PL153456B1 - Urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza za pomocą wiatru jonowego - Google Patents

Description

rzeczpospolita OPIS PATENTOWY

POLSKA

URZĄD

PATENTOWY

RP

Patent dodatkowy do patentu nr--Zgłoszono: 88 06 17 (P. 273152)

Pierwszeństwo —^:Zgłoszenie ogłoszono: 89 12 27

Opis patentowy opublikowano: 1991 09 30

153 456 słijzbbw

Int. Cl.5 _{B03c 3/θ2} H01T 23/00

Twórcy wynalazku: Vilmos Tórók, Andrzej Loreth

Uprawniony z patentu: ASTRA-VENT AB, Sztokholm (Szwecja)

Urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza za pomocą wiatru jonowego

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza za pomocą wiatru jonowego, zwłaszcza do oczyszczania powietrza z aerozolowych i/lub gazowych zanieczyszczeń i/lub podgrzewania lub schładzania, przy użyciu wiatru jonowego lub wiatru koronowego jako środka przemieszczania powietrza.

Znany jest sposób przemieszczania powietrza za pomocą wiatru jonowego lub wiatru koronowego. Urządzenie zbudowane w tym celu zawiera elektrodę koronową i elektrodę bombardowaną wzajemnie oddalone, przy czym każda z nich połączona jest z odpowiednim wyjściem lub biegunem źródła napięcia prądu stałego.

Budowa elektrody koronowej, wzajemna różnica potencjałów oraz odległość pomiędzy elektrodą koronową i elektrodą bombardowaną powinny być takie, aby zapewnić powstanie przy elektrodzie koronowej wyładowania koronowego, wytwarzającego jony powietrza. Wytworzone w ten sposób jony powietrza szybko przemieszczają się do elektrody bombardowanej pod wpływem pola elektrycznego znajdującego się pomiędzy elektrodą koronową i elektrodą bombardowaną, gdzie oddają swój ładunek. W trakcie trwania ich ruchu wzdłuż drogi, jony zderzają się z elektrycznie obojętnymi cząsteczkami powietrza i przenoszą na nie siłę elektrostatyczną, w ten sposób przyciągając te cząsteczki powietrza do elektrody bombardowanej i, co za tym idzie, przemieszczając powietrze w sposób znany jako jonowy wiatr koronowy.

Urządzenia do transportu powietrza tego typu znane są ze zgłoszenia patentowego PCT/SE 85/00538. Wynika z niego, że możliwe jest osiąganie znacznych prędkości i wydajności przepływu powietrza przy użyciu wiatru jonowego bądź koronowego. Duże wydajności jednakże uwarunkowane są dużymi różnicami potencjałów pomiędzy elektrodą koronową i bombardowaną, koniecznymi do utrzymania wyładowania koronowego, gdy elektrody koronowa i bombardowana znajdują się w znacznej odległości od siebie. Silny prąd koronowy, powodujący przepływ powietrza o dużych prędkościach z wysoką wydajnością posiada niekorzystną cechę w postaci zwiększonej produkcji związków chemicznych, w postaci ozonu i tlenków azotu, w pobliżu elektrody koronowej. Związki te są drażniące a nawet szkodliwe dla zdrowia człowieka. Dlatego też wskazane jest

153 456 stosowanie umiarkowanych prądów koronowych i odsuwanie elektrod koronowej i bombardowanej daleko od siebie. Ze zgłoszenia PCT/SE 85/00538 wynika, że elektroda koronowa musi być w znanych urządzeniach starannie ekranowana, aby nie dopuścić do przemieszczania wytworzonych jonów powieYrzaOl· kierunkach innych niż w stronę elektrody bombardowanej. Aczkolwiek pożądane jest uzyskiwanie wysokich wydajności objętościowych, gdy urządzenie stosowane jest nie tylko do przemieszczania powietrza, np. wyłącznie jako wentylator, lecz także do uzdatniania przemieszczonego powietrza, np. przez oczyszczanie powietrza z zanieczyszczeń w nim zawartych i/lub zmianę jego temperatury, nie ma wówczas potrzeby osiągania dużych prędkości przepływu powietrza przechodzącego przez to urządzenie. W rzeczywistości mniejsze prędkości przepyłwu są bardziej preferowane przy tej podwójnej funkcji urządzenia, gdyż przy mniejszych prędkościach przepływu powietrze dłużej pozostaje w pobliżu urządzeń uzdatniających, przez co są one bardziej skuteczne, bez konieczności nadmiernego wydłużania osiowego tych urządzeń w kierunku przepływu powietrza.

Konstrukcja urządzeń, w których elektrody koronowa i bombardowana zamknięte są w przewodzie przepływu powietrza, w którym urządzenia uzdatniające powietrze umieszczone są razem z elektrodą bombardowaną lub za nią w kierunku przepływu powietrza, będące konstrukcjami najprostszymi, posiadają poważną wadę. Na przykład, bardzo trudne okazało się uzyskanie jednolitego rozłożenia prędkości na całej powierzchni przekroju poprzecznego przewodu przepływu powietrza-Nierównomierne rozłożenie prędkości wpływa obniżająco na skuteczność urządzeń uzdatniających powietrze. Trudne jest także wyeliminowanie znacznego oporu stawianego przez urządzenia uzdatniające strumieniowi powietrza przepływającego przez przewód. Opór ten powoduje konieczność zwiększenia różnicy potencjałów pomiędzy elektrodą koronową i bombardowaną w celu zwiększenia prądu koronowego. To ostatnie działanie, daje poważny ujemny skutek w postaci zwiększonego wytwarzania ozonu i tlenków azotu. Ponadto, ścianki przewodu okalające układ elektrod oddziałują zakłócająco na funkcjonowanie elektrody koronowej, np. zapobiegają wyładowaniom koronowym i nie dopuszczają do pożądanego, efektywnego wzrostu prądu koronowego.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji ulepszonego urządzenia do wytwarzania przepływu powietrza za pomocą wiatru jonowego.

Urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza za pomocą wiatru jonowego zwierające elektrodę koronową składającą się z wydłużonego cienkiego drutu, co najmniej jedną przepuszczającą powietrze elektrodę bombardowaną odsuniętą od elektrody koronowej oraz źródło napięcia prądu stałego posiadające jedną końcówkę połączoną z elektrodą koronową i drugą końcówkę połączoną z elektrodą bombardowaną, przy czym różnica napięcia między końcówkami źródła napięcia jest taka, iż przy elektrodzie kornowej powstaje wyładowanie ulotowe wytwarzające jony powietrza, według wynalazku charakteryzuje się tym, że co najmniej jedna elektroda bombardowana usytuowana jest symetrycznie wokół elektrody koronowej na okręgu, który współśrodkowo otacza elektrodę koronową.

