PL153817B1

PL153817B1 - Urządzenie przeciwślizgowe, zwłaszcza do ogumionych kół pojazdów na lodowych lub śnieżnych powierzchniach a także przyrząd do łaszenia śrub z łbami innych śrub lub sworzn

Info

Publication number: PL153817B1
Application number: PL1986261380A
Authority: PL
Priority date: 1985-09-13
Filing date: 1986-09-12
Publication date: 1991-06-28
Also published as: PL261380A1

Description

OPIS PATENTOWY

153 817

URZĄD

PATENTOWY

RP

Patent dodatkowy do patentu nr —

Int. Cl.⁵ B60C 27/20

Zgłoszono: 86 09 12 /P. 261380/

Pierwszeństwo: 55 09 13 dla zastrz. 1-10

Republika Federalna Niemiec 86 08 29 dla zastrz. 45 R^epL^lob-i-ka Federalna Niemiec

Zgłoszenie ogłoszono: 88 08 04

Opis patentowy opublikowano: 1991 11 29

Twórcy wynalazku: Rosal Preusker, Werner Preusker

Uprawniony z patentu: Coinfon AG,

Rheineok /Szwajcaria/

URZĄDZENIE PRZECIWŚLIZGOWE, ZWŁASZCZA DO OGUMIONYCH KÓŁ POJAZDÓW NA LODOWYCH LUB ŚNIEŻNYCH POWIERZCHNIACH A TAKŻE PRZYRZĄD DO

ŁACZENIA ŚRUB Z ŁBAM INNYCH ŚRUB LUB SWORZNI

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie przeciwpoślizgowe, zwłsszcza do ogumionych kół pojazdów na lodowych lub śniegowych powierzchniach złożone z piasty mocowanej do tarczy względnie obręczy koła, zaopatrzonej w wyjęcia do przytwierdzania do śrub obręczy, sworzni mocujących koło lub tym podobne, oraz tarczy nośnej utry mywanej i unieruchamianej na piaście za pomocą pierścienia zabezpieczającego, z pewną liczbą ramion przeciapoślizgoaych rozmieszczonych promieniowo w równych odstępach, wykonanych z wygiętego profilu z tworzywa sztucznego lub innego stosownego mttriału, obejmujących powierzchnię bieżną opony i mających na wolnych końcach na zewnątrz i wewwątrz zarys chwytny z kolcami lub elementami me ta lewymi na zewnątrz, jak również przyrząd do łączenia śrub z łbami? innych śrub lub sworzniami, na przykład z łbami śrub mooującymi koło pojazdu·

Do jazdy pojazdami mchanicznymi w zimie po zaśnieżonych wzniesieniach i na odcinkach spadzistych stosuje się obok łańcuchów także opony zimowe o dużej przyczepności. Łańcuchy nie są łubiane, gdyż ich naciąganie na opony jest często mozolne, a ponadto trzeba je stosować w taki sposób, aby nie uszkadzać jezdni, to znaczy na jej odcinkach suchych należy je zdejmować, zwłaszcza, że przy jeździć po suchej nawierzchni zużywają się one silnie i nie pozwwlają na stosowanie dużych prędkości. Szczególnie na drogach oblodzonych tylko chwilowo, np. wskutek opadu mżawki na ϋ^Γζηήętą nawwerzchnię, nie ma się często do dyspozycji łańcuchów lub opon przyczepnych. Także i opony zaopatrzone w kolce nie zawsze dają się stosow/ać. Obok łańcuchów i opon przyczepnych znane są pomoce do ruszania, które jednak nie mogą ich zastąpić. Pomoce te, stanowiące kabłąki zaciskane na oponach, służą jedynie do umooliwienia ruszenia pojazdem z błota lub śniegu.

153 817

153 Θ17

Urządzenie przeciwpoślizgowe, zwłaszcza do ogumionych kół pojazdów na powierzchniach pokrytych lodem lub śniegiem, złożone z piasty mocowwnej do tarczy względnie obręczy koła, zaopatrzonej w wyjęcia do przytwierdzania do śrub obręczy, sworzni mocujących koło lub tym podobne, oraz tarczy nośnej utrzymywanej i unieruchamianej na piaście za pomocą pierścienia zabezpieczającego, z pewną liczbą ramion przeciwpoślizcowych rozmieszczonych promieniowo w równych _ odstępach, wykonanych z wydętego profilu z tworzywa sztu cznego lub innego stosownego mteriału, obejmujących powierzchnię bieżną opony i mająoych na wolnych końcach na zewnątrz i wewwątrz zarys chwytny z kolcami lub elementami mtalowymi na zewnąąrz, jest znane z opisu patentowego RFN rn? DB-GM 8 327 305·

To znane urządzenie ma do przytwierdzenia tarczy nośnej piastę łączoną z tarczą względnie obręczą koła, która jest zaopatrzona w ryglowane uchwyty tarczy nośnej, przy czym piasta pozostaje połąozona z tarczą względnie obręczą koła także wtedy, gdy urządzenie przeciwpoślizgowe nie jest potrzebne· Sama tarcza nośna ma w środku wyyęcie, podczas gdy okrągła piasta mi kową okrągłą część osadozą o średnicy mnnejszej od średnioy piasty, mjącą w pewnej odległości od piasty w sąsiedztwie jej górnego brzegu na obwodzie pewną liczbę nasad w postaci zgrubień oraz, poniżej tychże, prowadzeń ślizcowych zwężającyoh się stożkowo od otworu wejściowego, skierowanych w kierunku obwo du części osadczej, oraz'obejmijącą ją podtrzymującą tarczę nośną z ramionami przeciwpcślizgowymi, zabezpieczoną pierś cieniem nasadzoiym na tę część, który mi progi ryglujące, dające się wsuwać do prowadzeń ślizo>wyoh części osadozej i unieruchamiające bagnetowo, o odcinkach zw^ających się stożkowo ku otworom wejśc^wym i z co najmiiej jedną zapadką w postaci sprężyny płaskiej na wwwnęrznej powierzchni, która w ryglującym położeniu pierścienia na piaście wchodzi w wyjęcie na obwodzie częśoi psadczej, opierając się o zderzak w celu zapobieżenia niepożądanemu odłogowaniu, a za pomocą klucza luzująoego da je się przestawiać z położenia zaryglowanego w od ryglowane.

W urządzeniu prziciwpoślizciwym tego rodzaju na tarczy względnie obręczy koła pozostaje stale piasta ze specjalnie uk^ztałtoowaną częścią osadczą, a dla przygotowania do użycia urządzenia nasadza się tarczę nośną z ramionami na piastę i unieruchamia ją na tej ostatniej pierścieniem zabezpieczającym· W celu umoóżiwienia przytwierdzenia piasty do tarczy względnie obręczy koła, tarcza ma określoną liozbę wyjęć do οο<3ο*^ιι do śrub obręczy, sworzni koła lub tp· Wdę stanowi to, że z uwagi na stabilność i rozmiary» piasta tarczy mocującej nie może mieć dużej liczby wyjęć, różnie ustawionych względem siebie, na przyjęcie śrub względnie sworzni w celu umoożiwienia mocow^ia piasty także do tarcz względnie obręczy o innym rozmieszczeniu i rozmiarach śrub względnie sworzni·

Z drugziej strony nieekonomiczne jest m^t^^^!^JjnciaΓJLe dużej liczby różnie skszttłCiwanyjh piast w celu umooiiwienia dopasowania przedmiot owego urządzenia do najróżniejszych tarcz względnie obręczy· Μο<3ον^^ piasty do tarcz względnie obręczy następuje za pomocą śrub obręczy lub sworzni kół·

Do mocowwnia tego rodzaju urządzenia oraz zamków śrub koła, zamków nakrętek koła, specjalnych przysłon i urządzeń pomiarowych potrzebna jest duża liczba specjalnych śrub i nakrętek do kół wraz z występującą wtedy m^c^^^^c^ią różnych gwintów, długości gwintu, kulek, stożków, płaskich odsądzę^ stożków nasadczych, rozwartości kluczy oraz οΙθγΙιłów. Oprócz tego elementy mocujące imieniają się często w nowych typach pojazdów.

Wynsaazek rozwiązuje zadanie takiego ukształoowania urządzenia iymOenicnigo na wstępie, że bez dużych kommlikacji technicznych daje się ono stosować do dużej liczby różnych pojazdów, również gdy ich tarcze względnie obręcze kół mją różne rozmieszczenie śrub względnie sworzni, wskutek czego zbędna jest konieczność składowania dużej liczby różnie uk^ztałtowł^rych piast dla poszczególnych typów tarcz lub obręczy. Zadaniem wynalazku jest ponadto dostarczenie przyrządu nasuwanego na łby śrub obręczy oraz łby wszelkich śrub i nakrętki, zwłaszcza, że występuje tylko niewielka wielkości chwytu klucza, przy czym adapter powinien dopuszczać stosunkowo duże tolerancje rozwalości klucza i gwarantować pewność osadzenia. Powinien on dać się łatwo oooowwć, w miarę możności bez potrzeby stosowania na zrzędzi specjalnych, łatwo zdejmować 1 nadawać do częstego stosowania ponownego·

153 817

Do rozwiązania tego zadania proponuje się urządzenie przeciwpoślizgowe rodzaju wymienionego na wstępie, w którym według wyralazku na strome piasty z uformowaną na niej częścią osaaczą, przeciwległej względem tarczy nośnej, jest osaczona tarcza przyrządowa przyśrubowana do piasty i rająca pewną liczbę podłużnych otworów ustawionych promieniowo, rozmieszczonych w równych i/lub nierównych odstępach albo według kilku podzlałek.

