NL8601088A - Systeem voor het overdragen en/of schakelen van signalen. - Google Patents

Description

. J,.

N.0. 33570 1

Systeem voor het overdragen en/of schakelen van signalen.

De uitvinding heeft betrekking op een systeem voor het overdragen en/of schakelen van signalen, in het bijzonder spraaksignalen, omvattende een geheugen waarin monsters van de signalen worden opgeslagen en een inrichting voor het toewijzen van de signaalmonsters aan een aantal 5 tijdmultiplexkanalen.

Dit systeem kan worden gerealiseerd door toepassing van microcomputers. De taken van de microcomputer zijn in hoofdzaak: 1. het bepalen welke signalen aan welk kanaal moeten worden toegevoegd en 10 2. het op tijd versturen of ophalen van de signaalmonsters.

Vooral de tweede taak vormt een grote processorbelasting. In dit verband wordt in bekende systemen een microprocessor per kanaal toegepast, waarbij een aantal van deze processoren toegang hebben tot een gemeenschappelijk groot spraakgeheugen. Nadelen van een dergelijk sys— 15 teem zijn: - er is een soort verkeersleider nodig, die bepaalt wanneer een processor toegang tot het geheugen krijgt; dit betekent dat extra schakelingen moeten worden ontworpen, - wanneer de teksten op de verschillende uitgangen een bepaalde 20 relatie tot elkaar hebben, zoals bijvoorbeeld bij een beurtmeldsysteem, moet er tussen de kanalen onderling veel informatie worden uitgewisseld, hetzij direct of door middel van een speciale processor, - grote delen van het systeem zijn per kanaal uitgevoerd en niet een maal per systeem, hetgeen kostenverhogend werkt.

25 De uitvinding heeft ten doel te voorzien in een systeem van de in de aanhef genoemde soort, waarbij de hierboven genoemde nadelen worden vermeden.

Dit doel wordt volgens de uitvinding daardoor bereikt, dat de signalen volgens afgeronde signaalfragmenten in het geheugen worden opge-30 slagen, dat de toewijzingsinrichting is voorzien van een buffergeheugen met aan het aantal kanalen toegevoegde geheugenvelden, waarbij in elk geheugenveld de signaalmonsters van de voor het bijbehorende kanaal bestemde signaalfragmenten worden geschreven en dat de uitleesinrichting zodanig is ingericht, dat achtereenvolgens de eerste signaalmonsters 35 van de geheugenvelden daarna de tweede enz. worden uitgelezen en in deze volgorde overgedragen.

Volgens een verder uitwerking van de uitvinding bevat de uitleesinrichting een binaire teller waarvan de bituitgangen zodanig cyclisch 860 1 088 2 verschoven op de adresbitleiding van de uitleesinrichting zijn aangesloten, dat de bituitgang 0 van de teller is verbonden met de adresbitleiding X van de uitleesinrichting, waarvoor geldt = waarbij 2^· het aantal adressen van het buffergeheugen en 2K het 5 aantal kanalen zijn.

Bij een uitvoeringsvorm van de uitvinding worden bij een buffergeheugen met een breedte van 2® bytes, B bits van de teller met het volgnummer K tot en met K + B - 1 niet met een adresbitleiding verbonden, waarbij het aantal bituitgangen van de teller gelijk is aan het 10 aantal adresbitleidingen verhoogd met het aantal niet aangesloten bituitgangen.

Bij voorkeur worden de niet-aangesloten bituitgangen van de teller gebruikt voor het omschakelen naar de naastliggende bytes.

Bij een andere uitvoeringsvorm van de uitvinding zijn de parallel-15 le bituitgangen via een parallel-serie-omzetter aangesloten op een multiplexer.

Bij nog een andere uitvoeringsvorm is het buffergeheugen dubbel uitgevoerd.

De uitvinding zal hierna nader worden toegelicht aan de hand van 20 de tekeningen. In de tekeningen toont: figuur 1 een PCM-frame; figuur 2 de organisatie van een spraakgeheugen, figuur 3 een blokschema van een interface voor het opwekken van een PCM-bitstroom; en 25 figuur 4 de indeling van het buffergeheugen van figuur 3.

De uitvinding wordt hierna beschreven aan de hand van een uitvoe-ringsvoorbeeld voor spraaksignalen, echter is het voor een deskundige duidelijk dat de uitvinding even goed toepasbaar is voor signalen van een ander type.

