PL164602B1 - Urządzenie napędowe dźwignią wahliwą - Google Patents

Abstract

Urządzenie napędowe dźwignią wahliwą, znamienne tym, że ruchoma dźwignia (1) osadzona na osi (2), jednym ramieniempołączonajestobrotowo przegubami (4) i (5) z łącznikiem (3) i korbą (7), napędza w dwóch przeciwstawnych kierunkach pierścień główny (8), na którym osadzona jest korba (7) od zewnętrznej strony tarczy obudowy (13), natomiast na wewnętrznej części pierścienia głównego (8) osadzone są pośrednie człony (9) sprzęgające z krzywkami jednokierunkowymi znajdującymi się korzystnie na pierścieniu zewnętrznym (10) i pierścieniu jarzma (11), które sprzęgane są równocześnie członami pośrednimi(9) z pierścieniemstałym (12) osadzonym na tarczy obudowy (13), unieruchamiając jeden pierścień, gdy drugi pierścień obraca się, przy czym w pierścieniujarzma (11) osadzone są osie (15) członów obiegowych (14), które zewnętrznymi powierzchniami sprzężone są z pierścieniem zewnętrznym (10) i pierścieniem wewnętrznym (16), którego obroty są zawsze w jednym kierunku.

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie napędowe dźwignią wahliwą, mające zastosowanie zwłaszcza do napędu pojazdów kołowych napędzanych siłą mięśni jak deskorolki lub hulajnogi, w których urządzenie napędowe sprzężone bezpośrednio z kołem jezdnym, na które napęd przenoszony jest z dźwigni wahliwej uruchamianej na przemian nogami, najkorzystniej w pozycji stojącej wykorzystując ciężar ciała jadącego; lub przy napędzie roweru poziomego jednośladowego lub wielośladowego przeznaczonych również dla inwalidów, napędzanych dźwignią wahliwą stanowiącą oparcie jadącego, najkorzystniej w pozycji siedzącej. Wynalazek można również zastosować do napędu innych pojazdów napędzanych mechanicznie, w szczególności przy napędzie hydraulicznym lub pneumatycznym, gdy wywierana jest z małą prędkością siła, która jest zwielokrotniana urządzeniem napędowym umożliwiającym przetwarzanie ruchu wahliwego o przeciwstawnych kierunkach na ruch obrotowy jednokierunkowy, którego prędkość jest wielokrotnie zwiększona na ostatnim członie.

Znane mechanizmy napędowe posiadają jedną lub dwie dźwignie zakończone pedałem i zamocowane wahliwie, do których zamocowane są jednym końcem sprężyny, drugi koniec dźwigni sprzężony jest bezpośrednio lub pośrednio elementami zębatymi ze sprzęgłami jednokierunkowymi po obu stronach piasty obracającej się w jednym kierunku pod naciskiem pedału uruchamiającego sprzęgło jednokierunkowe napędzające piastę, po wykonaniu ruchu roboczego pedał powraca ruchem jałowym w pierwotne położenie pod wpływem sprężyny. Taka konstrukcja mechanizmu nie zapewnia właściwej prędkości pojazdu i tym samym optymalnego wykorzystania energii jadącego.

Urządzenie napędowe dźwignią wahliwą według opracowanego wynalazku ma ruchomą dźwignię wahliwą osadzoną na osi obrotu, której ramię sprzężone jest łącznikiem, znajdującym się korzystnie na dwóch przegubach łączących ramię dźwigni wahliwej z korbą osadzoną na