Korzystnie co najmniej jedna elektroda bombardowana umieszczona jest wzdłuż całego obwodu tego okręgu i co najmniej jedna elektroda bombardowana ma kształt cylindryczny. Korzystnie elektroda bombardowana składa się z wielu wzajemnie oddzielonych od siebie części, które są połączone z drugą końcówką źródła napięcia i są wzajemnie odsunięte od siebie wokół obwodu okręgu. Korzystnie każda z elektrod bombardowanych ma kształt łukowaty, a jej ułożenie wzdłuż okręgu jest takie jak ułożenie wzdłuż okręgu odstępów między dwiema sąsiadującymi ze sobą elektrodami bombardowanymi. Korzystnie każda z elektrod bombardowanych ma kształt wycinka powierzchni cylindrycznej. Korzystnie elektrody bombardowane posiadają promień krzywizny mniejszy niż promień tego okręgu. Korzystnie elektroda koronowa ma długość większą od osiowej długości elektrody bombardowanej.

Korzystnie urządzenie posiada zespoły do oddzielnego usuwania powietrza z bezpośredniego sąsiedztwa elektrody kornowej, który stanowi rura, o jednym końcu połączonym z urządzeniem do zasysania powietrza, zaś przeciwległy - otwarty koniec jest ustawiony osiowo w kierunku jednego końca drutu elektrody kornowej. Jako zespół do usuwania powietrza można stosować rurę, której

153 456 3 jeden otwarty koniec połączony jest ze źródłem sprężonego powietrza zaś przeciwległy otwarty koniec skierowany jest osiowo w kierunku przeciwległego końca elektrody koronowej.

Zespół do usuwania powietrza może stanowić rura z perforowaną ścianą, połączona z urządzeniem do zasysania powietrza i ustawione współosiowo wzdłuż osi środkowej okręgu, przy czym elektroda koronowa zawiera szereg wydłużonych cienkich drutów ułożonych równolegle do rury i wokół niej. Zespół do usunięcia powietrza może stanowić szereg rur, o perforowanych ściankach połączonych z urządzeniem do zasysania powietrza, przy czym rury ustawione są równolegle do drutu elektrody koronowej i wokół niej, ewentualnie zespół do usuwania powietrza stanowi przewód nawiewający powietrze na elektrodę koronową z jednej jej strony, pod kątem prostym do kierunku wzdłużnego drutu elektrody oraz przewód do usuwania przez zasysanie powietrza po drugiej stronie elektrody koronowej w kierunku prostopadłym do kierunku wzdłużnego drutu elektrody koronowej.

Korzystnie urządzenie ma zespół do ogrzewania powietrza, który umieszczony jest w pobliżu lub promieniowo do zewnątrz elektrody bombardowanej.

Korzystnie urządzenie posiada elementy do uzdatniania powietrza, usytuowane przy odpowiednim otwartym, osiowym końcu cylindrycznej elektrody bombardowanej, które mogą być umieszczone w odstępach pomiędzy elektrodami bombardowanymi.

Korzystnie urządzenie zawiera szereg cylindrycznych elektrod bombardowanych posiadających druty elektrody koronowej, ułożonych wokół wspólnej osi w układzie wzajemnie rozsuniętym tak aby utworzyć pierścieniową przestrzeń między wzajmnie sąsiadującymi elektrodami bombardowanymi, natomiast elementy do uzdatniania powietrza umieszczone są w odpowiednich przestrzeniach pierścieniowych, przy czym odległość promieniowa pomiędzy drutem elektrody koronowej a elektrodą bombardowaną wynosi co najmniej 5 cm, korzystnie co najmniej 8 cm.

Korzystnie oba osiowo usytuowane końce cylindrycznej elektrody bombardowanej są otwarte, a osiowa długość elektrody bombardowanej jest nie większa niż długość promieniowa między elektrodą koronową i elektrodą bombardowaną.

Korzystnie jeden osiowo umieszczony koniec cylindrycznej elektrody bombardowanej jest szczelnie zamknięty zaś przeciwległy osiowo usytuowany koniec jest otwarty, a długość osiowa elektrody bombardowanej jest nie większa niż połowa odległości promieniowej między elektrodą koronową, a elektrodą bombardowaną.

Przedstawiony układ elektrod, w którym elektroda bombardowana M otacza koncentrycznie elektrodę koronową K posiada szereg zalet. Na przykład, w układzie tym wyładowanie koronowe występuje symetrycznie wokół całej elektrody koronowej K, przez co uzyskuje się znacznie silniejszy łączny prąd koronowy, przy nie zmienionej różnicy potencjałów i nie zmienionej odległości pomiędzy elektrodą koronową K i elektrodą bombardowaną M, niż ten, który może być uzyskiwany przy użyciu układów elektrod koronowej i bombardowanej opisanych w w/w rozwiązaniu stanowiącym stan techniki projektu. Alternatywnie można stosować małą różnicę potencjałów przy niezmienionym prądzie koronowym. W efekcie w bezpośredniej bliskości elektrody koronowej K powietrze będzie przepływało z bardzo małą prędkością. Jest to bardzo korzystne, gdyż o wiele łatwiej unieszkodliwić wtedy szkodliwe gazy powstałe w trakcie wyładowania koronowego, takie jak ozon i tlenki azotu.

Inną bardzo ważną korzyścią uzyskaną przez zastosowanie urządzenia według wynalazku jest występowanie dużych powierzchni przepływu, np. przez cylindryczną elektrodę bombardowaną M, co też odpowiednio zmniejsza prędkość przepływu. Te małe prędkości przepływu są bardzo korzystne, gdyż umożliwiają skuteczne uzdatnienie powietrza, np. może ono być skutecznie oczyszczone z zanieczyszczeń aerozolowych i/lub gazowych, może być także podgrzane lub schłodzone przy użyciu odpowiednich urządzeń umieszczonych na drodze przepływu powietrza, umieszczonych jako przylegające, lub umieszczonych promieniowo na zewnątrz elektrody bombardowanej M, mającej postać wydrążonego walca, lub przy jej otwartych końcach, przez które powietrze wchodzi do elektrody bombardowanej M, lub w obu tych położeniach. Ponieważ obszary, przez które powietrze przechodzi są rozległe, opór stawiany przez urządzenia do uzdatniania powietrza nie będzie tak znaczny. Ponadto, ponieważ elektroda koronowa Kjest w całości otoczona elektrodami bombardowanymi M, to nie występują efekty które oddziaływały zakłócająco na funkcjonowanie elektrody koronowej K, gdy była ona wraz z elektrodą bombardowaną M

153 456 otoczona ścianami przewodu przepływowego, i kiedy ściany miały wewnętrzną powierzchnię izolacyjną a zewnętrzną powierzchnię przewodzącą elektryczność i uziemnioną. Stwierdzono, że korzystne jest, gdy długość elektrody koronowej K jest taka, aby elektroda ta wystawała osiowo poza oba osiowo usytuowane końce elektrody bombardowanej M. W porównaniu z takim układem elektrod, w którym elektroda koronowa K ma taką samą długość osiową jak elektroda bombardowana M, dłuższa elektroda koronowa K pozwala na zmniejszenie różnicy potencjałów między elektrodą koronową K a elektrodą bombardowaną M przy nie zmienionym prądzie koronowym a także na uzyskanie zwiększenia wydajności objętościowej układu.