Weeług dalszej postaci wynalazku tarcza przyrządowa ma podłużne otwory leżące na co najmilej dwóch okręgaoh o różnej średnicy, zakreślonych ze środka tej tarczy, przy czym otwory na okręgu bliższym środka tarczy mogą leżeć w różnych odstępaoh, podczas gdy takowe na zewnętrz rym okręgu są rozmieszczone w odstępach wzajemnyoh równych i nierównych.

Weeług uprzywilejowanej postaci wykonania wynalazku tarcza przyrządowa ma na okręgu wewnętrznym cztery otwory podłużne. Na okręgu zewnętrz rym można przewidzieć także sześć takich otworów, z których trzy są rozstawione w równych odstępaoh, przy czym odstęp wzajemny każdych dwóch z nich wynosi około 120°, a pierwszy z nich leży w odległości około 75° od linii środkowej priQChodiągθj przez środek tarczy, podozas gdy z pozostałych trzeoh otworów pierwszy leży o około 45° od linii środkowej, a oba pozostałe są rozmieszczone w odstępie wzajemnym około 90° w kierunku przeciwnym względem obrotu wskazówek zegara, przy czym otwory: pierwszy i ostatni leżą naprzeciw siebie.

Weddug innej postaoi wrPorania wynalazku w tarczy przyrządowej wykonano na okręgu wewnętrznym pi$ć promieniowo ustawionyoh otworów podłużnyoh w równyoh odstępach wzajemnych, a na okręgu zewnętrznym - również pięć otworów podłużnyoh w r<wnyoh odstępach, które są przesunięte względem otworów piaIwsiygh. Przy tym pierwszy z pięciu otworów na okręgu wewnętrznym jest umies^zony w odległośo! około 24° od linii środkowej poprowadzonej przez środek tarozy, podozae gdy sąsiadujący z nim pierwszy otwór na okręgu zewnętrznym leży w odległośoi około 47° od tej linii._ Otwory na okręgu zewnętrznym są dwukrotnie krótsze od tychże leżąoyoh na okręgu wewnętrznym. Opróoz tego tarcza ma oztery lub pięć otworów gwintowych na śruby mocujące piastę, rozmieszczonych w równych odstępach i leżących na jednym okręgu.

Zaleta zastosowania tarczy przyrządowej na piaście polega na tym, że potrzeba wtedy tylko niewielu różnych rozwiązań piasty. Tarcza ma otwory gwintowe zgodne z otworami na śruby mocujące w piaście, a ponadto pewną liczbę po^^użpyoh otworów rozmieszczonych promieniście, to jest w kierunku promienoowym według jednej lub kilku podziałek tak, że dzięki dużej liczbie tyoh otworów piasta mooująca daje się za pośrednictwem tarozy adapterowej przytwierdzić do każdej tarczy względnie obręczy koła, gdyż ta duża liczba różnie ustawionych otworów podłużnych daje mooliwość dopasowania do otworów gwintowych na śruby wzgl. sworznie, rozstawionych różnie w tarczach względnie obręczach kół.

Dzięki temu, nie potrzeba mieć na składzie przygotowanych do użycia dużych ilości piast dla tego rodzaju urządzeń prieciwpoślizgowych, gdyż wskutek przewidzenia w tarczy przyrządowej otworów podłużnych według jednej lub kilku podziałek istnieje możliwość dopasowania do tarcz względnie obręczy kół o różnych układach, otworów gwintowych na śruby względnie sworznie. Tarczę adapterową przyśrubowuje się tylko przy wykoosystaniu właściwej podziałki do śrub, sworzni lub zastosowanych specjalnych śrub do kół na okręgach o różnej średnicy, przy samoczynnym środkowaniu. Następnie piastę moouje się do tarczy przyrządowej śrubami, co umoóliwia stosowanie przedmiotowego urządzenia w pojazdachy do których nie mamy piast o pasujących: średnicy, okręgu otworów i ich podziałki.

W ten sposób możliwe jest dostosowanie się do mooliwie największej liczby różnych średnic okręgów i podziałek otworów w kołach pojazdów za pomocą niewielu tylko tarcz i piast, przy czym wchodzą w rachubę znane podziałki, a mianowócie: 3, 4, 5, 6, 6, 10, i 12.

Do urządzenia prieciwpgślizgowegg według wynalazku skonstruowano przyrząd obejmujący łeb, np. sześciokątny lub tp. śruby koła, sworzeń, nakrętkę lub tp., złożony z części iewnęęΓznθj w postaci kołpaka oraz z przykrywanej przez nią części wθwoatΓzaej otakiejże

153 817 postaoi, ze sztywnymi lub luźnymi chwytakami kształtowymi, utworzonymi przez podłużne szczeliny o ściance części oewontrznej, o postaci odcinków tulei zaciekowej lub pojedynczych elementów kształoowych, przy czym przez okręcenie lub wciśnięcie części zewnętrznej na wewwęęrzną w kierunku długości śruby chwytaki są dociskane do sworznia, nakrętki lub tp., łba śruby itp· oelem utworzenia trwałego, pewnego połączenia przyrządu ae sworzniem, nakrętką lub łbem- śruby, przy czym połączenie- to jest rozłączne i ponownie stosowalne, a za pośrednicwwem przyrządu można łączyć przy użyciu śrub 1 otworów gwintowych dalsze części, np. piastę urządzenia przeciwpoś^JLizgwego ze sworzniami, nakrętkami, łbami śrub 1 tym podobnych.

Szczególnie korzystna jest przy tym postać, w której iθwnętΓznr część przyrządu w sąsiedztwie dolnego obrzeża ma od wewwąąrz odcinek ścianki zwężający się stożkowo ku obrzeżu, a ozęść wewo^ęrzna w sąsiedztwie dolnego obrzeża, po stronie zewnnęrznj, ma odoinek ścianki roiszerzająoy się s1tc^^l^o^c ku obrzeżu, przy czym po złączeniu obu ozęści, stożek części zewnęęrznej naoiska na stożek części wewontrEEąj· Opróoz tego, część zewnętrzna może w sąsiedztwie swego dolnego obrzeża, po stronie wθwoęęrznej, mieć odcinek ścianki rozszerzający się stożkowo ku obrzeżu, a ozęść we w wnętrzna w sąsiedztwie dolnego obrzeża na - zewnątrz - odcinek ścianki zwężający się stożkowo ku obrzeżu, przy czym po złączeniu obu części stożek części zewti^ętrzn^j rozoiega stożek części wwwntrznej.

Weeług innego przykładu wykonania ozęść zewnętrzna przyrządu ma w swej dolnej partii od wwwątrz odcinek śoianki rozszerzająoy się stożkowo ku obrzeżu, przy ozym ten stożek ozęśd iθwnętrznej i stożkowy odcinek ścianki części wewwntrznej, dociskają cdpoW.θdnis podwójne stożki luź^nyoh chwytaków ksztaitowych·

Przyrząd do łączenia śrub ze łbami innych śrub, na przykład śrub do mocowania kół pojazdu, składa się z ozęści zewn^ętrznej w postaoi kołpaka oraz z przykrywanej przez nią części wθwoąęrBnβj o takie jże postad, ze sztywnymi lub luźnymi chwytakami kształow wym i, utworzonymi przez podłużne szczeliny w ściance ozęści wwontrEnąj, w postaci odcinków tulei zaoiskcoβj lub pojedynczych elementów k8ztał0owyoh, przy czym przez wkręcenie lub wciśnięcie cztśd iewnnęriąej na wθwoątriąą, w kierunku długości śruby, chwytaki są dociskane do sworznia, natoętki lub tp· łba śruby itp· celem utworzenia trwałego, pewnego połączenia adaptera ze sworzniem, nakrętką lub łbem śruby, przy czym połączenie to jest rozłączne 1 ponownie stosowalne, a za pośr^edni^ow^e^m przyrządu można łączyć przy użyciu śrub i otworów gwintowych dalsze części, np. piastę urządzenia przeciopoślizgowsgc ze sworzniami, nakrętkami, łbami śrub itp·

W ten sposób zostaje utworzony przyrząd w postaci tulei zaciskowej, złożony z dwóch części: worown^E^j, mającej w jednym końcu otwór gwintowy i gwint iswnętriąy, a w drugim końcu wewnątrins gniazdo sześciokątne, w rodzaju tulei zaciskowej, rozcięte i mające na zewnątrz powierzchnię stożkową; oraz zewnętrinej, maaącej w jednym końcu otwór gwintowy, pasujący do gwintu zewnętrznego części wewoątrEnej, oraz sześci-okąt zewnętrzny o takim samym chwycie klucza, co sześciokąt oewnętriąt w części wβwoątrEnej. W drugim końcu, część zewnętrzna ma stożek dojpeniający względem stożka w części oewoątrznej·

Przy nakręcaniu części iewnętriąej na wβwoąęriąą, weNt^^ne gniazdo sześciokątne zostaje ściśnięte przez oba stożki, a przyrząd zostaje silnie i pewnie połączony z nakrętką sześciokątną lub takimże łbem śruby, ns którą/y/ został nasunięty· Połączenie zwalnia się przez odkręcenie części zewnnęrznej. Otwór gwintowy w części warown^z^nej służy do mocowwnia do przyrządu wszelkich możliwych części, np. piasty urządzenia przeciwpoślizgowego, za pomocą śruby. Ponieważ koniec części oewoątrEnej z otworem gwintowym wystaje ponad część iswnętΓiąą, więc odległość od nakrętki lub śruby nie zmienia się wskutek tolerancji rozwartości klucze. Ponieważ istnieje tylko niewiele tych rozwartości, więc dla wszystkich typ<w i mrek samochodów potrzeba tylko niewielu typów przyrządu, które należy mieć na składzie.