164 602 ruchomym pierścieniu głównym. W jednym z dwóch położeń skrajnych dźwigni wahliwej, jej oś obrotu z osiami obrotu przegubów łącznika tworzy prostą lub zbliżoną do prostej, która tworzy kąt prosty lub zbliżony do prostego z promieniem łączącym oś obrotu przegubu łącznika z korbą i osią obrotu korby powodując zwielokrotnienie siły korby. Ruchomy pierścień główny jest sprzężony pośrednimi członami sprzęgającymi z krzywkami jednokierunkowymi znajdującymi się korzystnie na zewnętrznym pierścieniu i na pierścieniu jarzma. Jednocześnie oba pierścienie z krzywkami sprzężone są korzystnie z pierścieniem stałym, który jest połączony z tarczą obudowy. Dwa pierścienie z krzywkami jednokierunkowymi usytuowane są względem siebie tak, aby kierunki zakleszczania tych krzywek były skierowane w przeciwstawnych kierunkach, przy czym każdy pierścień krzywkowy niezależnie od kierunku obrotu pierścienia głównego sprzęgany jest przemiennie ze stałym pierścieniem i ruchomym pierścieniem głównym powodując obrót każdego pierścienia w przeciwnym kierunku. Ponadto oba pierścienie z krzywkami sprzężone są korzystnie z członami obiegowymi, których osie osadzone są w jarzmie z pierścieniem krzywkowym. Natomiast powierzchnie zewnętrzne członów obiegowych sprzężone są z wewnętrzną powierzchnią pierścienia krzywkowego zewnętrznego i z zewnętrzną powierzchnią pierścienia jarzma o jednym kierunku obrotu, w którym osadzone są osie drugiego zespołu członów obiegowych. Natomiast powierzchnie zewnętrzne członów obiegowych sprzężone są z jedną powierzchnią pierścienia zewnętrznego, którego druga powierzchnia sprzężona jest z członami obiegowymi pierwszego zespołu, ponadto powierzchnie członów obiegowych drugiego zespołu sprzężone są z pierścieniem wewnętrznym, którego obroty są zwielokrotnione.

Urządzenie napędowe dźwignią wahliwą według wynalazku eliminuje wszystkie niedogodności znanych urządzeń i mechanizmów, gdyż pozwala na optymalne wykorzystanie energii napędowej jadącego dzięki możliwości uzyskania optymalnego przełożenia w zależności od wielkości kół jezdnych, bowiem jest to sprawą decydującą o szybkości jazdy jak i o zmęczeniu jadącego. Ponadto dzięki zwartej budowie i bezpośredniemu sprzężeniu urządzenia napędowego z kołem jezdnym, znakomicie zmniejsza układ wału napędowego oraz zapewnia wysoką sprawność urządzenia. Natomiast sprzężenie łącznikiem dźwigni wahliwej z korbą umożliwia uzyskanie korzystnego momentu obrotowego, a w położeniu wyprostowanym łącznika i dźwigni wahliwej bardzo dużego jego zwielokrotnienia. Poza tym dźwignia wahliwa wyposażona w duże wypukłości, których powierzchnia uformowana jest w średnie i małe wypukłości pozwala na masaż receptorów w dolnej części stopy stanowiące unerwione punkty pozostające w związku z odpowiednią częścią ciała ludzkiego osiągając lepsze ich ukrwienie.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładowym wykonaniu na rysunkach, gdzie fig. 1 przedstawia widok ogólny urządzenia napędowego dźwignią wahliwą, fig. 2 - jego przekrój poosiowy wzdłuż linii A-A, fig. 3 - położenie krzywek względem siebie w przekroju poprzecznym wzdłuż linii B-B, fig. 4 - pierwszy zespół członów obiegowych w przekroju poprzecznym wzdłuż linii C-C, fig. 5 - drugi zespół członów obiegowych w przekroju poprzecznym wzdłuż linii D-D.

Urządzenie napędowe składa się z dźwigni wahliwej 1 uformowanej w postaci płyty z dużymi wypukłościami, osadzonej obrotowo na osi 2. Dźwignia wahliwa 1 jednym ramieniem połączona obrotowo przegubami 4 i 5 z łącznikiem 3 i korbą 7, napędza pierścień główny 8 w dwóch przeciwstawnych kierunkach wokół osi obrotu 6, powodując zwielokrotnienie siły korby w jednym z jej skrajnych położeń.