30 In de techniek wordt in toenemende mate gebruik gemaakt van (mi cro-) computers die in staat zijn spraaksignalen in te lezen of uit te voeren. Aangezien alle door een computer te verwerken signalen digitaal zijn, moet er ook gebruik worden gemaakt van spraaksignalen in digitale vorm. Hoewel er vele methoden zijn om spraaksignalen te digitaliseren, 35 wordt hierin uitsluitend uitgegaan van puls-code-modulatie en wel volgens de veel gebruikte en goed gedefinieerde standaard methode volgens CCITT aanbeveling G.701-G.941. Genoemde aanbeveling is in principe ontwikkeld voor de transmissietechniek. Daarom is in deze aanbevelingen niet alleen de digitalisatiemethode van spraaksignalen vastgesteld, 40 maar ook een manier om over een enkel aderpaar een groot aantal spraak- ij> ·» Ή „ .

& V v J -ij 3 I t signalen te kunnen verzenden. Hoofdkenmerken van deze methode zijn: - De verschillende spraakkanalen worden volgens het tijdmultiplex-principe na elkaar verzonden. Er kunnen 24 of 30 kanalen worden toegepast, waarbij tevens over het transmissiekanaal synchronisatiesignalen 5 worden verstuurd, teneinde met behulp daarvan de positie van elk kanaal in de tijd te kunnen bepalen.

- De eenheden van informatie (bits) worden in serievorm uitgezonden.

De uitvinding is bijzonder geschikt voor meldsystemen. Aanvraag-10 ster heeft een familie van meldsystemen ontworpen, die het volgende gemeen hebben: - digitaal opgeslagen meldteksten, - toepassing van de door de CCITT aanbevolen spraakdigitalise-ringsmethode, en 15 - toepassing van de eveneens door de CCITT aanbevolen primaire PCM-multiplexmethode.

De voornaamste reden voor toepassing van deze multiplexmethode is, dat het met behulp daarvan mogelijk is om een groot aantal verschillende meldteksten in een elektronisch systeem te distribueren over slechts 20 twee draden. Het is echter ook mogelijk om de methode toe te passen bij het verzamelen van vele digitale spraaksignalen afkomstig uit even zovele bronnen, teneinde deze in een centraal massageheugen op te slaan.

Teneinde het gebruik van vele verschillende meldteksten te illustreren, volgt een korte omschrijving van enkele belangrijke toepassin-25 gen.

Een beurtmeldsysteem.

Een beurtmeldsysteem is aangesloten op een aantal telefoonlijnen variërend tussen bijvoorbeeld 4 en 64. Het systeem kan tussen een openbare telefooncentrale en een huiscentrale worden aangesloten. Wanneer 30 om een of andere reden het inkomende telefoonverkeer niet onmiddellijk door de bedienpost van de huiscentrale wordt beantwoord, kan de beurt-melder deze oproep beantwoorden en vervolgens een voorgeprogrammeerde melding verstrekken, die in een digitaal spraakgeheugen is opgeslagen.

De melding kan onder andere inhouden, dat de oproeper te horen krijgt 35 hoeveel oproepers er voor hem op beantwoording wachten. Ook is het mogelijk dat er bijvoorbeeld buiten de kantooruren een algemene melding van buiten dienst wordt gegeven. Andere meldteksten kunnen bijvoorbeeld bestaan uit reclameboodschappen die voor de betreffende firma specifiek zijn. Karakteristiek voor het systeem is dat aan elke inkomende tele-40 foonlijn een individuele melding met variabele duur en eigen start- en -. ϋ ΐ 0 8 8 ? 4 stopmomenten wordt toegevoerd. Een dergelijke melding wordt samengesteld uit korte tekstfragmenten die in het spraakgeheugen zijn opgeslagen.

5 Voice-mailbox.

Een voice-mailbox is een systeem, dat eveneens aan een groot aantal telefoonlijnen is gekoppeld en dat gebruikt kan worden als een centraal opgesteld groot antwoordapparaat. Dit systeem is in staat oproe-10 pen voor personen of bedrijven die tijdelijk niet bereikbaar zijn te verwerken. Aan de oproeper wordt de gelegenheid geboden een boodschap uit te spreken die in digitale vorm in een groot geheugen wordt opgeslagen. Het systeem is zelfstandig in staat degene voor wie de boodschap bestemd was, op te roepen of op te bellen en wanneer deze oproep 15 beantwoord wordt, de opgeslagen boodschap weer te geven. De boodschap wordt daarna uit het geheugen verwijderd.