Odległość promieniowa między elektrodą koronową K a elektrodą bombardowaną M jest odpowiednio większa niż 5 cm, korzystnie większa niż 8 cm. Wprzypadkuprzedstawionymnafig. 1-4, promień elektrody bombardowanej M, tzn. odległość między elektrodą koronową K i elektrodą bombardowaną M może być w przybliżeniu równa osiowej wysokości elektrody bombardowanej M. Jeśli elektroda bombardowana M ma promień np. 10 cm, elektroda koronowa może wystawać, np. 3 - 4 cm poza osiowo usytuowane końce elektrody bombardowanej M.

Przedmiot wynalazku jest opisany na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza, w pierwszym przykładzie wykonania, pokazany schematycznie w przekroju osiowym; fig. 2 - urządzenie z fig. 1, w widoku z góry; fig. 3 - elektrodę bombardowaną w drugim przykładzie wykonania, w przekroju osiowym; fig. 4 - elektrodę bombardowaną w trzecim przykładzie wykonania, w przekroju osiowym; fig. 5 - elektrodę bombardowaną w czwartym przykładzie wykonania w przekroju osiowym; fig. 6 - elektrodę bombardowaną w piątym przykładzie wykonania w przekroju osiowym; fig. 7 - urządzenie współoracujące z elektrodą koronową do usuwania szkodliwych gazów, w pierwszym przykładzie wykonania w przekroju osiowym; fig. 8 - urządzenie współpracujące z elektrodą koronową do usuwania szkodliwych gazów, w drugim przykładzie wykonania w przekroju osiowym; fig. 9 - urządzenie współpracujące z elektrodą koronową do usuwania szkodliwych gazów, w trzecim przykładzie wykonania w przekroju osiowym; fig. 10 - urządzenie współpracujące z elektrodą koronową do usuwania szkodliwych gazów, w czwartym przykładzie wykonania w przekroju osiowym; fig. 11 - urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza, w drugim przykładzie wykonania, w przekroju osiowym; fig. 12 - urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza, w trzecim przykładzie wykonania, w przekroju osiowym; fig. 13 - urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza w czwartym przykładzie wykonania, w przekroju promieniowym; fig. 14 - urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza w piątym i szóstym przykładzie wykonania, w przekroju promieniowym; fig. 15 urządzenie współpracujące z elektrodą koronową do usuwania szkodliwych gazów w piątym przykładzie wykonania, w przekroju osiowym.

Urządzenie do uzdatniania powietrza przedstawione schemtycznie przykładowo na fig. 1 i 2 zawiera elektrodę koronową K, składającą się z cienkiego drutu rozciągniętego pomiędzy uchwytami 1, odpowiednio zaprojektowanymi, przedstawionymi wyłącznie schematycznie. Urządzenie posiada także elektrodę bombardowaną M, mającą kształt wydrążonego walca, otaczającego elektrodę koronową K i umieszczonego współosiowo z tą elektrodą K. W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 1, elektroda bombardowana M wykonana jest z luźnej siatki z materiału przewodzącego lub półprzewodzącego energię elektryczną, umieszczonej między pierścieniami 2 z materiału izolacyjnego, np. pierścieniami gumowymi, podtrzymywanymi w dogodny sposób, nie pokazany. Elektroda koronowa K i elektroda bombardowana M połączone są z odpowiednim wyjściem lub biegunem źródła 3 napięcia prądu stałego, przy czym napięcie i odległość między elektrodami koronową K i bombardowaną M, tzn. promień elektrody bombardowanej M są tak dobrane, aby przy elektrodzie koronowej K następowało wyładowanie koronowe. Wyładowanie to wytwarza jony, które wędrują do elektrody bombardowanej M pod wpływem wytworzonego w ten sposób pola elektrycznego, co z kolei powoduje przepływ powietrza w kierunku elektrody bombardowanej M.

W przypadku urządzenia, według wynalazku, wyładowanie wywołuje przepływ powietrza w kierunku pokazanym strzałką 4 na fig. 1, tzn. powietrze wchodzi przez otwarte osiowe końce wydrążonej cylindrycznej elektrody bombardowanej M i wychodzi promieniowo przez jej siatkową ściankę.

153 456

Jak przedstawiono na fig. 1, elektroda koronowa K i elektroda bombardowana M są połączone ze źródłem napięcia 3 za pośrednictwem omowych oporników 5, które w razie wystąpienia krótkiego spięcia w elektrodzie koronowej K lub elektrodzie bombardowanej M, np. w wyniku przypakdowego dotknięcia, ograniczają prąd powstały w efekcie tego krótkiego spięcia do wartości bezpiecznej. Oznacza to, że system nie jest niebezpieczny przy dotknięciu. W celu uniemożliwienia bezpośredniego zetknięcia się człowieka z elektrodą koronową K lub bombardowaną M lub dla wyeliminowania ewentualnego wystąpienia pól elektrostatycznych w układzie, na zewnątrz umieszczonych osiowo otwartych końców elektrody bombardowanej M można umieścić kraty ochronne. Mogą one być wykonane np. z tworzyw sztucznych lub, gdy pożądane jest ekranizowanie elektrostatyczne, z materiału przewodzącego lub półprzewodzącego, przy czym w przypadku materiału przwodzącego kraty ochronne winny być uziemnione. Kraty ochronne mogą być umieszczone w odległości kilku centymetrów, patrząc w kierunku osiowym, od końców elektrody koronowej K i rozciągnięte do powierzchni zewnętrznych obrzeży pierścieni 2 z tworzyw sztucznych. Niepożądanemu przepływowi prądu koronowego do krat ochronnych można zapobiec łącząc elektrodę koronową K z odpowiednim dodatnim lub ujemnym potencjałem w stosunku do ziemi, łącząc jednocześnie elektrodę bombardowaną M z potencjałem o przeciwnej biegunowości w stosunku do ziemi, przy czym połączenie takie znacznie zmniejsza problemy z izolacją, mogące wystąpić przy wysokich potencjałach w stosunku do ziemi. W celu dalszego zabezpieczania prądu koronowego przed odpływaniem z elektrody koronowej K w niepożądanych kierunkach, można dodatkowo użyć pierścieniowo ukształtowanych elektrod ekranizujących S, rozmieszczonych osiowo w odniesieniu do końców elektrody koronowej K, przy czym elektrody te należy połączyć z tym samym potencjałem co elektrodę koronową K. Takie pierścieniowe elektrody ekranizujące S pokazano schematycznie na fig. 1.

