NL7906914A - Hydroxamzuurverbindingen, een werkwijze voor de be- reiding daarvan en farmaceutische preparaten die de hydroxamzuurverbindingen bevatten. - Google Patents

Description

R.0.28.258 *

Hydroxamzuurver'bindingen, een werkwijze voor de ‘bereiding daarvan en farmaceutische preparaten die de hydroxamzuurverbindingen be-vatten.

De uitvinding heeft betrekking op hydroxamzuurverbindingen, op een werkwijze voor de bereiding daarvan en op farmaceutische preparaten die de hydroxamzuurverbindingen en/of de farmacologisch geschikte zouten daarvan bevatten.

5 De hydroxamzuurverbindingen volgens de uitvinding hebben de formule R^ - COÏTECH^0OÏÏHOH (formule 1) waarin R^ een 4-11 kool-stofatomen bevattende alkylgroep voorstelt.

De hydroxamzuurverbindingen volgens de uitvinding en de farmacologisch geschikte zouten daarvan zijn als geneesmiddelen ge-10 schikt voor de behandeling van urolithiasis en pyelonefritis, veroorzaakt door een infectie door een urease producerende· bacterie.

In de algemene formule 1 kan de 4 - 11 koolstofatomen bevattende alkylgroep een onvertakte, vertakte of cyclische alkylgroep voorstellen, bijvoorbeeld een isobutyl-, 1-methylpropyl-, 15 tert.butyl-, n-pentyl-, 1-ethylpropyl-, isoamyl-, n-hexyl-, n-hep-tyl-, n-octyl-, n-nonyl-, n-decyl-, n-undecyl-, cyclohexyl-, cyclo-hexylmethyl-, cyclohexylethyl-, adamantylgroep en dergelijke.

Toorbeelden van de verbindingen volgens de uitvinding zijn de volgende : 20 R-(pivalyl)-glycinehydroxamzuur met de formule 3, R-(2-ethyl-n-butyl)-glycine-hydroxamzuur met de formule 4» R-(DL-2-methyl-n-butyl)-glycine-hydroxamzuur met de formule 5> R-(n-decanyl)-glycine-hydroxamzuur met de formule ch5 ( ch2 )8comhch2comoh, 25 R- (n-capryl )-glycine-hydroxamzuur met de formule ch5(ch2)4cohhch2corhoh, ‘ R-(isovaleryl)-glycine-hydroxamzuur met de formule 6, R-(cyclohexylcarbonyl)-glycine-hydroxamzuur‘met de formule 7> R-(a-cyclohexylacetyl)-glycine-hydroxamzuur met de formule 8, R-(β-cyclohexylpropionyl)-glycine-hydroxamzuur met de formule 9> R-(isocapryl)-glycine-hydroxamzuur met de formule 10, R-(n-do deeanyl)-glycine-hydroxamzuur met de formule CÏÏ5(0H2)10 - OORHCHgCORÏÏOH, R-(n-nonanyl)-glycine-hydroxamzuur met de formule 35 ch^(ch2)7corhch2corhoh, R-(n-octanyl)-glycine-hydroxamzuur mèt de formule ( CH, ( CH9 ) /-CORHCHpCORHOH, 79069f426 «. * 2 .

N-(n-heptanyl)-glycine-hydroxamzuur met de formule GHj ( CH2 ) 5CpMCH2COMOH.

Als voorbeelden van de farmacologisch geschikte zouten van de verbinding volgens de uitvinding met de formule 1 kunnen worden 5 genoemd : anorganische zouten zoals de zouten van natrium, kalium, magnesium, calcium, aluminium en dergelijke, organische zouten zoals de zouten van piperidine, morfoline, dimethylamine, diethyl-amine en dergelijke.

De verbinding volgens de uitvinding met de formule 1 wordt 10 bij voorkeur bereid volgens de in de figuur weergegeven reactie-vergelijking waarin de tevoren vermelde betekenis heeft en Rg een alkylgroep met een klein aantal koolstofatomen voorstelt.

De verbinding met de formule 1 wordt verkregen door omzetting van een alkylester van H-(acyl)-glycine met de formule 2 met hydroxyl-15 amine bij aanwezigheid van een base. De omzetting wordt gewoonlijk in een oplosmiddel zoals een kleinmoleculige alcohol zoals methanol, d3f3f37V*8Jl ethanol, propanol, isopropanol en dergelijke· of in een mengselvmet water uitgevoerd. In het reactiemilieu is in het algemeen een base aanwezig, die bijvoorbeeld natriumhydroxide, kaliumhydroxide, 20 istbriumcarbonaat, kaliumcarbonaat, natriumwaterstofcarbonaat, kalium-waterstofcarbonaat en dergelijke kan zijn.

De hydroxamzuurverbindingen volgens de uitvinding met de formule 1 en de farmacologisch geschikte zouten daarvan zijn nieuwe verbindingen die in de literatuur nog niet zyn beschreven. Zij hebben 25 een uitstekende werkzaamheid en zijn bijzonder doelmatig als farmaceutische middelen ter behandeling van urolithiasis.

Urolithiasis is een van de ongeneeslijke ziekten op urologisch gebied; urolithiasis is de algemene term van de ziekten waartoe behoren : renale pelvis, calix, ureterale, vesicale, prostatische cal-50 culi en dergelijke.

Urolithiasis wordt geklassificeerd in een fosfaat-, een . . oxalaat-, een urinezuur- en een cystine-calculus-ziekte en derge lijke. Deze calculi komen vaak voor als gemengde urine-calculi.

Het percentage van de fosfaat-calculus-ziekte waartoe die van de j 35 gemengde urine-calculi wordt gerekend, wordt op grond van verscheidene statistische gegevens op ongeveer 40 - 60 % geschat. Dus is de fosfaat-calculus-ziekte één van de twee typische calculus-ziekten, samen met de oxalaat-calculus-ziekte.