Karakteristiek voor dit systeem is dat een groot aantal boodschappen tegelijk moet kunnen worden gedigitaliseerd en opgeslagen. Tevens moeten alle boodschappen op een later moment weer kunnen worden weerge-20 geven.

Oproepverdeler.

Een oproepverdeler of call-distributor is een systeem dat voor een groep bedienposten kan worden gebruikt met als hoofdtaak het gelijke-25 lijk verdelen van het inkomende telefoonverkeer over alle personen die deze bedienposten bemannen. Evenals bij de beurtmelder is hierbij sprake van een systeem dat in staat is telefonische oproepen te beantwoorden en een melding aan de oproeper af te geven. In dit geval kunnen meldingen worden aangeboden, die overeenkomen met die bij het beurt-30 meldsysteem zijn genoemd.

In tegenstelling tot de beurtmelder echter moeten bij de call-distributor ook de inkomende telefoongesprekken worden gedigitaliseerd en daarna over de bedienposten worden gedistribueerd.

35 Digitale melders voor algemene toepassingen.

Naast de bovengenoemde toepassingen die gemeen hebben dat ze gebruikt worden in het telefoonnet, zijn er nog vele andere denkbaar. Een voorbeeld is het verstrekken van gesproken informatie bij liften, zoals het naderen van een lift voor personen die daarop wachten, of het num-40 mer van een naderende verdieping aan personen in een lift. Indien een

v 3 S

4? * 5 dergelijk systeem wordt gebruikt voor een blok van verscheidene liften, is ook hier weer sprake van vele onafhankelijk van elkaar beginnende en eindigende meldingen.

De belangrijkste eigenschappen van de genoemde meldsystemen, waar-5 in de te beschrijven serie-parallel en parallel-serie omzetting wordt toegepast zijn: - toepassing van digitale spraaksignalen - vele melduitgangen, - vele meldingangen, 10 - meldingen worden tegelijk gegeven of ingelezen - individuele start- en stopmomenten - compositie van meldingen uit opgeslagen fragmenten - distributie van meldteksten met behulp van een eerste-orde PCM multiplexstructuur, 15 - besturing door middel van. een microprocessor.

Teneinde een goed beeld te kunnen vormen van de problematiek van het werken met vele parallel aangeboden digitale meldteksten, wordt een beknopte beschrijving gegeven van de CCITT aanbeveling betreffende digitale spraaktransmissie en van de wijze waarop in het algemeen digita-20 le spraaksignalen in een geheugen worden opgeslagen.

De aanbeveling heeft betrekking op twee verschillende methoden, namelijk de zogenaamde Noord-Amerikaanse en de Europese standaard. Bij de eerste is sprake van 24 en bij de tweede van 30 verschillende spraakkanalen die individueel worden gedigitaliseerd. Hierna wordt uit-25 sluitend het Europees systeem met 30 kanalen behandeld, aangezien er geen principi’êel verschil is tussen beide methoden. De omschreven se-rie-parallel- en parallel-serieconversie is toepasbaar op beide aanbevelingen. Tevens zal uitsluitend de parallel-serieconversie in detail worden beschreven, omdat de serie-parallelconversie volkomen identiek 30 verloopt. Bij de laatstgenoemde wordt een omgekeerde volgorde van overeenkomstige inrichtingen gebruikt.

Een spraaksignaal wordt in frequentieband begrensd op 4 kHz en daarna bemonsterd met 8 kHz. Alle spraakmonsters worden gekwantiseerd op 8 bits volgens een logaritmische kwantisatiecurve. De reden waarom 35 deze logaritmische compressie wordt toegepast is hier niet relevant.

Genoemde 8 bits worden in serie verzonden, waarbij het meest-signifi-cante bit het eerst wordt verstuurd. Dit proces vindt voor 30 kanalen tegelijk plaats waarna de digitale codewoorden van 8 bits die bij de 30 kanalen behoren, in serie worden verzonden. Nadat, voor alle 30 kanalen 40 het eerste spraakmonster is verstuurd, wordt het volgende monster voor .1088 ï % 6 alle kanalen verzonden.

Naast genoemde 30 spraakkanalen worden tevens een synchronisatie-en een signaleringskanaal verstuurd, zodat het totaal aantal kanalen per cyclus (of :frame) 32 bedraagt. De transmissiesnelheid is derhalve: 5 32 x 8000 x 8 = 2048000 bits per seconde.

Met behulp van de informatie in het synchronisatiekanaal wordt het begin van het frame aangegeven.