Elektroda bombardowana M, według wynalazku, przykładowo przedstawiona na fig. 1 i 2 winna skłdać się z luźnej siatki z materiału przewodzącego lub półprzewodzącego energię elektryczną, przy czym wartości prądu uzyskane za pośrednictwem elektrod bombardowanych M są niezmiernie małe i określenie „przewodzące lub półprzewodzące prąd w odniesieniu do materiału, z którego wykonano elektrodę bombardowaną M musi być interpretowane pod tym kątem. Tak więc przewodnictwo elektryczne materiału, z którego wykonano elektrodę bombardowaną M może być praktycznie bardzo niskie.

Elektroda bombardowana M może posiadać inną budowę układu. Na przykład, elektroda bombardowana M może się składać z osiowo ułożonych prętów rozmieszczonych w równych odstępach w formie okręgu wokół elektrody koronowej K i usytuowanych koncentrycznie wobec tej elektrody. Alternatywnie, płytowe elementy elektrody M lub warstwowe elementy elektrody M mogą być tak zestawione, aby były ułożone osiowo i równolegle względem elektrody koronowej K, przy czym powierzchnie boczne tych elementów winny przebiegać promieniowo, tzn. równolegle do przepływu powietrza skierowanego promieniowo przez elektrodę bombardowaną M. Elektroda bombardowana M może także zawierać szereg płaskich elementów elektrodowych w kształcie pierścieni, rozmieszczonych koncentrycznie w równych wzajemnych odległościach osiowych wokół elektrody koronowej K. Elektroda bombardowana M może również mieć postać spiralnie ułożonego drutu lub płytek rozmieszczonych koncentrycznie wokół elektrody koronowej K.

Wymienione uprzednio urządzenia do uzdatniania powietrza mogą mieć różną postać i korzystnie rozmieszczone są jako przyległe do elektrody bombardowanej M lub umieszczone promieniowo na zewnątrz tej elektrody. Na przykład, urządzenia do uzdatniania powietrza mogą zawierać konwencjonalny filtr mechaniczny do oczyszczania powietrza z zanieczcyszczeń aerozolowych, tzn. cząstek lub kropelek płynu, lub filtr czynny chemicznie np. zawierający węgiel aktywny do usuwania z powietrza zanieczyszczeń gazowych. Ponieważ zanieczyszczenia aerozolowe zawarte w powietrzu przechodzącym przez elektrodę bombardowaną M są naładowane elektrycznie, w wyniku wytworzenia jonów w czasie wyładowania koronowego, mogą one być usunięte z tego strumienia powietrza w sposób elektrostatyczny. W tym celu można zastosować na przykład siatkową konstrukcję, np. w postaci cienkiej warstewki materiału elektrodowego, umieszczonego promieniowo na zewnątrz elektrody bombardowanej M. Ponieważ elektroda bombardowana M posiadabiegunowośćprzeciwnądoelektrycznienaładowanychzanieczyszczeńaerozolo6

153 456 wych, zanieczyszczenia te będą miały tendencję do osiadania na elektrodzie bombardowanej M, przez co może ona być korzystnie użyta jako powierzchnia osadzania zanieczyszczeń w układzie filtra elektrostatycznego, np. elektrostatycznego oddzielacza kondenstaorowego. W przypadku, gdy pożądana jest regulacja temperatury przepływu powietrza, np. podgrzanie lub schłodzenie powietrza odpowiednio skonstruowany ogrzewacz przewiewny może być umieszczony promieniowo na zewnątrz cylindrycznej elektrody bombardowanej M.

Na figurach 3-6 pokazano schematycznie przykłady wykonania różnych możliwych układów elektrody bombardowanej M z różnymi możliwymi urządzeniami do uzdatniania powietrza przepływającego przez elektrodę M.

Elektroda bombardowana M w układzie elektrody przedstawionej na fig. 3 posiada elektrodę bombardowaną M omówioną uprzednio w odniesieniu do fig. 1 i 2. W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 3, elektroda bombardowana M posiada umieszczoną względem niej promieniowo następną elektrodę R, w postaci wydrążonego walca, która składa się, np. z otwartej siatki z materiału przewodzącego lub półprzewodzącego, i która jest uziemiona, przez co uzyskuje potencjał elektryczny o biegunowości takiej samej jak biegunowość elektrody bombardowanej M i elektrody koronowej K. Zanieczyszczenia aerozolowe w powietrzu, które zostały naładowane w wyniku wytworzenia jonów, dążą do osadzenia się na elektrodzie bombardowanej M, która ma biegunowość elektryczną przeciwną niż naładowanie elektrycznie zanieczyszczenia. Te zanieczyszczenia, które nie osiądą natychmiast na elektrodzie bombardowanej M, lecz przejdą przez nią, zostaną zawrócone w kierunku elektrody bombardowanej M pod wpływem działania pola elektrycznego wytworzonego pomiędzy elektrodą bombardowaną M a dalszą elektrodą R tak, aby osiadły na elektrodzie bombardowanej M. Z tego powodu niezbędne jest, aby siła wywierana na naładowanie zanieczyszczenia przez pole elektryczne, istniejące między dwiema elektrodami M i R, zdolna była przezwyciężyć siłę przepływu powietrza skierowanego promieniowo i na zewnątrz poprzez elektrody M i R. Można to łatwo osiągnąć stosując małą prędkość przepływu powietrza. Elektroda R może więc być traktowana jako elektroda odbijająca, która odwraca kierunek naładowanych zanieczyszczeń, w ten sposób skutecznie oddzielając je od strumienia powietrza.