De fosfaat-caloulus wordt in het algemeen op de volgende wijze 40 gevormd : 7906914 \ 3

Ureum in urine wordt door een urease producerende "bacterie enz.

zoals Proteus mirabilistonder vorming van ammoniak ontleed, waardoor het urinekanaal wordt geïnfecteerd; de urine wordt door de gevormde ammoniak basisch gemaakt, waardoor ted de calculus een precipitatie 5 wordt verkregen in de vorm van een onoplosbaar fosfaat zoals mag-nesiumammoniumfosfaat en dergelijke (H. Takeuchi en medewerkers, "Acta Tirol. Jap.M(in het Japans) 2^. (7), 647-651 (1977))·

De fosfaat-calculus-ziekte die wordt veroorzaakt door een dergelijke infectie van het urinekanaal wordt vergeleken: Jmet andere 10 calculus-ziekten als kwaadaardige urolithiasis beschouwd.

Tot de typische klinische behandeling van de fosfaat-calculus- ziekte behoren thans de volgende twee methoden. De ene methode is de verwijdering van de calculus door een chirurgische ingreep.

De andere methode is het verwijderen van de urease producerende enz.

15 bacterie zoals Proteus mirabilis door toediening van een antibioticum voor het systeem van het urinekanaal, zoals ampiciline en dergelijke. Een chirurgische ingreep kent echter een beperking, omdat het moeilijk is de fosfaat-calculus vanwege de brosheid en de breekbaarheid volledig te verwijderen, waardoor de ziekte zich vaak her-20 haalt. Met betrekking tot de geneeskundige therapie door middel van antibiotica voor het systeem van het urinekanaal is onder deskundigen bekend dat de effecten van dergelijke antibiotica snel verminderen. Aangenomen wordt dat één van de factoren van de vermindering van de efficiëntheid van antibiotica te wijten is aan een onvoldoen-25 de verwijdering van bacteriën vanwege de aanwezigheid van de fosfaat-calculus .

. i Toorts verdient het met het oog op het ontstaan van resistente bacteriën, super-infectie ("microbisme selectionné et substitué) en neveneffecten niet de voorkeur antibiotica in een grote hoeveelheid 30 of continu gedurende een lange periode toe te dienen. Tot dusverre kon een succesvolle behandeling van de fosfaat-calculusziekte niet worden bereikt door een enkele toediening van antibiotica. Derhalve is onder deskundigen een derde methode ter behandeling van de fosfaat-calculus bijzonder gewenst.

35 In recente tijd heeft men aandacht besteed aan het vermelde mechanisme van de vorming van de fosfaat-calculus en men heeft hydroxamzuur-verbindingen onderzocht, die de ontleding van ureum in urine tot ammoniak onder invloed van de werking van urease specifiek inhiberen. Het is algemeen bekend dat vele hydroxamzuurverbin-dingen een specifieke en krachtige werkzaamheid in het inhiberen van 7906914 - 4 urease hebben.(K.Kobashi en medewerkers, "Biochim. Biophys. Acta", êl> 380-383 (1962)5 "Biochim. Biophys. Acta", 22£, 429-441 (1971))-Echter worden vele hydroxamzuur-verbindingen bij applicatie in vivo snel gemetaboliseerd, waarvan het resultaat is dat het percentage 5 Yan de uitscheiding van hydroxamziiur in een onveranderde vorm met de urine, dat wil zeggen in een vorm met het vermogen urease te in-hiberen, met een terugwinning van ongeveer 1 % in het algemeen zeer klein is. (Ξ. Takeuchi en medewerkers, "Acta Tirol. Jap." (in het Japans), 2£, 113-118 (1977)5 K. Kobashi en medewerkers; "Yakugaku 10 Zasshi" 21» 1564-1572 (197?))· Derhalve wordt een dergelijke hydrcxam-zuurverbinding klinisch niet gebruikt.

Griffith en medewerkers geven kennis van het preventieve effect van de alkalisering van urine bij de rat en over de behandeling van de experimentele fosfaat-calculus-ziekte bij de rat met aceto-15 hydroxamzuur (D. M. Mussher, D. M. Griffith en medewëkers, "Clinical Research" 21_ (3), 607 (1973))· Griffith en medewerkers geven voorts kennis van een klinisch onderzoek van urolithiasis, door toepassing van acetohydroxamzuur, waarbij het vermelde zuur effectief was voor de vermindering van de hoeveelheid ammoniak in urine en voor de voor-20 koming van de alkalisering van urine (D. M. Griffith en medewerkers, "The Journal of Urology", 112, 9-15 (1978)).

Het is klinisch bekend dat pyelonefritis veroorzaakt door een infectering door een urease producerende bacterie zoals Proteus mi-rabilis en dergelijke ernstig wordt door de invloed van de toxici-25 teit van ammoniak die wordt gevormd door de ontleding van ureum in urine (D. M. Maelaren, J. Pathol., "Bacteriol" 26» 45 (1968); ibid, 21» 43 (1969); DM. Muscher en medewerkers, ".The Journal of Infectious Disease" 151» (2), 177 (1975))· D. M. Maelaren geeft kennis van de behandeling van experimentele pyelonefritis bij de 30 muis veroorzaakt door het acetohydroxamzuur (D. M. Maelaren, "Investigative Urology", 12, (2), 146 (1974))·

Andersen geeft kennis van de efficiëntheid van 2-(p-chloor-benzamide)-acetohydroxamzuur ("Benurestat") bij de experimentele fosfaat-calculusziekte bij ratten (J. A. Andersen., "Investigative 35 Urology", 12 (5), 381 (1975)).

Door toxicologisch onderzoek is echter gebleken dat de twee vermelde hydroxamzuurverbindingen met het oog op de veiligheid een ernstig nadeel hebben en op grond daarvan verdienen zij niet de voorkeur voor de behandeling van urolithiasis. Dat wil zeggen dat is 40 gebleken dat de vermelde hydroxamzuurverbindingen in een microbio- 7906914 5 logische proef en mutagené activiteit hebben. Dit resultaat geeft de indicatie dat de mogelijkheid van een genetische toxiciteit en carcinogeen gevaar bestaat. Klinisch is voorgeschreven dat deze soorten geneesmiddelen ter behandeling van urolithiasis veroorzaakt 5 door de fosfaat-calculus-ziekte gedurende lange tijd continu is toe te dienen, omdat deze ziekte in het bijzonder ongeneeslijk is.