Korzystne postacie wynnlazku określono w zastrzeżeniach zależnych.

Przedmiot wynalazku zostanie poniżej objaśniony na rysunkach, na których fig. 1 przedstawia koło pojazdu mechanicznego z ramionami urządzenia prisoiopcślizcoosgc obejmującymi

153 617 powierzchnię bieżną opony, w częściowym przekroju pionowym, fig. 2 - część tarczy nośnej urządzenia przeciwpoślizgowego podtrzymającej ramiona, w widoku z góry; fig. 3 piastę urządzenia przeciwpoślizgowego w widoku z góry; fig. 4 - piastę z tarczą przyrządową w przekroju pionowym; fig. 5 - piastę bez tarczy przyrządowej w widoku bocznym; fig. 6 - okolicę zamka piasty; fig. 7 - pierścień zabezpieczający zespołu mocującego /piasty/ urządzenia . przeciwpoślizgowego, w widoku z góry; fig. 8 - klucz do odryglowania w widoku z góry; fig. 9 - klucz do odryglowania w widoku z przodu; fig. 10 - tarozę przyrządową w widoku z góry; fig. 11 - inny przykład wykonania tarczy adapterowej; fig. 12 - przyrząd w postaci wykornnia, w której stożkcwe odcinki ścianek ozęśoi zewnętrznej i wewwęęrznej uciskają na siebie, nałożony na śrubę mocująoą koło, ozęścoowo w widoku z boku, częśc^o w przekroju; fig. 13 - przyrząd w przyk ładzie wykonania, w którym stożek ozęśoi zewnęęrznej jest ciągnięty po stożku części wewwęęrznej nałożony na śrubę mocująoą koło, częścoowo w widoku z boku, częściowo w pionowym przekroju; fig. 14 - przyrząd w przykład zie wykornnia, w którym część zewnętrzna jest nasunięta na ^^i^wnę^rzną, nałożony na śrubę m^^^jąoą koło, częśoiLowo w widoku, oięśolowo w pionowym przekroju; fig. 15 - przyrząd w przykładzie wykonania, w którym' podwójny stożek jest zaopatrzony w luźne elementy chwytne, nałożony na śrubę mocująoą koło, częśolo wo w widoku, iięścOcoo w pionowym przekroju; fig· 16 - nakrętkę dającą się nakręcić na gwint zewnętrzny szyjkowej części elementu kołpak owego przyrządu w innym przykładzie wykonnnia, w widoku bocznym; fig. 17 - naJkrętkę z fig. 16 w przekroju pionowym; fig.

- element kołpakowy przyrządu z chwytakami kształ^w^! w rodzaju* tulel· zaciekowej, w przekroju pio no wym; fig. 19 - eleTOnt z fig. 18 w widoku od spodu; fig. 20 - tuleję zaoisakową nasadzoną na elarant kołpakowy, w przekroju pionowym; oraz fig. 21 - przyrząd złożony z wkrętki, elementu kołpak owego 1 tulę i zaciskowej, w przekroju pionowym.

Jak pokazano na fig. 112, urządzenie przecOwpośliziowe 10 składa się z pierścieni o < wej tarczy* nośnej 20 zaopatrzonej w wyjęcie w środku, do której przytwierdzono pewną liczbę promieniowo ustawionych ramion przeciwpośliziowych 40, rozmieśzozonyoh w równych odstępach i przechylnych w niewielkim zakresie na osiach 41 równoległyoh do osi koła.

Ta nieznaczna przechylność ramion umoożiwia założenie urządzenia przeciwpoεlizgowego przy stojącym pojeździe. Przy pierwszyoh obrotach koła pojazdu wszystkie ramiona 40 ustawiają się w równych odstępaoh, także i wtedy, gdy podczas montażu ułożyły aię one obok powierzchni bieżnej opony w obszarze przylegania tej ostatniej do podłoża, na przykład jezdni lub tym podobnego.

Urządzenie przeciwpiślizgowe jest przytwierdzone do koła z obręczą, zaopatrzonego w oponę 13· Koło 11 -ma część hamulcową, nie pokazaną na rysunku. Powwerzchnię bieżną opony 13 iznaiioao przez 14, a jej zewnętrzną powierzchnię boczną przez 15 /fig. 1/.

Zamooowwnie każdego ramienia 40 na tarczy 20 odbywa się za pomocą elementów złąoznych sworzniowych lub nitowyoli, przy czym możliwe jest również przytwierdzenie rozłączne, co pozwala na wyrmanę ramion zużytych. Jak pokazano na fig. 2, na tarczy 20 przewidziano osiem ramion 40. Liczba ich może być dobrana dowwonie, jednakże musi ich być co najmniej dwa· Wssystkie ramiona są rozstawione w równych odstępach kątowych. Kżde ramię 40 jest wykonane z matriału sprężystego, np. stali sprężynowej, oo umooliwia sprężyste odginanie wolnego odcinka końcowego każdego ramienia do obszaru powierzchni bieżnej 14 opony 13· Ramiona te są uf o mowane wstępnie tak, że po płożeniu urządzenia na koło pojazdu, zachodzą swymi swobodnymi końcami na powierzchnię 14· Zamiast stali sprężynowej można stosować na ramiona 40 także inne stosowne mteriały, np. odpowiednie tworzywa sztuczne. Ramiona 40 mają na swobodnych końcach po stronie iewnętriaej profile chwytne, co zapewnia dużą przyczepność. Profile te mogą mieć również postać kolców.

Zespół mocujący urządzenia 10 na obręczy 11 koła pojazdu składa się z piasty 50 i pierścienia zabezpieczającego 150 /fig. 3 i 7/.

Piasta 50 ma szereg wyjęć 51 służących do mocowania jej na śrubach 18 obręczy. Jak pokazano na fig. 1, do itmocowonia piasty 50 śruby te mogą mieć otwory z gwintem wewnętrznym na śruby zabezpieczające 85, za pomocą których piastę mocuje się śrubą ob^ozy do tejże, i które służą do przytwierdzenia piasty do tarczy adapterowej, opisanej dalej bardziej szczegółowo, lub do śrub koła albo nakrętek.

153 Θ17

Okrągła tarczowa piasta 50 ma w środku okrągłą część osadczą 52 w postaci kształtowego walca, będącą integralną częścią piasty· Średnica części 52 jest miiejsza od średnicy piasty 50. Na swym obwodzie zewnętrznym, w sąsiedztwie górnego obrzeża 53, część 52 ma pewną liczbę nasad w postaci zgrubień 55, rozmieszczonych w równych odstępaoh.

przykładzie z fig· 3 przewidziano na części 52 piasty 50 cztery takie nasady, wystające w bok z powierzchni obwodowej tej ' części· Pod każdą nasadą 55 jest utworzone prowadzenie ślizgowe 60, mające postać ujęcia z otworem wjściowym 56, od którego poozynając zwęża się ono ku swemu końcowi tak, że otwór 56 jest większy od przekroju w ozęści końco^j 56a. Wyyęoie 60 ma kształt klinowy 1 w ozęści sąsiadującej z piastą 50 jest ograniczone plercciiniowyπl zgrubieniem 57· Końcowa część prowadzenia 60 ma także ograniczenie w postaci zderzaka, którego obθcicść nie jest jednak bezwarunkowo konieczna· PierściθnCowe zgrubienie 57, uformowane na obwodzie zewnętrznym częśoi 52, stanowi jednocześnie górne ograniczenie dla tarczy nośnej 20, nasadzonej na część 52 piasty 50 /fig· 3/. W okolicy wyjęć 51 zgrubienie 57 jest przerwane, gdyż odcinek każdego wyjęoia 51 wchodzi jako otwór częściowy do częśd 52 /fig. 3/·

Wsszstkie prowadzenia 60 pod nasadami 55 są tak ukształiowaie 1 ustawione, że ich wjścia 56 są zwrócone ku poprzedniemu zakończaniu 56a· Korzystne jest zaopatrzenie każdej. nasady 55 w jej górnej części w spłaszczenie 55a celem ułatwienia nakładania pierścienia zabezpieczającego 150· Część 52 piasty 50 służy do przyjęcia tarozy nośnej 20 z ramionami 40 urządzenia 10 oraz piersoienia 150·

Zabezpieczenie tarozy 20 urządzenia 10, nasadzonej na piastę 50, następuje za pomocą pierścienia 150· Pierścień ten, o średnicy zewnętrznej nieco mnnejszej od średnicy piasty 50 względnie jej równej, ma na swej powierzchni wewontrEiej 150a progi ryglujące 155, których liczba odpowiada liczbie nasad 55 wz^· liczbie prowadzeń 60 w częśoi 52· Te progi 155 mją taki kształt, że dają się wprowadzać do prowadzenia 60, co pozwala uzyskać zaryglowanie typu bagnetowego między pierścieniem 150 i częścią 52 wzzgL· piastą 50 /fig· 7/· Progi 155 mją kształt klinowy i przy pierścieniu 150 nałożonym na piastę 50 zwężające się odcinki końcowe każdego z nioh są zwrócone ku wlotowi 56 wyjęć między nasadą 55 i piirściiniowym zgrubieniem 57, tworzący^ prowadzenia 60, wskutek czego przy obrocie pierścienia 150 dokoła jego pionowej osi w kierunku strzałki X progi 155 wprowadza się do prowadzeń 60 i tym samym uzyskuje się zaryglowanie /fig· 6 i 7/·

W celu umodnienia nasadzenia - pierścienia 150 na część 52 piasty 50 w taki sposób, ażeby jego progi 155 dały się wprowadzić do prowadzeń 60, długość progu 155 odpowiada odstępowi dwóch nasad 55 na piaście 50. Dzięki temu w położeniu przy nakładaniu pierścienia 150 progi 155 dają się przeprowadzić między każdymi dwiema nasadami 55 aż do oparcia się pierścienia 150 o zgrubienie 57, kiedy to progi 155 można wprowadzić do wyjęć tworzących prowadzenia 60.

