy końcu tulei, przy czym klapki te tworzy się głębokimi diametralnymi nacięciami w regularnych odstępach na przednim końcu tulei. Wnętrze zagłębienia cylindrycznego, w którym mieści się tuleja i w którym może ona poruszać się, ma wiele uszczelniających żeber, a jego przedni koniec jest ramieniem o kształcie stożka ściętego podobnym do pierścienia. Ramię to łączy wspomniane zagłębienie do pośredniego odcinka rury o mniejszej średnicy, który z kolei kończy się pierścieniowym stopniem, za którym jest rura o średnicy dokładnie takiej samej, jak wewnętrzna średnica rury, natomaist wystaje on z drugiego końca korpusu złącza; jest to przeciwległy koniec do tego, do którego wkłada się rurę.

Ramię o kształcie stożka ściętego przy końcu odcinka rury, w którym mieści się tuleja z możliwością przesuwania, ma swój wąski koniec skierowany ku tulei, a tym sposobem ku wejściu złącza. Dlatego, gdy popycha się tuleję w przód tak daleko, jak daje się przesunąć, wszystkie sprężyste klapki zostają odchylane powierzchnią stożka ściętego, do którego te klapki dociska się.

Gdy tuleję wyjmuje się z obudowy, uszczelniające żebra w obudowie wywierają nacisk, który działa całkowicie przeciwnie, jak ramię o kształcie stożka ściętego, i wywiera nacisk dośrodkowy na zewnętrzne grzbiety klapek, przez co klapki uginają się ku wnętrzu, przy czym klapki te razem blokują się ku środkowi i tym sposobem umożliwiają całkowite wyjęcie tulei, gdy nie ma rury, która w przeciwnym razie stanowiłaby przeszkodę dla klapek przy ich wystarczającym gięciu ku środkowi, tak aby zezwolić na wyjęcie tulei ze złącza.

Na odwórt, w tych ostatnich dwóch wypadkach, zęby po wewnętrznej stronie sprężystych klapek wgryzają się do zewnętrznej powierzchni rury z narastającą siłą, przy czym tym sposobem uniemożliwiają wyjmowanie rury, gdy układ pracuje, nawet jeśli wywiera się znaczną siłę pociągową.

Można jednak szybko i łatwo odłączać tę rurę, gdy jedną ręką przytrzymuje się tuleję w krańcowym przednim położeniu, a drugą ręką ciągnie się rurę ku tyłowi. W tej sytuacji, rura już nadal jest zablokowana zębami na klapkach, obecnie mających położenie otwarcia za pomocą

164 849 3 powierzchni stożka ściętego, do której są one dociśnięte, podczas gdy tuleja ma utrzymywany docisk w krańcowo przednim położeniu.

Gdy stosowano to szybkozłączne złącze stwierdzono jednak, że wgryzająca czynność zębów na wewnętrznej stronie klapek sprężystych nie zawsze wystarcza, aby całkowicie zapewnić, iż rura nie wysunie się ze złącza, zwłaszcza gdy tuleja jest formowana z tworzywa sztucznego, a rura teżjest z tworzywa sztucznego. W tej sytuacji stwierdzono, że zęby mają poślizg na rurze, co sprawia pod działaniem siły, że progresywnie rura wysuwa się i uwalnia z złącza.

Aby zwiększyć skuteczność i niezawodność blokującej czyności klapek sprężystych na odcinku rurowym wprowadzonym do złącza, proponuje się złącze według wynalazku. Złącze to ma klapki o specjalnym kształcie. Zamiast zębów chwytnych, jak w znanym złączu, klapki mają wewnętrzne brzegi, pod kątem względem środka, przy czym zasadniczo tworzą sekcję stożka o tej samej osi, jak wzdłużna oś złącza.

Rura nie jest już przytrzymywana w kilku miejscach, położonych na tym samym obwodzie, lecz za pomocą wielu wzdłużnych sekcji, położonych na pojedynczej powierzchni stożka ściętego.