Daar een betrekkelijk groot aantal patiënten tot de betrekkelijk jonge groep van patiënten van 30 - 40 jaar behoort is het klinisch een ernstige -zaak dergelijke geneesmiddelen met een gevaarlijke gene-10 tische toxiciteit en carcinogeen gevaar op grond van de vermelde mutagene activiteit continu gedurende een lange periode toe te dienen.

Het is gebleken dat hydroxamzuurverbindingen een krachtige urease inhiberende activiteit en een groot renaal zuiverend vermogen 15 hebben en dat 2-(p-methoxybenzamide)-acetohydroxamzuur, 2-(m-methoxy-benzamide)-aeetohydroxamzuur, 2-(2-furylamino)-acetohydroxamzuur, 2-(m-acetylaminobenzamide)-acetohydroxamzuur en dergelijke aan de twee vermelde kriteria voldoen en dat zij eventueel doelmatige werkzame verbindingen voor de behandeling van urolithiasis zijn (Japanse 20 octrooiaanvragen 100.435/77* 151*139/77* 151*158/77 en het Amerikaanse octrooischrift 4*083.996).

Uit toxicologische onderzoekingen is echter gebleken dat de vermelde hydroxamzuurverbindingen ook mutagene eigenschappen hebben en dat men daarmede met het oog op de veiligheid rekening dient te 25 houden.

Aan de uitvinding lag het probleem ten grondslag een hydroxam- zuurverbinding te verschaffen die een krachtig vermogen heeft urease en die te inhibereny een krachtig renaal zuiverend vermogen en geen muta-gene eigenschappen heeft.« 30 Gevonden werd dat de hydroxamzuurverbindingen met de formule R.j - COHHCH^C0HH0H (formule 1) waarin een 4—11 koolstofatomen bevattende alkylgroep voor stelt en de farmacologisch geschikte zouten daarvan aan de gestelde eisen voldoen.

De hydroxamzuurverbinding volgens de uitvinding met de formule 35 1 is een werkzame verbinding voor de behandeling van urolithiasis met een bijzonder grote veiligheid voor de applicatie, een bijzonder groot urease inhiberend vermogen, een bijzonder groot vermogen de calculusvorming te inhiberen, een bijzonder groot renaal zuiverend vermogen en geen mutagené eigenschappen en kan continu worden toe-40 gediend.

7906914 • * % 6

De uitvinding heeft voorts betrekking op een werkwijze voor de bereiding van de hydroxamzuurverbinding volgens de uitvinding met de formule 1 met de bovengenoemde eigenschappen.

Ook heeft de uitvinding betrekking op de bereiding van een 5 farmaceutisch preparaat voor de behandeling van urolithiasis en pyelonefritis dat een hydroxamzuurverbinding volgens de uitvinding met de formule 1 bevat.

De uitvinding wordt door de volgende voorbeelden met betrekking tot farmacologische experimenten geïllustreerd.

10 De beproefde verbindingen behoren tot de verbindingen volgens de uitvinding.

TABEL A Beproefde verbindingen

Verbinding A ΪΓ- (pivalyl )-glycinehydroxamzuur met de formule 3 zuur 15 Verbinding B N- (2-ethyl-n-butyl )-glycinehydroxam/ met de formule 4

Verbinding C N- (DL-2-methyl-n-butyl)-glycinehydroxamzuur met de formule 5 I Methode van de meting van de urease inhiberende activiteit en de uitscheiding van de beproefde verbinding met de urine 20 bij ratten 1) Meting van de ürease inhiberende activiteit van beproefde verbindingen.

ïïrease werd uit snijbonen ("sword bean") geëxtraheerd en gezuiverd en de molaire concentraties van de beproefde verbindingen 25 die een inhibering van de urease activiteit (i.^) van 50 % veroorzaakte werd volgens de methode van Kobashi en medewerkers bepaald (Biochim. Biophys. Aota 227. 429-441 (1971))« 2) Meting van de urine-uitscheiding bij ratten.

Mannelijke ratten van de SD-stam met een lichaamsgewicht van 30 ongeveer 300 g werden oraal per liphaamsgewicht 100 mg van de beproefde verbindingen toegediend en van de urine die binnen 24 uren werd uitgescheiden werden monsters genomen en volgens de kruisings-methode verzameld. De in de urine aanwezige hoeveelheden van de beproefde verbindingen werden volgens de methode van Kobashi en mede-35 werkers bepaald (Yakugaku Zasshi 22 (12), 1564-1572 (1975)? J.Biochem.' 8J, 287-293 (1973)).

3) Resultaat

De urease inhiberende activiteit is in tabel B weergegeven.

7906914 7

T1BEL B

Onderzochte groep TJrease inhiberende Uitscheiding met de activiteit urine (%) (een groep van 7 Ιςο W (gemiddelde waarde ratten) 5 + Δ %) verbinding A 4>38 x 10~ 14>6 + 1,82 -6 “ verbinding B 0,79 x 10- 5>57 + 0,852 -6 — verbinding 0 1,29 x 10” 9>25 + 2,16

Zoals uit tabel B blijkt hebben alle beproefde verbindingen een grote urease inhiberende activiteit. Toorts is de uitscheiding met de urine van de verbindingen 5 - 15 % en deze waarde is vergeleken met gewoon hydroxamzuur aanzienlijk.

5 II Inhiberend effect van de beproefde verbinding op de alkalise-ring van urine en de calculusvorming.

1) Methode

Aan telkens 18 ml normale menselijke urine werd van elk van de beproefde verbindingen een zodanige hoeveelheid toegevoegd dat 10 de proefoplossingen een uiteindelijke concentratie van respectievelijk 10-5 M en 2 . 1θ“4 M hadden.

Toor de blanco proef werd in plaats van de beproefde verbinding gedestilleerd water aan 18 ml normale menselijke urine toegevoegd.

15 Be oplossingen werden elk met werkzaam Proteus mirabilis (0M-1) zodanig geinoculeerd dat cel-suspensies met een concentratie per ml van 2,75 · 10 cellen werden verkregen. Yervolgens werd bij 57°C gecultiveerd. Yddrbet inoculeren en 8 uren na het inoculeren werden de pH-waarden van de oplossingen gemeten.

20 Be mate van de inhibering van de vorming van calculi werd berekend door bepaling van het gewicht van de gevormde calculi.

2) Resultaten.