Celem uniknięcia samorzutnego zsunięcia się pierście nia 150 z części 52 wzgl· piasty 50 pierścień ten jest zaopatrzony w dodatkowe urządzenia unieruchamiające· Mją one postać zapadek 16O w kształcie sprężyn płaskich, a mianowicie sprężynujących języków, umieszczonych w wyjęciach 156 wewoitΓZi3j povd.erzchni 150a pierście nia 150. Ustawienie i kształt tych zapadek są takie, że przy pierścieniu 150 nasadzonym na część 52 piasty 50, jednak jeszcze w położeniu nieza^gni^nym, zapadki 160 są dociskane przez nasady 55 na części 52 do wyjęć 156. Udy przez obrót pierścienia 150 powodujemy jego zaryglowanie, to zapadki układają się w ^^yęc^^ach 152, utworzonych na obwoi^ie części 52. Ponieważ zapadki 160 mją skłonność do samoczynnego wyskoczenia z wyjęć 156 w kierunku strzałki Xi, więc układają się w ujęciach 152 części 52 i tworzą tam zaryglowanie, o ile ich wolne końce oprą się o zderzaki 153, ograniczające wyjęcia 152. Wolne końce zapadek 160, wchodzące do tych wyjęć ze zderzakami 153, zapobiegają w ten sposób obróceniu się pierścienia 150 w kierunku prze cwanym, niż przy ryglowaniu, i możliwości jego zsunięcia się z części 52.

153 817

Liczbę zapadek 16O na wewnętrznej powierzchni pierścienia 150 można dobrać dowolnie.

W przykład z ie wykonania, przedgawwOoym na fig. 7, przewidziano dwie takie zapadki, umieszczone w równy oh odstępach na śoiance 150a pierścienia 150· Liczba ^jęć 152 na obwodzie częśoi 52 odpowiada przy tym liczbie zapadek 160. Zapadkę 160 formuje się od razu z pierśoieniem 150 podczas jego wyważa nia· Pierścień ten jest wkonany z tworzyw sztucznyoh o zaohowaniu sprężystym w przypadku ukształtowania w postaoi języka, oo mi miejsce w wypadku zapadki 160.

Zamiast zapadek 160 w postaci sprężyn płaskich mogą być stosowane także urządzenia ryglujące o innej postaci· Istnieje np. mżliwość użycia sworzni przesuwnych promieniowo 1 dociskanych sprężyną, wohodzącyoh do odpowiednich wyjęć na obwodzie części 52· Trzeba jednak wtedy podjąć odpowiednie środki do odryglowania, gdyż w celu ummożiwienia zdjęcia pierścienia 150 z piasty 50 sworznie te tzrmeba odciągać z powrotem w położenie wyjściowe.

V celu zdjęcia pierśoienia 150 z piasty 50 konieczne jest przeprowadzenie zapadek 160 z położenia zaryglowanego w położenie wyjściowe w wdę^ciaoh 156 powierzchni 150a pierśoienia 150· Do tego jest przewidziany klucz 70, przedstawiony na fig· 9 i 9, złożony z rękojeści 71, mającej na swym jednym wolnym końcu dwa języki 72, 73 umieszczone w pewnej odległości od siebie, ustawione mniej więcej prostopadle do rękojeśoi· Odległość tych jęmyków odpowiada odległości między leżącymi naprzeciw siebie zapadkami 160, dzięki czemu języki te dają się wprowadzać do obu wyjęć 152 w piaście 50· Do tego celu, zgodnie z fig· 7, oba wrie^cia 152 w ozęśoi 52 mją dodatkowe wyjęcia 75, do któryoh dają się wprowadzać języki 72, 73 klucza 70·

Po wprowwdzeniu j^isy^lcc^w do ^jęć 75 i obróceniu klucza 70 w kierur&u strzałki Σ2 7/ obie zapadki 160, spoczywające w wjęciaoh 152 zostają z nioh wciśnięte i przesunięte do wyjęć 156 w wewiętrznej powierzchni 150a pierścienia 150. Zostają one tam wprowadzone na taką głębokość, że przy końou drogi przesunięcia obu jęeyk:<w.72, 73 zostaje zwolniony zderzak 76, do styku z którym zostają one doprowadzone. Po dokonaniu tego i przy dalszym obrocie klucza 70 w kierunku strzałki Σ2 języki 72, 73 zabierają ze sobą pierścień 150 i przy dalszym ruchu wycΓowidzają progi 155 z prowadzeń 60 piasty 505 gdy progi 155 znajdą się między nasadami 55, można pierścień 150 zdjąć z ozęści52

Nasadzanie pierźolenia 150 na część 52 odbywa się również za pomocą klucza 70 w taki sposób, że jego języki 72, 73 wprowadza się w wy jęcia 75, a przy obrocie klucza w kierunku strzałki Σ /fig. 7/ zabierają one ze sobą pierścień 150 do chwili, gdy progi 155 wejdą do prowadzeń 60 i połączenie bagnetowe zostanie osiągnięte. W celu umooiiwienia zabierania pierścienia 150 przez języki 72, 73 mają w okolicy zamocowania zapadek 160 zderzaki 78 /fig· 7/.

Jak widać na fig. 1, piasta 50 mm na swej powierzchni 50a, przeciwległej względem częśoi 52, w okolicy wyjęć 51 na śruby obręczy względnie sworznie koła, pierścienie lub elementy odligłoścOiWi 80, mjące postać wymiennych przyrządów. Daje to mooliwość dopasowywała zespołu mocującego do różnych rozmiarów opon za pomocą pierścieni 80 o różnej wielkości.

Ζβιηοοο™^^ urządzenia prziciipoślizoowigo 10, złożonego z tarczy nośnej 20 z ramionami 40, do obręczy wzgl. koła 11 pojazdu przy zastosowaniu zespołu mooującego, składającego się z piasty 50 i pierścienia 150, odbywa się tak, że po przytwierdzeniu piasty 50 za pomocą śrub 18, wkręconych w śruby koła lub nakrętki, do obręczy koła 11, tarczę nośną urządzenia 10 nasadza się na część 52. Na to nakłada się następnie pierścień 150, aż jego progi 155 wejdą do przestrzeni między nasadami 55· Wtedy następuje wprowadzenie języków 72, 73 klucza 70 do wyjęć 75 i obrót klucza w kierunku strzałki X /fig. 7/, wskutek czego pierścień 150 zostaje obrócony na swej osi pionowej aż do chwwii, gdy progi 155 na jego powierzchni 150a wejdą do wyjęć tworzących prowadzenia 60..Jednocześnie zapadki 160 zaskakują sprężyście w wycęcid 152 w części 52, dzięki czemu następuje zdh9zpieczenii przed ęiiEamieΓoęcm^] zluśnieniem się pierścienia 150. Weescie woln^h

153 817 końców zapadek 160 do zderzakowyoh w^jęć 153 gwarantuje pewność unieruchom enia. Podcięcie wyjęć 153 i klinowy w przybliżeniu kształt wolnych końoów zapadek 160 uniemożliwiają wyskooranie tyoh ostatnioh z wspomną nych wyjęć·

W ten sposób urządzenie 10 jest utrzmywane za pomocą zespołu mocującego, złożonego z piasty 50 i pierścienia 150, na . obręczy 11 koła pojazdu tak, il ramiona 40 urządzenia zachodzą na powierzchnię bieżną opony·

Zdejmowanie urządzenia 10 odbywa -się za pomooą klucza 70, którego języki 72,. 73 wprowadza się znów do wjęć 75· Przez obrót kluoza przesuwa się zapadki 160 z położenia ryglującego w położenie wyjściowe w ^^yę^^^ach 156 na powierzchni 150a pierścienia 150· Jednocześnie następuje obrót pierścienia 150 aż do iyprowiddenia jego progów 155 z prowadzeń 60· Pierścień 150 można wtedy zdjąć. Następuje w^ó^wc^ias śoiągnięcie tarczy 20 urządzenia 10 z części 52 piasty 50· W przypadku dalszego nieużywanie urządzenia 10, lecz utrzmywania zespołu modlącego w gotowości, nasadza się jedynie na piastę 50 pierś cień 150 1 unieruchamia go, dzięki czemu istnieje zawsze w razie potrzeby możliwość założenia urządzenia 10·

Tarcza nośna 20 urządzenia 10 ma w środku wyjęcie umoóżiwiające nasadzanie jej na część 52 piasty 50· średnLca tego w jęcia jest większa od średnicy części 52, wobec czego tarcza osadzona na tej części może wykonywać ruchy m^^m^irodow^· Dzięki temu ramiona 40 obejmujące oponę mogą razem z tarczą 20 dostożiWjwać się do ruchów toozącej się opony· Ponadto średnica wyjęcia w tarczy 20 jest tak dobrana, że tarczę tę można przeprowadzić po pierOciiniiym zgrubieniu 57 na części 52· Zabezpieczenie tarczy 20 w kierunku ku górze następuje za pomocą pierścienia 150, zaohodzącego miejscami za nią, a w kiezutku ku obręczy - przez samą piastę 50·