De indeling van het PCM-frame van eerste orde is in figuur 1 getoond. Het blijkt dus dat per kanaal slechts 1 byte wordt verstuurd en 10 pas nadat dit voor 30 (32) kanalen gebeurd is, komt het eerste kanaal weer aan de beurt. Dit komt neer op een interval tussen twee spraakmon-sters van hetzelfde kanaal van precies 125 microseconde.

De meldteksten worden in digitale vorm in standaard elektronische geheugens of van een ander type opgeslagen. Deze zijn zodanig inge-15 richt, dat datawoorden met een "breedte” van 8, 16 of zelfs 32 bits kunnen worden opgeslagen. In figuur 2 is een voorbeeld aangegeven van de wijze waarop de opslag van PCM-monsters van 8 bits van een spraak-fragment is uitgevoerd in een geheugen van bijvoorbeeld 16 bits.

Bij de eerder genoemde toepassingen is ervan uitgegaan dat de be-20 sturing van een dergelijk systeem plaats vindt door een microcomputer. De taken hiervan zijn voornamelijk: - het bepalen welke tekstfragmenten op welke uitgang geplaatst moet worden, - het op tijd versturen (of ophalen) van de spraakmonsters.

25 Gemeten naar de tijdschaal van een microprocessor hebben.spraak- fragmenten gewoonlijk een betrekkelijk lange duur, zodat de eerste taak een betrekkelijk lage processorbelasting vormt. De tweede taak houdt echter in dat voor elk uitgangskanaal iedere 125 microseconde een nieuw spraakmonster moet worden verstuurd. Aangezien voor 32 kanalen tegelijk 30 een melding wordt verzorgd, is voor het opzoeken en versturen van elk spraakmonster slechts ongeveer 4 microseconde beschikbaar. Daarom wordt bij bestaande oplossingen soms een microprocessor per uitgangskanaal toegepast, waarvan de nadelen reeds eerder zijn genoemd.

Teneinde tot een zo groot mogelijke kostenbesparing voor meldsys-35 temen te komen, is als belangrijkste uitgangspunt gekozen voor de door CCITT aanbevolen methode van spraakdigitalisering en de eerste-orde PCM-multiplex. De belangrijkste reden hiervoor is dat door de halfge-leiderindustrie voor toepassingen in de telecommunicatie specifieke geïntegreerde schakelingen zijn ontwikkeld, die rechtstreeks op een PCM 40 bitstroom van 2,048 megabit/sec. kunnen worden aangesloten. Deze com-

\ ‘j 8 S

* « 7 paete IC’s binnen uit een gekozen kanaal de digitale spraakmonsters nemen en deze rechtstreeks in een analoog signaal omzetten, zodanig dat dit analoge signaal direct geschikt is voor de toevoer aan bijvoorbeeld een telefoonlijn.

5 Gezien de aard van de PCM-bitstroom moeten door de microprocessor de monsters van de verschillende kanalen per kanaal met een monster tegelijk uit het spraakgeheugen worden opgehaald en verzonden. Dit betekent dat per getransporteerd monster veel extra werk moet worden gedaan voor het omschakelen van kanaal naar kanaal. De beste methode zou zijn 10 om per kanaal en dus per spraakfragment een groot aantal monsters ineens te versturen. Hierdoor wordt de behandeling van een kanaal door de microprocessor zo weinig mogelijk onderbroken door de behandeling van de andere kanalen. Dit zou echter slechts mogelijk zijn, wanneer de monsters in het spraakgeheugen zijn opgeslagen in de volgorde waarin 15 deze in de PCM-bitstroom worden opgenomen. Dit is echter tegenstrijdig met de mogelijkheid van het aanbieden van onderling onafhankelijke en variabele meldingen per kanaal.

Teneinde de bovengenoemde problemen te vermijden worden volgens de uitvinding de spraaksignalen als afgeronde fragmenten in een geheugen 20 opgeslagen. Uit deze fragmenten kan een gewenste tekst voor een bepaald kanaal worden samengesteld.

In figuur 3 is een interface volgens de uitvinding voor het opwekken van een dergelijke PCM-bitstroom in een microcomputersysteem getoond, welke interface uit de volgende belangrijkste onderdelen be-25 staat: — een buffergeheugen 1 dat uit een lager en hoger gedeelte bestaat.