In tabel C zijn de resultaten van de proeven met betrekking tot het inhiberende effect van de beproefde verbindingen op de alka-25 lisering van urine samengevat.

7906914 , ‘ ' 8

TABEL C

Onderzochte groep Concentratie pH ·/ van de be- (gemiddelde waarde + A pH) proefde ver- --- (een groep van binding voor het in- 8 uren na het in- 3 ratten) öouleren .oculeren zonder toevoeging 0 6,31 + 0,007 8,69 + 0,007 verbinding A 10-¾ 6,37 + 0,003 7>33 + 0,09 2 . 10-½ 6,34 + 0,007 8,41 ± 0,007 verbinding B 10-¾ 6,36 + 0,007 6,14 ± 0,01 2 . 10-½ 6,32 + 0,000 7,24 ± 0,04

In tabel D zijn de resultaten van de bepaling van het inhi-berende effect van de beproefde verbindingen op de calculus-vorming in urine samengevat.

TABEL D

Onderzochte groep Concentratie van Inhiberingsgraad van de de beproefde ver- calculus-vonning (%) ) (een groep ven binding (gemiddelde waarde ± Δ %) O ratten; g uxen na de ii^oculatie verbinding A 10 ^M 82,0+8,2 2 . 10-½ 50,0 + 5,2 verbinding B 10¾ 95,7+0,0 2 . 10-½ 93,7 ± 1,6 gewicht van de . .. gewicht van.de calculus, ge- calculus ge- .. , ..·· yorad in de . ^ vormd in de 3E\ groep die geen ” groep die een ' T , . beproefde ver- beproefde ver- n 1 erin®®- binding bevat binding bevat graad van de _ ___ χ 1Qq calculus- gewicht van de calculus gevormd in TS?"10* de groep die geen beproefde verbin- ding bevat

Zoals uit de tabellen C en D blijkt inhiberen de verbindingen A en B de alkalisering van urine en de calculus-vorming in de urine veroorzaakt door Proteus mirabilis (0M-1), het microörganisme waarmede monsters van normale menselijke urine waren gelns-oculeerd.

III Acute toxiciteit (LD^) 1) Methode

Mannelijke ratten van de SD-stam met een lichaamsgewicht van ongeveer 270 g en vrouwelijke ratten van dezelfde stam met een 7906914 • 9 lichaamsgewicht van ongeveer 170 g werden de te he.proeven verbindingen oraal toegediend.

2) Resultaat 'De resultaten van de proeven zijn in tabel E samengevat.

5 HBEL E

Onderzochte groep (een groep van 8 ratten in zowel de mannelijke, LD--. mg/kg als de vrouwelijke groepen) 3 10 verbinding A > 9 >000 verbinding B >9»000 verbinding C >9»000 TTit de in de tabel weergegeven resultaten blijkt duidelijk dat de acute toxiciteiten van de verbindingen A, B en C bijzonder laag 15 zijn en dat de verbindingen een grote veiligheid hebben.

IT Acute toxiciteit (aan de hand van urine-onderzoek) 1) Methode

De te beproeven verbindingen werden oraal vrouwelijke ratten van de SD-stam met een lichaamsgewicht van ongeveer 200 g in een 20 hoeveelheid per kg lichaamsgewicht van 1000 mg toegediend. Tan de na de orale toediening respectievelijk binnen 0-6 uren en binnen 6 - 24 uren uitgescheiden urine werden monsters genomen en verzameld, i) Proteïne-, glucose-, keton-lichaam en occult bloed in de urine werden bepaald volgens de reactie onder toepassing 25 van ,,Iabstix"-proefpapier (een produkt van de firma Miles /

Sankyo Company, Japan).

ii) Bilirubine werd bepaald onder toepassing van "Iotostix" - proefpapier (een produkt van de firma Miles Sankyo Company, Japan).

30 iii) Urobilinogen werd bepaald onder toepassing van "Urobilistix"- proefpapier (een produkt van de firma Miles Sankyo Company, Japan).

2) Resultaat

De resultaten van de proeven zijn in tabel P samengevat.

7906914 • ' 10 φ ©

bO

G

Φ + •H +

H

•H

P

O +1 1Λ IA 1Λ IA IA IA

Φ

P

0) ö i H +

P

Φ Φ Ή +

H

•H

PQ

I ΙΛ IA IA IA IA ΙΛ -P + Η Ό + 3 d)

0 O

OH +

O P

I IA IA IA IA IA IA

8 1 Φ + a aI + 0 xi -P o ® H +

« H

I ΙΛ ΙΛ IA IA IA IA

Φ S + ra Λ + o φ r 2 Λ 1¾ So Η *H +

H OH

φ I ΙΑ ΙΑ ΙΑ ΙΑ ΙΛ ΙΑ Χ> Φ + εη + + ι ® + Φ Β + Μ Φ Φ Φ , -Ρ Λ + Ο Ο ·Η β Α Η +1 ΙΑ ΙΑ ΙΛ ΙΑ ΙΑ -ί I 'Γ Η Φ Φ Φ •Ρ -Ρ Φ -Ρ ΙΑ ΙΑ ΙΑ ΙΑ ΙΑ ΙΑ Φ Φ << Φ

oj Μ «aj W

60 bO bO M bo Φ Φ Φ Φ Φ Φ Ό ·Η ·Η Η Η Η £η 'Ο ·0 Ό Ό Φ Φ Φ Φ Φ Φ Ο ·Η Η τΙ ·Η *Η ΦΡΦΡΡΦΡ^ Οι φ © Φ Φ © Φ Φ φ φ φ φ φ φ φ φ Ρ > b0>> b0>>

Φ I

Φ ® λ · pf •Η ·* Φ VD ΛΙ •β ·0 60 Φ

TS Φ Φ Φ I I

•Η Ο Η Φ

Εη ·Ρ Φ^ Ο VO

7906914 11

Zoals uit tabel F blijkt levert het urine-onderzoek met de verbindingen A en B geen abnormaliteiten op en er is geen nier-toxiciteit waar te nemen* De verbindingen volgens de uitvinding zijn dus vanuit dit standpunt beschouwd bijzonder veilig.