W celu umożżiwienia zamocowała piasty 50 z częścią 52 do tarczy względnie obręczy koła pojazdu piasta ta m po stronie przeciwległej względem tarczy 20 tarczę przyrządową 300, połączoną śrubami 350 z częścią 52· Do przytwierdzenia tarozy 300 do części 52 tarcza ta ra, zgodnie z fig· 10, pewną liczbę otworów 340 na śruby mooujące piastę, ułożonych na okręgu 341 zakreśoonjm ze środka M tarczy 300, pokrywających się z otworami 51 /fig· 3 1 4/ w części 52, przy czym liczba otworów 340 odpowiada liczbie otworów 51· Otwory 340 są rozmieszozone w równych odstępach· W przykład z ie ^konania pokazanym na fig· 3 1 10 przewidziano cztery otwory 340 w tarozy 300, natomiast w innej postaoi wykona nia tarczy 300, przedstawionej na fig· 11, przewidziano na okręgu 341 pięć takich otworów· Liczbę otworów dobiera się zawsze stosownie do wielkości piasty 50 1 części 52· Otwory 340 są gwintowane, co umoożiwia rozłączne mocowanie piasty 50, nasadzonej na tarczę 300, z tą ostatnią za pomooą odpowiθdnloh śrub·

Tarcza 300 ma pewną liozbę promieniowo ustawionyżh otworów podłużnych 302, 303, 304, 305 i 312, 313· 314, 315, 316, 317, które są na niej rozmleszozo^e według jednej lub kilku podziałek równych, a także nieróiiyżh /fig. 10/· W tarczy 300 z fig· 10 otwory te roz mieszczono na dwóoh okręgaoh o różnej średnicy· Otwory 302 do 305 są rozmieszczone w równyah odstępaoh na okręgu 301 bliżsym środka M tarczy 300, a otwory 312 do 314 i 315 do 317 - częściowo w iierWiyoh odstępach na okręgu zewnętrznym 311· Na okręgu 301 przewidziano cztery otwory, a na okręgu 311 - sześć·

Ustawienie otworów 302 do 305 okręgu 301 jest takie, że pierwszy z nich 302 leży w odległości około 30° od linii środkowej ML, przechodzącej przez środek M. Z sześciu otworów 312 do 314 i 315 do 317 na okręgu 311 otwory 312, 313, 314 leżą w róiiyżh odstępach, wyno8ząozżh. około 120°, przy czym piewszy z nich 312 leży w odległości około 75° od linii ML. Odstępy wzajemne otworów następnych 313, 314 wynoszą około 120°· Dalsze otwory na okręgu 311 są rozmieszczone następująco: pierwszy 315 leży w odległości około 45° od linii ML. W kierunku przecwwnym względem ruchu wskazówek zegara idą za nim następne 316, 317 w odstępach około 90°, przy czym otwory 315 i 317 leżą naprzeciw siebie. Otrzymujemy wtedy układ otworów w tarczy 300, pokezany na fig· 10·

153 817

W innym przykładzie wykonania, przed stawionym na fig· 11 umieszczono na okręgu wewnętrznym 321 pięć otworów 322, 323, 324, 325, 326 w równych odstępach, a na okręgu zewnętrznym 331 - pięó dalszych otworów 332, 333, 334, 335, 336, również w równych odstępach· Te otwory 332 do 336 są jednak przesunięte nieco względem pozostałych 322 do 32⁶· Pierosz^y z otworów na okręgu wewnętrznym ³²¹, oznaczony 3²²* leź^y o około 24° od linii .ML·, przechodzącej przez środek M tarczy. Dalsze otwory 323 do 326 następują za nim w równych odstępach· Natomiast pierwszy otwór 332 z okręgu 331 leży w odległości około 47° od Unii K, a za nⁱm nastę^puj^ą dalsze 333 do 33⁶ w równyc^h odstępao^h· O-twoiy na śruby mooująoe 340 na okręgu 341 są ustawiane względem otworów podłuźnyoh 322 do 326 i 332 do 336 tak, źe pierwszy otwór 340 leźy na linii ML, a następne idą za nim w odstępach około 72°· W ^rczy 3⁰⁰ z ^fig· 11 otwory 332 ^do 33⁶ są mniej więoej dwa razy krótsze od otworów 322 do 326· V tarczy 300 z f Jg. .10 natoMast wszystkie otwory podłuż. ne mają tę samą długość· Są one ustawione tak, źe dany okręg przechodzi zawsze przez punkt środkowy kaźdego z nich·

Tarczę 300 wykonuje się z maeriał<w ratalnych, zwłaszcza odpornych na korozję, jednakźe do jej wykonania można stosować takźe inne odpowiednie rarteriały, szczególnie o dużej rałośoi.

Otwory podłużne w tarozy 300 są ustawione względem okrągłych otworów gwintowyoh w taki sposób, aby wratępy 50a /fig· 4/ lub elementy odległośoiowe 80 /fig. 1/ nie kolidowały ze śrubami mocującym 66· Na tarozy 300 Mże być zastosowanych kilka różnych podzia łek· Śrub lub nakrętek mcująoych koło nie przeprowadza się przez piastę 50, lecz znajdują się one za nią i są przykręoane do niej lub do płyty 300 śrubam zatezpieozającymi. Szczególnie korzystne jest przyleganie ramion przeoiwpoślizgowyoh od strony wewnęęrznej do poi^l^zrzohn:! bieżnej opony za pośrednictiem elementów kształtowych przemdzianych na wolnyoh końoach ramion, a wchodzących w profil powierzchni opony·

V oelu zamocowania urządzenia 10 na obręozy 11 koła pojazdu trzeba połąozyć z nią piastę 50 tego urządzenia· Odbywa się to za pomooą śrub obręczy, które jednak mszą mleć specjalną postać, aby ragły przyjąć właściwe śruby zabezpieczająoe 85 piasty 50· Wobeo obfitośd typów pojazdów konieozne jest posiadanie dużej liczby róźnyoh śrub do obręczy, aźeby móc stosować urządzenie przeciwpoślizgowe do róźnyoh modli pojazdów·

Dzięki zastosowaniu adaptera 400, przedstawionego na fig. 12 do 21, istnieje mooźiwość użyoia posiadanych śrub do obręozy i zaracowania śrub zabezpieczających piastę 50·

W swych róźnych postaciaoh adapter ten po nasadzeniu na łeb śruby obręczy tworzy połączenie jej ze śrubą zabezpieczającą 85· Poniewaź adapter 400 deje się stosować do róźnych śrub obręczy, sworzni czy nakrętek, więo nie trzeba wytwarzać ani składować dużej liozby przyrządów, ale wystarcza posiadanie np· trzech ich wielkości, za pomocą których można obsłuźyć wszystkie śruby obręczy znanych m>ddH pojazdów. Przyrząd 400 obejmuje łeb 453, sze^a^ką^y lub inny, śruby 434, względnie nakrętkę lub łeb sworznia koiła.

W postaci wykonania z fig· 12 adapter 400 ma część zewnętrzną 401 w kształcie kołpaka oraz obejmowaną przez nią część wewnętrzną 405 o podobny kształcie· Część 401 jest nakręcana na część 405 za pomocą gwintu 431· Jak widać z fig. 12, ozęść weND^^na 405 ma u góry zwężoną, szyjkową nasadę z gwintem zewnętrznym, a górne szyjkowe zwężenie części 401 ma gwint wewnntrzny, dEięki czemu można ją nakręcić na ozęść 405 za jego pomocą· Część 401 ma w sąsiedztwie swego dolnego obrzeźa od wewnntrz odcinek ścianki 416 zwężający się stożkowo ku obrzeźu, a część 405 ma w sąsiedztwie swego dolnego obrzeźa na zewnątrz odcinek ścianki 417 rozszerza jący się stożkowo ku obrzeżu. Wskutek tego w stanie złączonym obu części powierzchnia 416 jest dociskana do powierzchni 417.

Partia kołpakowa części 405 ma pewną liczbę kształtnych chwytaków 409 w rodzaju ramion, oddzielonych od siebie pionowymi szczelinami 413 w ściance tej części, ale połączonych trwale swymi, górnym i końcami z jej korpusem· Dzięki tym szczel^om chwytaki są w pewnym stopniu ruchome, to jest sprężyste, 1 podczas nakręcania części 401 . na część 405 są dociskam do łba 435 śruby 434, co gwarantuje pewne osadzenie adaptera 400 na tym łbie· Trzyranie łba śruby przez ozęść 405 przyrządu za pośrednictwem chwytaków 409

153 817 następuje jak w tulei zaciskowej, gdyż chwytaki, dociskane przez część zewnętrzną 401, przylegają silnie do łba 435 · Jeśli założymy, że łeb ten jest sześciokątny, to części: wewnntrzna 405 i zewnętrzna 401 rają odpowiedni kształt sześciokątny celem zapewnienia uchwycenia tego łba, kiedy to chwytaki 409, wykazujące pewną sprężystość, przylegają do jego bocznych powiirzchni· Liczba szczelin 413 w części 405 jest tak dobrana, że tworzy się sześć chwytaków 409 w rodzaj*u ramion. Jednakże części: zewnętrzna i ^^e^wnęt^^zna nie muszą mieć kształtu sześciokątnego·

Przy nakręcaniu na część wewwnęrzną 405 część 401 przesuwa się w kierunku strzałki A, a stożkowy odcinek jej ścianki 416 przesuwa stożkowe odcinki 417 chwytaków do wewnątrz, wskutek czego chyyyaki są dociskane w kierunku strzałki Z do łba śruby 435·

Część zewnęęrzna 401 ma także na zewnątrz część sześciokątną 428 do obracania. Korzystne jest, aby była ona taka sama, jak sześciokątny łeb 435 śruby obręczy 434, gdyż wtedy do nakręcania części 401 na 405 nie potrzeba żadnego specjalnego narzędzia· Część

405 m w środku otwór gwintowy 424, ustawiony wzdłuż osi śruby, służący do przyjęcia nie pokazanej śruby, za pomocą której moouje się inne części, na przykład piastę 50 urządzenia 10· W taki sposób adapter 400 jest utrzymywany w stanie dociśniętym na łbie 435 śruby 434. Przez obrócenie w przeciwną stronę, część zewnęęrzną 401 można odkręcić z ^^e^wnęt^^ncij 405 i przyrząd 400 zdjąć z łba 435.