Na figurze 4 przedstawiono podobne urządzenie, w którym uziemiona elektroda odbijająca R umieszczona jest promieniowo poza elektrodą bombardowaną M, aczkolwiek w tym przypadku elektroda bombardowana M składa się z szeregu płaskich elementów mających kształt pierścienia, które rozmieszczone są koncentrycznie wokół elektrody koronowej K, we wzajemnie równych odstępach osiowych. Elementy elektrodowe elektrody bombardującej M służą jako powierzchnie elektrostatycznego osadzania dla zanieczyszczeń aerozolowych zawartych w strumieniu powietrza, podobnie jak w uprzednio opisanym przypadku. Dzięki temu osiąga się efekt oczyszczania co powoduje, że powierzchnie osadzania elektrody bombardowanej M posiadają znaczną rozpiętość w kierunku przepływu powietrza. Tak więc przedłuża się czas przebywania naładowanych zanieczyszczeń w pobliżu powierzchni osadzania i mają one większą możliwość dostępu do tych powierzchni.

Figura 5 przedstawia urządzenie, w którym elektroda bombardowana M, podobnie jak w urządzeniu z fig. 4, zawiera szereg płaskich pierścieniowych elementów elektrodowych, które rozmieszczone są koncentrycznie wokół elektrody koronowej K we wzajemnie równych odstępach osiowych. W przypadku zastosowania przykładu wykonania przedstawionego na fig. 5, między elementami elektrodowymi elektrody bombardowanej M rozmieszczone są podobne płaskie pierścieniowe elementy elektrodowe 6, które są uziemnione i łącznie z elementami elektrodowymi elektrody bombardowanej M tworzą elektrostatyczny separator kondensatorowy znanego typu. Naładowane elektrycznie zanieczyszczenia aerozlowe obecne w powietrzu przemieszczają się w kierunku elektrody bombardowanej M pod wpływem działania pola elektrycznego istniejącego pomiędzy elementami elektrody bombardowanej M a elementami elektrodowymi 6 i osadzają się na elementach elektrody bombardowanej M. Ponieważ prędkość przepływu powietrza jest mała, czas przebywania zanieczyszczeń pomiędzy elementami elektrody bombardowanej M a elementami elektrodowymi 6 jest stosunkowo długi. Pozwala to na skuteczne oczyszczenie powietrza.

Figura 6 przedstawia urządzenie podobne do przedstawionego na fig.3 urządzenie z fig. 6 zawiera elektrodę bombardowaną M i elektrodę odbijającą R, umieszczoną promieniowo na zewnątrz elektrody bombardowanej M. Elektroda bombardowana M łącznie z elektrodą odbija153456 jącą R tworzą oddzielacz elektrostatyczny, którego działanie polega na wyciąganiu zanieczyszczeń aeorozolowych ze strumienia przepływającego powietrza w sposób pokazany na fig. 3. Urządzenie przedstawione na fig. 6 zawiera także ogrzewacz 7 o odpowiedniej budowie, który w przedstawionym przykładzie wykonania ma postać walca umieszczonego na zewnątrz elektrody odbijającej R, lecz obejmującego ją. Ogrzewacz 7 umożliwia zmianę temperatury powietrza, .tzn. umożliwia podgrzanie lub schłodzenie powietrza. Ze względu na swą znaczną powierzchnię przepływu oraz małą prędkość przepływu powietrza, ogrzewacz 7 osiąga bardzo, wysoką wydajność i może być tak zbudowany, aby stawiać jak najmniejszy opór strumieniowi powietrza, który przez niego przechodzi. Ponieważ zanieczyszczenia areozolowe są skutecznie wydzielane ze strumienia powietrza przy elektrodzie bombardowanej M, ogrzewacz 7 pozostanie czysty, nie musi więc być ani oczyszczony ani wymieniany. Konieczne jest oczyszczanie elektrody bombardowanej M lub wymiana elektrody w równych odstępach czasu. Ogrzewacz 7 może być tak zbudowany, aby sam w sobie stanowił elektrodę odbijającą, przez uziemnienie przewodu. Pozwala to napominięcie elektrody odbijającej R.

W urządzeniach zbudowanych według wynalazku, prędkość przepływu powietrza w pobliżu elektrody koronowej K jest bardzo mała, co pozwala na łatwe i skuteczne usuwanie i unieszkodliwianie szkodliwych gazów, przede wszystkim ozonu i tlenków azotu, wytworzonych w trakcie wyładowania koronowego. Może to być dokonane, na przykład, za pomocą zastosowania urządzenia przedstawionego na fig. 7, w którym elektroda koronowa K ma postać drutu i podparta jest w odpowiedni sposób (nie pokazany) wzdłuż osi środkowej cylindrycznej elektrody bombardowanej (nie pokazanej na fig. 7). Do końców elektrody koronowej K przymocowane są niewielkie, podobne do tulei, elementy 8 zawierające substancję chemicznie czynną, na przykład węgiel aktywowany, mogącą absorbować lub rozłożyć katalitycznie szkodliwe gazy takie jak ozon lub tlenki azotu. Można to osiągnąć w wyniku zastosowania nieznacznego przepływu powietrza w bezpośredniej okolicy elektrody koronowej K. Jak pokazano na fig. 7, te chemicznie czynne elementy absorbcyjne 8 mogą być połączone elektrycznie z nieco niższym potencjałem niż elektroda koronowa K, przez co elementy 8 będą pełniły rolę elektrod wzbudzających lub elementów wzbudzających, umożlwiających utrzymanie wyładowania koronowego przy elektrodzie koronowej K, przy zmniejszonej różnicy potencjałów między elektrodą koronową K a elektrodą bombardowaną M.

Figura 8 przedstawia schematycznie urządzenie do usuwania z okolicy elektrody koronowej K szkodliwych gazów, które zostały wytworzone przy elektrodzie koronowej K. Urządzenie to obemuje rurkę 9, która połączona jest ssawką powietrzną (nie pokazaną), np. wiatraczkiem lub pompą powietrza, a jej wlot 9a skierowany jest osiowo w kierunku jednego końca elektrody koronowej K tak, aby warstwa powietrza zawierająca szkodliwe gazy, zanjdujące się wokół elektrody koronowej K tak, aby warstwa powietrza zawierająca szkodliwe gazy, znajdujące się wokół elektrody koronowej K była w sposób ciągły wsysana poprzez rurkę 9. Ponieważ przepływ powietrza wokół elektrody koronowej K jest bardzo mały, tylko niewielka ilość gazu będzie wciągana przez rurkę 9. Powietrze zasysane przez rurkę 9, łącznie z niesionymi szkodliwymi gazami może być odprowadzane do urządzenia oczyszczającego powietrze z tych gazów, lub może być odprowadzane do innego miejsca, w którym gazy te nie będą już stwarzały zagrożenia. Jak pokazano na fig. 8 rurka 10 połączona ze źródłem sprężonego powietrza może być umieszczona na przeciwległym końcu elektrody koronowej K tak, aby kierować strumień powietrza wzdłuż elektrody koronowej K w stronę i do wewnątrz rurki ssącej 9. Zapewnia to bardziej skuteczne przemieszczanie szkodliwych gazów wytworzonych przez wyładowania koronowe. Rurki 9 i 19 mogą także służyć jako elektrody pobudzające, gdy przynajmniej końce rurek przew odzą elektryczność i połączne są z potencjałem nieco niższym od potencjału elektrody koronowej K.