5 (V) Mutatie-proef (1) Methode

De proef op het mutageniciteit werd volgens de methode van Ames uitgevoerd (B.N* Ames en medewerkers, Proc. Natl* Acad* Sci. U.S.A., 72, 979 - 903 (1975))* die thans als methode ter bepaling 10 van mutagene eigenschappen algemeen gebruikelijk is.

Onder toepassing van de stammen Salmonella typhimurium TA-98 en TA-100 als de proef-bacteriën werden de te beproeven verbindingen onbehandeld en behandeld met S-9 (9.000 x g aan de oppervlakte drijvende fractie van het homogeniseringsprodukt van ratte-15 lever geïnduceerd met PCB) op de mutagene activiteit onderzocht.

De onderzochte concentratie van de beproefde verbindingen was ten hoogste bO.000^ug/ml· Dimethylsulfoxide (DMSO) werd als oplosmiddel gebruikt.

Het resultaat van het onderzoek werd met positief beoordeeld 20 indien het aantal terug gemuteerde kolonies twee keren zo groot was als het aantal van de controle-groep en indien het positieve verband tussen de dosering en de mutagene activiteit van de onderzochte verbinding werd waargenomen.

(2) Besuitaat 25 In tabel G zijn de resultaten samengevat.

7906914 12

Tabel G

galmonella typhinmrium Salmonella typhimurium _TA - 98_ _TA - 100_ zonder toe- met toe- zander toe- met toevoeging voeging voeging voeging

Beproefde verbinding van S-9 van S-9 van S-9 van S-9

verbinding A

verbinding B - verbinding C - CH5(CH2)gC0NHCI2C0NH0H - - - ' CH,(CH_)_C0NÏÏCH_CONHOH - - - e. < C.

CH^(CH2)gC0NHCH2C0NH0H - - - CH,(CEL)._C0NHCH_C0NH0H -

5 d 1U <L

CH3v CHCH-conhch? conhoh - ce^ d <0>" CH2 c°NHcH2 c°NÏÏ°H <Q>-CH2CH2C0NHCH2 conhoh - ΟΞ^°"<©>-ΟΟΝΗΟΗ2σοΝΗΟΗ + + + + <g>-C0NHCI2C0NH0H + + + + ^^>-C0NHCH2C0WH0H + + + + NHCOCH^ G^jJ -C0NHCH2G0NH0H + + + +' C1-<Q>-C°NECH2conhoh*) · + + + + CH,C0NH0H**) + + + + ï)

In tabel G betekent (+) (positief) dat de mutagene activiteit in de betreffende proef positief is en (-) (negatief) dat de mutagene activiteit in de betreffende proef negatief is* *) Benurestat **) acetohydroxamzuur 7906914 13

Zoals uit tabel G blijkt werd onder toepassing van de verbindingen volgens de uitvinding geen mutagène activiteit waargenomen· Onder toepassing van alle verbindingen ter vergelijking werd mutagene activiteit waargenomen; derhalve bestaat voor de verbin-5 dingen ter vergelijking bet gevaar van een mogelijke genetische toxiciteit en een carcinogene werking.

Op grond van de resultaten van de uitgevoerde farmacologische proeven kan worden vastgesteld dat de verbindingen volgens de uitvinding een sterke urease inhiberende werkzaamheid hebben en dat 10 de verbindingen met 5 - 15 % in een aanzienlijke mate met de urine worden uitgescheiden en derhalve een uitstekend inhiberend effect hebben op de ealculus-vorming· Voorts is het van bijzonder belang dat de verbindingen volgens de uitvinding geen mutagene eigenschappen hebben en dat de verbindingen derhalve bijzonder Veilig zijn, 15 in tegenstelling met vele bekende hydroxamzuurverbindingen zoals acetohydroxamzuur, Benurestat (2-p-chloor-benzamide-ac etohydroxam-zuur) en dergelijke, die mutagene eigenschappen hebben, zoals blijkt uit tabel G. Daar urolithiasis een ongeneselijke ziekte is is het noodzakelijk een continue toediening gedurende een lange pe-20 riode toe te passen* Indien daarnaast rekening wordt gehouden met het feit dat betrekkelijk jonge patiënten met een leeftijd van bijvoorbeeld 30 - Λ0 jaar de betreffende preparaten worden toegediend is het te voren vermelde van bijzonder belang· Op grond van het feit dat alle bekende hydroxamzuurverbindingen zoals acetohydroxam-25 zuur, Benurestat en dergelijke een mutagene werkzaamheid hebben, zoals blijkt uit tabel G, kan bij een klinische applicatie een groot probleem van veiligheid ontstaan indien deze bekende hydroxamzuurverbindingen gedurende lange tijd als farmaceutische preparaten worden gebruikt· 30 Vergeleken daarmede zijn de verbindingen volgens de uitvin ding vanuit klinisch oogpunt bijzonder waardevol, daar zij als farmaceutische preparaten ter behandeling van urolithiasis geen mutagene werkzaamheid hebben* Hoewel de verbindingen volgens de uitvinding op zichzelf kunnen worden gebruikt kunnen zij doelmatig êven-35 eens gecombineerd met andere antibiotica voor het . nrine - ka-naal-systeem zoals bijvoorbeeld Ampicilline, sulfamethoxazolén, sulfonemezol, sulfamethopyradine, nitrofurantoïne en dergelijke worden gebruikt.

Voorts is reeds vermeld dat pyelonefritis wordt teweeg ge-bO bracht door urease producerende bacteriën zoals Proteus mirabilis 7906914 V* 4 en dergelijke en dat deze ziekte ernstig is op grond van de invloed van de toxiciteit van ammoniak, die door ontleding van ureum in de urine ontstaat* De verbindingen volgens de uitvinding zijn eveneens als farmaceutische preparaten ter behandeling van deze soort 5 pyelonefritis bijzonder doelmatig* Daarbij kunnen de verbindingen volgens de uitvinding op overeenkomstige wijze gecombineerd met de te voren vermelde antibiotica voor het “ urine r kanaal-systeem worden gebruikt.