W przykładzie wykonania przyrządu 400 pokazanym na fig. 13, część zewnętrzna 402 mm stożek ciągnący 418, który przy nakręcaniu jej na część wewwnęrzną 406 w kierunku strzałki B dociska stożek 419 tej części. Ruchome cnwyaki kszta^owe 410, utworzone przez szczeliny 414 w ściance częśoi wewintrznej, są przy tym dociskane do sześciokątnego łba 437 nakrętki koła 436. Część zewnętrzna 402 ma na zewnątrz sześciokąt 429 do obracania jej, jak również otwór gwintowy 425 do dołączania. Również i w tej postaci wykonania część zewnęęrzna 402 ma w sąsiedztwie dolnego obrzeża ściankę o powierzchni stożkowej 418 i grubości zwiększającej się ku temu obrzeżu, podczas gdy ozęść wewnęęrzna

406 ma w sąsiedztwie dolnego obrzeża powierzchnię zewnęęrzną 419, zbiegającą się stożkoyo ku temu obrzeżu. Wskutek tego, po złożeniu ze sobą obu częśoi, powierzchnia 418 jest wciągana na powierzchnię 419, przy czym chwyyaki 410 są dociskane do łba nakrętki.

W przykładzie wykonania przyrządu 400, pΓzedgeiwiozm na fig. 14, okrągła część zewnętrzna 403 m wewwątrz stożkową powierzchnię ścianki 420, dociskającą stożkową powierzchnię ścianki 421 ozęści wewyntrzęej 407, gdy wskutek dociągania śruby 442 w otworze gwintowym 427 przy mcowyniu jakiegoś urządzenia 443 część 403 przesuwa się po części

407 w kierunku strzałki A. Powoduje to dociskanie chwytaków kształowwych 411, utworzonych również i w tej postaci wykonania przez pionowe szczeliny 415 w ściance części new^^nej 407, a zatem iu ohornych, tj. odginanych, do sześciokątnego łba 439 śruby obręczy 438. Wchodzące na siebie partie brzegowe części 403 i 407 mają powierzchnie stożkowe wEgl. zewnęęrzne, podobnie jak w postaci z fig. 12.

W przykładzie wykonania przyrządu 400, pokazanym na fig. 15, część wewinęrzna 408 ma sześciokąt 430 do obracania i otwór gwintowy 426 do dołączania. Przy w Kręceniu jej za pomooą gwintu 433 w część zewnętrzną 404 przesunięcie w kierunku strzałki A powoduje dosuwanie do siebie obu stożkowych powiirzchni wewięęrznych 422, 423 i przy tym dociskanie chwytaków kształtiwyoh 412, 412a do sześciokątnego łba 441 śruby koła 440. Jak widać z fig. 15, przewidziano tu podwójny stożek, mianowicie jeden w dolnej partii wewnętrznej ścianki części zewnęęrzne j, a drugi y dolnej wewiętrzęej ścianki części wewintrznej, która jest krótsza od zewy nożnej. Gdy części zewnętrzne 401, 402,

403, 404 przesuwa się względem wβwiętrzęych 405, 406, 407, 408 w kierunku przeciwnym w^^gl^em strzałek A i B, to chyyZaki 409, 410, 411, 412, 412a odsuwają się od powierzchni bocznych 435, 437, 439, 441 sześciokątne go łba śruby obręczy, nakrętki lub łba sworznia· ukształtowanie przyrządu 400 nie jest ograniczone do postaci przedstawionych na fig· do 15 i wyżej opisanych. Zależy ono od każdorazowego celu zastosowania i dziedziny użycia przyrządu. W związku z tym daje się on stosować nie tylko w moooryzaaji, lecz może być użyty wszędzie tam, gdaie maą być ae sobą połączone siłowo dwa elementy z łączne.

153 817

Jeszcze inny przykład wykonania przyrządu 400 przedstawiono na fig. 21· Składa się on z nakrętki 450, elementu kołpakowego 460 i tulei 470· Nakrętka 450 ma u dołu kołnierz 451, otwór osiowy 452 oraz gwint wewnętrzny 453 /fig. 16 i 17/· Otwór 452 ma takie rozmiary, że nakrętka daje się nakręcić na element 460 przyrządu, opisany niżej·

Kołpakowy element 460 według fig· 16 i 19 jest kształtwwym korpusem z górną zwężoną częścią szyjkową 462, mjącą w środku otwór osiowy 463 z gwintem 464, oraz gwint zewnętrzny 465· Średnica 1 inne rozmiary ozęści 462 są tak dobrane, że można na nią nakręcić nakrętkę 450 z fig. 16 1 17· Otwór 463 służy do przyjęcia nie pokazanej śruby mocującej względnie zatezptfeozająoej do przytwierdzania oz^ol innego urządzenia lub plaety 50, służącej do zamocowała wfżej opisanego urządzenia przeciwpoślizgowego·

Część szyjkowa 462 przeohodzi kołnierzem 461 w część kołpakową o ściance bocznej przeciętej szeregiem wzdłużnyoh szcza lin 467, 00 powoduje powwtanie między nimi chwytaków kaztałowwych 469 w rodzaju ramion· Ścianka 466 z ohwytakami odpowiada pod względem ukazta^owania przyrządom z fig· 12 do 15 £ chwytakami 409, 410, 411, 412, 412a> Także i chw^aki 466 wykazują ze względu na zastosowany mttriał pewną odotylność 1, jak to opisano dalej bardziej szczegółowo, dają się po nasadzeniu tulei 470 /fig· 20/ i dociągnięciu nakrętki 450 odchylać w kierunku strzałki Z, aby zagwarantować pewne osadzenie adaptera po nałożeniu jego elementu 460 na nie pokazaną śrubę z łbem sześciokątnym» uniemooiiwiające zdjęcie lub samorzutne ob^uźnienie·

Po nałożeniu tulei 470 na element 460, jak pokazano na fig· 21, nakręca się nakrętkę 450 na ozęść 462 tego elementu, przy czym kołnierz 451 nakrętki przylega do górnego obrzeża 471 tulei· W wyniku dociągania, tj· dalszego nak^oenia nakrętki 450 tuleja 470 jest przesuwana w dół w kierunku strzałki C, skutkom czego, wobeo stożkow^ści dolnych partii brzegowych, 469 są dociskane w kierunku strzałki Z do powierzchni łba śruby, do której przyrząd ma zostać przytwierdzony· W celu spowodowania tego, ohwytaki mają w dolnej częśoi odcinek ścianki zewnęęrznej 468, rozszerza jący się stożkowo na zewnątrz· Dolny brzeg 472 nasadzonej tulei 470 s^yka się wtedy z ukośną powierzchnią ścianki 468 elementu 46O, a przy dalszym ruohu tulei w dół osiąga się wtedy w wyniku powstającego nacisku, dociśnięcie ohwytaków do sześciokątnego łba śruby· Dolny brzeg 472 tulei 470 może być śoięty ukośnie na zewnnąrz, jak pokazano na fig* 20, celem osiągnięcia jego dobrego ślizga nia się po stożkowej powierzohni 468 elementu 460 podczas przesuwania tulei 470 w dół w kierunku, strzałki C przy dociąganiu nakrętki 450·

Wskutek pierścieitnwθgt kształtu tulei 470 jej wβwnętrina powierzchnia stanowi przy nasuwaniu na ohwytaki 469 powierzchnię oporową, która nie może ustąpić pod naciskiem chwytaków, lecz powoduje ich oddalenie w kierunku strzałek Z i dociśnięcie do sześciokątnego łba· W okolioy górnego i/lub dolnego obrzeża powierzchnia wewnętΓina tulei 470 jest ^sztal^Na^ stożkowo, rozbieżnie na zewnątrz.