Dit buffergeheugen geeft de microcomputer de gelegenheid ook andere taken uit te voeren dan uitsluitend het transporteren van spraakmon-30 sters. Dit buffergeheugen dat 4096 monsters van 8 bits kan bevatten, kan door de microprocessor snel worden gevuld. Daarna worden de monsters een voor een uitgelezen en in de PCM-bitstroom ingevoerd. De interface bevat twee identieke buffergeheugens 1 en 2, zodat de microprocessor een van de buffergeheugens 1, 2 kan vullen, terwijl de andere 35 intussen wordt uitgelezen. Het is noodzakelijk dat het vullen sneller gebeurt dan het uitlezen. Wanneer een buffergeheugen 1,2 leeg is krijgt de microprocessor een signaal (interrupt) en wordt er omgeschakeld naar het andere buffergeheugen 2, 1, dat intussen gevuld is. Na de ontvangst van het interrupt vult de microprocessor het zojuist uitgele-40 zen buffergeheugen weer en voert daarna andere taken uit, totdat er een 1 08 8 4 i 8 nieuwe interrupt optreedt als indicatie dat een van de buffergeheugens 1, 2 volledig is uitgelezen. Dit proces wordt continu herhaald.

- Een parallel-serie-omzetter 3.

5 Het uitlezen uit een van de beide buffergeheugens 1, 2 vindt pa rallel plaats. Deze woorden van 8, 16 of 32 bits, die elk weer bestaan uit een of meer digitale spraakmonsters worden door de parallel-serie-omzetter omgezet in een seriële bitstroom van 2,048 megabit per seconde.

10 Wanneer een buffergeheugen 1, 2 leeg is en het interface een in terrupt naar de microprocessor verstuurt, worden per kanaal 128 spraakmonsters uit het spraakgeheugen gelezen en via de databus 4 en de drie-toestandenbuffer 5, 6 in het buffergeheugen 1,2 geschreven. Het gaat hier in het algemeen om een deel van een fragment met een duur van 128 15 x 125 = 16000 microseconden. Na het verzenden van 128 x 32 (monsters maal kanalen) = 4096 monsters is het buffergeheugen li 2 juist gevuld. De inhoud van het buffergeheugen 1, 2 is schematisch in figuur 4 weergegeven .

Hierna wordt de toegang tot het buffergeheugen 1, 2 door de daar-20 mee verbonden drie-toestandenbuffer 5, 6 geblokkeerd en wordt het betreffende buffergeheugen uitgelezen. Intussen was het andere buffergeheugen 2, 1 reeds leeg en wordt nu gevuld via de daarmee verbonden drie-toestandenbuffer 6,5, op dezelfde wijze als voor het eerder genoemde buffergeheugen.

25 De grote kracht van het interface ligt in de manier waarop het buffergeheugen wordt uitgelezen. De adressen die achtereenvolgens moeten worden uitgelezen teneinde de PCM-bitstroom op de juiste wijze te vullen, hebben de volgende volgorde: 30 0000 0064 0128........1984 0000 0064 0128........1984 0001 0065 0129........1985 0001 0065 0129........1985 » · ( ♦ * * · · • I · »1*1 · 0063 0127 1983........2047 0063 0127 1983.------..2047 35

Elke regel bestaat uit twee gelijke delen, zodat dus twee maal achter elkaar dezelfde reeks van 32 getallen wordt gegenereerd. Dit is omdat in dit voorbeeld op elke geheugenplaats twee monsters van 8 bits zijn opgeslagen. Bij een geheugen dat 8 of 32 bits breed is, kunnen 40 vergelijkbare reeksen worden opgesteld. De eerste maal wordt bijvoor- Λ, r* F} : 'JÖÖ 9 beeld de meest-significante helft van de geheugenplaats door middel van de parallel-serie-omzetter 3 en de multiplexer 7 in serie naar de PCM-uitgang 8 doorgeschakeld. De tweede maal dat dezelfde plaats wordt gelezen, gebeurt dit met de minst-significante helft.

5 Voor het uitlezen van elk buffergeheugen op de hierboven beschre ven wijze heeft aanvraagster een bijzonder eenvoudige methode gevonden. Voor het genereren van de uitleesadressen is een gewone binaire teller 9 gebruikt, die de volgende reeks doorloopt: 0000 0001 0002 0003 0004 0005 0006 0007 etc.

10 Deze teller is niet op de conventionele wijze op de adresbitleidingen van het buffergeheugen aangesloten, maar op een ongebruikelijke en gewoonlijk als "fout” te omschrijven wijze. Daartoe worden .de buffer-adressen als volgt gedefinieerd: 15 meest-significant minst-significant

adlO ad09 ad08 ad07 ad06 ad05 ad04 ad03 ad02 adOl adOO

Deze bufferadressen worden als volgt doorverbonden met de telleruitgan-20 gen: meest-significant minst-significant ct04 ct03 ct02 ctOl ctOO ctll ctlO ct09 ct08 ct07 ct06.