Indien de verbindingen volgens de uitvinding als farmaceu-10 tische preparaten voor de behandeling van urolithiasis en pyelonefritis worden gebruikt worden zij oraal of parenteraal toegediend, bijvoorbeeld door intramusculair injecteren, subcutaan injecteren, * intraveneus injecteren, door toediening in de vorm van suppositoria en dergelijke» Hoewel de toe te passen dosering van de verbindingen 15 volgens de uitvinding afhankelijk van de symptomen van de ziekte is , is voor een volwassen patient in het algemeen een dosering van 20 - 3·000 mg per dag geschikt, bij voorkeur 500 - 1500 mg.

De verbindingen volgens de uitvinding kunnen tot de meest verschillende soorten preparaten worden verwerkt, zoals tabletten, 20 granulaten, poeders, capsules, injectie-oplossingen, suppositoria en dergelijke, die volgens de gebruikelijke methoden worden bereid»

In het geval van de bereiding van vaste preparaten voor de orale applicatie worden de preparaten bereid door toevoegen aan de werkzame verbinding volgens de uitvinding van dragers en indien no-25 dig bindmiddelen, breekmiddelen, . ; smeermiddelen, kleurstoffen, de smaak bevorderende middelen en de geur bevorderende middelen, waarna de mengsels op gebruikelijke wijze tot tabletten, beklede tabletten, granulaten, poeders, capsules en dergelijke worden gevormd.

30 Als dragers kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt lactose, maiszetmeel, kristalsuiker, glucose, sorbitol, kristallijne cellulose en dergelijke.

Als bindmiddelen kunnen worden gebruikt} polyvinylalcohol, polyvinylether, ethylcellulose, methylcellulose, arabische gom, 35 tragant, gelatine-schellak, hydropropylcellulose, hydroxypropyl-zetmeel, polyvinylpyrolidon, kristalsuiker, sorbitol en dergelijke.

Breekmiddelen zijn bijvoorheeld zetmeel, agar-agar, gelatinepoeder, kristallijne cellulose, calciumcarbonaat, natriumwaterstofcarbonaat, calciumsuccinaat, dextrine, pectine en 40 dergelijke.

7906914 15

Geschikte smeermiddelen zijn bijvoorbeeld magnesiumstearaat, talk, polyethyleenglycol, siliciumdioxide, hardende plantaardige olie en dergelijke.

Als middel voor het kleuren kunnen de kleurstoffen met een 5 goede eompa-tibiliteit ten opzichte van de werkzame verbindingen worden genoemd.

Be smaak en de geur bevorderende middelen die geschikt zijn zijn bijvoorbeeld cacaopoeder, menthol, aromatische poeder, peper-muntolie, borneol, kaneelpoeder en dergelijke.

10 __ Be tabletten en granulaten volgens de uitvinding kunnen eventueel doelmatig worden bekleed met suiker, gelatine en derge-lijke.

Vloeibare preparaten voor de orale applicatie kunnen doelmatig worden bereid door aan de verbindingen volgens de uitvinding 15 eventueel de smaak en de geur bevorderende middelen, bufferstoffen, stabilisatoren en dergelijke toe te voegen en door de mengsels op gebruikelijke wijze tot een siroop en dergelijke te verwerken.

Ter verkrijging van injectie-oplossingen worden aan de werkzame verbinding eventueel pl-regelende middelen, bufferstoffen, 20 suspendeermiddelen, het oplossen bevorderende middelen, stabilisatoren, isotoon makende middelen, antiseptisch makende middelen en dergelijke toegevoegd, waarna met de verkregen oplossing ampullen worden gevuld ter verkrijging van injectie-oplossingen die geschikt zijn voor het gebruikelijke subcutaan intramusculair en intrave-25 neus injecteren.

Geschikte suspendeermiddelen zijn bijvoorbeeld methylcellu-losej polysorbaat 8o, hydroxy ethylcellulose, arabische gom, tragant-poeder, natriumcarboxymethylcellulöse, polyoxyethyleensorbitan-monolauraat en dergelijke.

30 Als het oplossen bevorderende middelen kunnen worden genoemd: met polyoxyethyleen geharde ricinusolie, polysorbate 8o, nicotine-zuuramide, polyoxyethyleensorbitanmonolauraat, magllogol, ricinus-olie-vetzuur-ethylester en dergelijke.

Geschikte stabilisatoren zijn bijvoorbeeld natriumsulfiet, 35 natriumwaterstofsulfiet, ether en dergelijke.

Geschikte anti-septisch makende middelen zijn bijvoorbeeld methyl-p- oxybenzoaat, ethyl-p- oxybenzoaat, sorbinezuur, fenol, cresol, chloorcresol en dergelijke.

Be uitvinding wordt door de volgende voorbeelden gelllu- kO streerd.

7906914 16

Voorbeeld I

Bereiding van N-(pival yl)-glycine-hydroxamzuur 196,8 g (3 mol) kaliumhydroxide (85,5-g®w.procents) werden onder koelen in 600 ml methanol opgelost· Daarnaast werden 111,2 g 5 (1,6 mol) hydroxylaminehydrochloride onder verwarmen in 600 ml me thanol opgelost· De beide oplossingen werden onder koelen samengevoegd· Door verwijderen van het kaliumchloride werd een basische hydroxylamine-oplossing in methanol verkregen. Aan de verkregen oplossing werden 224-,6 g (1,2 mol) N-(pival yl)-glycine-ethylester 10 toegevoegd, waarna het mengsel onder roeren 2 uren bij kamertemperatuur werd omgezet, waarna men het reactiemengsel tot de volgende dag liet staan· Vervolgens werd de reactieoplossing onder verminderde druk op 60°C verwarmd voor de afdestillatie van het oplosmiddel* De verkregen rest werd in 800 ml water opgelost, waarna aan de op-15 lossing onder koelen en onder roeren een zodanige hoeveelheid azijnzuur werd toegevoegd dat de pH van de oplossing onder neutralisatie 5,0 bereikte· Het uitgekristalliseerde produkt werd afgefiltreerd en werd uit een mengsel van ethanol en water (3*1) herkristalli-seerd. Men verkreeg de gewenste verbinding N-(pival yl)-glycine-20 hydroxamzuur met een smeltpunt onder ontleding van 170 - 171°C* De verbinding werd in een hoeveelheid van 17½ g verkregen (opbrengst 83»3 % van de theoretische opbrengst).