Pierścień główny 8 posiada po obu stronach wypusty, które z jednej strony umieszczone są w wycięciach tarczy obudowy 13 wychodzące na zewnątrz obudowy, na których zamocowana jest korba 7, na wewnętrznych wypustach osadzone są pośrednie człony 9 odchylane sprężyną 24 sprzęgające z krzywkami jednokierunkowymi pierścienia zewnętrznego 10 i pierścienia jarzma 11, powodując ich obrót w przeciwnych kierunkach. Gdy jeden pierścień obraca się, drugi pierścień jest unieruchamiany poprzez sprzężenie członów pośrednich 9 osadzonych w kłach pierścienia stałego 12 zamocowanego na tarczy obudowy 13. Ponadto oba pierścienie z krzywkami sprzężone są z członami obiegowymi 14, których osie 15 osadzone są w jarzmie z pierścieniem krzywkowym 11. Natomiast powierzchnie zewnętrzne członów obiegowych 14 sprzężone są z wewnętrzną powierzchnią pierścienia krzywkowego 10 i z zewnętrzną powierzchnią pierścienia drugiego jarzma 16 obracającego się zawsze w jednym kierunku na skutek

164 602 obrotu członów obiegowych 14. Obrót pierścienia drugiego jarzma 16 powoduje obrót drugiego zespołu członów obiegowych 18, których osie 17 osadzone są w jarzmie 16. Ponieważ powierzchnie zewnętrzne członów obiegowych 18 sprzężone są z zewnętrznej strony osi 17 z pierścieniem 19, który jednocześnie sprzężony jest z członami obiegowymi 14, natomiast wewnętrznej strony osi 17 człony sprzężone są z pierścieniem centralnym 20 powoduje to zwielokrotnienie jego obrotów.

Sprzężenie cierne członów obiegowych 14 i 18 z pierścieniami wewnętrznymi 16 i 20 oraz z pierścieniami zewnętrznymi 10, 19 i 21 wywiera osiowe ściśnięcie zewnętrznych pierścieni 10 i 21 obudową 23 poprzez sprężynę dociskową 22 wywołującą wstępny docisk między członami. Sprzężenie członów obiegowych 14 i 18 z pierścieniami może być kształtowe, np. w postaci kół zębatych.

Fig.2

164 602

Fig.

164 602 c-c

Fig. 4

164 602

D-D

Fig. 5

S^a yvaó efe⁷·· t>ep^a’

CcWA »

Claims (3)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie napędowe dźwignią wahliwą, znamienne tym, że ruchoma dźwignia (1) osadzona na osi (2), jednym ramieniem połączona jest obrotowo przegubami (4) i (5) z łącznikiem (3) i korbą (7), napędza w dwóch przeciwstawnych kierunkach pierścień główny (8), na którym osadzona jest korba (7) od zewnętrznej strony tarczy obudowy (13), natomiast na wewnętrznej części pierścienia głównego (8) osadzone są pośrednie człony (9) sprzęgające z krzywkami jednokierunkowymi znajdującymi się korzystnie na pierścieniu zewnętrznym (10) i pierścieniu jarzma(11), które sprzęgane są równocześnie członami pośrednimi (9) z pierścieniem stałym (12) osadzonym na tarczy obudowy (13), unieruchamiając jeden pierścień, gdy drugi pierścień obraca się, przy czym w pierścieniu jarzma (11) osadzone są osie (15) członów obiegowych (14), które zewnętrznymi powierzchniami sprzężone są z pierścieniem zewnętrznym (10) i pierścieniem wewnętrznym (16), którego obroty są zawsze w jednym kierunku.
2. 2. Urządzenie napędowe dźwignią wahliwą według zastrz. 1, znamienne tym, że w jednym z dwóch położeń skrajnych dźwigni wahliwej (1) jej oś obrotu (2) z osiami obrotu przegubów (4) i (5) łącznika (3) tworzy prostą lub zbliżoną do prostej, która tworzy kąt prosty lub zbliżony do prostego z promieniem łączącym oś obrotu przegubu (5) i osią (6) obrotu korby (7).
3. 3. Urządzenie napędowe dźwignią wahliwą według zastrz. 1, znamienne tym, że pierścień zewnętrzny (10) z krzywkami jednokierunkowymi na wewnętrznej powierzchni i pierścień jarzma (11) z krzywkami jednokierunkowymi na zewnętrznej powierzchni, usytuowane są względem siebie tak, aby kierunki zakleszczania tych krzywek były skierowane w przeciwnych kierunkach.