NL9001971A

NL9001971A - Slijtage verminderende plamuurmassa.

Info

Publication number: NL9001971A
Application number: NL9001971A
Authority: NL
Original assignee: Faltermaier H H
Priority date: 1989-09-25
Filing date: 1990-09-06
Publication date: 1991-04-16
Also published as: DE3931959C1

Description

Slijtage verminderende plamuurmassa.

De uitvinding betreft een plamuurmassa die gebruikt kan worden in de keramische industrie of in de bouwtechniek bij metallieke apparaat-of machine-onderdelen. Dergelijke metalen delen staan bij contact met keramische massa’s zoals bijvoorbeeld klei, aarde, mortel, beton enz., bloot aan een hoge slijtage en hiermee aan de afbreuk van het materiaal.

De tot nu toe ter bescherming van deze metalen delen toegepaste plamuurmassa’s lijden onder een slechte verwerkbaarheid op hellend», loodrechte of vervormde oppervlakken, aangezien hierbij het opgebrachte materiaal tengevolge van het eigen gewicht ervan begint te vervloeien en de dikte van de oppervlakkenbekleding inhomogeen wordt. Versterkte slijtage aan de slechts onvolledig van een beschermingslaag voorziene gedeelten is het gevolg.

Daarom bestond de behoefte aan een slijtage verminderende plamuurmassa, die het geschetste nadeel niet of slechts in verminderde mate vertoont, zonder dat hierbij echter zo mogelijk toevoeging van andere stoffen, die het afbrokkelen van het plamuursel ongunstig plachten te beïnvloeden, noodzakelijk is.

Verrassenderwijze werd nu gevonden dat met een plamuurmassa die siliciumdioxide met een nauw gedefinieerde korreldiameter bevat, ook hellende, loodrechte of vervormde vlakken zonder problemen bekleed kunnen worden.

Onderwerp van de onderhavige uitvinding is daarom een slijtage verminderende plamuurmassa op basis van minerale bestanddelen, een kunststofmateriaal op polyurethaanbasis en siliciumdioxide waarvan de korrelgrootte 5-50 pm bedraagt.

Bij voorkeur bezitten de siliciumdioxidedeeltjes een diameter van 5-25 pm, in het bijzonder van 10-20 pm.

De minerale bestanddelen bestaan bij voorkeur uit in de handel gebruikelijk siliciumcarbide en/of korund. Siliciumcarbide en korund worden bij voorkeur in een zeving volgens FEPA van 24 en 70 verwerkt.

Als polyurethaan kunststofmateriaal wordt bij voorkeur een polyglycolether-diisocyanaatpolymeer gebruikt, dat bij voorkeur 1-10%, in het bijzonder 2-5% vrije isocyanaatgroepen bevat.

Siliciumdioxide met de korrelgrootte volgens de uitvinding kan volgens bekende werkwijzen, zoals bijvoorbeeld de vlamhydrolyse, worden verkregen.

De bereiding van de plamuurmassa’s volgens de uitvinding vindt zeer eenvoudig plaats. Hiertoe worden de afzonderlijke componenten in de regel door de behandeling ervan door middel van bijvoorbeeld een kneder, een zandmolen of een wals met een- of twee walsen gemengd.

Als verwerkingstechnieken komen in het bijzonder strijken, spuiten, dompelen, stromen of gieten in aanmerking.

Naast hellende en loodrechte oppervlakken kunnen ook sterk gevormde zoals bijvoorbeeld gebogen oppervlakken met de plamuurmassa volgens de uitvinding gelijkmatig worden bekleed, zonder dat hierbij het opgebrachte materiaal tengevolge van het eigen gewicht ervan begint te vervloeien en de dikte van de oppervlaktebekleding inhomogeen wordt.

De op het te beschermenen oppervlak aan te brengen laag heeft gewoonlijk een dikte van 2 tot 10 mm, die echter afhankelijk van het toepassingsdoeleinde ook dikker of dunner kan worden aangebracht.

Na het opbrengen hardt de plamuurmassa volgens de uitvinding uit binnen enkele uren bij omgevingstemperatuur.

Naast de probleemloze verwerkbaarheid op niet vlakke oppervlakken munt de plamuurmassa volgens de uitvinding ook uit door een hoge standtijd onder belasting. In proeven is bijvoorbeeld gebleken dat de standtijd van een 30%’s chroomgietsel slechts ongeveer 25% en die van chroomnikkelmolybdeenstaal slechts ongeveer 50% van een door middel van de plamuurmassa volgens de uitvinding verkregen oppervlaktebekleding, bedraagt.