Elementair-analyse van de verbinding C^H^O^N^:

Berekend: G 4-8,26 gew.#, H 8,10 gew·#, N 16,08 gew.$ 25 Gevonden: 4-8,27 gew.#, 8,37 gew.#, 16,17 gew.$

Voorbeeld II

Bereiding van N-(2-ethyl-n-butyl)-glycine-hydroxamzuur 14-7,6 g (2,25 mol) kaliumhydroxide (85,5-gew.procents) werden onder koelen in 600 ml methanol opgelost· Daarnaast werden 30 83,½ g (1,2 mol) hydroxylaminehydrochloride onder verwarmen in 600 ml methanol opgelost· De beide oplossingen werden onder koelen samengevoegd· Na verwijdering van het verkregen kaliumchloride werd een basische hydroxylamine-oplossing in methanol verkregen· Aan de verkregen oplossing werden 181,2 g (0,9 mol) H- (2-ethyl-n-butyl)-33 glycine-ethylester toegevoegd, waarna het reactiemengsel onder roeren 2 uren bij kamertemperatuur werd omgezet; het reactiemengsel liet men vervolgens tot de volgende dag staan. Vervolgens werd de reactieoplossing onder verminderde druk op 60°C verwarmd voor de afdestil-latie van het oplosmiddel· De verkregen rest werd in 800 ml 4-0 water opgelost, waarna aan de oplossing onder koelen en onder roeren' 7906914 ‘ - 17 een zodanige hoeveelheid azijnzuur werd toegevoegd dat de pH van de oplossing onder neutralisatie 5,0 bereikte· Het verkregen kristallijne produkt werd afgefiltreerd en uit een mengsel van ethanol en water (3 ί 1) herkristalliseerd. Men verkreeg de verbin-5 ding N-(2-ethyl-n-butyl)-glycine-hydroxamzuur met een smeltpunt onder ontleding van 181 - 183°C. Het gewenste produkt werd in een hoeveelheid van 129 g verkregen (opbrengst 76,3 % van de theoretische opbrengst)·

Elementair-analyse voor 08H1603S2! 10 Berekend: C 51,05 gew.#, H 8,57 gew.#, N 14-,88 gew·#

Gevonden: 50,97 gew.#, 8,77 gew.# 15*02 gew.#

Voorbeelden III - XV

De onderhavige voorbeelden werden zoals voorbeeld I of II uitgevoerd· De verkregen verbindingen zijn in tabel H vermeld·

7 9 0 6 9 H

v.

·, 18 ' i .

P ·Η Η OH 2

Ο Η in Jj « S

> as © u ® P g •p -p φ -P ® Λ HM CÜ -P £Ö "ί λ Φ ·Η £ ® > g ® β ü \ i \ s \ η μ η'ν.ηη η \ η η η •Η Ρ Ο Η ° Ο Ο Η Η Ο Ο Ο s © fl Ο ö Ö 522 55 5 μ λ ö rtdcögpggd ® ® 2 ο® λ«λλ®^22 λ 5 5 Η -Ρ Ρ -Ρ^+5-Ρ+»·ΡΛΛ Η +> +> ft ID φ 0)+»®®®®+*+* ® ® ® Ο Λ ® S®SS&0®® S 0 0 /*Ν >8.

> Φ OOr NCVi ΜΛ 1ί\β\ ΙΛγ- CON COO\OOK\ 00 ΙΑ O On A-VÖ

60 I (Μ -4· -3· fA v- r- ONoO OOCOCOCOOOOO COON v ON CM CM

1 ^ ft fk ffe 9% 9k 9 ® ® ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ®

OO rr oj W (MW ΚΜΛ 4·4· «VO vflvo -d- -d* v Ο CM CM

φ r* r- r· r· r* r* r· r* r· r· r* t* r* r* r· t~ t" T“t~ 03

H

® d a u

•H

-p ö VO-d" OO ΓΑΙΑ «V VO IS-d" ISCJN O V0 O «O A- fA ON co fA O

d ** ® I ΓΑ ΙΑ ΟΝΟΝ VO VO IAIA ΟΝΟΝ IAIA v- CO v- v- tACO ON V CO VO

φόόΜΙ * ·* · * ·« · · · · · · · ► · · * ·* ·> *· * * *· Söd I ο Ο ΟΝΟΝ ΟΝΟΝ ΟΝΟΝ COCO COCO CO N CO CO 0000 CS co coco ® ® O r r Η M > Φ Φ Φ P 60 Φ Φ φ fQ ·· •n ö *· H «Ήίι > ·Η 1 P d d 1 ®

Φ d'Ó lA-d· ONOO vo c* fA IA -d- v- ia NO NO VO CA IA <M co vo tS CM

T) ® Φ I SCO ONVO fACMIAlA-d’-d-O-d-CMCMCMCM OO COCO COCA

Jx} ^ ^ rt QJ «t # 9» 9> «k ·» ♦»·> #»·* «) 4* ® * ·* ·» * * ^ ® ®

O ctf O © ΓΓ 00« NS IAIA ΚΜΛ rr OOM CO® r-r- r- r- -IS CS

K ® Xt ja VOVO IA IA LALA IA IA LA IA IAIA -d"-d· -d* -d" LA IA vo VO IA IA

W S S N-" o H O © CM ,Ρ W «J O ® g-[ |T) (—|

ad CM CM CM cm «M CM

os aasss cmcmcm cm <m a s op CA tA fA fA a a a » s - ja ia

O OOOO IA fA IA IA IA O O

1«H CO pj- CM O O O O 0_ O O O

O CM CM CM CM OO VO -d- -d- VO CM CM

r--P aWWW τ-τ-r- t-T“W w « d "d- CM r-OWW«WW IA ^

Jh- vr r· h v 0N CO A· O- CO v“ r-

pq OOOOOOOOOO O

43 /-s /> ^ pj * * * * * d tAv-(JvtAIAT--d-oOO CA 0

pi fAIACMIAfAIAIA -d* fA IA LA

43 v v- r* t~ v- r- v x~ v- v-

H till1»! *JLI JL

® (mooocmcmoia voon -d· σ' SO fAIACMIAIAtAIA-d-CM IA -d"

XfX o t~ r· v~ v t* v- v— τ-r* r· v

I IA I CM

I W W CM W

I I I I I O -O I w o

o I o CM

r- CO IS v£> IA -d- <M CM CM W

r- CMCMCMCMCM, CMtSOO I I

ffi WHWWWWrAWW ^-*s.

o o o o o o w p o r _>» < 7

>_✓ —' w >*»' v-/ O J \ ] \ l\ F I I I

fA fA IA fA ΓΑ fA I KVIA JcVlA IUk II

w ω w w w w h awwa ^s^1 O O O O O O Q OOOO sr

U Η Η H

o Φ Η Η Η Η H

SS B5>SSSShÖB S

7906914 19

b -H Ο H Ο H

> td •P

ι-ί o ® -H Ό b

Ό ü H

Ή h Ο H

s ® ö 2 EJ a a a a o ® λ a Η -P h -P Λ

^ φ φ Φ -P

04 n a ® ^5.