Figura 9 przedstawia schematycznie przykład wykonania elektrody koronowej K przeznaczony do podobnego celu, zawierający perforowaną rurkę 11 umieszczoną wzdłuż osi środkowej cylindrycznej elektrody bombardowanej M. Perforowana rurka 11 połączona jest z odpowiednim urządzeniem ssącym (nie pokazanym), zasysającym powietrze podobnie jak rurka 9 w urządzeniu z fig. 8. W przypadku urządzenia z fig. 9, koniec rurki 11 jest zamknięty tak, aby powietrze było zasysane wyłącznie przez perforację w ściance rurki 9. W tym przypadku elektroda koronowa K

153 456 składa się z szeregu podobnych do drutu elementów elektrody K, rozmieszczonych równolegle do i wokół rurki 11 tak, aby prąd koronowy rozchodził się we wszystkich kierunkach do otaczającej elektrody bombardowanej M (nie pokazanej na fig. 9). W celu zmniejszenia niezbędnej różnicy potencjałów między elektrodą koronową K i elektrodą bombardowaną M, rurka 11 może także służyć jako elektroda wzbudzająca elektrodę koronową K, jeśli rurka 11 wykonana jest z materiału przewodzącego lub półprzewodzącego elektryczność i połączona jest z potencjałem nieco mniejszym niż potencjał elektrody koronowej K.

Jak przedstawiono schematycznie na fig. 10, odwrotna konstrukcja może być zastosowana dla usuwania ozonu i tlenków azotu z bezpośredniej okolicy elektrody koronowej K. W przykładzie wykonania na fig. 10 pewna ilość perforowanych rurek 16, na przykład trzy lub cztery, rozmieszczona jest równolegle do i wokół elektrody koronowej K, przy czym rurki 16 połączone są z urządzeniami zasysającymi powietrze tak, aby wciągać powietrze znajdujące się bezpośrednio w pobliżu elektrody koronowej K przez perforowane ścianki odpowiednich rurek 16. Rurki 16 mogą także działać jako elektrody wzbudzające elektrodę koronową, jeśli są wykonane z materiałów przewodzących lub półprzewodzących elektryczność i połączone z potencjałem nieco mniejszym niż potencjał elektrody koronowej K.

Odległość między elektrodą koronową K i elektrodą bombardowaną M, tzn. promień elektrody bombardowanej M w urządzeniu zbudowanym według fig. 1 i 2 uwarunkowana jest różnicą potencjałów między elektrodą koronową K i elektrodą bombardowaną M oraz pożądaną wartością prądu koronowego. Tak więc w przypadku z fig. 1 i 2 niemożliwe jest zwiększenie łącznej objętościowej wydajności wyłącznie przez powiększenie rozmiarów urządzenia, a tym samym i średnicy elektrody bombardowanej M. Powiększenie objętościowe wydajności wymaga zastosowania urządzenia o zwiększonej długości osiowej. Jednakże wydłużenie osiowe urządzenia zredukowałoby powierzchnię wlotu przy osiowo umieszczonych otwartych końcach cylindrycznej elektrody bombardowanej M w stosunku do powierzchni wylotowej przez siatkową cylindryczną powierzchnię tej elektrody, powodując zwiększony opór przepływu i ewentualnie nierównomierne rozproszenie przepływu powietrza przez elektrody bombardowane M.

Urządzenie przedstawione schematycznie na fig. 11 pokazuje rozwiązanie tego prblemu. Ten przykład wykonania zawiera szereg napędzających powietrze jednostek 12, z których każda jest skonstruowana zgodnie z uprzednio opisanym przykładem wykonania z fig. 1, 2. Jednostki 12 rozmieszczone są osiowo, wzajemnie od siebie kolejno oddalone tak, aby pomiędzy sąsiadującymi ze sobą jednostkami 12 pozostała przestrzeń, przez którą powietrze może wnikać do jednostek 12 w sposób wskazany strzałkami na fig. 11. Ten przykład wykonania urządzenia, według wynalazku, może także obejmować urządzenia do uzdatniania powietrza, np. cylindryczny konwektor i/lub chemiczny środek absorbujący 13, rozmieszczony wokół jednostek 12 napędzających powietrze oraz odstępów między nimi tak, aby zarówno wpływające jak i wypływające powietrze przechodziło przez konwektor 14 lub inne urządzenie do uzdatniania powietrza umieszczone w ten sam sposób.

Inny przykład urządzenia zbudowanego, według wynalazku, przedstawiony jest schematycznie i w przekroju osiowym na fig. 12. Ten przykład wykonania różni sią od przykładów wykonania opisanych powyżej na fig. 1 i 2 tym, że jeden osiowo umieszczony koniec elektrody bombardowanej M zamknięty jest płaską nieprzepuszczalną płytą 15, która zastępuje pierścień 2 z tworzywa sztucznego. Część środkowa okrągłej płyty 15 zawiera materiał izolacyjny, używany do przymocowania jednego końca elektrody koronowej K. W pewnej odległości promieniowej od środkowej części okrągłej płyty 15, znajduje się materiał przewodzący lub półprzewodzący energię elektryczną lub powłoka z takiego materiału, uziemniomego. Elektroda bombardowana M, w przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 12, skonstruowana jest w sposób odpowiadający elektrodzie z fig. 5. Posiada także uziemiony pierścieniowy element elektrodowy 6, podobnie jak na fig. 5. Tak więc przepływ powietrza przez urządzenie przedstawione na fig. 12 będzie przebiegał ścieżką zaznaczoną strzałkami 4. W urządzeniu tak zbudowanym, osiowa wysokość elektrody bombardowanej M powinna być w przybliżeniu o połowę mniejsza od wysokości osiowej elektrody bombardowanej M urządzenia przedstawionego na fig. 1 i 2.