De uitvinding wordt aan de hand van het onderstaande voorbeeld verder toegelicht.

Voorbeeld

Bereiding van kunststofmateriaal van polyurethaan: 100 gew.delen van een door afzetting van ethyleenoxide aan trimethylolpropaan bereide polyglycolether met een molecuulgewicht van 4030 worden na 1 uur ontwatering bij 150°C en 1 mm Hg met 0,5% butadi-eensulfon verenigd. Na 30 min. inwerktijd bij 150°C is het grootste gedeelte van het butadieensulfon ontleed. Ter verwijdering van de vluchtige bestanddelen wordt nog eenmaal kort een vacuüm aangelegd tot de gesmolten massa vrij is van luchtbellen. Hierna voegt men bij 80°C 14 gew.delen toluyleendiisocyanaat onder voortdurend roeren toe en verwarmt ter beëindiging van de reactie nog 1 uur op dezelfde temperatuur. Op deze wijze wordt een polyglycoletherisocyanaat met ongeveer 3,2% vrije isocyanaatgroepen verkregen.

Bereiding van het microfijne siliciumdioxide:

Een homogeen mengsel van siliciumtetrachloridedamp, waterstof en lucht wordt uit een brander in een gekoelde ruimte verbrand. De deeltjesgrootte en hiermee het specifieke oppervlak van het verkregen siliciumdioxide kunnen door variatie van de concentratie silicium-tetrachloride, de hoeveelheid inert gas, vlamtemperatuur en verblijftijd van de siliciumdioxidekiemen in de vlam worden beïnvloed.

Bereiding van de plamuurmassas

Het mengsel van 28 gew.% siliciumcarbide van de zeving 24 volgens FEPA, 20 gew.% siliciumcarbide van de zeving 70 volgens FEPA, 24 gev.% korund van de zeving 24 volgens FEPA en 20 gew.2 korund van de zeving 70 volgens FEPA worden door middel van een kneder, een zandmolen of een vals met een- of twee walsen binnen ongeveer 5 tot 7 min. zeer goed gemengd. Hierna wordt 7 gew.% van het hierboven beschreven verkregen kunststofmateriaal van polyurethaan toegevoegd en binnen 2 tot 3 min. op dezelfde wijze gemengd. Tenslotte voegt men 1 gew.% siliciumdioxide met een deeltjesgrootte van 10-20 pm toe en mengt men korte tijd.

De verkregen plamuurmassa is onder uitsluiting van luchtvochtigheid gedurende tamelijk lange tijd stabiel en goed verwerkbaar. Na het opbrengen op het oppervlak door middel van bijvoorbeeld een van de hierboven beschreven technieken harden de homogene, niet vervloeiende lagen bij 10 C binnen ongeveer 20 uur, bij 23 C binnen ongeveer 5 uur tot een slijtvaste bekleding uit.

Claims

1. Slijtage verminderende plamuurmassa bestaande uit minerale bestanddelen, een kunststofmateriaal op polyurethaanbasis en silicium-dioxide, met het kenmerk, dat het silciumdioxide aanwezig is in een deeltjesgrootte van 5-50 μπι.

2. Plamuurmassa volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het siliciumdioxide in een deeltjesgrootte van 5-25 pm aanwezig is.

3. Plamuurmassa volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het siliciumdioxide in een deeltjesgrootte van 10-20 pm aanwezig is.

4. Plamuurmassa volgens een van de conclusies 1-3, met het kenmerk, dat deze 90-95 gew.% minerale bestanddelen 4-10 gew.% kunststofmateriaal op polyurethaanbasis 0,5-2 gew.% siliciumdioxide bevat.

5. Plamuurmassa volgens een van de conclusies 1-4, met het kenmerk, dat deze 92 gew.% minerale bestanddelen 7 gew.% kunststofmateriaal op polyurethaanbasis 1 gew.% siliciumdioxide bevat.

6. Plamuurmassa volgens een van de conclusies 1-5, met het kenmerk, dat de minerale bestanddelen uit siliciumcarbide en/of korund bestaan.

7. Toepassing van een plamuurmassa volgens een van de conclusies 1-6 ter bescherming van metallieke apparaat- of machine-onderdelen in de keramische industrie of de bouwtechniek tegen voortijdige slijtage.