Złącze według wynalazku ma klapki, z których każda ma prosty zewnętrzny brzeg, który odchyla się na zewnątrz, oraz prosty wewnętrzny brzeg, który odchyla się ku wnętrzu, przy czym tym sposobem szerokość klapek stopniowo wzrasta, im dalej od końca są one umocowane do tulei.

Wewnętrzną ścianę zagłębienia, mieszczącego klapki i w którym mogą one osiowo przesuwać się, kształtuje się w postaci stożka ściętego, przy czym wąski koniec kieruje się ku wejściu złącza, tak aby przy wyjęciu tulei wszystkie klapki progresywnie i jednocześnie uginały się ku środkowi, przez co stopniowo blokują odcinek rury o takiej długości, jak długość wewnętrznych brzegów klapek.

Przedmiot wynalazku został bliżej objaśniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia częściowo w przekroju, częściowo w widoku złącze według wynalazku, przy czym pokazano tuleję w krańcowym przednim położeniu, gdy klapki są całkowicie rozsunięte oraz fig. 2 przedstawia częściowo w przekroju, częściowo w widoku złącze według wynalazku, gdy tuleja ma położenie lekko cofnięte i klapki są zablokowane wokół rury.

Złącze według wynalazku ma cylindryczny korpus 1, wewnątrz którego są trzy współosiowe rury o zmniejszającej się średnicy, poczynając od strony wkładania rury. Pierwsza rura la tworzy obudowę tulei 2 o zewnętrznym kołnierzu 2a, który uderza w korpus 1.

Pierwsza rura la ma wewnętrzną ścianę stożka ściętego, którego wąski koniec kieruje się ku tyłowi, a tym sposobem średnica jego poprzecznego przekroju zwiększa się, im dalej od wejściowego otworu; przedni koniec rury la ma ramię 3 o kształcie stożka ściętego, przy czym jest ono bardziej stożkowe niż rura i ma funkcję, jako połączenie do pośredniego rurowego odcinka lb cylindrycznego korpusu.

Tuleja 2 ma pierścieniowy szereg sprężystych klapek 2b, wewnętrznie pod kątem skierowany ku środkowi i zewnętrznie pod kątem skierowany na zewnątrz. Oznacza to, że cylindryczne wejście do tulei 2 ma średnicę równą średnicy rury i tworzy szeroki koniec rury o kształcie stożka ściętego o ciągle zmniejszającej się średnicy, określonej i tworzonej wewnętrznymi bokami sprężystych klapek. Gdy wprowadza się rurę do złącza, klapki te rozchylają się sprężyście dopóty, dopóki ich zewnętrzne brzegi nie uderzą w powierzchnię wewnętrzną kształtu stożka ściętego ich obudowy 1.

Jest ostry człon na przednim końcu sprężystych klapek 2b, który uderza w wystające ramię 3 o kształcie stożka ściętego, które odgina klapki 2b za każdym razem, gdy tuleja 2 jest pchana ku przodowi.

Rowek 4 w pośrednim rurowym odcinku 1b ma uszczelniający pierścień 5. Wkrętowy gwint 6 znajduje się na zewnątrz ostatniego rurowego odcinka 1c.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 10 000 zł

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Szybkozłączne złącze mocujące do rur, zawierające cylindryczny korpus, wewnątrz którego są trzy współosiowe rury o zmniejszającej się średnicy, a rura o największej średnicy jest zwrócona ku wlotowi złącza i tworzy obudowę tulei, oraz ma wewnętrzną ścianę o kształcie stożka ściętego z ramieniem o kształcie stożka ściętego na jego przednim końcu, znamienne tym, że tuleja (2) ma pierścieniowy szereg sprężystych klapek (2b), wewnętrznie pod kątem ku środkowi i zewnętrznie pod kątem na zewnątrz skierowanych, tak aby wlot do tulei (2) miał przekrój kołowy i stałą średnicę, a następnie wchodzi do rury o kształcie stożka ściętego o zmniejszającej się średnicy, wyznaczanej i tworzonej wewnętrznymi bokami klapek (2b), oraz że klapki (2b) mają ostre krańce, które pozwalają na uderzanie w wystające ramię (3) o kształcie stożka ściętego przy ruchu tulei (2) ku przodowi.