Figura 13 przedstawia schematycznie i w przekroju promieniowym alternatywne wykonanie urządzenia według wynalazku, które może mieć większy wymiar osiowy w celu zwiększenia łącznej

153 456 wydajności objętościowej. W tym przykładzie wykonania elektroda bombardowana M podzielona jest na szereg łukowych elementów Ml i M2, z których dwa są pokazane, umieszczonych we wzajmenej odległości obwodowej wokół powierzchni cylindrycznej, otaczającej współosiowo elektrodę koronową K tak, że tworzą przestrzeń 14 między elementami elektrody bombardowanej Ml i M2. Powietrze przepływa przez ten układ w kierunkach wskazanych na fig. 13 strzałkami, tzn. promieniowo poprzez przestrzenie 14 między elementami Ml i M2 i wypływa promieniowo przez te elementy elektrody. Obszar przepyłwu odpowiednich przestrzeni 14 jest równy obszarowi przepływu przez elementy Ml i M2 elektrody bombardowanej. W przypadku przykładu wykonania według fig. 13, w którym dwa lub więcej elementów jest rozmieszczonych koncentrycznie wokół centralnej elektrody koronowej K, promień krzywizny łukowatych elektrod bombardowanych Ml, M2 korzystnie powinien być krótszy niż promieniowa odległość od elektrody koronowej K, tzn. taki, aby końce odpowiednich łukowatych elektrod Ml, M2 leżały w mniejszej odległości od elektrody koronowej K, niż ich części środkowe.

Stwierdzono, że taka konstrukcja zapewnia bardziej jednolite rozproszenie strumienia przepływu powietrza przez cały obszar elektrod bombardowanych Ml i M2.

Figura 14 przedstawia także dwa różne wykonania łukowatych elektrod bombardowanych.

Elektroda bombardowana Ml pokazana po lewej stronie fig. 14, zawiera szereg elementów w postaci płytek lub blaszek, ustawionych wzajemnie równolegle do siebie, a prostopadle do osiowego kierunku elektrody koronowej K, w ten sam sposób jak pokazano na fig. 4. W tym przykładzie wykonania dodatkowe elementy elektrody, które są uziemione i odpowiadają elementom elektrody 6, pokazanym na fig. 5, mogą być rozmieszczone pomiędzy elementami elektrody bombardowanej M. Elektroda bombardowana M2 przedstawiona po prawej stronie fig. 14 zawiera szereg elementów elektrody 18 w postaci płytek lub blaszek ułożonych osiowo pomiędzy izolującymi płytkami końcowymi 17, z których jedna przedstawiona jest na rysunku, i które są zorientowane promieniowo w stosunku do elektrody koronowej K. Elementy Ml elektrody bombardowanej są poprzedzielane elementami elektrody 18 w postaci płytek lub blaszek, rozmieszczonych w sposób podobny jak elementy M2 elektrody bombardowanej, lecz uziemionymi. Te elementy elektrody 18 spełniają tę samą rolę, co elementy elektrody 6 opisane na fig. 5. Tworzą łącznie z elementami M2 elektrody bombardowanej separator kondenstaorowy. Korzystne jest, gdy te dodatkowe elektrody 18 rozmieszczone są w nieco większej odległości od elektrody koronowej K niż elementy M2 elektrody bombardowanej tak, aby prąd koronowy w swej znacznej części nie przechodził do elementów elektrody 18.

Ozon i tlenki azotu mogą być bardzo skuteczne usuwane z bezpośredniego otoczenia elektrody koronowej K przy użyciu urządzeń przedstawionych na fig. 13 i 14, poprzez nawiewanie powietrza ponad elektrodą koronową K z jednej jej strony, poprzez szczelinowy przewód 19 połączony ze źródłem sprężonego powietrza, przy jednoczesnym jego zasysaniu z drugiej strony elektrody koronowej K przez podobny szczelinowy przewód 20 połączony ze ssawką powietrza. Przewody 19 i 20 posiadają odpowiednio otwory 19a i 20a, skierowane ku elektrodzie koronowej K, mające kształt szczeliny i przebiegające na całej długości elektrody koronowej K w kierunku prostopadłym do płaszczyzny rysunku. Przewody 19 i 20 nie będą w zauważalny sposób zakłócać wyładowań koronowych przy elektrodzie koronowej K, nie wpłyną też w zauważalny sposób na niezbędną różnicę potencjałów między elektrodą koronową K i elektrodą bombardowaną M. Przewody 19 i 20 mogą także funkcjonować jako elektrody wzbudzające elektrodę koronową K w sposób uprzednio opisany, jeśli co najmniej te części przewodów 19 i 20, które znajdują się najbliżej elektrody koronowej K, przewodzą lub półprzewodzą prąd elektryczny i połączone są z potencjałem nieco niższym niż potencjał elektrody koronowej K.

Urządzenie pokazane w przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 13 i 14 posiada zalety podobne do tych posiadanych przez urządzenia skonstruowane według przykładów wykonania przedstawionych na fig. 1, 2 lub 12.

Figura 15 przedstawia schematycznie podobne urządzenie do unieszkodliwiania szkodliwych gazów, które powstały w pobliżu elektrody koronowej K w wyniku wyładowania koronowego. W tym przykładzie wykonania elektroda koronowa K otoczona jest koncentrycznie pewną ilością wzajemnie od siebie oddalonych osiowo, pierścieniowych płytek 21, zawierających substancję czynną chemicznie lub pokrytych substancją chemicznie czynną mogącą absorbować lub rozkładać

153 456 katalitycznie szkodliwe gazy powstałe przy wyładowaniu koronowym. Ponieważ przepływ powietrza w okolicy elektrody koronowej K jest bardzo mały, płytki 21 mogą bardzo skutecznie unieszkodliwiać gazy.

Jony powietrza wytworzone przez wyładowanie koronowe zdolne są swobodnie przemieszczać się ku elektrodzie bombardowanej M (nie pokazanej na fig. 15) pomiędzy pierścieniowymi płytkami 21. W celu zapobieżenia ekranizującemu oddziaływaniu płytek 21 na elektrodę koronową K i, co za tym idzie, zakłócaniu wyładowania koronowego, płytki 21 są uziemione poprzez silny opornik 22, aby odprowadzić ładunki elektryczne odbierane przez płytki 21. Płytki 21 mogą zawierać' materiał przewodzący, półprzewodzący lub izolacyjny.

Inne elementy konstrukcyjne zawierające substancje chemicznie czynne, które absorbują lub rozkładają katalitycznie szkodliwe gazy, mogą być rozmieszczone wokół elektrody koronowej K, pod warunkiem, że ich budowa pozwala na swobodny przepływ jonów. Poza tym te elementy konstrukcyjne połączone są elektrycznym potencjałem tak dobranym aby nie następowało ekranizowanie elektrody koronowej K.