£

φ CO tA ON ON

to | ο o on co s·/ J2| » *· ^ ·

I fA K\ tA tA

φ r* r- N- v

BJ

>s I—) CÖ 14 a u Ή ^ (d Ö +ϊ φ Cn-cO VO A-

ti — Ό I -4- <M O ON

Φ Ό a Hi -- -- 5 ö Ο I co CO co CN.

φ Φ > Η .M ® Φ Φ 60 b Φ Φ ·« 'Ö.fl’n bO Ή

H Ö - U

O <d T3 > > *H Ö a φ fl Ό > φ cj φ SA CVJ cOr-

wOOCi I O -4" ON IN

h > Φ Ö -- --

a ¢04 I VO VO tAIA

<tf a tA 1Λ tA tA

H S ^ Φ a id 0

I—I

3 cu a s cm

fi fA S

ο O tA

«Η CO O

ο N- VO -h •P a r- g a o « g p r- ON ft-

pq · Ο Ο O

bo a •ri .p ^ . Ό Ö * * ®

2 VO Ο H

ft IA vo -P

+5 t— T- a

Η I I O

Ο IA ON

gO tA tA ^ CQ o r* r- *

OJ

W

' 6 ó 1 Ό b H _ O ® > Ο Φ H ' > > a x x 7906914 ' V 20

Voorbeelden van preparaten volgens de uitvinding.

Preparaat voorbeeld 1: tablet \ N-(pival yl)-glycine-hydroxamzuur 100 g maïszetmeel 10 g 5 lactose 20 g caleiumcarboxymethyleellulose 10 g microkristallijne cellulose b5 g polyvinylpyrrolidon 5 g talk 10 g 10 ïïitgaande van de bovengenoemde componenten werden volgens de gebruikelijke methode tabletten van 200 mg verkregen.

Preparaat voorbeeld 2: capsule N-(2-ethyl-n-butyl)-glycine-hydroxamzuur 100 g lactose 100 g 15 Harde capsules werden volgens de gebruikelijke methode met het uit de bovengenoemde componenten bestaande mengsel gevuld, waarbij in elke capsule 200 mg van het mengsel werden gebracht.

i 7906914

Claims (15)

1. Een hydroxamzuurverbinding met de formule 1 waarin een 4-11 koolstofatomen bevattende alkylgroep voorstelt en de farmacologisch, 'geschikte zouten daarvan.

2. De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie l.met de formule 3 en de farmacologisch geschikte zouten daarvan.

3· De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie 1 met de formule 4 en de farmacologisch geschikte zouten daarvan.

4. De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie 1 met de 10 formule 5 en de farmacologisch geschikte zouten daarvan.

5* De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie 1 met de formule CE^iCE^)^ - C0NHCH2C0NH0H en de farmacolgisch geschikte zouten daarvan.

6. De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie 1 met de 15 formule CH^(CH^)g - CONHCH^CONHOH en de farmacologisch geschikte zouten daarvan.

7* De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie 1 met de formule GE^(CE^)^ - CONHCÏÏgCONHOH en de farmacologisch geschikte zouten daarvan.

8. De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie 1 met de formule CHj(CH2)g - C0NHCH2C0NH0H en de farmacologisch geschikte zouten daarvan.

9. De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie 1 met de formule 6 en de farmacologisch geschikte zouten daarvan.

10. De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie 1 met de formule 7 en de farmacologisch geschikte zouten daarvan.

11. De hydroxamzuurverbinding volgens conclusie 1 met de formule 9 en de farmacologisch geschikte zouten daarvan.

12. Werkwijze voor de bereiding van een hydroxamzuurverbin- 30 ding, met het kenmerk, dat men op op zichzelf beken de wijze een hydroxamzuurverbinding met de formule 1 waarin R^ een 4-11 koolstofatomen bevattende alkylgroep voorstelt en/of de farmacologisch geschikte zouten daarvan bereidt.

13· Werkwijze voor de bereiding van een hydroxamzuurverbin-35 ding, met het kenmerk, dat men een alkyl ester van een N-acylglycine met de formule 2 waarin een 4-11 koolstof-atomen bevattende alkylgroep en R2 een alkylgroep met een klein aantal koolstofatomen voorstellen met hydroxylamine omzet·

14. Werkwijze voor de bereiding van farmaceutische prepara-40 ten, met het kenmerk, dat men een hydroxamzuurver bin- 7906914 ding met de formule 1 waarin R1 een k - 11 koolstofatomen bevattende alkylgroep voorstelt en/of de farmacologisch geschikte zouten daarvan met een drager en eventueel andere toevoegsels in een voor toediening geschikte vorm brengt. 5

15* Sevormd farmaceutisch preparaat, bereid volgens de werkwijze van conclusie 1½. ****** 4 7906914 r. t H -C0NHCH2C?00R2 + NH2OH -► A R1-CONHCH^ONHOH + R2OH A CH, I 3 4. CH3— c — CONHCH2OONHOH “ CiH- CH3 CH2\. . CH—CON HC HoC?0N HOH CH^—CH2 5. CH-CHoCH — CONHCH^CONHOH 3 2j 2 g CH3 CH3\ CHCNoC0NHCHoC0NH0H CH3^ A - CONHCHgCONHOH o • CHgCONHCHgCONHOH A -CHgCH^CONHCH^CONHOH Ίο. CH3\ ^CHCH9CHoD0NHCH^C0NH0H CH3'^^ d 2 2 7906914