Część kołpakowa elementu 460 może być okrągła, jak na fig· 19, ale istnieje też możliwość wyboru kształtu przekroju, który odpowiadałby kształtowi sześciokątnego łba· Kztałt okrągły korpusu elementu 460 daje tę korzyść, że element daje się nasadzać nie tylko na śruby z łbem sześciokątnym, ale także na łby o innym kształcie· Zaskakujące jest, że dzięki swemu ukształtowaniu przyrząd 400 try^a się na łbie każdego kształtu, a zwłaszcza sześciokątni tak silnie, iż ściągnięcie go z sześciokątnego łba śruby jest niemożliwe·

Poszczególne części przyrządu 400 są wykonane z metalu. Podatność względnie mooiiwość łatwego odginania chwytaków 409, 410, 411, 412, 412a i 469 oraz ich sprężystego powrotu w położenie wyjściowe osiąga się przez dobór tdpowiednitgo Mac^ału· Jako mteriały mogą być stosowane odpowiednie gatunki stali, zwłaszcza stal o właściwościach sprężystych· Mogą być jednak również stosowane inne tdpowiednit raaeriały· Część kołpakowa elementu 460 ma kształt cylindra otwartego od spodu, z wzdłużnymi szczelinami 467 w ścianoe bocznej, przy czym powierzchnia zewnętrzna tej ścianki rozszerza się w sąsiedztwie dolnego brzegu stożkowo na ze^^ą^z·

153 817

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1· Urządzenie przeoioptślizgowe, zwłaszcza dt ogumionych kół pojazdów na lodowych lub śnieżnych powierzchniach, złożone z piasty mocowanej na tarczy względnie obręczy koła* zaopatrzonej w wyjęcia do przytwierdzania do śrub obręczy, sworzni moocjących koło lub tym podobnych, oraz tarczy' nośnej utrzymywanej i unieruchamianej na piaście za pomooą pierścienia zabezpieczającego, z określoną liczbą ramion przeciwpoślizgowych rozmieszczonych promieniowo w równyoh odstępcch_T wykonanych z wygiętego profilu z tworzywa sztucznego lub innego stosownego miPeriału, obejmujących powierzchnię bieżną opony i mających na wolnyoh końca oh na zewnątrz 1 wewwątrz zarys chętny z kolcami lub elementami m talowymi na zewnątrz, znamienne tym, że piasta /50/ z częścią osadozą /52/ mi na swej stronie przeciwległej względem tarczy nośnej /20/ tarozę przyrządową /300/, która jest połączona z piastą /50/ za pomocą połączeń śr^^b^^wyoh /350/ oraz mi określoną liczbę promieniowo ustawionych otworów podłużnych /302, 303, 304, 305; 312, 313, 314; 315, 316, 317; 322, 323, 324, 325, 326; 332, 333, 334, 335, 336/, rozmieszczonych w dług równych i/lub nierównych albo kilku różnych podziałek·
2· Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że tarcza przyrządowa /300/ma otwory podłużne /302, 303, 304, 305; 312, 313, 314, 315, 316, 317/, leżące na co najmnlhj dwóch okręgach /301, 311/ o różnej środnicy, zakreślonych ze środka /M/ tej tarczy·
3· Urządzenie według zastrz· 2, znamienne tym, że otwory podłużne /302, 303, 304, 305/ na okręgu /301/ bldżbazym środka /M tarczy przyrządu /300/ leżą w rótonyoh odst<paoh, podczas gdy otwory podłużne /312, 313, 314, 315, 316, 317/ na okręgu zewnętrzny są rozmieszczone w rótonyoh 1 nier<wnych odległościaoh wzajemnych·
4· Urządzenie według zastrz· 1 lub 3, znamienne tym, że taroza przyrządowa /300/ ma na okręgu /301/ bliższym środka /^/ cztery otwory podłużne /302, 303, 304, 305/.
5· Urządzenie według zastrz· 3, znamienne tym, że tarcza przyrządowa /300/ ma na okręgu zewnętrzny /311/ sześć otworów podłużnyoh /312, 313, 314, 315/·
6· Urządzenie według zastrz· 3, znamienne tym, że z sześolu otworów podłużnych /312, 313, 314, 315, 316, 317/ na zewnętrzny okręgu /311/, trzy otwory /312, 313, 314/ są rozmieszczone na tarozy /300/ w równych odstępach, przy czym odstęp każdych dwóch z otworów /312, 313; 313, 314; 314, 312/ wynosi około 120°, a pierwszy otwór /312/ z otworów /312, 313, 314/ leży w odległości około 75° od linii środkowej /ML/, przebiegającej przez środek /M/ tarczy przyrządowej /300/, podczas gdy z pozostpłych trzech otworów /315, 316, 317/ pierwszy otwór /315/ leży w odległości około 45° od linii środkowej /ML/, a oba pozostałe otwory /316, 317/ są rozmieszczone w tarczy przyrządow/ej /300/ w kierunku przecwwnym względem ruchu wskazówek zegara w odległości wzajemnej wynoo^ącej około 90°, przy czym pierwszy otwór /315/ i ostatni otwór /317/ leżą naprzeciw siebie·
7· Urządzenie według zestrz. 1 lub 2, znamienne t^m,‘eew tarczy przyrządowej /300/ jest wykonanych na okręgu /321/ bliższym środka /M/ tarczy, pięć promieniow/o ustawionych otworów podłużnych /322, 323, 324, 325, 326/, w równych odstępach p na okręgu zewnętrznym /331/ jest wykonanych pięć promieniowo ustawionych otworów podłużnych /332, 333, 334, 335, 33^/ w równych odstępach, które są rozmieszczone na okręgu /331/ mimośrodowo względem otworów podłużnych /322, 323, 324, 325, 326/ i są względem nich przesunięte·
8· Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że pierwszy otwór podłużny /322/ z pięciu /322, 323, 324, 325, 326/ jest wiykonany w tarczy przyrządowej /300/ w odległości około 24° od linii środkowej /ML/, poprowadzonej przez środek /M/ tarczy przyrządowej, orp.z że pierwszy otwór podłużny /332/, sąsiadujący z otworem /322/, spośród otworów /332, 333, 334, 335, 336/ leżących na okręgu zewnętrznym /331/, jest wykonany w tarczy przyrządowej /300/ w odległości około 47° od linii środkowej /ML/·

153 817
9. Urządzenie według zastrz. 7 lub 8, znamienne tym, że otwory podłużne /332, 333* 334, 335, 336/, leżące na okręgu zewnętrznym /331/, mają długość dwuUrotnie mnnejszą niż otwory /322, 323, 324, 325, 326/, leżące na okręgu wewnętrznym /321/.
10. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że tarcza przyrzddowa /300/ ma cztery lub pięć otworów gwintowanych /340/ do śrub mocująoych piastę, rozmieszczonych w równych odstępach i leżących na jednym okręgu /341/.
11. Urządzenie, zwłaszcza do ogumionych kół pojazdów na powierzchniach pokrytych lodem lub śniegiem, złożone z piasty wcowanej do tarczy względnie obręczy koła, zaopatrzo nej w wyjęcia do przytwierdzania do śrub obręczy, sworzni mooująoych koło lub tym podobnych, oraz tarozy nośnej utrzymywanej 1 unieruchamianej na piaście za pomocą pierśc ienia zabezpieczającego, z pewną liczbą ramion przeciwpoślizgowych rozmieszczonych promieniowo w równych odstępach, wykonanych z wygiętego profilu z tworzywa sztucznego lub innego stosownego materiału, obejmijąoych powierzchnię bieżną opony i mnjących na wolnych konoaoh na zewnątrz i wwnątrz zarys chwytny z koloami lub elementami mtal owymi na zewnątrz, znamienne t y m, że posiada przyrz^ /400/ obejmujący łeb /435/ korzystnie sześciokątny lub podobny, korzystnie śruby obręczy /434/, sworzeń albo nakrętkę, złożony z kołpakowej części zewnęęrznej /401; 402, 403, 404/ i obejmowanej przez nią kołpakowej części ^^e^wętr^^n^j /405; 406; 407; 408/ ze stałymi i/lub luźnymi chwytakami kształtnymi /409, 410, 411, 412, 412a/, które są utworzone przez szczeliny wzdłużne /413; 414; 415/ w ściance części nθwnęęrznej w postaci wycinki tulei zaciskowej lub pojedyńczych elementów kształo^ych /12, 12a/, przy czym wskutek wkręcenia lub wciśnięoia części zennęęrznej /401; 402; 403; 404/ na część nβwn^trznt /405; 406; 407; 408/ w kierunku wzdłuż śruby, chwytak! kθztałtnwe /409; 410; 411; 412; 412a/ są dociskane do sworznia względnie ndcrętki /436, 437/ łba śruby /435, 439, 441/ oelem utworzenia trwałego, niezawodnego połączenia przyrządu /400/ ze sworzniami, nakrętkami /436, 437/ lub łbami śrub /435, 439, 441^/, przy czym połączenie jest rozłączne i ponownie stosowalne, oraz że za pomocą przyrządu /400/ złączałne są śrubami /442/ inne części, korzystnie piasta /50/ urządzenia przecinpoślmzgowego, ze sworzniami, nakrętkami /436, 437//, łbami śrub /435, 439, 441// za pośrednic^em otworu gwintowego /424, 425, 426, 427/.
12. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne t y m, że zewnętrzna część /401; 403/ przyrządu w sąsiedztwie dolnego obrzeża ma od wewwntrz odcinek ścianki /416; 420/ zwężający się stożkowo ku obrzeżu, a część newnętrzna /409; 407/ w sąsiedztwie dolnego obrzeża po stronie iennętrznθj - odcinek ścianki /417; 421/ rozszerzający się stożkowo ku obrzeżu, przy czym w stanie złącmonym części zewnętrznej /401 ; 403/ z iennętrzną /409; 407/ stożek części zewnęęrznej /416; 420/ dociska stożek części newnętrznej /417; 421//.
13. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że część zewnętrzna /402/ w sąsiedztwie swojego dolnego obrzeża po stronie wθwnętrznej ma odcinek ścianki /418/ rozszerzający się stożkowo ku obrzeżu, a część wewnętrzna /406/ w sąsiedztwie dolnego obrzeża na zewnątrz - odcinek ścianki /419/ zwężający się stożkowo ku obrzeżu, przy czym w stenie zł:ąo£onym części iewnętrinej /402/ z wewnętrzną /406/ stożek części iewnętrznθj /418/ jest ciągnięty po stożku części wewnętrznej /419)/.
14. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne t y m, że część zewnętrzna /404/ m w swej dolnej części od we^^n^z odcinek ścianki /423/ rozszerza jący się stożkowo ku obrzeżu i że ten stożek części zθwnętrinej /423/ i stożkowy odcinek ścianki /422/ części newnętrznej /408/ dociskają podwójne stożki luźnych chwytaków kształo^ych /412, 412^>/.
15. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że części: zewnętrzna i newnętΓina przyrządu /400/ mają gwint stożkowy·
16. Urządzenie według zastrz· 15, znamienne t y m, że część zewnętrzna /401; 402/ jest nakręcona na część warown^^ą /405; 406/.
17. Urządzenie według zastrz^ 11, znamienne tym, że część zewnętrzna /403/ jest nasuwalna na newnętrzną /407//.