Ilość łukowatych elektrod bombardowanych M może być większa niż dwie, na przykład trzy lub cztery. Na przykład, elektrody bombardowane Ml i M2 z przykładu przedstawionego na fig. 13 są połączone odpwiednio z odbijającymi elementami elektrody R1 i R2, jak przedstawiono na fig. 3. Urządzenia do uzdatniania powietrza mogą być rozmieszczone w lub obok przestrzeni 14, które służą jako otwory wlotu powietrza. W przypadku urządzenia skonstruowanego w sposób przedstawiony schematycznie na fig. 14 lub 13, korzystniejsze jest zamknięcie osiowo umieszczonych końców układu, aby zapobiec wpływaniu powietrza przez te końce.

Claims (21)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do wytwarzania przepływu powietrza za pomocą wiatru jonowego zawierające elektrodę kronową składającą się z wydłużonego cienkiego drutu, co najmniej jedną przepuszczającą powietrze elektrodę bombardowaną odsuniętą od elektrody koronowej oraz źródło napięcia prądu stałego posiadające pierwszą końcówkę połączoną z elektrodą koronową i drugą końcówkę połączoną z elektrodą bombardowaną przy czym różnica napięcia między końcówkami źródła napięcia jest taka, iż przy elektrodzie kornowej powstaje wyładowanie ulotowe wytwarzające jony powietrza, znamienne tym, że co najmniej jedna elektroda bombardowana (M) usytuowana jest symetrycznie wokół elektrody koronowej (K) na okręgu, który współśrodkowo otacza elektrodę koronową (K).
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że co najmniej jedna elektroda bombardowana (M) umieszczona jest wzdłuż całego obwodu tego okręgu.
3. 3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że co najmniej jedna elektroda bombardowana (M) ma kształt cylindryczny.
4. 4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elektroda bombardowana (M) składa się z wielu wzajemnie oddzielonych od siebie części (Ml, M2), które są połączone z drugą końcówką źródła (3) napięcia i są wzajemnie odsunięte od siebie wokół obwodu okręgu.
5. 5. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że każda z elektrod bombardowanych (Ml, M2) ma kształt łukowaty, a jej ułożenie wzdłuż okręgu jest takie jak ułożenie wzdłuż okręgu odstępów (14) między dwiema sąsiadującymi ze sobą elektrodami bombardowanymi (Ml, M2).
6. 6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że każda z elektrod bombardowanych (Ml, M2) ma kształt wycinka powierzchni cylindrycznej.
7. 7. Urządzenie według zastrz. 4, znamienne tym, że elektrody bombardowane (Ml, M2) posiadają promień krzywizny mniejszy niż promień tego okręgu.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 7, znamienne tym, że elektroda koronowa (K) ma długość większą od osiowej długości elektrody bombardowanej (M).
9. 9. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że posiada zespoły (8,10,11,16,19, 20) do oddzielnego usuwania powietrza z bezpośredniego sąsiedztwa elektrody koronowej (10).

   153 456
10. 10. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że zespół do usuwania powietrza stanowi rura (9) , której jeden koniec połączony jest z urządzeniem do zasysania powietrza, zaś przeciwległy -otwarty koniec jest ustawiony osiowo w kierunku jednego końca drutu elektrody koronowej (K).
11. 11. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że zespół do usuwania powietrza stanowi rura (10) , której jeden otwarty koniec połączony jest ze źródłem powietrza zaś przeciwległy otwarty koniec skierowany jest osiowo, w kierunku przeciwległego końca elektrody koronowej (K).
12. 12. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że zespół do usuwania powietrza stanowi rura (11) z perforowaną ścianą, połączona z urządzeniem do zasysania powietrza i ustawioną współosiowo wzdłuż osi środkowej okręgu, przy czym elektroda koronowa (K) zawiera szereg wydłużonych cienkich drutów ułożonych równolegle do rury (11) i wokół niej.
13. 13. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że zespół do usuwania powietrza stanowi szereg rur (16), o perforowanych ścianach połączonych z urządzeniem do zasysania powietrza, przy czym rury (16) ustawione są równolegle do drutu elektrody koronowej (K) i wokół niej.
14. 14. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że zespół do usuwania powietrza stanowi przewód (19) nawiewający powietrze na elektrodę koronową (K) z jednej jej strony, pod kątem prostym do kierunku wzdłużnego drutu elektrody oraz przewód (20) do usuwania przez zasysanie powietrza po drugiej stronie elektrody koronowej (K) w kierunku prostopadłym do kierunku wzdłużnego drutu elektrody koronowej (K).
15. 15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że ma zespół (7) do ogrzewania powietrza, który umieszczony jest w pobliżu lub promieniowo na zewnątrz elektrody bombardowanej (M).
16. 16. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że posiada elementy do uzdatniania powietrza, usytuowane przy odpowiednim otwartym, osiowym końcu cylindrycznej elektrody bombardowanej (M).
17. 17. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że posiada elementy do uzdatniania powietrza umieszczone w odstępach (14) pomiędzy elektrodami bombardowanymi (Ml, M2).
18. 18. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że zawiera szereg cylindrycznych elektrod bombardowanych (12) posiadających druty elektrody koronowej (K), ułożone wokół wspólnej osi w układzie wzajemnie rozsuniętym, tak aby utworzyć pierścieniową przestrzeń między wzajemnie sąsiadującymi elektrodami bombardowanymi (12) natomiast elementy (13) do uzdatniania powietrza umieszczone są w odpowiednich przestrzeniach pierścieniowych.
19. 19. Urządzenie według zastrz. 18, znamienne tym, że odległość promieniowa pomiędzy drutem elektrody koronowej (K) a elektrodą bombardowaną (M) wynosi co najmniej 5 cm, korzystnie co najmniej 8 cm.
20. 20. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że oba osiowo usytuowane końce cylindrycznej elektrody bombardowanej (M) są otwarte, a osiowa długość elektrody bombardowanej (M) jest nie większa niż długość promieniowa między elektrodą koronową (K) i elektrodą bombardowaną (M).
21. 21. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że jeden osiowo umieszczony koniec cylindrycznej elektrody bombardowanej (M) jest szczelnie zamknięty zaś przeciwległy osiowo usytuowany koniec jest otwarty, a długość osiowa elektrody bombardowanej (M) jest nie większa niż połowa odległości promieniowej między elektrodą koronową (K) a elektrodą bombardowaną (M).

    7*

    /7-⁵

    M

    I^Z

    M

    =£

    =7“ r

    7?-, f'° &j.3

    Eh

    -K

    EF

    Λ ,k

    ί ł

    Η p