25

De bituitgangen van de teller zijn als het ware cyclisch verschoven op de adresbitleidingen aangesloten, waarbij de bituitgang 0 van de teller is verbonden met de adresbitleiding X van de uitleesinrichting, waarvoor geldt 2X * 2-4;2^ waarbij 24· het aantal adressen van het 30 buffergeheugen en 2^ het aantal kanalen zijn. Bij deze uitvoeringsvorm is de bituitgang 0 van de teller verbonden met de adresbitleiding 6, terwijl de vijfde bituitgang van de teller niet met een adresbitleiding is gekoppeld. Deze vijfde bituitgang van de teller wordt gebruikt voor het omschakelen van het meest-significante deel naar het minst- 35 significante deel van het buffergeheugen 1, 2. Hierdoor is de gewenste adresvolgorde op zeer eenvoudige wijze bereikt, welke volgorde als volgt is: 36 0 1 0 8 8 5 10 00000000000=0000 00001000000=0064 00010000000=0128 11111000000=1984 00000000000=0000 + 10 11111000000=1984 00000000001=0001 15 Wanneer het buffergeheugen een byte breed is, is het aantal bit- uitgangen van de teller gelijk aan het aantal adresbitleidingen van het buffergeheugen, waarbij de hierboven genoemde cyclisch verschoven doorverbinding wordt toegepast. Wanneer echter een buffergeheugen met een breedte van 4 bytes wordt toegepast, worden de bituitgangen 5 en 6 niet 20 op een adresbitleiding van het buffergeheugen aangesloten, terwijl het aantal bituitgangen van de teller gelijk is aan het aantal adresbitleidingen plus het aantal niet aangesloten bituitgangen van de teller. In het algemeen geldt dat bij een buffergeheugen van 2^ bytes er B bits moeten worden opgeslagen. De overgeslagen bits hebben het volgnummer K 25 tot en met K + B - 1, waarbij 2K het aantal toegepaste kanalen is en B een geheel getal is beginnende bij 0.

Claims (6)

1. Systeem, voor het overdragen en/of schakelen van signalen, in het bijzonder spraaksignalen, omvattende een geheugen waarin monsters van de signalen worden opgeslagen en een inrichting voor het toewijzen 5 van de signaalmonsters aan een aantal tijdmultiplexkanalen, met het kenmerk, dat de signalen volgens afgeronde signaalfragmenten in het geheugen worden opgeslagen, dat de toewijzingsinrichting is voorzien van een buffergeheugen met aan het aantal kanalen toegevoegde geheugenvel-den, waarbij in elk geheugenveld de signaalmonsters van de voor het 10 bijbehorende kanaal bestemde signaalfragmenten worden geschreven en dat de uitleesinrichting zodanig is ingericht, dat achtereenvolgens de eerste signaalmonsters van de geheugenvelden, daarna de tweede enz. worden uitgelezen en in deze volgorde overgedragen.

2. Systeem volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de uitleesin- 15 richting een binaire teller bevat, waarvan de bituitgangen zodanig cyclisch verschoven op de adresbitleiding van de uitleesinrichting zijn aangesloten, dat de bituitgang nul van de teller is verbonden met de adresbitleiding X van de uitleesinrichting, waarvoor geldt 2X = 2-^-:2^, waarbij 2^· het aantal adressen van het buff ergeheugen is 20 en 2^ het aantal kanalen.

3. Systeem volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat bij een buf-fergeheugen met een breedte van 2® bytes, B bits van de teller met het volgnummer K tot en met K + B - 1 niet met een adresbitleiding zijn verbonden en dat het aantal bituitgangen van de teller gelijk is aan 25 het aantal adresbitleidingen verhoogd met het aantal niet aangesloten bituitgangen.

4. Systeem volgens conclusie 3, met het kenmerk, dat de niet-aan-gesloten bituitgangen van de teller worden gebruikt voor het omschakelen naar de naast liggende bytes.

5. Systeem volgens een van de voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat de parallelle bufferuitgangen via een parallel-serie-om-zetter is aangesloten op een multiplexer.

6. Systeem volgens een van de voorafgaande conclusies, met het kenmerk, dat het buffergeheugen dubbel is uitgevoerd. 35 ******* ’f 0 1 0 S 8