153 817
18. Urządzenie wdług zastrz. 11, znamienne tym, że część wewnętrzna /408/ jest wkręćaina w część zewnętrzną /404/.
19· Urządzenie według zastrz· 18, znamienne tym, że część wewnntrzna jest wykonana z biachy·
20· Urządzenie według zastrz· 14, znamienne tym, że część wewwętrzna /408, 412, 412a/ jest złożona z kilku ozęści.
21· Urządzenie według zastrz·. jest wykonana jako ciągniona·
22· Urządzenie według zastrz·

11, znamienn e' tym, że część zewnętrzna

11 iub 21, znamienne tym, że części:

wewnętrzna i zewnętrzna są wykonane jako części Kzta^tto^^.
23· Urządzenie według zastrz· 22, znamienne tym, gwintowy do dołączania· ·
24· Urządzenie według zestrz· 11, znamienne tym, że część ma trzpień że chwytaki kształtowe /409, 410, 411, 412, 412a/ mają od wewwątrz powierzchnię profilowaną·
25· Urządzenie wdług zastrz· 11, znamienne tym, że część ^^e^^^ę^zna ma gniazdo do zamka zabezpieczającego·
26· Urządzenie według zastrz· 11, znamienąe tym, że część zewnętrzna ma gniazdo do zamka zabezpieczającego·
27· Urządzenie przeciwpoślizlowz według zastrz· 11 iub 25, znamie nne tym, że część wewoąęrząa ma dołączenie ustalacza·
28· rrzyrząd do swomi, nakrętek, łbów śrub, śrub obręczy, korzystnie do moc o wsi nia piasty urządzenia przeciwpoślizgowego, zwłaszcza do ogumionych kół pojazdów na powierzchniach pokrytych lodem iub śniegiem, złożonego z piasty mocowanej do tarczy względnie obręczy koła, zaopatrzonej w wy^cia do przytwierdzania do śrub obręczy, sworzni mocujących koło iub tym podobnyoh, oraz tarczy nośnej utrzymywanej i unieruchamianej na piaście za pomocą plzrśolznla zabezpieczającego, z okresioną iiczbą ramion przeciwplślZzgowtch rozmieszczonych promieniowo w równych odstępach, wykonanych z w giętego profilu z tworzywa sztucznego iub innego stosownego matriału, obejmujących powierzchnię bieżną opony i rających na wolnych końoach na zzwnątri i wewnątrz zarys chwytny z kolcami iub elementami mtalowymi na zeonątrz, znamienny tym, że przyrząd /400/ obejmujący łeb /435/, korzy stnie sześciokątny względnie śruby obręczy /434/ składa się z kołpakowej części iewnętrznej /401; 402; 403; 404/ i z obejmowanej przez nią kołpakowej części wewoątrząej /405; 406; 407; 408// ze stałymi i/lub iuznymi chwytakami kształtowymi /409; 410; 411; 412; 412a/, utworzonymi przez wzdłużne szczeliny /413; 414; 415/ w ściance części wewoątrznej iub mającymi postać pojedyńczych elementów Kształlowyoh /12, 12a/, przy czym wskutek wkręcenia iub wciśnięcia części zewnętrznej /401; 402;

4^3; 404/ na wewoątriną /405; 406; 407; 408/ w kierunku długości śruby chwyyaki /409; 410; 411; 412; 412a/ są dociskane do sworznia, nakrętki /436, 437/, łba śruby /435,

439, 441// celem utworzenia trwałego, pewnego połączenia przyrządu /400/ ze sworzniami, nakrętkami /436, 437/ iub łbami śrub /435, 439, 441//, przy czym połączenie jest rozłączne i ponownie stosowalne, oraz że za pośredni^Nem przyrządu /400/ są. łączone śrubami /442/ przy użyoiu otworu gwintowego /424, ' 4 25 , 426 , 427/ inne części, korzystnie piasta /50/ urządzenia przeciwpośiizgowego, ze sworzniami, na Skrętkami /436, 437/, łbami śrub /435, 439, 441/ i tym podobne·
29· Przyrząd według zastrz· 28, znamienny tym, że jego część zewnętrzna /401; 403./ w sąsiedztwie doinego obrzeża ma od wθwnątrz odcinek ścianki /416; 420/ zwężający się stożkowo ku obrzeżu, a część woNnę^^a /409; 407/ w sąsiedztwie doinego obrzeża po stronie zewnęęrz^^j ma odcinek ścianki /417; 421/ rozszerzający się stożkowo ku obrzeżu, przy czym w stanie złączonym częśoi iewn^trząej /401; 403/ z wewoątrint /409; 407/ stożek częś^ iθwnętrząej /416; 420// dociska stożek części oθwoątrząej /417; 421//·
30· Przyrząd według zastrz· 28, znamienny tym, że jego część zewnętrzna /402/ w sąsiedztwie swego doinego obrzeża po stronie wθwoątrznej ma odcinek ścianki /418/ rozszerzający się stożkowo ku obrzeżu, a część oθwoątrina /406/ w sąsiedztwie

153 817 dolnego obrzeża na zewnątrz ma odcinek ścianki /419/ zwężający się stożkowo ku obrzeżu, przy czym w stanie złączonym części zewnętrznej /402/ z wewwntrzną /406/ stożkowy odcinek /418/ jest ciągnięty po stożkowym odcinku /419./·
31. Przyrząd według zastrz· 28, znamienny tym, że część zewnętrzna /404/ nia w swym dolnym obszarze od wewnntrz odcinek śoianki /423/ rozszerza jący się stożkowo ku obrzeżu, i że ten stożek /423/ oraz_ stożek /422/ części wewwętrznej /408/ dociskają podwójne stożki luźnych chwytaków· kształ^wych /412, 412a/.
32. Przyrząd według zastrz· 28 lub 31» znamienny tym, że części przyrządu /400/: zewnętrzna i wewoętrzna mają gwint stożkowy.

33· Przyrząd według zastrz· 28 lub 32, znamienny tym, że część zewnętrzna /401; 402/ jest nakręcona na część oewontrzęą /405; 406//.

34. Przyrząd według zastrz. 28, znamię /403/ jest nasuwalna na część wθwnnęrrną /407/. n h y t y m, że część zewnętrzna 35. Przyrząd według zastrz. 28, znamię /408/ jest wkręcalna w część zewnęęrzną /404//. n n y t y m, że część newnęęrzna 36. Przyrząd według zastrz. 28 do 35, zna trzna jest wykonana z blachy. m i e n n y t y m, że część 37. Przyrząd według zastrz. 28, znamię /408, 412, 412a/ jest złożona z kilku części. n n y t y m, że część ^ę^zna 38. Przyrząd według zastrz. 28, znamię jest wykonana jako ciągniona. n n y t y m. że część zewnętrzna 39. Przyrząd według zastrz. 28, znamię n n y t y m, że części newnętΓzna

i zewnętrzne są wykonane jako kształoowe.

40« Przyrząd według zastrz. 28, z n a m i e n n y tym, że część newoęęrzna ma trzpień gwintowy do dołączania. 41. Przyrząd według zastrz. 28, znam i e n n y tym, że chw^aki ks z talowe /409, 410, 411, 412, 412a, 469,/ mają od neπoętr£ ί powierzchnię prkfiOowant· 42. Przyrząd według zastrz^ 28, z n a m i e n π y tym, że część wwoęęrzna ma gniazdo do zamka zabezpieczającego. 43. Przyrząd według zastrz. 28, znam i e n n y ^t y ^m, że część zewn ętrzna ma gniazdo do zamka zabezpieczającego. 44. Przyrząd według zastrz. 28, znam i e n & y tym, że część wewoętrzęa ma dołączenie ustalacza. 45. Przyrząd według zastrz. 28, znam i e nn y tym, że składa się z nakręt-

ki /450/ z kołnier^Nym obrzeżem /451/ i śród kornym otworem osiowym /452/ z gwintem /453/, z elementu kołpakowego /460//, dającego się nasadzać na łeb sześciokątny śruby, który ma zwężoną szyjkową część górną /462/ z gwintem zewnętrznym /465/ do przyjęcia gwintu wewnętrznego /453/ nakrętki /450/ i środkowym otworem osiowym /463/ z gwintem wewnętrznym /464/ do przyjęcia śruby zabezpieczającej lub mocującej jakąś część, korzystnie piastę /50/ urządzenia przecinpkślrzgowego /10/, przy czym kołpakowa część elementu /460/ ma w szczególności przekrój kołowy i wzdłużne szczeliny w swej ściance celem utworzenia pewnej liczby zmieniająoych położenie, odginalnych w bok i powracających sprężyście w położenie wyjściowe chwytaków ksrtałOowych /469./, oraz z tulei /470/, której średnica wewnętrrna odpowiada man^<ej więcej zewnętrzęej średnicy części kołpakowej elementu /460/ i której dolna krawędź /472//, przy tulei /470/ nasadzonej na element /460/ i nakręconej nakrętce /450/, przylega do dolnej części powierzchni ścianki /468/, rozszerzającej się stożkowo na zewnąąrz, chwytaków /469/ elementu /460//, wyżerając na nie /469/ nacisk i powodując ich zaciśnięcie na sześciokąnnym łbie śruby.

153 817

55 W») ⁵²

153 817

153 817 □β

153 817

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 100 egz. Cena 3000 zł